Strasburgeria robusta – gatunek z monotypowego rodzaju Strasburgeria Baillon, Adansonia 11: 372. 1876 należącego do rodziny Strasburgeriaceae. Jest to zimozielone drzewo występujące w górskich lasach na Nowej Kaledonii, w południowej części wyspy, na wysokości od 300 do 1200 m n.p.m. Rośnie wyłącznie na ultrazasadowych glebach w lasach z bukanami i araukariami. Wyróżnia się wyjątkowo dużą jak na przedstawiciela okrytonasiennych liczbą chromosomów wynoszącą 2n = 500, która uznawana jest za wynik adaptacji do specyficznego siedliska[4]. Roślina jest kaledońskim reliktem flory Gondwany[4]. Ślady kopalne roślin z rodzaju Strasburgeria stwierdzone zostały w Australii i na Nowej Zelandii[5]. Nazwa rodzajowa i rodziny upamiętnia polskiego i niemieckiego botanika – Edwarda Strasburgera[3].
Gatunek został początkowo opisany naukowo jako Montrouziera robusta Vieill. ex Panch. & Seb. i prowizorycznie zaliczony do Guttiferae. Następnie Henri Ernest Baillon w 1876 wyodrębnił ten gatunek pod nazwą Strasburgeria calliantha do nowego rodzaju, przy czym miał kłopot z włączeniem go do jakiejkolwiek rodziny, wskazując wszakże na podobieństwa zwłaszcza do herbatowatych Theaceae, ale także skalnicowatych Saxifragaceae i sączyńcowatych Sapotaceae. W 1897 w systemie Englera rodzaj włączony został do ochnowatych Ochnaceae. Na początku XX wieku Philippe Van Tieghem, podkreślając wyraźną odrębność rodzaju, zaproponował wyłączenie go w rodzinę Strasburgeriaceae. W 1942 André Guillaumin połączył dwie pierwotne diagnozy gatunku proponując nazwę Strasburgeria robusta[3]. W systemach APG rodzaj jako siostrzany dla Ixerba zaliczany jest do rodziny Strasburgeriaceae, siostrzanej z kolei wobec Geissolomataceae w obrębie rzędu Crossosomatales[1].
Strasburgeria robusta – gatunek z monotypowego rodzaju Strasburgeria Baillon, Adansonia 11: 372. 1876 należącego do rodziny Strasburgeriaceae. Jest to zimozielone drzewo występujące w górskich lasach na Nowej Kaledonii, w południowej części wyspy, na wysokości od 300 do 1200 m n.p.m. Rośnie wyłącznie na ultrazasadowych glebach w lasach z bukanami i araukariami. Wyróżnia się wyjątkowo dużą jak na przedstawiciela okrytonasiennych liczbą chromosomów wynoszącą 2n = 500, która uznawana jest za wynik adaptacji do specyficznego siedliska. Roślina jest kaledońskim reliktem flory Gondwany. Ślady kopalne roślin z rodzaju Strasburgeria stwierdzone zostały w Australii i na Nowej Zelandii. Nazwa rodzajowa i rodziny upamiętnia polskiego i niemieckiego botanika – Edwarda Strasburgera.
