Pinus hartwegii (lat. Pinus hartwegii) - şamkimilər fəsiləsinin şam ağacı cinsinə aid bitki növü.
_at_Bhandakthathaatch_(8000_ft)_I_IMG_7363.jpg){kind=small}
İynəyarpaqlılar ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
Pinus hartwegii (lat. Pinus hartwegii) - şamkimilər fəsiləsinin şam ağacı cinsinə aid bitki növü.
El pi de Hartweg, Pinus hartwegii; sinònim P. rudis, P. donnell-smithii) és una espècie de pi nativa de les muntanyes de Mèxic i Amèrica central fins Honduras. És una espècie que viu a grans altituds entre 2.500-4.300 m, i forma el límit arbori a la seva zona. Rep el nom en honor de Karl Theodor Hartweg, qui el va descobrir l'any 1838. Creix tant a Sierra Madre Occidental com Sierra Madre Oriental (latitud 29° N) des de l'estat de Chihuahua i Nuevo León (26°N) als alts cims del Salvador- Honduras (15° N). Encara que creix a alta latitud no creix torçat
Pinus hartwegii és un arbre de fulla persistent que arriba a 20-30 m d'alt. Les fulles són aciculars disposadesn en fascicles de cinc o ocasionalment quatre fulles, fan 10-20 cm de llargada i les pinyes són ovoides de 6-13 cm de llargada.
Estrà estretament relacionat amb el Pi Montezuma (P. montezumae), amb qui sovint s'hibrida, diferint només per les fulles més curtes i el color i la mida de les pinyes.
El pi de Hartweg, Pinus hartwegii; sinònim P. rudis, P. donnell-smithii) és una espècie de pi nativa de les muntanyes de Mèxic i Amèrica central fins Honduras. És una espècie que viu a grans altituds entre 2.500-4.300 m, i forma el límit arbori a la seva zona. Rep el nom en honor de Karl Theodor Hartweg, qui el va descobrir l'any 1838. Creix tant a Sierra Madre Occidental com Sierra Madre Oriental (latitud 29° N) des de l'estat de Chihuahua i Nuevo León (26°N) als alts cims del Salvador- Honduras (15° N). Encara que creix a alta latitud no creix torçat
Hartwegs Kiefer (Pinus hartwegii, bisweilen auch Mexikanische Bergkiefer) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Kiefern (Pinus) innerhalb der Familie der Kieferngewächse (Pinaceae). Sie kommt von Mexiko bis Guatemala vor.
Pinus hartwegii wächst als Baum, der Wuchshöhen von 20 bis 30 Metern und Stammdurchmesser von bis zu 100 Zentimetern erreicht. Bei alten Bäumen sind die unteren Äste groß, dick und abwärts geneigt, die höheren Äste waagrecht bis leicht aufsteigend. Die Äste bilden eine dicke, runde Krone. Junge Bäume haben eine dichte, pyramidenförmige Krone. Die Borke ist bei alten Bäumen rotbraun, dick und durch schmale, senkrechte und waagrechte Risse in große, flache, schuppige Platten geteilt. Bei jungen Exemplaren ist die Borke rau und gefurcht, jedoch nicht in Platten geteilt. Die Zweige sind dick, steif, aufrecht, rau und braun. Die Zahl der Keimblätter beträgt meist fünf (selten sechs).
Das Holz ist hart, schwer, harzig. Das Splintholz ist gelblichweiß, das Kernholz hellbraun.
Die Nadelblätter stehen in Bündeln an Kurztrieben zu dritt, häufig auch zu vier und fünf. Die Scheiden sind bleibend, braun und 10 bis 15 Millimeter lang. Sie sind dick, steif, aufrecht, 8 bis 16 Zentimeter lang und stehen oft in Gruppen am Ende von Zweigen. Der Rand ist fein gesägt. Es sind drei bis zwölf Harzkanäle vorhanden, häufig sechs oder sieben. Es gibt zwei Leitbündel, die sehr nah beieinander stehen.
Die Blütenzapfen sind länglich-eiförmig, dunkel-purpurn. Sie stehen in Gruppen von zwei bis fünf an schuppigen, kurzen Stielen.
Die Zapfen sind bei einer Länge von 8 bis 10 Zentimetern, selten bis 17 Zentimetern lang-eiförmig und fast symmetrisch, leicht gekrümmt. Sie stehen zu zweit bis fünft an sehr kurzen Stielen. Die Farbe ist dunkel-purpur bis schwarz. Die Zapfen öffnen sich zur Reife im Winter und sind halb-ausdauernd. Wenn sie abfallen, bleiben der Stiel und einige der untersten Schuppen am Zweig. Die Zapfenschuppen sind dünn, biegsam. Die Apophyse ist flach, quer gekielt, der Umbo sitzt dorsal, ist flach, sehr dunkel und mit einem kleinen Dorn bewehrt.
Die Samen sind etwa 5 Millimeter lang, fast schwarz. Der Samenflügel ist 10 bis 11 Millimeter lang, hellbraun.
Pinus hartwegii kommt sehr verstreut in Mexiko und Guatemala vor. In Mexiko ist Pinus hartwegii aus den Bundesstaaten Nuevo León, Tamaulipas, Hidalgo, Puebla, Veracruz, Tlaxcala, México, Distrito Federal, Morelos, Colima, Michoacán, Jalisco, Oaxaca und Chiapas bekannt. In Guatemala kommt sie in den südlichen Landesteilen vor. Es gibt Berichte über Vorkommen in Honduras und El Salvador, deren Zugehörigkeit zu Pinus hartwegii aber fraglich ist.
Pinus hartwegii wächst in großen Höhenlagen und bildet häufig in 3000 bis 3700 Meter artenreine Bestände. In den schneebedeckten Bergen von Mexiko ist sie die einzige Kiefernart, die die Baumgrenze bildet. Neben Schnee und Frost durch das ganze Jahr ist auch der Wind ein wichtiger Faktor auf diesen Berggipfeln.
Die Erstbeschreibung von Pinus hartwegii erfolgte 1839 durch John Lindley in Edwards's Botanical Register, Volume 25: Misc. 62...[1] Das Artepitheton hartwegii ehrt den deutschen Pflanzensammler Karl Theodor Hartweg (1812–1871). Homonym Pinus hartwegii Roezl wurde 1857 veröffentlicht. Synonyme für Pinus hartwegii Lindl. sind: Pinus aculcensis Roezl, Pinus amecaensis Roezl, Pinus donnell-smithii Mast., Pinus ehrenbergii Endl., Pinus endlicheriana Roezl, Pinus iztacihuatlii Roezl, Pinus lindleyana Gordon & Glend., Pinus lindleyana Loud. ex Lindl. ex Lindl. & Gordon, Pinus lowii Roezl, Pinus northumberlandiana Roezl, Pinus papeleuii Roezl, Pinus resinosa Aiton, Pinus robusta Roezl, Pinus roezlii Carrière, Pinus rudis Endl., Pinus scoparia Roezl, Pinus suffruticosa Roezl ex Carrière, Pinus wilsonii Shaw, Pinus decaisneana var. wilsonii (Roezl) Carrière, Pinus decandolleana var. ehrenbergii (Endl.) Carrière, Pinus montezumae subsp. hartwegii (Lindl.) Engelm., Pinus montezumae var. hartwegii (Lindl.) Shaw, Pinus montezumae var. lindleyana (Gordon & Glend.) Parl., Pinus montezumae var. rudis (Endl.) Shaw, Pinus hartwegii var. rudis (Endl.) Silba.[1]
Das Holz von Pinus hartwegii wird als Bau- und Schnittholz verwendet.
Hartwegs Kiefer (Pinus hartwegii, bisweilen auch Mexikanische Bergkiefer) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Kiefern (Pinus) innerhalb der Familie der Kieferngewächse (Pinaceae). Sie kommt von Mexiko bis Guatemala vor.
Pinus hartwegii (syn. P. rudis, P. donnell-smithii), Hartweg's pine or pino de las alturas, is a pine native to the mountains of Mexico and Central America east to Honduras. It is named after Karl Theodor Hartweg, who described it in 1838.
Pinus hartwegii is a very high elevation species, growing at elevations of 2,500–4,300 metres (8,200–14,100 ft). It forms the alpine tree line on most of Mexico's higher mountains. It grows on both the Sierra Madre Occidental and Sierra Madre Oriental (mountain ranges) (29° North latitude) from Chihuahua State and Nuevo León (26°) to the highest peaks in the mountain ranges on the El Salvador—Honduras border (15° North latitude). In the Sierra Madre Occidental this pine grows with very dry winters and a very heavy rainy season in summer, with constant frosts from October to March.
This pine does not acquire the dwarfed and contorted shape shared by many species at high elevation. Even at the alpine tree line, this tree is not damaged by the cold and wind-blown ice present at that elevation. Consequently, Pinus hartwegii has been studied as an evolutionarily unique member on tree line ecophysiology.
Pinus hartwegii is an evergreen tree reaching 20–30 metres (66–98 ft) in height, with a broad, rounded crown. The bark is thick, dark grey-brown, and scaly or fissured. The leaves are needle-like, dark green, five (occasionally four) per fascicle, 10–20 cm long and 1.2-1.5 mm thick, the persistent fascicle sheath 1.5–2 cm long.
The cones are ovoid, 6–13 cm long, black or very dark purple, opening when mature in spring to 5–7 cm broad. The seeds are winged, 5–6 mm long with a 1.5-2.5 cm wing. Pollination is in late spring, with the cones maturing 20–22 months after.
It is closely related to Pinus montezumae (Montezuma pine) , differing from it in the shorter leaves, black (not brown) and smaller cones; it replaces Montezuma pine at high elevations, and often hybridises with it where they meet at middle elevations.
Pinus hartwegii (syn. P. rudis, P. donnell-smithii), Hartweg's pine or pino de las alturas, is a pine native to the mountains of Mexico and Central America east to Honduras. It is named after Karl Theodor Hartweg, who described it in 1838.
El ocote blanco o pino de las alturas (Pinus hartwegii) es un árbol de la familia de las pináceas. Se distribuye en las montañas de las Sierras Madre Oriental y Occidental y en Centroamérica hasta Honduras. Puede crecer por arriba de los 4 000 m y frecuentemente es la especie de pino que ocupa la parte más alta de las montañas. Se utiliza como madera y como leña.
El ocote blanco es un pino originario de los climas templados a montañosos de México y Centroamérica. Crece tanto en la Sierra Madre Occidental como en la Oriental, desde los estados mexicanos de Chihuahua y Nuevo León hasta la frontera entre El Salvador y Honduras. Aunque se lo encuentra desde una altitud de 2500 msnm, su principal característica de distribución es que crece incluso por encima de los 4000 msnm. Es frecuentemente la única especie arbórea que conforma la línea de árboles,[2] donde se entremezcla con el zacatonal.
Es un árbol siempreverde que alcanza una altura de 31 m, con una corona amplia y redondeada. El tronco tiene un diámetro de hasta 128 cm. Su gruesa y rugosa corteza es de color marrón a grisáceo y se divide en placas escamosas. Las hojas son de color verde oscuro y se encuentran en fascículos de entre 3 y 6 acículas.[3] Los conos son ovoides, negros o de un púrpura muy oscuro; se abren cuando maduran en primavera. La polinización ocurre al final de la primavera y los conos maduran entre 20 y 22 meses después.
Pinus hartwegii fue descrita en 1839 por John Lindley y publicado en Edwards's Botanical Register 25: Misc. 62.[4]
Ocote blanco, pino de las alturas, pino de montaña,[2] pino de México, pino escobetón, pino negro, pino chino.[3]
El ocote blanco o pino de las alturas (Pinus hartwegii) es un árbol de la familia de las pináceas. Se distribuye en las montañas de las Sierras Madre Oriental y Occidental y en Centroamérica hasta Honduras. Puede crecer por arriba de los 4 000 m y frecuentemente es la especie de pino que ocupa la parte más alta de las montañas. Se utiliza como madera y como leña.
Pinus hartwegii est une espèce de conifères de la famille des Pinaceae.
Pinus hartwegii pousse au Mexique et au Guatemala.
Selon Tropicos (10 août 2014)[1] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Pinus hartwegii er furutegund ættuð frá fjöllum Mexíkó og Mið-Ameríku austur til Hondúras. Hún er nefnd eftir Karl Theodor Hartweg, sem uppgötvaði hana 1838.
Pinus hartwegii er tegund hátt til fjalla, í 2.500–4.300 m hæð. Hún myndar trjálínu á flestum hærri fjöllum Mexíkó. Hún vex bæði í Sierra Madre Occidental og Sierra Madre Oriental (fjallakeðjunum) (29°N) frá Chihuahua ríki og Nuevo León (26°N) til hæstu tinda í fjöllum El Salvador til landamæraHondúras (15°N). Í Sierra Madre Occidental eru veturnir mjög þurrir og mikið regntímabil á sumrin, með stöðugum frostum frá október til mars.
Þessi fura fær sjalda eða ekki þann dvergvöxt eða krækluvöxt sem annars einkennir tré hátt til fjalla (við skógarmörk). Jafnvel við trjálínu verður tréð ekki fyrir skaða af kulda og skaraveðri sem verður í þeirri hæð. Þess vegna hefur Pinus hartwegii verið rannsökuð sem þróunarfræðilega einstök tegund við trjálínu.
Pinus hartwegii er sígrænt tré sem nær 20–30 m hæð með breiða og rúnnaða krónu. Börkurinn er þykkur, dökkgrábrúnn og hreistraður eða sprunginn. Dökkgrænar barrnálarnar eru fimm (einstaka sinnum fjórar) í búnti, 10–20 sm langar og 1,2–1,5 mm gildar, langlíft blaðslíðrið 1,5–2 sm langt.
Könglarnir eru egglaga, 6–13 sm langir, svartir eða mjög dökkfjólubláir, opnast við þroska að vori 5–7 sm breiðir. Fræin eru vængjuð, 5–6 mm löng með 1,5–2,5 sm væng. Frjóvgun er síðla vors, og þroskast könglarnir 20–22 mánuðum síðar.
Hún er náskyld Pinus montezumae, er frábrugðin henni með styttra barri, svörtum (ekki brúnum) og minni könglum; hún tekur við af Pinus montezumae hærra til fjalla, og blandast henni oft þar sem útbreiðslan skarast í miðjum hlíðum.
Pinus hartwegii er furutegund ættuð frá fjöllum Mexíkó og Mið-Ameríku austur til Hondúras. Hún er nefnd eftir Karl Theodor Hartweg, sem uppgötvaði hana 1838.
Multimedia w Wikimedia Commons Pinus hartwegii Lindl. – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Występuje w górach Gwatemali, Hondurasu i Meksyku, głównie na wysokościach 2500-4000 m n.p.m., chociaż skrajnie sięga najniżej 2200 m i najwyżej 4300 m n.p.m.
W Meksyku na korzeniach Pinus hatrwegii pasożytuje Arceuthobium vaginatum subsp. vaginatum, sosna ta jest też głównym gospodarzem A. globosum subsp. grandicaule. Drzewa silnie zainfekowane przez oba te gatunki roślin pasożytniczych wykazują mniejszą żywotność. W środkowym Meksyku zaobserwowano u takich okazów skrócenie długości igieł średnio o 36% w porównaniu ze zdrowymi drzewami, zmniejszenie przyrostu na grubość o 19% oraz na wysokość o 29%. Sosna Hartwega odporna jest natomiast na zainfekowanie przez A. abietis-religiosae[4].
Synonimy: P. montezumae Lamb. subsp. hartwegii (Lindl.) Engelm., P. montezumae var. hartwegii (Lindl.) Shaw, P. rudis Endl., P. montezumae Lamb. var. rudis (Endl.) Shaw, P. hartwegii Lindl. var rudis (Endl.) Silba, P. lindleyana Gordon, P. montezumae Lamb. var. lindleyana (Gordon) Parl., P. donnell-smithii Mast.
Pozycja gatunku w obrębie rodzaju Pinus[5]:
Sosna ta występuje od Nuevo León do Salwadoru na odseparowanych stanowiskach, co było przyczyną dzielenia gatunku na mniejsze jednostki systematyczne. Podział taki nie znalazł jednak potwierdzenia w zróżnicowaniu morfologicznym populacji na tyle, żeby uzasadniać wyodrębnienie podgatunku lub odmiany[3].
Takson ten został kilkakrotnie opisany niezależnie, w związku z występowaniem na dużym obszarze i w rozproszeniu. Lindley opisał go w 1839 r. na podstawie materiału zgromadzonego przez Karla Theodora Hartwega w górach wschodniego Michoacán. W 1847 r. Endlicher opisał go jako Pinus rudis, zaś Masters w 1891 r. jako P. donnell-smithii na podstawie materiału zebranego przez Donnella-Smitha w Gwatemali. W niektórych opracowaniach dotyczących sosen amerykańskich, np. Perry (1991)[6], Pinus rudis Endl. i Pinus donnell-smithii Mast. są ujęte jako odrębne gatunki. W późniejszych pracach ten podział jest kwestionowany, jako że zestawy cech charakterystycznych opisane przez Perrego dla tych taksonów nakładały się na siebie, sprawiając, że przy ich użyciu taksony były praktycznie nie do rozróżnienia. Earle sygnalizuje, że potrzebna jest rewizja tych opisów i statusu taksonów, gdyż obserwowane są pewne różnice morfologiczne w populacjach w obrębie zasięgu zależnie np. od wysokości występowania[3].
Międzynarodowa organizacja IUCN umieściła ten gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych, przyznając mu kategorię zagrożenia LR/lc (lower risk/least concern), uznając go za gatunek najmniejszej troski, o niskim ryzyku wymarcia[7]. Po ponownej ocenie w 2010 r. klasyfikację tę utrzymano jako LC i opublikowano w roku 2013[8].
Pinus hartwegii Lindl. – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Występuje w górach Gwatemali, Hondurasu i Meksyku, głównie na wysokościach 2500-4000 m n.p.m., chociaż skrajnie sięga najniżej 2200 m i najwyżej 4300 m n.p.m.
Pinus hartwegii é uma espécie de pinheiro originária do Novo Mundo. Faz parte do grupo de espécies de pinheiros com área de distribuição na América Central, Caraíbas, México, sul do Arizona e Novo México.[1]
Pinus hartwegii é uma espécie de pinheiro originária do Novo Mundo. Faz parte do grupo de espécies de pinheiros com área de distribuição na América Central, Caraíbas, México, sul do Arizona e Novo México.
Поширення: Гватемала; Гондурас; Мексика. Діапазон висот: (2300 -) 2,500-4,000 (-4300) м над рівнем моря. Ця сосна не набуває карликових і спотворених форм як багато видів на великих висотах.
Щільність деревини: 0,48 гр/см3. Pinus hartwegii є вічнозеленим деревом 20-30 метрів у висоту, з широкою, округлою кроною. Кора товста, темно-сіро-коричнева, луската або потріскана. Листя голчасте, темно-зелене, по п'ять (іноді чотири) в пучку, 10-20 см завдовжки. Шишки яйцеподібні, довжиною 6-13 см, чорні або дуже темно-фіолетові, відкриваються, дозрівши навесні, сягаючи до 5-7 см шириною. Насіння крилате, довжиною 5-6 мм, з крилами 1,5-2,5 см. Запилення відбувається в кінці весни, шишки дозрівають після 20-22 місяців.
Це дерево зазвичай рясніє шрамами для збору смоли. Такий збір смоли, як правило, здійснюється у непромислових масштабах, на окремо стоячих деревах. Смола використовується для замазок щілин та інших цілей. Деревина використовується для будівництва та пиломатеріалів. Деревина тверда, важка, смолиста. Заболонь жовтувато-біла, серцевина світло-коричнева.
Загрозою є атаки шкідників, таких як короїди з роду Dendroctonus. Цей поширений вид присутній в багатьох охоронних територіях, в тому числі кількох національних парках.
Це незавершена стаття про родину Соснові.Pinus hartwegii là một loài thực vật hạt trần trong họ Thông. Loài này được Lindl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1839.[1]
Pinus hartwegii là một loài thực vật hạt trần trong họ Thông. Loài này được Lindl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1839.
Сосна Хартвега или Сосна Гартвига (лат. Pinus hartwegii) — вид деревьев семейства Сосновые (Pinaceae). Была описана в 1839 году английским ботаником Джоном Линдли и названа в честь немецкого путешественника Карла Теодора Хартвега[1].
Вечнозеленое дерево высотой до 31 метра и диаметром до 128 см на высоте груди. Кора толстая, шероховатая, глубоко-бороздчатая, темно-коричневого или серого цвета. Ветви жесткие, изогнутые вверх.
Иглы в пучках по 3-6, обычно 5, иногда 3,(6-)10-17(-22) см длиной и 1-1.5 мм толщиной, прямые либо изогнутые.
Шишки по 2-6 шт, яйцевидные, длиной 8-12(-15) см, коричневые или коричнево-фиолетовые, созревают 20-22 месяца. Семена крылатые 5-6 мм длиной, длина крыла 12-20 мм[2]. шишки , яйцевидные, слегка согнутые
Встречается в горных лесах на высоте 2200-4300 метров. Произрастает в Центральной и Южной Мексике, в Гондурасе, Гватемале[2].
Имеет плотную, смолистую древесину, которая используется при строительстве железнодорожных шпал, а также целлюлозной промышленности[3].
Занесён в Международную Красную книгу со статусом Least concern «Вид, вызывающий наименьшие опасения». Лимитирующими факторами является глобальное потепление, что делает вид более восприимчивым к вредителем, таким, к примеру, как Dendroctonus [3].
Сосна Хартвега или Сосна Гартвига (лат. Pinus hartwegii) — вид деревьев семейства Сосновые (Pinaceae). Была описана в 1839 году английским ботаником Джоном Линдли и названа в честь немецкого путешественника Карла Теодора Хартвега.
.jpg)
