Delias eucharis je pestře zbarvený, středně velký motýl z čeledi běláskovitých, hojně se vyskytující v Jižní a Jihovýchodní Asii. Dospělci tráví většinu života v korunách stromů, odkud však slétá za kvetoucími rostlinami, často navštěvuje zahrady. Živnou rostlinou tohoto běláska jsou rostliny z čeledi ochmetovité (Loranthaceae).
Obrázky, zvuky či videa k tématu Delias eucharis ve Wikimedia Commons
Delias eucharis je pestře zbarvený, středně velký motýl z čeledi běláskovitých, hojně se vyskytující v Jižní a Jihovýchodní Asii. Dospělci tráví většinu života v korunách stromů, odkud však slétá za kvetoucími rostlinami, často navštěvuje zahrady. Živnou rostlinou tohoto běláska jsou rostliny z čeledi ochmetovité (Loranthaceae).
Delias eucharis ist ein in Asien vorkommender Schmetterling (Tagfalter) aus der Familie der Weißlinge (Pieridae).
Die Falter erreichen eine Flügelspannweite von 65 bis 85 Millimetern.[1] Bei beiden Geschlechtern heben sich die schwarzen Adern deutlich von den rein weißen Flügeloberseiten ab und scheinen auf die ebenfalls weiße Vorderflügelunterseite durch. Die markant gefärbte Hinterflügelunterseite ist in der Basal-, Diskal- und Postdiskalregion gelb und zeigt in der Submarginalregion eine Reihe roter Flecke auf schwarzem Grund, die spitz auf den Saum zulaufen. Diese bunte Färbung ist als Aposematismus (Warnfarbe) zu verstehen und verdeutlicht potentiellen Fressfeinden, dass die Falter aufgrund der während der Entwicklung aus der Nahrung aufgenommenen Giftstoffe ungenießbar sind.
Die länglich geformten Eier sind gelblich. Die frisch geschlüpften Raupen sind glasig, bräunlich gefärbt und zeigen eine sehr dünne, kurze Behaarung sowie einen glänzend schwarzen Kopf. Ausgewachsen nehmen sie eine rotbraune Farbe an und sind über der gesamten Körperoberfläche mit dünnen, langen weißen Haaren versehen. Die Puppe ist als Gürtelpuppe ausgebildet und hat eine cremig weiße bis hellgelbe Farbe. Am Hinterleib sowie an den Flügelscheiden sind mehr oder weniger stark ausgebildete schwarzbraune Streifen und Punkte zu erkennen (Aposematismus).
Flügelunterseite
Eispiegel
Frisch geschlüpfte Raupen
Ausgewachsene Raupen
Abgelegte Puppe
Die Verbreitung von Delias eucharis erstreckt sich durch Indien. Die Art kommt auch in Burma, Thailand, Indonesien und auf Sri Lanka vor.[2] Sie besiedelt flache offene und bewaldete sowie ebenso auch hügelige Gebiete bis in Höhenlagen von 1500 Metern, subtropische Regenwälder und ist auch in städtischen Gärten und Parkanlagen anzutreffen.
Die Falter fliegen in mehreren Generationen das ganze Jahr hindurch. Sie saugen zur Nahrungsaufnahme gerne an Blüten, beispielsweise an Wandelröschen- (Lantana) oder Minzen-Arten (Mentha). Im Gegensatz zu Prioneris sita besuchen sie hingegen kaum feuchte Erdstellen. Die Eier werden in Anzahl auf der Unterseite der Blätter der Nahrungspflanze abgelegt. Die Raupen leben gesellig und ernähren sich von den Blättern verschiedener Riemenblumengewächse (Loranthaceae), bevorzugt von Mistelarten.[3] Insbesondere die Weibchen halten sich deshalb gerne in höheren Baumregionen auf, weil dort auch die Nahrungspflanzen wachsen. Giftige Bestandteile der Nahrung werden im Körper sequestriert, wodurch auch die Imagines für viele Fressfeinde ungenießbar werden.[4] Bei Blütenbesuchen werden sie jedoch zuweilen von Krabbenspinnen (Thomisidae) überwältigt und ausgesaugt.
Delias eucharis, andere Angehörige der Gattung auf Bali und Timor und weitere Tagfalter haben einen sehr ähnlich aussehenden Aposematismus entwickelt.[5] Diese Koevolution wird als Müller’sche Mimikry (bei Toxin-haltigen Tieren) oder als Bates'sche Mimikry (Nachahmung giftiger durch ungiftige Tiere) bezeichnet:
Delias eucharis ist ein in Asien vorkommender Schmetterling (Tagfalter) aus der Familie der Weißlinge (Pieridae).
மஞ்சள் அழகி அல்லது ஜெசபெல் (Common Jezebel, [Delias eucharis]) என்பது மத்திய அளவு வெள்ளையன்கள் (பீரிடே) வகை பட்டாம்பூச்சி ஆகும். இவ்வகை தெற்கு ஆசியா மற்றும் தென்கிழக்காசியா ஆசியாவில் குறிப்பாக, இந்தியா, இலங்கை, மியான்மர், தாய்லாந்து ஆகிய இடங்களில் காணப்படும்.[1] இது டேலியஸ் இன குடும்பத்தில் காணப்படும் அதிகமான ஓர் பொதுவான பட்டாம்பூச்சி.
மரங்கள் அடர்ந்த காடுகளிலும், சமவெளிகளிலும் சாதாரணமாக காணப்படும் இவ்வண்ணத்துப்பூச்சிகள் சுமார் 7000 அடி உயரத்தில் உள்ள பகுதிகளில் இருப்பது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இவை பொதுவாக தோட்டங்களிலும், திறந்த வெளி காடுகளிலும், இரை தேடி மரங்கள் இடையே பறப்பதை காணலாம். அதன் இறக்கைகளில் மேல் புறம் கருப்பு இலைகளில் வெள்ளை மலர் சிறுதூவிகள் அழகாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டது போல் காணப்படும். அடிப்புறம் மஞ்சள் மலரில், சிவப்பு சிறுதூவிகள் ஓரங்களில் அடுக்கப்பட்டிருக்கும். ஜெசபெல் வண்ணத்துப்பூச்சிகள் உயரமாக பறந்து திரியும், மலர்களில் தேன் குடிக்க மட்டும் தாழ்வாகப் பறக்கும்.
மஞ்சள் அழகி அல்லது ஜெசபெல் (Common Jezebel, [Delias eucharis]) என்பது மத்திய அளவு வெள்ளையன்கள் (பீரிடே) வகை பட்டாம்பூச்சி ஆகும். இவ்வகை தெற்கு ஆசியா மற்றும் தென்கிழக்காசியா ஆசியாவில் குறிப்பாக, இந்தியா, இலங்கை, மியான்மர், தாய்லாந்து ஆகிய இடங்களில் காணப்படும். இது டேலியஸ் இன குடும்பத்தில் காணப்படும் அதிகமான ஓர் பொதுவான பட்டாம்பூச்சி.
மரங்கள் அடர்ந்த காடுகளிலும், சமவெளிகளிலும் சாதாரணமாக காணப்படும் இவ்வண்ணத்துப்பூச்சிகள் சுமார் 7000 அடி உயரத்தில் உள்ள பகுதிகளில் இருப்பது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இவை பொதுவாக தோட்டங்களிலும், திறந்த வெளி காடுகளிலும், இரை தேடி மரங்கள் இடையே பறப்பதை காணலாம். அதன் இறக்கைகளில் மேல் புறம் கருப்பு இலைகளில் வெள்ளை மலர் சிறுதூவிகள் அழகாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டது போல் காணப்படும். அடிப்புறம் மஞ்சள் மலரில், சிவப்பு சிறுதூவிகள் ஓரங்களில் அடுக்கப்பட்டிருக்கும். ஜெசபெல் வண்ணத்துப்பூச்சிகள் உயரமாக பறந்து திரியும், மலர்களில் தேன் குடிக்க மட்டும் தாழ்வாகப் பறக்கும்.
Delias eucharis,[1] the common Jezebel,[2][3] is a medium-sized pierid butterfly found in many areas of south and southeast Asia, especially in the non-arid regions of India, Sri Lanka, Indonesia, Myanmar[3][2][4] and Thailand. The common Jezebel is one of the most common of the approximately 225 described species in the genus Delias.
The wingspan of both males and females ranges from 6.5 to 8.5 cm.
Upperside is white. The forewings have the veins broadly black, this colour broadened triangularly at the termination of the veins, costal margin narrowly black; a broad black postdiscal transverse band from costa to dorsum sloped obliquely outwards from costa to vein 4, thence parallel to termen. Hindwing with the veins similar but for three-fourths of their length much more narrowly black; a postdiscal transverse black band as on the forewing but much narrower, curved and extended only between veins 2 and 6; beyond this the veins are more broadly black and this colour as on the forewing broadens out triangularly at the termination of the veins; the interspaces beyond the postdiscal black band pink, due to the vermilion colouration of the underside showing through.[4][5]
On the underside, the forewings are similar but the black edging to the veins much broader, the upper two interspaces beyond the postdiscal transverse band tinged with yellow. Hindwing: ground colour bright yellow, the veins and transverse postdiscal band as on the upperside but much more broadly black, the latter extended from the costa to vein 2; the interspaces between the veins beyond the postdiscal fascia with a series of broadly lanceolate (lance-shaped) or cone-shaped vermilion-red spots, each spot very narrowly edged with white; the basal portion of interspace 6 white, in contrast to the bright yellow of the ground colour. Antenna black; head, thorax and abdomen white, the apical joint of the palpi black; the head and thorax with a mixture of black hairs that give these parts a grey-blue appearance.[4]
Upper and undersides similar to those in the male, but the black edging to the veins and the postdiscal transverse bands on both forewings and hindwings are much broader.[4]
The common Jezebel are nomadic in behaviour and are found in a variety of environment including, but not limited to, temperate hill forests, tropical rainforests, dry open woodlands, and beach hinterlands.[6] They are generally found all over India, except in the desert tracts, and up to an altitude of 7,000 feet (2,100 m) in the hills. The butterfly may be found wherever there are trees, even in towns and cities, flying high among the trees and visiting flowers.
It is also commonly seen in gardens. The females can be seen flying amongst the trees in search of its food plants, while the males are more frequently observed visiting flowers for nectar. It rests with its wings closed exhibiting the brilliantly coloured underside.
The Jezebel often flies high up in the canopy and usually comes lower down only to feed on nectar in flowers. Due to this habit apparently, it has evolved a dull upperside and a brilliant underside so that birds below it recognise it immediately while in flight and at rest.
It has bright colouration to indicate the fact that it is unpalatable due to toxins accumulated by the larvae from the host plants.
Like other unpalatable butterflies the common Jezebel is mimicked by Prioneris sita, the painted sawtooth. The common Jezebel can be distinguished by the shape of the orange red spots on the hindwing. In the painted sawtooth these spots are very squarish whereas in the common Jezebel they are more arrow head shaped. The painted sawtooth also flies faster and will also mudpuddle.
The Jezebel breeds all year round.
mating
Eggs
Caterpillar
Chrysalis
.jpg)
having emerged from chrysalis
The caterpillars are gregarious in the first few instars. Caterpillars are yellow brown with a black head and have white tubercules from which long white hair arise.
"Long, cylindrical and smooth with an oily gloss. Two subdorsal rows of long white bristles springing from minute white tubercles; head, sides and back sparsely clothed with short white bristles: colour brown, head and feet black. It may be found from the beginning of August everywhere on the common 'mistletoe' (Loranthus), from which it will drop and hang by a thread if the tree is shaken. We have never found it feeding on anything else. Unlike most butterflies this species lays as many as twenty or thirty eggs on one leaf, in parallel rows, with equal intervals, and the larvae continue in some measure gregarious to the last, so that a large number of pupae are often found, at a little distance from each other, on a wall, or the trunk of a tree."[4]
When born, they first make a meal of their eggshell and wander off to the nearest leaf-margin where they devour the leaf, side by side, and then move on to the next one. Leaf after leaf is collectively devoured by this group till they pass through the first few instars of the larval stage. However growth amongst these caterpillars is not even due to the varying amount of food that each is able to get. Accordingly, their development is staggered, they pupate only when they are ready and the brood emerges over a period of time. The larva is not very lively. When disturbed, it drops off the leaf by a silken thread.
"Closely attached by the tail and by a band generally to a vertical surface with the head upwards. It is moderately stout with a short snout, two small tubercles on the head, a sharp but not prominent dorsal ridge on the thorax, continued in a row of tubercles on the abdominal segments. Below these are two partial subdorsal rows. Colour bright yellow; tubercles and a row of spots defining the wing-cases black."[4] "Large numbers are destroyed by a dipterous parasite very like a common house-fly." (Davidson and Aitken)[4] The chrysalis is bright yellow coloured. It is marked with black spots and lines. It is attached to the underside of a leaf or branch or any other suitable surface by a strong tail pad and a tight body band.[4]
The larval plants are various species of parasitic mistletoes such as Loranthus, small shrubs that grow on the branches of trees.[7] This butterfly's ability to form dense aggregations as caterpillars and to feed on Loranthus has led to suggestions that they could be used for control of these mistletoes.[8] The larva has been recorded on Butea monosperma, Dendrophthoe falcata, Dendrophthoe glabrescens, Loranthus, Loranthus cordifolius, Helicanthes elasticus, Loranthus longiflorus, Scurrula parasitica, Taxillus vestitus, Abelmoschus moschatus, Pterospermum acerifolium and Viscum album.[9]
One or more of the preceding sentences incorporates text from this source, which is in the public domain: Bingham, C.T. (1907). The Fauna of British India, Including Ceylon and Burma. Vol. II (1st ed.). London: Taylor and Francis, Ltd. pp. 141–142. _juvenile_and_common_jezebel_(Delias_eucharis)_female.jpg)
predator lizard Delias eucharis, the common Jezebel, is a medium-sized pierid butterfly found in many areas of south and southeast Asia, especially in the non-arid regions of India, Sri Lanka, Indonesia, Myanmar and Thailand. The common Jezebel is one of the most common of the approximately 225 described species in the genus Delias.
La Jezabel común (Delias eucharis), es una mariposa piérida de tamaño medio que se encuentra en muchas zonas del sur y sureste de Asia, especialmente en las regiones no áridas de la India, Sri Lanka, Indonesia, Myanmar[1] y Tailandia. La Jezabel común es una de las más comunes de las aproximadamente 225 especies descritas en el género Delias.
La envergadura tanto de machos como de hembras va desde los 6.5 a los 8.5 cm.
La parte superior es blanca. Las alas anteriores tienen las vetas negras en general, este color ampliado de forma triangular en la terminación de las vetas, margen costal estrechamente negro; una ancha banda transversal postdiscal negra desde la costa hasta el dorso se inclina oblicuamente hacia afuera desde la costa hasta la veta 4, desde ahí paralelas al Termen. Las alas traseras con las venas similares excepto por tres cuartos de su longitud mucho más estrechamente negra; una banda postdiscal, transversal, negra como las delanteras pero mucho más angostas, se curvan y extienden solo entre las venas 2 y 6; más allá de esto las venas son más ampliamente negras y este color como en las delanteras se ensacha triangularmente hacia fuera en la terminación de las venas; los espacios más allá de la banda postdiscal negra calan; debido a la coloración bemellón mostrada en la parte inferior.[1]
En la parte inferior, las alas anteriores son similares, pero el borde negro de las venas es mucho más amplio, los dos espacios intermedios superiores más allá de la banda postdiscal transversal se tiñen de amarillo. Ala posterior: color de fondo amarillo brillante, las venas y la banda postdiscal transversal como en el lado superior, pero mucho más ampliamente negro, este último se extiende desde la costa a la vena 2; los espacios intermedios entre las venas más allá de la fascia postdiscal con una serie de lanceoladas o manchas rojo bermellón en forma de cono, cada mancha con bordes estrechamente blancos; la porción basal de espacio intermedio 6 blanco, en contraste con el color amarillo brillante del color tierra . Antena negra; la cabeza, el tórax y el abdomen blanco, la articulación apical de los palpos negro; la cabeza y el tórax con una mezcla de pelos negros que dan a estas piezas una apariencia gris azulado.
Lados superior e inferior similares a los de los machos, pero el borde negro de las venas y las bandas transversales postdiscales tanto en alas delanteras y traseras son mucho más amplios.[1]
Las Jezabel común son nómadas en el comportamiento y se encuentran en una variedad de ambientes incluyendo, pero no limitado a, los bosques templados de montaña, bosques tropicales lluviosos, bosques secos abiertos y zonas de influencia de playa.[2] Se encuentran en general por toda la India, excepto en las zonas desérticas, y hasta una altitud de 7.000 pies en las colinas. La mariposa se puede encontrar allí donde hay árboles, incluso en pueblos y ciudades, volando alto entre los árboles y visitando las flores.
Es también comúnmente vista en jardines. Las hembras pueden ser vistas volando entre los árboles en busca de sus plantas alimento, mientras que los machos son más frecuentemente observados visitando las flores en busca de néctar o de lodo encharcado. Descansan con su alas cerradas exhibiendo la brillantemente coloreada parte inferior.
La Jezabel a menudo vuela alto en el dosel y usualmente baja solamente a comer néctar en las flores. Debido a este hábito al parecer, ha evolucionado desarrollado una cara superior opaca y una cara inferior brillante que las aves debajo de ella reconocen de inmediato durante el vuelo y en reposo.
Tiene coloración brillante para indicar el hecho que es de sabor desagradable debido a toxinas acumuladas por las larvas desde las plantas hospededadoras.
Como otras mariposas de sabor desagradable, la Jezebel común es imitada por Prioneris sita, la Painted Sawtooth. La Jezebel común puede ser distinguida por la forma de la mancha rojo anaranjada sobre el ala trasera. En la Painted Sawtooth estas manchas son muy cuadradas, mientras que en la Jezebel común son más de forma de cabeza de flecha. La Painted Sawtooth también vuela rápido y también encharca lodo.
Los huevos son puestos en grupos de alrededor 10 o 20 en número aunque grupos de mayor tamaño no son difíciles de encontrar. Estos son puestos sobre la parte baja de una hoja de su planta alimento.
Las orugas son gregarias en sus primeros estados. Las orugas son amarillo-café con una cabeza negra y tienen tubérculos blancos de los cuales surge largo pelo blanco.
Larga, cilíndrica y suave con un brillo oleoso. Dos filas subdorsales de largas cerdas blancas surgen de un diminuto tubérculo blanco; cabeza, lados y parte posterior escasamente vestidas con cortas cerdas blancas: cabeza color marrón y patas negras. Se puede encontrar desde el principio del mes de agosto en todas partes, en el muérdago común (Loranthus), del cual caerá y colgará de un hilo si el árbol es sacudido. Nunca la hemos encontrado alimentándose de otra cosa. A diferencia de la mayoría de las mariposas esta especie pone hasta veinte o treinta huevos en una hoja, en filas paralelas, con intervalos iguales, y las larvas continúan en alguna medida similar a la anterior, de modo que un gran número de pupas se encuentran a menudo, a una poca distancia unos de otros, en una pared, o el tronco de un árbol.[1]
Cuando nace, primero hacen una comida de su cascarón y vagan hacia la hojas más cercanas donde la devoran, lado a lado, y luego pasan a la siguiente. Hoja tras hoja es colectivamente devorada por este grupo hasta que pasa a través de los primeros estadios de la etapa larval. No obstante, el crecimiento de estas orugas no se debe a la variable cantidad de alimentos que cada una es capaz de conseguir. En consecuencia su desarrollo es por etapas, ellas se convierten en crisálidas solo cuando están listas y la cría emerge después de un periodo de tiempo. La larva no es muy vivaz. Cuando es molestada, se deja caer de la hoja mediante un hilo sedoso.
"Estrechamente unida por la cola y por una banda en general, a una superficie vertical con la cabeza hacia arriba Es moderadamente robusta con un hocico corto, dos pequeños tubérculos en la cabeza, una fuerte pero no prominente cresta dorsal en el tórax, proseguido por una fila de tubérculos en los segmentos abdominales. Debajo de éstas hay dos filas subdorsales parciales. Color amarillo brillante; tubérculos y una fila de manchas definiendo las alas anteriores negras.[1] "Un gran número son destruidas por un parásito díptero muy parecido a la mosca doméstica común." (Davidson y Aitken)[1]
La crisálida es de color amarillo brillante. Está marcada con manchas negras y líneas. Está sujeta a la parte inferior de la hoja, rama o cualquier otra superficie adecuada, por una fuerte cola acolchada y una banda de cuerpo firme.
Las plantas hospedadoderas son varias especies de pequeños arbustos, los cuales son plantas parásitos creciendo en las ramas de árboles como el Loranthus.[3] Su habilidad para formar densas poblaciones como las orugas y alimentarse de Loranthus ha llevado a sugerir que podrían ser utilizadas para el control de este parásito.[4]
Datos: Q349192
Multimedia:
Especies: Delias eucharis
La Jezabel común (Delias eucharis), es una mariposa piérida de tamaño medio que se encuentra en muchas zonas del sur y sureste de Asia, especialmente en las regiones no áridas de la India, Sri Lanka, Indonesia, Myanmar y Tailandia. La Jezabel común es una de las más comunes de las aproximadamente 225 especies descritas en el género Delias.
Delias eucharis é unha bolboreta piérida de tamaño medio que se atopa en zonas do sur e sueste asiático, especialmente en zonas non áridas de India, Sri Lanka, Myanmar[1] e Tailandia. É unha das especies máis estendidas do xénero Delias.
A envergadura tanto do macho como da femia vai dende os 6,5 até os 8,5 cm.
A zona superior é branca. As ás dianteiras teñen os nervios máis ou menos negros, ensanchándose triangularmente na terminación dos mesmos. A nerviosa costal é negra. A banda negra postdical que vai desde a costal até o dorso descende oblicuamente cara a fóra desde a costal até o cuarto nervio, e logo vai paralela á marxe externa. Os nervios da á traseira son similares pero con tres cuartos da súa lonxitude con nervios máis intensamente negros. A banda postdiscal é como a da á dianteira mais máis estreita, curvada e esténdese só entre o segundo nervio e o sexto, logo os nervios son máis ou menos negros e, como nas ás dianteiras, ensánchase cara a fóra triangularmente nas súas terminacións. As celas tras a postdiscal son rosadas, debido á coloración rubia da zona inferior.[1]
Na zona inferior, as ás dianteiras son parecidas pero cos bordos negros dos nervios máis anchos, coas celas superiores tras a postdiscal tinxidas de amarelo. As ás traseiras teñen fondo amarelo, os nervios e a postdiscal son como na zona superior pero máis intensamente negros, esta última esténdese desde a costal até o segundo nervio. As celas entre os nervios están coloreadas con formas lanceoladas avermelladas, cada forma rodeada de branco. A parte basal da sexta cela é branca, en contraste co amarelo do fondo.
A antena é negra; a cabeza, o tórax e o abdome son brancos, a articulación apical do pedipalpo é negro, a cabeza e o tórax teñen pelos negros que lle dan a estas partes unha aparencia gris azulada.
As femias son parecidas aos machos, pero cos nervios máis anchos.[1]
Esta bolboreta é moi común no seu hábitat. Atópase por toda a India agás en zonas desérticas e en altitudes superiores aos 1.000 metros. Pode observarse facilmente por zonas onde haxa árbores, incluso dentro das cidades, voando polas árbores e indo de flor en flor.
Vese polos xardíns. As femias poden ser vistas voando entre as árbores na procura de plantas hospedeiras, mentres que os machos son máis frecuentemente observados visitando flores e pucharcas de lama para alimentarse. Descansa coas ás fechadas visibilizando a súa cor brillante da zona inferior.
Normalmente anda sobre as árbores e baixa só para alimentarse do néctar das flores. Debido a este hábito, estas bolboretas desenvolveron unha zona superior mate e unha inferior brillante, así que os paxaros recoñécenas inmediatamente cando están por debaixo delas.
Ten unha coloración brillante para indicar o feito de que é de sabor desagradable debido ás toxinas acumuladas polas larvas das plantas hóspede.
Como outras bolboretas de sabor desagradable, é imitada pola Prioneris sita. Pódese distinguir pola forma das súas moutas avermelladas das ás traseiras. Na Prioneris sita estas moutas son moi cadradas mentres que na delias eucharis teñen forma de frecha. A Prioneris sita tamén voa máis rápido e tamén se alimenta nas pozas de lodo.
A delias eucharis cría durante todo o ano.
Os ovos son deixados en grupos dun a dúas decenas, aínda que se ten constancia de grupos máis numerosos. Os ovos son deixados na parte inferior da folla da planta hóspede.
As eirugas son gregarias no seu primeiro estadio. Son de cor marela marrón con cabeza negra e teñen tubérculos brancos dos que sobresaen pelos brancos.
Son longas, cilíndricas e suaves cun brillo oleoso. Posúen dúas fileiras subdorsais de longos pelos brancos saíndo de pequenos tubérculos brancos; a cabeza, os lados e as costas escasamente poboados por pequenos pelos brancos; e cabeza patas negras. Pode ser encontrada a principios de agosto por todos os lados do Loranthus. Nunca o encontramos alimentándose doutra cousa. A diferenza da maioría de bolboretas esta especie deixa até vinte ou trinta ovos nunha folla, en filas paralelas, a intervalos iguais, e as larvas continúan de certo xeito gregarias até a fin, podéndose encontrar moitas crisálides xuntas, con pequena distancias un das outras, nunha parede, ou no tronco dunha árbore."[1]
Cando nacen, primeiro aliméntanse da casca do seu ovo, e logo van até a marxe máis próxima da folla onde a comezan a devorar, movéndose despois para outra. Devoran colectivamente folla tras folla até que pasan os seus primeiros estadios do estaxio larval. Seguindo, pois, o seu desenvolvemento, as larvas, de curta vida, convértense en crisálides.
A crisálide suxeitase debilmente pola cola e unha banda xeralmente a unha superficie vertical coa cabeza cara arriba. É moderadamente forte cun pequeno "fociño", dous pequenos tubérculos na cabeza, unha crista dorsal puntiaguda non prominente no tórax seguida nunha fila de tubérculos nos segmentos abdominais. Debaixo destes hai dúas filas partidas subdorsais. É de cor amarela brillante, e os tubérculos e a fileira de puntos definindo o sitio das ás son negros.
Moitas son destruídas por moscas parasitas, moi parecidas ás moscas caseiras.[1]
A crisálide é de cor amarela brillante. Está punteada con moutas e liñas negras. Está suxeita á parte inferior dunha folla ou rama ou calquera outra superficie adecuada por un forte rabecho e unha banda cinxida ao corpo.
As plantas hospedeiras son varias especies de pequenos arbustos que á súa vez son parasitos que medran en pólas das árbores como a Loranthus.[2] A súa capacidade para formar densas agregacións como eirugas e alimentarse da Loranthus deu pé a que se poida empregar para controlar este parasito.[3]
En Hyderabad, India.
En Hyderabad, India.
En Hyderabad, India.
En Hyderabad, India.
En Narendrapur, cerca de Calcuta, India
En Narendrapur.
En Hyderabad.
En Calcuta.
En Calcuta.
En Calcuta.
Bolboreta adulta.
Eirugas da delias eucharis
Eirugas.
Delias eucharis é unha bolboreta piérida de tamaño medio que se atopa en zonas do sur e sueste asiático, especialmente en zonas non áridas de India, Sri Lanka, Myanmar e Tailandia. É unha das especies máis estendidas do xénero Delias.
Delias eucharis is een vlindersoort uit de familie van de Pieridae (witjes), onderfamilie Pierinae. Delias eucharis werd in 1773 beschreven door Drury.[1]
Delias eucharis komt vooral voor in het Oriëntaals gebied, maar ook in het Australaziatisch gebied.
Als waardplant wordt maretak (Viscum album) uit de plantenfamilie Loranthaceae gebruikt.
Eitjes
Delias eucharis is een vlindersoort uit de familie van de Pieridae (witjes), onderfamilie Pierinae. Delias eucharis werd in 1773 beschreven door Drury.
Delias eucharis er en dagaktiv sommerfugl i gruppen hvitvinger.
Delias eucharis finnes i Asia, i India, Nord-Burma og Ceylon.
Sommerfuglene skiller seg fra de fleste andre insektene ved at munnen ikke har kjever og lepper, men en lang sugesnabel (proboscis) mellom palpene. Den er rullet opp i en spiral, mellom palpene, under hodet, når den ikke er i bruk. Antennene er trådformet og består av sylindriske ganske like ledd. Antenneklubben er flat eller skålformet slik som hos alle dagsommerfuglene. På beina finnes også sanseorgan som gir informasjon om hva sommerfuglen sitter på. Hunner bruker disse sansene for å finne riktig næringsplante, hvor den kan legge sine egg. Kroppen har et ytre skjelett (hudplater) som holder de bløte indre organer på plass. Det ytre hudskjelettet er bygd opp for det meste av kitin.
Bakkroppens indre organer består av fordøyelsesorganer, forplantningsorganer og åndedrett. Åndedrettet hos sommerfugler foregår ikke ved lunger, men ved at luft hentes inn og ut av kroppen gjennom små hull i hudskjelettet (spirakler). I kroppen er det et svært finmasket system av trakéer som leder oksygenet til kroppens vitale deler. En blodvæske som sirkulerer i kroppen, pumpes rundt av et avlangt rørformet hjerte. Brystpartiet består for det meste av vingenes muskulatur. Sanseorganer, for syn, smak og lukt er stort sett plassert i hodet. Nervesystemet består av en bukmarg med to nervestrenger og én nerveknute (ganglion) i hvert kroppssegment. Den første nerveknuten, som ligger foran munnåpningen, er spesielt stor og omtales som hjerne.
Larven har generelt tykk hud og er ganske hardføre. Hodet, brystet og bakkroppen er sammenvokst uten noen oppdeling.
Larvens hode består av en hard hodekapsel med noen punktøyne. Under øynene er det noe små antenner larven bruker til å finne riktig føde. Like bak hodet er bryststykket, som består av tre sammenvokste ledd, Bryststykket har tre par bein. Lengre bak har larvene noen bukføtter, som ikke er egentlige bein, men utvekster larven kan bruke til å holde seg fast. Lengst bak har den en analfot. Larvens bakkropp består nesten bare av fordøyelsessystemet. Dette er ganske kort og mye av maten larven spiser passerer før all næringen er tatt opp. Avføringen kommer ut som små kuler helt bakerst på kroppen.
Larvene ånder gjennom traké-åpninger i hudskjelettet (spirakler), langs kroppens sider.
Puppen er plassert stående eller oppreist, og er festet i anal-enden mot underlaget. Den holdes oppe ved et magebelte av spinntråder. Den har én spiss i hodeenden, ikke to som hos svalestjerter.
Om natten og i overskyet vær hviler sommerfuglen. Vingene holdes sammenlagt opp og ut fra kroppen, noe som gir sommerfuglen en viss kamuflasje og beskyttelse. De voksne lever av nektar de suger opp fra blomstene på ulike planter (urter). Sugesnabelen, på hodets underside, gir sommerfuglen mulighet til å nå inn i dype blomster for å suge til seg nektar. Sugesnabelen gjør at sommerfugler er avhengig av flytende føde.
Parringen skjer ved sammenkobling mellom de to kjønnene. Eggene legges direkte på næringsplanten.
Larven er radikalt forskjellige fra de voksne, både i levevis og i kroppsbygning. Den lever som plantespiser på planter i slekten Loranthus.
Larvens kroppstemperatur er mellom 35 og 38 grader C°. Ved lavere temperatur blir larven inaktiv. Derfor krever larver hos dagsommerfugler gjerne sollys for å være aktive. Om det blir for varmt regulerer larven temperaturen ved å oppsøke skygge.
Delias eucharis tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadium, en hvileperiode, der sommerfuglens indre og ytre organer endres. Larvens bøyelige og myke kropp omdannes til en puppe med et hardt skall. Når skallet er hardt begynner omdanningen fra larve til den voksne (imago) sommerfuglen. De indre organer brytes i varierende grad ned til en cellemasse. En omorganisering skjer og dyret bygges opp igjen.
Delias eucharis er en dagaktiv sommerfugl i gruppen hvitvinger.
Delias eucharis finnes i Asia, i India, Nord-Burma og Ceylon.
O Jezebel Comum (Delias Eucharis) é uma borboleta Pieridae de tamanho médio, encontrada em muitas áreas do Sul e Sudeste da Ásia, especialmente nas regiões não-áridas da Índia, Sri Lanka, Myanmar e Tailândia.[1] O Jezebel comum é uma das espécies mais comuns no gênero Delias.
São várias as espécies de plantas hospedeiras de pequenos arbustos que são parasitas de plantas que crescem em ramos de árvores, tais como o Loranthus.[2] A sua capacidade para formar agregadas densas lagartas como a de se alimentar de Loranthus conduziu a sugestões de que poderiam ser utilizados para o controle deste parasita.[3]
Em Narendrapur perto de Calcutá, Índia
Em Narendrapur perto de Calcutá, Índia
Adulto
The gregarious caterpillars
Caterpillar
O Jezebel Comum (Delias Eucharis) é uma borboleta Pieridae de tamanho médio, encontrada em muitas áreas do Sul e Sudeste da Ásia, especialmente nas regiões não-áridas da Índia, Sri Lanka, Myanmar e Tailândia. O Jezebel comum é uma das espécies mais comuns no gênero Delias.
Delias eucharis là một loài bướm ngày trong họ Pieridae được tìm thấy ở nhiều khu vực Nam Á và Đông Nam Á, đặc biệt là ở các khu vực không khô cằn của Ấn Độ, Sri Lanka, Myanma[1] và Thái Lan. Loài bướm này là một trong những loài phổ biến nhất trong chi Delias. Sải cánh con đực và con cái dài từ 6,5-8,5 cm.
Sâu bướm ăn nhiều loại cây bụi nhỏ như Loranthus.[2]
Phương tiện liên quan tới Delias eucharis tại Wikimedia Commons
Bài viết về Bộ Cánh vẩy này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Delias eucharis là một loài bướm ngày trong họ Pieridae được tìm thấy ở nhiều khu vực Nam Á và Đông Nam Á, đặc biệt là ở các khu vực không khô cằn của Ấn Độ, Sri Lanka, Myanma và Thái Lan. Loài bướm này là một trong những loài phổ biến nhất trong chi Delias. Sải cánh con đực và con cái dài từ 6,5-8,5 cm.
Латинское название Delias eucharis
Delias eucharis (лат.) — дневная бабочка из семейства белянок. Один из наиболее распространенных видов рода Delias. Размах крыльев 65—85 мм. Обитает во многих районах Южной и Юго-Восточной Азии, особенно часто встречается в незасушливых районах Индии, на Шри-Ланке, Мьянме и в Таиланде. Гусеницы питаются на растениях рода ремнецветник (Loranthus)[1].
Бабочка.
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9799.jpg)
Гусеницы
Куколка
Delias eucharis (лат.) — дневная бабочка из семейства белянок. Один из наиболее распространенных видов рода Delias. Размах крыльев 65—85 мм. Обитает во многих районах Южной и Юго-Восточной Азии, особенно часто встречается в незасушливых районах Индии, на Шри-Ланке, Мьянме и в Таиланде. Гусеницы питаются на растениях рода ремнецветник (Loranthus).
Бабочка.
Гусеницы
Куколка
黑脉斑粉蝶（Common Jezebel，学名：Delias eucharis）是一种中等个头的粉蝶科蝴蝶，生活在南亚和东南亚的许多地区，尤其是印度、斯里兰卡、缅甸和泰国。[1]黑脉斑粉蝶是斑粉蝶属主要物种。
雄性和雌性的翼展都是6.5到8.5厘米。
黑脉斑粉蝶全年都可产卵。
每批产卵大约10到20粒，产在其食物叶子的反面。
毛虫前几龄聚居在一起，颜色为黄棕色，头部黑色。身上有白色长毛。
.jpg)
_feeding_on_Delias_eucharis_Drury,_1773_%E2%80%93_Indian_Jezebel_at_Kunnathurpadi_(8).jpg)
_on_Callistemon_viminalis_in_Hyderabad_W_IMG_0646.jpg)
_on_Callistemon_viminalis_in_Hyderabad_W_IMG_0644.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_0578.jpg)
_%26_Common_Jay_(Graphium_doson)_on_Callistemon_viminalis_W_IMG_0640.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9799.jpg)
_on_Callistemon_viminalis_in_Hyderabad_W_IMG_0646.jpg)
_on_Callistemon_viminalis_in_Hyderabad_W_IMG_0644.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_0578.jpg)
_%26_Common_Jay_(Graphium_doson)_on_Callistemon_viminalis_W_IMG_0640.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9799.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_0578.jpg)
