dcsimg
Image of eastern hophornbeam
Creatures » » Plants » » Dicotyledons » » Birch Family »

Eastern Hophornbeam

Ostrya virginiana (Mill.) K. Koch

Distribution ( Spanish; Castilian )

provided by IABIN
Chile Central
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Universidad de Santiago de Chile
author
Pablo Gutierrez
partner site
IABIN

Ostrya virginiana ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Ostrya virginiana (palo de hierro), es una especie de Ostrya nativa del este de América del Norte, se encuentra en la región oeste de Nueva Escocia hasta el sur de Manitoba y desde el este de Wyoming, hasta el norte de Florida y entre el suroeste de Texas y el noreste de México.[1][2]

Otros nombres conocidos para esta especie son palo de hoz oriental (hophornbeam oriental), Hardhack (en Nueva Inglaterra), palo de hierro y madera de cabo.

 src=
Vista del árbol

Descripción

Se trata de un árbol caducifolio que vive en el sotobosque. Los ejemplares más desarrollados llegan a los 18 metros de altura y el tronco mide entre 20 y 50 cm de diámetro. Su corteza es de color marrón o gris-marrón, con pequeñas placas descamadas. Las hojas son ovoide-agudas, de 5 a 13 cm de largo y 4 a 6 cm de ancho, con bordes finamente aserrados. Las flores son amentos que salen en primavera, al mismo tiempo que aparecen las hojas nuevas; las flores masculinas miden de 20 a 50 mm de largo, la femeninas de 8 a 15 mm de largo. El fruto es una pequeña nuez de 3 a 5 mm de largo completamente encerrado en una especie de capullo de papel blanco que mide entre 1 y 1,8 cm de largo, contando entre 10 y 30 frutos en cada amento.

Las poblaciones a lo largo de la costa atlántica tienen hojas ligeramente más pequeñas, y algunas veces son identificadas como especie O. virginiana variación lasia Fernald.

Los capullos y amentos son una fuente importante de alimento para las aves en invierno, en particular para la grévol engolado (Bonasa umbellus).

Se cultiva como árbol ornamental y se utiliza a veces como un árbol de calle.

Su madera es muy resistente y es muy valorada para hacer mangos de herramientas y postes del cerco.

Taxonomía

Ostrya virginiana fue descrito por (Mill.) K.Koch y publicado en Dendrologie 2(2): 6–7. 1873.[3]

Variedades
Sinonimia
  • Carpinus virginiana Mill., Gard. Dict. ed. 8: 4 (1768). basónimo
  • Zugilus virginica Raf., Fl. Ludov.: 159 (1817), nom. superfl.
  • Ostrya italica subsp. virginiana (Mill.) H.J.P.Winkl. in H.G.A.Engler, Pflanzenr., IV, 61: 22 (1904).[4]

Referencias

  1. Todzia, C. A. & Panero, J. L. (2006). A new species of Ulmus (Ulmaceae) from southern Mexico and a synopsis of the species in Mexico. Brittonia, Vol 50, (3): 346
  2. http://www.jstor.org/stable/2807778?seq=1
  3. «Ostrya virginiana». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 3 de septiembre de 2013.
  4. a b «Ostrya virginiana». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultado el 26 de diciembre de 2009.

Bibliografía

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Mexico City.
  2. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  3. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  4. Flora of North America Editorial Committee, e. 1997. Magnoliidae and Hamamelidae. Fl. N. Amer. 3: i–xxiii, 1–590.
  5. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  6. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  7. Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i–vii, 1–1392. University Press of Kansas, Lawrence.
  8. Linares, J. L. 2003 [2005]. Listado comentado de los árboles nativos y cultivados en la república de El Salvador. Ceiba 44(2): 105–268.
  9. Nee, M. 1981. Betulaceae. Fl. Veracruz 20: 1–20.
  10. Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i–lxi, 1–1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill.
  11. Scoggan, H. J. 1978. Dicotyledoneae (Saururaceae to Violaceae). 3: 547–1115. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Ostrya virginiana: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Ostrya virginiana (palo de hierro), es una especie de Ostrya nativa del este de América del Norte, se encuentra en la región oeste de Nueva Escocia hasta el sur de Manitoba y desde el este de Wyoming, hasta el norte de Florida y entre el suroeste de Texas y el noreste de México.​​

Otros nombres conocidos para esta especie son palo de hoz oriental (hophornbeam oriental), Hardhack (en Nueva Inglaterra), palo de hierro y madera de cabo.

 src= Vista del árbol
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Virginijski gaber ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Virginijski gaber (znanstveno ime Ostrya virginiana) je listopadno drevo iz družine brezovk, ki je samoniklo v vzhodnem delu Severne Amerike.

Opis

Virginijski gaber je drevo, ki zraste od 15 do 18 m visoko in ima premer debla od 20 do 50 cm. Skorja drevesa je rdečkasta do sivo-rjava in sprva gladka, kasneje pa razpoka na majhne luske, ki občasno odpadajo. Mladi poganjki so dlakavi, listi pa so jajčasto podolgovati. Dolgi so od 5 do 13 cm in so široki med 4 in 6 cm. Robovi so žagasto narezani, listne žile pa niso močno izražene. Listi majo tudi terciarne žile. Cvetovi so enospolni; moške mačice so dolge od 2 do 5 cm , ženske pa od 8 do 15 mm. Drevo jih razvije sočasno z listi. Plodovi so majhni oreški, ki so zavarovani z ovršnimi listi, ki so na vrhu spojeni, tako da dozoreli tvorijo nekakšno vrečko. Plodovi so združeni v grozdih, dolgih okoli 7 cm, v katerih je od 10 do 30 semen.

Ob obali Atlantika raste podvrsta O. virginiana var. lasia, ki ima manjše liste.

Razširjenost in uporabnost

Virginijski gaber je dobil svoje ime po svoji domovini, ameriški zvezni državi Virginiji. Drevo je razširjeno od Nove Škotske na vzhodu do južne Manitobe zahodnega Wyominga. Na jugozahodu je razširjen do severne Floride ter na jugozahodu do vzhodnega Teksasa. Glede kakovosti tal virginijski gaber ni zahteven, najbolje pa uspeva na sončnih legah in dobro prezračenih tleh. Les drevesa je trd in odporen, zaradi česar ga imenujejo »železni les«. Iz njega izdelujejo ročaje za različna orodja ter za ograje. Drevo pogosto sadijo tudi na ulice.

S popki in mačicami se pozimi prehranjujejo nekatere vrste ptic, predvsem ovratničarka (Bonasa umbellus).

Viri

Wikimedijina zbirka ponuja več predstavnostnega gradiva o temi: Virginijski gaber Wikivrste vsebujejo še več podatkov o temi: Virginijski gaber
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL

Virginijski gaber: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Virginijski gaber (znanstveno ime Ostrya virginiana) je listopadno drevo iz družine brezovk, ki je samoniklo v vzhodnem delu Severne Amerike.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL