Tropheus és un gènere de peixos de la família dels cíclids i de l'ordre dels perciformes.[2]
La seva alimentació és totalment herbívora. A l'aquari s'han d'alimentar amb aliments i pinsos rics en pèsols i espirulina. Una il·luminació forta permetrà el desenvolupament permanent d'algues verdes que seran aprofitades com a font d'aliment.[3]
Totes les seues espècies habiten en aigües superficials (no més enllà dels 20 metres de fondària), essent llur límit la màxima distància a la qual pot penetrar la llum i, per tant, la presència de les algues de les que s'alimenten. Les espècies més petites, com ara Tropheus duboisi es troben a més fondària que els seus congèneres a causa de la competència d'altres espècies (pel territori i l'aliment) i amb les quals no pot competir per la seua mida més xicoteta.[3]
És endèmic del llac Tanganyika (Àfrica Oriental): des de Burundi al nord fins a Zàmbia al sud.[4]
Tropheus és un gènere de peixos de la família dels cíclids i de l'ordre dels perciformes.
Tropheus ist eine Gattung von Fischen aus der Familie Buntbarsche (Cichlidae), die endemisch im ostafrikanischen Tanganjikasee vorkommen. Im deutschsprachigen Raum werden sie, heute jedoch sehr selten, umgangssprachlich auch Brabantbuntbarsche genannt. Der Gattungsname Tropheus kommt von trophos (griechisch), was so viel wie Amme bedeutet. Da es eine große Anzahl von Farbformen gibt, wird zur eindeutigen Beschreibung dem Artnamen normalerweise der Fundort angefügt.
Von der Gattung sind mittlerweile 6 Arten wissenschaftlich beschrieben:
Außerdem gibt es eine große Gruppe von Tieren dieser Gattung, die nicht eindeutig einer Art zugewiesen werden können. Sie werden als Tropheus spec. oder Tropheus spec. aff. beschrieben, beispielsweise Tropheus spec. aff. moorii "Bemba" oder Tropheus spec. aff. moorii "Moliro". Letzteres bedeutet, dass solche Exemplare wahrscheinlich der Art Tropheus moorii zugeordnet werden müssen, ein wissenschaftlicher Beleg aber fehlt. Im südlichen Seeabschnitt gibt es mindestens drei genetische Linien (Kladen), die als eigenständige Arten angesehen werden können, Tropheus sp. ‘maculatus’, Tropheus sp. ‘Mpimbwe’ und Tropheus sp. ‘red’.[1]
Je nach Art werden die Fische zwischen 12 und 16 cm groß und haben einen kräftigen Körperbau mit einer ausgeprägten Brustpartie. Sie existieren in vielen unterschiedlichen Farbvarianten, die meist einen schwarzen beziehungsweise grau-braunen Grundton besitzen. Die Flossen und die Körpermuster (beispielsweise Binden und/oder größere Flecken an der Flanke) sind häufig kräftig und recht bunt gefärbt. Alle Arten besitzen bis zum Alter von wenigen Wochen ein einheitliches Querstreifenmuster. Ihr breites, nicht sehr tief gespaltenes Maul ist mit zwei- oder dreispitzigen Zähnen besetzt.
Aufgrund eines fehlenden Sexualdimorphismus lassen sich Männchen und Weibchen anhand äußerer Merkmale nicht eindeutig unterscheiden. Aufschluss darüber ergibt häufig nur die genauere Betrachtung der Genitalpapille, die bei geschlechtsreifen Weibchen deutlich größer ausfällt.
Der Lebensraum von Tropheus sind die Fels- und Geröllküsten des Tanganjikasees, die viele Versteckmöglichkeiten aufweisen. Dabei reicht das Habitat von Gebieten mit sehr großen Felsblöcken bis zu solchen, in denen nur Geröllhaufen mit relativ kleinem Gestein vorkommen. In jedem Fall bewohnen die Fische die oberen, sonnendurchfluteten Bereiche, da nur dort ein starker Algenbewuchs (Aufwuchs) auf den Steinen möglich ist. Mit ihrem speziell geformten Maul weiden die Buntbarsche diesen Aufwuchs von den Felsen ab. Die Pflanzenfresser können bis zu 15 Jahre alt werden. Daher ist auch bei der Aquarienhaltung darauf zu achten, dass überwiegend pflanzliche Nahrung gefüttert wird, z. B. Spirulinaflocken. Tropheus dürfen auf keinen Fall mit roten Mückenlarven gefüttert werden, da diese den Verdauungstrakt der Fische verstopfen und zum Tode führen.
Tropheus sind ovophile Maulbrüter, bei denen das Weibchen die Brutpflege übernimmt. Bei der Balz stellt sich das Männchen quer vor das Weibchen und rüttelt mit dem gesamten Körper. Willigt das Weibchen ein, laicht es auf flachem Untergrund relativ große Eier ab und nimmt diese sofort in ihr Maul auf. Dann nimmt das Pärchen eine T-förmige Stellung ein, wobei das Männchen seine Geschlechtsöffnung vor dem Maul des Weibchens platziert, die Spermien abgibt und so die Eier befruchtet. Nach etwa 28 Tagen verlassen dann 5 bis 15, maximal aber 25 Jungtiere das Maul der Mutter. Die kleinen Fische sind dann zwischen 10 und 12 mm groß.
Es sind beliebte, jedoch nicht immer einfach zu pflegende Aquarienfische, die aufgrund ihrer Farbe und des Körperbaus von Aquarianern oft "Eierkohlen" genannt werden. Sie werden meist in großen Gruppen gehalten, da sie im Becken eine starke innerartliche Aggression entwickeln. Die starken innerartlichen Auseinandersetzungen führen bei der Nachzucht auch zu gewissen Schwierigkeiten, die mit den sogenannten Mbunas nicht zu vergleichen sind. So gelingt dem Züchter sehr oft nur eine Nachzucht ohne Verlust des weiblichen Tieres, wenn die Jungfische vorsichtig dem Maul der Mutter kurz vor dem ersten Verlassen dieses weiblichen Schutzraumes entnommen werden. Diese Prozedur sollte in der Nacht erfolgen, damit das pflegende Weibchen nicht durch die anderen Beckeninsassen bis zum Tode gehetzt wird. Üblicherweise werden Weibchen anderer Arten nach der Eiaufnahme separiert, um höhere Nachzucht-Zahlen zu erhalten. Das gelingt bei den Tropheus-Arten kaum, da weibliche Tiere nach längerer Abwesenheit von der Gruppe auch in großen Becken bis zum Tode verfolgt werden. Eine andere Möglichkeit ist die Zucht und Aufzucht in der Gruppe. Viele Versteck- und Ruhemöglichkeiten wie Unterstände und kleine Spalten (für Jungtiere) sind nötig. So kann man die Weibchen und Jungtiere in der Gruppe belassen und der Stress für die Tiere bei der Entnahme der Jungfische entfällt. Junge Weibchen sind oft nicht in der Lage, ihre Brut auszutragen oder freizugeben, da viele Züchter den Weibchen die Jungen entnehmen. Die Weibchen haben die Brutpflege verlernt. So sind oft drei oder vier Laichgänge nötig, bis die Zucht dann klappt.
Tropheus ist eine Gattung von Fischen aus der Familie Buntbarsche (Cichlidae), die endemisch im ostafrikanischen Tanganjikasee vorkommen. Im deutschsprachigen Raum werden sie, heute jedoch sehr selten, umgangssprachlich auch Brabantbuntbarsche genannt. Der Gattungsname Tropheus kommt von trophos (griechisch), was so viel wie Amme bedeutet. Da es eine große Anzahl von Farbformen gibt, wird zur eindeutigen Beschreibung dem Artnamen normalerweise der Fundort angefügt.
Tropheus is a small genus of at least six species of cichlids endemic to Lake Tanganyika in East Africa. The genus is widespread across all regions of Lake Tanganyika, from Burundi in the north to Zambia in the south. Males and females are relatively similar in color, with only subtle sexual dimorphism in the form of the male's larger size. All species are maternal mouthbrooders, with the females caring for their eggs and fry in their mouths; this characteristic provides their generic name, Tropheus, which comes from the Greek trophos, which means "to nurse" or, according to Boulenger, "one who rears, brings up, educates".[1] The genus is fished lightly by the local population, but has never become a staple food fish due to its relatively small size and its habitat, which enables it to dart between rocks when threatened.
Most species occur along the coastal fringes of the lake at depths less than 3 m. These rocky shores, with numerous rocky outcroppings and boulder formations, form a habitat similar to many of the mbuna cichlids of Lake Malawi. This habitat provides shelter, and due to the shallow depth and the long hours of strong sunlight, heavy algal growth on which they feed. The only Tropheus species to dwell further out and deeper in the lake is Tropheus duboisi, which in general inhabits deeper regions of the lake down to around 15–20 m. All species are algal grazers and have underslung mouths adapted to rasping algae and microinvertebrates from submerged rocks.[2]
The genus is relatively popular with aquarium hobbyists due to the beautiful markings and interesting behavior. Tropheus moorii in particular has become something of a cult fish within the hobby, in spite of the difficulties involved in keeping species of this genus in captivity.[3][4][5][6]
Six recognized species are in this genus:[7]
Tropheus is a small genus of at least six species of cichlids endemic to Lake Tanganyika in East Africa. The genus is widespread across all regions of Lake Tanganyika, from Burundi in the north to Zambia in the south. Males and females are relatively similar in color, with only subtle sexual dimorphism in the form of the male's larger size. All species are maternal mouthbrooders, with the females caring for their eggs and fry in their mouths; this characteristic provides their generic name, Tropheus, which comes from the Greek trophos, which means "to nurse" or, according to Boulenger, "one who rears, brings up, educates". The genus is fished lightly by the local population, but has never become a staple food fish due to its relatively small size and its habitat, which enables it to dart between rocks when threatened.
Most species occur along the coastal fringes of the lake at depths less than 3 m. These rocky shores, with numerous rocky outcroppings and boulder formations, form a habitat similar to many of the mbuna cichlids of Lake Malawi. This habitat provides shelter, and due to the shallow depth and the long hours of strong sunlight, heavy algal growth on which they feed. The only Tropheus species to dwell further out and deeper in the lake is Tropheus duboisi, which in general inhabits deeper regions of the lake down to around 15–20 m. All species are algal grazers and have underslung mouths adapted to rasping algae and microinvertebrates from submerged rocks.
The genus is relatively popular with aquarium hobbyists due to the beautiful markings and interesting behavior. Tropheus moorii in particular has become something of a cult fish within the hobby, in spite of the difficulties involved in keeping species of this genus in captivity.
Tropheus estas malgranda genro de ses specioj de Cikledoj endemiaj de la Lago Tanganjiko en Orienta Afriko. La genro Tropheus estas disvastigata tra ĉiuj regionoj de la Lago Tanganjiko, el Burundo norde al Zambio sude. Maskloj kaj inoj estas relative similaj sed montras evidentan seksan dimorfismon. Maskloj atingas ioman plian grandon. Ĉiuj specioj patrinece buŝprotektas siajn ovojn kaj frezon kaj tiu karaktero havigas al la specio sian latinan nomon. Tropheus devenas el la greka "trofos" kio signifas "eduki, bredi". Tiu genro estas iome fiŝkaptita de la loka loĝantaro sed neniam iĝis manĝabaza fiŝo pro sia relativa malgrando kaj ties habitato kiu permesas ilin kaŝiĝi inter rokoj kaze de minaco.
Pliaj specioj loĝas laŭlonge de la bordoj de la lago ĉe profundoj de malpli ol 3 metroj. Tiuj rokaj bordoj, kun nombraj rokaj elstaraĵoj kaj krutaj formaĵoj formas habitaton similan al tiu de multaj el la cikledoj mbuna de la Lago Malavi. Tiu habitato havigas ŝirmon kaj, pro neprofundeco kaj longaj horoj de forta sunlumo, kreskas multajn algojn per kiuj la fiŝoj de la genro Tropheus nutras sin. La nuraj specioj de la genro Tropheus kiu loĝas pli for kaj pli profunde en la lago estas Tropheus duboisi kiu ĝenerale loĝas pli profundajn regionojn de la lago ĝis ĉirkaŭ 15-20 metroj. Ĉiuj specioj estas algomanĝantaj kaj havas pendantajn buŝojn adaptitajn al gratado de algoj kaj de mikrosenvertebruloj el la submerĝaj rokoj.
La genro estas populara ĉe akvariaj hobiuloj pro la belaj markoj kaj interesa konduto de la fiŝoj. Tropheus moorii partikulare iĝis preskaŭ kultofiŝoj ene de la hobio kaj multaj zorgantoj specialiĝis en zorgadi nur tion.
Estas nuntempe ses agnoskitaj specioj en tiu genro:[1]
Tropheus estas malgranda genro de ses specioj de Cikledoj endemiaj de la Lago Tanganjiko en Orienta Afriko. La genro Tropheus estas disvastigata tra ĉiuj regionoj de la Lago Tanganjiko, el Burundo norde al Zambio sude. Maskloj kaj inoj estas relative similaj sed montras evidentan seksan dimorfismon. Maskloj atingas ioman plian grandon. Ĉiuj specioj patrinece buŝprotektas siajn ovojn kaj frezon kaj tiu karaktero havigas al la specio sian latinan nomon. Tropheus devenas el la greka "trofos" kio signifas "eduki, bredi". Tiu genro estas iome fiŝkaptita de la loka loĝantaro sed neniam iĝis manĝabaza fiŝo pro sia relativa malgrando kaj ties habitato kiu permesas ilin kaŝiĝi inter rokoj kaze de minaco.
Pliaj specioj loĝas laŭlonge de la bordoj de la lago ĉe profundoj de malpli ol 3 metroj. Tiuj rokaj bordoj, kun nombraj rokaj elstaraĵoj kaj krutaj formaĵoj formas habitaton similan al tiu de multaj el la cikledoj mbuna de la Lago Malavi. Tiu habitato havigas ŝirmon kaj, pro neprofundeco kaj longaj horoj de forta sunlumo, kreskas multajn algojn per kiuj la fiŝoj de la genro Tropheus nutras sin. La nuraj specioj de la genro Tropheus kiu loĝas pli for kaj pli profunde en la lago estas Tropheus duboisi kiu ĝenerale loĝas pli profundajn regionojn de la lago ĝis ĉirkaŭ 15-20 metroj. Ĉiuj specioj estas algomanĝantaj kaj havas pendantajn buŝojn adaptitajn al gratado de algoj kaj de mikrosenvertebruloj el la submerĝaj rokoj.
La genro estas populara ĉe akvariaj hobiuloj pro la belaj markoj kaj interesa konduto de la fiŝoj. Tropheus moorii partikulare iĝis preskaŭ kultofiŝoj ene de la hobio kaj multaj zorgantoj specialiĝis en zorgadi nur tion.
Tropheus es un género de peces de la familia Cichlidae y de la orden de los Perciformes. Es endémico del lago Tanganica en el África Oriental desde Burundi al norte hasta Zambia al sur.
Su cuerpo grueso, alargado y ligeramente comprimido lateralmente. Ningún gordura con una curvatura característica entre la parte superior de los ojos y la boca.
Su alimentación es totalmente herbívora. En el acuario se tienen que alimentar con alimentos y ligeros ricos en guisantes y espirulina. Una iluminación fuerte permitirá el desarrollo permanente de algas verdes que serán aprovechadas como fuente de alimento.
Todas sus especies habitan en aguas superficiales[1] (no más allá de los 20 metros de profundidad), siendo su límite la máxima distancia a la cual puede penetrar la luz y, por lo tanto, la presencia de las algas de las que se alimentan. Las especies más pequeñas, como por ejemplo Tropheus duboisi se encuentran además profundidad que sus congéneres debido a la competencia otras especies (por el territorio y el alimento) y con las cuales no puede competir por su medida más pequeña.
Tropheus es un género de peces de la familia Cichlidae y de la orden de los Perciformes. Es endémico del lago Tanganica en el África Oriental desde Burundi al norte hasta Zambia al sur.
Genre de cichlidés endémiques du lac Tanganyika, végétarien pur, poissons végétariens spécialisés. Ils se nourrissent en broutant la couverture biologique (périphyton) des rochers (diatomées, cyanobactéries, Cladophora). La particularité de ce genre se situe comme tout herbivore, dans la longueur de ses intestins qui peuvent atteindre 3 à 5 fois la longueur total du spécimen. Les Tropheus sont sujets à diverses maladies digestives, si la qualité de l'eau est mauvaise (chargée en nitrates par exemple ou nourritures inappropriées).
Selon FishBase (26 janv. 2017)[1] :
Hors des espèces décrites, il existe de nombreuses autres appellations. Cependant toute autre appellation est soit un nom commercial, soit le nom de la localité où la variété géographique est pêchée (il existe environ 130 variétés locales connues), et qui est rentrée dans le langage courant du cichlidophile.
Genre de cichlidés endémiques du lac Tanganyika, végétarien pur, poissons végétariens spécialisés. Ils se nourrissent en broutant la couverture biologique (périphyton) des rochers (diatomées, cyanobactéries, Cladophora). La particularité de ce genre se situe comme tout herbivore, dans la longueur de ses intestins qui peuvent atteindre 3 à 5 fois la longueur total du spécimen. Les Tropheus sont sujets à diverses maladies digestives, si la qualité de l'eau est mauvaise (chargée en nitrates par exemple ou nourritures inappropriées).
Tropheus è un genere di pesci d'acqua dolce appartenente alla grande famiglia Cichlidae, sottofamiglia Cichlasomatinae, endemici del lago Tanganica, in Africa.
Il genere attualmente (2012) comprende 6 specie:
All'interno delle specie riconosciute, in ogni caso, esiste una notevole variabilità delle colorazioni e delle livree su base geografica, che ha portato alla formazione di oltre 50 varietà, in natura in genere rigidamente separate dal punto di vista della distribuzione spaziale, spesso commercializzate per il mercato acquaristico sotto il nome di Tropheus sp. seguito da quella della località di cattura.
Tropheus Moorii
"Red Rainbow" (Kasanga)
Tropheus polli
Tropheus moorii
Tropheus spec. "Kiriza" (sopra)
Tropheus moorii "Kachese"
In generale si tratta sempre di pesci di media taglia, che in acquario raramente superano i 9–12 cm di lunghezza, mentre in natura possono talvolta arrivare fino a 12–14 cm, dalle forme arrotondate e tondeggianti, con bande o macchie, più o meno evidenti, colorate che assumono spesso maggiore intensità in età adulta. Classici incubatori orali, in cui è la sola femmina a “covare” all'interno della propria bocca prima le uova e poi i piccoli. Un'incubazione che è tra le più lunghe mostrate dei ciclidi, potendo arrivare, secondo le specie, fino ad un mese. La maturità sessuale è raggiunta fra gli otto mesi e l'anno di vita, corrispondenti ad una lunghezza di circa 6–7 cm. La differenza fra i sessi è poco evidente, ma si accentua alcuni giorni prima della deposizione, quando la femmina diventa riconoscibile dalla papilla genitale che sporge dall'orifizio cloacale. Si riproducono con una certa frequenza anche in una vasca comune e le uova, poche e di grandi dimensioni, vengono deposte su dei sassi piatti riparati e in seguito raccolte in bocca dalla femmina, man mano che procede la deposizione, e fecondate avvicinandosi all'apertura uro-genitale del maschio, che è pronto ad emettere il liquido spermatico. A differenza della maggioranza dei ciclidi dei laghi africani, nei Tropheus, come hanno accertato studi relativamente recenti condotti in natura dai biologi dell'università di Graz, Austria, la femmina si accoppia con un unico partner. Dopo la schiusa i piccoli continuano a restare all'interno della sua bocca per un periodo di circa 10-14 giorni, durante il quale continua a nutrirsi, un modo per fornire cibo anche alla prole. Piccoli che abbandonano definitivamente la sua cavità boccale una volta raggiunta la taglia di 12–15 mm. Alla fine della fase di svezzamento i giovani Tropheus sono depositati dalla femmina, quando si allontana per alimentarsi, all'interno di qualche cavità ben protetta fra le rocce.
Tropheus è un genere di pesci d'acqua dolce appartenente alla grande famiglia Cichlidae, sottofamiglia Cichlasomatinae, endemici del lago Tanganica, in Africa.
Paprastosios daugiaspalvės (lot. Tropheus) – daugiaspalvių ešeržuvių (Cichlidae) šeimos endeminių žuvų gentis.
Paplitusios Tanganikos ežere (Rytų Afrika).
Gentyje yra 6 rūšys. Auginamos akvariumuose.
Paprastosios daugiaspalvės (lot. Tropheus) – daugiaspalvių ešeržuvių (Cichlidae) šeimos endeminių žuvų gentis.
Paplitusios Tanganikos ežere (Rytų Afrika).
Gentyje yra 6 rūšys. Auginamos akvariumuose.
Tropheus is een klein geslacht van cichliden uit het Oost-Afrikaanse Tanganyikameer. Het geslacht komt overal voor in het meer. Mannetjes en vrouwtjes lijken relatief veel op elkaar maar vertonen wel seksueel dimorfisme. Alle soorten zijn maternale muilbroeders.
Alle soorten blijven dicht bij de rotsige kusten van het meer tot op een maximale diepte van 3 meter. Alleen de Tropheus duboisi gaat verder, tot op een diepte van 15 meter. De rotsen worden gebruikt als schuilplaats bij gevaar en bevatten het voedsel; algen. Tropheus wordt gekenmerkt door een bek die speciaal is aangepast voor het wegschrapen van algen van de rotsen.
Er worden binnen het geslacht Tropheus 6 soorten erkend:.[1]
Tropheus zijn zeer populair onder aquariumhouders, maar wordt algemeen beschouwd als een moeilijk houdbare vis. Beginners gaan vaak te fout in door een succesvolle formule te veranderen met vaak desastreuze gevolgen.
Een voor Tropheus ingericht aquarium moet minstens 400 liter water bevatten en minimaal een voorruit van 150 cm lang hebben. Het aquarium moet worden ingericht met rotspartijen, zodat de dominante mannetjes een referentiepunt hebben en opgejaagde vissen een plek hebben om uit te rusten. Ook zullen rotsen als het goed is met algen worden bedekt, en zo dienen als voedsel voor de Tropheus. Als bodem volstaat fijn grind of zand.
Een groep Tropheus moet uit ten minste 15 exemplaren bestaan, meer is altijd beter. In een succesvol harmoniserende groep zouden nooit nieuwe exemplaren moeten worden ingebracht, dit kan leiden tot extreme agressie. Tropheus staan bekend om hun agressieve gedrag, dit is niet geheel onterecht. De laagste geplaatste in een groep zal veel te verduren krijgen, maar onder normale omstandigheden zal dit niet tot overlijden leiden. Tegen andere vissen kunnen Tropheus ook zeer onverdraagzaam zijn, alleen specifieke vissen kunnen bij de Tropheus gehouden worden.
Tropheus gedijen goed op voer gebaseerd op spirulina of andere groente. Er is ook specifiek Tropheusvoer op de markt. Het beste is Tropheus kleine porties gedurende de dag te geven in plaats van alles in een keer te geven, dit sluit beter aan op hun natuurlijke leefwijze. Men mag bij Tropheus nooit van voer veranderen als het niet nodig is, dit kan en zal vaak de dood tot gevolg hebben.
http://www.tanganyika.nl/tropheus.php
Tropheus is een klein geslacht van cichliden uit het Oost-Afrikaanse Tanganyikameer. Het geslacht komt overal voor in het meer. Mannetjes en vrouwtjes lijken relatief veel op elkaar maar vertonen wel seksueel dimorfisme. Alle soorten zijn maternale muilbroeders.
Alle soorten blijven dicht bij de rotsige kusten van het meer tot op een maximale diepte van 3 meter. Alleen de Tropheus duboisi gaat verder, tot op een diepte van 15 meter. De rotsen worden gebruikt als schuilplaats bij gevaar en bevatten het voedsel; algen. Tropheus wordt gekenmerkt door een bek die speciaal is aangepast voor het wegschrapen van algen van de rotsen.
Tropheus er en gruppe ciklider som er endemisk til Tanganyikasjøen i Øst-Afrika. Slekten er spredd over hele Tanganyikasjøen, fra Burundi i nord til Zambia i sør. Kjønnene er relativt like, men det er mulig å se forskjell. Hannene blir noe større enn hunnene. Alle arter er munnrugere, noe som har gitt gruppen sitt vitenskapelige navn. Tropheus kommer fra det greske «trophos» som betyr «å nære».
Tropheus blir fisket noe av den lokale befolkningen, men fiskene er for små og for flinke til å gjemme seg i sitt naturlige habitat, til at de har blitt utbredte matfisk. De fleste arter lever på tre meters dyp, eller grunnere.
Tropheus er en gruppe ciklider som er endemisk til Tanganyikasjøen i Øst-Afrika. Slekten er spredd over hele Tanganyikasjøen, fra Burundi i nord til Zambia i sør. Kjønnene er relativt like, men det er mulig å se forskjell. Hannene blir noe større enn hunnene. Alle arter er munnrugere, noe som har gitt gruppen sitt vitenskapelige navn. Tropheus kommer fra det greske «trophos» som betyr «å nære».
Tropheus blir fisket noe av den lokale befolkningen, men fiskene er for små og for flinke til å gjemme seg i sitt naturlige habitat, til at de har blitt utbredte matfisk. De fleste arter lever på tre meters dyp, eller grunnere.
Multimedia w Wikimedia Commons Tropheus – rodzaj słodkowodnych ryb okoniokształtnych z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Typ nomenklatoryczny plemienia Tropheini.
Gatunki endemiczne jeziora Tanganika w Afryce Wschodniej. Występują w strefie litoralu.
Gatunki zaliczane do tego rodzaju[2]:
Tropheus – rodzaj słodkowodnych ryb okoniokształtnych z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Typ nomenklatoryczny plemienia Tropheini.
Tropheus är ett släkte av ciklider bestående av sex arter endemiska till Tanganyikasjön i östra Afrika. Släktet är spritt över hela sjön från Burundi i norr till Zambia i söder. De flesta av arterna lever längs steniga kustremsor på ett djup mindre än 3 meter. Det är en populär akvariefisk, men på grund av dess aggressivitet inom arten, dess krav på föda och dess känslighet mot störningar, ses den som ganska krävande.
Det är relativt liten skillnad i utseende mellan hanar och honor, skillnad kan ses genom att hanen blir något större än honan. Alla arter inom släktet är munruvare, detta återspeglas också i deras vetenskapliga namn Tropheus som kommer från grekiskans "trophos" vilket betyder "att vårda". Tropheus äter alger och smådjur som finns i algtäcket i sin naturliga miljö.
Tropheus-arter:
Tropheus är ett släkte av ciklider bestående av sex arter endemiska till Tanganyikasjön i östra Afrika. Släktet är spritt över hela sjön från Burundi i norr till Zambia i söder. De flesta av arterna lever längs steniga kustremsor på ett djup mindre än 3 meter. Det är en populär akvariefisk, men på grund av dess aggressivitet inom arten, dess krav på föda och dess känslighet mot störningar, ses den som ganska krävande.
Tropheus’lar Tropheini familyasına ait olup Tanganyika gölü endemik türlerindendir. Moori, Brichardi, Duboisi, Annectens, Sp.Black ve Sp.Red olmak üzere bilimsel olarak 6 tür belirlenmiştir. (Bu sayı kaynaklara göre farklılık göstermektedir). Bu türlerden yaklaşık 120 civarında tropheus cinsi oluşmuştur. Türkiye'de en fazla İkola, Bemba, Dubasi cinslerine rastlanmaktadır.
Vücutları birçok Cichlid’den değişik olarak kuyruktan başa kadar genişlemektedir. Tropheus türleri Sert su balıklarıdır( pH'ın 8.5-9.4 arasında), akvaristler bu değer ulaşmak için bufferlar kullanmaktadır.
Yaşam
Gölün derin olmayan kayalık kısımlarında koloni halinde yaşarlar ve kolonide sadece 1 erkek bulunur. Dişi sayısında herhangi bir sınır bulunmamaktadır. Ortalama ömürleri 14 – 20 yıldır. Meraklı ve çok hareketli balıklardır.
Beslenme
Otçuldur, kayaların üzerinde bulunan yosunlarla beslenirler. Bazen Küçük su canlılarını da yiyebilirler.
Üreme
Tropheuslar da kuluçka süreci ağızda gerçekleşmekte ve 28 – 30 günde tamamlanmaktadır. Ortalama 10 ila 30 arası yumurta üretmektedirler. Ağızlarına aldıkları yumurtalardan çatlamamış olanları 5. - 7. günler arasında elerler. Eledikleri yumurtaları yutup veya tükürerek yumurta sürecini bitirirler.
Tropheus’lar Tropheini familyasına ait olup Tanganyika gölü endemik türlerindendir. Moori, Brichardi, Duboisi, Annectens, Sp.Black ve Sp.Red olmak üzere bilimsel olarak 6 tür belirlenmiştir. (Bu sayı kaynaklara göre farklılık göstermektedir). Bu türlerden yaklaşık 120 civarında tropheus cinsi oluşmuştur. Türkiye'de en fazla İkola, Bemba, Dubasi cinslerine rastlanmaktadır.
Vücutları birçok Cichlid’den değişik olarak kuyruktan başa kadar genişlemektedir. Tropheus türleri Sert su balıklarıdır( pH'ın 8.5-9.4 arasında), akvaristler bu değer ulaşmak için bufferlar kullanmaktadır.
Yaşam
Gölün derin olmayan kayalık kısımlarında koloni halinde yaşarlar ve kolonide sadece 1 erkek bulunur. Dişi sayısında herhangi bir sınır bulunmamaktadır. Ortalama ömürleri 14 – 20 yıldır. Meraklı ve çok hareketli balıklardır.
Beslenme
Otçuldur, kayaların üzerinde bulunan yosunlarla beslenirler. Bazen Küçük su canlılarını da yiyebilirler.
Üreme
Tropheuslar da kuluçka süreci ağızda gerçekleşmekte ve 28 – 30 günde tamamlanmaktadır. Ortalama 10 ila 30 arası yumurta üretmektedirler. Ağızlarına aldıkları yumurtalardan çatlamamış olanları 5. - 7. günler arasında elerler. Eledikleri yumurtaları yutup veya tükürerek yumurta sürecini bitirirler.
Tropheus là một chi cá trong họ cá hoàng đế Cichlidae thuộc bộ cá vược Perciformes. Chi cá này có một số loài được ưa chuộng để nuôi làm cá cảnh.
Chúng có nguồn gốc từ những vùng nước quanh vỉa đá phía bắc hồ Tanganyika, châu Phi. Chúng là một trong những loài cá đẹp của hồ Tanganyika, với màu đen toàn thân điểm những chấm trắng khi còn nhỏ, và khi trưởng thành, đầu chúng chuyển màu xanh, giữa thân có một vạch trắng hoặc vàng. Giống như những con cá khác trong chi Tropheus, chúng rất hung dữ đối với những cá thể cùng loại. Cá Tropheus Duboisi có khả năng làm vệ sinh bể cá rất tốt.
Những con Tropheus Duboisi Cichlid là loài cá ấp trứng miệng, và cũng là loài khó khăn trong việc nhân giống và nuôi dưỡng so với hầu hết các loài Cichlid khác. Đây là một loài cá rất chậm phát triển và có thể mất một vài năm để có thể đạt tới độ tuổi sinh sản. Vào thời điểm đó, những con đực thường to lớn hơn những con cái, và có một mũi bật lên so với con cái. Thời gian ấp trứng trong khoảng 28 ngày, thức ăn cho cá con là những loại thịt mịn nghiền, trong vài tháng đầu tiên cho đến khi chúng ăn được rau riếp hoặc rong biển. Chế độ ăn uống của chúng tập trung vào thực vật, rong biển khô hoặc rau xà lách là thức ăn hàng ngày.
Tropheus là một chi cá trong họ cá hoàng đế Cichlidae thuộc bộ cá vược Perciformes. Chi cá này có một số loài được ưa chuộng để nuôi làm cá cảnh.
Трофеусы популярны среди аквариумистов в течение почти столетия, однако ошибочно считаются трудными в содержании. Они не являются рыбами для начинающих аквариумистов, но все таки они и не чрезмерно сложны в разведении. При содержании в соответствующих условиях они становятся превосходными аквариумными рыбами.
Трофеусов лучше содержать в отдельных аквариумах, потому что необходимы уникальные условия и из-за врожденной агрессивности. Некоторые особи более агрессивны, чем другие, и это зависит от различных факторов, связанных с аквариумом, таких как объем и сочетание других особей. По этим причинам минимальный объем аквариума не менее 300 литров и здесь выполняется правило — «чем больше, тем лучше». Группа трофеусов должна составлять минимум 15 особей, чтобы рассеять агрессию между членами большой группы. Большая группа этих рыб имеет потрясающий вид и рыбы будут иметь глубокую и насыщенную расцветку.
Аквариум должен быть создан из груды плоских камней, сложенных в виде щелей и пещер для рыб. Необходимо добавление кораллового песка или мраморной крошки для увеличения щелочности и жесткости воды в аквариуме. В условиях природы трофеусы обитают в зоне, богатой кислородом, поэтому необходима мощная аэрация. Также необходима хорошая фильтрация и частая подмена воды. Химический состав воды должен соответствовать их естественной среде обитания в озере Танганьика, температура стабильная на уровне 25,5 С.
Трофеусы в природе питаются водорослями и потребляют незначительное количество животной пищи (то есть микроорганизмы, съеденные вместе с водорослями). Они имеют очень длинный пищеварительный тракт, и поэтому могут возникнуть проблемы с пищей, содержащей много белка. Поэтому большинство продаваемых кормов не годятся, так как делаются на основе рыбы, а не из растительного вещества . Годится продаваемый корм на основе спирулины и овощей. Необходимо кормить понемногу несколько раз в день, так как это соответствует пищевому поведению этих рыб в природе.
Трофеусы восприимчивы ко многим вирусным и бактериальным болезням, а также связанных со стрессом (качество воды, питание) заболеваниям. Как и обычно с рыбами, заболевание легче предотвратить, чем вылечить.
Трофеусы популярны среди аквариумистов в течение почти столетия, однако ошибочно считаются трудными в содержании. Они не являются рыбами для начинающих аквариумистов, но все таки они и не чрезмерно сложны в разведении. При содержании в соответствующих условиях они становятся превосходными аквариумными рыбами.
Трофеусов лучше содержать в отдельных аквариумах, потому что необходимы уникальные условия и из-за врожденной агрессивности. Некоторые особи более агрессивны, чем другие, и это зависит от различных факторов, связанных с аквариумом, таких как объем и сочетание других особей. По этим причинам минимальный объем аквариума не менее 300 литров и здесь выполняется правило — «чем больше, тем лучше». Группа трофеусов должна составлять минимум 15 особей, чтобы рассеять агрессию между членами большой группы. Большая группа этих рыб имеет потрясающий вид и рыбы будут иметь глубокую и насыщенную расцветку.
Аквариум должен быть создан из груды плоских камней, сложенных в виде щелей и пещер для рыб. Необходимо добавление кораллового песка или мраморной крошки для увеличения щелочности и жесткости воды в аквариуме. В условиях природы трофеусы обитают в зоне, богатой кислородом, поэтому необходима мощная аэрация. Также необходима хорошая фильтрация и частая подмена воды. Химический состав воды должен соответствовать их естественной среде обитания в озере Танганьика, температура стабильная на уровне 25,5 С.
