Tatia és un gènere de peixos de la família dels auqueniptèrids i de l'ordre dels siluriformes.[3]
Tatia és un gènere de peixos de la família dels auqueniptèrids i de l'ordre dels siluriformes.
Tatia ist eine Gattung von Süßwasserfischen aus der Familie der Falschen Dornwelse (Auchenipteridae). Sie kommt in Südamerika östlich der Anden von Kolumbien, Venezuela und Guyana bis ins südliche Brasilien vor.
Tatia-Arten werden 5 bis maximal 16 cm und haben einen relativ kurzen, seitlich stark abgeflachten Körper mit einem Schwanzstiel der fast so hoch wie der Rumpf ist (Höhe des Schwanzstiel = 10,1 bis 18,6 % der Standardlänge). Hinter der Fettflosse besitzen sie einen dorsalen Kiel. Alle Flossen sind, im Vergleich zum Körper, relativ klein, die Schwanzflosse meist tief gegabelt. Rund um das Maul finden sich drei Bartelpaare. Die Augen haben Fettlider. Bei den Männchen ist die Afterflosse zu einem Begattungsorgan umgewandelt. Die Urogenitalöffnung ist vom Anus getrennt und mündet an der Basis des ersten Afterflossenstrahls, der von einer Hauttasche umschlossen ist und ebenso wie der zweite Afterflossenstrahl verdickt ist.
Fishbase listet die folgenden 17 Arten:
Tatia ist eine Gattung von Süßwasserfischen aus der Familie der Falschen Dornwelse (Auchenipteridae). Sie kommt in Südamerika östlich der Anden von Kolumbien, Venezuela und Guyana bis ins südliche Brasilien vor.
Tatia is a genus of small South American catfishes belonging to Auchenipteridae, the driftwood catfish family.
There are currently 17 recognized species in this genus:
In addition to the described species, an undescribed species of Tatia that closely resembles Tatia musaica is often sold in the tropical fish hobby. This undescribed form is known as Ninja Tatia. This ninja Tatia has some white spots on the upper black-colored body and more white on the tail fin, compared to Tatia musaica.
Tatia is a genus of small South American catfishes belonging to Auchenipteridae, the driftwood catfish family.
Tatia es un género de peces silúridos de agua dulce de la familia Auchenipteridae. Está integrado por 16 especies, las que habitan en cursos fluviales subtropicales y tropicales de Sudamérica. Son peces de fondo y de costumbres nocturnas.[1]
Este género habita en cursos fluviales subtropicales y tropicales del norte, centro-norte y centro-este de América del Sur. Por el norte varias especies alcanzan las Guayanas y Venezuela; por el noroeste llega a la región amazónica de Ecuador y Colombia (Tatia dunni); por el oeste la amazonia peruana (Tatia gyrina); por el sur llega a Uruguay, en la cuenca del río Uruguay (Tatia boemia).
Este género fue descrito originalmente en el año 1911 por el naturalista brasileño Alípio de Miranda Ribeiro. La especie tipo es Centromochlus intermedius (Tatia intermedia) descrita originalmente en el año 1877 por Franz Steindachner. Dentro de la familia Auchenipteridae, a este género se lo sitúa en la subfamilia Centromochlinae.
Etimológicamente el nombre genérico Tatia rinde honor al ictiólogo británico Charles Tate Regan.[2]
Agrupa peces de pequeño tamaño, alcanzando la mayor especie (Tatia aulopygia) los 16 cm de longitud total.[3]
Está integrado por 17 especies:[4][5][6]
Tatia es un género de peces silúridos de agua dulce de la familia Auchenipteridae. Está integrado por 16 especies, las que habitan en cursos fluviales subtropicales y tropicales de Sudamérica. Son peces de fondo y de costumbres nocturnas.
Tatia is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van de houtmeervallen (Auchenipteridae).
Tatia is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van de houtmeervallen (Auchenipteridae).
Tatia é um gênero de peixes sul-americanos de água doce.[1]
Tatia é um gênero de peixes sul-americanos de água doce.
Tatia este un gen de somn mic sud american din familia Auchenipteridae.
FishBase recunoaște următoarele specii ca membri ai genului Tatia:
Tatia aulopygia
Tatia boemia
Tatia brunnea
Tatia caxiuanesis
Tatia dunni
Tatia galaxias
Tatia gyrina
Tatia intermedia
Tatia meesi
Tatia musaica
Tatia neivai
Tatia nigra
Tatia simplex
Tatia strigata
Unele specii de Centromochlus au primit sinonime incorecte care au făcut să fie încadrate în genul Tatia. FishBase enumeră aceste specii ca fiind sinonime invalide:
Centromochlus altae
Centromochlus concolor
Centromochlus perugiae
Centromochlus punctatus
Centromochlus reticulatus
Centromochlus romani
Centromochlus schultzi
Tatia. FishBase. Froese, R., Pauly, D. Version 7/2009.
Tatia este un gen de somn mic sud american din familia Auchenipteridae.
Загальна довжина представників цього роду коливається від 2 до 16 см. Голова невелика. Очі маленькі з жировими повіками. Навколо рота є 3 пари вусиків. Тулуб помірно коротке, стиснуте з боків. За спинним плавцем у них є спинний кіль. Червні плавці помірного розміру, майже трикутної форми. Анальний плавець невеличкий. У самців анальний плавець перетворюється на копулятивний орган. Сечостатева система відокремлена від анусу. Хвостове стебло доволі високе. Хвостовий плавець з виїмкою.
Забарвлення оливкового, сірого та світло-коричневого кольорів, інколи з дрібними цяточками.
Воліють до річок, гуміфіцованих, бідних на кисень чорних вод. Ці сомики загалом малорухливі. Активні вночі. Вдень ховаються серед різних корчів. Живляться дрібними рибами та безхребетними.
Поширені у водоймах Бразилії, Уругваю, Перу, Еквадору, Колумбії, Гаяни та Венесуели, насамперед у басейні річок Амазонка та Уругвай.
Для цих сомиків підійде акваріум від 100 літрів. На дно насипають дрібний пісок темного кольору або виварений торф (можна суміш піску і торфу). Зверху вкривають опале листя і гілки. У ємності з має бути безліч сховищ. Рослини не обов'язкові. Мирні, але на дрібних рибок полюють. Селити можна групою або поодинці. З сусідів підійдуть невибагливі риби — брікони, геофагуси, плекостомус.
Годують в один і той же час, зазвичай вечорами. Харч вони ковтають жадібно. Великим шматком можуть вдавитися. Їдять живі корми і замінники — шматочки риби, креветки, яловичого серця. Схильні до ожиріння. Дорослих риб потрібно годувати через день. З технічних засобів знадобиться малопотужний внутрішній фільтр для створення невеликого течії. Температура тримання повинна становити 22—26 °C.