Johannesteijsmannia je nevelký rod palem, zahrnující pouze 4 druhy. Jsou rozšířeny v jihovýchodní Asii, kde rostou v podrostu tropického deštného lesa. Jsou to palmy velmi neobvyklého vzhledu s rozměrnými celistvými listy a krátkým, někdy i podzemním kmenem. Listy slouží domorodcům zejména jako výborná krytina na střechy. Tyto vzácné palmy jsou velmi vyhledávány pěstiteli a jsou považovány za nejkrásnější palmy na světě.
Zástupci tohoto rodu jsou solitérní, otrněné, jednodomé palmy. Kmen je velmi krátký, přímý nebo poléhavý, někdy jen podzemní. U druhu J. perakensis dosahuje délky až 4 metry, ostatní druhy jsou bezkmenné. Listy jsou rozměrné, celistvé, v obrysu kosočtverečné až široce kopinaté, na rubu s bílým oděním, dosahující délky 3 až 7 metrů. Na okraji čepele jsou ve spodní části ostny. Listové pochvy jsou zprvu trubkovité, později se rozpadající na změť vláken. Žilnatina je v podstatě zpeřená, střední žebro probíhá čepelí téměř po celé její délce. Řapík je dobře vyvinutý, v průřezu trojúhlý, na okraji s drobnými, ostrými zuby. Hastula je patrná pouze u rozvíjejících se listů a později mizí.
Květenství jsou krátká, větvená do 1 až 5 řádů, s plstnatou stopkou. Květy jsou smetanově bílé, silně vonné, oboupohlavné, v rámci květenství jednotlivé nebo po 2 až 4 ve vijanech. Kalich (botanika) je miskovitý a zakončený 3 mělkými laloky. Koruna je do 2/3 až téměř k bázi členěná na 3 dužnaté, trojúhelníkovité laloky. Tyčinek je 6 a mají velmi široké, na bázi srostlé nitky. Gyneceum je složeno ze 3 plodolistů, které jsou ve spodní části volné a v čnělkové části srostlé v jedinou, protáhlou a tenkou čnělku zakončenou tečkovitou bliznou. Plody jsou jednosemenné a kulovité nebo dvou až trojsemenné a laločnaté peckovice. Mezokarp je korkovitý, za zralosti hnědý a rozpraskaný do pyramidálních políček tvořících povrch plodu. Pecka (endokarp) je tvrdá.[1][2]
Rod zahrnuje 4 druhy. Je rozšířen v tropické Asii. Druh J. altifrons se vyskytuje v oblasti od jižního Thajska přes pevninskou Malajsii po severní Sumatru a Borneo, zbývající 3 druhy jsou endemity Malajsie. Rostou v podrostu nedotčeného tropického deštného lesa a jsou velmi citlivé na narušení prostředí.[1]
J. altifrons je v některých oblastech hojným druhem, zejména v některých oblastech jižní i severní části Malajského poloostrova a na severní Sumatře. V rámci Bornea se zřejmě vyskytuje pouze v Sarawaku. Roste v nadmořských výškách od úrovně moře až po 1200 metrů. Ostatní druhy mají pouze lokální výskyty na Malajském poloostrově.[2][3]
Rod Johannesteijsmannia byl pojmenován po holandském botanikovi jménem Johannes Elias Teijsmann, který žil v 19. století.[1] Je to nejdelší rodové jméno palmy a jeden z nejdelších názvů rostlin vůbec.
Rod Johannesteijsmannia je je v rámci systému palem řazen do podčeledi Coryphoideae, tribu Livistoneae a subtribu Livistoninae. Podle výsledků molekulárních studií je sesterským rodem rovněž asijský rod Pholidocarpus.[4] Johannesteijsmannia byla poprvé popsána pod názvem Teysmannia altifrons v roce 1858 na základě materiálu, který byl holandskému botanikovi J. E. Teijsmannovi zaslán jeho známým ze Sumatry, K. F. Stijmanem. Později se ukázalo, že rodové jméno Teysmannia již nese rostlina z čeledi toješťovité. V roce 1961 pro něj proto Harold Emery Moore publikoval nové jméno Johannesteijsmannia. Až do vydání jeho monografie byl znám pouze jediný druh, J. altifrons.[2]
Palmy rodu Johannesteijsmannia jsou pěstiteli velmi vyhledávány, jsou však dosud v kultuře velmi vzácné. Jsou považovány za nejkrásnější palmy světa. Vyžadují stanoviště chráněné před větrem i slunečním úpalem, propustnou a humózní půdu a stejnoměrnou vláhu. Je možno je pěstovat v tropech i subtropech.[3] Listy těchto palem jsou domorodci místně hojně využívány jako výborná krytina na střechy. V některých oblastech Malajském poloostrova jsou jimi pokryty celé vsi. Domorodci také používají jednotlivé listy jako deštníky. Endosperm mladých plodů je jedlý.[2]
Obrázky, zvuky či videa k tématu Johannesteijsmannia ve Wikimedia Commons
Johannesteijsmannia je nevelký rod palem, zahrnující pouze 4 druhy. Jsou rozšířeny v jihovýchodní Asii, kde rostou v podrostu tropického deštného lesa. Jsou to palmy velmi neobvyklého vzhledu s rozměrnými celistvými listy a krátkým, někdy i podzemním kmenem. Listy slouží domorodcům zejména jako výborná krytina na střechy. Tyto vzácné palmy jsou velmi vyhledávány pěstiteli a jsou považovány za nejkrásnější palmy na světě.
Johannesteijsmannia ist eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Palmengewächse (Arecaceae). Die etwa vier Arten sind in Südostasien verbreitet. Sie sind durch ihre rautenförmigen, ungeteilten Blätter leicht zu erkennen.
Johannesteijsmannia-Arten sind auffällige stammlose oder kurzstämmige, bewehrte Palmen. Der Stamm ist sehr kurz, niederliegend oder aufrecht. Die Blattnarben sind ringförmig.
Die Blätter sind groß, ungeteilt und rautenförmig. Sie sind fiederförmig gerippt. Die Blattscheide ist zunächst röhrig, vertrocknet später und zerfällt in eine Fasermasse. Der Blattstiel ist deutlich ausgeprägt, im Querschnitt fast dreieckig, adaxial abgeflacht und entlang der Ränder mit kleinen, scharfen Zähnen bewehrt. Sehr junge Blattstiele sind behaart. An wachsenden Blättern ist eine adaxiale Hastula vorhanden, verschwindet aber während der Blattreife. Die Costa zieht sich fast bis zur Blattspitze, sie steht an der Blattunterseite deutlicher hervor als an der Oberseite. Die Blattspreite ist fiederförmig gerippt, und kahl, oder an der Unterseite dicht weiß behaart.
Johannesteijsmannia-Arten sind mehrmals blühend. Die Blütenstände stehen zwischen den Blättern (interfoliar). Sie sind kurz und meist zum Teil durch abgestorbenes Blattmaterial verdeckt. Der Blütenstand ist ein- bis fünffach verzweigt. Der Blütenstandsstiel ist deutlich entwickelt, meist gebogen und behaart. Das Vorblatt ist röhrig, etwas aufgeblasen, zweikielig und meist dicht behaart. Die Hochblätter am Blütenstandsstiel sind auffällig, bis zu sieben an der Zahl und zunächst cremefarben, später zimtbraun. Sie sind röhrig, aufgeblasen und stehen distich. Alle Hochblätter und das Vorblatt reißen an der zum Boden weisenden Seite auf und erlauben so, dass sich der Blütenstand niederbiegt. Die Blütenstandsachse ist kürzer als der Stiel, die Seitenzweige stehen in den Achseln von kleinen, dreieckigen Hochblättern. Sie Seitenzweige stehen häufig eng beisammen. Die blütentragenden Achsen (Rachillae) sind entweder sehr dick, dann gibt es nur drei bis sechs, oder sie sind sehr zahlreich und schlank. Sie tragen in spiraliger Anordnung kleine Tragblätter für die Blüten. Die Blüten stehen einzeln oder in Wickeln zu zwei bis vier Blüten. Die Blüten stehen an kurzen Erhöhungen oder sind sitzend.
Die Blüten sind zwittrig, cremefarben und stark duftend. Der Kelch ist becherförmig mit drei flachen, kahlen, dreieckigen Zipfeln. Die Krone ist zu zwei Dritteln oder fast bis zur Basis geteilt in drei dünne oder sehr dicke, fleischige, dreieckige, kahle, manchmal dicht papillöse, valvate Kronzipfel. Die sechs Staubblätter stehen epipetal, haben sehr breite, fleischige Filamente, die an der Basis zu einem Ring verwachsen sind und abrupt zu kurzen, sehr schmalen Spitzen verschmälert sind. Die Antheren sind sehr klein, rundlich und intrors.
Das Gynoeceum besteht aus drei Fruchtblättern. Diese sind an der Basis frei, und an den Spitzen verbunden, sodass ein gemeinsamer, langer, schlanker Griffel entsteht. Die Narbe ist punktförmig. Die Samenanlage sitzt basal und ist anatrop.
Der Pollen ist ellipsoidisch, bisymmetrisch oder leicht asymmetrisch. Die Keimöffnung ist ein distaler Sulcus. Die längste Achse misst 20 bis 32 Mikrometer.
Die Frucht ist rundlich und entwickelt sich meist aus nur einem der drei Fruchtblätter. Manchmal entwickeln sich auch zwei oder alle drei, dann ist die Frucht zwei- oder dreilappig. Die Epidermis der Frucht stirbt früh in der Entwicklung ab, das Mesokarp reißt dann auf und bildet dicke, korkige, pyramidenförmige Warzen und ist von kastanienbrauner Farbe. Das Endokarp ist mäßig dick und krustenartig. Der Samen sitzt basal, das Endosperm ist homogen, allerdings dringt an der Basis eine Masse der Samenschale in das Endosperm ein.
Die Chromosomenzahl ist 2n = 34.
Alle Johannesteijsmannia-Arten gedeihen im Unterwuchses von primären Regenwäldern. Sie scheinen sehr empfindlich gegenüber Störungen des Standortes zu sein. In Sarawak ist Johannesteijsmannia altifrons auf die "kerangas" (Heidewälder) beschränkt. In anderen Gebieten ist sie vom Standort weniger eingeschränkt, meidet aber nasse Talböden. Johannesteijsmannia magnifica und Johannesteijsmannia lanceolata wachsen an Hügel-Hängen, Johannesteijsmannia perakensis an Hängen und Kuppen. Das Areal der Arten ist auffallend disjunkt, die Arten fehlen vielfach in als geeignet erscheinenden Wäldern.
Die Gattung Johannesteijsmannia wurde durch 1961 Harold E. Moore aufgestellt. Typusart ist Johannesteijsmannia altifrons, bis dahin als Teysmannia altifrons Rchb.f. & Zoll. geführt. Der Gattungsname Johannesteijsmannia ehrt Johannes Elias Teijsmann (1808–1882), einen niederländischen Gärtner und Botaniker am damaligen Botanischen Garten Buitenzorg auf Java.[1]
Die Gattung Johannesteijsmannia gehört zur Subtribus Livistoninae aus der Tribus Trachycarpeae in der Unterfamilie Coryphoideae innerhalb der Familie Arecaceae. Die Gattung Johannesteijsmannia ist wahrscheinlich monophyletisch. Johannesteijsmannia ist möglicherweise die Schwestergruppe von Licuala oder von Pholidocarpus.
Die Gattung Johannesteijsmannia ist in Südostasien verbreitet. Eine Art (Johannesteijsmannia altifrons) ist recht weit verbreitet und ist in Süd-Thailand, West-Malaysia, auf Sumatra und im westlichen Borneo zu finden. Die anderen drei Arten sind Endemiten im westlichen Malaysia.
In der Gattung Johannesteijsmannia H.E.Moore gibt es etwa vier Arten:[2]
Johannesteijsmannia ist eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Palmengewächse (Arecaceae). Die etwa vier Arten sind in Südostasien verbreitet. Sie sind durch ihre rautenförmigen, ungeteilten Blätter leicht zu erkennen.
Godhong payung (aran liya buta godhong, godhong sang utawa salo) iku jinis tanduran bangsa palem kang nduwèni godhong gedhé, sudhut, lan bakuh. Ing asalé ya iku ing Semenanjung Melayu lan Sarawak, godhong iki digunakaké minangka gendhèng. Mulané, LIPI -buku ing Lontar ing Indonesia, kang wis ditulis S. Sastrapradja et al. (1981)- tuwuhan iki diarani roning payung.[3] Ing Indonésia, tanduran iki uga misuwur kanthi jeneng gajah, lenga (Sumatra), godhong (Sumatra), lan godhong salo (Mly. R.).[4]
Godhong raseksa iku salah siji tetuwuhan asli saka Malaysia lan Sumatera Utara, Indonésia .[5]. Tetuwuhan iki bisa ditemokaké ing papan ing Aras Napal cedhak Taman Nasional Gunung Leuser.[5] Godhong raseksa iki kalebu jinis tuwuhan palem. Wong lokal uga asring ngarani iku minangka istilah godhong.[5] Jeneng ngèlmiyah saka godhong raseksa iki ya iku Johannestijsmania .[5] Jinis iki salah siji saka papat anggota génus Johannestijsmania. Tuwuhan iki minangka kulawarga tetuwuhan nut-proposal utawa karan palem.[5] Sawenèh negara duwé sebutan béda kanggo godhong iki, ana kang ngarani godhong payung sal ing Malaysia, bang rauh ing Thailand, lan ing Inggris diarani godhong palem payung .[5]
Jeneng ngélmiyah tetuwuhan iki dijupuk saka jeneng Profésor Teijsman utawa Elias Teysmann Johannes.[6] Profésor botani saka bangsa Walanda iki kang pisanan nemokaké génus saka tetuwuhan unik ing jeron alas Sumatra.[6] Tuwuhan godhong raseksa ditemokaké ing awal abad ka-19.[6]
Rwaning payung tuwuhan kang mundak akèh siji. Jeneng buta godhong kang dijupuk saka ukuran saka godhong saka tuwuhan kuwi kang gedhe banget.[7] Dawa saka buta godhong antarané 3 kanggo 6 meter karo jembaré saka siji meter.[7] nalika viewed saka kadohan, tuwuhan iki katon ora trunked. Header kasusun saka 20-30 godhong. Long godhong saka 2,5 m karo sudhut kang hard lan eri. Bercuping cilik lan asal karo vena kanggo principal godhong. Ing werna saka godhong saka buta ijo karo serrated rwaning sudhut.[4][7] Tektur saka godhong saka buta kuwat banget lan lumahing sawijining gleams kaya lontar rwaning.[7] ing Wangun saka godhong saka buta tapered tip lan dasar saka godhong sarta kahyangan pérangan saka bali saka godhong.[8] Perbungaannya - shaped panicles, dumunung ing kelek godhong, wangun mujur. Hilt shaped spathe, ukuran 40 × 20 cm. Brakteanya gunggungipun kanggo 5-6, melanset, ukuran 10–20 cm. Ing kembang kang putih, alus, dawane 5 mm, ukuran 4 × 2 mm. Woh atos, karo lumahing atos. Sawijining diameteripun 4 cm, dijamin bongkahan saka cork kang conthong-shaped.[3][4]
Ing godhong tuwuhan kang buta ora resistance nalika dumunung ing langsung suryo srengenge, mulane tuwuhan iki asring ketemu akèh ing antarané kandhel wit-witan.[7] Tuwuhan kang belongs kanggo spesies saka palm, akèh ing kelompok mbentuk rumpun.[7] Sanajan iku wis wiji, tuwuhan iki luwih asring proliferate nggunakaké tunas amarga kulit wiji dijamin déning nglukis kulit lan hard.[7] ing Tuwuhan godhong buta kang isih anyar bakal tuwuh poking metu saka lemah.[7] Anane buta tetuwuhan iki ing wektu iku njupuk suda amarga akèh saka alas fires supaya wit-witan papan perlindungan tuwuhan iki uga suda.[7] ing Werna saka tuwuhan godhong raksasan pipa root serat kayata wit kurma.[9]
Sawijining godhong kang nglukis lan kuwat lan asring digunakake déning residents kanggo nggawe gendheng lan témbok omah.[10][11] Godhong saka buta iku bisa tahan banyu udan ing long term.[7] Senadyan iki, ing godhong kang colored whitish nalika garing ora setahan lan seawet rwaning thatch utawa godhong nipah.[10] Nganti saiki isih ana wong ing wilayah Besitang lan Langkat kang isih nggunakaké buta godhong kanggo nggawe omah utawa gubug ing lapangan.[7] ing Godhong saka buta, ing negara Thailand malah nggunakaké aplikasi iku kanggo gendheng saka sekolah eco-loropaken.[11] Asring digunakake minangka payung padha darurat godhong-godhong gedhang amarga jembaré saka godhong.
Sumelang iki tetuwuhan kang apik, mligi ing godhong; iku bisa uga dipigunakaké minangka ornamental tetuwuhan. Sawise tuwuhan iku bab bakal piloted minangka ornamental tetuwuhan, nanging kurang supaya sukses amarga bisa menehi werna ing kerjasama karo jamur mycorrhizae, kang bisa ditemokaké ing panggonan native.[4] Nomer saka populasi godhong iki payung -ing '80s-, nanging digunakake digunakake déning masyarakat, ing tangan liyané, ing tambahan saka tuwuhan iki wis alon. Tuwuhan iki wis lestarekake liwat wiji. Ing godhong saka payung wangun header kang cukup ayu, kang nimbulaké bisa digunakake minangka tuwuhan ornamental.[3]
Tuwuhan buta godhong akèh ing alas tropis karo sudhut godhong.[7] Iku amarga tuwuhan iki wis tansah urip ing iyub-iyub saka wit kanggo ngreksa piyambak saka panas saka srengéngé.[7] Tuwuhan iki mundak akèh ing wana wilayah Asia Kidul-wétan, kayata Thailand lan Malaysia.[7] Ing Kulon Malaysia, bisa ditemokake ing Kelantan, lan Johor Bahru. Ing East Malaysia, bisa ditemokake ing Sarawak. Ing Sumatra, tuwuhan iki bisa ditemokaké ing Riau lan Sumatera utara. Miturut Sastrapradja et al. ing bukunipun, Palm Indonesia kasebut kang antarané taun 1880-1940, tuwuhan iki wis kasebar ing Aceh lan Wétan Sumatra. Ing ing Semenanjung Melayu lan Sarawak, lan Kalimantan Wétan, rwaning payung uga asring pinanggih. Payung saka godhong akèh ing alas-alas lan ing alas kang ana ing ngisor. Arang pinanggih ing mbukak, lan bisa ditemokaké ing dhuwur saka 25-1200 meter ndhuwur segara tingkat. Yen tuwuhan kang nandur ing alas kang bubar kabuka, tuwuhan iki bakal cepet languish. Ing Besitang, Langkat, Sumatera Utara, contoné, sawisé alas wis dibukak lan digunakake minangka plantations saka oranye, tuwuhan alon shrinking.[3][4]
Tuwuhan iki bisa ditemokaké ing TNGL bebarengan karo Rafflesia hasseltii. Ana, iku wis ngandika kang nomer saka individu iku luwih kurang, lk. (luwih utawa kurang) mung 5 mesthi - empu wiwitan angel kanggo nemokake. Ing taun 1860, tuwuhan iki isih bisa ditemokaké ing Padang, Sumatra Kulon. Minangka kanggo ing Sumatera utara, ketemu sawisé eksplorasi saka alam ing taun 1972. Ing Riau, banjur tuwuhan ketemu 1992. Tuwuhan iki dhewe wis dipunwiwiti kanggo luwih kurang. Ing Bogor Botanical Garden dhewe, tuwuhan wis ketemu kanggo tuwuh karo dhuwur saka 2 m karo rwaning ukuran saka 150 × 50 cm.[4]
_001.jpg)
|access-date= (pitulung) Godhong payung (aran liya buta godhong, godhong sang utawa salo) iku jinis tanduran bangsa palem kang nduwèni godhong gedhé, sudhut, lan bakuh. Ing asalé ya iku ing Semenanjung Melayu lan Sarawak, godhong iki digunakaké minangka gendhèng. Mulané, LIPI -buku ing Lontar ing Indonesia, kang wis ditulis S. Sastrapradja et al. (1981)- tuwuhan iki diarani roning payung. Ing Indonésia, tanduran iki uga misuwur kanthi jeneng gajah, lenga (Sumatra), godhong (Sumatra), lan godhong salo (Mly. R.).
Godhong raseksa iku salah siji tetuwuhan asli saka Malaysia lan Sumatera Utara, Indonésia .. Tetuwuhan iki bisa ditemokaké ing papan ing Aras Napal cedhak Taman Nasional Gunung Leuser. Godhong raseksa iki kalebu jinis tuwuhan palem. Wong lokal uga asring ngarani iku minangka istilah godhong. Jeneng ngèlmiyah saka godhong raseksa iki ya iku Johannestijsmania . Jinis iki salah siji saka papat anggota génus Johannestijsmania. Tuwuhan iki minangka kulawarga tetuwuhan nut-proposal utawa karan palem. Sawenèh negara duwé sebutan béda kanggo godhong iki, ana kang ngarani godhong payung sal ing Malaysia, bang rauh ing Thailand, lan ing Inggris diarani godhong palem payung .
Jeneng ngélmiyah tetuwuhan iki dijupuk saka jeneng Profésor Teijsman utawa Elias Teysmann Johannes. Profésor botani saka bangsa Walanda iki kang pisanan nemokaké génus saka tetuwuhan unik ing jeron alas Sumatra. Tuwuhan godhong raseksa ditemokaké ing awal abad ka-19.
Johannesteijsmannia utawi Daun Payung miwah Palem Kol inggih punika génus patang soroh taru palem sané kapanggih ring alas tropis ring Malaysia, Kalimantan miwah Sumatra kalér.[1] Ketahnyané palem kol nénten madué carang. Wastan génus puniki kaambil saking Johannes Elias Teijsmann, ahli botanik saking Belanda sané naen dados diréktur Kebun Raya Bogor, saking 1830 ngantos 1869.
Spésies rumasuk:[2]
Johannesteijsmannia altifrons (Rchb.f. & Zoll.) H.E.Moore - Thailand kidul, Malaysia, Bornéo, Sumatra.
Johannesteijsmannia lanceolata J.Dransf. - Malaysia: Selangor
Johannesteijsmannia magnifica J.Dransf. - Malaysia: Selangor
Johannesteijsmannia perakensis J.Dransf. - Malaysia: Perak, Kedah.
Johannesteijsmannia utawi Daun Payung miwah Palem Kol inggih punika génus patang soroh taru palem sané kapanggih ring alas tropis ring Malaysia, Kalimantan miwah Sumatra kalér. Ketahnyané palem kol nénten madué carang. Wastan génus puniki kaambil saking Johannes Elias Teijsmann, ahli botanik saking Belanda sané naen dados diréktur Kebun Raya Bogor, saking 1830 ngantos 1869.
Johannesteijsmannia is a genus of four species of palms found in tropical rainforests of the Malay Peninsula, Borneo and northern Sumatra.[2] They are fan palms, usually growing without a trunk. The genus was named in honor of Johannes Elias Teijsmann, a Dutch botanist who was director of the Bogor Botanical Gardens from 1830 to 1869.
Species include:[3]
Johannesteijsmannia altifrons 
Johannesteijsmannia magnifica Johannesteijsmannia is a genus of four species of palms found in tropical rainforests of the Malay Peninsula, Borneo and northern Sumatra. They are fan palms, usually growing without a trunk. The genus was named in honor of Johannes Elias Teijsmann, a Dutch botanist who was director of the Bogor Botanical Gardens from 1830 to 1869.
Johannesteijsmannia es un género de plantas con flores perteneciente a la familia de las palmeras (Arecaceae). Comprende 3 especies descritas.[2]
El género fue descrito por Harold Emery Moore y publicado en Principes 5: 116. 1961.[3]
Johannesteijsmannia: nombre genérico dedicado a Johannes Elias Teijsmann (1808 - 1882), botánico holandés.
A continuación se brinda un listado de las especies del género Johannesteijsmannia aceptadas hasta septiembre de 2012, ordenadas alfabéticamente. Para cada una se indica el nombre binomial seguido del autor, abreviado según las convenciones y usos.
Johannesteijsmannia es un género de plantas con flores perteneciente a la familia de las palmeras (Arecaceae). Comprende 3 especies descritas.
Johannesteijsmannia est un genre de quatre espèces de palmiers que l’on trouve dans les forêts tropicales humides de la péninsule malaise, de Bornéo et du nord de Sumatra. Ce sont des palmiers solitaires, acaules ou à stipe court, développant de grandes feuilles simples et entières . Le genre a été nommé en l'honneur de Johannes Elias Teijsmann, un botaniste néerlandais qui a dirigé le jardin botanique de Bogor de 1830 à 1869[1].
« Joey Palm » est l'équivalent anglais « plus court » de ce groupe. Il contient les espèces suivantes :
J. altifrons au jardin botanique de Singapour.
J. magnifica au jardin botanique de Singapour.
J. lanceolata au jardin botanique de Singapour.
J. perakensis' au jardin botanique de Singapour.
Johannesteijsmannia est un genre de quatre espèces de palmiers que l’on trouve dans les forêts tropicales humides de la péninsule malaise, de Bornéo et du nord de Sumatra. Ce sont des palmiers solitaires, acaules ou à stipe court, développant de grandes feuilles simples et entières . Le genre a été nommé en l'honneur de Johannes Elias Teijsmann, un botaniste néerlandais qui a dirigé le jardin botanique de Bogor de 1830 à 1869.
« Joey Palm » est l'équivalent anglais « plus court » de ce groupe. Il contient les espèces suivantes :
Johannesteijsmannia altifrons Johannesteijsmannia lanceolata Johannesteijsmannia magnifica Johannesteijsmannia perakensisDaun payung, daun raksasa, daun sang, atau salo (Johannesteijsmannia altifrons) adalah sejenis palem yang mempunyai daun yang besar, lebar, dan relatif kuat. Di pedalaman Semenanjung Malaya dan Sarawak, ia dipergunakan sebagai atap. Oleh karena itu, pihak LIPI -dalam buku Palem Indonesia, yang ditulis S. Sastrapradja dkk. (1981)- tumbuhan ini dinamakan daun payung.[3] Di Indonesia, tanaman ini dikenal dengan nama sang gajah, sang minyak (Sumut), daun sang (Sumatra), dan daun salo (Mly. R.).[4]
Daun raksasa adalah salah satu tanaman di Indonesia tepatnya di Sumatra Utara.[5] Tanaman ini dapat ditemukan daerah Aras Napal dekat dengan Taman Nasional Gunung Leuser.[5] Daun raksasa termasuk dalam jenis tanaman palem. Masyarakat setempat juga sering menyebutnya dengan istilah daun sang.[5] Nama ilmiah daun raksasa adalah Johannestijsmania altifrons.[5] Jenis ini merupakan salah satu dari empat anggota genus Johannestijsmania. Tanaman ini masuk ke dalam keluarga pinang-pinangan atau disebut palem.[5] Beberapa negara memiliki sebutan berbeda untuk daun raksasa ini yaitu daun payung sal untuk Malaysia, bang soon untuk Thailand, dan di negara Inggris menyebutnya dengan umbrella leaf palm.[5] Nama ilmiah dari daun raksasa diambil dari nama Profesor Teijsman atau Elias Teysmann Johannes.[6] Profesor tersebut ialah seorang ahli botani Belanda yang pertama kali menemukan genus yang unik dari tanaman di pedalaman Sumatra tersebut.[6] Tanaman daun raksasa ditemukan pada awal abad ke-19.[6]
Daun payung adalah tanaman yang tumbuh tunggal. Nama daun raksasa diambil dari ukuran daun tanaman tersebut yang sangat besar.[7] Panjang daun raksasa antara 3 sampai 6 meter dengan lebar satu meter.[7] Jika dilihat dari jauh, tanaman ini tampak tidak berbatang. Tajuknya terdiri atas 20-30 daunan. Panjang daunnya 2,5 m dengan tepi yang keras dan berduri. Bercuping kecil dan berpangkal dengan urat ke pokok daun. Warna daun raksasa hijau dengan tepi daun bergerigi.[4][7] Tekstur daun raksasa sangat kuat dan permukaannya mengkilat seperti daun kelapa.[7] Bentuk daun raksasa meruncing diujung dan pangkal daun serta melebar dibagian tengan daun.[8] Perbungaannya berbentuk malai, terletak di ketiak daun, bentuknya tegak. Pangkalnya berbentuk seludang, berukuran 40 × 20 cm. Brakteanya berjumlah 5-6, melanset, berukuran 10–20 cm. Bunganya putih, lunak, panjangnya 5 mm, berukuran 4 × 2 mm. Buahnya kasar, dengan permukaan kasar. Garis tengahnya 4 cm, ditutupi benjolan gabus yang berbentuk kerucut.[3][4]
Tanaman daun raksasa tidak tahan apabila terletak di bawah matahari langsung, oleh karena itu tanaman ini sering ditemukan tumbuh di antara pepohonan yang lebat.[7] Tanaman yang termasuk jenis palem ini, tumbuh berkelompok membentuk rumpun.[7] Meskipun memiliki biji, tumbuhan ini lebih sering berkembang biak menggunakan tunas karena kulit bijinya ditutup oleh kulit yang tebal dan keras.[7] Tanaman daun raksasa yang masih baru akan tumbuh menyembul dari dalam tanah.[7] Keberadaan tanaman raksasa saat ini sudah semakin berkurang karena banyak kebakaran hutan sehingga pohon tempat berlindung tanaman ini juga berkurang.[7] Akar tumbuhan daun raksasan berjenis akar serabut seperti tumbuhan palem lainnya.[9]
Daunnya yang tebal dan kuat sering dimanfaatkan oleh warga untuk membuat atap dan dinding rumah.[10][11] Daun raksasa mampu menahan air hujan dalam jangka waktu yang lama.[7] Meskipun demikian, daun yang berwarna keputih-putihan bilamana kering ini tidak setahan dan seawet daun rumbia atau daun nipah.[10] Sampai sekarang masih ada masyarakat di daerah Besitang dan Langkat yang masih menggunakan daun raksasa untuk membuat rumah atau gubug di ladang.[7] Daun raksasa, di negara Thailand bahkan ada yang menggunakannya untuk atap sebuah sekolah ramah lingkungan.[11] Sering pula dijadikan sebagai payung darurat serupa daun pisang karena lebar daunnya.
Perawakan tanaman ini indah, apalagi daunnya; mungkin dapat juga dijadikan tanaman hias. Pernah tanaman ini hendak diujicobakan sebagai tanaman hias, tetapi kurang begitu berhasil karena mungkin akarnya yang bekerjasama dengan jamur mikoriza, yang bisa ditemui di tempat asalnya.[4] Jumlah populasi daun payung ini -pada tahun '80-an-, tetapi banyak digunakan oleh masyarakat, di sisi lain, perkembangbiakan tumbuhan ini lambat. Tumbuhan ini dikembangbiakan melalui biji. Daun payung membentuk tajuk yang cukup indah, yang menyebabkan bisa digunakan sebagai tanaman hias.[3]
Tanaman daun raksasa tumbuh di hutan tropis dengan daun lebar.[7] Hal tersebut dikarenakan tumbuhan ini selalu hidup dibawah naungan pohon untuk melindungi diri dari panasnya sinar matahari.[7] Tanaman ini tumbuh di hutan wilayah Asia Tenggara seperti Thailand dan Malaysia.[7] Di Malaysia Barat, bisa ditemui di Kelantan, dan Johor Bahru. Di Malaysia Timur, bisa didapati di Sarawak. Di Sumatra, tanaman ini bisa ditemui di Riau dan Sumut. Menurut Sastrapradja dkk. dalam bukunya, Palem Indonesia disebutkan bahwa antara tahun 1880-1940, tumbuhan ini tersebar di Aceh dan Sumatra Timur. Di Semenanjung Malaya dan Sarawak, serta Kalimantan Timur, daun payung sering pula ditemui. Daun payung tumbuh di hutan-hutan yang lebat dan di hutan yang terdapat di bagian bawah. Jarang ditemui di tempat terbuka, dan bisa didapati di ketinggian 25-1200 mdpl. Apabila tanaman ini ditanami di hutan yang baru dibuka, tanaman ini akan lekas merana. Di Besitang, Langkat, Sumatra Utara misalnya, setelah hutan dibuka dan dijadikan sebagai perkebunan jeruk, tanaman ini perlahan menyusut.[3][4]
Tanaman ini bisa didapati di TNGL bersama dengan Rafflesia hasseltii. Di sana, dikatakan bahwa jumlah individu agak kurang, lk. (lebih kurang) cuma 5 saja - karenanya mulai sulit dicari. Pada tahun 1860, tanaman ini masih bisa dijumpai di Padang, Sumatra Barat. Adapun di Sumut, diketemukan setelah adanya eksplorasi alam tahun 1972. Di Riau, barulah tanaman ini ditemukan tahun 1992. Tanaman ini sendiri sudah mulai agak kurang. Di Kebun Raya Bogor sendiri, tanaman ini ditemui bertumbuh dengan tinggi 2 m dengan ukuran daun 150 × 50 cm.[4]
Daun payung, daun raksasa, daun sang, atau salo (Johannesteijsmannia altifrons) adalah sejenis palem yang mempunyai daun yang besar, lebar, dan relatif kuat. Di pedalaman Semenanjung Malaya dan Sarawak, ia dipergunakan sebagai atap. Oleh karena itu, pihak LIPI -dalam buku Palem Indonesia, yang ditulis S. Sastrapradja dkk. (1981)- tumbuhan ini dinamakan daun payung. Di Indonesia, tanaman ini dikenal dengan nama sang gajah, sang minyak (Sumut), daun sang (Sumatra), dan daun salo (Mly. R.).
Daun raksasa adalah salah satu tanaman di Indonesia tepatnya di Sumatra Utara. Tanaman ini dapat ditemukan daerah Aras Napal dekat dengan Taman Nasional Gunung Leuser. Daun raksasa termasuk dalam jenis tanaman palem. Masyarakat setempat juga sering menyebutnya dengan istilah daun sang. Nama ilmiah daun raksasa adalah Johannestijsmania altifrons. Jenis ini merupakan salah satu dari empat anggota genus Johannestijsmania. Tanaman ini masuk ke dalam keluarga pinang-pinangan atau disebut palem. Beberapa negara memiliki sebutan berbeda untuk daun raksasa ini yaitu daun payung sal untuk Malaysia, bang soon untuk Thailand, dan di negara Inggris menyebutnya dengan umbrella leaf palm. Nama ilmiah dari daun raksasa diambil dari nama Profesor Teijsman atau Elias Teysmann Johannes. Profesor tersebut ialah seorang ahli botani Belanda yang pertama kali menemukan genus yang unik dari tanaman di pedalaman Sumatra tersebut. Tanaman daun raksasa ditemukan pada awal abad ke-19.
Johannesteijsmannia is een geslacht uit de palmenfamilie (Arecaceae). De soorten uit het geslacht komen voor in tropische regenwouden in het zuidelijk Thailand, Maleisië en Indonesië.
Johannesteijsmannia is een geslacht uit de palmenfamilie (Arecaceae). De soorten uit het geslacht komen voor in tropische regenwouden in het zuidelijk Thailand, Maleisië en Indonesië.
Johannesteijsmannia é um género botânico pertencente à família Arecaceae[1].
Johannesteijsmannia é um género botânico pertencente à família Arecaceae.
«Johannesteijsmannia — World Flora Online». www.worldfloraonline.org. Consultado em 19 de agosto de 2020泰氏榈属（学名：Johannesteijsmannia）是棕榈目棕榈科的一属，包含4个物种，这些物种存在于泰国、马来西亚和印度尼西亚的热带雨林中。通常为扇状棕榈，通常无主干。[1]
.JPG){kind=small}
这是一篇貝葉棕族小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
SBG.jpg)
_SBG.jpg)
_SBG.jpg)
SBG.jpg)
