Cibora brunatna (Cyperus fuscus L.) – gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Jest szeroko rozprzestrzeniona w Europie (z wyjątkiem jej północnej części – sięga do 59° szerokości geograficznej[3]), Azji (po Chiny i Wietnam na wschodzie), w północnej Afryce i na wyspach atlantyckich[4]. Introdukowana rośnie w Ameryce Północnej[5]. Gatunek w Polsce jest niezbyt rzadki. Występuje najczęściej w dolinach rzek, na południowym wschodzie, na Pojezierzu Zachodniopomorskim, rzadszy jest na Mazurach i Dolnym Śląsku[3]. Rośnie na brzegach wód[6].
Roślina jednoroczna. Rośnie na brzegach rzek i wysychających zbiorników wodnych. Najczęściej na podłożu żyznym, piaszczystym lub mulistym[6]. Kiełkuje w zależności od sezonowego spadku poziomu wody i ekspozycji dna. Cykl życiowy potrafi zamknąć w ciągu czterech miesięcy[8]. Kwitnie od lipca (czasem od czerwca) do października[6]. Nasiona przenoszone są przez wodę, wraz z drobinami mułu przyczepionymi do stóp ptaków. Tworzą trwały bank nasion[8].
Liczba chromosomów 2n=36[4], 72[9].
Gatunek charakterystyczny związku Elatini-Eleocharition[6].
W południowych Stanach Zjednoczonych roślina zachwaszcza pola ryżowe[10].
Cibora brunatna (Cyperus fuscus L.) – gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Jest szeroko rozprzestrzeniona w Europie (z wyjątkiem jej północnej części – sięga do 59° szerokości geograficznej), Azji (po Chiny i Wietnam na wschodzie), w północnej Afryce i na wyspach atlantyckich. Introdukowana rośnie w Ameryce Północnej. Gatunek w Polsce jest niezbyt rzadki. Występuje najczęściej w dolinach rzek, na południowym wschodzie, na Pojezierzu Zachodniopomorskim, rzadszy jest na Mazurach i Dolnym Śląsku. Rośnie na brzegach wód.