Neottia (Fliglæbe, Rederod) er en slægt af orkidéer, som er udbredt med cirka 29 arter i Europa, Asien og Nordamerika. Slægten blev tidligere opdelt i slægterne Listera (Fliglæbe) og Neottia (Rederod), men molekylære fylogenetiske studier har vist, at klorofylløse arter som rederod har udviklet sig fra gruppen med klorofyl (Listera).[1]
Af de cirka 29 arter findes tre i Europa:[2][3]
Neottia (Fliglæbe, Rederod) er en slægt af orkidéer, som er udbredt med cirka 29 arter i Europa, Asien og Nordamerika. Slægten blev tidligere opdelt i slægterne Listera (Fliglæbe) og Neottia (Rederod), men molekylære fylogenetiske studier har vist, at klorofylløse arter som rederod har udviklet sig fra gruppen med klorofyl (Listera).
Die Nestwurzen bilden die Pflanzengattung Neottia in der Familie der Orchideen (Orchidaceae). Wie anhand der Blütenmorphologie schon lange vermutet und durch genetische Untersuchungen 2003 bestätigt, umfasst die Gattung auch die Arten der früheren Gattungen Listera (Zweiblatt) und Holopogon.
Neottia-Arten[1] sind relativ kleine, ausdauernde krautige Pflanzen. Diese Rhizom-Geophyten bilden unverzweigte, kurze, dünne, horizontal kriechende Rhizome. Der Stängel ist entweder mit nur zwei gegenständigen oder fast gegenständigen Laubblättern beblättert oder völlig blattlos, diese Arten ernähren sich parasitisch von Pilzen (holomykotroph, früher oft auch Saprophyten genannt). Die beblätterten Arten wurden früher zur Gattung Listera und nur die unbeblätterten zur Gattung Neottia gerechnet. Zusätzlich befinden sich an der Stängelbasis mehrere zu Blattscheiden reduzierte Niederblätter. Die Laubblätter sind, wenn vorhanden, etwa in der Mitte des Stängels sitzend und eiförmig, dreieckig-eiförmig bis herzförmig.
Die meist relativ kleinen Blüten sitzen in einem endständigen, traubigen Blütenstand, ausnahmsweise kann dieser zu einer einzigen Blüte reduziert sein. Die haltbaren, häutigen Tragblätter sind kürzer als der gewöhnlich gedrehte (resupinate) Fruchtknoten.
Die zwittrigen Blüten sind zygomorph und dreizählig. Die Blütenhüllblätter sind gelbbraun, purpurfarben, rötlich oder grün. Die Sepalen sind frei, ausgebreitet und untereinander gleich gestaltet. Die Petalen sind meist etwas kleiner und kürzer als diese. Die Lippe ist deutlich länger und an der Spitze ausgerandet bis tief zweigespalten. Sie besitzt keinen Sporn, an ihrer Basis kann sich aber eine nektarführende Einsenkung befinden. Die Griffelsäule ist gerade oder schwach gebogen. Die Anthere sitzt auf einem extrem kurzen, unauffälligen Staubfaden am Hinterrand eines eingesenkten Antherenfachs (Clinandrium). Die beiden Pollinien sind längs gefurcht.
Die Gattung Neottia wurde 1750 durch Jean Étienne Guettard aufgestellt. Typusart ist Neottia nidus-avis (L.) Rich., Basionym Ophrys nidus-avis L.. Da der Gattungsname Neottia früher publiziert wurde als Listera (1813 durch Robert Brown in W.T.Aiton), wurde bei der Vereinigung beider Gattungen dieser Name verwendet, obwohl die frühere Gattung Neottia in die frühere Gattung Listera eingeschachtelt ist und diese auch deutlich mehr Arten umfasst. Eine Festschreibung des Gattungsnamens Listera war durch die Arbeitsgruppe um den britischen Botaniker Richard M. Bateman erwogen worden, wurde aber verworfen, da unabhängig von ihnen bereits 12 Jahre vorher Dariusz L. Szlachetko die Gattungen aufgrund rein morphologischer Argumente unter Neottia vereinigt hatte.[2] Beide Gattungen waren vorher als Subtribus Listerinae vereinigt worden. Bereits 1990 hatte Robert R. Dressler festgestellt, dass beide auch als saprophytische und autotrophe Formen einer einzigen Gattung behandelt werden könnten[3], hatte aber vor der formalen Synonymisierung noch zurückgeschreckt.
Neottia bildet mit den Gattungen Aphyllorchis, Cephalanthera, Epipactis, Limodorum und Palmorchis die Tribus Neottieae innerhalb der Unterfamilie Epidendroideae[1] (die früher ebenfalls dazugerechnete monotypische ostasiatische Gattung Thaia mit der einzigen Art Thaia saprophytica Seidenf. erwies sich in späteren Analysen als nicht dazugehörig[4]), die knapp 200 Arten umfasst. Die Neottieae sind ein basaler Abzweig der Unterfamilie, deren Arten zahlreiche plesiomorphe Merkmale aufweisen. Innerhalb der Neottieae sind mixotrophe Arten, die neben der Ernährung durch Photosynthese Nährstoffe von Pilzen erhalten, weit verbreitet, es haben sich mehrfach konvergent daraus „saprophytische“ (mykotrophe, auch mykoheterotrophe oder holomykotrophe) Arten entwickelt, die die autotrophe Ernährung über grüne Blätter komplett aufgegeben haben.[5]
Nach den genetischen Daten[6] bildet die Gattung Neottia (unter Einschluss von Listera und Holopogon) eine klar abgegrenzte und deutlich durch die Daten unterstützte monophyletische Klade. Die mykotrophen Arten der ehemaligen Gattung Neottia s. str. (und Holopogon) bilden darin vermutlich eine monophyletische, in die frühere Gattung Listera eingeschachtelte Unterklade.
Es gibt etwa 60 Neottia-Arten, davon 14 mykotrophe ohne Blattgrün. Hier eine Auswahl:[7]
Die Nestwurzen bilden die Pflanzengattung Neottia in der Familie der Orchideen (Orchidaceae). Wie anhand der Blütenmorphologie schon lange vermutet und durch genetische Untersuchungen 2003 bestätigt, umfasst die Gattung auch die Arten der früheren Gattungen Listera (Zweiblatt) und Holopogon.
Неоттия (лат. Neottia) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 160 пӧртэм.
Неоттия (лат. Neottia) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Неоттия увтырӧ пырӧны 160 вид.
Неоттия (латин Neottia) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр.
Неоттия (лат. Neottia) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 160 пӧртэм.
Неоттия (лат. Neottia) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Неоттия увтырӧ пырӧны 160 вид.
Neottia is a genus of orchids. The genus now includes the former genus Listera, commonly known as twayblades referring to the single pair of opposite leaves at the base of the flowering stem. The genus is native to temperate, subarctic and arctic regions across most of Europe, northern Asia (Siberia, China, the Himalayas, Central Asia, etc), and North America, with a few species extending into subtropical regions in the Mediterranean, Indochina, the southeastern United States, etc.[1][3][4][5][6]
Neottia produces a racemose inflorescences with flowers in shades of green or dull pink through to maroon and purple. The lip of each flower is prominently forked or two-lobed. Some species (those which were previously the only members of the genus Neottia in the strict sense, such as the bird's-nest orchid, Neottia nidus-avis) are completely without chlorophyll and have leaves which are reduced to scales.
Neottia is a genus of relatively small terrestrial orchids. Some (the former genus Listera) have chlorophyll and are hence gaining their energy from photosynthesis. Others (the formerly narrowly defined genus Neottia) lack chlorophyll and are dependent on fungi for their nutrition (mycotrophic). The flowering stem has a number of greenish or brownish bracts at the base. In the photosynthetic members of the genus there are also two more-or-less opposite green leaves (very rarely more than two in Neottia ovata). The flowers are individually small, in shades of green, yellow, brown or red to purple. The lip is usually much larger than the other five tepals, and is almost always deeply divided into two lobes at the end.[7] The other five tepals may form a loose hood.[8] The pollinia are not stalked.[7]
At one time the genus was divided between Neottia and Listera. Molecular phylogenetic studies in this century have shown that species lacking chlorophyll, such as Neottia nidus-avis, evolved within a larger clade of photosynthetic plants containing Neottia and Listera,[8] so that the two genera should be combined. As Neottia is the older name, sources such as the World Checklist of Selected Plant Families and the Flora of China now use Neottia for all species formerly in Listera.[2] Other sources continue to divide the genus into two.[9]
Species accepted as of June 2014:[1]
Neottia is a genus of orchids. The genus now includes the former genus Listera, commonly known as twayblades referring to the single pair of opposite leaves at the base of the flowering stem. The genus is native to temperate, subarctic and arctic regions across most of Europe, northern Asia (Siberia, China, the Himalayas, Central Asia, etc), and North America, with a few species extending into subtropical regions in the Mediterranean, Indochina, the southeastern United States, etc.
Neottia produces a racemose inflorescences with flowers in shades of green or dull pink through to maroon and purple. The lip of each flower is prominently forked or two-lobed. Some species (those which were previously the only members of the genus Neottia in the strict sense, such as the bird's-nest orchid, Neottia nidus-avis) are completely without chlorophyll and have leaves which are reduced to scales.
N. nidus-avis, a non-photosynthetic species
Neottia es un género de orquídeas de la subfamilia Epidendroideae dentro de la familia Orchidaceae. Tiene 64 especies aceptadas.[1]
Son plantas perennes, herbáceas, heterótrofas. Rizoma corto, no estolonífero, con raíces gruesas, entrelazadas –que recuerdan un nido–, carnosas. Tallos erectos, simples, cilíndricos, lisos, amarillentos, pelosos. Hojas reducidas a escamas, numerosas, dispuestas helicoidalmente, de un castaño claro, sin manchas. Inflorescencia en racimo terminal, multifloro, ± denso, con el eje recto, cilíndrico, erecto, con brácteas no envainadoras, semejantes a las escamas caulinares. Flores resupinadas, suberectas, pediceladas. Sépalos ± erectos, no conniventes en una gálea, subiguales, libres. Pétalos laterales semejantes a los sépalos; labelo ensanchado en la parte distal, con 2 lóbulos netos, iguales, sin callosidades laterales, con una zona nectarífera, sin crestas longitudinales; sin espolón. Ginostemo alargado; estigmas subredondeados, rostelo lingüiforme. Antera terminal, libre; polinias 2, sésiles, sin retináculos, sin bursículas; polen en tétradas. Fruto en cápsula erecta, oblonga. Semillas planas, reticuladas, con las mallas alargadas solo en la zona media.[2]
El género fue descrito por Jean Étienne Guettard y publicado en Histoire de l'académie royale des sciences. Avec les mémoires de mathématique & de physique 1750: 374. 1754.[2]
Neottia: nombre genérico que se refiere a la forma particular de la raíz en forma de "nido" de estas plantas: en griego "neottia" que significa "nido".
Algunas ahora pertenecen a otros géneros.
Neottia es un género de orquídeas de la subfamilia Epidendroideae dentro de la familia Orchidaceae. Tiene 64 especies aceptadas.
Pesajuur (Neottia) on käpaliste sugukonda arvatud taimeperekond.
Eestis kasvab üks sellesse perekonda kuuluv pärismaine liik: pruunikas pesajuur (Neottia nidus-avis).
Neottia (les néotties et les listères) est un genre de plantes herbacées vivaces de la famille des Orchidaceae.
Neottia (les néotties et les listères) est un genre de plantes herbacées vivaces de la famille des Orchidaceae.
Synonyme (non accepté par ITIS) Listera R. Br.Čopotac (kokoška, lat. Neottia, sin.: Listera), rod biljaka iz porodice kaćunovki (orhideja) kojemu pripada 68 vrsta[1]. Rod je nazivan i Listera, po engleskom prirodoslovcu Martinu Listeru, ali se danas sve vrste pripisuju u rod Neottia.
Vrste ovoga roda raširene su po umjerenoj sjevernoj polutki, te subarktiku i Arktiku, kroz veći dio Europe, sjevernoj Aziji i sjeveru Sjeverne Amerike, dok nekoliko vrsta raste i na Mediteranu, Indokoni i području SAD-a.
Vrsta koja raste i u Hrvatskoj šumska kokoška (Neottia nidus-avi)[2], potpuno je bez klorofila i ima lišće svedene na ljuske. Druge poznatije vrste su jajasti čopotac (Neottia cordata) i srcoliki čopotac (Neottia ovata).
Čopotac (kokoška, lat. Neottia, sin.: Listera), rod biljaka iz porodice kaćunovki (orhideja) kojemu pripada 68 vrsta. Rod je nazivan i Listera, po engleskom prirodoslovcu Martinu Listeru, ali se danas sve vrste pripisuju u rod Neottia.
Vrste ovoga roda raširene su po umjerenoj sjevernoj polutki, te subarktiku i Arktiku, kroz veći dio Europe, sjevernoj Aziji i sjeveru Sjeverne Amerike, dok nekoliko vrsta raste i na Mediteranu, Indokoni i području SAD-a.
Vrsta koja raste i u Hrvatskoj šumska kokoška (Neottia nidus-avi), potpuno je bez klorofila i ima lišće svedene na ljuske. Druge poznatije vrste su jajasti čopotac (Neottia cordata) i srcoliki čopotac (Neottia ovata).
Hnězdowka[1][2] (Neottia) je ród ze swójby orchidejowych rostlinow (Orchidaceae).
Wobsahuje sćěhowace družiny:
Hnězdowka (Neottia) je ród ze swójby orchidejowych rostlinow (Orchidaceae).
Wobsahuje sćěhowace družiny:
wšědna hnězdowka (Neottia nidus-avis)Neottia Guett., 1754 è un genere di piante spermatofite monocotiledoni appartenenti alla famiglia delle Orchidacee[1], dall'aspetto di piccole erbacee perenni con fiori piccoli e poco appariscenti.
Il nome del genere fa riferimento alla particolare forma delle radici “a nido” di queste piante: in greco “neottia” significa “nido”[2]. Denominazione introdotta nella nomenclatura botanica dal naturalista e geologo francese Jean-Étienne Guettard (1715 – 1786) nel 1754. Il nome del gruppo Listera ricorda un naturalista inglese, Martin Lister, vissuto tra 1638 e il 1712[3].
I dati morfologici si riferiscono soprattutto alle specie europee e in particolare a quelle spontanee italiane.
Queste piante fanno parte delle orchidee terrestri: contrariamente ad altri generi delle orchidee, non sono epifite, ossia non vivono su altri vegetali ed hanno un proprio apparato radicale.
Alcune specie del genere Neottia sono piante saprofite e quindi prive di clorofilla. Vivono in simbiosi mutualistica con un fungo (Rhizomorphaneottiae) fissato alle radici della pianta[4]. Altre (gruppo ex genere Listera) hanno il fusto e le foglie verdi per cui producono clorofilla.
La forma biologica prevalente del genere è geofita rizomatosa (G rhiz), sono piante perenni erbacee che portano le gemme in posizione sotterranea. Durante la stagione avversa non presentano organi aerei e le gemme si trovano in organi sotterranei chiamati rizomi; dei fusti sotterranei dai quali, ogni anno, si dipartono radici e fusti aerei.
Le radici sono ingrossate e molto aggrovigliate, presenta radici avventizie dai rizomi.
Normalmente sono presenti un paio di foglie (raramente 3 o 4) in posizione quasi basale (non oltre la metà dello stelo) e a disposizione opposta. Nelle specie dell'ex gruppo Listera sono presenti due foglie (raramente tre) a disposizione sub-opposta e patenti; sono posizionate nella parte inferiore del fusto (a circa 1/3 dal terreno); sono intere a forma cordata oppure ovata con svariate nervature longitudinali. La consistenza di queste foglie è quasi carnosa (sono spesse) e sono glabre; il colore è verde chiaro traslucido e sono quasi sessili (o con un picciolo ridotto al minimo). Altre specie sono afille (senza foglie). In alcune specie le foglie sono ridotte a delle squame (o scaglie) prive di clorofilla e quindi di colore giallastro o bruno chiaro.
L'infiorescenza è formata da fiori (da 2 a 100; raramente è presente un solo fiore) riuniti in una spiga terminale più o meno densa. I fiori, inodori e ben spaziati uno dall'altro, sono pedicellati e sono resupinati, ruotati sottosopra tramite torsione del pedicello; in questo caso il labello è volto in basso. In alcune specie (poche e raramente) i fiori possono non essere resupinati. L'infiorescenza è provvista di brattee (la loro funzione è quella di proteggere i fiori). Le brattee sono posizionate alla base del pedicello e possono essere di tipo fogliaceo o squamiformi; normalmente tutti i fiori sono posti all'ascella di queste brattee.
I fiori sono ermafroditi ed irregolarmente zigomorfi, pentaciclici (perigonio a 2 verticilli di tepali, 2 verticilli di stami (di cui uno solo fertile – essendo l'altro atrofizzato), 1 verticillo dello stilo)[5]. Il colore dei fiori generalmente è bruno chiaro, verde, verdognolo, giallo, rosso o violaceo.
Il frutto è una piccola capsula con diverse coste e deiscente per alcune di queste. Al suo interno sono contenuti numerosi minutissimi semi piatti. Questi semi sono privi di endosperma e gli embrioni contenuti in essi sono poco differenziati in quanto formati da poche cellule. Queste piante vivono in stretta simbiosi con micorrize endotrofiche, questo significa che i semi possono svilupparsi solamente dopo essere infettati dalle spore di funghi micorrizici (infestazione di ife fungine). Questo meccanismo è necessario in quanto i semi da soli hanno poche sostanze di riserva per una germinazione in proprio.[8].
Si riproducono per impollinazione entomogama ad opera di diversi insetti pronubi (non molto grandi) come coleotteri, imenotteri e ditteri.
Le specie dell'ex genere Listera hanno da sempre attirato l'interesse della comunità scientifica per alcuni particolari movimenti del rostello quando è sfiorato da un insetto (meccanismo attivato per agevolare l'impollinazione verso gli insetti pronubi ed evitare l'autoimpollinazione – infatti subito dopo che l'insetto se ne è andato il rostello va a ricoprire lo stigma); oppure per la sua capacità di secernere alcune gocce di un muco vischioso quando è “toccato” da un insetto pronubo (questo per aumentare l'adesione del polline all'addome dell'insetto)[3].
Le specie di questo genere sono diffuse in Europa, Asia (soprattutto temperata e montuosa, ossia a nord della catena dell'Himalaya; poche sono le specie dell'Asia tropicale) e in Nord America. Alcune specie sono di origine siberiana ed altre si trovano fino in Groenlandia. Mentre l'habitat tipico sono i boschi di vario tipo su substrato sia calcareo che siliceo. Buona parte delle specie sono endemiche in Cina (oltre 23 specie della Neottia s.s.)[9]. L'habitat preferito dalla maggioranza delle specie sono le zone fresche e ombrose dei boschi con terreni ricchi di humus.
La tabella seguente mette in evidenza alcuni dati relativi all'habitat, al substrato e alla diffusione di questi fiori relativamente allo specifico areale alpino[10].
Legenda e note alla tabella.
Per il “substrato” con “Ca/Si” si intendono rocce di carattere intermedio (calcari silicei e simili); vengono prese in considerazione solo le zone alpine del territorio italiano (sono indicate le sigle delle province).
Alcuni recenti studi di filogenesi molecolare hanno autorizzato l'inclusione in questo genere delle specie del genere Listera.[11]
Il genere Neottia comprende attualmente una settantina di specie diffuse nelle regioni temperate dell'Emisfero settentrionale, tre delle quali sono spontanee del territorio italiano:[1]
Per meglio comprendere ed individuare le varie specie del genere (solamente per le specie spontanee della flora italiana) l'elenco che segue utilizza in parte il sistema delle chiavi analitiche[12].
Diverse orchidee spontanee del territorio italiano si presentano con infiorescenze poco appariscenti e colorazioni tendenti al verde. Qui, brevemente, elenchiamo alcuni generi le cui specie possono essere confuse ad un primo sguardo distratto:
L'unico uso che viene fatto delle piante si questo genere è eventualmente nel giardino alpino o roccioso.
Neottia Guett., 1754 è un genere di piante spermatofite monocotiledoni appartenenti alla famiglia delle Orchidacee, dall'aspetto di piccole erbacee perenni con fiori piccoli e poco appariscenti.
Lizduolė (Neottia) – gegužraibinių (Ochidaceae) šeimos augalų gentis. Daugiamečiai žoliniai augalai, turintys žvyniškus, rudus arba gelsvai rudus lapus.
Lietuvoje auga viena rūšis – rusvoji lizduolė (Neottia nidus-avis, vok. Vogel-Nestwurz). Augalas žydi V-VI mėn. Auga lapuočių ir mišriuose miškuose. Lietuvoje apyretis.
Neottia is een geslacht van orchideeën. Ze komen vooral in de gematigde streken van zowel het noordelijk- als het zuidelijk halfrond voor. Drie soorten zijn ook in België en Nederland te vinden.
Sinds kort worden ook de soorten van het voormalige geslacht keverorchis (Listera) bij Neottia gerekend.
De botanische naam Neottia is afkomstig van Oudgrieks neotteia (nest)[bron?] en slaat op het wortelstelsel, dat op een vogelnest lijkt.
De soorten van het geslacht Neottia zijn terrestrische, overblijvende planten (geofyten) met een sterk vertakte tot nestvormige wortelstok.
Het zijn overwegend kleine en onopvallende planten. Een aantal soorten zijn epiparasieten en hebben zelf geen bladgroen.
De sepalen en petalen zijn gelijk en vormen een helm. De lip is lang en tongvormig, aan de top in twee gedeeld met in het midden een groef die nectar bevat. Er is geen spoor. Het gynostemium is kort; het rostellum produceert bij aanraking een kleverige stof waarmee de pollinia aan de kop van de indringer worden vastgehecht.
Op allerlei gronden en vele biotopen: loof- en naaldbossen, struwelen, vochtige of droge weilanden, kalkgraslanden, parken, tuinen, bermen, van diepe schaduw tot in volle zon.
Gematigde en subarctische streken van het noordelijk- en het zuidelijk halfrond: Europa, Zuidwest-Azië, de Himalaya, Noord-Amerika en Alaska.
De soorten van het nauw verwante vroegere geslacht keverorchis (Listera) zijn na moleculair onderzoek bij Neottia gevoegd. Daardoor is het geslacht van een twintigtal soorten gegroeid tot vijftig.
In Europa komen er drie soorten voor, die ook in België en Nederland te vinden zijn.
vogelnestje (N. nidus-avis)
Grote keverorchis (N. ovata)
Kleine keverorchis (N. cordata)
Neottia is een geslacht van orchideeën. Ze komen vooral in de gematigde streken van zowel het noordelijk- als het zuidelijk halfrond voor. Drie soorten zijn ook in België en Nederland te vinden.
Sinds kort worden ook de soorten van het voormalige geslacht keverorchis (Listera) bij Neottia gerekend.
Gnieźnik (Neottia) – rodzaj roślin należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należą do niego 63 gatunki (w ujęciu obejmującym podrodzaj listera Listera)[4][5]. Występują one w Ameryce Północnej, Europie, w północnej i wschodniej Azji, przy czym kilka gatunków sięga na południu do tropikalnej części Azji[3]. Do flory Polski, w tradycyjnym, wąskim ujęciu, należy gnieźnik leśny (N. nidus-avis), a w szerszym współczesnym – także gnieźnik sercowaty (N. cordata) i jajowaty (N. ovata).
Jeden z sześciu rodzajów plemienia Neottieae w obrębie podrodziny epidendronowych (Epidendroideae) z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Storczykowate są kladem bazalnym w rzędzie szparagowców Asparagales w obrębie jednoliściennych[1][4].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa liliowe (Liliidae J.H. Schaffn.), nadrząd Lilianae Takht., rząd storczykowce (Orchidales Raf), podrząd Orchidineae Rchb., rodzina storczykowate (Orchidaceae Juss.), podrodzina Neottioideae Kostel, plemię Neottieae Lindl., podplemię Neottinae (Lindl.) Rchb.f. in Seem., rodzaj gnieżnik (Neottia Guett.)[6].
Zgodnie z systemami włączającymi tu podrodzaj Listera zaliczane są z flory polskiej także[8][9]:
Gnieźnik (Neottia) – rodzaj roślin należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należą do niego 63 gatunki (w ujęciu obejmującym podrodzaj listera Listera). Występują one w Ameryce Północnej, Europie, w północnej i wschodniej Azji, przy czym kilka gatunków sięga na południu do tropikalnej części Azji. Do flory Polski, w tradycyjnym, wąskim ujęciu, należy gnieźnik leśny (N. nidus-avis), a w szerszym współczesnym – także gnieźnik sercowaty (N. cordata) i jajowaty (N. ovata).
Neottia é um género botânico pertencente à família das orquídeas (Orchidaceae).[1]
Näströtter (Neottia)[1] är ett släkte i familjen orkidéer.[1]
.jpg)
Wikimedia Commons har media som rör Neottia.
Wikispecies har information om Neottia.
Denna artikel om orkidéer saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Neottia là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.[3]
Neottia là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.
Neottia [L.] Guett., 1754, nom. cons.
Гнездовка[2] (лат. Neottia) — род однодольных растений семейства Орхидные (Orchidaceae). Первое действительное описание рода было опубликовано в 1754 году Жаном-Этьеном Геттаром[3].
Имеет большое количество синонимичных названий[4]. В частности, та́йники (лат. Listera), до недавнего времени считавшиеся отдельным родом орхидных, к настоящему моменту признаются входящими в состав рода Гнездовка[5][6].
Встречаются от умеренных и субарктических районов Северного полушария (север и восток Азии, Европа, Северная Америка[7]) до северо-запада Африки[3].
Многолетние травянистые растения. Листорасположение очерёдное. Листья простые, с гладким краем. Цветки с шестью лепестками; околоцветник зигоморфный. Плод — коробочка[2].
Четырнадцать видов, среди которых типовой вид Гнездовка настоящая (Neottia nidus-avis), практически неспособны к образованию органических веществ на свету (фотосинтез), в связи с чем полностью зависимы от микоризного контакта с грибами (так называемая микотрофия)[8][9][10]. Благодаря таким симбиотическим отношениям гнездовки способны расти даже в тёмных лесах[11].
Ряд представителей рода выращиваются как декоративные растения[2].
В синонимику рода входят следующие названия:
По информации базы данных The Plant List, род включает 64 вида[12]:
Гнездовка (лат. Neottia) — род однодольных растений семейства Орхидные (Orchidaceae). Первое действительное описание рода было опубликовано в 1754 году Жаном-Этьеном Геттаром.
Имеет большое количество синонимичных названий. В частности, та́йники (лат. Listera), до недавнего времени считавшиеся отдельным родом орхидных, к настоящему моменту признаются входящими в состав рода Гнездовка.
鸟巢兰属（学名：Neottia）是兰科下的一个属，为腐生兰。该属共有10种，主要产自东亚。[2]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
.jpg)
.jpg)
