Serapias és un gènere amb diverses espècies de plantes herbàcies perennes d'orquídies monopodials i terrestres de la família Orchidaceae. Es troben a Europa i en la regió Mediterrània.
Serapias (del grec), relatiu al déu egipci Serapis del que probablement va prendre el nom.
Serapias és un gènere amb diverses espècies de plantes herbàcies perennes d'orquídies monopodials i terrestres de la família Orchidaceae. Es troben a Europa i en la regió Mediterrània.
Zungenstendel (Serapias) ist eine Gattung in der Familie der Orchideengewächse (Orchidaceae). Es sind ausdauernde krautige Knollengeophyten. Es gibt etwa 15 Arten und zahlreiche Hybriden.[1] Sie kommen in Makaronesien, im südlichen Mitteleuropa und vom Mittelmeerraum bis zum Kaukasus vor.[1]
Zungenstendel (Serapias) ist eine Gattung in der Familie der Orchideengewächse (Orchidaceae). Es sind ausdauernde krautige Knollengeophyten. Es gibt etwa 15 Arten und zahlreiche Hybriden. Sie kommen in Makaronesien, im südlichen Mitteleuropa und vom Mittelmeerraum bis zum Kaukasus vor.
Серапиас (лат. Serapias) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Серапиас увтырӧ пырӧны 10 вид.
Серапиас (лат. Serapias) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 10 пӧртэм.
Серапиас (латин Serapias) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр.
Серапиас (лат. Serapias) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Серапиас увтырӧ пырӧны 10 вид.
Серапиас (лат. Serapias) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 10 пӧртэм.
Serapias is a genus of terrestrial orchids that can be found all over southern Europe to Asia Minor. The genus was named after Serapis, a syncretic Hellenistic-Egyptian god in Antiquity. Serapias have spurless flowers and usually go dormant during the winter seasons.
Serapias is a genus of terrestrial orchids that can be found all over southern Europe to Asia Minor. The genus was named after Serapis, a syncretic Hellenistic-Egyptian god in Antiquity. Serapias have spurless flowers and usually go dormant during the winter seasons.
Serapias es un género con varias especies de orquídeas monopodiales y terrestres. Se encuentran en Europa y en la región Mediterránea.
Las hojas son más o menos lanceoladas, envainadoras, muchas veces curvadas. La inflorescencia es más o menos densa, suele llevar entre dos a diez flores; en general de colores rojos o granates. Las brácteas florales son grandes, mayores que las flores, en general de color coincidente con el de las piezas florales por la parte exterior, con la nerviación marcada. Los sépalos y los pétalos se unen formando un casco puntiagudo o acuminado, de color rojizo con la nerviación más intensa. El labelo es bastante llamativo, con un estrechamiento que define hipo y epiquilo, y sin espolón. El hipoquilo presenta dos lóbulos laterales que forman los costados del casco. El epiquilo, de lanceolado a acorazonado, está recto o dirigido hacia abajo. En la base del primero se encuentra una estructura, que nace desde la cavidad estigmática, en forma de canal definido por dos acostillamientos o de protuberancia plana y negruzca. El labelo es piloso en la cara superior y, en general, de color más intenso que las otras piezas. La columna se prolonga en un pico que discurre por el interior del casco. Tienen dos polinias unidas a un solo viscidio. El ovario es sésil y no revirado. Carecen de néctar.
El género comprende unas 19-20 especies de distribución circunmediterránea, con algún representante también en Azores y Canarias. Casi todas crecen en suelos de pH próximo al neutro o de naturaleza silícea. Viven en formaciones aclaradas, pastos y tomillares húmedos al menos en primavera, pinares abiertos, cultivos leñosos poco labrados hasta los 1000 o 1200 msnm de altitud.
Florecen en primavera a partir de una roseta de hojas que se forma el otoño anterior. Después de la maduración de los frutos y la dispersión de las semillas, desaparece la parte aérea y pasan el verano sólo como tubérculos.
La polinización se produce a través del tubo formado por los pétalos y los lóbulos laterales del hipoquilo. Estas orquídeas no parecen ser muy selectivas en cuanto al agente polinizador. Suele tratarse de abejas principalmente y, en menor medida, coleópteros. Se han citado algunos casos particulares: Serapias parviflora y Serapias perez-chiscanoi parecen ser principalmente cleistógamas, y Serapias lingua parece funcionar como las especies de Ophrys con los machos de una abejilla llamada Ceratina cucurbitina, que intentan copular con la callosidad del hipoquilo, atraídos quizá también por olores semejantes a feromonas.
El género se considera dividido en dos secciones: la sección Serapias, con callosidad simple y plana en el hipoquilo, y la sección Bilamellaria, con dos estrías. Son frecuentes las formas de transición entre especies.
El nombre Serapias es de origen griego y se aplicó antiguamente a una orquídea no identificada con certeza, quizá Orchis morio. Proviene de un dios egipcio llamado Serapis en cuyos templos los devotos se dedicaban a los placeres de la carne. El nombre que Linneo asignó a este género quizás se debe a que a algunas orquídeas se le atribuyen efectos afrodisíacos.
Serapias es un género con varias especies de orquídeas monopodiales y terrestres. Se encuentran en Europa y en la región Mediterránea.
Serapias (les sérapias en français) est un genre méditerranéo-atlantique (-macaronésien) de plantes herbacées pérennes de la famille des Orchidacées.
C’est un genre d’orchidée essentiellement méditerranéen de 16 espèces actuellement reconnues (hors des hybrides naturels) réparties des Açores et des îles Canaries à l'ouest jusqu'au Caucase à l'est, au sud de l'Afrique du Nord et au nord jusqu'en Bretagne. De plus Serapias lingua a été récemment signalé à Guernesey dans les îles Anglo-Normandes.
Serapias (les sérapias en français) est un genre méditerranéo-atlantique (-macaronésien) de plantes herbacées pérennes de la famille des Orchidacées.
Serapias L., 1753 è un genere di piante della famiglia delle Orchidacee.[1]
Il nome del genere deriva da Sèrapis, dio egizio della fertilità, e fa riferimento alle presunte proprietà afrodisiache dei loro rizotuberi.
Il genere è caratterizzato da un fiore di colore generalmente rossastro, privo di sperone, con un labello bipartito, da una più o meno pronunciata strozzatura, in un ipochilo, racchiuso in casco formato dai tepali, ed un epichilo a forma di lingua più o meno acuminata. La zona di congiunzione tra le due parti del labello è più o meno ripiegata e presenta una peluria rosso-bruna o, in alcune specie, biancastra. La base dell'ipochilo è cuneiforme e presenta una callosità scura e lucida. La morfologia di queste callosità basali del labello è un importante carattere distintivo tra le specie del genere (vedi Tassonomia).
I sepali, ovato-lanceolati, e i petali, poco più piccoli, con estremità filiforme, concorrono con l'ipochilo alla formazione di un casco, all'interno del quale è presente il ginostemio e due pollinii. L'ovario è sessile, non contorto.
La forma e la misura dei petali e del labello sono anch'essi importanti per la determinazione delle specie, che per il resto hanno caratteri molto somiglianti.
L'apparato radicale è costituito da 2 a 5 rizotuberi ovoidali.
La riproduzione delle specie del genere Serapias può avvenire sia per via sessuata grazie all'impollinazione entomofila o alla autoimpollinazione (in alcune specie, come Serapias parviflora, per cleistogamia, ovvero per autofecondazione prima ancora che avvenga l'apertura del fiore), sia per moltiplicazione vegetativa, con formazione di nuovi individui a partire da una suddivisione dei rizotuberi - tale meccanismo si osserva per esempio in Serapias lingua e Serapias politisii[2].
Il genere non comprende specie produttrici di nettare; gli insetti pronubi, prevalentemente imenotteri Apoidei ma anche coleotteri (p.es. Osmia spp., Oxythyrea spp.) vengono attratti dal colore e dall'odore del fiore ovvero utilizzano il casco tepalico che cinge l'ipochilo del fiore come rifugio per la notte o contro la pioggia; così facendo vengono in contatto con il ginostemio, cospargendosi di polline che, una volta abbandonato il loro rifugio, depositeranno successivamente in altri fiori fecondandoli.[3].
Il genere Serapias ha un areale che si estende dalle isole Azzorre, attraverso i paesi del bacino del Mediterraneo e del mar Nero, sino al Caucaso.
Alcune specie come S. vomeracea, S. cordigera, S. lingua e S. parviflora sono ampiamente distribuite in tutto l'areale, mentre la maggior parte delle specie sono endemismi a diffusione limitata, talora circoscritta a poche stazioni.
La monofilia del genere Serapias è stata recentemente confermata da studi molecolari basati su analisi del RNA ribosomiale[4].
Il genere appartiene alla sottotribù Orchidinae (famiglia: Orchidaceae, sottofamiglia: Orchidoideae, tribù: Orchideae), i cui rapporti filogenetici sono sintetizzati in questo cladogramma:
Serapias
I generi filogeneticamente più vicini a Serapias sono i generi Anacamptis (con il quale forma frequentemente degli ibridi - vedi sotto) e Ophrys.
Il genere comprende una trentina di entità, tra specie e sottospecie, suddivise in due sezioni che si differenziano in base alla morfologia delle callosità basali del labello.
La prima (sezione Serapias - callosità basale unica, reniforme) è rappresentata dal gruppo Serapias lingua e comprende 4 specie; la seconda (sezione Bilamellaria - callosità basale divisa in due parti divergenti) comprende il gruppo S. parviflora (4 specie) e il gruppo S. vomeracea (8 specie)[5]. Le due sezioni hanno un diverso numero cromosomico: 2n=36 per i gruppi S. parviflora e S. vomeracea, 2n=72 per il gruppo S. lingua[6].
Le specie di questo genere danno luogo frequentemente ad ibridi interspecifici tra cui:[1]
La vicinanza filogenetica con il genere Anacamptis si evidenzia anche per l'esistenza di numerosi ibridi intergenerici[12]:
Serapias L., 1753 è un genere di piante della famiglia delle Orchidacee.
Il nome del genere deriva da Sèrapis, dio egizio della fertilità, e fa riferimento alle presunte proprietà afrodisiache dei loro rizotuberi.
Tongorchis (Serapias) is een geslacht van terrestrische orchideeën die voornamelijk in het Middellandse Zeegebied voorkomen.
Het geslacht dankt zijn naam aan de opvallende tongvormige bloemlip.
De botanische naam van het geslacht is ontleend aan de Egyptische god van de vruchtbaarheid, Serapis, vanwege de veronderstelde potentieverhogende werking van de wortelknollen.
Tongorchissen zijn terrestrische, overblijvende planten, die overwinteren met ondergrondse wortelknollen (geofyten).
De bloem is roze tot paars. De sepalen en bovenste petalen vormen een helm. De opvallende tongvormige lip is verdeeld in een basale hypochiel met twee zijlobben, die samen met de helm een buis vormt, en een distale epichiel die uit de buis steekt en er meestal een hoek mee maakt. De hypochiel heeft een karakteristieke verdikte en donkerrode tot bruine plek aan de basis.
In de holte die gevormd wordt door de hypochiel en de helm is de temperatuur steeds iets hoger dan er buiten. Vooral solitaire bijen en wespen maken daarvan gebruik om te schuilen tijdens regenbuien en frisse nachten. Bij het verlaten van de bloem nemen ze de plakkerige pollinia mee zodat bij een volgend bezoek de bloem bestoven wordt.
Tongorchissen komen voornamelijk voor op graslanden, in bermen, bosranden en lichte naaldbossen.
Het geslacht komt voor in het Middellandse Zeegebied in Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika. In Frankrijk komen ze ook voor aan de Atlantische kust. Hoewel de plant bijna nooit ten noorden van de Alpen te zien is, werd de orchidee in de zomer van 2008 waargenomen in Oost-Nederland.[1]
Het geslacht telt naargelang de indeling van de taxonoom tien tot vijftien soorten:
Brede tongorchis, Serapias cordigera (Corsica)
Gewone tongorchis, Serapias lingua (Algarve)
Vergeten tongorchis, Serapias neglecta (Plaine des Maures)
Kleine tongorchis, Serapias parviflora (Belle-Ile)
Lange tongorchis, Serapias vomeracea (Galargues)
S. aphroditae · S. apulica · S. atlantica · S. bergonii · S. carica · S. cordigera (Brede tongorchis) · S. cossyrensis · S. cycladum · S. elsae · S. feldwegiana · S. gregaria · S. ionica · S. istriaca · S. levantina · S. lingua (Gewone tongorchis) · S. lorenziana · S. neglecta (Vergeten tongorchis) · S. nurrica · S. orientalis · S. olbia · S. parviflora (Kleine tongorchis) · S. patmia · S. perez-chiscanoi · S. politisii · S. stenopetala · S. strictiflora · S. vomeracea (Lange tongorchis)
Tongorchis (Serapias) is een geslacht van terrestrische orchideeën die voornamelijk in het Middellandse Zeegebied voorkomen.
Het geslacht dankt zijn naam aan de opvallende tongvormige bloemlip.
Serapias é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceae).[1]
Serapias[1] là một chi lan. Loài này có thể được tìm thấy trên khắp miền nam châu Âu đến Tiểu Á.
Các loài trong chi gồm:
Serapias là một chi lan. Loài này có thể được tìm thấy trên khắp miền nam châu Âu đến Tiểu Á.
Serapias L., 1753, nom. cons.
Типовой вид
Сера́пиас (лат. Serápias) — род многолетних травянистых растений, включённый в трибу Ятрышниковые (Orchideae) семейства Орхидные (Orchidaceae).
Карл Линней в 1737 году назвал этот род растений, вероятно, по имени древнеегипетского бога Сераписа. Это название является законсервированным с типом Serapias lingua, описанным в 1753 году.
Наземные травянистые растения с несколькими шаровидными клубеньками. Стебель имеется, с линейно-ланцетными прямостоячими листьями. Цветки собраны на концах цветоносов в соцветия, с длинными заметными перепончатыми прицветниками. Окраска цветков у большинства видов сиреневая или тёмно-красная. Лепестки и чашелистики образуют «капюшон» над большой трёхдольчатой губой без шпорца. Средняя доля губы языковидная, к этому относится эпитет типового вида рода — lingua. Колонка прямая, поллинии булавовидные. Рыльце пестика эллиптической формы, вдавленное. Завязь сидячая.
Ареал рода Серапиас ограничен Средиземноморьем — его представители произрастают в Южной Европе, Северной Африке и Малой Азии. Основные места произрастания — сосновые леса, гариги и маквисы. Почвы могут быть как влажными болотистыми, так и сухими, богатые щёлочью или слабо кислые.
Сера́пиас (лат. Serápias) — род многолетних травянистых растений, включённый в трибу Ятрышниковые (Orchideae) семейства Орхидные (Orchidaceae).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
