Aphrastura spinicauda ye una especie d'ave passeriforme de la familia Furnariidae. Distribuyir en Chile y Arxentina, como tamién nes Islles Malvines, islles Xeorxa del Sur y Sandwich del Sur. Los sos hábitats atópense ye montes templaos, y montes secos.
Aphrastura spinicauda ye una especie d'ave passeriforme de la familia Furnariidae. Distribuyir en Chile y Arxentina, como tamién nes Islles Malvines, islles Xeorxa del Sur y Sandwich del Sur. Los sos hábitats atópense ye montes templaos, y montes secos.
Aphrastura spinicauda és una espècie d'ocell passeriforme de la família Furnariidae. Es distribueix a Xile i Argentina, com també a les illes Malvines, illes Geòrgia del Sud i Sandwich del Sud. Els seus hàbitats es troben és boscos temperats, i muntanyes seques.
A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Aphrastura spinicaudaAderyn a rhywogaeth o adar yw Raiadito cynffonddreiniog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: raiaditos cynffondreiniog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Aphrastura spinicauda; yr enw Saesneg arno yw Thorn-tailed rayadito. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. spinicauda, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r raiadito cynffonddreiniog yn perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Crafwr dail cynffonddu Sclerurus caudacutus Crafwr dail gyddfgennog Sclerurus guatemalensis Crafwr dail gyddfgoch Sclerurus mexicanus Crafwr dail gyddflwyd Sclerurus albigularis Crafwr dail pigfyr Sclerurus rufigularis Crafwr dail tingoch Sclerurus scansor Elegant spinetail Synallaxis elegantior Lloffwr dail rhesog Hyloctistes subulatus Plethwr cynffondywyll Pseudasthenes humicola Plethwr gwinau Pseudasthenes steinbachi Plethwr Patagonia Pseudasthenes patagonica Plethwr Periw Pseudasthenes cactorumAderyn a rhywogaeth o adar yw Raiadito cynffonddreiniog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: raiaditos cynffondreiniog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Aphrastura spinicauda; yr enw Saesneg arno yw Thorn-tailed rayadito. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. spinicauda, sef enw'r rhywogaeth.
Aphrastura spinicauda Aphrastura generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.
Aphrastura spinicauda Aphrastura generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.
Andientulikulma,[2] aikaisemmalta nimeltään okapyrstö[3] (Aphrastura spinicauda) on orneeroiden heimoon kuuluva varpuslintu.
Andientulikulmaa tavataan luonnonvaraisena Argentiinassa ja Chilessä. Falklandinsaarilla olevan kannan alkuperästä ei ole tietoa. Lajia on kuvattu yleiseksi, ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Andientulikulma, aikaisemmalta nimeltään okapyrstö (Aphrastura spinicauda) on orneeroiden heimoon kuuluva varpuslintu.
De doornstaartrayadito (Aphrastura spinicauda) is een zangvogel uit de familie Furnariidae (ovenvogels).
Deze soort komt voor in centraal en zuidelijk Chili en zuidwestelijk Argentinië en telt 3 ondersoorten:
De doornstaartrayadito (Aphrastura spinicauda) is een zangvogel uit de familie Furnariidae (ovenvogels).
Ostrogonek mały (Aphrastura spinicauda) – gatunek małego ptaka z rodziny garncarzowatych (Furnariidae). Zasiedla centralne i południowe Chile oraz skrajnie zachodnią Argentynę. Niezagrożony wyginięciem.
Gatunek opisał po raz pierwszy Johann Friedrich Gmelin w roku 1789 pod nazwą Motacilla spinicauda. Holotyp zebrano na Ziemi Ognistej. Pokrewieństwo rodzaju Aphrastura z innymi nie jest pewne; upierzenie sugeruje powiązania z monotypowymi rodzajami Phleocryptes oraz Pygarrhichas. Prawdopodobnie ostrogonek mały jest przodkiem ostrogonka dużego (A. masafuerae). Pozycja podgatunku bullocki, jednego z 3 wyróżnianych[4], nie jest pewna; opisany został na podstawie 2 okazów. Osobniki z ochrowym spodem, podobne do przedstawicieli podgatunku fulva, występują na wyspach u wybrzeży Chile - ich upierzenie może być przystosowaniem do wilgotniejszych warunków środowiska (reguła Glogera). Populacja na Diego Ramírez różni się morfologią od populacji kontynentalnej i wymaga dalszych badań[5].
Wyróżnia się następujące podgatunki[4][5]:
Środowisko życia stanowią lasy strefy umiarkowanej, miejscami pustynne niziny z zakrzewieniami. Także wysokie wilgotne lasy (przeważnie z bukanami) i przyległe ponownie zalesione obszary, na wyspach bez wyższej roślinności kępy traw Poa flabellata i krzewy (np. berberys). Spotykany od poziomu morza do wysokości 1200 m n.p.m., miejscami 2000 m n.p.m.[5]
Długość ciała wynosi 13-14 cm, masa ciała 10-13 g[5]. Skrzydło mierzy 53,5±0,43 mm (u okazów C.E. Hellmayra 57-60 mm[2]), dziób 12,1±0,3 mm[6], sterówki 69-80 mm[2]. U podgatunku nominatywnego wierzch głowy czarniawy, występuje szeroka żółtawa brew ciągnąca się zaś do karku, zaś od dzioba przez oko przebiega czarny pasek kończący się w zgięciu skrzydła. Górna część grzbietu czarnobrązowa, niższa natomiast brązowa, wraz z kuprem. Pokrywy nadogonowe kasztanowe. Pokrywy skrzydłowe czarniawe, średnie rudo zakończone i obrzeżone, zaś lotek I rzędu z białą plamką na końcu. Lotki I rzędu rudopomarańczowe u nasady, zaś przez lotki II i przebiega płowobrązowy pas. Ogon wyraźnie stopniowany, sterówki na końcu pozbawione są promyków; obszar nagiej stosiny na środkowej parze wynosi 20 mm, na zewnętrznej 5 mm; nadaje to sterówkom „kolczasty” wygląd. Sterówki mają barwę czarno-brązowo-kasztanowo-rudą. Tęczówka ciemnobrązowa, dziób czarniawy, nogi i stopy zielonawe. Nie występuje dymorfizm płciowy[5].
Pieśń stanowi cienki, suchy tryl, różniący się czasem trwania. Zawołanie to wysokie zi-zi lub tzt-tzt, także ostre tik i metaliczne ti ti. Pożywienie stanowią stawonogi, w tym muchówki (Diptera) i błonkówki (Hymenoptera). Obserwowano także ostrogonka małego przy zjadaniu owoców berberysów (Berberis), porzeczek (Ribes) oraz parzeplinów (Gunnera). Żeruje w parach lub stadach swojego gatunku, liczących 4-7, najwyżej 15, osobników. Pożywienie zbiera z liści, mchów i porostów, także z gałęzi i pni. Pożywienia szuka od podszytu po piętro drzew. Niekiedy opisywano jako podobny w ekologii do sikor (Paridae) i pełzaczy (Certhiidae) półkuli północnej[5].
Okres lęgowy trwa w trakcie wiosny i lata. Jaja znajdywano w listopadzie i grudniu, zaś pisklęta od października do stycznia. Prawdopodobnie monogamiczny. Gniazdo umieszczone jest za luźnym kawałkiem kory, w dziupli drzewa lub szczelinie pnia. Znajdywano je także w uzbieranych w krzewie martwych liściach[2]. Zniesienie liczy 3-4 jaja[5]. Ich barwa jest biała, bez połysku. Okazy z Muzeum Brytyjskiego w liczbie czterech mają identyczne wymiary i mierzą około 19x13,9 mm[7].
Przez IUCN ostrogonek mały uznawany jest za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Występuje na kilku obszarach chronionych, są to m.in. Park Narodowy La Campana i Park Narodowy Ziemi Ognistej. Zamieszkiwany typ środowiska cechuje raczej rzadkie rozmieszczenie osad ludzkim[5].
Ostrogonek mały (Aphrastura spinicauda) – gatunek małego ptaka z rodziny garncarzowatych (Furnariidae). Zasiedla centralne i południowe Chile oraz skrajnie zachodnią Argentynę. Niezagrożony wyginięciem.
Chiletörnstjärt[2] (Aphrastura spinicauda) är en fågel i familjen ugnfåglar inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Chiletörnstjärt delas in i tre underarter:[3]
Chiletörnstjärt (Aphrastura spinicauda) är en fågel i familjen ugnfåglar inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Chiletörnstjärt delas in i tre underarter:
A. s. spinicauda – förekommer i mellersta Chile och angränsande västra Argentina söderut till Tierra del Fuego A. s. bullocki – förekommer på ön Mocha Island (Chile) A. s. fulva – förekommer på ön Chiloé Island (Chile)Aphrastura spinicauda là một loài chim trong họ Furnariidae.[2]
Aphrastura spinicauda là một loài chim trong họ Furnariidae.