Grástika (fræðiheiti: Parmeliopsis hyperopta) er tegund fléttna af litskófarætt. Hún finnst á Íslandi og líkist mjög gulstiku í útliti en er grá á litinn en gulstika hefur gulan litblæ.[2] Grástika er flokkuð sem tegund í bráðri útrýmingarhættu á Íslandi.[1]
Á Íslandi er grástika mjög sjaldgæf og finnst aðeins í Egilsstaðaskógi og Vaglaskógi.[2]
Grástika er á válista Náttúrufræðistofnunar Íslands þar sem hún er flokkuð sem tegund í bráðri útrýmingarhættu (CR).[1] Grástika hefur ekki verið metin af samtökunum IUCN.
Grástika inniheldur divaricatinsýru en hún inniheldur ekki úsninsýru eins og gulstika. Þalsvörun grástiku er K-, C-, KC-, P-.[2]
Grástika og gulstika vaxa saman á trjádrumbi í Bresku Kólumbíu. Litamunurinn er greinilegur.
Grástika (fræðiheiti: Parmeliopsis hyperopta) er tegund fléttna af litskófarætt. Hún finnst á Íslandi og líkist mjög gulstiku í útliti en er grá á litinn en gulstika hefur gulan litblæ. Grástika er flokkuð sem tegund í bráðri útrýmingarhættu á Íslandi.
Multimedia w Wikimedia Commons Płaskotka reglowa (Parmeliopsis hyperopta (Ach.) Vain.) – gatunek grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Parmeliopsis, Parmeliaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1814 r. Erik Acharius nadając mu nazwę Parmelia hyperopta. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1881 r. Evard August Vainio, przenosząc go do rodzaju Parmeliopsis[1].
Nazwa polska według W. Fałtynowicza[2].
Płaskotka reglowa występuje na wszystkich kontynentach i wielu wyspach półkuli północnej. Na półkuli południowej opisano jej występowanie tylko w Andach i południowym krańcu Ameryki Południowej. W Europie na północy sięga po Grenlandię i północne wybrzeża Półwyspu Skandynawskiego[5]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status VU – gatunek w sytuacji wysokiego ryzyka wymarcia w stanie dzikim w regionie[6]. W Polsce podlega częściowej ochronie gatunkowej[7].
Rośnie na korze drzew, zazwyczaj szpilkowych, rzadziej liściastych. Czasami spotykany jest także na drewnie i rzadko na skałach[2]. Szczególnie często spotykany jest na pniach starych drzew, pniach drzew powalonych i u podstawy pni drzew. Występuje w wilgotnych, ale świetlistych lasach, często razem z płaskotką rozlaną (Parmeliopsis ambiqua)[4].
Bardzo podobna jest płaskotka rozlana (Parmeliopsis ambiqua). Różnice między tymi gatunkami sprowadzają się głównie do wydzielanych przez nie kwasów porostowych, ale istnieją też pewne różnice morfologiczne, zarówno widoczne gołym okiem, jak i te widoczne tylko pod mikroskopem. Płaskotka reglowa odróżnia się kształtem soraliów, a mikroskopowo ma nieco dłuższe zarodniki, częściej na jej strzępkach występują sprzążki i ma grubszą warstwę pigmentową w górnej części obłoczni[4].
.JPG)
Płaskotka reglowa (Parmeliopsis hyperopta (Ach.) Vain.) – gatunek grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
Vedlav (Parmeliopsis hyperopta) är en lavart[2] som först beskrevs av Erik Acharius och som fick sitt nu gällande namn av Johann Franz Xaver Arnold.
Vedlav ingår i släktet Parmeliopsis och familjen Parmeliaceae.[3][4] Arten är reproducerande i Sverige.[5] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[3]
Wikimedia Commons har media som rör Vedlav.
Wikispecies har information om Parmeliopsis hyperopta.
Vedlav (Parmeliopsis hyperopta) är en lavart som först beskrevs av Erik Acharius och som fick sitt nu gällande namn av Johann Franz Xaver Arnold.
Vedlav ingår i släktet Parmeliopsis och familjen Parmeliaceae. Arten är reproducerande i Sverige. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
