Alternaria solani ist ein Pilz aus der Gattung Alternaria. Die Art ist als Erreger der Dürrfleckenkrankheit ein bedeutender Pathogen der Kartoffel. Er befällt aber auch andere Arten aus der Familie der Nachtschattengewächse wie Tomaten.
A. solani tritt an Kartoffeln oft gemeinsam mit der eng verwandten Art Alternaria alternata auf, die die symptomatisch sehr ähnliche Sprühfleckenkrankheit auslöst. In der Literatur werden beide Erreger meist gemeinsam unter dem Oberbegriff „Alternaria-Krankheit an Kartoffeln“ behandelt.
A. solani vermehrt sich, wie alle Arten der Gattung Alternaria, ausschließlich asexuell. Das Myzel bildet septierte Konidienträger, an denen die goldgelben Konidien entstehen, einzeln oder in kleinen Gruppen aus. Die Konidien, die etwa acht Wochen lebensfähig sind, haben einen Schnabel, der mindestens so lang wie die Spore selbst ist. Ihre Form ist leicht gekrümmt und keulenförmig. In jeder Konidie befinden sich 9–11 meist ausschließlich querlaufende Septen.[1]
Der Pilz überdauert als Saprophyt an abgestorbenem Pflanzenmaterial wie Ernteresten im Boden. Im Verlauf des Sommers bilden sich Sporen, die örtlich über Regenwasserspritzer vom Boden auf die unteren Blattetagen der Pflanzen übertragen werden. Dort entstehen bereits im Frühsommer (Ende Mai bis Ende Juni) erste Befallsstellen. Bei günstigen Witterungsbedingungen (meist ab Mitte August) bilden sich dort Sporen, die sich über größere Distanzen verbreiten und neue Infektionen auslösen.
A. solani breitet sich in den Pflanzen nicht systemisch aus. Jede Befallsstelle wird von einer eigenen Infektion verursacht.
Der Alternaria-Pilz hat vergleichsweise hohe Temperaturansprüche (20–25 °C), weshalb die sprunghafte Entwicklung im Bestand oft erst im Hochsommer (Ende August bis Anfang September) einsetzt. Für die Sporenbildung ist außerdem Trockenheit vorteilhaft. Allerdings benötigen die Sporen für ihre Keimung Feuchtigkeit. Optimale Bedingungen sind demnach längere warme Trockenperioden mit kurzen Feuchtigkeitsphasen (Niederschläge, Beregnung oder nächtliche Taubildung).
A. solani ist im Gegensatz zu anderen Pflanzenkrankheiten wie der Krautfäule, die Pflanzen unabhängig von ihrem allgemeinen Zustand infizieren, kein sehr aggressiver Erreger, sondern eher ein Schwächeparasit. Ein nennenswerter Befall setzt in der Regel erst in Stressphasen ein, wie bei einem Befall mit anderen Krankheiten, Wasserstress, Nährstoffmangel oder beginnender Abreife.
Alternaria solani ist ein Krankheitserreger, der zahlreiche Arten aus der Familie der Nachtschattengewächse (Solanaceae) befällt. Besonders bedeutend ist er im Kartoffelanbau (Dürrfleckenkrankheit) und bei Tomaten. Darüber hinaus können auch einige Kreuzblütler wie Salat infiziert werden.
Als Auslöser der Dürrfleckenkrankheit ist Alternaria solani in Mitteleuropa seit Jahrzehnten im Kartoffelanbau bekannt. Die Krankheit trat aber in Deutschland lange Zeit wirtschaftlich nicht in Erscheinung. Bedeutsame Schäden werden erst etwa seit Beginn des 21. Jahrhunderts beobachtet. In Nordrhein-Westfalen berücksichtigte der Kartoffelkrankheitenwarndienst den Alternariabefall das erste Mal im Jahr 2002. Seitdem hat der Erreger regelmäßig einen pflanzenschutzrelevanten Befallsgrad erreicht, besonders in den Jahren 2006 und 2011, wobei das Schadpotenzial der wichtigsten Kartoffelkrankheit, der Krautfäule, bei weitem nicht erreicht wurde.[2]
In einigen Bundesländern gehen die Landwirtschaftskammern davon aus, dass die Aggressivität der Krankheit in Zukunft weiter zunehmen könnte. In anderen wird der Pilz eher als Schwächeparasit eingestuft, der bei einer guten Kulturführung nicht überbewertet werden sollte. Auf jeden Fall ist die Krankheit „Alternaria an Kartoffeln“ ein aktuelles Thema in der Kartoffelforschung.
Seit die Alternaria-Problematik im Kartoffelanbau zunimmt, werden auch verstärkt Unterschiede zwischen den beiden beteiligten Alternaria-Arten festgestellt. Lange Zeit galten A. solani und A. alternata als gleichzeitig vorkommende Pilze, die die Krankheit im Zusammenspiel auslösen. Mittlerweile ist bekannt, dass beide Pilze auch einzeln auftreten, verschiedene Befallszeitpunkte haben und sich in ihrem Schadbild geringfügig unterscheiden. Die Krankheit „Alternaria an Kartoffeln“ wird deshalb mittlerweile oft in die Dürrfleckenkrankheit (A. solani) und die Sprühfleckenkrankheit (A. alternata) unterteilt. 2010 wurden in NRW Monitoring-Projekte und Laboranalysen zur Unterscheidung eingeführt.
Typisches Symptom der Krankheit sind die schokoladenbraunen Nekrosen auf den Blättern (Dürrflecken). Diese erst winzigen Flecken werden rasch größer bis zu einer Ausdehnung von etwa 2 cm. Bei starkem Befall wachsen die Flecken zusammen und können so die gesamte Blattmasse zerstören. Einzelne Flecken können sich auch auf den Stängeln bilden.
Die Flecken sind tendenziell rund, werden aber in der Regel von Blattadern begrenzt, so dass sie eine eckige Grundform annehmen. Sie sind stets deutlich vom gesunden Gewebe abgegrenzt. In den meisten Flecken sind außerdem konzentrische Ringstrukturen sichtbar, was in größeren Blattflecken bereits mit bloßem Auge erkennbar ist. Das abgestorbene Gewebe ist brüchig, so dass es leicht einreißt oder in Teilen herausbricht.
Besonders erste Befallsstellen im Frühsommer vor Reihenschluss werden oft übersehen, da in diesem Zeitraum der Blattmassezuwachs der Kartoffel besonders hoch und die Infektionsrate eher niedrig ist.
Die Krankheit auf den Knollen wird als Hartfäule bezeichnet. Stellen auf den Knollen sinken ein, werden hart, morsch und verfärben sich braun. Sie sind scharf vom noch gesunden Gewebe abgegrenzt. Ein systemischer Befall der Knollen über die Leitungsbahnen, wie er bei der Krautfäule auftritt, kommt bei A. solani nicht vor. Auch können Alternaria-Sporen nicht aktiv die Schale gesunder Knollen durchbrechen. Der Erreger ist demnach auf Verletzungen angewiesen, um die Knollen zu befallen. Typischerweise erfolgt diese Infektion erst im Verlauf der Ernte, weshalb die Krankheitssymptome an den Knollen erst im Verlauf der Lagerung auftreten.
Die Anfälligkeit der Kartoffeln für A. solani ist insgesamt stark sortenabhängig. Da die Krankheit oft erst im Spätsommer einsetzt, ist ihr Schadpotential besonders bei späten Sorten hoch.
Die Sprühfleckenkrankheit A. alternata ist oft eng mit A. solani vergesellschaftet. Häufig treten beide Krankheiten gleichzeitig auf. Die Symptome sind ebenfalls sehr ähnlich, weshalb für eine genaue Unterscheidung eine Laboranalyse notwendig ist. Im Feld lassen sich die beiden Arten allerdings auf Grund einiger Merkmale trennen: Die Sprühfleckenkrankheit tritt allgemein früher auf. Der Befallshöhepunkt liegt oft bereits im Juni, also bis zu acht Wochen vor dem entscheidenden Infektionszeitraum von A. solani. Darüber hinaus sind die Nekrosen bei A. alternata sehr viel kleiner. Es handelt sich nicht um vereinzelte größere Flecken, sondern um äußerst zahlreiche Punktnekrosen von wenigen Millimetern Größe („Sprühbefall“).
Die Dürrfleckenkrankheit kann indirekt sehr wirkungsvoll durch die Wahl toleranter Sorten, die Einhaltung einer Fruchtfolge und eine gute Kulturführung mit einer ausgewogenen Nährstoff- und Wasserversorgung reguliert werden.
Darüber hinaus sind zahlreiche Fungizide, die routinemäßig gegen die Krautfäule eingesetzt werden, auch gegen Alternaria-Arten wirksam. Die Krankheit wird im konventionellen Anbau üblicherweise mit zwei bis drei gezielten Behandlungen (Warnhinweise beachten) in der Wuchsphase der Kartoffeln bekämpft. Allerdings sind in Deutschland bereits einige Alternaria-Stämme mit Fungizidresistenzen aufgetreten.
Alternaria solani ist ein Pilz aus der Gattung Alternaria. Die Art ist als Erreger der Dürrfleckenkrankheit ein bedeutender Pathogen der Kartoffel. Er befällt aber auch andere Arten aus der Familie der Nachtschattengewächse wie Tomaten.
A. solani tritt an Kartoffeln oft gemeinsam mit der eng verwandten Art Alternaria alternata auf, die die symptomatisch sehr ähnliche Sprühfleckenkrankheit auslöst. In der Literatur werden beide Erreger meist gemeinsam unter dem Oberbegriff „Alternaria-Krankheit an Kartoffeln“ behandelt.
அல்மெர்டேரியா சோலனி ஒரு பூஞ்சை நோய்க்குரியது, இது தக்காளி மற்றும் உருளைக்கிழங்கு தாவரங்களில் ஆரம்பகால ப்ளைட்டின் என்று அழைக்கப்படுகிறது. நோய்க்காரணி தனித்துவமான "புல்ஸ்ஐ" வடிவிலான இலை புள்ளிகளை உற்பத்தி செய்கிறது மற்றும் உருளைக்கிழங்கில் தக்காளி மற்றும் கிழங்கு முளைப்புகளில் தண்டு புண்கள் மற்றும் பழங்கள் அழுகல் ஏற்படலாம். "ஆரம்பம்" என்ற பெயரைப் போதிலும், ஃபோலியார் அறிகுறிகள் வழக்கமாக பழைய இலைகளில் ஏற்படுகின்றன. கட்டுப்பாடற்றதாக இருந்தால், ஆரம்பப்பிரசாரம் கணிசமான மகசூல் குறைப்புக்களை ஏற்படுத்தும். இந்த நோயை கட்டுப்படுத்தும் முதன்மை முறைகள் இலை பரப்புகளில் நீண்ட கால ஈரப்பதத்தை தடுக்கும் மற்றும் பூஞ்சாணங்களை பயன்படுத்துகின்றன.
புவியியல் ரீதியாக, ஏ Solani ராக்கி மலைகள் கிழக்கே தக்காளி உற்பத்தி பகுதிகளில் சிக்கலான மற்றும் பொதுவாக குறைவான ஈரமான பசிபிக் அல்லது இடையேயான மலை பகுதிகளில் ஒரு பிரச்சினை அல்ல. ஏ. சோலனி ஒவ்வொரு வருடமும் பெரும்பாலான உருளைக்கிழங்கு உற்பத்திகளில் உள்ளது, ஆனால் இலைகளின் ஈரப்பதத்தை அடிக்கடி குறிக்கும் போது அறிகுறி வளர்ச்சியை ஆதரிக்கும் போது குறிப்பிடத்தகுந்த விளைவைக் கொண்டிருக்கிறது
உருளைக்கிழங்கு (எஸ். டூபரோசுமம்), முட்டையை (எஸ். மெலோங்கனா எல்), பெல் மிளகு மற்றும் சூடான மிளகு (கேப்சிக்கம் spp.), மற்றும் சோலானம் குடும்பம். ஏ சொலனியின் அறிகுறிகளைக் குறிப்பிடுவதன் மூலம் இலைப்பகுதி மற்றும் நீர்ப்பாசனம் ஆகியவை அடங்கும், இது மிகக் குறைந்த மேலோட்டத்தில் உச்சரிக்கப்படுகிறது. சில சந்தர்ப்பங்களில் ஏ [1][2]
ஏ. சோலனி முதன்மையான சேதம் உருளைக்கிழங்கு தாவரங்களின் முதிர்ச்சியடையாதலுக்கு காரணமானது, இது கிழங்கு விளைச்சல் குறைப்புக்கு காரணமாகிறது. முதன்மையான இலைகளில், இலை மையத்தில் முக்கியமாக வளரும் அடர்த்தியான கறுப்பு பழுப்பு நிற புள்ளிகளுடன் ஆரம்ப தொற்று ஏற்படுகிறது. நோய் உருவாகும்போது உருளைக்கிழங்கு தாவரத்தின் போது முன்னேறும், மற்றும் பாதிக்கப்பட்ட இலைகள் மஞ்சள் நிறமாகும்போது அல்லது உலர்ந்த அல்லது தண்டு வெளியே விழுகின்றன. தண்டுகள் மீது, புள்ளிகள் தெளிவான வரையறைகளை கொண்டு (இலை புள்ளிகள் ஒப்பிடுகையில்) கவரும். கிழங்கு புண்கள் உலர், இருண்ட மற்றும் கிழங்கு மேற்பரப்பில் அழுத்தம், உலர், தோல் மற்றும் பழுப்பு திரும்ப மாறி கொண்டு. சேமிப்பு போது, கிழங்கு காயங்கள் அதிகரிக்க கூடும் மற்றும் கிழங்குகளும் shriveled ஆகலாம். உருளைக்கிழங்கு செடிகள் காயமடைந்தாலும், மன அழுத்தம் அல்லது சரியான ஊட்டச்சத்து இல்லாதிருந்தால், ஏ சொலனியின் காரணமாக நோய் தீவிரம் அதிகமாக உள்ளது. மண்ணில் அதிக அளவு நைட்ரஜன், மிதமான பொட்டாசியம் மற்றும் குறைந்த பாஸ்பரஸ் ஆகியவை நோய்த்தொற்று நோயால் பாதிக்கப்படுவதைக் குறைக்கலாம்.
அல்டர்மேரியா சோலனி என்பது ஒரு பாலிக்குழலிய வாழ்க்கை சுழற்சியுடன் ஒரு டீயோரேமைசேட் ஆகும். அல்டர்தரியா சோலனி கான்டிடியா மூலம் சீரான முறையில் இனப்பெருக்கம் செய்கிறது. பயிர் எச்சங்களில் அல்லது கருப்பு நிறத்தில் உள்ள சோனனேசே குடும்பத்தின் காட்டு உறுப்பினர்களில் பூஞ்சாட்சியைக் கட்டுப்படுத்துவதன் மூலம் வாழ்க்கைச் சுழற்சி தொடங்குகிறது. வசந்த காலத்தில், கொனிடியா உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது. மல்டிசெல்லுலர் கோனீடியா நீர் அல்லது காற்று மூலம் ஒரு uninfected ஆலை வழியாக பிரிக்கப்படுகிறது. சிறிய காயங்கள், வயிற்றுப்போக்கு அல்லது நேரடி ஊடுருவல் மூலம் நுண்ணுயிர் கொல்லி நோயைத் தாக்கும். நோய்த்தொற்றுகள் வழக்கமாக தரையில் இருக்கும் பழைய இலைகளில் தொடங்குகின்றன. பூஞ்சாணி வளர நேரத்தை எடுக்கும் மற்றும் இறுதியில் ஒரு காயத்தை உருவாக்குகிறது. இந்த காயம் இருந்து, மேலும் கொதிநிலை உருவாக்கப்பட்ட மற்றும் வெளியிடப்பட்டது. இந்த கூந்தல் மற்ற தாவரங்கள் அல்லது அதே வளரும் பருவத்தில் மற்ற ஆலைகளை பாதிக்கும். ஆலை ஒவ்வொரு பகுதியும் பாதிக்கப்பட்டு புண்கள் ஏற்படலாம். இந்த நோய் பரவுவதற்குப் பயன்படும் பழம் அல்லது கிழங்குகளால் பாதிக்கப்பட்டால் இது மிகவும் முக்கியம். பொதுவாக, நோய்க்குறியின் வளர்ச்சியானது, களைகள் அல்லது பிற சோலனஸஸ் இனங்கள் போன்ற மாற்று ஹோஸ்ட்களிலிருந்து இன்போசிஸில் அதிகரிப்பால் மோசமடையக்கூடும். தாவரங்கள் முதிர்ச்சியடையாத போது நோய் தீவிரம் மற்றும் நோய்த்தாக்கம் அதிகமாகும்.
.இங்கு ஆரம்ப பூஞ்சை கட்டுப்படுத்தும் சந்தையில் பல பூஞ்சைக் கொல்லிகள் உள்ளன. சந்தையில் பூச்சிக்கொல்லிகள் சில அஸோஸ்ஸிஸ்ட்ரோபின், பைரக்லோஸ்டிரோபின், பேசில்லஸ் சப்லிலிஸ், குளோரோடாலோனில், செப்பு தயாரிப்புகள், ஹைட்ரஜன் டையாக்ஸைடு (ஹைட்ரோபொரொக்சில்), மான்கோசெப், பொட்டாசியம் பைகார்பனேட் மற்றும் சைராம் ஆகியவை. குறிப்பிட்ட தெளிப்பு ரெஜிமண்ட்ஸ் லேபில் காணப்படுகிறது. இந்த தயாரிப்புகளுக்கான லேபிள்களை விண்ணப்பிக்கும் முன் கவனமாக படிக்க வேண்டும்
அல்மெர்டேரியா சோலனி ஒரு பூஞ்சை நோய்க்குரியது, இது தக்காளி மற்றும் உருளைக்கிழங்கு தாவரங்களில் ஆரம்பகால ப்ளைட்டின் என்று அழைக்கப்படுகிறது. நோய்க்காரணி தனித்துவமான "புல்ஸ்ஐ" வடிவிலான இலை புள்ளிகளை உற்பத்தி செய்கிறது மற்றும் உருளைக்கிழங்கில் தக்காளி மற்றும் கிழங்கு முளைப்புகளில் தண்டு புண்கள் மற்றும் பழங்கள் அழுகல் ஏற்படலாம். "ஆரம்பம்" என்ற பெயரைப் போதிலும், ஃபோலியார் அறிகுறிகள் வழக்கமாக பழைய இலைகளில் ஏற்படுகின்றன. கட்டுப்பாடற்றதாக இருந்தால், ஆரம்பப்பிரசாரம் கணிசமான மகசூல் குறைப்புக்களை ஏற்படுத்தும். இந்த நோயை கட்டுப்படுத்தும் முதன்மை முறைகள் இலை பரப்புகளில் நீண்ட கால ஈரப்பதத்தை தடுக்கும் மற்றும் பூஞ்சாணங்களை பயன்படுத்துகின்றன.
புவியியல் ரீதியாக, ஏ Solani ராக்கி மலைகள் கிழக்கே தக்காளி உற்பத்தி பகுதிகளில் சிக்கலான மற்றும் பொதுவாக குறைவான ஈரமான பசிபிக் அல்லது இடையேயான மலை பகுதிகளில் ஒரு பிரச்சினை அல்ல. ஏ. சோலனி ஒவ்வொரு வருடமும் பெரும்பாலான உருளைக்கிழங்கு உற்பத்திகளில் உள்ளது, ஆனால் இலைகளின் ஈரப்பதத்தை அடிக்கடி குறிக்கும் போது அறிகுறி வளர்ச்சியை ஆதரிக்கும் போது குறிப்பிடத்தகுந்த விளைவைக் கொண்டிருக்கிறது
Alternaria solani is a fungal pathogen that produces a disease in tomato and potato plants called early blight. The pathogen produces distinctive "bullseye" patterned leaf spots and can also cause stem lesions and fruit rot on tomato and tuber blight on potato. Despite the name "early," foliar symptoms usually occur on older leaves.[1] If uncontrolled, early blight can cause significant yield reductions.[2] Primary methods of controlling this disease include preventing long periods of wetness on leaf surfaces[3] and applying fungicides.[4] Early blight can also be caused by Alternaria tomatophila, which is more virulent on stems and leaves of tomato plants than Alternaria solani.[5]
Geographically, A. solani is problematic in tomato production areas east of the Rocky Mountains and in the midwest, however, A. solani is generally not an issue in the less humid Pacific or inter-mountain regions. A. solani is also present in most potato production regions every year but has a significant effect on yield only when frequent wetting of foliage favors symptom development.[4][5]
Alternaria solani infects stems, leaves and fruits of tomato (Solanum lycopersicum L.), potato (S. tuberosum), eggplant (S. melongena L.), bell pepper and hot pepper (Capsicum spp.), and other members of the family Solanaceae.[6] Distinguishing symptoms of A. solani include leaf spot and defoliation, which are most pronounced in the lower canopy. In some cases, A. solani may also cause damping off.[7][8]
On tomato, foliar symptoms of A. solani generally occur on the oldest leaves and start as small lesions that are brown to black in color. These leaf spots resemble concentric rings - a distinguishing characteristic of the pathogen - and measure up to 1.3 cm (0.51 inches) in diameter.[9] Both the area around the leaf spot and the entire leaf may become yellow or chlorotic. Under favorable conditions (e.g., warm weather with short or abundant dews), significant defoliation of lower leaves may occur, leading to sunscald of the fruit.[9] As the disease progresses, symptoms may migrate to the plant stem and fruit. Stem lesions are dark, slightly sunken and concentric in shape. Seedlings can develop small, dark, partially sunken lesions which grow and elongate into circular or oblong lesions.[5] Basal girdling and death of seedlings may occur, a symptom known as collar rot.[9] In fruit, A. solani invades at the point of attachment to the stem as well as through growth cracks and wounds made by insects, infecting large areas of the fruit[9] Fruit spots are similar in appearance to those on leaves – brown with dark concentric circles. Mature lesions are typically covered by a black, velvety mass of fungal spores that may be visible under proper light conditions.[6][9]
In potato, primary damage by A. solani is attributed to premature defoliation of potato plants, which results in tuber yield reduction. Initial infection occurs on older leaves, with concentric dark brown spots developing mainly in the leaf center. The disease progresses during the period of potato vegetation, and infected leaves turn yellow and either dry out or fall off the stem. On stems, spots are gaunt with no clear contours (as compared to leaf spots). Tuber lesions are dry, dark and pressed into the tuber surface, with the underlying flesh turning dry, leathery and brown. During storage, tuber lesions may enlarge and tubers may become shriveled.[10] Disease severity due to A. solani is highest when potato plants are injured, under stress or lack proper nutrition. High levels of nitrogen, moderate potassium and low phosphorus in the soil can reduce susceptibility of infection by the pathogen.[2]
Alternaria solani is a deuteromycete[11] with a polycyclic life cycle. Alternaria solani reproduces asexually by means of conidia. A.solani is generally considered to be a necrotrophic pathogen, i.e. it kills the host tissue using cell wall degrading enzymes and toxins and feeds on the dead plant cell material [12]
The life cycle starts with the fungus overwintering in crop residues or wild members of the family Solanaceae, such as black nightshade.[9] In the spring, conidia are produced. Multicellular conidia are splashed by water or by wind onto an uninfected plant. The conidia infect the plant by entering through small wounds, stomata, or direct penetration. Infections usually start on older leaves close to the ground. The fungus takes time to grow and eventually forms a lesion. From this lesion, more conidia are created and released. These conidia infect other plants or other parts of the same plant within the same growing season. Every part of the plant can be infected and form lesions. This is especially important when fruit or tubers are infected as they can be used to spread the disease.[13]
In general, development of the pathogen can be aggravated by an increase in inoculum from alternative hosts such as weeds or other solanaceous species.[2] Disease severity and prevalence are highest when plants are mature.[9]
Alternaria solani spores are universally present in fields where host plants have been grown.[1]
Free water is required for Alternaria spores to germinate; spores will be unable to infect a perfectly dry leaf.[3] Alternaria spores germinate within 2 hours over a wide range of temperatures but at 26.6-29.4 °C (80-85 °F) may only take 1/2 hour. Another 3 to 12 hours are required for the fungus to penetrate the plant depending on temperature. After penetration, lesions may form within 2–3 days or the infection can remain dormant awaiting proper conditions [15.5 °C (60 °F) and extended periods of wetness]. Alternaria sporulates best at about 26.6 °C (80 °F) when abundant moisture (as provided by rain, mist, fog, dew, irrigation) is present. Infections are most prevalent on poorly nourished or otherwise stressed plants.[14]
There are numerous fungicides on the market for controlling early blight. Some of the fungicides on the market are (azoxystrobin), pyraclostrobin, Bacillus subtilis, chlorothalonil, copper products, hydrogen dioxide (Hydroperoxyl), mancozeb, potassium bicarbonate, and ziram.[14] Specific spraying regiments are found on the label. Labels for these products should be read carefully before applying.
Quinone outside inhibitor (QoIs) fungicides e.g. azoxystrobin are used due to their broad-spectrum activity. However, decreased fungicide sensitivity has been observed in A. solanidue to a F129L (Phenylalanine (F) changed to Leucine at position 129) amino acid substitution.[16]
Early blight caused by A. solani is the most destructive disease of tomatoes in the tropical and subtropical regions. Each 1% increase in intensity can reduce yield by 1.36%, and complete crop failure can occur when the disease is most severe.[17] Yield losses of up to 79% have been reported in the U.S., of which 20-40% is due to seedling losses (i.e., collar rot) in the field.[18]
A. solani is also one of the most important foliar pathogens of potato. In the U.S., yield loss estimates attributed to foliar damage, which results in decreased tuber quality and yield reduction, can reach 20-30%.[2] In storage, A. solani can cause dry rot of tubers and may also reduce storage length, which both of which diminish the quantity and quality of marketable tubers.[2]
Because A. solani is one of numerous tomato/potato pathogens that are typically controlled with the same products, accurately estimating both the total economic loss and the total expenditure on fungicides for control of early blight is difficult. Best estimates suggest that total annual global expenditures on fungicide control of A. solani is approximately $77 million: $32 million for tomatoes and $45 million for potatoes.[4]
Though the causal pathogen is distributed worldwide and can cause crop yield reductions, early blight has never caused widespread famine or other sudden and major detrimental effects on humanity. The disease is not to be confused with late blight, which is caused by the oomycete Phytophthora infestans. Late blight disease together with the socio-economic situation at the time was responsible for the Great Famine of Ireland in the 1840s.
Alternaria solani is a fungal pathogen that produces a disease in tomato and potato plants called early blight. The pathogen produces distinctive "bullseye" patterned leaf spots and can also cause stem lesions and fruit rot on tomato and tuber blight on potato. Despite the name "early," foliar symptoms usually occur on older leaves. If uncontrolled, early blight can cause significant yield reductions. Primary methods of controlling this disease include preventing long periods of wetness on leaf surfaces and applying fungicides. Early blight can also be caused by Alternaria tomatophila, which is more virulent on stems and leaves of tomato plants than Alternaria solani.
Geographically, A. solani is problematic in tomato production areas east of the Rocky Mountains and in the midwest, however, A. solani is generally not an issue in the less humid Pacific or inter-mountain regions. A. solani is also present in most potato production regions every year but has a significant effect on yield only when frequent wetting of foliage favors symptom development.
Tomatoes infected by Alternaria solani 
"Bullseye" patterned leaf lesion of Alternaria solani
Alternaria solani es un hongo fitopatógeno perteneciente a la familia Pleosporaceae. Ocasiona una enfermedad en los cultivos de patata conocida como tizón temprano que se caracteriza por afectar al follaje y estar difundida en zonas húmedas y de altas temperaturas.
El tizón temprano de la patata (o mancha de Alternaria) está ampliamente difundido por el mundo entero y es una de las más importantes enfermedades foliares de la patata en áreas con condiciones climáticas favorables.
En las hojas y, en menor grado, en los tallos se forman manchas necróticas, marcadas internamente por series de anillos concéntricos. Las lesiones en las hojas rara vez son circulares porque son restringidas por las nervaduras principales. Usualmente aparecen alrededor de la floración y van aumentando en número a medida que van madurando las plantas. Las lesiones se forman primero en las hojas inferiores. Pueden coalescer y causar un amarillamiento generalizado, caída de hojas o muerte precoz. La pudrición en el tubérculo es oscura, seca y coriácea. Las variedades susceptibles, usualmente de maduración precoz, pueden presentar una severa defoliación. Las variedades de maduración tardía pueden mostrarse resistentes. Las plantas sometidas a estréses que aceleran la maduración-medio ambiente adverso, clima cálido y húmedo, otras enfermedades o deficiencia nutricional se vuelven más susceptibles y mueren prematuramente.[1]
El ataque se inicia desde las hojas inferiores y si coexisten altas temperaturas y humedad, se afectan las hojas superiores.
Se disemina por el viento y sobrevive en restos de cultivos enfermos y en otras solanáceas huéspedes.
Procurar brindar condiciones adecuadas para un crecimiento vigoroso durante toda la temporada, especialmente en la irrigación y la fertilización en los lados. La aspersión del follaje con fungicidas orgánicos reduce la diseminación del tizón temprano. La resistencia se encuentra entre las variedades de maduración tardía. Son también importantes mediadas de control la rotación de cultivos, el uso de semilla desinfectada y sana y las aplicaciones de productos fungicidas en forma preventiva cuando existen las condiciones ambientales favorables.[1]
Datos: Q2715597
Multimedia:
Alternaria solani es un hongo fitopatógeno perteneciente a la familia Pleosporaceae. Ocasiona una enfermedad en los cultivos de patata conocida como tizón temprano que se caracteriza por afectar al follaje y estar difundida en zonas húmedas y de altas temperaturas.
Lehtipolte on perunan tauti, jota aiheuttavat sienet Alternaria solani ja Alternaria alternata. Keskikesällä voi perunanlehdissä ilmetä pyöreitä kulmikkaiksi muuttuvia mustia laikkuja. Sienet talvehtivat kasvinjätteissä maassa. Niitä torjutaan kasvinsuojeluaineilla, jotka sisältävät mankotsebia.[1] Mankotsebi estää sieni-itiöiden muodostumisen perunanlehden pinnalla. [2]
Lehtipolte on perunan tauti, jota aiheuttavat sienet Alternaria solani ja Alternaria alternata. Keskikesällä voi perunanlehdissä ilmetä pyöreitä kulmikkaiksi muuttuvia mustia laikkuja. Sienet talvehtivat kasvinjätteissä maassa. Niitä torjutaan kasvinsuojeluaineilla, jotka sisältävät mankotsebia. Mankotsebi estää sieni-itiöiden muodostumisen perunanlehden pinnalla.
Alternaria solani est un champignon phytopathogène de la famille des Pleosporaceae présent dans les régions tempérées et tropicales de l'Ancien et du Nouveau monde, provoquant chez les plantes de la famille des Solanaceae, notamment la tomate et la pomme de terre, mais aussi le piment et l'aubergine, une maladie appelée « alternariose » ou « brûlure alternarienne »[1].
La maladie se manifeste par de nombreux symptômes à tous les stades de croissance de la plante. On peut voir apparaître sur les feuilles, en premier celles de la base de la plante, des taches noires circulaires, dans lesquelles sont visibles des cercles concentriques. Ces lésions entraînent à la longue la défoliation de la plante[2]. Les tiges et les fruits sont également atteints. Les graines infectées par la maladie peuvent subir une fonte des semis au moment de la germination.
La lutte contre cette maladie passe par diverses méthodes : le recours aux fongicides, notamment l'azoxystrobine, le manèbe, le bicarbonate de potassium, le peroxyde d'hydrogène, la lutte biologique à l'aide de l'agent Bacillus subtilis[2].
Des mesures de préventions consistent principalement à observer une rotation de manière que les cultures de Solanées respectent un intervalle de trois ans sur la même parcelle, et à veiller à une bonne aération des plantations (intervalle entre les rangs). Il est également possible de sélectionner des cultivars résistants à cette maladie[3].
Alternaria solani est un champignon phytopathogène de la famille des Pleosporaceae présent dans les régions tempérées et tropicales de l'Ancien et du Nouveau monde, provoquant chez les plantes de la famille des Solanaceae, notamment la tomate et la pomme de terre, mais aussi le piment et l'aubergine, une maladie appelée « alternariose » ou « brûlure alternarienne ».
Alternaria solani é un fungo do xénero Alternaria que ataca a familia das solanáceas de forma global, provocando unha doenza coñecida como pinta negra ou mancha de alternaria (en inglés coñecido coma early blight e en castelán coma tizón temprano).
O fungo tamén é patóxeno noutras solanáceas, sobrevivindo en restos de cultivos, solos e outros hospedeiros. A infección nas follas pode ocorrer de forma asintomática, dependendo da actividade do tecido foliar, nivel de fertilización nitroxenada e idade. A alternancia entre períodos secos e húmidos favorece o rápido desenvolvemento da doenza, sendo máis severa en plantas con estrés hídrico ou nutricional.
Ataca toda a parte aérea da planta, pecíolo e talo. Os sinais inicialmente son visíbeis nas follas máis vellas e baixas da planta, onde xorden pequenas manchas. Estas crecen posteriormente adquirindo un formato ovoide, de coloración escura e con zonas concéntricas características. Nos tubérculos, as lesións son escuras, de formato circular ou irregular e deprimidas.
As medidas de control son semellantes a do mildio da pataqueira (Phytophthora infestans), pois ambas ocorren moitas veces simultaneamente. O uso de sementes de patacas sadias sas é fundamental para o control. Algúns cultivares nacionais como Aracy e Contenda teñen resistencia intermediaria porén, non dispensan o uso de funxicidas.
Alternaria solani é un fungo do xénero Alternaria que ataca a familia das solanáceas de forma global, provocando unha doenza coñecida como pinta negra ou mancha de alternaria (en inglés coñecido coma early blight e en castelán coma tizón temprano).
Blettaveiki (fræðiheiti: Alternaria solani) er asksveppur sem veldur sýkingu í tómötum og kartöflum. Hún veldur því að dökkleit sár myndast á grösunum sem stækka og verða svartir dauðir blettir sem enda með því að drepa jurtina.
Hægt er að vinna gegn þessum sjúkdómi með sveppaeitri, með því að gæta að nægum loftskiptum í garðinum, skiptiræktun, þannig að jurtir af náttskuggaætt eru aðeins ræktaðar þrjú ár í röð á sama stað og með því að velja blettaveikiþolin afbrigði.
Alternaria solani Sorauer – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. U ziemniaka i pomidora wywołuje chorobę o nazwie sucha plamistość liści ziemniaka[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Alternaria, Pleosporaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Znana jest tylko anamorfa tego gatunku. Na podstawie budowy molekularnej i ultrastrukturalnej ustalono, że teleomorfą jest któryś z gatunków grzybów zaliczany do rodzaju Lewia[2].
Grzyb mikroskopijny. Konidia o maczugowatym kształcie, podzielone poprzecznymi, a czasami także podłużnymi przegrodami. Są to duże zarodniki, o rozmiarach 120–296 × 12–20 μm[2]. Zazwyczaj posiadają 9-11 poprzecznych przegród. Grzybnię łatwo można hodować na sztucznych pożywkach. Tworzy na nich owłosioną, silnie szarą i czarno pigmentowaną kolonię. Strzępki haploidalne z przegrodami, z wiekiem silnie pigmentowane[4].
Zimuje w postaci grzybni w chorych bulwach ziemniaków oraz w resztkach pędów pozostawionych w ziemi po wykopkach. W pomidorach zimują na powierzchni nasion strzępki grzybni wraz z zarodnikami. Wytwarzanie zarodników oraz ich kiełkowanie następuje tylko podczas wilgotnej pogody, optymalna dla tego procesu temperatura to 19-23°. Rozprzestrzenianiu zaś zarodników sprzyja sucha pogoda. Tak więc choroba najbardziej rozprzestrzenia się podczas na przemian występujących okresów deszczowej i bezdeszczowej pogody. Zarówno infekcji pierwotnej, jak i wtórnej dokonują bezpłciowo wytwarzane zarodniki konidialne[2]. Na częściach roślin w glebie grzybnia może przetrwać kilka lat. Czasami, ale rzadko, obserwowano wytwarzanie chlamydospor o grubych ścianach[4].
Konidia mogą wykiełkować tylko na zwilżonych wodą liściach. Wnikają do nich przez aparaty szparkowe, lub bezpośrednio przez naskórek. Do bulw ziemniaka wnikają przez rany. Kiełkowanie odbywa się przy różnej temperaturze. Przy najbardziej do tego celu optymalnej temperaturze 28-30° C kiełkują w czasie zaledwie 40 minut. Kolejne 3 do 12 godzin potrzeba zarodnikom do wytworzenia strzępki infekcyjnej wnikającej do tkanek żywiciela. Po infekcji zmiany w zaatakowanej roślinie pojawiają się w ciągu 5-7 dni, ale przy niesprzyjających warunkach infekcja może pozostać uśpiona w oczekiwaniu odpowiednich warunków[4].
Pasożyt. Występuje we wszystkich regionach świata, w których uprawia się pomidory i ziemniaki. Największe szkody wyrządza w regionach tropikalnych i subtropikalnych[5]. W Polsce oprócz pomidorów i ziemniaków atakuje także bielunia dziędzierzwę[6]. Źródła zagraniczne podają, że występuje także na bakłażanach, papryce i innych gatunkach z rodziny psiankowatych[7].
Alternaria solani Sorauer – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes. U ziemniaka i pomidora wywołuje chorobę o nazwie sucha plamistość liści ziemniaka.
O Alternaria solani é um fungo que ataca a família das solanáceas de forma global, provocando uma doença conhecida como alternariose, vulgarmente denominada de pinta preta ou mancha de alternaria.
O fungo também é patogênico a outras solanáceas, sobrevivendo em restos de cultura, solo e outros hospedeiros. A infecção nas folhas pode ocorrer de forma assintomática, dependendo da atividade do tecido foliar, nível de adubação nitrogenada e idade. A alternância entre períodos secos e úmidos favorece o rápido desenvolvimento da doença, sendo mais severa em plantas com estresse hídrico ou nutricional.
Ataca toda a parte aérea da planta, pecíolo e caule. Os sinais inicialmente são visíveis nas folhas mais velhas e baixas da planta, onde surgem pequenas manchas. Estas crescem posteriormente adquirindo um formato ovóide, de coloração escura e com zonas concêntricas características. Nos tubérculos, as lesões são escuras, de formato circular ou irregular e deprimidas.
As medidas de controle são semelhantes a da requeima, pois ambas ocorrem muitas vezes simultaneamente. O uso de sementes de batatas sadias são fundamentais para o controle. Alguns cultivares nacionais como Aracy e Contenda tem resistência intermediaria porém, não dispensam o uso de fungicidas.
O Alternaria solani é um fungo que ataca a família das solanáceas de forma global, provocando uma doença conhecida como alternariose, vulgarmente denominada de pinta preta ou mancha de alternaria.
Alternaria solani orsakar torrfläcksjuka hos potatis och tomater.
Alternaria solani orsakar torrfläcksjuka hos potatis och tomater.
.jpg)
