Mleczaj leszczynowy (Lactarius pyrogalus Fr.) – gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też pod nazwami: mleczaj gryzący, mleczaj ognisty, mleczaj ogniowy[2]. Niektóre synonimy łacińskie[3]:
Młody – wypukły i oślizgły, później szeroki, miseczkowaty, na brzegu zazwyczaj falisto powyginany, prawie suchy; brudnoszary, niekiedy z fioletowym odcieniem, zawsze pierścieniowo pręgowany. Do 10 cm średnicy[4].
Młode – białawe, potem bladoochrowe; dosyć gęste i zbiegające na trzon[4].
Barwy kapelusza, o zwężonej podstawie[4].
Wodnisty, białawy; z piekącym, białym mleczkiem, nie zmieniającym barwy przy wysychaniu[4].
Jasnoochrowy[4].
Pod różnymi gatunkami drzew liściastych, takimi jak: leszczyna, dąb, grab, wiąz, jesion i inne. W Polsce dość częsty[4].
Mleczaj leszczynowy (Lactarius pyrogalus Fr.) – gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).
