Die spieshert (Mazama) is ’n genus van herte. Hulle is medium tot klein en word in die Yucatan-skiereiland, Sentraal- en Suid-Amerika en die eiland Trinidad aangetref. Die meeste spesies kom in woude voor. Hulle lyk soos die duiker van Afrika en die moentjak van Asië, maar is nie verwant nie. Daar is nege spesies.
Die genusnaam is afgelei van die Sentraal-Mexikaanse woord mazame, die meervoud van mazatl, "hert".[1]
Die spieshert is klein tot medium, na gelang van die spesie, met stewige lywe en groot ore. Die lengte sonder die stert is 60 tot 144 cm, die skouerhoogte 35 tot 80 cm en die gewig 8 tot 48 kg. Die buitengewoon groot M. americana kan egter tot 65 kg weeg.[2][3] As hulle gewei (horings) het, is dit klein en eenvoudig.[2] Die pels wissel van rooierig of bruin tot grys.
Die taksonomie van die Mazama-spesies het in die afgelope dekade aansienlik verander. Tot 1999 is net vier erken:[2] M. americana, M. gouazoubira, M. rufina en M. chunnyi. Verskeie subspesies is intussen verhef tot volwaardige spesies sodat daar nou nege erken word in Mammal Species of the World (2005):[4]
Die spesies kan rofweg in vier groepe verdeel word volgens grootte, kleur en habitat:
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Spieshert.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Spieshert
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
Die spieshert (Mazama) is ’n genus van herte. Hulle is medium tot klein en word in die Yucatan-skiereiland, Sentraal- en Suid-Amerika en die eiland Trinidad aangetref. Die meeste spesies kom in woude voor. Hulle lyk soos die duiker van Afrika en die moentjak van Asië, maar is nie verwant nie. Daar is nege spesies.
Die genusnaam is afgelei van die Sentraal-Mexikaanse woord mazame, die meervoud van mazatl, "hert".
Mazama (lat. Mazama) - marallar fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Els mazames (Mazama) són un gènere de cèrvids. Tenen una mida petita, viuen majoritàriament en boscos i es troben a la península del Yucatán, Sud-amèrica i l'illa de Trinitat. S'assemblen a les espècies de duiquer però no hi estan estretament relacionades. N'hi ha deu espècies conegudes. El nom «mazama» deriva del nom nàhuatl mazame, el plural de mazatl, 'cérvol'.[1]
Els mazames (Mazama) són un gènere de cèrvids. Tenen una mida petita, viuen majoritàriament en boscos i es troben a la península del Yucatán, Sud-amèrica i l'illa de Trinitat. S'assemblen a les espècies de duiquer però no hi estan estretament relacionades. N'hi ha deu espècies conegudes. El nom «mazama» deriva del nom nàhuatl mazame, el plural de mazatl, 'cérvol'.
Die Spießhirsche oder Mazamas (Mazama) sind eine Säugetiergattung aus der Familie der Hirsche (Cervidae). Es sind waldbewohnende Tiere, die in Mittel- und Südamerika leben. Die genaue Artanzahl ist umstritten, die IUCN erkennt zehn eigenständige Spezies an, beim Nachschlagewerk Mammal Species of the World sind es neun.
Der Name Mazama, der nicht nur der wissenschaftliche Gattungsname ist, sondern auch zum Beispiel für den deutschen Trivialnamen verwendet wird, ist das Nahuatl-Wort für „Hirsch“, stammt also ursprünglich aus Mexiko.
Das Geweih ist völlig unverzweigt und besteht nur aus zwei kurzen Spießen. Dadurch erinnern diese Hirsche an Duckerantilopen, mit denen sie allerdings nicht näher verwandt sind. Die Größe schwankt zwischen den Arten beträchtlich. Mit einer Körperhöhe von 40 Zentimetern und einem Gewicht von 10 Kilogramm ist der Zwergmazama nicht viel größer als ein Hase; dagegen sind die beiden größten Arten, der Rot- und der Graumazama, mit 70 Zentimetern Körperhöhe und 25 Kilogramm Gewicht so groß wie ein Reh. Das Fell ist einfarbig und schwankt je nach Art zwischen hellgrauer und rotbrauner Tönung.
Spießhirsche sind wenig bekannt und werden selten gesehen. Das liegt daran, dass sie so verborgene Lebensräume haben, mit ihren Fellfarben im Unterholz getarnt sind und bei Begegnung mit einem Menschen bewegungslos stehen bleiben.
Über die Lebensweise ist wenig bekannt. Sie leben offenbar als Einzelgänger, die nur während der Paarungszeit zusammenkommen. Ihre Nahrung sind Blätter, Gräser und Früchte.
Heute werden knapp ein Dutzend Arten unterschieden:[1][2]
Dabei sind der Großmazama, der Graumazama und der Amazonien-Mazama weit über die Tieflandwälder Südamerikas verbreitet. Die übrigen kleineren Arten leben dagegen in den Wäldern an den Berghängen der Anden oder in den östlichen Küstenregionen. Dabei steigt der Südliche Zwergmazama manchmal in Höhen bis 4000 m hinauf. Der Mexiko- und der Yucatán-Mazama bewohnen die Regenwälder Mittelamerikas, ersterer ist bis in Höhen von 2800 m nachgewiesen. Beide galten ursprünglich als Unterarten des Großmazama, besitzen heute aber einen eigenen Artstatus.[1] Der Nördliche Zwergmazama ist genetischen Untersuchungen zufolge möglicherweise nur eine Unterart des Roten Kleinmazama.[3][4]
Die Spießhirsche oder Mazamas (Mazama) sind eine Säugetiergattung aus der Familie der Hirsche (Cervidae). Es sind waldbewohnende Tiere, die in Mittel- und Südamerika leben. Die genaue Artanzahl ist umstritten, die IUCN erkennt zehn eigenständige Spezies an, beim Nachschlagewerk Mammal Species of the World sind es neun.
Der Name Mazama, der nicht nur der wissenschaftliche Gattungsname ist, sondern auch zum Beispiel für den deutschen Trivialnamen verwendet wird, ist das Nahuatl-Wort für „Hirsch“, stammt also ursprünglich aus Mexiko.
Мазама (лат. Mazama ) – Америкыште пӱчӧ-влак йамагат гыч изи (M. rufina, M. chunyi, M. bricenii, M. nana, M.bororo) да кугу (M. americana ден M. gouazoubira) шӧр пукшышо. Капше 40 (M. chunyi) - 70 (M. gouazoubira) см, нелытше 10 (M. chunyi) - 25 (M. gouazoubira) кг.
Лӱмжӧ астек (науатль) mazame (pl) / mazatl (sg) ('пӱчӧ') мут гыч лектын.
Мазама (латин кылын Mazama) – Cervidae семьяысь Америкаын улӥсь пичи пужей.
Мазама (лат. Mazama ) – Америкыште пӱчӧ-влак йамагат гыч изи (M. rufina, M. chunyi, M. bricenii, M. nana, M.bororo) да кугу (M. americana ден M. gouazoubira) шӧр пукшышо. Капше 40 (M. chunyi) - 70 (M. gouazoubira) см, нелытше 10 (M. chunyi) - 25 (M. gouazoubira) кг.
Лӱмжӧ астек (науатль) mazame (pl) / mazatl (sg) ('пӱчӧ') мут гыч лектын.
Мазамалар (лат. Mazama) — Америкадагы эликтердин бир уруусу, булардын төмөнкү түрлөрү белгилүү: ири мазама (лат. М. americana), кидик мазама (М. bricenii), боз мазама (М. gouazoubira), кичине мазама (М. nаnа).
Мазамалар (лат. Mazama) — Америкадагы эликтердин бир уруусу, булардын төмөнкү түрлөрү белгилүү: ири мазама (лат. М. americana), кидик мазама (М. bricenii), боз мазама (М. gouazoubira), кичине мазама (М. nаnа).
Brockets or brocket deer are the species of deer in the genus Mazama. They are medium to small in size, and are found in the Yucatán Peninsula, Central and South America, and the island of Trinidad. Most species are primarily found in forests. They are superficially similar to the African duikers and the Asian muntjacs, but only distantly related. About 10 species of brocket deer are described.
The genus name Mazama is derived from Nahuatl mazame, the plural of mazatl "deer".[1] The common English name "brocket" (from French brocart < broche, spindle) comes from the word for a stag in its second year, with unbranched antlers.[2]
The taxonomy among Mazama species has changed significantly in the last decades, and as recently as 1999, some authorities only recognized four species.[3] These four "species", M. americana, M. gouazoubira, M. rufina, and M. chunnyi, included several distinct populations that subsequently were elevated to species status, resulting in a total of nine different species being recognized in Mammal Species of the World in 2005.[4] A tenth species, M. nemorivaga, has traditionally been included in M. gouazoubira, but this was shown to be mistaken in 2000.[5] M. nemorivaga was not recognized as a separate species in Mammal Species of the World,[4] but this was apparently in error.[6] Yet another species, the fair brocket (M. tienhoveni), has recently been described from the lower Amazon basin.[7] What may be an undescribed small species of brocket with a reddish coat and blackish legs has been photographed in the lowlands of Manú National Park in Peru, and based on sight records may also occur in northwestern Bolivia.[8]
Molecular dating suggests that the family Cervidae originated and radiated in central Asia during the Late Miocene, and that the Odocoileini dispersed to North America during the Miocene/Pliocene boundary and underwent an adaptive radiation in South America after their Pliocene dispersal across the Isthmus of Panama.[9] According to the systematic relationships and evolutionary history of neotropical deer, at least eight ancestral forms of deer invaded South America during the late Pliocene (2.5–3 Mya), and members of the red brockets had an independent early explosive diversification soon after their ancestor arrived there, giving rise to a number of morphologically cryptic species.
Deer endemic to the New World fall in two biogeographic lineages: the first, which includes genus Odocoileus and Mazama americana, is distributed in North, Central, and South America, whereas the second is composed of South American species only and includes Mazama gouazoubira. This implies that the genus Mazama is not a monophyletic taxon.[10] Genetic analysis reveals high levels of molecular and cytogenetic divergence between groups of morphologically similar species of brockets (Mazama) and suggests a polyphyletic origin. In particular, M. americana showed a striking kinship with Odocoileus on the basis of several DNA sequences, in contrast to that expected, since this M. americana (now M. temama) haplotype, of Mexican origin, was not close to several Bolivian Mazama sequences analyzed. Thus, Mazama as traditionally circumscribed may not be monophyletic. These Bolivian Mazama species were instead grouped with Pudu puda and Ozotoceros bezoarticus. This could be explained by various possibilities, among them the existence of common ancestral haplotypes among the species or the need for a revised phylogenetic tree, with revised placement into true monophyletic genera that better reflect the true ancestry.[11]
The Yucatan brown brocket (O. pandora) has been previously treated as a disjunct subspecies of the gray brocket or a subspecies of the red brocket (Mazama americana). In 2021, the American Society of Mammalogists placed it in the genus Odocoileus.[12]
Depending on species, brocket deer are small to medium-sized with stout bodies and large ears. The head-and-body length is 60–144 cm (24–57 in), the shoulder height is 35–80 cm (14–31 in), and the typical weight 8–48 kg (18–106 lb), though exceptionally large M. americana specimens have weighed as much as 65 kg (143 lb).[3][8] When present, the antlers are small, simple spikes.[3] The pelage varies from reddish to brown to gray. Very roughly, the species can be divided into four groups based on size, color, and habitat (but not necessarily matching their phylogeny):
In addition to being small and nocturnal, Mazama species are shy and are thus rarely observed. They are found living alone or in mated pairs within their own small territory, the boundaries usually marked with urine, feces, or secretions from the eye glands. When threatened by predators (primarily the cougar and the jaguar), they use their knowledge of their territory to finding hiding places in nearby vegetation. As herbivores, their diet consists of leaves, fruits, and shoots.
Mated pairs that live together remain monogamous. Single male deer usually mate with nearby females. When males compete for a mate, they fight by biting and stabbing with their short antlers. Brocket species that live in tropical areas have no fixed mating season, but those in temperate areas have a distinct rutting period in the autumn.
The gestation period is roughly 200–220 days and females bear only one fawn at a time. The young stay with the mother, keeping concealed until large enough to accompany her. They are normally weaned around six months of age and reach sexual maturity after a year.
Brockets or brocket deer are the species of deer in the genus Mazama. They are medium to small in size, and are found in the Yucatán Peninsula, Central and South America, and the island of Trinidad. Most species are primarily found in forests. They are superficially similar to the African duikers and the Asian muntjacs, but only distantly related. About 10 species of brocket deer are described.
The genus name Mazama is derived from Nahuatl mazame, the plural of mazatl "deer". The common English name "brocket" (from French brocart < broche, spindle) comes from the word for a stag in its second year, with unbranched antlers.
Mazama es un género de venados de los bosques de Suramérica, Centroamérica, la isla de Trinidad y México. El nombre Mazama proviene de la voz mazame que a su vez es el plural de mazatl que en lengua náhuatl significa «venado».[2] El género está integrado por nueve especies.[1] Su nombre común es corzuela.[3]
Se han descrito diez especies:[3]
Un libro más reciente sobre los cérvidos Neotropicales también reconocen 10 especies del género Mazama.[4] En particular M. temama se reconoce solo para México y Centroamérica, y M. americana solo para Sudamérica.
Según el análisis filogenético y morfológico, Mazama bricenii es probablemente un sinónimo de M. rufina.[5] M. bororo fue descrita apenas en 1996, en bosques costeros del Brasil. También son recientes los estudios genéticos sobre M. pandora, que demuestran que es una especie bien diferenciada de M. temama.[6]
Estudios genéticos y citotaxonómicos sugieren que las especies de este género no tienen un origen monofilético.[7] M. rufina se habría separado tempranamente,[8] de un grupo de especies, M. americana, M. nana M. bororo y M. temama, que están estrechamente relacionadas y conforman un clado de venados rojizos. Claramente separadas de las anteriores, estaría las especie M. chunyi,[9] así como las especies sudamericanas de venados grisáceos M. gouazoubira y M. nemorivaga.[7] Es decir, probablemente las especies incluidas hasta ahora en Mazama no pertenecen al mismo género, pero son necesarios más estudios para confirmar estas hipótesis.
Además, a partir de análisis citogenéticos y morfológicos se determinó que Mazama zetta es una especie diferente, aunque dentro del clado de venados rojizos y, además, se estableció que hay otra especie diferente de venado grisáceo en los Andes colombianos, Mazama sp. aun no nombrada y se confirmó la diferenciación del taxón gris Mazama sanctaemartae.[8] Algunos expertos reconocen además como especies diferentes a Mazama zamora (roja) y Mazama murelia (gris).[10]
Los análisis moleculares sugieren que la familia Cervidae, a la que pertenece Mazama, se originó y radió en Asia central durante el Mioceno Tardío, y que la tribu Odocoileini se dispersó a Norteamérica durante los límites entre el Mioceno y Plioceno, y tuvo una radiación adaptativa en Sudamérica en el Plioceno después de haberse dispersado a través del Istmo de Panamá.[11] De acuerdo con las relación sistemática e historia evolutiva de los venados Neotropicales, por lo menos ocho formas ancestrales de venados invadieron Sudamérica durante el Plioceno Tardío (2.5–3 millones de años), y los venados temazates rojos tuvieron una temprana e independiente diversificación tan pronto como su ancestro arribó dando como resultado un número variado de especies morfológicamente crípticas.
Las especies de venados endémicas del Nuevo Mundo pertenecen a dos linajes biogeográficos: el primero agrupa a Odocoileus y Mazama americana y está distribuido en Norte, Centro, y Sudamérica; mientras que el segundo comprende solamente especies Sudamericanas e incluye a Mazama gouazoubira. Esto implica que el género Mazama no es un taxón válido.[7] Los estudios genéticos revelan altos niveles de divergencia molecular y citogenética entre grupos de especies morfológicamente similares de Mazama, por lo que se sugiere un origen polifilético. En particular, Mazama americana muestra un relación estrecha con Odocoileus lo cual contrasta con lo esperado, ya que el haplotipo M. americana de origen mexicano (ahora Mazama temama), no está asociado con varias secuencias analizadas de Mazama de origen boliviano. Por otro lado, los Mazama grises forman un clado con Pudu puda y Ozotoceros bezoarticus. Asimismo, una secuencia genética de Odocoileus virginianus del área central de Colombia muestra un relación más fuerte con O. heminonus de Norteamérica que con otros O. virginianus de origen Colombiano.[12] Esto puede ser explicado al menos por dos hipótesis. La primera sugiere la existencia de haplotipos ancestrales comunes entre ambas especies; mientras que la segunda sugiere una reiterativa hibridación entre especies de Odocoileus antes de que O. virginianus migrara de Norteamérica hacia Sudamérica. Por otra parte, M. rufina formaría un clado separado de todos los anteriores, junto con Pudu mephistophiles, en cuanto que M. gouazoubira y la nueva especie identificada formarían un clado con Blastoceros dichotomus, relacionado con los venados grises.[8] M chunyi es un taxón hermano de M. gouazoubira.[9]
Este sería el cladograma correspondiente con el resultado de los estudios genéticos:
Odocoleini Alto andino Panamericano SudamericanoMazama sp. andina
La altura fluctúa entre 35 y 76 cm; longitud del cuerpo está entre los 85 y 135 cm; la cola de 8 a 15 cm y el peso de 10 a 20 kg. La especie más pequeña es M. chunyi y la mayor M. americana. Las cornamentas son cortas y no están ramificadas. La piel está en coloreado y varía depender de clase entre la tonalidad gris clara, parda rojo amarillento y rojo marrón. Las relativamente reducidas dimensiones de estas especies le permiten esconderse entre la vegetación, por lo cual rara vez son observadas. Son nocturnas. Comen hierbas, flores, frutas y hongos. Tras pastar en las noches y al amanecer, duermen durante el día en cavidades entre las raíces o troncos caídos. Cada macho delimita su territorio frotando la sustancia olorosa que segregan de glándulas que tienen en la base de los cuernos y las hembras solo entran allí durante el periodo de apareamiento,que puede ocurrir en cualquier época del año. La gestación dura siete meses y medio y la hembra pare una cría.[13] ya que la nutrición que proveerán tiene que ser más completa para la cría.
Viven en los bosques y cerca de áreas pantanosas y tratan de evitar la presencia humana. Se encuentran desde México hasta el Brasil, Argentina y Uruguay; aunque M. bricenii se encuentra tan solo en Colombia y Venezuela entre los 1000 y 3000 msnm, en tanto que las especies más pequeñas viven en los bosques de la cordillera de los Andes. Suben a veces hasta alturas de 5000 m.
-right_01.JPG)
-right_01.JPG)
-right_01.JPG)
-right_01.JPG)
|coautores= (ayuda) Mazama es un género de venados de los bosques de Suramérica, Centroamérica, la isla de Trinidad y México. El nombre Mazama proviene de la voz mazame que a su vez es el plural de mazatl que en lengua náhuatl significa «venado». El género está integrado por nueve especies. Su nombre común es corzuela.
Le genre Mazama se compose de plusieurs espèces de cervidés.
Le genre Mazama regroupe pas moins de 6 espèces distinctes (et un certain nombre de sous-espèces ou variétés géographiques) :
Mazama Rafinesque, 1817 è un genere che comprende varie specie di cervi di medie o piccole dimensioni diffuse nella Penisola dello Yucatán, in America Centrale e Meridionale e sull'isola di Trinidad. La maggior parte di esse vive soprattutto nelle foreste. Nell'aspetto ricordano molto i cefalofi africani e i muntjak asiatici, ma non sono loro parenti. Ne esistono circa dieci specie.
Il nome Mazama deriva dal nahuatl mazame, plurale di mazatl, «cervo»[1].
La tassonomia del genere Mazama è mutata notevolmente nel corso degli ultimi decenni e ancora nel 1999 alcuni autori ne riconoscevano solo quattro specie[2]. Queste, M. americana, M. gouazoubira, M. rufina e M. chunyi, comprendevano alcune distinte popolazioni che successivamente sono state elevate al rango di specie, e già nel 2005 Mammal Species of the World ne riconosceva ben 9[3]. Una decima specie, M. nemorivaga, era tradizionalmente considerata una sottospecie di M. gouazoubira, ma è stata riconosciuta come specie a sé nel 2000[4]. Mammal Species of the World, tuttavia, la considera ancora una semplice sottospecie[3], ma molto probabilmente tale interpretazione è dovuta semplicemente a un lapsus[5]. Recentemente è stata proposta un'ulteriore specie, il mazama fulvo (M. «ochroleuca»)[6], ma dato che la descrizione effettuata non è valida, non soddisfacendo l'articolo 8 del capitolo 3 del codice ICZN[7], non è stata inserita nell'elenco qui presente. Un altro animale, che potrebbe appartenere a una piccola specie di mazama non ancora descritta, con mantello rossastro e zampe nerastre, è stato fotografato nelle pianure del Parco nazionale di Manú, in Perù; un animale simile, appartenente probabilmente alla stessa «specie», è stato avvistato nella Bolivia nord-occidentale[8].
Le analisi molecolari fanno ipotizzare che la famiglia dei Cervidi ebbe origine in Asia centrale nel Miocene superiore e che la tribù degli Odocoileini raggiunse il Nordamerica tra il Miocene e il Pliocene, per poi diffondersi anche in Sudamerica nel Pliocene dopo la formazione dell'istmo di Panama[9]. Secondo quanto si è scoperto sulle relazioni sistematiche e la storia evolutiva dei cervi neotropicali, si sa che almeno otto forme ancestrali di cervi invasero il Sudamerica durante il Pliocene superiore (2,5-3 milioni di anni fa); le specie di mazama rosso ebbero una loro prima diversificazione indipendente poco dopo che i loro antenati arrivarono sul continente, dando origine a un certo numero di specie criptiche. Dal punto di vista biogeografico, i cervi endemici del Nuovo Mondo si suddividono in due linee evolutive: la prima, comprendente le specie del genere Odocoileus e Mazama americana, è diffusa in Nord, Centro e Sudamerica, mentre la seconda, a cui appartiene anche Mazama gouazoubira, è composta solo da specie sudamericane. Tale interpretazione implica però che il genere Mazama non costituisca un taxon valido[10]. Le analisi genetiche hanno rivelato alti livelli di differenze molecolari e citogenetiche tra le varie specie, morfologicamente simili, di mazama, e ciò suggerisce una probabile origine polifiletica. In particolare, Mazama temama, di origine messicana, contrariamente a quanto atteso, è risultato più strettamente imparentato con le specie del genere Odocoileus che con altre specie di Mazama originarie della Bolivia. Questo potrebbe indicare che il genere non sia monofiletico. Dall'altra parte, i Mazama boliviani sembrano più imparentati con Pudu puda e Ozotoceros bezoarticus. Allo stesso modo ricordiamo che una popolazione di Odocoileus virginianus delle regioni centrali della Colombia mostra una maggior parentela con l'O. hemionus nordamericano che con altri O. virginianus colombiani. Tale parentela viene spiegata con varie ipotesi. Una implicherebbe l'esistenza di aplotipi ancestrali comuni a entrambe le specie. Un'altra tira in ballo una continua ibridazione tra le specie di Odocoileus avvenuta prima della migrazione di O. virginianus dal Nord al Sudamerica[11].
A seconda delle specie, i mazama sono cervi di piccole o medie dimensioni con corpi tozzi e grandi orecchie. Misurano 60-144 cm di lunghezza, sono alti al garrese 35-80 cm e pesano generalmente 8-48 kg, sebbene esemplari di M. americana eccezionalmente grandi possano raggiungere i 65 kg[2][8]. Quando sono presenti, i palchi sono piccoli e molto semplici[2]. Il mantello può essere rossastro, marrone o grigio. In maniera molto approssimata, le varie specie si possono suddividere in quattro gruppi, sulla base di dimensioni, colorazione e habitat (ma non necessariamente tenendo conto della loro filogenesi):
Le specie del genere Mazama, oltre ad avere abitudini notturne e piccole dimensioni, sono molto timide e per questo vengono avvistate di rado. Vivono da sole o in coppie riproduttive all'interno del loro piccolo territorio, i cui confini vengono spesso marcati con urina, feci o secrezioni delle ghiandole oculari. Quando avvistano dei predatori (soprattutto puma e giaguari), conoscendo benissimo ogni angolo del loro territorio, si nascondono nel fitto della vegetazione circostante. Essendo erbivori, la loro dieta è costituita da foglie, frutti e radici che trovano all'interno del loro territorio.
Le coppie riproduttive che vivono insieme sono monogame. I maschi solitari, invece, si accoppiano con le femmine dei territori vicini. Quando i maschi si contendono una femmina, combattono a morsi o a colpi delle loro piccole corna. Le specie di mazama che vivono in regioni tropicali non hanno una stagione degli amori ben definita, ma quelle delle regioni temperate vanno in amore in autunno.
Il periodo di gestazione dura circa 200-220 giorni e la femmina partorisce sempre un unico piccolo per volta. Madre e piccolo stanno sempre insieme, rimanendo nascosti tra la vegetazione finché quest'ultimo non è abbastanza grande per accompagnarla. Lo svezzamento avviene a circa sei mesi e la maturità sessuale viene raggiunta a un anno di età.
Mazama Rafinesque, 1817 è un genere che comprende varie specie di cervi di medie o piccole dimensioni diffuse nella Penisola dello Yucatán, in America Centrale e Meridionale e sull'isola di Trinidad. La maggior parte di esse vive soprattutto nelle foreste. Nell'aspetto ricordano molto i cefalofi africani e i muntjak asiatici, ma non sono loro parenti. Ne esistono circa dieci specie.
Il nome Mazama deriva dal nahuatl mazame, plurale di mazatl, «cervo».
Mazamos (lot. Mazama, angl. Brocket deer, vok. Spießhirsche) – elninių (Cervidae) šeimos žinduolių gentis. Paplitusi Jukatano pusiasalyje, Pietų Amerikoje ir Trinidado saloje.
Mazamų dydis ir išvaizda labai įvairuoja. Ilgis nuo 70 iki 140 cm, svoris 8-30 kg. Ragai trumpi, nežymūs. Maitinasi lapais, vaisiais.
Mazamos (lot. Mazama, angl. Brocket deer, vok. Spießhirsche) – elninių (Cervidae) šeimos žinduolių gentis. Paplitusi Jukatano pusiasalyje, Pietų Amerikoje ir Trinidado saloje.
Mazamų dydis ir išvaizda labai įvairuoja. Ilgis nuo 70 iki 140 cm, svoris 8-30 kg. Ragai trumpi, nežymūs. Maitinasi lapais, vaisiais.
Spiesherten (Mazama) zijn een geslacht van Amerikaanse hertensoorten die behoren tot de Capreolinae en de Odocoileini.[1] Spiesherten wordt soms ook weleens aangeduid als dwergherten vanwege hun geringe formaat, maar ze dienen niet verward te worden met de echte dwergherten van de familie Tragulidae.
Alle soorten zijn te vinden in de bosgebieden van Latijns-Amerika.
Het geslacht omvat de volgende soorten:
Een dwergvorm kwam voorheen voor op Isla Pedro González in de Panamese Parelarchipel.
Recente studies wijzen er op dat de spiesherten geen monofyletische groep vormen, maar te verdelen zijn in een "rode" groep en een "grijze" groep.[2][3] De "rode" groep omvat Mazama americana, M. bororo, M. nana, M. pandora, M. rufina en M. temama. Deze clade is nauw verwant aan het geslacht Odocoileus met het witstaart- en muildierhert. Ongeveer 2,3 miljoen jaar geleden splitsten de ontwikkelingslijnen van Mazama en Odocoileus zich. De "grijze groep" omvat Mazama gouazoubira en M. nemorivaga, die verwant zijn aan de overige Zuid-Amerikaanse herten (pampahert, moerashert, poedoes en huemuls). De laatste gemeenschappelijke voorouder van deze groep leefde tussen 3,5 en 4,9 miljoen jaar geleden. Ten minste vier ontwikkelingslijnen bereikten via de Panamese landbrug Zuid-Amerika: de stamvorm van de rode spiesherten, het witstaarthert en ten minste twee stamvormen van de "grijze" groep met een hoogland- en een laaglandvorm. De eerste herten uit de "grijze groep" bereikten het continent vermoedelijk in het Vroeg-Plioceen via savannecorridors. De hooglandvorm ontwikkelde zich rond 3,7 miljoen jaar geleden, vermoedelijk in de hooglanden van zuidelijk Midden-Amerika en tijdens het hoogtepunt van de ijstijden, toen de bergbossen zich uitbreidden richting de laaglanden, vond migratie zuidwaarts plaats. De rode stamvorm en het witstaarthert bereikten Zuid-Amerika tijdens de overgang van het Plioceen naar het Pleistoceen. Uit de rode stamvorm ontwikkelden zich in Zuid-Amerika meerdere soorten, waarna Mazama temama noordwaarts migreerde.
Bronnen, noten en/of referentiesSpiesherten (Mazama) zijn een geslacht van Amerikaanse hertensoorten die behoren tot de Capreolinae en de Odocoileini. Spiesherten wordt soms ook weleens aangeduid als dwergherten vanwege hun geringe formaat, maar ze dienen niet verward te worden met de echte dwergherten van de familie Tragulidae.
Spisshjorter (Mazama) er ei slekt i gruppen andre hjortedyr (Capreolinae). Slekten består av små og mellomstore arter, som finnes på Yucatánhalvøya og i Mellom-Amerika, Sør-Amerika og på øya Trinidad i Karibia.
Spisshjorter er sky, nattaktive dyr som enten lever solitære liv eller parvis. Arten har et enkelt gevir i form av to hornstilker uten avgreininger. Pelsfargen skiller i tillegg denne slekten i to; gråbrune (kromosomtall 2n = 66–70) og rødbrune spisshjorter (kromosomtall 2n = 32–54).[1] Dyra veier typisk 8–48 kg. Hode og kropp utgjør gjerne 60–144 cm og skulderhøyden ligger på omkring 35–80 cm, alt avhengig av art.
Antallet arter er omdiskutert. Czernay (1987) anerkjente seks,[2] mens Allen (1915) mente det kunne være hele atten.[3] Nedenfor lister vi opp ti, siden Rossi, R.V. & Duarte, J.M.B (2008) identifiserte M. nemorivaga (liten gråspisshjort) som distinkt fra M. gouazoubira (gråspisshjort). Kan hende tilhører den også en egen slekt, men dette er ikke avklart foreløpig.[4] Ti arter er også det antallet spisshjorter som står oppført på IUCNs rødliste[5].
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Spisshjorter (Mazama) er ei slekt i gruppen andre hjortedyr (Capreolinae). Slekten består av små og mellomstore arter, som finnes på Yucatánhalvøya og i Mellom-Amerika, Sør-Amerika og på øya Trinidad i Karibia.
Spisshjorter er sky, nattaktive dyr som enten lever solitære liv eller parvis. Arten har et enkelt gevir i form av to hornstilker uten avgreininger. Pelsfargen skiller i tillegg denne slekten i to; gråbrune (kromosomtall 2n = 66–70) og rødbrune spisshjorter (kromosomtall 2n = 32–54). Dyra veier typisk 8–48 kg. Hode og kropp utgjør gjerne 60–144 cm og skulderhøyden ligger på omkring 35–80 cm, alt avhengig av art.
Multimedia w Wikimedia Commons Mazama[3] (Mazama) – rodzaj ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[4].
Wysokość w kłębie do 75 cm, masa ciała do 25 kg. Sierść gładka koloru rudobrązowego. Poroże krótkie (7-13 cm), nierozgałęzione . Mazamy mają łukowato wygięty grzbiet i zad wyższy od kłębu.
Nazwa rodzajowa pochodzi od meksykańskich słów mazame, magame lub teuthlamacame użytych przez Hernandeza w 1651 roku na opisanie niektórych meksykańskich kopytnych[5].
Mazama pita Rafinesque, 1817 (= Moschus americanus Erxleben, 1777)
Do rodzaju należą następujące gatunki[3][4]:
Mazama (Mazama) – rodzaj ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Mazama é um gênero de cervídeos americanos que ocorrem desde a Península de Yucatán até as Américas Central e do Sul. São típicos de ambientes florestados. São semelhantes aos duikers e muntiacus do Velho Mundo.
A taxonomia entre os integrantes do gênero têm mudado muito nos últimos anos, e alguns especialistas reconhecem apenas a existêntica de 4 espécies[2]. Estas quatro espécies, M. americana, M. gouazoubira, M. rufina e M. chunnyi, incluem várias populações distintas que foram elevadas ao status de espécie, resultando em um total de 9 espécies reconhecidas em Mammal Species of the World em 2005[1]. Um décima espécie, M. nemorivaga, que era incluída em M. gouazoubira, foi considerada apenas a partir do ano 2000.[3][1][4] Ainda um outra espécie, o veado-branco (M. "ochroleuca"), foi recentemente proposto como uma espécie nova, mas sua descrição é inválida pois não está de acordo com o capítulo 3, artigo 8 da Comissão Internacional de Nomenclatura Zoológica [5][6].
Dados moleculares sugerem que a família Cervidae surgiu na Ásia Centra no Mioceno Tardio, e que Odocoileini dispersou para América do Norte entre o Mioceno e o Plioceno, e daí se dispersou para a América do Sul por meio do istmo do Panamá[7]. De acordo com a sistemática e história evolutiva dos veados neotropicais, pelo menos 8 formas ancestrais invadiram a América do Sul durante o Plioceno Tardio (2,5–3 MYA).
Os cervídeos endêmicos do Novo Mundo se encaixam em duas linhagens biogeográficas: um grupo, composto por Odocoileus e Mazama americana é distribuído por toda a América, e um outro grupo, que ocorre apenas na América do Sul, ao qual Mazama gouazoubira está incluído. Dessa forma, o gênero Mazama acaba não sendo um táxon válido, pois é polifilético.[8] Análises genéticas revelam altos graus de divergências moleculares e citogenéticas entre os grupos morfologicamente similares de Mazama a taxonomia e do gênero deve ser revisitada. Em particular, Mazama americana apresenta muitas semelhanças com Odocoileus, o que é surpreendente. Isso se deve ao fato de que o haplótipo de origem mexicana não está com várias sequências de exemplares bolivianos. Além disso, os exemplares bolivianos reforçam a ideia de que o Mazama americana da Bolívia formariam um clado com Pudu puda e Ozotoceros bezoarticus[9].
|acessodata= (ajuda). Mazama é um gênero de cervídeos americanos que ocorrem desde a Península de Yucatán até as Américas Central e do Sul. São típicos de ambientes florestados. São semelhantes aos duikers e muntiacus do Velho Mundo.
Spetshjortar[1] (Mazama) är ett släkte i familjen hjortdjur (Cervidae). De lever i skogar av Syd- och Centralamerika. Utbredningsområdet ligger i låglandet och i upp till 5000 meter höga bergstrakter.[2] Antalet arter är omstritt bland biologerna. IUCN (2017) listar tio arter.[3]
Släktnamnet Mazama kommer från språket nahuatl som talas i centrala Mexiko och har betydelse "hjort".[4]
Spetshjort är även en beteckning på en ung bock av exempelvis kronhjort eller dovhjort vars första horn bara består av två ogrenade spetsar.[5]
Spetshjortar har inga förgreningar i hornen utan bara två enkla stänger.[2] På så sätt liknar de dykarantiloper men är inte närmare släkt med dessa. Angående storleken finns stora skillnader mellan arterna. Med en kroppslängd (huvud och bål) av 70 centimeter och en vikt omkring 10 kg är Mazama chunyi inte mycket större än en fälthare.[6] Däremot är de största arterna, Mazama gouazoubira och Mazama americana, med en längd av upp till 135 cm (huvud och bål) och en vikt av 8 till 25 kg lika stor som ett rådjur. Pälsen har inget mönster och färgen varierar mellan ljus- och mörkbrun. Den 5 till 20 cm långa svansen har en vit undersida.[2]
Enstaka exemplar av Mazama americana kan väga upp till 65 kg.[2]
Det är inte mycket känt om spetshjortarnas levnadssätt på grund av att de är sällsynta. De lever troligtvis ensam och träffas bara under parningstiden. När parningen sker beror på populationens utbredning. Deras föda utgörs av blad, gräs, klätterväxter, unga växtskott och frukter.[2]
De gömmer sig i tät undervegetation och stannar stilla när en människa eller ett främmande djur är i närheten. Spetshjortar har bra simförmåga.[2] Beroende på art varar dräktigheten i 206 till 225 dagar och sedan föds en enda unge som väger 510 till 567 gram. En individ av Mazama americana levde 16 år.[2]
De två största arterna förekommer i stora delar av det amerikanska låglandet.
De övriga mindre arterna lever i skogar och på bergslutningar i Anderna. De vistas ibland i regioner 5000 meter över havet.
Wikimedia Commons har media som rör Spetshjortar.
Spetshjortar (Mazama) är ett släkte i familjen hjortdjur (Cervidae). De lever i skogar av Syd- och Centralamerika. Utbredningsområdet ligger i låglandet och i upp till 5000 meter höga bergstrakter. Antalet arter är omstritt bland biologerna. IUCN (2017) listar tio arter.
Släktnamnet Mazama kommer från språket nahuatl som talas i centrala Mexiko och har betydelse "hjort".
Spetshjort är även en beteckning på en ung bock av exempelvis kronhjort eller dovhjort vars första horn bara består av två ogrenade spetsar.
Kariyaku, geyikgiller (Cervidae) familyasında bulunan Mazama cinsindeki geyik türlerine verilen ortak addır. Boyut olarak küçük olan bu geyikler ormanlarda yaşar ve Güney Amerika ile Yukatan Yarımadası'nda bulunur. Duiker antilop türlerine benzeseler de ilişkileri yoktur. Birbiriyle çok yakın ilişkide olan bilinen yedi kariyaku türü vardır.
Her ne kadar boyutları değişse de Mazama türleri birbirine benzer. Küçük yuvarlak gövdeleri vardır. Uzunlukları 70 ile 140 cm arasında değişir. Genellikle açık ya da koyu kahverengi renktedir. Ağırlıkları 8 ile 30 kg arasında değişir. Boynuzları kısadır ve çok sık dökülmez.
Geceleri etkin olmalarının ve küçük boyutlarının yanı sıra Mazama türleri çekingendir dolayısıyla da nadiren gözlemlenebilir. Genellikle yalnız başlarına veya çiftleştikleri eşleriyle küçük bölgelerinde bulunurlar. Bölgelerini idrar, dışkı ya da gözaltı bezlerinden çıkan salgılarla işaretlerler. Puma ya da jaguar gibi avcı hayvanlar yaklaştığında yakınlardaki bitki örtüsünde saklanırlar. Otçul olan kariyaku bölgesinde bulunan yaprak, meyve ve sürgünlerle beslenir.
Çiftleşen eşler birlikte yaşadıkları sürece tekeşli olarak kalır. Yalnız yaşayan erkek geyik genellikle yakınlardaki dişi geyiklerle çiftleşir. Bir dişi için rekabet eden erkekler birbirlerini ısırarak ve kısa boynuzlarını batırarak dövüşür. Tropikal bölgelerde yaşayan kariyakuların belirgin bir kızgınlık dönemleri yoktur ancak ılıman bölgelerde yaşayan kariyakular sonbaharda kızgınlık dönemine girer.
Hamilelik dönemi kabaca 200–220 gündür ve dişiler bir batında tek yavru doğurur. Yeni doğan yavrular anneleri ile birlikte dolaşacak kadar büyüyene kadar gizlenirler. Altı ay kadar anneleri tarafından bakılan yavrular bir yaşında cinsel olgunluğa erişir.
Kariyaku, geyikgiller (Cervidae) familyasında bulunan Mazama cinsindeki geyik türlerine verilen ortak addır. Boyut olarak küçük olan bu geyikler ormanlarda yaşar ve Güney Amerika ile Yukatan Yarımadası'nda bulunur. Duiker antilop türlerine benzeseler de ilişkileri yoktur. Birbiriyle çok yakın ilişkide olan bilinen yedi kariyaku türü vardır.
Мазама (Mazama) (назва походить з мови науатль і означає олень) — рід парнокопитних ссавців підродини сарнових (Capreolinae) родини оленевих (Cervidae), що мешкають у Центральній та Південній Америці. Раніше налічували чотири види мазам, але на початку XXI століття кілька підвидів вирішено було вважати видами, тож їх кількість зросла до дев'яти чи навіть десяти.
Мазама, хоч і олені, але зовні більше нагадують антилоп — в них короткі, до 12 см, нерозгалужені роги схожі на шпичаки. До того ж ці роги, на відміну від інших оленів, змінюються нерегулярно. Характерною рисою будови тіла є припіднята задня частина, що характерне для тварин які гарно стрибають, вигнута спина, коротка шия, низько опущена голова. Мазама — тварини середніх та дрібно-середніх розмірів і важать від 8 до 25 кг. Забарвлення від досить яскравого рудувато-бурого до тьмяно-сірого.
Мазам нерідко порівнюють з африканськими антилопами друкерами оскільки вони займають таку саму екологічну нішу. Мазами живуть у лісах та саванах причому водяться до висоти 5000 метрів. Вдень вони ховаються в кущах, між коренями великих дерев чи під поваленими стовбурами, а вночі виходять пастися на більш-менше відкриті ділянки. Тримаються ці невеликі олені біля води і чудово плавають. Зазвичай самки народжують одне, зрідка двох телят які поки не зміцніють ховаються лягаючи на землю і завмираючи настільки непорушно, що таке оленя можна взяти руками.
Одні види не переносять зміни людиною ландшафту інші навпаки досить легко пристосовуються до антропогенних територій. Колись мазами були дуже численні, але зараз їх кількість скоротилася. З одного боку на них полюють заради м'яса з іншого селяни розглядають ті види мазам які пристосувалися жити між полями та плантаціями як шкідників. Природними ж ворогами цих оленів є пуми, ягуари, часом інші південноамериканські котячі та удави.
Мазама (Mazama) (назва походить з мови науатль і означає олень) — рід парнокопитних ссавців підродини сарнових (Capreolinae) родини оленевих (Cervidae), що мешкають у Центральній та Південній Америці. Раніше налічували чотири види мазам, але на початку XXI століття кілька підвидів вирішено було вважати видами, тож їх кількість зросла до дев'яти чи навіть десяти.
Мазама, хоч і олені, але зовні більше нагадують антилоп — в них короткі, до 12 см, нерозгалужені роги схожі на шпичаки. До того ж ці роги, на відміну від інших оленів, змінюються нерегулярно. Характерною рисою будови тіла є припіднята задня частина, що характерне для тварин які гарно стрибають, вигнута спина, коротка шия, низько опущена голова. Мазама — тварини середніх та дрібно-середніх розмірів і важать від 8 до 25 кг. Забарвлення від досить яскравого рудувато-бурого до тьмяно-сірого.
Мазам нерідко порівнюють з африканськими антилопами друкерами оскільки вони займають таку саму екологічну нішу. Мазами живуть у лісах та саванах причому водяться до висоти 5000 метрів. Вдень вони ховаються в кущах, між коренями великих дерев чи під поваленими стовбурами, а вночі виходять пастися на більш-менше відкриті ділянки. Тримаються ці невеликі олені біля води і чудово плавають. Зазвичай самки народжують одне, зрідка двох телят які поки не зміцніють ховаються лягаючи на землю і завмираючи настільки непорушно, що таке оленя можна взяти руками.
Одні види не переносять зміни людиною ландшафту інші навпаки досить легко пристосовуються до антропогенних територій. Колись мазами були дуже численні, але зараз їх кількість скоротилася. З одного боку на них полюють заради м'яса з іншого селяни розглядають ті види мазам які пристосувалися жити між полями та плантаціями як шкідників. Природними ж ворогами цих оленів є пуми, ягуари, часом інші південноамериканські котячі та удави.
Hươu sừng ngắn hay hươu nhỏ, hươu con (tên khoa học: Mazama) là một chi động vật có vú trong họ Hươu nai, bộ Guốc chẵn. Chi này được Rafinesque miêu tả năm 1817.[1] Loài điển hình của chi này là Mazama pita Rafinesque, 1817 (syn. Moschus americanus Erxleben, 1777).
Hươu sừng ngắn gồm những loài hươu có kích thước nhỏ và được tìm thấy ở bán đảo Yucatán ở miền Trung và Nam Mỹ và các đảo Trinidad. Hầu hết các loài chủ yếu được tìm thấy trong rừng. Chúng bề ngoài tương tự như linh dương hoẵng châu Phi và mang châu Á nhưng lại không hề liên quan. Có khoảng mười loài trong nhóm này.
Tên gọi quốc tế của những loài thuộc chi này là brocket deer. Brocket bắt nguồn từ tiền tố chiết tự broc trong tiếng Pháp cổ, có nghĩa là nhánh trên sừng hươu đực.[2][3] Những loài thuộc chi này có sừng ngắn, nhỏ, thẳng, chỉ dài khoảng 10 cm. Vì thế được đặt tên là hươu sừng ngắn.[2][3]
Tùy thuộc vào loài, hươu sừng ngắn để vừa với các cơ quan có màu đen và đôi tai lớn. Chiều dài đầu và cơ thể là khoảng 60–144 cm (24–57 in), chiều cao đến vai là 35–80 cm (14–31 in) và chúng thường nặng 8–48 kg (18-110 lb), mặc dù một số loài lớn có cân nặng lớn như 65 kg (140 lb). Gạc chúng nhỏ, gai đơn giản. Bộ lông thay đổi từ màu đỏ, nâu xám. Loài này có thể được chia thành bốn nhóm dựa trên kích thước, màu sắc và môi trường sống.
Ngoài việc là loài ăn đêm và kích thước nhỏ đồng thời chúng nhút nhát và do đó hiếm khi quan sát được. Chúng được tìm thấy trong tình trạng sống một mình hoặc theo cặp giao phối trong lãnh thổ nhỏ riêng, ranh giới thường được đánh dấu với nước tiểu, phân, hoặc dịch tiết từ các tuyến mắt. Khi chạm trán với động vật ăn thịt (chủ yếu là báo sư tử và báo đốm) chúng sẽ ẩn trong thảm thực vật. Cũng giống như những động vật ăn cỏ khác, chế độ ăn uống của chúng bao gồm lá, hoa quả được tìm thấy trong lãnh thổ của chúng.
Phương tiện liên quan tới Mazama tại Wikimedia Commons
Hươu sừng ngắn hay hươu nhỏ, hươu con (tên khoa học: Mazama) là một chi động vật có vú trong họ Hươu nai, bộ Guốc chẵn. Chi này được Rafinesque miêu tả năm 1817. Loài điển hình của chi này là Mazama pita Rafinesque, 1817 (syn. Moschus americanus Erxleben, 1777).
Hươu sừng ngắn gồm những loài hươu có kích thước nhỏ và được tìm thấy ở bán đảo Yucatán ở miền Trung và Nam Mỹ và các đảo Trinidad. Hầu hết các loài chủ yếu được tìm thấy trong rừng. Chúng bề ngoài tương tự như linh dương hoẵng châu Phi và mang châu Á nhưng lại không hề liên quan. Có khoảng mười loài trong nhóm này.
Оба крупных вида распространены в равнинных лесах Америки.
Остальные небольшие по размеру виды обитают в лесах на склонах Анд. При этом они поднимаются вплоть до высоты 5 000 м над уровнем моря.
Оба крупных вида распространены в равнинных лесах Америки.
Большой мазама (Mazama americana) обитает в дождевых лесах от Мексики через Центральную Америку до Бразилии и Уругвая. Серый мазама (Mazama gouazoubira) отсутствует в Центральной Америке, в остальном его ареал совпадает с ареалом большого мазамы.Остальные небольшие по размеру виды обитают в лесах на склонах Анд. При этом они поднимаются вплоть до высоты 5 000 м над уровнем моря.
Рыжий мазама (Mazama rufina) Карликовый мазама (Mazama chunyi) Mazama bricenii Mazama nana Mazama bororo. Этот вид был впервые описан в 1996 году в прибрежных лесах юго-восточной Бразилии.短角鹿属（学名：Mazama）也称墨西哥鹿属，是偶蹄目牛科空齿鹿亚科的一属，分布于美洲，包括10种：
.png){kind=small}
这是一篇与偶蹄目相关的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
마자마사슴은 사슴과 마자마사슴속(Mazama)에 속하는 사슴의 총칭이다. 유카탄 반도와 중앙아메리카 그리고 남아메리카, 트리니다드 섬에서 발견된다. 중형부터 대형 사슴까지 포함하고 있다. 아프리카의 다이커영양 및 아시아의 문착과 겉모습이 비슷하지만, 분류학적으로 관련은 없다. "마자마"(Mazama)라는 학명은 "사슴"을 의미하는 나우아틀어 "마자메"(mazame)에서 유래했다.[1] 약 10여 종으로 이루어져 있다.
다음은 2012년 핫사닌(Hassanin) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[2]
사슴과 노루아과 말코손바닥사슴족 노루족 흰꼬리사슴족 사슴아과 문착족 사슴족
