Hasta 5 individuos pueden dormir juntos en un nido viejo hecho por un pájaro "carpintero" (F. Picidae), mientras que el resto de la bandada duerme en otro hueco cercano.
Distribucion General: Se encuentra en Costa Rica y Panamá.
Se ha observado a 3 o más adultos atender el nido.
El arasarí piquinaranja[1] (Pteroglossus frantzii) ye un pequeñu tucán del xéneru Pteroglossus qu'habita les selves del sur de Costa Rica y Panamá.
El arasarí piquinaranja (Pteroglossus frantzii) ye un pequeñu tucán del xéneru Pteroglossus qu'habita les selves del sur de Costa Rica y Panamá.
Pteroglossus frantzii[1] a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Ramphastidae.
Dougen a ra anv an naturour alaman Alexander von Frantzius (1821-1877).
Bevañ a ra diwar frouezh dreist-holl hag ivez diwar amprevaned, saorianed, vioù ha preizhoù bihan all.
Kavout a reer ar spesad e menezioù Costa Rica ha kornôg Panamá (kornôg Chiriquí)[2].
Pteroglossus frantzii a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Ramphastidae.
Dougen a ra anv an naturour alaman Alexander von Frantzius (1821-1877).
Pteroglossus frantzii és un ocell de la família dels ramfàstids (Ramphastidae) que habita la selva humida i altres formacions boscoses de Costa Rica i oest de Panamà.
Pteroglossus frantzii és un ocell de la família dels ramfàstids (Ramphastidae) que habita la selva humida i altres formacions boscoses de Costa Rica i oest de Panamà.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Arasari fflambig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: arasarïaid fflambig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Pteroglossus frantzii; yr enw Saesneg arno yw Fiery-billed araçari. Mae'n perthyn i deulu'r Twcaniaid (Lladin: Ramphastidae) sydd yn urdd y Piciformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. frantzii, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r arasari fflambig yn perthyn i deulu'r Twcaniaid (Lladin: Ramphastidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delweddAderyn a rhywogaeth o adar yw Arasari fflambig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: arasarïaid fflambig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Pteroglossus frantzii; yr enw Saesneg arno yw Fiery-billed araçari. Mae'n perthyn i deulu'r Twcaniaid (Lladin: Ramphastidae) sydd yn urdd y Piciformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. frantzii, sef enw'r rhywogaeth.
Der Feuerschnabelarassari (Pteroglossus frantzii) ist ein in Mittelamerika beheimateter Spechtvogel aus der Familie der Tukane. Er gehört der Gattung der Schwarzarassaris an und wurde erstmals 1861 von Jean Louis Cabanis beschrieben. Sein wissenschaftlicher Name geht auf den Vogelforscher Alexander von Frantzius zurück.
Es werden keine Unterarten unterschieden.
Adulte Feuerschnabelarassaris erreichen eine Körperlänge von 38 bis 40 Zentimeter. Sie wiegen durchschnittlich etwa 250 Gramm.[1] Ein auffälliger Sexualdimorphismus besteht nicht.
Der Feuerschnabelarassari ähnelt im Aussehen dem nahe verwandten Halsbandarassari. Sein Gefieder ist wie bei diesem an der Bauchseite zu großen Teilen gelblich hell, Flügel, Rücken und Kopf sind dagegen größtenteils schwarz, mit einem roten Fleck oberhalb des Schwanzes. Markant ist der breite rote Streifen unterhalb der Brust sowie der darüber liegende dunkle Fleck. Die Augen sind rot umrandet. Der Oberschnabel ist schwarz mit einem langgestreckten, breiten und orangeroten Seitenstreifen, der bis zur Schnabelspitze reicht. Die Schnabelbasis ist grünoliv. Der Unterschnabel ist schwarz. Sowohl der Ober- wie der Unterschnabel sind an der Basis weiß gesäumt.
Der Feuerschnabelarassari ist in Wäldern an der Pazifikküste im südlichen Costa Rica und im Westen Panamas zu finden. Nach Angaben der IUCN ist sein Bestand trotz des geringen Verbreitungsgebiets von nur 19.000 km² derzeit nicht gefährdet.[2]
Der Lebensraum des Feuerschnabelarassaris sind feuchte Wälder und angrenzende Lichtungen sowie Waldränder. Er kommt bis auf Höhen von 1.500 Meter vor. Er hält sich in seinem Lebensraum bevorzugt in Baumwipfeln auf. Nur sehr selten ist er in Bodennähe zu sehen.
Wie der nah verwandte Halsbandarassaris gehört der Feuerschnabelarassari zu den wenigen Tukanarten, die über längere Zeit im Freiland beobachtet wurden.[3]
Feuerschnabelarassaris treten für gewöhnlich in kleinen Gruppen auf. Diese umfassen bis zu zehn Individuen. Seine Nahrung besteht hauptsächlich aus Früchten, Insekten, Vogeleiern und Eidechsen. Wie die meisten anderen Tukanarten frisst der Feuerschnabelarassaris außerdem Nestlinge anderer Vogelarten sowie Eier. Als Nist- und Schlafplatz nutzt der Vogel Baumhöhlen, die in vielen Fällen zuvor von Spechten wie Königsspecht oder Linienspecht bewohnt wurden. Der Boden von Nisthöhlen ist typischerweise von hochgewürgten Samenkörnern bedeckt.[4] Sowohl Männchen wie Weibchen beteiligen sich an der Brut, die etwa 16 Tage dauert. Die Küken sind nach ungefähr 6 Wochen flügge, werden allerdings noch einige Wochen nach Verlassen des Nests gefüttert.
Der Feuerschnabelarassari (Pteroglossus frantzii) ist ein in Mittelamerika beheimateter Spechtvogel aus der Familie der Tukane. Er gehört der Gattung der Schwarzarassaris an und wurde erstmals 1861 von Jean Louis Cabanis beschrieben. Sein wissenschaftlicher Name geht auf den Vogelforscher Alexander von Frantzius zurück.
Es werden keine Unterarten unterschieden.
The fiery-billed aracari or fiery-billed araçari (Pteroglossus frantzii) is a near-passerine bird in the toucan family Ramphastidae. It is found in Costa Rica and Panama.[2]
Major taxonomic systems have long treated the fiery-billed aracari as a species that is closely related to the collared aracari (P. torquatus).[2][3][4] At least one 20th century author treated it as a subspecies of the collared aracari.[5]
The fiery-billed aracari is monotypic.[2]
The species' specific epithet commemorates the German naturalist Alexander von Frantzius.
The fiery-billed aracari is about 45 cm (18 in) long and weighs 225 to 280 g (7.9 to 9.9 oz). Like other toucans, the fiery-billed aracari is brightly marked and has a large bill. The adult's bill has a vertical ivory line at its base. Its mandible is black. Its maxilla is mostly red, with a black culmen, yellow tip, and greenish base. Adults have a black head, neck, and throat with a chestnut collar on the nape. Bare red skin surrounds the eye. Their back is blue-green and their rump is red. Their underparts are bright yellow with a red band across the belly and a black spot in the center of the breast. Their thighs are chestnut. Females differ from males only in having a darker chestnut collar and a shorter bill. Immatures have duller plumage overall; its pattern and that of their bill are indistinct.[6]
The fiery-billed aracari is found from the Gulf of Nicoya on Costa Rica's Pacific coast south into Panama's western Chiriquí Province. It formerly occurred as far east as Veraguas Province. It inhabits the interior and edges of wet primary and secondary forest. In elevation it mostly ranges from sea level to 1,200 m (3,900 ft) but is occasionally found as high as 1,800 m (5,900 ft).[6]
The fiery-billed aracari is considered a year-round resident throughout its range.[6]
Fiery-billed aracaris typically travel in groups of about six or more individuals that sometimes include other toucan species. They also roost communally; several may occupy a cavity overnight.[7]
The fiery-billed aracari's diet is mostly fruit but it also feeds on large insects, the eggs and nestlings of other birds, and other small vertebrates. It mostly forages in or close under the canopy but will feed on fruits in the understory. They glean fruit by stretching from a perch, bending, and even hanging upside down.[6][7]
The fiery-billed aracari's breeding season in Costa Rica is January to April and may extend later in Panama. The typical clutch size is two though sometimes more are laid. It typically nests in a woodpecker hole, either abandoned or from which they evict the woodpeckers, and which may be as high as 30 m (100 ft) above the ground. The incubation period and time to fledging are not known. Both parents incubate the eggs and provision the nestlings and fledglings. They are often helped by one or more other adults that may be from the previous season's brood. Young nestlings are fed mostly insects.[6][7]
The fiery-billed aracari's calls include high pitched "'pseep' to 'sis-sik' in series" that are essentially the same as those of the collared aracari. It also makes "a croaking call, and soft rattle."[6]
The IUCN has assessed the fiery-billed aracari as being of Least Concern. It has a large range and an estimated population of at least 50,000 mature individuals, though the latter is believed to be decreasing. No immediate threats have been identified.[1] It occurs in at least two protected areas in Costa Rica. Its range contraction in Panama suggests that more research is needed.[6]
The fiery-billed aracari or fiery-billed araçari (Pteroglossus frantzii) is a near-passerine bird in the toucan family Ramphastidae. It is found in Costa Rica and Panama.
La Fajrbeka arasario, Pteroglossus frantzii, estas mezgranda kaj kolora birdo el la familio de la Ramfastedoj kaj ordo de Pegoformaj de Sudameriko, kiu enhavas la tukanojn, tukanetojn, arasariojn, ktp. La specifa nomo rememoras la germanan naturaliston Alexander von Frantzius.
Kiel aliaj tukanoj, la Fajrbeka arasario estas tre brilkolora kaj havas grandan bekon. La plenkreskulo estas tipe 43 cm longa (beko de 10 cm) kaj pezas 250 g.
Ambaŭ seksoj estas similaj laŭ aspekto, kun nigraj kapo kaj mentono kaj malhelaj olivverdecaj supraj partoj, krom la ruĝaj pugo kaj supra vosto. Estas ruĝeca kolumo en malantaŭa kolo. La subaj partoj estas brilflavaj, kun ronda nigra punkto en la centro de la brusto kaj ruĝa larĝa bendo tra la ventro kun supra tre mallarĝa kaj apenaŭ videbla nigra bordostrio. La supra kruroj estas brunaj.
La nuda vizaĝa haŭtaĵo estas nigra, iĝante ruĝeca malantaŭ la flava okulo. La supra makzelo de la beko estas briloranĝa (pli flava ĉebaze kaj pli ruĝa ĉepinte, kio similas al fajro, de kie devenas la nomo), la malsupra makzelo estas nigra, kaj la bazo estas klare limigita flave. La kruroj estas verdecaj.
Junuloj de Fajrbeka arasario estas multe pli senkoloraj, kun fulgonigra kapo kaj brunverdaj supraj partoj. La ruĝa pugo kaj flavaj subaj partoj estas pli palaj, kaj la brusta punktomakulo, ventrobendo kaj bekobildo estas nedistingaj.
Tiu ĉi specio estas simila al la tre rilata Kolumarasario, Pteroglossus torquatus, kun kiu ĝi estis foje konsiderata samspecia. Tiu ĉi diferenciĝas el la Kolumarasario pro la tre oranĝa supra makzelo (kaj pliaj dentomarkoj), ruĝa ventrobendo kaj pli granda malhela brusta punktomakulo.
La voĉo de la Fajrbeka arasario estas laŭta, akra psiik, aŭ kisiik aŭ “kuĉiik”, simila al tiu de la Kolumarasario, sed multe pli ofte dunota.
La Fajrbeka arasario estas komuna loĝanto kaj reproduktulo en arbaroj de malaltaj teroj kaj arbarklarejoj. Temas pri specio kiu reproduktiĝas nur en la montetoj de la marbordoj de Pacifiko en suda Kostariko kaj okcidenta Panamo. La specio suferas pro perdo de habitato por senarbarigo.
Etaj aroj, kutime konsistantaj el ĝis 10 birdoj, moviĝas tra la arbaro per rapida rekta flugo. Tiu ĉi specio estas ĉefe arborema kaj fruktomanĝanta, sed ĝi manĝas ankaŭ insektojn, lacertojn, birdovojn kaj aliajn etajn predojn.
La ino demetas du blankajn ovojn en olda nesto de pegedo, 6-30 m alte en arbo. Ambaŭ gepatroj kovas la ovojn dum ĉirkaŭ 16 tagoj, kaj la tukanidoj restas en la nesto post eloviĝo. Ili estas blindaj kaj nudaj je nasko, kaj havas mallongajn bekojn kaj specializitajn kusenojn en siaj kalkanoj por protektiĝi el la aspra grundo de la nesto. Ili estas manĝigataj de ambaŭ gepatroj, helpitaj de ĝis tri aliaj plenkreskuloj, probable el antaŭa ovodemetado, kaj zorgitaj dum ĉirkaŭ 6 semajnoj, post kio ankoraŭ la plenkreskuloj plumanĝigos ilin dum kelkaj pliaj semajnoj post elnestiĝo.
La arasarioj estas nekutimaj inter tukanoj ĉar ili ripozas socie tra la tuta jaro, en grupoj de ĝis kvin plenkreskuloj kaj zorgas la idaron de tiu specio dormante en la sama truo havante siajn vostojn falditajn super la dorsojn.
La Fajrbeka arasario, Pteroglossus frantzii, estas mezgranda kaj kolora birdo el la familio de la Ramfastedoj kaj ordo de Pegoformaj de Sudameriko, kiu enhavas la tukanojn, tukanetojn, arasariojn, ktp. La specifa nomo rememoras la germanan naturaliston Alexander von Frantzius.
El arasarí piquinaranja[1] (Pteroglossus frantzii) es un pequeño tucán del género Pteroglossus que habita las selvas del sur de Costa Rica y Panamá.
El arasarí piquinaranja (Pteroglossus frantzii) es un pequeño tucán del género Pteroglossus que habita las selvas del sur de Costa Rica y Panamá.
Pteroglossus frantzii Pteroglossus generoko animalia da. Hegaztien barruko Ramphastidae familian sailkatua dago.
Pteroglossus frantzii Pteroglossus generoko animalia da. Hegaztien barruko Ramphastidae familian sailkatua dago.
Pteroglossus frantzii
L'Araçari de Frantzius (Pteroglossus frantzii) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Ramphastidae[1].
Cette espèce atteint 45 cm pour un poids de 250 à 280 g. Elle est noir sur la tête, le cou et le dessus, avec le ventre vert présentant une bande orange ainsi qu'une ocelle noire sur la poitrine. Le bec inférieur est noir et le supérieur est rouge et jaune près de la tête[2].
Il se trouve au Costa Rica et au Panama, de la côte du Pacifique jusqu'à 1 500 mètres d'altitude[3].
Il se nourrit de fruits, d'insectes et de petits oiseaux.
Pteroglossus frantzii
L'Araçari de Frantzius (Pteroglossus frantzii) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Ramphastidae.
De vuursnavelarassari (Pteroglossus frantzii) is een kleurrijke vogel die behoort tot de familie der toekans.
Deze donkere, middelgrote toekansoort wordt 43 cm lang en haalt een gewicht van 250 gram. De veren op de kop en keel zijn diep zwart van kleur. De vleugels zijn eveneens donker van kleur, maar hebben een donkere olijfgroene glans. In de nek loopt een smalle rode streep. Van de borst tot aan de staart zijn de veren geel van kleur met in het midden van de buik een heldere rode brede band. Op de borst zelf bevindt zich een donkere ovale vlek. De huid rondom de ogen is kaal en tussen de snavel en de gele ogen grijsblauw en achter de ogen roodachtig van kleur.
De punt van de bovensnavel is vuurrood van kleur welke iets voorbij de helft overloopt in een gele kleur. De ondersnavel is zwart van kleur. Aan de basis van de snavel is een dunne witte lijn te zien.
Jonge exemplaren zijn doffer van kleur. De gele en rode kleur op de buik en borst zijn bleker en de donkere vlek is vaak niet tot nauwelijks waarneembaar.
De vuursnavelarassari heeft een beperkt leefgebied. Hij wordt alleen aangetroffen vanaf Puntarenas aan de Pacifische kust en bergen in het zuiden van Costa Rica tot aan het westelijke Pacifische deel van Panama.
De vogel leeft als een van de weinige toekansoorten meestal in groepjes tot ongeveer 10 exemplaren. Meestal bestaat een groep uit 2 of 3 koppeltjes en hun jongen.
Het nest van de vuursnavelarassari bevindt zich meestal op een hoogte van 6 tot 30 meter en is meestal een oud spechtennest. Het vrouwtje legt hier 2 witte eieren welke de volgende 16 dagen worden uitgebroed. Als de poppen uit het ei komen, hebben ze nog geen veren en zijn de ogen gesloten. De snavels zijn nog kort. Het koppeltje zorgt beiden voor de jongen en wordt hierbij geassisteerd door enkele andere volwassenen. Meestal jongen van een vorig nest. Na 6 weken verlaten de jongen het nest. Na het verlaten van het nest worden de jongen nog enkele weken gevoed door de ouders.
De vogel eet een grote diversiteit van vlezige vruchten zoals mango, papaya, palmvruchten, cecropia en bessen. Daarnaast wordt zijn menu aangevuld met insecten, kleine hagedissen, jonge vogels en eieren.
Het geluid van de vuursnavelarassari is een, meestal tweetonige, luide pseek of keeseek.
De vuursnavelarassari (Pteroglossus frantzii) is een kleurrijke vogel die behoort tot de familie der toekans.
O Araçari de Frantzius (Pteroglossus frantzii) é uma espécie de ave da família dos Ramphastidae.[1]
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=9230DF7DAB25B114
O Araçari de Frantzius (Pteroglossus frantzii) é uma espécie de ave da família dos Ramphastidae.
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=9230DF7DAB25B114
Eldnäbbsaraçari[2] (Pteroglossus frantzii) är en fågel i familjen tukaner inom ordningen hackspettartade fåglar.[3]
Fågeln förekommer utmed Stillahavssluttningen i Costa Rica och västra Panama (västra Chiriquí).[3] Arten betraktas ibland som underart till halsbandsaraçari.[4]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar Alexander von Frantzius (1821-1877), tysk läkare, naturforskare och samlare i Brasilien 1849-1853 och Costa Rica 1853-1868.[5]
Eldnäbbsaraçari (Pteroglossus frantzii) är en fågel i familjen tukaner inom ordningen hackspettartade fåglar.
Pteroglossus frantzii là một loài chim trong họ Ramphastidae.[1]
Pteroglossus frantzii là một loài chim trong họ Ramphastidae.
Pteroglossus frantzii Cabanis, 1861
Охранный статусОгненноклювый арасари[1] (лат. Pteroglossus frantzii) — вид птиц семейства тукановых (Ramphastidae), обитающий в Центральной Америке. Видовой эпитет дан в честь немецкого исследователя Александра фон Франциуса[en] (1821—1877).
Взрослые птицы достигают длины от 38 до 40 см. Они весят в среднем примерно 250 г[2]. Половой диморфизм не выражен.
Pteroglossus frantzii внешне похож на родственный вид ошейникового арасари. Его оперение на брюхе большей частью светлое желтоватое, крылья, спина и голова большей частью чёрного цвета, с красным пятном выше хвоста. Характерный признак — это широкая красная полоса ниже груди, а также расположенное над ней тёмное пятно. Глаза окантованы красным цветом. Надклювье чёрное с вытянутой, широкой и оранжево-красной боковой полосой, которая тянется до вершины клюва. Подклювье чёрное. Основание клюва зелёно-оливкового цвета с каймой белого цвета.
Pteroglossus frantzii распространён в лесах вдоль тихоокеанского побережья на юге Коста-Рики и на западе Панамы. Жизненное пространство вида — это влажные леса и прилегающие поляны, а также опушки леса. Он обитает на высоте до 1500 м. Птица предпочитает держаться в верхушках деревьев, редко спускаясь ближе к земле.
Птицы живут большей частью маленькими группами, насчитывающими до 10 особей. Питаются преимущественно плодами, насекомыми, яйцами птиц и ящерицами. Как и большинство других видов туканов, птицы едят птенцов других видов птиц, а также яйца. В качестве мест гнездования и ночлега птица использует дупла деревьев, ранее принадлежавшие дятлам, таким как светлобрюхий флеоцеастес или полосатая желна. Гнездо располагается на высоте от 6 до 30 м. Ниша гнезда обычно покрыта шелухой расколотых семян[3]. В кладке два яйца. Как самец, так и самка участвуют в высиживании, которое продолжается примерно 16 дней. Птенцы становятся самостоятельными примерно через 6 недель, однако, ещё в течение нескольких недель после оставления гнезда их кормят родители.
Огненноклювый арасари (лат. Pteroglossus frantzii) — вид птиц семейства тукановых (Ramphastidae), обитающий в Центральной Америке. Видовой эпитет дан в честь немецкого исследователя Александра фон Франциуса[en] (1821—1877).