Flying Steamer Duck

Tachyeres patachonicus a zo ur spesad evned eus kerentiad an Anatidae.

Bihanañ ezel eus ar genad Tachyeres eo ha ne vir ket outañ a nijal war hedoù hir, pezh n'eo ket gouest d'ober an tri ezel all (Tachyeres brachypterus, Tachyeres leucocephalus ha Tachyeres pteneres).

Doareoù pennañ

Boued

Annez

Bevañ a ra al labous e Patagonia^[1] : aodoù kreisteiz Chile, Arc'hantina hag inizi Maloù^[2].

Neizhiañ a ra war glannoù al lennoù hag ar stêrioù ha goañviñ war an aodoù kerreg.

Notennoù ha daveennoù

L'ànec vapor de la Patagònia (Tachyeres patachonicus) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita costes, rius i llacs al sud de Xile i de l'Argentina, cap al sud, fins al Cap d'Hornos i Terra del Foc. També a les Malvines.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Ànec vapor de la Patagònia

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Hwyaden fawr hedegog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: hwyaid mawr hedegog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachyeres patachonicus; yr enw Saesneg arno yw Flying steamer duck. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. patachonicus, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.

Teulu

Mae'r hwyaden fawr hedegog yn perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Alarch gyddfddu Cygnus melancoryphus Alarch utganol Cygnus buccinator

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Die Langflügel-Dampfschiffente (Tachyeres patachonicus), auch Patagonische Dampfschiffente genannt, ist eine von vier Arten der Dampfschiffenten in der Unterfamilie der Halbgänse (Tadorninae). Unter den Dampfschiffenten ist diese Art als einzige flugfähig, bei den übrigen sind die Flügel zu kurz, um den massigen Körper in die Luft zu bringen.

Verbreitung und Lebensraum

Die Langflügel-Dampfschiffente ist an der Küste rund um die Südspitze Südamerikas verbreitet, vom südlichen Chile über das südliche Argentinien sowie Feuerland bis auf die Falklandinseln. Nicht ausschließlich marin lebend, kommt die Art vor allem außerhalb der Brutsaison auch im Inland auf Seen vor.^[1]

Aussehen

Mit 66 bis maximal 71 cm Körperlänge ist dieser Entenvogel die kleinste und mit 2,43–3,17 kg Körpergewicht auch die leichteste Art der Dampfschiffenten. Äußerlich sind sowohl Männchen als auch Weibchen der Falkland-Dampfschiffente (Tachyeres brachypterus) sehr ähnlich, wirken jedoch insgesamt zierlicher und nicht so massig wie diese flugunfähige Art. Der Kopf des Männchens ist etwas heller grau gefärbt als der des Männchens von T. brachypterus. Der Augenring ist weiß und läuft in einer leicht gekrümmten Linie vom Auge bis zur Ohrgegend. Der Schnabel ist orange mit einem dunklen Schnabelende. Weibchen weisen oftmals einen olivgrün gefärbten Schnabel auf und gleichen ansonsten ebenfalls stark weiblichen Tieren der Falkland-Dampfschiffente. Jungvögel sind überwiegend grau gefärbt, das Gefieder kann auch braune Federn aufweisen.

Brutverhalten

Der Großteil der Population brütet in den Monaten Oktober und November, einzelne Paare brüten mitunter deutlich später. Das Nest wird zum Schutz vor Prädatoren in dichter Vegetation und oftmals auf der Küste vorgelagerten Inseln angelegt. Kolonien werden nicht gebildet, die Art brütet stets paarweise. Auf den Falklandinseln findet sich nicht mehr als ein Paar pro Gewässer, außer dieses weist einen sehr hohen Bestand an Wasserpflanzen und wasserlebenden Wirbellosen auf.^[2]

Durchschnittlich besteht das Gelege aus 7 Eiern, die deutlich kleiner und spitz zulaufender als die der Falkland-Dampfschiffente sind.^[3] Die Brutzeit beträgt 30 bis 40 Tage. Küken sind auf Kopf und Rücken braun, am Bauch weiß befiedert und weisen bereits einen weißen Strich am Auge auf, der für adulte Weibchen typisch ist.

Nahrung

Krebs- und Weichtiere werden sowohl an der Küste als auch auf Binnengewässern bevorzugt tauchend erbeutet und stellen den Hauptbestandteil der Nahrung.

Belege

Literatur

• Josep del Hoyo, Andrew Elliot, Jordi Sargatal: Handbook of the birds of the world. Band 1: Ostrich to Ducks. Lynx Edicions, Barcelona 1992, ISBN 84-87334-10-5.
• Martin R. de la Pena, Maurice Rumboll, Gustavo Carrizo, Aldo A. Chiappe, Jorge R. Mata: Birds of Southern South America and Antarctica. - Princeton University Press, 1998. ISBN 0-691-09035-1
• Hadoram Shirihai: A Complete Guide to Antarctic Wildlife. The Birds and Marine Mammals of the Antarctic Continent and Southern Ocean. Alula Press, Degerby 2002, ISBN 951-98947-0-5.
• Robin und Anne Woods: Atlas of Breeding Birds of the Falkland Islands, Anthony Nelson, Shorpshire 1997, ISBN 0904614-60-3

Einzelbelege

1. ↑ Shirihai, S. 244
2. ↑ Wood, S. 83
3. ↑ Wood, S. 82

De Langflunken-Bootaante (Tachyeres patachonicus) oder Patagoonsche Bootaante is een vun alltohopen veer Aarden vun de Bootaanten, de to de Unnerfamilie vun de Halfgöse torekent weert. Mank de Bootaanten is düsse Aart de eenzigst, de flegen kann. Bi de annern sünd de Flunken to kort un könnt dat stebige Lief nich in’e Luft bören.

Wo se vörkamen deit

De Langflunken-Bootaante leevt an de Waterkant rund um Süüdamerika siene Süüdspitz. Se kummt vör in dat süüdliche Chile un Argentinien, in Füerland bit hen up de Falklandinseln. Se leevt nich bloß up de See, man sunnerlich buten de Brödeltied kummt se ok up Söötwater in’t Binnenland vör.^[1]

Utsehn

Dat Lief is 66 bit 71 Zentimeter lang. Dor is düsse Vagel de lüttjeste mank de Bootaanten mit. Wegen deit se vun 2,43 bit 3,17 kg un is dor ok de Aart mank de Bootaanten mit, de an’n minnsten wegen deit. De Langflunken-Bootaante verscheelt sik nich groot vun de Falkland-Bootaante, man se is doch alltohopen wat fiener un nich so butt.

Wie se bröden deit

De gröttste Deel vun de Populatschoon brott in’n Oktober- un Novembermaand, man dat gifft enkelte Paare, de bröödt mitunner düütlich later. Dat Nest warrt twuschen Planten versteken oder faken up Eilannen buten vor de Küst boot. So könnt Roofdeerter dor nich so goot rankamen. Düsse Aart brott jummers poorwiese, Kolonien weert nich billt. Up de Falkland-Eilannen finnt sik meist nich mehr, as man een Poor an en Water, bloß man, wenn dat dor unbannig veel Waterplanten un Warvellose in’t Water gifft, könnt dat ok mol mehr ween.^[2] In’n Döörsnitt gifft dat 7 Eier in’t Nest. De sünd düütlich wat lüttjer as bi de Falkland-Bootaante un loopt spitz to..^[3] De Brödeltied duert 30-40 Dage.

Wat se freten deit

De Langflunken-Bootaante fritt Kreeft- un Weekdeerter. Se hoolt se sik an de Küst un ok up Binnenwaters sunnerlich bi dat Dükern.

Literatur

• Josep del Hoyo, Andrew Elliot, Jordi Sargatal: Handbook of the birds of the world- Volume 1, Ostrich to Ducks. - Lynx Edicions, Barcelona, 1992. ISBN 84-87334-10-5
• Martin R. de la Pena, Maurice Rumboll, Gustavo Carrizo, Aldo A. Chiappe, Jorge R. Mata: Birds of Southern South America and Antarctica. - Princeton University Press, 1998. ISBN 0-691-09035-1
• Hadoram Shirihai: A Complete Guide to Antarctic Wildlife - The Birds and Marine Mammals of the Antarctic Continent and Southern Ocean, Alula Press, Degerby 2002, ISBN 951-98947-0-5
• Robin und Anne Woods: Atlas of Breeding Birds of the Falkland Islands, Anthony Nelson, Shorpshire 1997, ISBN 0904614-60-3

Belege

1. ↑ Shirihai, S. 244
2. ↑ Wood, S. 83
3. ↑ Wood, S. 82

The flying steamer duck (Tachyeres patachonicus), also known as the flying steamer-duck or flying steamerduck, is a species of South American duck in the family Anatidae.

Taxonomy and Systematics

The flying steamer duck is one of four steamer ducks, in the genus Tachyeres, which also includes the Fuegian steamer duck (Tachyeres pteneres), the Chubut steamer duck (Tachyeres leucocephalus), and the Falkland steamer duck (Tachyeres brachypterus). The steamer ducks are named for their method of mobility, as the manner in which they use wings and feet to paddle across the water resembles an old-time steam boat.^[2] The steamer ducks are members of the Southern Hemisphere shelducks clade Tadorninae.^[3] The three flightless species are monophyletic, with the flying steamer ducks splitting off phylogenetically. ^[3] It is the only steamer duck which can fly, and the only one to occur on inland fresh waters. ^[3] However, some individual male flying steamer ducks within the species are incapable of flight due to excessive size and *wing loadings. ^[3]

Description

Though they are the smallest of the four Tachyeres species, flying steamer ducks share similar plumage traits with other steamer ducks including brown head and neck feathers with white stripes stretching from their eyes to the napes of their necks, and brown-gray gradient body feathers.^[4] Their underbellies are mostly white, and their feet are orange.^[4] Female flying steamer ducks have smaller bills relative to males that are orange with black tips, while males have darker gray bills with slight yellow accents. ^[4] Flying steamer ducks are also sexually dimorphic to the extent that males are heavier but have smaller cranial elements and wingspans than females. ^[4] Males and females both possess cornified orange carpal knobs on the proximal part of the carpometacarpus bone, and these knobs are used in display as well as interspecies and intraspecies combat by males.^[5]

Sexual dimorphism can also be observed in the duration and pitch of their various calls, which sound much like grunts. ^[2] The females’ grunts have been described as lower pitched than the males’ grunts, and usually occur in rapid succession of similar pitch. ^[2] Males have three distinct grunts that have been described as whistle-like, including a ‘rasping’ grunt, a ‘ticking’ grunt, and a ‘sibilant’ grunt. ^[2]

Flying steamer ducks undergo three molts per annual cycle, and these molts vary widely with geographic location. ^[6] The wear and degradation on the primary and secondary feathers of observed flying steamer ducks varies depending on the location and flight behavior of the individuals. ^[6]

Distribution and Habitat

Flying steamer ducks inhabit aquatic areas at the southern tip of South America, specifically Chile and Argentina, Tierra del Fuego, and the Falkland Islands. ^[7] Genetic comparisons of Falkland Island steamer ducks suggest the species diverged from continental steamer duck species between 2.2 and 2.6 million years ago, coinciding with a proposed land bridge that may have once connected the Falkland Islands to the mainland. ^[8] The three steamer duck species that inhabit the mainland share a common ancestor roughly 15,000 years ago, and the species show genetic differentiation as well as different stages between flightless-ness and flying ability. ^[8] For this reason, steamer ducks have been praised as an excellent potential genus for studying the evolution of flightless-ness in birds. ^[8] Flying steamer ducks are widely distributed compared to other steamer duck species, likely due to their flying ability, and have been observed to reside in both freshwater and marine environments throughout Chile, Argentina, and the Falkland Islands. ^[9]

Behavior and Ecology

Breeding

Little is known about the breeding rituals of flying steamer ducks. They are thought to be mostly monogamous and spend much of their time together in pairs. ^[2] They engage in highly ritualized mating, in which the male and female begin by dipping their bills into the water at increasingly fast paces before the female submerges almost completely into the water and is mounted by the male, after which the female and male raise their bills high into the air in a hostile fashion and grunt audibly. ^[2]

Food and Feeding

Both flightless and flying steamer ducks engage in foraging behaviors with interspecific and intersexual differences. ^[10] Flying steamer ducks have almost exclusively been observed to forage in pairs, preferring to dive either around deep-water kelp beds or around shallow water zones. ^[10] Males and females do not show consistencies among pairs in terms of who is the first to dive, but within pairs the first to dive is consistent in all observed diving instances. ^[10] Flying steamer ducks share dietary preferences with other steamer duck species and have been reported to feed on mollusks and crustaceans as well as other marine invertebrates, but little is known about the precise species that steamer ducks prey on. ^[11]

Threats

Both flying steamer ducks and flightless steamer ducks experience nest predation by various avian and mammalian predators, including Chimango Caracaras, *Crested Caracaras, the Fuegian Culpeo Fox, and the introduced American mink. ^[12] Besides nest predators, flying steamer ducks are threatened only by competition for resources. ^[13] Both the males and females are notoriously pugnacious and have been described as intensely territorial and often unnecessarily aggressive towards other individuals and other species, regardless of whether or not that species poses a threat to or lives in competition with the flying steamer ducks. ^[13] Flying steamer ducks have been observed to target entire flocks of Silvery grebes and Hooded grebes and have also been observed to kill Red shovelers for seemingly no apparent reason. ^[5] Male flying steamer ducks attack by grabbing their opponents by the neck and hitting their opponents on the head, neck or body using their carpal wing knobs. ^[5]

Status

The flying steamer ducks are not an endangered species and are categorized as a Least Concern species, however increased nest predation of flightless steamer duck nests by American minks was reported to be a potential future threat to duck populations in Tierra del Fuego wildlife areas. ^[12]

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Flying_steamer_duck&oldid=1121191039"

La Fluganta vaporanaso, Tachyeres patachonicus, aŭ laŭ la scienca nomo ankaŭ Patagonia vaporanaso, estas birdospecio de la grupo de la Vaporanasoj. Ĝi estas la plej disvastigata el tiu grupo kaj estas specio de loĝantaj birdoj en suda duono de Ĉilio kaj Argentino, Fuegio kaj Falklandoj, kie loĝas simpatrie kun la Falklanda vaporanaso, pro kio certe temas pri aparta specio. Ties plumaro estas tre simila al tiu de la aliaj vaporanasoj. Ĝi estas la ununura vaporanaso kiu povas flugi, kaj la ununura kiu loĝas en internaj fluantakvaj akvejoj, sed ankaŭ ĉe marbordoj.

Aspekto

Ĝi estas granda anaso 65 al 71 cm longa. La maskloj pezas el 2,8 al 3,1 kg, la inoj el 2,4 al 2,8 kg. Ĉar ĝi flugas, malkiel la samgenranoj, ĝi estas pli svelta kaj de pli grandaj kaj longaj flugiloj. Estas ĝenerale birdo grizeca supre (inklude la bruston) kaj blanka sube. La brusto kaj dorso estas tre blanke makuleca. En flugiloj la duarangaj formas tre markatan blankan areon kontraste kun la resto de la malhelgrizaj flugiloj. La kruroj estas oranĝecflavaj.

Temas pri specio kun ioma seksa duformismo. La beko estas oranĝecflava ĉe la masklo kaj oliveca kun flava bazo ĉe la ino. La masklo estas ĝenerale pli griza, sed estas pli hela en kapo kaj kolo. La ino havas pli malhelan kapon. Ambaŭ seksoj havas blankajn okulringon kaj postokulan strion, sed ĉe la ino ĉefe rimarkindas la ringo dum ĉe la masklo ĉefe la strio. La ino montras iomajn ruĝecajn nuancojn.

Oni ne konas subspeciojn.^[1]

Ekologio

Ĝi loĝas ĉemarbordoj, sed ankaŭ en fluantakvaj lagetoj kaj riveroj. Ĝi loĝas el marnivelo al 1.200 metroj de altitudo. Ili manĝas moluskojn kaj krustulojn. La populacio de tiu specio estas ĉirkaŭkalkulata je 11.000 al 26.000 individuoj.

Reproduktado

Ili konstruas sian neston surgrunde inter herbo kaj alia vegetaĵaro. La ino demetas 5 al 9 ovojn. La kovado dauras 30 al 40 tagojn kaj estas farata de la ino, dum la masklo restas proksime dum tiu periodo.

Referencoj

1. ↑ http://www.zoonomen.net/avtax/frame.html Birds of the World -- current valid scientific avian names. Konsultita la 20an de aprilo, 2009, Zoonomen, angle.

• BirdLife International (2004). Tachyeres patachonicus. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 12a Majo 2006. Kriterioj kial tiu specio estas Malplej Zorgiga

El pato vapor volador o quetru/o volador (Tachyeres patachonicus) es un ave anseriforme de la familia de las anátidas endémica de América del Sur.

Características

La cabeza del macho es gris pálida y la de la hembra marrón. Tiene una longitud total de 66 a 71 cm. Los machos pesan entre 2,8 y 3,1 kg, las hembras de 2,4 a 2,8 kg. No se conocen subespecies.^[2]​

Distribución

Su distribución comprende el extremo sur del continente, Tierra del Fuego en Argentina y Chile, presente en las Islas Malvinas, motivo por lo cual es una especie plena al vivir simpátricamente con el pato vapor malvinero.

Hábitat y alimentación

Habita aguas costeras. Se le ve en las lagunas de agua dulce y ríos. Vive desde el nivel del mar hasta los 1.200 metros de altitud. Se alimenta de moluscos y crustáceos. La población de esta especie se estima en 11.000 y 26.000 individuos.

Reproducción

Construye su nido en el suelo entre la hierba u otra vegetación. Pone de cinco a nueve huevos. La incubación tarda de 30 a 40 días y es efectuada por la hembra, el macho permanece cerca durante este período.

Referencias

Tachyeres patachonicus Tachyeres generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Tachyeres
• Anatidae

Pilkkaviuhtoja (Tachyeres patachonicus) on eteläamerikkalainen sorsalintu.

Koko ja ulkonäkö

Pilkkaviuhtojan pituus 66–71cm ja paino 2 430–3 170 g. Se on hanhen kokoinen, lentotaidoltaan kömpelö sorsa – suvun muut kolme lajia ovat lentokyvyttömiä. Pilkkaviuhtojan höyhenpuku on tummanharmaa valkoisin täplin, vatsa on valkoinen ja päässä erottuu valkoinen silmäkulmajuova. Sukupuolet ovat lähes samannäköisiä.

Levinneisyys

Pilkkaviuhtojat elävät Etelä-Amerikan eteläosassa eli Chilen ja Argentiinan eteläisimmillä rannikoilla sekä Tulimaassa ja Falklandsaarilla. Sen elinympäristön pinta-ala on noin miljoona neliökilometriä ja maailmanpopulaation koko 11 000–26 000 yksilöä.

Elinympäristö

Pilkkaviuhtojien pesimäaikaisena elinympäristönä ovat sisämaan järvet, lammet ja joet, paikoin myös merenlahdet. Pesimäajan ulkopuolella laji viihtyy merellä.

Lisääntyminen

Pesä on maassa kasvillisuuden suojassa ja naaras munii tavallisimmin seitsemän munaa, joita se hautoo 30–40 päivää.

Ravinto

Pilkkaviuhtojan ruokavalio koostuu äyriäisistä ja nilviäisistä.

Lähteet

• IBC (valokuva)

Viitteet

Tachyeres patachonicus

Le Brassemer de Patagonie (Tachyeres patachonicus) est le plus petit membre du groupe des brassemers, mais aussi le seul qui soit capable de voler sur de longues distances.

Description

Gros canard mesurant entre 66 et 71 cm, son plumage est essentiellement gris clair sauf le dessous qui est blanc. La tête du mâle est gris pâle alors que celle de la femelle est brune. Le bec et les pattes sont jaunâtres.

Répartition

Le Brassemer de Patagonie se rencontre au sud du Chili, en Argentine et dans les îles Falkland.

Habitat

Il niche au bord des rivières et des lacs et passe l'hiver sur les côtes rocheuses.

Biologie

Cette espèce vit en couple ou familles. Comme tous les brassemers, ces oiseaux sont agressifs et défendent vigoureusement leur territoire. Le Brassemer de Patagonie vole bien, contrairement aux autres membres du groupe, mais répugne souvent à le faire ; il préfère fuir en nageant et en éclaboussant l'eau.

Populations

La population est estimée à 11 000 à 26 000 individus, l'espèce n'est pas menacée.

L’anatra vaporiera volatrice (Tachyeres patachonicus P.P.King, 1831) è un uccello della famiglia Anatidae, diffuso in Cile e Argentina.^[2]

Descrizione

Ha una lunghezza di 66–71 cm ed un peso di 2100–3600 g nei maschi e 1665–3118 g nelle femmine.^[3] Il piumaggio è prevalentemente grigio sul dorso, bianco sul ventre. Il becco e le zampe sono giallastre.

Biologia

Alimentazione

Si nutre di piccoli invertebrati acquatici, principalmente crostacei e molluschi.^[1][3]

Riproduzione

Costruisce il nido al riparo della vegetazione su piccoli isolotti.^[1]

Distribuzione e habitat

La specie è diffusa nelle estreme propaggini meridionali del Cile e dell'Argentina, nella Terra del Fuoco e nelle isole Falkland.^[1]

Note

Vogels

De vliegende booteend (Tachyeres patachonicus) is een vogel uit de familie Anatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1828 door King.

Kenmerken

Het verenkleed is grijsblauw, met witte en zwarte vleugelpennen. De snavel en poten zijn geel. Van het oog naar de hals loopt een witte streep. De lichaamslengte bedraagt 70 cm.

Voorkomen

De soort komt voor in het zuiden van Zuid-Amerika, met name in zuidelijk Chili, zuidelijk Argentinië en op de Falklandeilanden.^[2]

Beschermingsstatus

Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.

Bronnen, noten en/of referenties

• De grote dierenencyclopedie, (1993) Zuidnederlandse Uitgeverij N.V., Aartselaar, België. ISBN 90-243-5204-5.

Multimedia w Wikimedia Commons

Torpedówka lotna (Tachyeres patachonicus) – gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). W odróżnieniu od innych gatunków Tachyeres potrafi latać, z tym że niektóre osobniki lub populacje korzystają z tej możliwości bardzo rzadko lub nie korzystają wcale.

Wygląd

Długość ciała 66-71 cm. Upierzenie zmienne, tułów przeważnie w czarne i szare plamki, brzuch i podogonie białe. Głowa samca w szacie godowej zwykle biała; w trakcie pierzenia zmiennie ubarwiona, lecz często w większości brązowawa, w szacie spoczynkowej szarobrązowa, z wąską, białą obrączką oczną. W sezonie lęgowym dziób pomarańczowy, potem szarawy. Samica również zmiennie ubarwiona, lecz zwykle policzki rudawe i biały pasek oczny. Na skrzydłach szerokie, białe lusterko.

Zasięg, środowisko

Ameryka Południowa; południowy kraniec Ameryki Południowej i Falklandy. Bytuje zarówno wzdłuż wybrzeży, jak i na jeziorach i rzekach. Opuszcza śródlądzie w zimie.

Przypisy

Bibliografia

1. Andrew Gosler: Atlas Ptaków Świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
2. Carles Carboneras: Family Anatidae (Ducks, geese and Swans). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992. ISBN 84-87334-10-5. (ang.)

Långvingad ångbåtsand^[2] (Tachyeres patachonicus) är en fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar.^[3]

Utbredning och systematik

Långvingad ångbåtsand förekommer i sydligaste Sydamerika, i södra Chile, södra Argentina samt på Falklandsöarna.^[3] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.^[1] Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen uppskattas till mellan 11.000 och 26.000 individer.^[4]

Bilder

• 
• 

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Tachyeres patachonicus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11
4. ^ Delany, S. and Scott, D. 2006. Waterbird population estimates. Wetlands International, Wageningen, The Netherlands.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör långvingad ångbåtsand.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Tachyeres patachonicus.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Binominal adı Tachyeres patachonicus
King, 1831 Dış bağlantılar Wikimedia Commons'ta Tachyeres patachonicus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. Wikispecies'te Tachyeres patachonicus ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

Tachyeres patachonicus ördekgiller familyasından Şili ve Arjantin'in güneyi, Tierra del Fuego ve Falkland Adaları'nda yaşayan bir ördek türü.^[1] Tachyeres cinsinde yer alan dört ördek türü içinde uçabilen ve iç bölgelerde tatlısu kıyısında bulunan tek ördektir.

Notlar

Dış bağlantılar

• "Flying Steamerduck videos, photos & sounds". Internet Bird Collection. Lynx Editions. 27 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.

Kazsılar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.

Tachyeres patachonicus là một loài chim trong họ Vịt.^[1]

Chú thích

Tham khảo

トビフナガモ 保全状況評価 LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : カモ目 Anseriformes 科 : カモ科 Anatidae 属 : フナガモ属 Tachyeres 種 : トビフナガモ
T. patachonicus 学名 Tachyeres patachonicus
(King, 1828) 和名 トビフナガモ 英名 Flying Steamerduck

トビフナガモ （飛舟鴨、学名：Tachyeres patachonicus）は、カモ目カモ科に分類される鳥類の一種である。

分布[編集]

南アメリカ南端部とフォークランド諸島に分布する。

形態[編集]

雄は体全体が栗色がかった褐色で、肩羽に白色部がある。嘴は基部が黄色で先端にかけては青みがかっている。雌は全体に褐色だがやや緑色がかって見える。 嘴は黄色である。

雌雄とも腹および下尾筒までは白色。足は黄色。他のフナガモ属に比べると小型で、翼や尾は比較的長めである。

生態[編集]

非繁殖期は内陸の沼や、海岸に生息する。他のフナガモ属よりも淡水域を好む。繁殖期は内陸の水辺に生息し、番で生活する。

食性は動物食で、潜水して貝類や甲殻類を捕食する。

水辺の草むらや藪の中に営巣する。1腹5-9個の卵を産む。抱卵日数は30-40日と言われる。

フナガモ属の中では、本種のみ飛翔力がある。

Sibley分類体系上の位置[編集]

シブリー・アールキスト鳥類分類

Clements分類上の位置[編集]

Clements鳥類分類

保全状態評価[編集]

• LEAST CONCERN (IUCN Red List Ver. 3.1 (2001))
  
  ^[1]

参照・注釈[編集]

外部リンク[編集]

• Tachyeres brachypterus Flying Steamerduck(bird videos by the Internet Bird Collection)

参考文献[編集]

• 『世界の動物｜分類と飼育　ガンカモ目』、財団法人東京動物園協会、1980年、40頁

この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=トビフナガモ&oldid=53671996」から取得