Aderyn a rhywogaeth o adar yw Llostfain Maranon (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llostfeinion Maranon) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Synallaxis maranonica; yr enw Saesneg arno yw Maranon spinetail. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. maranonica, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r llostfain Maranon yn perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cropiwr coronog Lepidocolaptes affinis Cropiwr daear pigsyth Ochetorhynchus ruficaudus Cropiwr daear y graig Ochetorhynchus andaecola Cropiwr pen rhesog Lepidocolaptes souleyetii Cropiwr sythbig Dendroplex picus Cropiwr Zimmer Dendroplex kienerii Heliwr coed bronresog Thripadectes rufobrunneus Heliwr coed penresog Thripadectes virgaticeps Heliwr coed pigddu Thripadectes melanorhynchus Heliwr coed plaen Thripadectes ignobilis Heliwr coed rhesog Thripadectes holostictus Heliwr coed rhibiniog Thripadectes flammulatus Rhedwr bach y paith Ochetorhynchus phoenicurusAderyn a rhywogaeth o adar yw Llostfain Maranon (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llostfeinion Maranon) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Synallaxis maranonica; yr enw Saesneg arno yw Maranon spinetail. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. maranonica, sef enw'r rhywogaeth.
The Marañón spinetail (Synallaxis maranonica) is a species of bird in the family Furnariidae. It is found in Ecuador and Peru. Its natural habitats are subtropical or tropical dry forests, subtropical or tropical moist lowland forests, and subtropical or tropical dry shrubland. It is threatened by habitat loss.
The Marañón spinetail (Synallaxis maranonica) is a species of bird in the family Furnariidae. It is found in Ecuador and Peru. Its natural habitats are subtropical or tropical dry forests, subtropical or tropical moist lowland forests, and subtropical or tropical dry shrubland. It is threatened by habitat loss.
El pijuí del Marañón[3] (Synallaxis maranonica), también denominado cola-espina del Marañón (en Perú y Ecuador)[4] es una especie de ave paseriforme de la familia Furnariidae perteneciente al numeroso género Synallaxis. Es endémica de una pequeña región del noroeste de América del Sur, al norte de Perú y extremo sur de Ecuador.
Se distribuye en el valle del río Marañón en el norte de Perú (norte de Cajamarca, noroeste de Amazonas) y extremo sur de Ecuador (sur de Zamora-Chinchipe).[5]
Esta especie es considerada poco común y local en su hábitat natural: el sotobosque de forestas caducifolias y semihúmedas entre los 500 y los 1500 m de altitud.[6] Ocasionalmente se aventura en selvas húmedas, crecimientos secundarios y enmarañados riparios.[1]
El pijuí del Marañón ha sido calificado como críticamente amenazado de extinción por la Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza (IUCN) debido a que ha sido extirpado de varias áreas, y ahora posee una zona de distribución muy pequeña y disminuyendo. Siguiendo un modelo de deforestación futura de la cuenca amazónica se previó un rápido declinio de su población a lo largo de las próximas tres generaciones. Su población es estimada en 6000 a 15000 individuos maduros.[1]
La mayor parte de su hábitat boscoso ha sido progresivamente deteriorado debido a la amplia dispersión de cultivos de largo plazo dentro da la cuenca del Marañón. Plantaciones para producción de aceite de palma, soja, haciendas de ganado y explotación forestal, todos amenazan seriamente el hábitat remanente, con la extracción de petróleo como problema potencial futuro. Parece tolerar algún grado de disturbio de su hábitat, sin embargo la acelerada deforestación de la cuenca amazónica, facilitada por la expansión de la red de carreteras hacen predecir un declinar extremadamente rápido de su población.[1][7][8][9]
No se conocen.[1]
Mide entre 14 y 16 cm de longitud y pesa entre 16 y 17 g.[5] Es pardo por arriba y grisáceo por abajo con una lista superciliar pardo grisácea pálido; alas y cola rufas. Se parece a Synallaxis gujanensis con quien no se sobrepone, pero es marcadamente gris más oscuro, y más uniforme en la cabeza y por abajo. La cola es más corta con rectrices arredondadas. No posee rufo en la cabeza ni negro en la garganta como otros de su género.[6][10]
Es evasivo, forrajea en el suelo o cerca. Usualmente en parejas que permanecen en contacto a través de sus llamados frecuentes. Generalmente no en bandos.[6]
Su llamado es nasal y de ritmo lento, como «kiiiiuuu, kiiu» a menudo con intervalos de cinco a diez segundos entre las frases.[6]
La especie S. maranonica fue descrita por primera vez por el zoólogo polaco Władysław Taczanowski en 1879 bajo el nombre mismo nombre científico; la localidad tipo es: «Huajango, Río Marañón, Amazonas, Perú».[5]
El nombre genérico femenino «Synallaxis» puede derivar del griego «συναλλαξις sunallaxis, συναλλαξεως sunallaxeōs»: intercambio; tal vez porque el creador del género, Vieillot, pensó que dos ejemplares de características semejantes del género podrían ser macho y hembra de la misma especie, o entonces, en alusión a las características diferentes que garantizan la separación genérica;[11] una acepción diferente sería que deriva del nombre griego «Synalasis», una de las ninfas griegas Ionides;[12] y el nombre de la especie «maranonica», se refiere a su localidad tipo, el valle del río Marañón.[13]
Ya fue considerada una subespecie de Synallaxis gujanensis, pero difieren suficientemente en el plumaje y en la vocalización. Es pariente próxima a Synallaxis gujanensis y S. albilora y ya fueron tratadas como conespecíficas; los datos genético-moleculares muestran que estos taxones forman un grupo monofilético.[14] Es monotípica.[5]
El pijuí del Marañón (Synallaxis maranonica), también denominado cola-espina del Marañón (en Perú y Ecuador) es una especie de ave paseriforme de la familia Furnariidae perteneciente al numeroso género Synallaxis. Es endémica de una pequeña región del noroeste de América del Sur, al norte de Perú y extremo sur de Ecuador.
Synallaxis maranonica Synallaxis generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.
Synallaxis maranonica Synallaxis generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.
Perunpöyhijäorneero (Synallaxis maranonica)[2] on orneeroiden heimoon kuuluva varpuslintu.
Perunpöyhijäorneeroa tavataan Perun luoteisosissa ja Ecuadorin eteläosissa. Lajin kannaksi on arvioitu 10 000–19 999 yksilöä. Lajin levinneisyysalue on pieni, ja sitä uhkaa elinympäristöjen tuhoutuminen. Se on luokiteltu äärimmäisen uhanalaiseksi.[1]
Perunpöyhijäorneero (Synallaxis maranonica) on orneeroiden heimoon kuuluva varpuslintu.
De marañónstekelstaart (Synallaxis maranonica) is een zangvogel uit de familie Furnariidae (ovenvogels). Het is een ernstig bedreigde, endemische vogelsoort in een gebied op de grens tussen Ecuador en Peru.
De vogel is 15,5 cm lang. De vogel is op buik en borst egaal grijs, met wat witte streepjes op de kin. Van boven is de vogel olijfkleurig bruin.[1]
Deze soort komt voor in zuidelijk Ecuador en noordelijk Peru in het stroomgebied van de Marañón in de regio Cajamarca en het zuiden van de Ecuadoriaanse provincie Zamora-Chinchipe. Het leefgebied is dicht struikgewas langs rivieren en langs de randen van natuurlijk bos op 450 tot 1800 m boven zeeniveau.[1]
De marañónstekelstaart heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 6 tot 15 duizend individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik zoals beweiding of de aanleg van oliepalmplantages. Om deze redenen staat deze soort als ernstig bedreigd (kritiek) op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe marañónstekelstaart (Synallaxis maranonica) is een zangvogel uit de familie Furnariidae (ovenvogels). Het is een ernstig bedreigde, endemische vogelsoort in een gebied op de grens tussen Ecuador en Peru.
Marañóntaggstjärt[2] (Synallaxis maranonica) är en fågel i familjen ugnfåglar inom ordningen tättingar.[3] Fågeln förekommer från södra Ecuador (Zamora Chinchipe) till nordvästra Peru (norra Cajamarca).[3] IUCN kategoriserar arten som akut hotad.[1]
Marañóntaggstjärt (Synallaxis maranonica) är en fågel i familjen ugnfåglar inom ordningen tättingar. Fågeln förekommer från södra Ecuador (Zamora Chinchipe) till nordvästra Peru (norra Cajamarca). IUCN kategoriserar arten som akut hotad.
Synallaxis maranonica là một loài chim trong họ Furnariidae.[1]
Synallaxis maranonica là một loài chim trong họ Furnariidae.