Qara dəniz sahillərində, Krasnodar vilayətində, Krım da, Balkan da və Kiçik Asiya da yayılmışdır. Dəniz səviyyəsindən 360-400 m-ə qədər hündürlükdə dağ yamaclarında bitir. Toxumla çoxalır, palıdla, ardıcların digər növləri ilə birlikdə meşə qruplaşmalrında bitir. Toxumvermə bir ildən sonra müşahidə edilir. 600 ilə qədər yaşayır. 1941-1943-cü illərin hərbi hərəkatları, ardıc meşələrinin sistemsiz qırılması əkinlərə böyük ziyan vurmuşdur. Bundan əlavə 1951-1957-ci illərin quraqlıqları, zərərverici və xəstəliklərin kütləvi yayılması meşələrin vəziyyətinə mənfi təsir göstərmişdir. Hazırda Şimal-Qərbi Qafqazın hündür ardıc meşələrinin vəziyyəti acınacaqlıdır. Ağacların ayrıca və qruplarla əkilməsinin azalması müşahidə edilir. Əhəngdaşlı torpaqlarda yerləşən ardıc meşələri çox zəifdir. Bütün ardıc meşələri I qrupa aiddir. Növün yüksək dekorativ, qiymətli texniki dərman və landşaft bitkisi kimi tamamilə mühafizəsi vacibdir. Hündür ardıc meşələrində qoruqların yaradılması, onların ərazisində tikinti, yolların salınması, dağ-mədən işlərinin aparılması qadağan olunmalıdır. Pozulmuş sistemlərin bərpası üçün xüsusi meşə təsərrüfatı tədbirləri aparmaq lazımdır. Bu növə Bakı şəhərindəki park və bağlarda rast gəlinir.
Деревья и кустарники СССР. т.3.1954; Флора Азербайджана. т.5. 1954; Azərbaycanın ağac və kolları. III cild. 1970; Azərbaycanın “Qırmızı” və “Yaşıl Кitabları”na tövsiyə olunan bitki və bitki formasiyaları. 1996; Azərbaycan florasının konspekti. I-III cildlər. 2005; 2006; 2008.
Qara dəniz sahillərində, Krasnodar vilayətində, Krım da, Balkan da və Kiçik Asiya da yayılmışdır. Dəniz səviyyəsindən 360-400 m-ə qədər hündürlükdə dağ yamaclarında bitir. Toxumla çoxalır, palıdla, ardıcların digər növləri ilə birlikdə meşə qruplaşmalrında bitir. Toxumvermə bir ildən sonra müşahidə edilir. 600 ilə qədər yaşayır. 1941-1943-cü illərin hərbi hərəkatları, ardıc meşələrinin sistemsiz qırılması əkinlərə böyük ziyan vurmuşdur. Bundan əlavə 1951-1957-ci illərin quraqlıqları, zərərverici və xəstəliklərin kütləvi yayılması meşələrin vəziyyətinə mənfi təsir göstərmişdir. Hazırda Şimal-Qərbi Qafqazın hündür ardıc meşələrinin vəziyyəti acınacaqlıdır. Ağacların ayrıca və qruplarla əkilməsinin azalması müşahidə edilir. Əhəngdaşlı torpaqlarda yerləşən ardıc meşələri çox zəifdir. Bütün ardıc meşələri I qrupa aiddir. Növün yüksək dekorativ, qiymətli texniki dərman və landşaft bitkisi kimi tamamilə mühafizəsi vacibdir. Hündür ardıc meşələrində qoruqların yaradılması, onların ərazisində tikinti, yolların salınması, dağ-mədən işlərinin aparılması qadağan olunmalıdır. Pozulmuş sistemlərin bərpası üçün xüsusi meşə təsərrüfatı tədbirləri aparmaq lazımdır. Bu növə Bakı şəhərindəki park və bağlarda rast gəlinir.
Juniperus excelsa o ginebre gec és un ginebre que es troba en una zona que abasta el sud-est d'Europa i la part d'Àsia que arriba fins al Caucas.
Es pot presentar en forma d'arbust o d'arbre. El seu creixement assoleix una mida que pot variar entre 6 i 20 metres d'alçada, en algunes rares ocasions fins a 25 m. Té una àmplia capçada cònica, arrodonida o irregular.
Les fulles són perennes i presenten dues formes: juvenils en forma d'agulla de 8-10 mm de llarg en plàntules i adultes en forma d'escata de 0,6-3 mm de llarg en les plantes més velles.[1] Presenten estomes en les fulles juvenils epistomàtics, en fulles madures amfiestomàtiques majoritàriament 2 línies discretes s'estrenyen des de la base fins a l'àpex; de color verd clar o verd groguenc; així com en les fulles madures es produeix una sola cavitat amb resina mitjana.[2]
El tronc pot fer fins a 2 m de diàmetre. Té color marró clar i està recobert per una escorça aspra grisenca. Té moltes branques primes i cilíndriques, algunes només fan 0'6 o 0,8 mm.
En molts casos es presenta en forma diòdica, és a dir, amb plantes masculines i femenines separades; però també es poden trobar exemplars individuals que produeixen ambdós sexes. Les pinyes són agrupacions de baies d'uns 6-11 mm de diàmetre, de color negre blavós o lilades, amb una flor cerosa blanquinosa, i contenen 3-6 llavors, que maduren en uns 18 mesos. Els cons masculins són de 3-4 mm de llarg, i aboquen el seu pol·len a la primavera.
Es troba al nord-est de Grècia, el sud de Bulgària, Turquia, Síria, el Líban, i el Caucas. La seva distribució altitudinal varia entre 100 i 1000 metres Crimea i de 2.300 metres al Caucas i Turquia.[2]La seva aparició està determinada per una precipitació anual entre 500 i 1000 mm. Es presenta principalment en els penya-segats rocosos de calcària o calç format sobre subsòl pobre. De vegades es troba en companyia d'alzines o arbustos.[1]
El ginebre grec va ser descrit per primera vegada per Marshall von Bieberstein el 1798, en el Tableau des províncies situées sud la côte Occidental de la mer Caspienne entre els fleuves Terek et Kour.[3][4] S'enumeren els següents sinònims: Juniperus lycia Pall, isophyllos Juniperus (K.Koch), Juniperus Olivieri (Carrière), Juniperus aegaea (Griseb.) i Juniperus Taurica (Pall.) Lipsky (no Lindl.).
Una subespècie anomenada J. excelsa subsp. polycarpos, coneguda també amb el nom de ginebre pèrsic, es localitza a la serralada d'Elburz, en altres muntanyes de l'Iran i fins al nord-oest de Pakistan. S'ha trobat una població aïllada a la serralada d'Akhdar Jebal (Oman). Alguns botànics tracten aquesta població no com una subespècie, sinó com a una espècie diferent del Juniperus polycarpos, sinònima de Juniperus macropoda.
Sovint es troba juntament amb Juniperus foetidissima, que es distingeix pels brots més prims 0,7-1,3 mm de diàmetre (en a J. foetidissima d'1,2 a 2 mm de diàmetre), i el de color gris-verd de les fulles de la foetidissima, en lloc de verd groguenc fulles.
Alguns historiadors van proposar identificar aquesta espècie amb la varietat de cedre esmentat a la Bíblia,(Llibre dels reis, 1, 10:12) una fusta de qualitat emprada en la construcció del temple de Salomó, però s'ha arribat a decisió concloent, ja que hi ha una altra opció que també encaixa amb les característiques requerides: la fusta de sàndal (Pterocarpus santalinus). El problema està en el fet que al text bíblic no especifica amb claredat la situació d'Ofir, la ciutat de procedència de la fusta.[5]
La UICN ha inclòs el ginebre grec en la seva Llista Vermella d'Espècies Amenaçades amb l'etiqueta de "preocupació menor".
Pel que fa a les existències en territoris búlgars, grecs i xipriotes, es va preveure amb la Directiva sobre Flora Fauna i Hàbitat Nº 92/43 / CEE,en la versió actualitzada de l'1 de gener de 2007, annex 1, que passin a ser zones protegides i també les seves espècies entre les que està el ginebre.[6]
Farjon, A. (2005) "Monograph of Cupressaceae and Sciadopitys", Royal Botanic Gardens, Kew. ISBN 1-84246-068-4.
Juniperus excelsa o ginebre gec és un ginebre que es troba en una zona que abasta el sud-est d'Europa i la part d'Àsia que arriba fins al Caucas.
Der Griechische Wacholder (Juniperus excelsa) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Wacholder (Juniperus) in der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae).
Der Griechische Wacholder wächst als immergrüner Baum, der Wuchshöhen bis zu 20 Meter erreicht oder als aufrechter bis niederliegender Strauch. Die Baumkrone ist bei jungen Bäumen kegelförmig angelegt und entwickelt sich später zu einem breiten und offenen Habitus. Die hellbraune Borke löst sich in schmalen Streifen vom Stamm. Die stielrunden und dünnen Zweige erreichen einen Durchmesser von nur 0,6 bis 0,8 Millimeter.
Die nadelförmigen Blätter juveniler Bäume weisen eine Länge von 5 bis 6 Millimeter auf. Die schuppenartigen Blätter ausgewachsener Bäume sind an den Endverzweigungen 0,6 bis 1,1 mm lang und 0,4 bis 0,8 mm breit.[1] Sie zeigen eine eiförmig-rhombische Gestalt, sind den Zweigen fest angedrückt, spitz und besitzen auf der Blattrückseite eine zentrale eiförmige oder linealische Harzdrüse. Die Blattränder sind ganzrandig.[2]
Der Griechische Wacholder ist sowohl einhäusig (monözisch) als auch zweihäusig (diözisch) getrenntgeschlechtig. Die kugeligen Samenzapfen haben einen Durchmesser von 8 Millimeter. Sie reifen im zweiten Jahr, sind kugelförmig, leicht bereift und im reifen Zustand dunkel purpurlich-braun. Ein Zapfen enthält vier bis sechs Samen.[2]
Das Verbreitungsgebiet reicht vom östlichen Mittelmeergebiet (Albanien, Süd-Bulgarien, Mazedonien, Nord-Griechenland, Anatolien, Zypern, Libanon) über die Schwarzmeerregion (Halbinsel Krim, Kaukasusregion) bis zum Elburs-Gebirge im Süden des Kaspischen Meeres. Seine Höhenverbreitung reicht von 100 bis 1000[2] Meter auf der Krim und bis 2300 Meter im Kaukasus und in der Türkei.
Seine Bestände bilden in mehreren Gebirgen die Baumgrenze. Seine Vorkommen werden durch Jahresniederschläge zwischen 500 und 1000 mm bestimmt. Er kommt hauptsächlich an steinigen Felshängen auf kalkhaltigem oder kalkarmem Untergrund vor und kommt dort in Reinbeständen, gemischt mit anderen Koniferen wie dem Stinkenden Wacholder oder in Sekundärbeständen mit strauchförmigen Eichen vor. Weiter im Osten wird die Art vom nahe verwandten Juniperus polycarpos abgelöst, der an noch extremere Klimabedingungen angepasst ist.[1]
Der Griechische Wacholder (Juniperus excelsa M.Bieb.) wird in der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae) innerhalb der Gattung Juniperus in der Sektion Sabina geführt. Er wurde von Marschall von Bieberstein im Jahre 1798 im Tableau des provinces situées sur la côte occidentale de la mer Caspienne entre les fleuves Terek et Kour erstbeschrieben.[3][4] Folgende Synonyme werden unter anderen angeführt: Juniperus lycia Pall., Juniperus isophyllos K.Koch, Juniperus olivieri Carrière, Juniperus aegaea Griseb. und Juniperus taurica (Pall.) Lipsky (non Lindl.)
Der in anderen Quellen als Unterart Juniperus excelsa subsp. polycarpos (K.Koch) Takht.[1] gesehene Wacholder wird hier als Art Juniperus polycarpos K.Koch geführt.
Der Griechische Wacholder ist in Teilen seines Verbreitungsgebiets häufig und erscheint daher nicht gefährdet. Die IUCN führt ihn in ihrer Roten Liste gefährdeter Arten dementsprechend mit „Least Concern“.[5]
Die bulgarischen, griechischen und zyprischen Bestände werden mit der Fauna-Flora-Habitat-Richtlinie Nr. 92/43/EWG in der aktualisierten Fassung vom 1. Januar 2007 der Europäischen Union (FFH-RL) Anhang 1[6] durch geforderte Schutzgebietausweisungen, denen Wacholderarten angehören, geschützt.
Der Griechische Wacholder (Juniperus excelsa) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Wacholder (Juniperus) in der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae).
Juniperus excelsa, commonly called the Greek juniper, is a juniper found throughout the eastern Mediterranean, from northeastern Greece and southern Bulgaria across Turkey to Syria and Lebanon, Jordan, the Caucasus mountains, and southern coast of Crimea.
A subspecies, J. excelsa subsp. polycarpos, known as the Persian juniper, occurs in the Alborz and other mountains of Iran east to northwestern Pakistan, and an isolated population in the Jebal Akhdar mountains of Oman; some botanists treat this as a distinct species, Juniperus polycarpos.[3]
Juniperus excelsa is a large shrub or tree reaching 6–20 metres (20–66 feet) tall, rarely 25 m (82 ft). It has a trunk up to 2 m (6+1⁄2 ft) in diameter, and a broadly conical to rounded or irregular crown. The leaves are of two forms, juvenile needle-like leaves 8–10 millimetres (5⁄16–3⁄8 in) long on seedlings, and adult scale-leaves 0.6–3 mm long on older plants.
It is largely dioecious with separate male and female plants, but some individual plants produce both sexes. The cones are berry-like, 6–11 mm in diameter, blue-black with a whitish waxy bloom, and contain 3-6 seeds; they are mature in about 18 months. The male cones are 3–4 mm long, and shed their pollen in early spring.
It often occurs together with Juniperus foetidissima, being distinguished from it by its slenderer shoots 0.7–1.3 mm diameter (1.2–2 mm diameter in J. foetidissima), and grey-green, rather than mid green, leaves.
The Algum wood mentioned in the Bible may be from this species, but is not definitely so.
Juniperus excelsa, commonly called the Greek juniper, is a juniper found throughout the eastern Mediterranean, from northeastern Greece and southern Bulgaria across Turkey to Syria and Lebanon, Jordan, the Caucasus mountains, and southern coast of Crimea.
A subspecies, J. excelsa subsp. polycarpos, known as the Persian juniper, occurs in the Alborz and other mountains of Iran east to northwestern Pakistan, and an isolated population in the Jebal Akhdar mountains of Oman; some botanists treat this as a distinct species, Juniperus polycarpos.
Le Genévrier grec (Juniperus excelsa) est un arbre appartenant au genre Juniperus et à la famille des Cupressaceae.
Foja divlja (divlja foja, gorska foja, gorska borovica; Foja gorčljiva; lat. Juniperus excelsa) je biljka iz porodice Cupressaceae, rod borovica (Juniperus). Odlikuje se piramidalnom krošnjom. Raste po Mediteranu i nekim azijskim zemljama, i.a je u Makedoniji, Grčkoj, Krimu, Armeniji, bivši, sovjetskim republikama, Iranu, Libanonu u drugdje.
Foja divlja (divlja foja, gorska foja, gorska borovica; Foja gorčljiva; lat. Juniperus excelsa) je biljka iz porodice Cupressaceae, rod borovica (Juniperus). Odlikuje se piramidalnom krošnjom. Raste po Mediteranu i nekim azijskim zemljama, i.a je u Makedoniji, Grčkoj, Krimu, Armeniji, bivši, sovjetskim republikama, Iranu, Libanonu u drugdje.
Grikkjaeinir (fræðiheiti: Juniperus excelsa[3][4]) er tegund af einiættkvísl.[5] Hann vex í kring um Miðjarðarhaf og austur til Kákasusfjalla.
Grikkjaeinir (fræðiheiti: Juniperus excelsa) er tegund af einiættkvísl. Hann vex í kring um Miðjarðarhaf og austur til Kákasusfjalla.
Juniperus excelsa,[1] antique cedrelate,[2] est arbor familiae Cupressacearum divisionisque Pinophytorum, per litora Maris Interni orientalis disseminata a Graecia, Bulgaria, Syria, et Turcia, usque ad Caucasum montem. Subspecies J. excelsa subsp. polycarpos, in montibus Persiae et in Pakistania septentrionali dispersa, etiam separatim in Oman habitat.
Situs scientifici: Tropicos • GRIN • ITIS • Plant List • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • IUCN Red List • "Juniperus excelsa" apud Plants for a Future • INPN France • USDA Plants Database 
Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Juniperus excelsa, antique cedrelate, est arbor familiae Cupressacearum divisionisque Pinophytorum, per litora Maris Interni orientalis disseminata a Graecia, Bulgaria, Syria, et Turcia, usque ad Caucasum montem. Subspecies J. excelsa subsp. polycarpos, in montibus Persiae et in Pakistania septentrionali dispersa, etiam separatim in Oman habitat.
De Griekse jeneverbes[2] (Juniperus excelsa) is een conifeer uit de cipresfamilie (Cupressaceae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Friedrich von Bieberstein in 1800.[3]
De Griekse jeneverbes komt voor op de Balkan, Krim, Klein-Azië, de Kaukasus, delen van Centraal-Azië, de Levant, Oman en de Indiase deelstaat Jammu en Kasjmir. De soort heeft een voorkeur voor mediterraan struikgewas, loofbos, naaldbos, bergsteppen, puinhellingen en morenes. Komt voor op hoogten tussen (100-)500 en 3.000(-3.950) meter boven zeeniveau.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe Griekse jeneverbes (Juniperus excelsa) is een conifeer uit de cipresfamilie (Cupressaceae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Friedrich von Bieberstein in 1800.
Gresk einer eller «Arâr» (latin: Juniperus excelsa) er en art av bartrær som tilhører einerslekten Juniperus i sypressfamilien. Den vokser ved det østlige Middelhavet, nærmere bestemt i Marokko, Portugal, Spania, Italia, Bulgaria, Hellas, Tyrkia, nordlige Syria, Libanon og i Kaukasus. Ofte utgjør den tregrensen, med vekst i høyder fra 100 moh. (Krim) til 2 300 moh. (Tyrkia, Kaukasus).
Videre vokser en underart, persisk einer (Juniperus excelsa ssp. polycarpos) i Alborz-fjellene i Iran, i det nordvestre Pakistan, og isolert i fjellområdet Jebel Akhdar i Oman. Den tåler kulde og tørke, men ikke så godt som underarten persisk einer.
Det opptrer ofte sammen med Juniperus foetidissima, men denne har mer rent grønne nåler og tykkere skudd, med tykkelse 1,3 mm for gresk einer, mot 2,2 mm for Juniperus foetidissima.
Treet blir 6–20 meter høyt, sjeldent inntil 25 meter, og kan ha en diameter på 2 meter. kronen er rund eller irregulær formet. Nålene på unge skudd sitter i grupper av 3 og er inntil 8–10 mm lange, voksne nåler er grågrønne, skjellaktig tette og 1–3 mm. Den er oftest særbu, med hann- og hunnblomster på separate individer.
Frøkonglene modner til blå-svarte bær med et tidvis hvitt vokslag, inntil 6–11 mm store, runde eller ovale, litt mindre enn hos Juniperus excelsa ssp. polycarpos. Hannkonglene inntil 3–4 mm store, de sprer pollenet tidlig om våren.
Gresk einer eller «Arâr» (latin: Juniperus excelsa) er en art av bartrær som tilhører einerslekten Juniperus i sypressfamilien. Den vokser ved det østlige Middelhavet, nærmere bestemt i Marokko, Portugal, Spania, Italia, Bulgaria, Hellas, Tyrkia, nordlige Syria, Libanon og i Kaukasus. Ofte utgjør den tregrensen, med vekst i høyder fra 100 moh. (Krim) til 2 300 moh. (Tyrkia, Kaukasus).
Videre vokser en underart, persisk einer (Juniperus excelsa ssp. polycarpos) i Alborz-fjellene i Iran, i det nordvestre Pakistan, og isolert i fjellområdet Jebel Akhdar i Oman. Den tåler kulde og tørke, men ikke så godt som underarten persisk einer.
Det opptrer ofte sammen med Juniperus foetidissima, men denne har mer rent grønne nåler og tykkere skudd, med tykkelse 1,3 mm for gresk einer, mot 2,2 mm for Juniperus foetidissima.
Treet blir 6–20 meter høyt, sjeldent inntil 25 meter, og kan ha en diameter på 2 meter. kronen er rund eller irregulær formet. Nålene på unge skudd sitter i grupper av 3 og er inntil 8–10 mm lange, voksne nåler er grågrønne, skjellaktig tette og 1–3 mm. Den er oftest særbu, med hann- og hunnblomster på separate individer.
Frøkonglene modner til blå-svarte bær med et tidvis hvitt vokslag, inntil 6–11 mm store, runde eller ovale, litt mindre enn hos Juniperus excelsa ssp. polycarpos. Hannkonglene inntil 3–4 mm store, de sprer pollenet tidlig om våren.
Multimedia w Wikimedia Commons Jałowiec grecki, jałowiec wyniosły (Juniperus excelsa M. Bieb.) – gatunek rośliny z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Rośnie dziko w południowo-wschodniej i wschodniej Europie (Albania, Macedonia, Grecja, Rumunia, Krym) oraz niektórych rejonach Azji (Oman, Cypr, Liban, Syria, Turcja, Armenia, Azerbejdżan, Krasnodar, Kazachstan, Kirgistan, Turkiestan, Tadżykistan,Uzbekistan, Pakistan, Indie)[3].
Drzewo o piramidalnym pokroju i wysokości do 16 m. Pędy są cienkie, wyrastające na nich igły mają średnicę poniżej 1mm. Często liście przybierają formę pośrednią między igłami a łuskami. Na większości drzew występują zarówno kwiaty żeńskie, jak i męskie. Szyszkojagody mają średnicę ok. 1 cm, w stanie dojrzałym są purpurowobrunatne[4].
Nad Morzem Śródziemnym rośnie w lasach iglastych i mieszanych, na stepach, alpejskich piargach i morenach. Jego pionowy zasięg wynosi 100 – 3000, a nawet 3950 m n.p.m. Zazwyczaj występuje na suchych zboczach gór na podłożu wapiennym w pobliżu wybrzeża, ale spotykany jest także w głębi kontynentu, w górach zbudowanych ze skał krzemianowych. W Azji Środkowej występuje głównie w zachodniej części licznych pasm górskich w towarzystwie innych gatunków jałowców: Juniperus semiglobosa, Juniperus pseudosabina. Często spotykany jest także na północnych stokach gór wraz z świerkiem Picea schrenkiana[5].
Jałowiec grecki, jałowiec wyniosły (Juniperus excelsa M. Bieb.) – gatunek rośliny z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Rośnie dziko w południowo-wschodniej i wschodniej Europie (Albania, Macedonia, Grecja, Rumunia, Krym) oraz niektórych rejonach Azji (Oman, Cypr, Liban, Syria, Turcja, Armenia, Azerbejdżan, Krasnodar, Kazachstan, Kirgistan, Turkiestan, Tadżykistan,Uzbekistan, Pakistan, Indie).
Ареал виду охоплює Балкани, Крим, Малу Азію, Кавказ, Середню Азію. Занесено до Червоної книги України. У Криму поширений від мису Айя до Кара-Дагу, а також у Байдарській долині.
Вічнозелене дерево до 15 м заввишки. Стовбур збіжистий, скривлений, у старому віці дуплистий. Кора сіра, відшаровується тонкими смужками. Хвоя завдовжки 1 мм, лускоподібна, тупа. Шишкоягоди близько 1 см в діаметрі, фіолетово-чорні, вкриті дерев'янистими лусками, дозрівають через рік, восени. Запилюється у березні-квітні. Розмножується насінням.
Тривалість життя близько 600 років[1]. У Криму були знайдені дерева, вік яких був від 1000 до 2000 років. Найстаріший екземпляр ялівцю високого було виявлено фахівцями Київського еколого-культурного центру в районі мису Сарич на висоті Гугерджін. Його вік — дві тисячі років, обіймище стовбура 4,9 м, висота 15 м. Цей екземпляр фахівці вважають найстарішим деревом в Україні та Європі[2]. Неподалік, в урочищі Батилиман було знайдено шістнадцять дерев цього виду віком понад 1000 років. Одне дерево має вік 1400 років, два — по 1300 років, одне — 1200 років, одне — 1100 років, інші дерева по 1000 років. Обіймище стовбурів від 2,50 м до 3,45 м, висота 8-12 м. Таким чином, було виявлено, що в урочище Батилиман на площі близько 4 га росте відразу 16 дерев, що мають вік 1000–1400 років.[3]
У Криму ялівець високий найчастіше зростає на приморських крутих, переважно південних схилах, які сильно прогріваються, з щебенисто-кам'янистими ґрунтами, на вапняках, сланцях, виходах вулканічних порід. Ареал розповсюдження до висоти 400 м над рівнем моря. Формує рідколісся субсередземноморського, геміксерофільного типу. Трапляється у сухих фісташкових і пухнастодубових лісах. Ксерофіт.
Juniperus excelsa là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được M.Bieb. mô tả khoa học đầu tiên năm 1800.[1]
Juniperus excelsa là một loài thực vật hạt trần trong họ Cupressaceae. Loài này được M.Bieb. mô tả khoa học đầu tiên năm 1800.
Кустарники или деревья высотой до 10—15 м. Крона пирамидальная, сизоватая.
Кора тёмно-серая, чешуйчатая, шелушащаяся. Молодые ветви буро-красные, закруглённо-четырёхгранные, очень тонкие.
Листья молодых веточек очень мелкие, сизо-зелёные, черепичатые, продолговатые или овальные, с овальной или почти круглой спинной железкой. Листья взрослых веток на верхушке отстоящие, яйцевидно-заострённые, с длинным остроконечием, с продолговатой спинной железкой.
Однодомные растения. Шишкоягоды одиночные, шаровидные, 9—12 мм в диаметре, фиолетово-чёрные с густым белым налётом. Семена в числе 5—8, изредка 3—4, продолговато-яйцевидные, с тупыми рёбрами, лоснящиеся, каштаново-бурые, верхняя часть наружной стороны морщинистая.
Древесина смолистая, красноватая, очень твёрдая и хорошо сопротивляется гниению, при горении приятно пахнет. Древесину использовали для столярных работ и поделок. Иногда употребляли как строительный материал и топливо, однако запас древесины в арчовых лесах очень мал (обычно 10—40 м³/га), и, кроме того, арчовые горные леса имеют большое водоохранное значение[3].
В посадках весьма декоративен и отчасти заменяет кипарис.
Можжевельник высокий является одним из основных хозяев гриба ржавчина груши (Gymnosporangium sabinae). Мицелий, распространяясь в коре и древесине можжевельника, вызывает усиленный рост клеток, в результате чего ветки в поражённом месте утолщаются.
Вид Можжевельник высокий входит в род Можжевельник (Juniperus) семейства Кипарисовые (Cupressaceae) порядка Сосновые (Pinales).
Кустарники или деревья высотой до 10—15 м. Крона пирамидальная, сизоватая.
Кора тёмно-серая, чешуйчатая, шелушащаяся. Молодые ветви буро-красные, закруглённо-четырёхгранные, очень тонкие.
Листья молодых веточек очень мелкие, сизо-зелёные, черепичатые, продолговатые или овальные, с овальной или почти круглой спинной железкой. Листья взрослых веток на верхушке отстоящие, яйцевидно-заострённые, с длинным остроконечием, с продолговатой спинной железкой.
Однодомные растения. Шишкоягоды одиночные, шаровидные, 9—12 мм в диаметре, фиолетово-чёрные с густым белым налётом. Семена в числе 5—8, изредка 3—4, продолговато-яйцевидные, с тупыми рёбрами, лоснящиеся, каштаново-бурые, верхняя часть наружной стороны морщинистая.
