Broad Leaved Pondweed

La espiga d'agua (Potamogeton natans) ye una planta yerbácea acuática de la familia de les potamogetonacees.

Calteres

Yerba viviega, con tarmos somorguiaos y siquier delles fueyes flotantes. Tarmos allargaos. Fueyes de dos tipos: les flotantes arrondaes o casi acorazonaes na base, d'hasta 10 X 4 cm; les somorguiaes estrechamente lliniales y ensin llámina. Flores hermafrodites dispuestes n'espigues trupes, pedunculaes, aérees; periantio compuestu por 4 segmentos verdes; 4 estames . Frutu en aqueniu de 3-4 mm. Floria en primavera y branu.^[1]

Hábitat

En remansos de ríos y regueros.

Distribución

N'Europa, tamién na península ibérica.

Taxonomía

Potamogeton natans describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 126. 1753.^[2]

Sinonimia

• Buccaferrea natans (L.) Bubani, Fl. Pyren. 4: 11 1901
• Spirillus natans (L.) Nieuwl., Amer. Midl. Naturalist 3: 16 1913
• Potamogeton plantago Bastard, Essai Fl. Maine et Loire: 64 1809
• Potamogeton petiolaris C.Presl in J.Presl & C.Presl, Delic. Prag.: 151 1822, nom. illeg.
• Potamogeton parnassiifolius Schrad. ex Mert. & W.D.J.Koch in J.C.Röhling, Deutschl. Fl., ed. 3, 1: 839 1823
• Potamogeton affinis Boenn. ex Cham. & Schltdl., Linnaea 2: 216 1827
• Potamogeton paludosus Bory ex Cham. & Schltdl., Linnaea 2: 216 1827
• Potamogeton petiolatus Wolfg. ex Schult. & Schult.f., Mant. 3: 352 1827
• Potamogeton uliginosus Boenn. ex Cham. & Schltdl. Linnaea 2: 216 1827
• Potamogeton besseri Steud., Nomencl. Bot., ed. 2, 2: 384 1841
• Potamogeton sparganiifolius Bab., Man. Brit. Bot., ed. 6: 363 1869, nom. illeg.
• Potamogeton kirkii Syme in Sm., Engl. Bot., ed. 3, 9: 31 1869
• Potamogeton gramineus subsp. variifolius (Thore) Nyman, Consp. Fl. Eur.: 682 1882
• Potamogeton fluitans var. petiolatus (Wolfg. ex Schult. & Schult.f.) Nyman, Consp. Fl. Eur., Suppl. 2: 286 1890
• Potamogeton polygonifolius var. parnassiifolius (Schrad. ex Mert. & W.D.J.Koch) Nyman, Consp. Fl. Eur., Suppl. 2: 286 1890
• Buccaferrea variifolia (Thore) Bubani, Fl. Pyren. 4: 12 (1901).
• Potamogeton morongii A.Benn., J. Bot. 42: 145 (1904).
• Potamogeton samariformis Hagstr., Kongl. Svenska Vetensk. Acad. Handl., n.s., 55(5): 166 (1916).^[3]

Nome común

• Castellanu: cucharetas, espigada, espiga d'agua, espiga de l'agua, escayu d'agua, yerba d'agua, potamogeton.^[4]

Referencies

Bibliografía

1. Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.Y. O.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
2. Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i–vii, 1–1392. University Press of Kansas, Lawrence.
3. Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
4. Hitchcock, C. H., A. J. Cronquist, F. M. Ownbey & J. W. Thompson. 1969. Vascular Cryptogams, Gymnosperms, and Monocotyledons. 1: 1–914. In Vasc. Pl. Pacific N.W.. University of Washington Press, Seattle.
5. Hultén, Y. 1968. Fl. Alaska i–xxi, 1–1008. Stanford University Press, Stanford.
6. Moss, Y. H. 1983. Fl. Alberta (ed. 2) i–xii, 1–687. University of Toronto Press, Toronto.
7. Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.
8. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
9. Nasir, Y. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
10. Porsild, A. Y. & W. Cody. 1980. Vasc. Pl. Continental Northw. Terr. Canada i–viii, 1–607. National Museum of Natural Sciences, Ottawa.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Potamogeton natans .

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Potamogeton natans .

Üzən suçiçəyi (lat. Potamogeton natans)^[1] — suçiçəyi cinsinə aid bitki növü.^[2]

İstinadlar

Həmçinin bax

Bitki ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.

Planhigyn blodeuol lluosflwydd a dyfrol sydd wedi ymledu bron dwy'r byd yw Dyfrllys llydanddail sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Potamogetonaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potamogeton natans a'r enw Saesneg yw Broad-leaved pondweed.^[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Dyfrllys Llydanddail, Dyfrllys Nofiadwy, Tafod y Ci.

Ystyrir y planhigyn hwn (fel eraill o'r teulu)'n hanfodol o fewn y cynefin dyfrol gan ei fod yn cael ei fwyta gan amrywiaeth o anifeiliaid.^[2] Mae'n fonocot gyda rhisomau sy'n cropian a changhennau llawn dail. Nid oes gan y blodyn betalau.

Gweler hefyd

• Geiriadur rhywogaethau Gwefan Llên Natur

Cyfeiriadau

Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:

Dyfrllys llydanddail

Rdest vzplývavý (Potamogeton natans L.) je druh jednoděložné rostliny z čeledi rdestovité (Potamogetonaceae).

Popis

Jedná se vodní rostlinu s oddenkem^[2],^[3], turiony se nevytváří^[4]. Patří mezi tzv. širokolisté rdesty, je zde nápadná hetorofylie, jinak vypadají listy ponořené a jinak listy plovoucí na hladině. Lodyha je cca do 180 cm dlouhá, víceméně oblá. Ponořené listy jsou jednoduché, střídavé, čepele se u nich nevytváří, jejich řapíky jsou přeměněny v čárkovitá fylodia, do 3 mm široká. Plovoucí listy jsou řapíkaté, eliptické až vejčité, asi 3-11,5 cm dlouhé a 1,8-5 cm široké, s 19-31 podélnými žilkami, řapík je v horní části bílý až nahnědlý^[3]. Palisty jsou vyvinuty, tvoří jazýček. Květy jsou v květenstvích, v 2,5-5 cm dlouhých klasech na 4,5-9,5 cm dlouhých stopkách^[4]. Okvětí není rozlišeno na kalich a korunu, skládá se ze 4 okvětních lístků, většinou nenápadných, zelenavých až hnědavých, někteří autoři je však považují za přívěsky tyčinek. Tyčinky jsou 4, srostlé s okvětím. Gyneceum je apokarpní, složené z 4 plodolistů. Semeník je svrchní. Plodem je 4-5 mm dlouhá nažka, na vrcholu s krátkým zobánkem^[2].

• Květenství rdestu vzplývavého

• Detail květu

Rozšíření ve světě

Rdest vzplývavý roste na většině území Evropy, v některých oblastech Asie, např. na jižní Sibiři a na Dálném Východě a v Severní Americe (kromě severu Kanady a jihu USA)^[4],^[5].

Rozšíření v ČR

V ČR je to asi nejhojnější druh z širokolistých rdestů, ale ani jemu neprospívá intenzivní rybářství. Roste roztroušeně až hojně v rybnících a jiných vodách od nížin do podhůří.^[3]

Reference

1. ↑ Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]
2. ↑ ^{a b} Dostál J. (1989): Nová Květena ČSSR, vol. 2, Academia, Praha
3. ↑ ^{a b c} Kaplan Z. (2002): Potamogetonaceae Dum., in: Kubát K. et al. (eds.): Klíč ke květeně České republiky, Academia, Praha, p.: 736-743
4. ↑ ^{a b c} http://www.efloras.org/florataxon.aspx?flora_id=1&taxon_id=200024696
5. ↑ http://linnaeus.nrm.se/flora/mono/potamogetona/potam/potanatv.jpg

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu rdest vzplývavý ve Wikimedia Commons
• Galerie rdest vzplývavý ve Wikimedia Commons

Das Schwimmende Laichkraut (Potamogeton natans) ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Laichkrautgewächse (Potamogetonaceae). Die im Süßwasser häufige Wasserpflanze ist in den gemäßigten und subtropischen Zonen weltweit verbreitet.

Beschreibung

Schwimmblätter mit wasserabweisenden Eigenschaften

Vegetative Merkmale

Beim Schwimmenden Laichkraut handelt es sich um eine überwinternd grüne^[1], ausdauernde krautige Pflanze. Sie besitzt ein knolliges, verdicktes, stärkereiches Rhizom das am Gewässergrund entlang kriecht^[2] und stark verwurzelt ist. Die Stängel sind 0,6 bis 1,5 Meter lang.^[1]

Bei dieser Tauch- und Schwimmblattpflanze liegt Heterophyllie vor. Die Laubblätter sind in Blattstiel und einfache Blattspreite gegliedert. Die Blattstiele der Unterwasserblätter binsenförmig und kantig reduziert.^[1] Die zunächst ausgebildeten stielrunden Tauchblätter sind zur Blütezeit meist schon abgestorben. Es folgen im späten Frühling, etwa ab Ende April oder Anfang Mai, die anfangs manchmal rötlichen und später meist frischgrünen oder bräunlichen^[1] typischen Schwimmblätter. Die derb-ledrigen Blattspreiten der Schwimmblätter sind bei einer Länge von bis zu 12 Zentimeter spitz-oval oder rundlich bis elliptisch mit zwei Falten am Spreitengrund.^[1]

Blühender Bestand

Ähriger Blütenstand

Ausschnitt eines Blütenstandes mit Nahaufnahme von Blüten

Generative Merkmale

Die Blütezeit reicht von Mai bis August. Die endständigen, unscheinbar grünlichen, ährigen Blütenstände ragen zur Windbestäubung aus dem Wasser. Die Blüten sind vierzählig mit nur einem Blütenhüllblattkreis. Die steinfruchtartigen Früchte sind 3 bis 4 mm groß, kaum gekielt^[1] und enthalten nur einen Samen.

Die Chromosomengrundzahl beträgt n = 26.^[3][1]

Verwechslungsmöglichkeit

Zu verwechseln ist das Schwimmende Laichkraut eigentlich nur noch mit dem Knöterich-Laichkraut (siehe Laichkraut; dieses ist seltener und kommt in moorigen, sauren Gewässern vor) und vielleicht noch mit der aquatischen Form des Wasser-Knöterichs.

Ökologie

Die Schwimmblätter dieses Hydrophyten^[1] besitzen Spaltöffnungen nur auf der Blattoberseite, wobei wasserabstoßende, eingelagerte Öltröpfchen den Gasaustausch sichern.^[2] Durch das 1 bis 2 cm lange, andersfarbige Gelenk der Blattstiele der Schwimmblätter liegen diese kreuz und quer auf dem Wasser.^[1] Die Schwimmblätter können schließlich große Teppiche auf Gewässern bilden.

Die Blütenstände ragen zur Windbestäubung aus dem Wasser und ziehen sich nach der Bestäubung ins Wasser zurück und gelangen dort zur Samenreife. Die Früchtchen werden auch von Wasservögeln ausgebreitet, indem sie die unverdaulichen Stücke wieder ausscheiden. Die Schwimmdauer der Früchte erreicht bis 12 Monate.^[2]

Vorkommen

Das Schwimmende Laichkraut ist zirkumpolar in den gemäßigten und subtropischen Zonen der nördlichen Hemisphäre verbreitet.^[4] Auch in Mitteleuropa kommt das Schwimmende Laichkraut überall vor und ist dort die häufigste Art seiner Gattung.

Schwimmendes Laichkraut besiedelt Teiche, Seebuchten, Weiher und Gräben, manchmal auch langsam fließende Bäche und ist dabei sehr anpassungsfähig. Sogar kurze Austrocknungsphasen eines Gewässers werden bei durchfeuchtetem Schlammboden ertragen. Es gedeiht in Wassertiefen zwischen 50 und 600 Zentimetern. Es ist eine Nymphaeion-Verbandscharakterart.^[3]

In den Allgäuer Alpen steigt es in Bayern auf der Speicherhaldenalpe bei Balderschwang bis 1438 m und in Vorarlberg im Körbersee bei Schröcken bis 1660 m Meereshöhe auf.^[5]

Quellen

• Henning Haeupler, Thomas Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Hrsg.: Bundesamt für Naturschutz (= Die Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Band 2). Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2000, ISBN 3-8001-3364-4. (Abschnitte Beschreibung und Ökologie)
• Elfrune Wendelberger: Pflanzen der Feuchtgebiete. BLV-Intensivführer, München 1986, ISBN 3-405-12967-2
• Schwimmendes Laichkraut. FloraWeb.de (Abschnitte Beschreibung und Ökologie)

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b c d e f g h i} Schwimmendes Laichkraut. FloraWeb.de
2. ↑ ^{a b c} Ruprecht Düll, Herfried Kutzelnigg: Taschenlexikon der Pflanzen Deutschlands und angrenzender Länder. Die häufigsten mitteleuropäischen Arten im Porträt. 7., korrigierte und erweiterte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2011, ISBN 978-3-494-01424-1.
3. ↑ ^{a b} Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. 8. Auflage. Stuttgart, Verlag Eugen Ulmer, 2001. Seite 106. ISBN 3-8001-3131-5
4. ↑ Rafaël Govaerts (Hrsg.): Potamogeton natans. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 16. August 2016.
5. ↑ Erhard Dörr, Wolfgang Lippert: Flora des Allgäus und seiner Umgebung. Band 1, IHW, Eching 2001, ISBN 3-930167-50-6, S. 133.

Weblinks

– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien

• Schwimmendes Laichkraut. FloraWeb.de
• Schwimmendes Laichkraut. In: BiolFlor, der Datenbank biologisch-ökologischer Merkmale der Flora von Deutschland.
• Steckbrief und Verbreitungskarte für Bayern. In: Botanischer Informationsknoten Bayerns.
• Potamogeton natans L., Karte zur Verbreitung in der Schweiz In: Info Flora, dem nationalen Daten- und Informationszentrum der Schweizer Flora.
• Verbreitung in den Niederlanden [1] (niederl.)
• Verbreitung auf der Nordhalbkugel nach Eric Hultén [2]
• Thomas Meyer: Datenblatt mit Bestimmungsschlüssel und Fotos bei Flora-de: Flora von Deutschland (alter Name der Webseite: Blumen in Schwaben)
• Potamogeton natans in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2013.1. Eingestellt von: Gupta, A.K., 2010. Abgerufen am 4. Oktober 2013.

Potamogeton natans, commonly known as broad-leaved pondweed,^[2] floating pondweed,^[3] or floating-leaf pondweed, is an aquatic species in the genus Potamogeton native to quiet or slow-flowing freshwater habitats throughout the Holarctic Kingdom.

Description

Floating leaves

It produces both floating and submersed leaves on the same plant. The floating leaves are ovate to oblong-ovate and almost always cordate at the base. They are dark green, leathery, opaque, with translucent longitudinal veins. They are 5 to 10 cm long, pointed at the tips, and rounded at the base.

The stipules are 4 to 17 cm long.

The submerged grass-like structures are called phyllodes, are actually modified leaf stalks.

The stems are cylindrical, without many branches, and grow from 1 to 2 metres.

The main difference between this species and other pondweeds is a discoloured flexible joint just below the top of the long leaf stalk.

The flower spikes are dense, and cylindrical. They are 5 to 10 cm long, pointed at the tip and rounded at the base. It flowers from May to September.

The fruits are 4 to 5 mm long and obovate.^[4]

References

La espiga de agua (Potamogeton natans) es una planta herbácea acuática de la familia de las potamogetonáceas.

Caracteres

Hierba vivaz, con tallos sumergidos y al menos algunas hojas flotantes. Tallos alargados. Hojas de dos tipos: las flotantes redondeadas o casi acorazonadas en la base, de hasta 10 X 4 cm; las sumergidas estrechamente lineares y sin lámina. Flores hermafroditas dispuestas en espigas densas, pedunculadas, aéreas; periantio compuesto por 4 segmentos verdes; 4 estambres . Fruto en aquenio de 3-4 mm. Florece en primavera y verano.^[1]​

Hábitat

En remansos de ríos y arroyos.

Distribución

En Europa, también en la península ibérica.

Taxonomía

Potamogeton natans fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 126. 1753.^[2]​

Sinonimia

• Buccaferrea natans (L.) Bubani, Fl. Pyren. 4: 11 1901
• Spirillus natans (L.) Nieuwl., Amer. Midl. Naturalist 3: 16 1913
• Potamogeton plantago Bastard, Essai Fl. Maine et Loire: 64 1809
• Potamogeton petiolaris C.Presl in J.Presl & C.Presl, Delic. Prag.: 151 1822, nom. illeg.
• Potamogeton parnassiifolius Schrad. ex Mert. & W.D.J.Koch in J.C.Röhling, Deutschl. Fl., ed. 3, 1: 839 1823
• Potamogeton affinis Boenn. ex Cham. & Schltdl., Linnaea 2: 216 1827
• Potamogeton paludosus Bory ex Cham. & Schltdl., Linnaea 2: 216 1827
• Potamogeton petiolatus Wolfg. ex Schult. & Schult.f., Mant. 3: 352 1827
• Potamogeton uliginosus Boenn. ex Cham. & Schltdl. Linnaea 2: 216 1827
• Potamogeton besseri Steud., Nomencl. Bot., ed. 2, 2: 384 1841
• Potamogeton sparganiifolius Bab., Man. Brit. Bot., ed. 6: 363 1869, nom. illeg.
• Potamogeton kirkii Syme in Sm., Engl. Bot., ed. 3, 9: 31 1869
• Potamogeton gramineus subsp. variifolius (Thore) Nyman, Consp. Fl. Eur.: 682 1882
• Potamogeton fluitans var. petiolatus (Wolfg. ex Schult. & Schult.f.) Nyman, Consp. Fl. Eur., Suppl. 2: 286 1890
• Potamogeton polygonifolius var. parnassiifolius (Schrad. ex Mert. & W.D.J.Koch) Nyman, Consp. Fl. Eur., Suppl. 2: 286 1890
• Buccaferrea variifolia (Thore) Bubani, Fl. Pyren. 4: 12 (1901).
• Potamogeton morongii A.Benn., J. Bot. 42: 145 (1904).
• Potamogeton samariformis Hagstr., Kongl. Svenska Vetensk. Acad. Handl., n.s., 55(5): 166 (1916).^[3]​

Nombres comunes

• Castellano: cucharetas, espigada, espiga de agua, espiga del agua, espina de agua, hierba de agua, potamogeton.^[4]​

Referencias

Bibliografía

• Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
• Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i–vii, 1–1392. University Press of Kansas, Lawrence.
• Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
• Hitchcock, C. H., A. J. Cronquist, F. M. Ownbey & J. W. Thompson. 1969. Vascular Cryptogams, Gymnosperms, and Monocotyledons. 1: 1–914. In Vasc. Pl. Pacific N.W.. University of Washington Press, Seattle.
• Hultén, E. 1968. Fl. Alaska i–xxi, 1–1008. Stanford University Press, Stanford.
• Moss, E. H. 1983. Fl. Alberta (ed. 2) i–xii, 1–687. University of Toronto Press, Toronto.
• Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.
• Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
• Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
• Porsild, A. E. & W. Cody. 1980. Vasc. Pl. Continental Northw. Terr. Canada i–viii, 1–607. National Museum of Natural Sciences, Ottawa.

Ujuv penikeel (Potamogeton natans) on taimeliik penikeeleliste sugukonna penikeele perekonnast.

Välislingid

• Ujuv penikeel andmebaasis eElurikkus

Uistinvita (Potamogeton natans) on vesikasvi, jonka soikeat lehdet ja tähkämäinen kukinto nousevat veden pinnalle.

Ulkonäkö ja koko

Uistinvidan verso voi olla kaksi metriä pitkä. Sen soikeat, silposuoniset lehdet kelluvat veden pinnalla. Heinä-elokuussa nousee tähkämäinen vihreä kukinto vedenpinnan yläpuolelle.^[2] Uistinvidan juurakko on mehevä, ja kasvi lisääntyy helposti suvuttomasti katkenneista juurenpalasista.

Levinneisyys

Uistinvitaa tavataan koko Euroopassa Pohjois-Lappia ja Etelä-Espanjaa lukuun ottamatta.^[3][4]

Elinympäristö

Uistinvita viihtyy rehevissä vesissä.

Uistinvidan lehti on soikea ja kelluu veden pinnalla.

Lähteet

Aiheesta muualla

• Luopioisten kasvisto: Uistinvita (Potamogeton natans)
• Laji.fi: uistinvita (Potamogeton natans)
• Vanha Pinkka, Lajintuntemuksen oppimisympäristö: Uistinvita (Potamogeton natans)
• Valokki - Nettikasvio: Uistinvita (Potamogeton natans)
• Suomen Luonto: Mistä vesikasvit ilmestyivät?

Potamot nageant, Potamot flottant, Épi d'eau

Potamogeton natans, le Potamot nageant, Potamot flottant ou Épi d'eau, est une espèce de plantes à fleurs aquatiques de la famille des Potamogetonaceae.

Description

Feuilles et inflorescences.

Inflorescences.

Détail de l'inflorescence.

Organes reproducteurs

• Couleur dominante des fleurs : vert
• Période de floraison : juillet-octobre
• Inflorescence : épi simple
• Sexualité : hermaphrodite
• Pollinisation : anémogame

Graine

• Fruit : akène
• Dissémination : hydrochore

Habitat et répartition

• Habitat type : herbiers vivaces enracinés dulcaquicoles européens, des eaux profondes, eutrophiles à oligotrophiles, planitiaire à collinéen
• Aire de répartition : cosmopolite

Données d'après : Julve, Ph., 1998 ff. - Baseflor. Index botanique, écologique et chorologique de la flore de France. Version : 23 avril 2004.

Liste des taxons de rang inférieur

Liste des formes selon GBIF (4 septembre 2021)^[1] :

• Potamogeton natans f. natans
• Potamogeton natans f. submersus

Systématique

Le nom scientifique complet (avec auteur) de ce taxon est Potamogeton natans L.^[1].

Ce taxon porte en français les noms vernaculaires ou normalisés suivants : Potamot nageant^{[1],[2],[3],[4]}, Potamot flottant^[1],[3], Épi d'eau^[3].

Potamogeton natans a pour synonymes^[1] :

Notes et références

Is planda í an liach Bhríde (Potamogeton natans).

Potamogeton natans L. è una specie di pianta acquatica della famiglia Potamogetonaceae^[2], diffusa in habitat acquatici con corsi d'acqua lenti.

Descrizione

Produce foglie galleggianti e sommerse, sulla stessa pianta; quelle flottanti sono ovali od oblunghe-ovali e quasi sempre cordate alla base. Esse sono di color verde scuro, opache, con venature longitudinali traslucenti. Hanno una lunghezza di 5–10 cm e sono appuntite alle estremità e arrotondate alla base. Le stipule sono lunghe 4–17 cm; le strutture immerse erbacee sono chiamate fillodi, sono in realtà peduncoli modificati delle foglie; i fusti sono cilindrici, senza molti rami, e crescono da 1 a 2 metri.
Le spighe dei fiori sono folte, cilindriche; sono lunghe 5 – 10 cm, appuntite in cima e arrotondate alla base. La pianta fiorisce da maggio a settembre. I frutti sono lunghi 4 – 5 mm e obovati.

Note

Plūduriuojančioji plūdė (lot. Potamogeton natans) – plūdinių (Potamogetonaceae) šeimos vandens augalų rūšis. Plačiai paplitusi Šiaurės pusrutulio gėlavandeniuose telkiniuose.

Šaknys kuokštinės, stiebas 60-150 cm ilgio, negausiai šakotas. Lapai povandeniniai ir plūduriuojantys, linijiški arba lancetiniai, iki 50 cm ilgio, ilgais lapkočiais. Žiedų ūgliai 4-10 cm iškilę virš vandens paviršiaus, sudaro tankius varpinius žiedynus (ilgis 3-5 cm). Žiedai smulkūs, žali, dvilyčiai. Žydi birželio-liepos mėnesiais. Vaisius – smulkus riešutėlis, ilgai neskęstantis ir galintis toli išplisti. Lengvai dauginasi vegetatyviškai.

Auga stovinčiuose, rečiau lėtai tekančiuose vandens telkiniuose: ežeruose, tvenkiniuose, kūdrose, senvagėse, kanaluose. Dažnas visoje šalyje.

Plūduriuojančiųjų plūdžių sąžalynuose neršia žuvys, varliagyviai, moliuskai. Žalioji masė tinkama laukams tręšti, šerti kiaulėms. Augalu minta žuvys, vandens paukščiai. Didelė plūduriuojančiųjų plūdžių gausa trikdo laivybą valtimis, prisideda prie vandens telkinio pelkėjimo.

• Požymiai

• Žiedynas

• Lapai

• Tarp plūduriuojančiųjų plūdžių besimaitinantis kikilis

Drijvend fonteinkruid (Potamogeton natans) is een plant in de fonteinkruidfamilie (Potamogetonaceae) en het geslacht fonteinkruid (Potamogeton). De plant heeft een lengte van 60 tot 150 cm en de bloeitijd strekt zich uit over de maanden mei tot augustus. De plant komt voor in rijke modder en water dat niet dieper is dan 1 m. Hij groeit in vijvers, plassen, meren en in traag stromende rivieren.

De plant heeft kruipende wortels waaruit twee soorten bladen groeien. De eerste soort zijn de ondergedoken bladen, deze zijn stijf en lang en meestal zonder bladschijf. De andere soort zijn de langgesteelde ovale drijvende bladen die aan de top van de bladsteel groeien aan het wateroppervlak. De bloemen zijn klein en groenig en groeien in aren die op lange stelen staan vanuit de bladoksels. Na de bloei vormen zich vruchtjes van 4-5 mm lang. De vrucht is een nootje

Het is de waardplant van de Waterlelievlinder (Elophila nymphaeata)

• Drijvend fonteinkruid
• bloeiaar
• drijfbladen
• habitus

Externe link

• Drijvend fonteinkruid (Potamogeton natans) op SoortenBank.nl (gebaseerd op de Heukels²³, dit is de laatste uitgave)

Vanlig tjønnaks (Potamogeton natans) er en flerårig vannplante.

Den er en kraftig plante med forgrenet stengel. Det er to typer blad; flytebladene er bredt ovale til elliptiske og er fem–ti cm lange, mens undervannsbladene er linjeformede og ikke mer enn tre mm brede. Blomstene sitter i tykke, fire–fem cm lange, aks som stikker opp av vannet. Planten vokser i dammer, innsjøer og sakteflytende elver, gjerne i næringsrikt vann.

Vanlig tjønnaks har en vid utbredelse på den nordlige halvkule. I Norge er den vanlig i lavlandet til Vesterålen, men den finnes spredt lenger nordover og opptil 800 moh i Sør-Norge.

Litteratur

• C. Grey-Wilson og M. Blamey; norsk utgave T. Faarlund og P. Sunding (1992). Teknologisk Forlags store illustrerte flora for Norge og Nord-Europa. Teknologisk Forlag. ISBN 82-512-0355-4.

Eksterne lenker

• (sv) Vanlig tjønnaks hos Dyntaxa
• (en) Vanlig tjønnaks i Encyclopedia of Life
• (en) Vanlig tjønnaks i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Vanlig tjønnaks hos NCBI
• (en) Vanlig tjønnaks hos ITIS
• (en) Vanlig tjønnaks hos Tropicos
• (en) Vanlig tjønnaks hos The International Plant Names Index
• (en) Kategori:Potamogeton natans – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Potamogeton natans – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Potamogeton natans – detaljert informasjon på Wikispecies

Flyteblad hos vanlig tjønnaks

• Den virtuella floran: Gäddnate

Morfologia

Liście nadwodne

Kwiatostan

Rdestnica pływająca^[3] (Potamogeton natans L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestnicowatych (Potamogetonaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w wodach na całej półkuli północnej. Na półkuli południowej dużo rzadszy, notowany tutaj we wschodniej Afryce, wschodniej Australii i na Nowej Zelandii. Występuje głównie na obszarach o klimacie umiarkowanym i podzwrotnikowym. W Europie jest pospolity na całym obszarze, jego północna granica zasięgu biegnie przez 65° szerokości geograficznej na Półwyspie Skandynawskim i w Islandii^[4]. Ku południowi Europy staje się jednak rzadszy^[5]. W Polsce jest pospolity (+4 w 5-stopniowej skali częstości występowania)^[6]. Brak go tylko w wyższych partiach gór^[7]. Jest najbardziej pospolitym gatunkiem rdestnic w Polsce^[5].

Morfologia

Pokrój

Roślina wodna korzeniami przytwierdzona do dna. Pęd osiąga długość do 5 m, jego część jest podwodna, część pływająca^[5].

Łodyga

Obła, z ciemnymi, okrągłymi plamkami u podstawy. Kłącze obłe, trwałe, pokryte liściakami. Zagłębia się w podłoże do 20 cm^[5][7].

Liście

Pływające i zanurzone w wodzie. Liście podwodne (liściaki) są długie i wąskie, pływające natomiast znacznie krótsze i szersze. Najniższe z liści pływających są siedzące, całobrzegie, ciemnozielone, mają długość zwykle do 45, a czasami do 60 cm i szerokość do 3,5 cm. Najwyższe liście pływające są skórzaste i posiadają nerw główny oraz 8-12(16) równoległych do niego nerwów bocznych po każdej stronie. Mają długość do 10(14) cm, szerokość do 4,5(8) cm i zmienny kształt – w wodzie płynącej są podługowate, w wodzie stojącej szeroko jajowate. Nasada liści klinowata, zaokrąglona lub słabo sercowata, szczyt tępy lub zaostrzony. Mają barwę od różowo-brązowej u młodych liści do żółto zielonej lub brunatno oliwkowej u starszych. Posiadają 2 fałdy, brzeg blaszki jest równy. Ogonki liściowe o długości do 15(30) cm. Ich górna część jest wiotka, dzięki czemu poddają się falowaniu wody. Miejsce łączenia się ogonka liściowego z łodygą jest giętkie i odbarwione. Występują sztywne, otwarte przylistki o długości 4–17 cm i tępym szczycie. W stanie świeżym są bladobrunatne, po wysuszeniu stają się brunatno-zielone^[7].

Kwiaty

Zebrane w wystające ponad powierzchnię wody walcowate kłosy o długości do 6 cm. Kłosy wyrastają na szypułach o długości do 9(12,5) cm. Kwiaty obupłciowe z 4 słupkami^[7].

Owoc

Spłaszczone, o wąsko jajowatym kształcie orzechy. Mają długość do 4,8 mm, szerokość do 3,5 mm, posiadają tępe skrzydełko i krótki dzióbek (rostrum) na brzusznej części^[7].

Biologia i ekologia

Rozwój

Bylina, hydrofit. Ma kwiaty przedsłupne, zapylane przez wiatr. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiatostan powstaje pod wodą, ale podczas kwitnienia wyrasta tuż nad powierzchnię wody. Odbywa się to dzięki powiększaniu się w tym czasie przestworów międzykomórkowych w jego szypule. Po zapyleniu szypuła zakrzywia się i owocostan pogrąża się w wodzie. Tutaj odbywa się dojrzewanie owoców. Po odpadnięciu od owocostanu owoce mogą przez długi czas (nawet ponad miesiąc) pływać i są wówczas roznoszone przez prądy wodne (hydrochoria). Jest to możliwe dzięki temu, że posiadają duże, wypełnione powietrzem przestwory międzykomórkowe. Owoce mogą być zjadane przez ryby i ptaki wodne, ich nasiona przechodzą wówczas niestrawione przez ich układ pokarmowy. W ten sposób zwierzęta te rozprzestrzeniają nasiona (endozoochoria). Mogą się rozprzestrzeniać także po przyczepieniu się do odnóży lub piór ptaków (egzozoochoria). Roślina może się rozmnażać także wegetatywnie przez fragmentację pędów i kłączy oraz pączki przetrwalnikowe wytwarzane w kątach liści. Po odpadnięciu od rośliny pączki te zimują w mule dennym. Zimują również kłącza i pędy leżące na dnie^[5].

Siedlisko

Gatunek o dużej tolerancji ekologicznej (eurybiont). Występuje w różnorodnych siedliskach wodnych: w jeziorach, stawach, starorzeczach, sadzawkach, rozlewiskach, dołach potorfowych, na łachach i w wolno płynących rzekach. Zazwyczaj występuje w wodach eutroficznych, ale pojawia się także w wodach mezo- i oligotroficznych. Zasiedla zarówno wody stojące, jak i wolno płynące, jak również zbiorniki wodne o różnym podłożu: gliniastym, mulistym lub organicznym. Unika tylko wód o dnie piaszczystym, żwirowym lub kamienistym. Najlepiej z wszystkich rdestnic znosi wahania poziomu wody, może wytrzymać nawet dość długi okres w całkowitym wynurzeniu. Wytwarza wówczas formę lądową, charakteryzująca się krótkimi międzywęźlami, okrągłymi i sztywnymi liśćmi^[5].

Fitosocjologia

Gatunek charakterystyczny dla związku Nymphaeion i Ass. Potametum natantis^[8]. Zazwyczaj występuje w zbiorowiskach razem z innymi gatunkami roślin wodnych, zwłaszcza tymi o pływających liściach, czasami jednak tworzy własne, jednogatunkowe zbiorowiska. Jest gatunkiem bardzo ekspansywnym. Dzięki szybkiemu wzrostowi i dużemu przyrostowi masy szybko zasiedla całą dostępną przestrzeń. Bierze duży udział w zarastaniu zbiorników wodnych. Pojawia się na różnych etapach tego zarastania. Swoimi kłączami utrwala podłoże. Wytwarza dużą biomasę, która jednak szybko ulega rozkładowi^[5].

Genetyka

Liczba chromosomów 2n = 52^[6].

Zastosowanie

• Nadaje się do uprawy w oczkach wodnych i wolno płynących wodach, ale tylko w takich, gdzie ma możność zakorzenienia się na dnie. Jest łatwa w uprawie. Rozmnaża się przez sadzonki wczesną wiosną lub późnym latem^[9].

Przypisy

Potamogeton natans é uma espécie de planta com flor pertencente à família Potamogetonaceae.

A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 126. 1753.^[1]

Os seus nomes comuns são celga-aquática, colher, colher-de-folha-larga, espiga-da-água-de-folha-larga ou mato-de-colher.^[2]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.

Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.

Protecção

Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

Bibliografia

• Potamogeton natans - Checklist da Flora de Portugal (Continental, Açores e Madeira) - Sociedade Lusitana de Fitossociologia
• Checklist da Flora do Arquipélago da Madeira (Madeira, Porto Santo, Desertas e Selvagens) - Grupo de Botânica da Madeira
• Potamogeton natans - Portal da Biodiversidade dos Açores
• Potamogeton natans - The Plant List (2010). Version 1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/ (consultado em 7 de novembro de 2014).
• Potamogeton natans - International Plant Names Index
• Castroviejo, S. (coord. gen.). 1986-2012. Flora iberica 1-8, 10-15, 17-18, 21. Real Jardín Botánico, CSIC, Madrid.

Gäddnate (Potamogeton natans) är en stor vattenväxt. Den finns i näringsrika sjöar.

Källor

• Den virtuella floran

Externa länkar

• Gäddnate i Carl Lindman, Bilder ur Nordens flora (andra upplagan, Wahlström och Widstrand, Stockholm 1917–1926)
• Wikimedia Commons har media som rör Gäddnate.
  Bilder & media

Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.

• 1 Опис
• 2 Поширення
• 3 Практичне використання
• 4 Галерея
• 5 Примітки
• 6 Джерела

1. ↑ Озінковська, С.П., Полторацька, В.І., Котовська, Г.О. Нерестові ділянки Кременчуцького водосховища та їх значення у відтворенні риб // Рибогосподарська наука України. — 2008. — Вип. 4. — С. 24–31.
2. ↑ Попенко, В.М., Кравець, В.В., Гаркавий, С.І., Філатова, І.М., Бойко, І.І., Росада, М.О., Яковлєва, Н.В. Важливість вищих водяних рослин у процесах третинного очищення стічних вод у біоставах // Актуальні проблеми транспортної медицини. — 2009. — № 1. — С. 120–129.
3. ↑ Гриб, Й.В., Мантурова, О.В. Рибопродуктивність і видове різноманіття заплавних озер басейну річки Прип'ять // Природа Західного Полісся та прилеглих територій: зб. наук. пр.. — 2012. — № 9. — С. 213–221.
4. ↑ Dictionary of Botanical Epithets
5. ↑ М. Л. Рева, Н. Н. Рева Дикі їстівні рослини України / Київ, Наукова думка, 1976—168 с. — С.70

Potamogeton natans là một loài thực vật có hoa trong họ Potamogetonaceae. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.^[1]

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Potamogeton natans tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Potamogeton natans tại Wikispecies
• Vườn thực vật hoàng gia Kew; Đại học Harvard; Australian Plant Name Index (biên tập). “Potamogeton natans”. International Plant Names Index. Truy cập ngày 16 tháng 7 năm 2013.

Рдест узловатый

Мезотроф.

В центральных и южных районах европейской части России и на юге Западной Сибири распространён похожий вид — Рдест узловатый, или речной (Potamogeton nodosus Poir.), отличающийся несколько утолщённым под листовой пластинкой черешком, удлинённым основанием пластинок у плавающих листьев и коричневыми прилистниками до 10 см длиной, рано опадающими^[3].

Значение и применение

Нижняя сторона листа рдеста плавающего с икрой прудовика Lymnaea stagnalis

Рдест плавающий имеет некоторое значение в рыбном хозяйстве, так как в их зарослях рыбы, земноводные и моллюски мечут икру, а мальки находят себе защиту.

Большие заросли рдеста иногда препятствуют движению малых судов и лодок.

При очистке водоёмов зелёную массу рдеста можно использовать как удобрение для полей. Её также едят домашние свиньи^[4].

Клубнеообразные утолщения на корневище рдеста плавающего содержат крахмал, их можно употреблять в пищу.

Плоды могут использоваться как корм для домашней водоплавающей птицы и при разведении рыб в рыбоводческих хозяйствах.

Примечания

浮叶眼子菜（学名：Potamogeton natans）为眼子菜科眼子菜属下的一个种。

参考文献

扩展阅读

オヒルムシロ (Potamogeton natans) は、ヒルムシロ科ヒルムシロ属の水草。

分布[編集]

日本を含む、北半球の温帯域に分布する^[1]。日本では東日本に多く、関西以西では稀^[2]。

形態[編集]

浮葉

地下茎から茎を伸ばし、水中に伸びる茎は2-3mに達することもある^[1]。オヒルムシロは、同じ植物体に浮葉と沈水葉をつける。浮葉は長楕円形で、長さ5-12cm、幅2-5cm、10-18cmの葉柄をもつ^[1]。沈水葉は線形で、長さ12-30cm、幅0.5-2mm^[1]。托葉は4-17cm。

花期は5-8月、穂状花序で、花茎は5-12cm、花穂は3-5cm。果実は倒卵形で、長さ4-5mm^[3]。冬には殖芽を形成して、無性的に繁殖する^[2]。

類似種[編集]

同属のヒルムシロやフトヒルムシロに似る。同定のためには沈水葉や果実の形態を見る必要がある。

利用[編集]

特に利用されない。

脚注[編集]

関連項目[編集]

• ヒルムシロ属