nomes no trilho de navegação
Die Feine Armleuchteralge (Chara virgata, Syn.: Chara delicatula C.A.Agardh)[1] ist eine monözische Art aus der Familie der Armleuchteralgen (Characeae).
Die Feine Armleuchteralge kommt in oligotrophen bis mesotrophen Klarwasserseen vor, die kalkarm sind und häufig im sauren Bereich liegen. Sie ist in solchen Landschaften verbreitet, deren Klima für die Moorbildung förderlich ist. Vor allem ist dies das Norddeutsche Tiefland, aber auch Teile Frankreichs, Schottlands und Irlands. Sonst kommt die Alge auch oft in Polen, Norwegen und Schweden vor. Ihr Verbreitungsareal reicht von der Iberischen Halbinsel bis nach Sibirien und Nord-Amerika. Einige Vertreter sollen auch in Indien vorkommen. Ihre Bestände sind vor allem durch die zunehmende Eutrophierung der Gewässer bedroht. Die Feine Armleuchteralge ist zudem seltener als die nahe Verwandte Zerbrechliche Armleuchteralge (Chara globularis).
Die Feine Armleuchteralge bildet einen 6–20 cm langen Thallus. Die Hauptsprosse können einen Durchmesser von 0,6 mm erreichen und sind vom Grunde an verzweigt. Häufig erscheinen die Sprosse rau und sind inkrustiert. Sowohl die Internodien, die viel kürzer oder zum Teil länger als die Ästchen sein können, als auch die Radien (gegliederte Seitensprosse) sind bestachelt. Die Sprosse weisen dreimal so viele Rindenfäden wie Radien auf und sind daher triplostich, wobei die Mittelreihen oft deutlich hervortreten können. Die zweireihigen Stacheln (Stipulare) sind fein und sind meist zerstreut angeordnet. Sie sind kurz und warzenförmig und sitzen auf den Rindenkanten. Die Äste stehen zu 7 oder zu 8 im Quirl, wovon meist nur 5 bis 7 berindet sind und ein zwei- bis dreizelliges kurzes, rindenloses Endglied aufweisen. An den Ausläufern befinden sich oft kleine Knöllchen.
Die Gametangien werden vom Sommer bis zum Herbst gebildet und stehen zu zwei oder drei Paaren an den berindeten Astknoten. Das Oogon wird von den vorderen fertilen Blättchen überragt, die hinteren Blättchen an den sterilen Knoten sind kürzer. Das Oogon weist 13 bis 15 Windungen auf und ist etwa 0,9 mm hoch und 0,8 mm breit. Es besitzt ein etwa 0,15 mm langes Krönchen an der Spitze. Die schwarze Oospore ist nur 0,7 mm lang, 0,5 mm breit und weist 11 bis 13 Rippen auf. Das Antheridium besitzt einen Durchmesser von etwa 0,45 mm. Alle Zellen besitzen 24 Chromosomen.
Die Feine Armleuchteralge (Chara virgata, Syn.: Chara delicatula C.A.Agardh) ist eine monözische Art aus der Familie der Armleuchteralgen (Characeae).
Chara virgata is slender, branched freshwater green alga.
Chara virgata grows to 30 cm in length. Its structure is unlike any other alga. It has a main axis of elongated nodes with whorled laterals. In colour it is dark green.[1]
Chara virgata is slender, branched freshwater green alga.
Ramienica delikatna (Chara virgata) – gatunek ramienicy. Polska nazwa gatunkowa nawiązuje do nazwy naukowej Chara delicatula C. Agardh 1824, która została uznana za synonimiczną wobec Ch. virgata Kütz. 1834., ale wciąż jest często stosowana w polskiej literaturze naukowej, podczas gdy gatunek opisany jako Chara delicatula Desv. 1810 jest synonimem Ch. aspera Willd.
Mały makroglon (do kilkunastu – wyjątkowo 30[1]–40[3] – cm długości) o silnie rozgałęzionej plesze. Cienka (0,3-0,6 mm średnicy) nibyłodyga, cienkie nibyliście i krótkich (ok. 1 cm) międzywęźlach. Plecha od żywozielonej do szarozielonej, w zależności od stopnia inkrustowania węglanem wapnia, przez które jest krucha i delikatna. Tworzy różnego kształtu bulwki chwytnikowe. Często buduje wyraźne, niewielkie kępy. Roślina jednopienna[3].
Trójrzędowe. Rzędy główne przeważają nad bocznymi, choć w dolnych odcinkach mniej wyraźnie[3].
Krótkie (1–2 cm), choć zwykle dłuższe od międzywęźli i cienkie. W pewnych warunkach jednak mogą być znacznie od nich krótsze, zwłaszcza płodne. Proste, rzadko wygięte ku środkowi. 4–9 (częściej 5–7) członów. 6–8 w okółku. Ostatnie, 2– 3-komórkowe człony krótkie, nieokorowane i zaostrzone[3].
Wewnętrzne wykształcone wyraźniej niż zewnętrzne. Na płodnych nibyliściach wewnętrzne zwykle, choć nie zawsze, dłuższe od lęgni i cienkie, podczas gdy na zewnątrz słabiej wykształcone. Na nibyliściach płonnych wykształcone nierównomiernie, bardzo krótkie i cienkie, czasem wręcz brak[3].
Bardzo małe. Brodawkowate – na szczytowym międzywęźlu kuliste i najwyraźniejsze. Na pozostałych słabiej wykształcone, a na dolnych wręcz może być brak[3].
Zróżnicowane. W dwurzędowych okółkach. Zwykle w górnym okółku dłuższe (o długości takiej jak średnica nibyłodygi) i zaostrzone, wygięte łukowato ku górze, a w dolnym brodawkowate. Rzadziej oba okółki brodawkowate, mało zróżnicowane[3].
Pojedyncze. Zazwyczaj w trzech pierwszych węzłach nibyliści. Pomarańczowe. Wyraźnie mniejsze od lęgni[3] (do 350 µm średnicy[1]).
Pojedyncze. Zazwyczaj w trzech pierwszych węzłach nibyliści. Zielone, ewentualnie pomarańczowe. Koronka w kształcie ściętego stożka, wyraźnie zamknięta[3]. Do 1,1 mm długości i 0,7 mm szerokości. Oospory czarne[1].
W wodach płytkich zwykle bardziej kępiasta, w głębszych wodach bądź na silnie uwodnionym podłożu organicznym formy bardziej wydłużone, o dłuższych międzywęźlach, ale krótszych nibyliściach[3].
Ramienica szorstka, ramienica krucha[3]
Rośliny po sezonie wegetacyjnym obumierają lub zimują[3]. Zimozielone formy wiosną tworzą oospory. Zwykle są one jednak tworzone latem. Stosunkowo często dochodzi do zapłodnienia[1].
Gatunek tak słodkowodny, jak i słonawowodny. Występuje w wodach różnych typów, od strumieni, przez zbiorniki astatyczne, torfianki, jeziora, aż po morza. Występuje głównie w jeziorach o umiarkowanej trofii. W układzie pasowym roślinności wodnej może zajmować zarówno najgłębszą strefę fitolitoralu (pod warunkiem małej mętności), jak i sięgać wypłyceń przy samym brzegu. Tworzy zespół roślinny Charetum delicatulae[3].
Występuje w większej części Europy (w tym w Bałtyku), na Grenlandii, Alasce i Nowej Zelandii[1]. W Polsce częstsza na zachodzie i północy[3].
Według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski jest gatunkiem narażonym, ale nie podlega w Polsce ochronie gatunkowej[3]. Jest natomiast gatunkiem reprezentatywnym siedlisk przyrodniczych 3140 (twardowodne oligo– i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi łąkami ramienic Charetea, w podtypie 3140–2 – zbiorowiska ramienic ze związku Nitellion flexilis w słabo zmineralizowanych wodach oligo– i mezotroficznych)[4] oraz 3110 (jeziora lobeliowe)[5] w systemie Natura 2000.
Ramienica delikatna (Chara virgata) – gatunek ramienicy. Polska nazwa gatunkowa nawiązuje do nazwy naukowej Chara delicatula C. Agardh 1824, która została uznana za synonimiczną wobec Ch. virgata Kütz. 1834., ale wciąż jest często stosowana w polskiej literaturze naukowej, podczas gdy gatunek opisany jako Chara delicatula Desv. 1810 jest synonimem Ch. aspera Willd.
