Multimedia w Wikimedia Commons Zbornoraki[1] (Syncarida) – nadrząd skorupiaków z gromady pancerzowców i podgromady Eumalacostraca.
Drobne skorupiaki[2], obejmujące najmniejsze pancerzowce. Osiągają od 0,5 do 5 cm długości[1], jednak większość znacznie poniżej 1 cm[2]. Budowa dość homonomiczna, tagmatyzacja zatarta. Głowa szeroko osadzona na tułowiu[1]. Pierwszy człon tułowia scalony może być z głową w głowotułów[2]. Karapaksu brak[2][1]. Odwłok słabo odgraniczony od tułowia[1], zbudowany podobnie do niego. Szczękonóża nie występują lub obecna ich jest jedna para[2]. Występują gruczoły szczękowe i długie czułki[1]. Pierwsza para czułków ma trójczłonowy trzonek i dwuczłonowy biczyk, natomiast druga para dwa wieloczłonowe lub zredukowane biczyki[3]. Oczy złożone, jeśli występują, siedzące lub słupkowe[1]. Żuwaczki zwykle pozbawione żuwek (lacinia mobilis)[3]. Odnóża tułowiowe i odwłokowe dwugałęziste, jednak gałąź wewnętrzna tych drugich szczątkowa[1]. Ósma para odnóży tułowiowych może być zmodyfikowana w narządy kopulacyjne[3]. Odnóża odwłokowe zwykle zredukowane[2]. Na końcu odwłoka długie uropody i czasem widełki na telsonie[1]. Telson może być scalony z szóstym pleonitem[3].
Zbornoraki to denne skorupiaki słodkich wód powierzchniowych i podziemnych[2], o silnie ograniczonych zasięgach[1]. Przechodzą rozwój prosty[2].
Grupa reliktowa[1], reprezentowana przez formy prymitywne lub neoteniczne[2][1].
Formy współczesne obejmują 262 gatunki[4], zgrupowane w dwóch rzędach[4][5][2]:
Ponadto wyróżnia się wymarły rząd Palaeocaridacea[6].
Zbornoraki (Syncarida) – nadrząd skorupiaków z gromady pancerzowców i podgromady Eumalacostraca.
Drobne skorupiaki, obejmujące najmniejsze pancerzowce. Osiągają od 0,5 do 5 cm długości, jednak większość znacznie poniżej 1 cm. Budowa dość homonomiczna, tagmatyzacja zatarta. Głowa szeroko osadzona na tułowiu. Pierwszy człon tułowia scalony może być z głową w głowotułów. Karapaksu brak. Odwłok słabo odgraniczony od tułowia, zbudowany podobnie do niego. Szczękonóża nie występują lub obecna ich jest jedna para. Występują gruczoły szczękowe i długie czułki. Pierwsza para czułków ma trójczłonowy trzonek i dwuczłonowy biczyk, natomiast druga para dwa wieloczłonowe lub zredukowane biczyki. Oczy złożone, jeśli występują, siedzące lub słupkowe. Żuwaczki zwykle pozbawione żuwek (lacinia mobilis). Odnóża tułowiowe i odwłokowe dwugałęziste, jednak gałąź wewnętrzna tych drugich szczątkowa. Ósma para odnóży tułowiowych może być zmodyfikowana w narządy kopulacyjne. Odnóża odwłokowe zwykle zredukowane. Na końcu odwłoka długie uropody i czasem widełki na telsonie. Telson może być scalony z szóstym pleonitem.
Zbornoraki to denne skorupiaki słodkich wód powierzchniowych i podziemnych, o silnie ograniczonych zasięgach. Przechodzą rozwój prosty.
Grupa reliktowa, reprezentowana przez formy prymitywne lub neoteniczne.
Formy współczesne obejmują 262 gatunki, zgrupowane w dwóch rzędach:
Anaspidacea Calman, 1904 Bathynellacea Chappuis, 1915Ponadto wyróżnia się wymarły rząd Palaeocaridacea.
