dcsimg

Puchacz białoplamy ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Puchacz białoplamy[4] (Bubo leucostictus) – gatunek ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Gatunek ten występuje w Afryce, nie jest zagrożony wyginięciem.

Zasięg występowania

Puchacz białoplamy występuje niejednolicie od zachodniej Gwinei, Sierra Leone i Liberii, na wschód do Nigerii i Kamerunu, na południe do ujścia rzeki Kongo i północno-zachodniej Angoli oraz w północnej i wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga[5][6].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy opisał w 1855 roku niemiecki ornitolog Gustav Hartlaub na łamach Journal für Ornithologie[7]. Jako miejsce typowe autor wskazał Dabocrom w Ghanie[7]. Nie są znane gatunki siostrzane[5]. Takson monotypowy[6][5].

Etymologia

Nazwa rodzajowa: epitet gatunkowy Strix bubo Linnaeus, 1758 (łac. bubo, bubonis – puchacz < gr. βυας buas – puchacz)[8].
Epitet gatunkowy: gr. λευκοστικτος leukostiktos – biało nakrapiany, biało cętkowany < λευκος leukos – biały; στικτος stiktos – cętkowany < στιζω stizō – tatuować[9].

Morfologia

Długość ciała 40–46 cm; masa ciała samców 485–535 g, samic 525–610 g[5]. Inne wymiary: długość skrzydła 325[10]–330[11] mm, długość skoku 40[12]–49[13] mm, długość ogona 190–200[12] mm, długość dzioba 17–18[12] mm. Stosunkowo mały puchacz, z relatywnie małymi stopami i krótkim dziobem. Szlara koloru ryżowego z bladymi pierścieniami, na brzegu ciemna; głowa i „uszy” ciemnobrązowe z białymi plamkami. Górne części ciała włącznie ze sterówkami brązowawe do ryżobrązowego z bladobrązowym okratowaniem, barkówki z białymi zewnętrznymi wstęgami. Ogon paskowany, z widoczną białą końcówką. Gardła białe, pierś koloru ryżobrązowego z widocznym ciemnym okratowaniem, reszta spodu ciała biała z cienkimi ryżowymi paskami i dużych czarniawymi plamami. Skok opierzony, tęczówka jasnożółta, dziób zielonkawo-żółty[5]. U młodych ptaków głowa i ciało białawe z wyjątkiem ryżowych plamek, kontrastujące brązowymi skrzydłami i ogonem; upierzenie takie jak u dorosłych po 1. roku życia[5].

Ekologia

Głos

Odzywa się niskim, przyspieszającym brzęczącym, przypominającym gdakanie „tok tok tok-ok-ok-okok”[a], rzadko powtarzanym; w stanie zagrożenia odzywa się głosem przypominającym kwakanie[5].

Środowisko i pożywienie

Ptak osiadły zamieszkujący pierwotne i wtórne nizinne lasy deszczowe, głównie przebywający przy ich krawędziach i na polanach; występuje również w lesie wzdłuż rzek i zalesionych wysp rzecznych[5]. W Liberii obserwowany także na bagnistych obszarach dziewiczych lasów oraz na obszarach rolnych z wysokimi drzewami[5].

Spożywa głównie owady, takie jak chrząszcze, cykady i szarańcze; w jego diecie nie zaobserwowano kręgowców[5]. Ptaki przebywające w niewoli nie okazywały zainteresowania podczas karmienia większymi gryzoniami, ale spożywały olej palmowy[5]. Małe stopy i słaby dziób sugerują, że ptak ten jest niezdolny do obezwładnienia dużych ptaków lub ssaków[5]. Puchacze białoplame prowadzą nocny tryb życia, pojawiają się o zmierzchu[5]. Polują z dogodnego miejsca znajdującego się w środkowej kondygnacji lasu, często w pobliżu polan lub ścieżek; lata nisko wzdłuż dróg i otwartych szlaków[5]. Chwytają zdobycz zbierając ją z liści lub bezpośrednio z ziemi; łapią owady również w powietrzu, obserwowano jak łapie karaluchy o zmierzchu[5]. Ofiarę trzymają w szponach i dzielą ją na kawałki ostrym dziobem[5].

Lęgi

Lęgi puchacz białoplamego są słabo poznane; obserwowane ptaki w kondycji rozrodczej wskazują że okres rozrodczy w Sierra Leone przypada na okres od listopada do grudnia, w Gabonie od listopada do stycznia oraz w Demokratycznej Republice Konga w marcu i od sierpnia do września; w Liberii obserwowano pisklęta w okresie od lutego do kwietnia natomiast młode ptaki w lipcu. Buduje gniazda najwyraźniej na ziemi[5].

Status i zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)[3]. Globalny stan populacji nie jest znany, ale gatunek ten nie jest obserwowany zbyt często[3][14]. Rzadki w Sierra Leone, i najwyraźniej również rzadki w Nigerii; uznawany za powszechny w Liberii, maksymalnie 1 para na km² w jej północno-zachodniej części[5]. Zważywszy, że ptaka tego jest łatwo przeoczyć, jest słabo poznany a lęgi mniej lub bardziej nieudokumentowane – prawdopodobnie jest o wiele bardziej rozpowszechniony, niż sugerują to jego obserwacje[5].

Uwagi

  1. Transkrypcja angielska.

Przypisy

  1. Bubo leucostictus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. R.B. Sharpe. On two more Collections of Birds from the Fantee Country. „Ibis”. New Series. 5, s. 387, 1869 (ang.).
  3. a b c BirdLife International 2012, Bubo leucostictus [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2015-4 [dostęp 2016-06-14] (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Striginae Leach, 1820 - puszczyki (Wersja: 2016-05-15). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-06-14].
  5. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s D.W. Holt, R. Berkley, C. Deppe, P. Enríquez Rocha, J.L. Petersen, J.L. Rangel Salazar, K.P. Segars, K.L. Wood: Akun Eagle-owl (Bubo leucostictus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-06-14]. (ang.)
  6. a b F. Gill, D. Donsker: Owls (ang.). IOC World Bird List: Version 6.2. [dostęp 2016-06-14].
  7. a b G. Hartlaub. Beschreibung einiger nenen, von Herrn H. S. Pel, holländischein Residenten an der Goldküste, daseibst gesammelten Vögelarten. „Journal für Ornithologie”. 3, s. 354, 1855 (łac.niem.).
  8. Jobling 2016 ↓, s. Bubo.
  9. Jobling 2016 ↓, s. leucostictus.
  10. J. Büttikoper. Zoological Researches in Liberia. „Notes from the Leyden Museum”. 10, s. 67, 1888 (ang.).
  11. A.L. Rand, H. Friedmann, M.A. Traylor, Jr.: Birds from Gabon and Moyen Congo. (Chicago): Chicago Natural History Museum, 1959, s. 275, seria: Fieldiana. Zoology. (ang.)
  12. a b c A. Reichenow: Die Vögel Afrikas. Cz. 1. Neudamm: J. Neumann, 1900–1901, s. 658. (niem.)
  13. R.B. Sharpe: Catalogue of the Birds in the British Museum. Cz. 2. London: 1875, s. 387. (ang.)
  14. J. Ekstrom, S. Butchart: Akun Eagle-owl Bubo leucostictus. BirdLife International. [dostęp 2016-06-14].

Bibliografia

  1. J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-06-14]. (ang.)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Puchacz białoplamy: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Puchacz białoplamy (Bubo leucostictus) – gatunek ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Gatunek ten występuje w Afryce, nie jest zagrożony wyginięciem.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL