dcsimg

Description ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Annual or perennial herbs, usually with short stems. Leaves narrow, spirally arranged in a crowded basal rosette (rarely (setaceum) borne on elongated stems). Inflorescence capitate, white, dirty grey, brown or black. Capitula of many small unisexual flowers on a central receptacle, surrounded by 1-several whorls of involucral bracts; each flower often subtended by a floral bract. Flowers (2-)3-merous, ± actinomorphic to strongly zygomorphic. Perianth usually composed of 2 distinct whorls; calyx of free to almost connate sepals, sometimes spathe-like especially in male flowers. Petals free or partly connate, often with a subapical black gland. Male flowers: stamens as many as or twice the number of sepals. Female flowers: ovary 2-3-locular, superior; style branched. Fruit a loculicidally dehiscent capsule; each loculus 1-seeded.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Eriocaulaceae Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/family.php?family_id=83
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Eriocaulaceae ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Les eriocaulacees (nome científicu Eriocaulaceae) formen una familia de plantes monocotiledónees yerbácees conocíes como "les Compositae de les monocotiledónees", yá que como esta última familia, lo que paez la flor ye en realidá la inflorescencia, allugada a la fin d'unu o munchos escapos, siendo cada "pétalu" una flor, y cada grana una flor. La inflorescencia ta arrodiada por un arreyo de bráctees de consistencia de papel. Les flores son pequeñines, unisexuales o bisexuales, usualmente blanques, y munches vegaes tienen pelos, tienen sépalos los (2-3), pétalos (2-3), estames (2-6) y carpelos (2-3), y los estames y carpelos tán claramente espuestos, lo que suxure que son polinizaes por vientu, anque los nectarios presentes en Eriocaulon suxuren que la polinización por inseutos tamién asocede, anque los visitantes paecen ser infrecuentes. Les fueyes son basales arrosetaes. Tán presentes en rexones tropicales y subtropicales, con unes poques estendiéndose en hábitats templaos, usualmente húmedos. La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III (2009[3]) y el APWeb (2001 d'equí p'arriba[2]) y tien 700 a 1.400 especies dientro de 10 xéneros.

Descripción

Introducción teórica en Terminoloxía descriptiva de les plantes

Vezu: Yerbes perennes o añales, usualmente monoicas (raramente dioicas), con tarmos curtios, como cormos, o rizomes, tarmos con fexes vasculares en 1 o 2 aniellos. Tarmos basales munches vegaes cespitosos. Pelos simples y con una sola capa de célules, o con forma de T.

Fueyes de disposición alterna y usualmente espiralada (raramente dística), usualmente en rosetes basales, o en grupos a lo llargo de los tarmos ramificaos, simples, delgaes y asemeyaes a les de la campera (planes o circulares na corte tresversal, acanalaes en delles), de marxe enteru, con venación paralela, envainadoras na base, ensin estípules.

 src=
Inflorescencia de Eriocaulon decangulare.

Inflorescencies indeterminaes, formando una cabeza sostenida por un arreyo de bráctees (filarios) con consistencia de papel, terminales, sobre una llongura escapo, escapos 1 a munchos, na parte basal zarraos por una bráctea envainadora. El receptáculu compuestu munches vegaes con tricomas o bráctees paleacees o ensin bráctees. N'especies monoicas les flores masculín y femenín entemecíes o les femenines marxinales.

Flores unisexuales, les plantes usualmente monoicas. Flores radiales a billaterales, pequeñes, individualmente inconspicuas, col periantu estremáu nuna mota y una corola, y munches vegaes con un flequillu de pelos, usualmente na axila d'una brácea papirosa. Ablancazaes, sésiles o sobre un curtiu pedicelo, portando per debaxo bráctees paleacees o ensin bráctees.

Los sépalos son 2 o 3, separaos o connaos basalmente nun tubu, usualmente valvaos.

Los pétalos son 2 o 3 (raramente ausentes), separaos (en flores carpeladas) o connaos basalmente nun tubu (en flores estaminadas), dacuando con glándules productores de néctar cerca del ápiz, dacuando amenorgaos (en flores carpeladas), usualmente valvaos.

Los estames 1 a 6 (2 o 4 en flores dímeras, 3, 6 o 1 en flores trímeras), munches vegaes nun son toos iguales, los filamentos pueden tar separaos o connaos, siempres adnatos a los pétalos, dacuando creciendo sobre un pie formáu polos pétalos fundíos y los filamentos (andróforo). Les anteres con 1 o 2 lóculos, de dehiscencia llonxitudinal y introrsa, bi o tetraesporanxaes.

Los granos de polen esferoidales, espiraperturado-espinulosos (con un riegu de guañada elongáu y espiral), o en dellos taxones, convolutos.

Los carpelos 2 o 3, connaos, l'ovariu súperu, usualmente crez sobre un pie, 2 o 3 lóculos, estilu solitariu, dacuando apéndices paecíos a estilos tamién presentes, los estigmes 2 o 3, pequeños y secos, la placentación axilar según Judd et al. 2007, apical y ventral-péndula según Simpson 2005. Los óvulos 1 por lóculo (y por carpelu), ortótropos, con un megaesporangio delgáu, bitégmicos.

El frutu ye una cápsula loculicida.

La grana elipsoide, endospermada, con almidón, con testa más o menos estriada llonxitudinalmente, o reticulada, o "pilosa".

Ver Stützel (1998[4]) pa una descripción detallada de la familia.

Ecoloxía

Llargamente distribuyíes en rexones tropicales y subtropicales, con unos pocos clados estendiéndose en hábitats templaos, usualmente húmedos. Especialmente representaes nes Guyanes y el norte de Brasil, con bien poques especies n'Estaos Xuníos, que tien namái 16 especies ente California y Florida, namái dos especies en Canadá, y una sola especie (Eriocaulon aquaticum) n'Europa.

Les flores de Eriocaulaceae, que tienen anteres y estilos claramente espuestos, pueden ser polinizadas por vientu, magar los nectarios nes flores de Eriocaulon suxuren que la polinización por inseutos tamién asocede. Los visitantes de les flores paecen ser infrecuentes, y l'autofecundación paez ser común.

Les granes son presumiblemente tremaes por vientu o per agua.

Filoxenia

Introducción teórica en Filoxenia

Eriocaulaceae son bien distintives, claramente monofiléticas, y fácilmente reconocibles peles sos cabeces arreyaes de flores diminutes. Munches vegaes son referíes como "les Compositae de les monocotiledónees".

Típicamente son reconocíes dos subfamilies: Eriocauloideae (que contién por casu a Eriocaulon), que tien el doble d'estames que de pétalos y una glándula nectarífera apical nos pétalos, y Paepalanthoideae (que contién por casu a Paepalanthus, Leiothrix, Syngonanthus, y Lachnocaulon), que tien tantos estames como pétalos y nun tien glándules nectaríferas. Los dos subfamilies pueden ser monofiléticas (Unwin 2004[5]).

Paepalanthus puede representar un complexu parafiléticu del cual evolucionaron los demás xéneros (Giulietti et al. 2000[6]).

Taxonomía

Introducción teórica en Taxonomía

La familia foi reconocida pol APG III (2009[3]), el Linear APG III (2009[1]) asignó-y el númberu de familia 95. La familia yá fuera reconocida pol APG II (2003[7]).

9 xéneros, 1175 especies. Los xéneros más representaos son Paepalanthus (500 especies), Eriocaulon (400 especies), Syngonanthus (200 especies), y Leiothrix (65 especies).

La llista de xéneros, según el APWeb[2] (visitáu en xineru del 2009):

Importancia económica

Les inflorescencies seques de Syngonanthus y Eriocaulon son usaes n'arreglos florales.

Ver tamién

Bibliografía

  • Judd, W. S.; C. S. Campbell, Y. A. Kellogg, P. F. Stevens, M. J. Donoghue (2007). «Eriocaulaceae», Plant Systematics: A Phylogenetic Approach, Third edition.. Sunderland, Massachusetts: Sinauer Associates, 290-292. ISBN 978-0-87893-407-2.

Referencies citaes

  1. 1,0 1,1 Elspeth Haston, James Y. Richardson, Peter F. Stevens, Mark W. Chase, David J. Harris. The Linear Angiosperm Phylogeny Group (LAPG) III: a linear sequence of the families in APG III Botanical Journal of the Linnean Society, Vol. 161, Non. 2. (2009), pp. 128-131. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.01000.x Key: citeulike:6006207 pdf: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1095-8339.2009.01000.x/pdf
  2. 2,0 2,1 2,2 «Angiosperm Phylogeny Website (Versión 9, xunu del 2008, y actualizáu dende entós)» (inglés) (2001 d'equí p'arriba). Consultáu'l 7 de xunetu de 2008.
  3. 3,0 3,1 The Angiosperm Phylogeny Group III ("APG III", n'orde alfabéticu: Brigitta Bremer, Kåre Bremer, Mark W. Chase, Michael F. Fay, James L. Reveal, Douglas Y. Soltis, Pamela S. Soltis y Peter F. Stevens, amás collaboraron Arne A. Anderberg, Michael J. Moore, Richard G. Olmstead, Paula J. Rudall, Kenneth J. Sytsma, David C. Tank, Kenneth Wurdack, Jenny Q.-Y. Xiang y Sue Zmarzty) (2009). «An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III.». Botanical Journal of the Linnean Society (161). http://www3.interscience.wiley.com/journal/122630309/abstract.
  4. Stützel, T. (1998). «Eriocaulaceae.», en Kubitzki, K.: The Families and Xenera of Vascular Plants. IV. Flowering Plants. Monocotyledons. Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae).. Berlin.: Springer, 197-207.
  5. Unwin, M. M. (2004). Molecular Systematics of the Eriocaulaceae Martinov. Ph. D. Thesis..
  6. Giulietti, A. M.; Scatena, V. L., Sanu, P. T., Parra, L. R., de Queiroz, L. P., Harley, R. M., Menezes, N. L., Ysepon, A. M. B., Salatino, A., Salatino, M. L., Vilegas, W., Santos, L. C., Ricci, C. V., Bonfim, M. C. B., y Miranda, Y. B. (2000). «Multidisciplinary studies on neotropical Eriocaulaceae.», en Wilson, K. L. y Morrison, D. A.: Monocots: Systematics and evolution., CSIRO Publ., 580–588.
  7. APG II. «An Update of the Angiosperm Phylogeny Group Classification for the orders and families of flowering plants: APG II.». Botanical Journal of the Linnean Society (141). http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1046/j.1095-8339.2003.t01-1-00158.x. Consultáu 'l 12 de xineru de 2009.

Enllaces esternos


Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Les eriocaulacees (nome científicu Eriocaulaceae) formen una familia de plantes monocotiledónees yerbácees conocíes como "les Compositae de les monocotiledónees", yá que como esta última familia, lo que paez la flor ye en realidá la inflorescencia, allugada a la fin d'unu o munchos escapos, siendo cada "pétalu" una flor, y cada grana una flor. La inflorescencia ta arrodiada por un arreyo de bráctees de consistencia de papel. Les flores son pequeñines, unisexuales o bisexuales, usualmente blanques, y munches vegaes tienen pelos, tienen sépalos los (2-3), pétalos (2-3), estames (2-6) y carpelos (2-3), y los estames y carpelos tán claramente espuestos, lo que suxure que son polinizaes por vientu, anque los nectarios presentes en Eriocaulon suxuren que la polinización por inseutos tamién asocede, anque los visitantes paecen ser infrecuentes. Les fueyes son basales arrosetaes. Tán presentes en rexones tropicales y subtropicales, con unes poques estendiéndose en hábitats templaos, usualmente húmedos. La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III (2009) y el APWeb (2001 d'equí p'arriba) y tien 700 a 1.400 especies dientro de 10 xéneros.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Eriocaulàcies ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Les eriocaulàcies (Eriocaulaceae) formen una família de plantes monocotiledònies herbàcies conegudes, ja que com aquesta última família, la qual cosa sembla la flor és en realitat la inflorescència, situada al final d'un o molts escapos, sent cada pètal una flor, i cada llavor una flor. La inflorescència està envoltada per un involucre de bràctees de consistència de paper. Les flors són petits, unisexuals o bisexuals, usualment blanques, i moltes vegades posseeixen pèls, posseeixen sèpals (2-3), pètals (2-3), estams (2-6) i carpels (2-3), i els estams i carpels estan clarament exposats, la qual cosa suggereix que són pol·linitzades per vent, encara que els nectaris presents en Eriocaulon suggereixen que la pol·linització per insectes també ocorre, encara que els visitants semblen ser infreqüents. Les fulles són basals arrosetades. Estan presents en regions tropicals i subtropicals, amb unes poques estenent-se en hàbitats temperats, usualment humits.

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Eriocaulàcies Modifica l'enllaç a Wikidata
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Vlnohlávkovité ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Vlnohlávkovité (Eriocaulaceae) je čeleď jednoděložných rostlin z řádu lipnicotvaré (Poales). Starší taxonomické systémy ji často řadily do samostatného řádu Eriocaulales.

Popis

Jsou to vytrvalé byliny s přízemními růžicemi listů. Jsou to bahenní nebo terestrické rostliny. Listy jsou jednoduché, střídavé, ploché nebo někdy kýlnaté až oblé, spirálně, řidčeji dvouřadě uspořádané, s listovými pochvami. Čepele jsou čárkovité (podobné listům trav), celokrajné, žilnatina je souběžná. Jsou to jednodomé, zřídka dvoudomé, rostliny s jednopohlavnými květy. Květy jsou malé a jsou uspořádány v květenstvích, v nápadných hlávkách s četnými květy, často na štíhlých stopkách. Okvětí je rozlišeno na kalich a korunu. Kališní lístky jsou 2-3, srostlé, korunní lístky jsou taky 2-3, srostlé nebo volné, u samičích květů je někdy koruna zakrnělá až chybí. Tyčinek v samčích květech je 2-4 nebo 3-6, jsou srostlé s korunou. Gynecum v samičích květech se skládá ze 2 nebo 3 plodolistů, je synkarpní, semeník je svrchní. Plodem je tobolka[1],[2].

Rozšíření ve světě

Je známo asi 10 rodů a asi 1160 druhů, které jsou rozšířeny hlavně v tropech většiny světa, ale místy přesahují až do mírného pásu. V Evropě roste ve Velké Británii a Irsku vlnohlávka Eriocaulon aquaticum[3].

Zástupci

Přehled rodů

Actinocephalus, Comanthera, Eriocaulon, Lachnocaulon, Leiothrix, Mesanthemum, Paepalanthus, Philodice, Rhodonanthus, Syngonanthus, Tonina[5]

Odkazy

Reference

  1. http://www.mobot.org/MOBOT/Research/apweb/
  2. http://delta-intkey.com/angio/www/eriocaul.htm
  3. http://rbg-web2.rbge.org.uk/cgi-bin/nph-readbtree.pl/feout?FAMILY_XREF=Eriocaulaceae&GENUS_XREF=&SPECIES_XREF=&TAXON_NAME_XREF=&RANK=
  4. SKALICKÁ, Anna; VĚTVIČKA, Václav; ZELENÝ, Václav. Botanický slovník rodových jmen cévnatých rostlin. Praha: Aventinum, 2012. ISBN 978-80-7442-031-3. (česky)
  5. The Plant List [online]. Dostupné online. (anglicky)

Externí odkazy

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Vlnohlávkovité: Brief Summary ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Vlnohlávkovité (Eriocaulaceae) je čeleď jednoděložných rostlin z řádu lipnicotvaré (Poales). Starší taxonomické systémy ji často řadily do samostatného řádu Eriocaulales.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Eriocaulaceae ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Eriocaulaceae oder Pfeifenwurzgewächse sind eine Pflanzenfamilie, die zur Ordnung der Süßgrasartigen (Poales) gehört. Die etwa zwölf Gattungen mit etwa 1400 Arten sind vor allem in den Tropen und Subtropen verbreitet, am artenreichsten in Südamerika und gedeihen hauptsächlich in größeren Höhenlagen oder auf Hochebenen. Wenige Arten kommen in den gemäßigten Gebieten vor, etwa im östlichen Nordamerika, auf den Britischen Inseln und in Japan.

Beschreibung

Vegetative Merkmale

Es sind einjährige oder ausdauernde krautige Pflanzen, die meist klein sind. Manche Arten sind Wasserpflanzen. Die wechselständig, meist spiralig und rosettig an der Basis der Pflanze angeordneten Laubblätter sind einfach, ungestielt, parallelnervig, grasartig geformt und ganzrandig. Die Stomata sind parazytisch.

Generative Merkmale

In kopfigen Blütenständen sind viele Blüten zusammengefasst. Sie sind meist einhäusig (monözisch) oder selten zweihäusig (diözisch) getrenntgeschlechtig. Die Blüten sind immer eingeschlechtig, entweder männliche und weibliche Blüten an einer Pflanze oder seltener an verschiedenen Pflanzen. Die Blüten sind radiärsymmetrisch bis stark zygomorph und zwei- bis dreizählig. Die zwei bis drei Kelchblätter sind selten verwachsen. Die zwei bis drei Kronblätter sind selten zu einem haarigen Lappen verwachsen. Die männlichen Blüten enthalten ein oder zwei Kreise mit je zwei oder drei Staubblättern. Eine für die Familie besonders typische Eigenschaft ist, dass die dreizelligen Pollenkörner spiraperturat sind. Die weiblichen Blüten weisen Staminodien (reduzierte Staubblätter) auf. Die zwei oder drei Fruchtblätter sind zu einem oberständigen Fruchtknoten verwachsen. Jedes Fruchtknotenfach enthält in apicaler Plazentation nur eine Samenanlage. Die zwei oder drei Griffel sind vollkommen frei, teilweise oder vollkommen verwachsen. Nur bei Eriocaulon sind Nektarien in den Blüten vorhanden.

Es werden Kapselfrüchte gebildet. Die Samen enthalten Stärke.

Die Basischromosomenzahl beträgt x = 8 oder 10.

Systematik und Verbreitung

 src=
Unterfamilie Eriocauloideae: Habitus und Blütenstand von Eriocaulon stellulatum
 src=
Unterfamilie Eriocauloideae: Blütenstand von Eriocaulon nudicuspe
 src=
Unterfamilie Paepalanthoideae: Actinocephalus polyanthus
 src=
Unterfamilie Paepalanthoideae: Habitus und Blütenstand von Paepalanthus speciosus

Die Familie Eriocaulaceae wurde 1820 durch Ivan Ivanovič Martinov in Tekhno-Botanicheskīĭ Slovar': na latinskom i rossīĭskom iazykakh. Sanktpeterburgie 237 aufgestellt. Die Typusgattung ist Eriocaulon L.[1]

Die eindeutig monophyletische Familie Eriocaulaceae wird in die Ordnung der Poales (Chase & al. 1995, Linder & Kellogg 1995, Stevenson & Loconte 1995, Givnish & al. 1999, Giulietti & al. 2000, Bremer 2002, APG III 2009) gestellt. Die vollständigste Bearbeitung der Familie erfolgte bisher durch Wilhelm Otto Eugen Ruhland 1903. Nun liegen mehrere neue Arbeiten vor, zuletzt durch Maria José Gomes de Andrade et al. 2010.

Die Arten der Eriocaulaceae sind vor allem in den Tropen und Subtropen vertreten, am artenreichsten in Südamerika. Wenige Arten kommen in den gemäßigten Gebieten vor, etwa im östlichen Nordamerika, auf den Britischen Inseln und in Japan. Sie gedeihen hauptsächlich in größeren Höhenlagen oder auf Hochebenen.

Die Familie Eriocaulaceae wird in zwei Unterfamilien gegliedert und enthält insgesamt neun (bis) elf Gattungen mit etwa 1400 Arten:[2][3]

  • Unterfamilie Eriocauloideae:
    • Eriocaulon L. (Syn.: Busseuillia R.Lesson, Cespa Hill, Chaetodiscus Steud., Dichrolepis Welw., Electrosperma F.Muell., Lasiolepis Boeckeler, Leucocephala Roxb., Nasmythia Huds., Randalia P.Beauv. ex Desv., Sphaerochloa P.Beauv. ex Desv., Symphachne P.Beauv. ex Desv.): Die etwa 468 Arten sind im nordwestlichen Europa, von den Subtropen bis Tropen der Alten Welt bis Russlands Fernem Osten und in der Neuen Welt weitverbreitet.[3]
    • Mesanthemum Körn.: Die etwa 15 Arten sind im tropischen Afrika und in Madagaskar verbreitet.[3]
  • Unterfamilie Paepalanthoideae:
    • Actinocephalus (Körn.) Sano: Sie enthält etwa 49 Arten sind in Brasilien verbreitet.[3]
    • Blastocaulon Ruhland: Die fünf Arten sind in Brasilien verbreitet.
    • Lachnocaulon Kunth: Die sieben Arten sind in den südöstlichen USA bis Texas und auf Kuba verbreitet.[3]
    • Leiothrix Ruhland: Die etwa 64 Arten sind im tropischen Südamerika weitverbreitet.[3]
    • Paepalanthus Mart. nom. cons. (Syn.: Paepalanthus Kunth nom. illeg., Blastocaulon Ruhland, Cladocaulon Gardner, Dupatya Vell., Moldenkeanthus Morat): Sie enthält 410 bis 462 Arten. Sie besitzt ein disjunktes Areal in der Neotropis und im tropischen Afrika sowie Madagaskar.[3]
    • Rhodonanthus Herzog: Die etwa sechs Arten, inklusive Wurdackia Moldenke kommen nur auf dem Guayanaschild vor.
    • Syngonanthus Ruhland (Syn.: Philodice Mart., Limnoxeranthemum Salzm. ex Steud.): Sie enthält 146 bis 200 Arten, inklusive der Arten der ehemaligen Gattungen Comanthera L.B.Sm. und Carptotepala Moldenke. Sie besitzt ein disjunktes Areal in der Neotropis und im tropischen bis südlichen Afrika sowie Madagaskar.[3]
    • Tonina Aubl. (Syn.: Hyphydra Schreb.): Sie enthält nur eine Art:[3]
      • Tonina fluviatilis Aubl. (genannt auch Syngonanthus sp. „Belém“): Sie ist vom südlichen Mexiko über Zentralamerika und auf karibischen Inseln bis ins nördliche Südamerika in Gewässern mit weichem Wasser mit extrem niedriger Karbonathärte[4] weitverbreitet.[3]

Quellen

  • Die Familie der Eriocaulaceae bei der APWebsite. (Abschnitte Systematik und Beschreibung)
  • Die Familie der Eriocaulaceae bei DELTA von L.Watson und M.J.Dallwitz. (Abschnitt Beschreibung)
  • Sylvia Phillips: Flora of tropical East Africa, CRC Press 1997, Band 172, Eriocaulaceae, ISBN 9789061913771: eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche
  • N. Hensold: Eriocaulaceae, S. 1–58, in Julian A. Steyermark, P. E. Berry, K. Yatskievych, B. K. Holst.: Flora of the Venezuelan Guayana, Volume 5, Missouri Botanical Garden Press, St. Louis, 1999.
  • Maria José Gomes de Andrade, Ana Maria Giulietti, Alessandro Rapini, Luciano Paganucci de Queiroz, Adilva de Souza Conceição, Paulo Ricardo Machado de Almeida, Cássio van den Berg: A comprehensive phylogenetic analysis of Eriocaulaceae: Evidence from nuclear (ITS) and plastid (psbA-trnH and trnL-F) DNA sequences. In: Taxon, Volume 59, Number 2, 2010, S. 379–388: PDF-Onlinetext. (Abschnitt Systematik)
  • P. T. Sano, M. Trovó, Ana Maria Giuliett: Neotropical Eriocaulaceae bei neotropikey. (Abschnitte Beschreibung und Verbreitung)

Einzelnachweise

  1. Eriocaulaceae bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis Abgerufen am 25. Dezember 2014.
  2. Eriocaulaceae im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 25. Dezember 2014.
  3. a b c d e f g h i j Rafaël Govaerts (Hrsg.): Eriocaulaceae. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 2. Januar 2018.
  4. Hans-Georg Kramer: Pflanzenaquaristik á la Kramer. Tetra-Verlag, Berlin-Velten 2009, ISBN 978-3-89745-190-2, S. 94.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Eriocaulaceae oder Pfeifenwurzgewächse sind eine Pflanzenfamilie, die zur Ordnung der Süßgrasartigen (Poales) gehört. Die etwa zwölf Gattungen mit etwa 1400 Arten sind vor allem in den Tropen und Subtropen verbreitet, am artenreichsten in Südamerika und gedeihen hauptsächlich in größeren Höhenlagen oder auf Hochebenen. Wenige Arten kommen in den gemäßigten Gebieten vor, etwa im östlichen Nordamerika, auf den Britischen Inseln und in Japan.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Eriocaulaceae ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The Eriocaulaceae are a family of monocotyledonous flowering plants in the order Poales, commonly known as the pipewort family. The family is large, with about 1207 known species described in seven genera.[3] They are widely distributed, with the centers of diversity for the group occurring in tropical regions, particularly the Americas. Very few species extend to temperate regions, with only 16 species in the United States, mostly in the southern states from California to Florida, only two species in Canada, and only one species (Eriocaulon aquaticum) in Europe. They tend to be associated with wet soils, many growing in shallow water. This is also reported from the southern part of India and the regions of Western Ghats hot spots.

The species are mostly herbaceous perennial plants, though some are annual plants; they resemble plants in the related families Cyperaceae (sedges) and Juncaceae (rushes), and like them, have rather small, wind-pollinated flowers grouped together in capitulum-like inflorescences.

Genera

See also

References

  1. ^ Angiosperm Phylogeny Group (2009). "An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III". Botanical Journal of the Linnean Society. 161 (2): 105–121. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x. Archived from the original (PDF) on 2017-05-25. Retrieved 2013-06-26.
  2. ^ "From: Curtis's botanical magazine; or flower garden displayed. London, 1832, volume 59 (plate 3126)". Archived from the original on 2006-10-23. Retrieved 2014-08-12.
  3. ^ Christenhusz, M. J. M.; Byng, J. W. (2016). "The number of known plants species in the world and its annual increase". Phytotaxa. Magnolia Press. 261 (3): 201–217. doi:10.11646/phytotaxa.261.3.1.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The Eriocaulaceae are a family of monocotyledonous flowering plants in the order Poales, commonly known as the pipewort family. The family is large, with about 1207 known species described in seven genera. They are widely distributed, with the centers of diversity for the group occurring in tropical regions, particularly the Americas. Very few species extend to temperate regions, with only 16 species in the United States, mostly in the southern states from California to Florida, only two species in Canada, and only one species (Eriocaulon aquaticum) in Europe. They tend to be associated with wet soils, many growing in shallow water. This is also reported from the southern part of India and the regions of Western Ghats hot spots.

The species are mostly herbaceous perennial plants, though some are annual plants; they resemble plants in the related families Cyperaceae (sedges) and Juncaceae (rushes), and like them, have rather small, wind-pollinated flowers grouped together in capitulum-like inflorescences.

Genera Actinocephalus Comanthera Eriocaulon - pipewort Lachnocaulon - bogbutton Leiothrix Mesanthemum Paepalanthus Rondonanthus Syngonanthus Tonina
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Eriocaulaceae ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Las eriocauláceas (nombre científico Eriocaulaceae) forman una familia de plantas monocotiledóneas herbáceas conocidas como "las Compositae de las monocotiledóneas", ya que como esta última familia, lo que parece la flor es en realidad la inflorescencia, ubicada al final de uno o muchos escapos, siendo cada "pétalo" una flor, y cada semilla una flor. La inflorescencia está rodeada por un involucro de brácteas de consistencia de papel. Las flores son pequeñitas, unisexuales o bisexuales, usualmente blancas, y muchas veces poseen pelos, poseen sépalos (2-3), pétalos (2-3), estambres (2-6) y carpelos (2-3), y los estambres y carpelos están claramente expuestos, lo que sugiere que son polinizadas por viento, aunque los nectarios presentes en Eriocaulon sugieren que la polinización por insectos también ocurre, aunque los visitantes parecen ser infrecuentes. Las hojas son basales arrosetadas. Están presentes en regiones tropicales y subtropicales, con unas pocas extendiéndose en hábitats templados, usualmente húmedos. La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III (2009[3]​) y el APWeb (2001 en adelante[2]​) y posee 700 a 1.400 especies dentro de 10 géneros.

Descripción

Hábito: Hierbas perennes o anuales, usualmente monoicas (raramente dioicas), con tallos cortos, como cormos, o rizomas, tallos con haces vasculares en 1 o 2 anillos. Tallos basales muchas veces cespitosos. Pelos simples y con una sola capa de células, o con forma de T.

Hojas de disposición alterna y usualmente espiralada (raramente dística), usualmente en rosetas basales, o en grupos a lo largo de los tallos ramificados, simples, delgadas y parecidas a las del pasto (planas o circulares en el corte transversal, acanaladas en algunas), de margen entero, con venación paralela, envainadoras en la base, sin estípulas.

 src=
Inflorescencia de Eriocaulon decangulare.

Inflorescencias indeterminadas, formando una cabeza sostenida por un involucro de brácteas (filarios) con consistencia de papel, terminales, sobre un largo escapo, escapos 1 a muchos, en la parte basal encerrados por una bráctea envainadora. El receptáculo compuesto muchas veces con tricomas o brácteas paleáceas o sin brácteas. En especies monoicas las flores masculinas y femeninas mezcladas o las femeninas marginales.

Flores unisexuales, las plantas usualmente monoicas. Flores radiales a bilaterales, pequeñas, individualmente inconspicuas, con el perianto diferenciado en un cáliz y una corola, y muchas veces con un flequillo de pelos, usualmente en la axila de una brácea papirosa. Blanquecinas, sésiles o sobre un corto pedicelo, portando por debajo brácteas paleáceas o sin brácteas.

Los sépalos son 2 o 3, separados o connados basalmente en un tubo, usualmente valvados.

Los pétalos son 2 o 3 (raramente ausentes), separados (en flores carpeladas) o connados basalmente en un tubo (en flores estaminadas), a veces con glándulas productoras de néctar cerca del ápice, a veces reducidos (en flores carpeladas), usualmente valvados.

Los estambres 1 a 6 (2 o 4 en flores dímeras, 3, 6 o 1 en flores trímeras), muchas veces no son todos iguales, los filamentos pueden estar separados o connados, siempre adnatos a los pétalos, a veces creciendo sobre un pie formado por los pétalos fusionados y los filamentos (andróforo). Las anteras con 1 o 2 lóculos, de dehiscencia longitudinal e introrsa, bi o tetraesporangiadas.

Los granos de polen esferoidales, espiraperturado-espinulosos (con un surco de germinación elongado y espiral), o en algunos taxones, convolutos.

Los carpelos 2 o 3, connados, el ovario súpero, usualmente crece sobre un pie, 2 o 3 lóculos, estilo solitario, a veces apéndices parecidos a estilos también presentes, los estigmas 2 o 3, pequeños y secos, la placentación axilar según Judd et al. 2007, apical y ventral-péndula según Simpson 2005. Los óvulos 1 por lóculo (y por carpelo), ortótropos, con un megaesporangio delgado, bitégmicos.

El fruto es una cápsula loculicida.

La semilla elipsoide, endospermada, con almidón, con testa más o menos estriada longitudinalmente, o reticulada, o "pilosa".

Ver Stützel (1998[4]​) para una descripción detallada de la familia.

Ecología

Ampliamente distribuidas en regiones tropicales y subtropicales, con unos pocos clados extendiéndose en hábitats templados, usualmente húmedos. Especialmente representadas en las Guyanas y el norte de Brasil, con muy pocas especies en Estados Unidos, que posee solo 16 especies entre California y Florida, solo dos especies en Canadá, y una sola especie (Eriocaulon aquaticum) en Europa.

Las flores de Eriocaulaceae, que tienen anteras y estilos claramente expuestos, pueden ser polinizadas por viento, si bien los nectarios en las flores de Eriocaulon sugieren que la polinización por insectos también ocurre. Los visitantes de las flores parecen ser infrecuentes, y la autofecundación parece ser común.

Las semillas son presumiblemente dispersadas por viento o por agua.

Filogenia

Eriocaulaceae son muy distintivas, claramente monofiléticas, y fácilmente reconocibles por sus cabezas involucradas de flores diminutas. Muchas veces son referidas como "las Compositae de las monocotiledóneas".

Típicamente son reconocidas dos subfamilias: Eriocauloideae (que contiene por ejemplo a Eriocaulon), que tiene el doble de estambres que de pétalos y una glándula nectarífera apical en los pétalos, y Paepalanthoideae (que contiene por ejemplo a Paepalanthus, Leiothrix, Syngonanthus, y Lachnocaulon), que tiene tantos estambres como pétalos y no tiene glándulas nectaríferas. Las dos subfamilias pueden ser monofiléticas (Unwin 2004[5]​).

Paepalanthus puede representar un complejo parafilético del cual evolucionaron los demás géneros (Giulietti et al. 2000[6]​).

Taxonomía

La familia fue reconocida por el APG III (2009[3]​), el Linear APG III (2009[1]​) le asignó el número de familia 95. La familia ya había sido reconocida por el APG II (2003[7]​).

9 géneros, 1175 especies. Los géneros más representados son Paepalanthus (500 especies), Eriocaulon (400 especies), Syngonanthus (200 especies), y Leiothrix (65 especies).

La lista de géneros, según el APWeb[2]​ (visitado en enero del 2009):

Importancia económica

Las inflorescencias secas de Syngonanthus y Eriocaulon son usadas en arreglos florales.

Bibliografía

  • Judd, W. S.; C. S. Campbell, E. A. Kellogg, P. F. Stevens, M. J. Donoghue (2007). «Eriocaulaceae». Plant Systematics: A Phylogenetic Approach, Third edition. Sunderland, Massachusetts: Sinauer Associates. pp. 290-292. ISBN 978-0-87893-407-2. La referencia utiliza el parámetro obsoleto |coautores= (ayuda)

Referencias

  1. a b Elspeth Haston, James E. Richardson, Peter F. Stevens, Mark W. Chase, David J. Harris. The Linear Angiosperm Phylogeny Group (LAPG) III: a linear sequence of the families in APG III Botanical Journal of the Linnean Society, Vol. 161, No. 2. (2009), pp. 128-131. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.01000.x Key: citeulike:6006207 pdf: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1095-8339.2009.01000.x/pdf
  2. a b c Stevens, P. F. (2001 en adelante). «Angiosperm Phylogeny Website (Versión 9, junio del 2008, y actualizado desde entonces)» (en inglés). Consultado el 7 de julio de 2008.
  3. a b The Angiosperm Phylogeny Group III ("APG III", en orden alfabético: Brigitta Bremer, Kåre Bremer, Mark W. Chase, Michael F. Fay, James L. Reveal, Douglas E. Soltis, Pamela S. Soltis y Peter F. Stevens, además colaboraron Arne A. Anderberg, Michael J. Moore, Richard G. Olmstead, Paula J. Rudall, Kenneth J. Sytsma, David C. Tank, Kenneth Wurdack, Jenny Q.-Y. Xiang y Sue Zmarzty) (2009). «An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III.» (pdf). Botanical Journal of the Linnean Society (161): 105-121. Archivado desde el original el 25 de mayo de 2017.
  4. Stützel, T. (1998). «Eriocaulaceae.». En Kubitzki, K., ed. The Families and Genera of Vascular Plants. IV. Flowering Plants. Monocotyledons. Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). Berlin.: Springer. pp. 197-207.
  5. Unwin, M. M. (2004). Molecular Systematics of the Eriocaulaceae Martinov. Ph. D. Thesis. Miami University, Ohio.
  6. Giulietti, A. M.; Scatena, V. L., Sano, P. T., Parra, L. R., de Queiroz, L. P., Harley, R. M., Menezes, N. L., Ysepon, A. M. B., Salatino, A., Salatino, M. L., Vilegas, W., Santos, L. C., Ricci, C. V., Bonfim, M. C. B., y Miranda, E. B. (2000). «Multidisciplinary studies on neotropical Eriocaulaceae.». En Wilson, K. L. y Morrison, D. A., ed. Monocots: Systematics and evolution. (CSIRO Publ. edición). Collingwood, Australia. pp. 580-588. La referencia utiliza el parámetro obsoleto |coautores= (ayuda)
  7. APG II (2003). «An Update of the Angiosperm Phylogeny Group Classification for the orders and families of flowering plants: APG II.» (pdf). Botanical Journal of the Linnean Society (141): 399-436. Consultado el 12 de enero de 2009.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Las eriocauláceas (nombre científico Eriocaulaceae) forman una familia de plantas monocotiledóneas herbáceas conocidas como "las Compositae de las monocotiledóneas", ya que como esta última familia, lo que parece la flor es en realidad la inflorescencia, ubicada al final de uno o muchos escapos, siendo cada "pétalo" una flor, y cada semilla una flor. La inflorescencia está rodeada por un involucro de brácteas de consistencia de papel. Las flores son pequeñitas, unisexuales o bisexuales, usualmente blancas, y muchas veces poseen pelos, poseen sépalos (2-3), pétalos (2-3), estambres (2-6) y carpelos (2-3), y los estambres y carpelos están claramente expuestos, lo que sugiere que son polinizadas por viento, aunque los nectarios presentes en Eriocaulon sugieren que la polinización por insectos también ocurre, aunque los visitantes parecen ser infrecuentes. Las hojas son basales arrosetadas. Están presentes en regiones tropicales y subtropicales, con unas pocas extendiéndose en hábitats templados, usualmente húmedos. La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III (2009​) y el APWeb (2001 en adelante​) y posee 700 a 1.400 especies dentro de 10 géneros.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Eriocaulaceae ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Eriocaulaceae on pääasiassa trooppinen ruohokasviheimo, joka kuuluu koppisiemenisten Poales-lahkoon ja on siten sukua heinäkasveille (Poaceae).

Tuntomerkit

Eriocaulaceae-kasvit ovat lähes aina lehtiruusukekasveja. Heimon kasveissa on juurissa ja lehdissä tuuletussolukkoja eli aerenkyymiä. Soluissa on oksalaattikiteitä. Karvat ovat yleisiä ja monimuotoisia. Lehtituppi ei ole selvästi erottuva. Kasvit ovat yksikotisia, kukat yksineuvoisia. Kukintovana on spiraalimaisesti kiertynyt, särmikäs tai kulmikas, ja sen tyvellä on alalehti, jonka tuppi on umpinainen. Mykerömäisen kukinnon lapakko on vaihtelevissa määrin litteä, ja kukinto tuo mieleen piippurassin. Kukat ovat pieniä, ja niissä on erilliset verhiö ja melko nahkea teriö. Sikiäimessä on aksiletyyppinen istukka, ja kussakin emilehdessä on yksi riippuva siemenaihe. Hedelmä on tavallisesti avautuva, kehälehdet ovat siinä vielä jäljellä.[1]

Levinneisyys

Eriocaulaceae kasvaa tropiikissa ja joitakin lajeja on myös lauhkeilla alueilla. Heimo on keskittynyt Guyanan ylängölle ja Koillis-Brasiliaan.[1]

Luokittelu

Heimossa on kuusi sukua ja 1160 lajia, jotka jakautuvat kahteen alaheimoon. Heimon erilaistuminen alaryhmikseen lienee alkanut noin 64 miljoonaa vuotta sitten.[1]

Alaheimo Eriocauloideae Burnett

Kasvit ovat tavallisesti vesikasveja, joiden juurissa ja lehdissä on aerenkyymisolukoita. Kasvit ovat kaksikotisia (emi- ja hedekukat eri yksilöissä). Kukan teriö on eri- tai yhdislehtinen, ja terälehdissä on mustat rauhasmaiset kärjet. Hedekukissa on neljä, viisi tai kuusi hedettä sekä emiön jäänne, pistillodi. Emikukissa on huomaamattomia joutoheteitä.[1]

Alaheimo käsittää yksi tai kaksi sukua, joissa on 420 tropiikissa ja osin lauhkeassa vyöhykkeessä kasvavaa lajia. Suvussa Eriocaulon on 400 lajia.[1]

Alaheimo Paepalanthoideae Ruhland

Kasvit ovat tavallisesti maalla kasvavia. Verholehdet ovat terälehtien mittaisia tai pidempiä. Hedekukissa verhiö ja teriö ovat tyveltään kasvaneet yhteen, ja heteitä on kolme, harvemmin kaksi; ne ovat terävastaisia. Pistillodi on mettä erittävä. Emikukissa on joutoheteitä.[1]

Alaheimoon kuuluu neljä sukua ja 76 lajia, jotka kasvavat Uudessa maailmassa, erityisesti sen trooppisissa osissa. Afrikassa on muutama laji. Suurimmat suvut ovat Paepalanthus (460 lajia), Syngonanthus (200 lajia) ja Comanthera (40 lajia).[1]

Suvut

Eriocaulaceae käsittää seuraavat suvut[2]

  • Comanthera L. B. Smith
  • Eriocaulon L.
  • Leiothrix Ruhling
  • Mesanthemum Koernicke
  • Paepalanthus Kunth
  • Rondonanthus Herzog
  • Syngonanthus Ruhling

Kuvia

Lähteet

Viitteet

Aiheesta muualla

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Eriocaulaceae on pääasiassa trooppinen ruohokasviheimo, joka kuuluu koppisiemenisten Poales-lahkoon ja on siten sukua heinäkasveille (Poaceae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Eriocaulaceae ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La famille des Ériocaulacées regroupe des plantes monocotylédones. Elle comprend 1 150 espèces réparties en une dizaine de genres.

Ce sont des plantes herbacées, pérennes, à rosette, plus ou moins parcheminées, des régions subtropicales à tropicales (rarement des régions tempérées), principalement présentes en Amérique du Sud

Étymologie

Le nom vient du genre Eriocaulon dérivé du grec έριο / erio, laine, et καυλος / caulos, tige ou pénis[1].

Classification

En classification classique de Cronquist (1981) c'est la seule famille de l'ordre des Eriocaulales Nakai (1930).

La classification phylogénétique APG II (2003) et la classification phylogénétique APG III (2009) situent maintenant cette famille dans l'ordre des Poales.

Répartition géographique

Liste des genres

Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (20 avr. 2010)[2] :

Selon Angiosperm Phylogeny Website (19 mai 2010)[3] :

Selon NCBI (20 avr. 2010)[4] :

Selon DELTA Angio (20 avr. 2010)[5] :

Selon ITIS (20 avr. 2010)[6] :

Notes et références

  1. (en) Maarten J M Christenhusz, Michael F Fay et Mark W. Chase, Plants of the World : An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants, Chicago, The University of Chicago Press, 2018, 792 p. (ISBN 978-0-2265-2292-0), p. 198
  2. WCSP. World Checklist of Selected Plant Families. Facilitated by the Royal Botanic Gardens, Kew. Published on the Internet ; http://wcsp.science.kew.org/, consulté le 20 avr. 2010
  3. Stevens, P. F. (2001 onwards). Angiosperm Phylogeny Website. Version 14, July 2017 [and more or less continuously updated since]." will do. http://www.mobot.org/MOBOT/research/APweb/, consulté le 19 mai 2010
  4. NCBI, consulté le 20 avr. 2010
  5. DELTA Angio, consulté le 20 avr. 2010
  6. Integrated Taxonomic Information System (ITIS), www.itis.gov, CC0 https://doi.org/10.5066/F7KH0KBK, consulté le 20 avr. 2010

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La famille des Ériocaulacées regroupe des plantes monocotylédones. Elle comprend 1 150 espèces réparties en une dizaine de genres.

Ce sont des plantes herbacées, pérennes, à rosette, plus ou moins parcheminées, des régions subtropicales à tropicales (rarement des régions tempérées), principalement présentes en Amérique du Sud

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Eriocaulaceae ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Eriocaulaceae, porodicsa jednosupnica u redu travolike. Sastoji se od oko 1 200 vrsta i sedam rodova. Ime je dobila po rodu erijokaulon (Eriocaulon), trajnicama kojih ima preko 460 priznatih vrsta[1]

Rodovi

  1. Genus Comanthera L.B.Sm.
  2. Genus Eriocaulon L.
  3. Genus Leiothrix Ruhland
  4. Genus Mesanthemum Körn.
  5. Genus Paepalanthus Mart.
  6. Genus Rondonanthus Herzog
  7. Genus Syngonanthus Ruhland

Sinonimi

  1. Genus Actinocephalus = Paepalanthus Mart.
  2. Genus Lachnocaulon = Paepalanthus Mart.
  3. Genus Tonina = Paepalanthus Mart.
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Eriocaulaceae
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Eriocaulaceae


Izvori

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Eriocaulaceae, porodicsa jednosupnica u redu travolike. Sastoji se od oko 1 200 vrsta i sedam rodova. Ime je dobila po rodu erijokaulon (Eriocaulon), trajnicama kojih ima preko 460 priznatih vrsta

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Eriocaulaceae ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Eriocaulaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Poales, klad commelinids (euMonokotil).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Eriocaulaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Poales, klad commelinids (euMonokotil).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Eriocaulaceae ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Eriocaulaceae Martinov è una famiglia di piante appartenente all'ordine Poales.[1][2]

Descrizione

La maggior parte delle specie sono erbacee perenni, sebbene alcune siano annuali. La loro morfologia ricorda quella delle famiglie Cyperaceae e Juncaceae e presentano piccoli fiori ad impollinazione anemofila, raggruppati in infiorescenze simili a capolini.

Distribuzione e habitat

Si tratta di una famiglia ad ampia distribuzione, con la maggior diversità riscontrabile nelle regioni tropicali soprattutto dell'America. Pochissime specie sono diffuse nelle regioni temperate: solo 16 vivono negli USA, 2 in Canada e soltanto una (Eriocaulon aquaticum) in Europa.

Generalmente vivono nei suoli bagnati e alcune crescono in acque poco profonde.

Tassonomia

La famiglia comprende i seguenti generi:[2]

Note

  1. ^ (EN) The Angiosperm Phylogeny Group, An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the ordines and families of flowering plants: APG IV, in Botanical Journal of the Linnean Society, vol. 181, n. 1, 2016, pp. 1–20.
  2. ^ a b (EN) Eriocaulaceae, su Plants of the World Online, Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 29/4/2022.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Eriocaulaceae Martinov è una famiglia di piante appartenente all'ordine Poales.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Eriocaulaceae ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Eriocaulaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt algemeen erkend door systemen voor plantensystematiek, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).

Het gaat om een middelgrote familie, van ruim duizend soorten in een tiental genera.

In het Cronquist systeem (1981) wordt ze geplaatst in een eigen orde (Eriocaulales).

Externe links

Wikimedia Commons Zie de categorie Eriocaulaceae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Eriocaulaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt algemeen erkend door systemen voor plantensystematiek, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).

Het gaat om een middelgrote familie, van ruim duizend soorten in een tiental genera.

In het Cronquist systeem (1981) wordt ze geplaatst in een eigen orde (Eriocaulales).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Eriocaulaceae ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Eriocaulaceae er en plantefamilie i ordenen Poales. Den omfatter 1150–1200 arter fordelt på 10 slekter. De fleste artene vokser i tropene, spesielt i Guyanahøylandet og sørøstre Brasil i Sør-Amerika. Noen vokser i kaldere strøk, som Canada og Russlands fjerne østen. En nordamerikansk art, (Eriocaulon aquaticum), har klart å krysse Atlanterhavet og har etablert seg i Irland og Skottland.

Slekter og utvalgte arter

Kilder

Eksterne lenker

botanikkstubbDenne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Eriocaulaceae er en plantefamilie i ordenen Poales. Den omfatter 1150–1200 arter fordelt på 10 slekter. De fleste artene vokser i tropene, spesielt i Guyanahøylandet og sørøstre Brasil i Sør-Amerika. Noen vokser i kaldere strøk, som Canada og Russlands fjerne østen. En nordamerikansk art, (Eriocaulon aquaticum), har klart å krysse Atlanterhavet og har etablert seg i Irland og Skottland.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Niedotrawowate ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Niedotrawowate (Eriocaulaceae) – rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców. Zasięgiem obejmuje całą strefę tropikalną i subtropikalną, a także niewielkie obszary Ameryki Północnej, Wyspy Brytyjskie i Azję Wschodnią. Należy do niej 10 rodzajów liczących 1160 gatunków[1]. Występują na wilgotnych piaskach, nad wodami; gatunek Mesanthemum reductum rośnie pod wodą w afrykańskich strumieniach i rzekach[3].

 src=
Kwiatostan przedstawiciela rodzaju Paepalanthus
 src=
Syngonanthus chrysanthus

Morfologia

Byliny i rośliny jednoroczne z trawiastymi liśćmi, często skupionymi u nasady pędu w rozetę. Drobne kwiaty (czasem do 0,25 mm długości) skupione są w główkowate kwiatostany. U wielu gatunków pędy w górnej części są rozgałęzione i tworzą kwiatostan złożony w formie baldachu. W obrębie główek kwiatostanowych, kwiaty męskie występują zwykle na obrzeżach, kwiaty żeńskie w środku kwiatostanu. Okwiat w dwóch okółkach zwykle niezróżnicowany, czasem okółki różnią się kolorystycznie lub wielkością. W kwiatach męskich znajduje się jeden lub dwa potrójne okółki pręcików. W kwiatach żeńskich słupek ma trójkomorową zalążnię. Owocem są wielonasienne torebki. Nasiona dzięki porozrywanej zewnętrznej warstwie komórek wyglądają jak owłosione i roznoszone są łatwo przez wiatr lub wodę[3].

Systematyka

Pozycja systematyczna rodziny według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Klad okrytonasienne, klad jednoliścienne (monocots), rząd wiechlinowce (Poales), rodzina łuczydłowate (Xyridaceae). Rodzina stanowi grupę siostrzaną dla rodziny łuczydłowatych (Xyridaceae)[1].

Pozycja rodziny w kladogramie przedstawiającym powiązania filogenetyczne w obrębie rzędu wiechlinowców:

wiechlinowce

pałkowate Typhaceae



bromeliowate Bromeliaceae





Rapateaceae






łuczydłowate Xyridaceae



niedotrawowate Eriocaulaceae





majakowate Mayacaceae




turniowate Thurniaceae




sitowate Juncaceae



ciborowate Cyperaceae








rześciowate Restionaceae




biczycowate Flagellariaceae




wiechlinowate Poaceae




Ecdeiocoleaceae



żuanwiliowate Joinvilleaceae









Podział rodziny według Angiosperm Phylogeny Website[1]

Zastosowanie

Niektóre gatunki stosowane są w ziołolecznictwie i w bukieciarstwie (zwłaszcza suszone kwiatostany)[3].

Przypisy

  1. a b c d P.F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2016-10-25].
  2. James L. Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium (ang.). University of Maryland. [dostęp 2010-11-11].
  3. a b c Rośliny kwiatowe. Wielka Encyklopedia Przyrody. Warszawa: Muza SA, s. 464–465. ISBN 83-7079-779-2.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Niedotrawowate: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Niedotrawowate (Eriocaulaceae) – rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców. Zasięgiem obejmuje całą strefę tropikalną i subtropikalną, a także niewielkie obszary Ameryki Północnej, Wyspy Brytyjskie i Azję Wschodnią. Należy do niej 10 rodzajów liczących 1160 gatunków. Występują na wilgotnych piaskach, nad wodami; gatunek Mesanthemum reductum rośnie pod wodą w afrykańskich strumieniach i rzekach.

 src= Kwiatostan przedstawiciela rodzaju Paepalanthus  src= Syngonanthus chrysanthus
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Eriocaulaceae ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Eriocaulaceae Martynov é uma família de plantas floríferas pertencente à ordem Poales.

As espécies do gênero estão amplamente distribuídas, principalmente nas regiões tropicais da América do Sul. Poucas espécies são encontradas em regiões temperadas. Só 16 espécies são encontradas nos EUA ( da Califórnia à Flórida), duas espécies no Canadá e uma única espécie (Eriocaulon aquaticum) na Europa.

A maioria são plantas herbáceas perenes, sendo algumas anuais. Assemelham-se com as plantas das famílias Cyperaceae e Juncaceae, e como elas, são polinizadas pelo vento.

Muitas espécies dessa família são exploradas economicamente como "sempre-vivas". Porém, como são plantas difíceis de cultivar e de alto endemismo, o extrativismo vem colocando muitas delas em perigo de extinção. Os gêneros mais procurados de sempre-vivas são Eriocaulon, Paepalanthus e Syngonanthus.

Géneros

O Sistema de classificação APG II (2003) agrupa as plantas desta família em 10 gêneros, totalizando aproximadamente 1160 espécies.

Na classificação clássica é a única família da ordem Eriocaulales Nakai (1930).

Gênero Actinocephalus

 src=
Actinocephalus bongardii (St. Hilaire) Sano.

O botânico brasileiro Paulo Takeo Sano propôs em 2004, a partir de trabalho de campo intensivo e extensivo e uma análise de várias características em uma revisão da seção Paepalanthus Actinocephalus (Körn.) Ruhland, que esse grupo fosse elevado a Gênero. Paepalanthus Mart., o maior gênero das eriocauláceas, tem-se mostrado polifilético por todas as análises filogenéticas realizadas na família.[1]

Actinocephalus (Körn.) Sano é caracterizada principalmente pela inflorescência composta de capítulos em umbelas e em ter uma distribuição geográfica restrita ao Brasil, em especial, o Cerrado. Classificou-se, no mínimo, 31 espécies.

Referências

  1. SANO, Paulo Takeo. Actinocephalus (Körn.) Sano (Paepalanthus sect. Actinocephalus), a New Genus of Eriocaulaceae, and Other Taxonomic and Nomenclatural Changes Involving Paepalanthus Mart. TAXON, vol. 53, nº. 1, Fevereiro de 2004. Acesso em 02/03/2010.

Ver também

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Eriocaulaceae: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Eriocaulaceae Martynov é uma família de plantas floríferas pertencente à ordem Poales.

As espécies do gênero estão amplamente distribuídas, principalmente nas regiões tropicais da América do Sul. Poucas espécies são encontradas em regiões temperadas. Só 16 espécies são encontradas nos EUA ( da Califórnia à Flórida), duas espécies no Canadá e uma única espécie (Eriocaulon aquaticum) na Europa.

A maioria são plantas herbáceas perenes, sendo algumas anuais. Assemelham-se com as plantas das famílias Cyperaceae e Juncaceae, e como elas, são polinizadas pelo vento.

Muitas espécies dessa família são exploradas economicamente como "sempre-vivas". Porém, como são plantas difíceis de cultivar e de alto endemismo, o extrativismo vem colocando muitas delas em perigo de extinção. Os gêneros mais procurados de sempre-vivas são Eriocaulon, Paepalanthus e Syngonanthus.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Ullknappsväxter ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV


Ullknappsväxter (Eriocaulaceae)[1] är en familj av gräsväxter. De ingår i ordningen gräsordningen, klassen enhjärtbladiga blomväxter, fylumet kärlväxter och riket växter.[1] Enligt Catalogue of Life omfattar denna familj 1191 arter[1].


Kladogram enligt Catalogue of Life[1]:

gräsordningen Eriocaulaceae

Actinocephalus



Comanthera



Eriocaulon



Lachnocaulon



Leiothrix



Mesanthemum



Paepalanthus



Philodice



Rondonanthus



Syngonanthus



Tonina




Anarthriaceae



Bromeliaceae



Centrolepidaceae



halvgräs



Ecdeiocoleaceae



Flagellariaceae



Joinvilleaceae



tågväxter



Mayacaceae



gräs



Rapateaceae



Restionaceae



Thurniaceae



kaveldunsväxter



Xyridaceae




Bildgalleri

Källor

  1. ^ [a b c d] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (28 april 2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/browse/tree/id/17060027. Läst 26 maj 2014.


Externa länkar


Blue morpho butterfly 300x271.jpg Denna artikel om gräsordningen saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Ullknappsväxter: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Họ Cỏ dùi trống ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Họ Cỏ dùi trống hay họ Cốc tinh thảo (danh pháp khoa học: Eriocaulaceae), là một họ thực vật có hoa nằm trong bộ Hòa thảo (Poales). Đây là một họ lớn, với 1207 loài đã được mô tả.[3] Họ này phân bổ rộng khắp, với trung tâm đa dạng nằm trong khu vực nhiệt đới, cụ thể là châu Mỹ. Có rất ít loài sinh sống trong khu vực ôn đới, chẳng hạn tại Hoa Kỳ chỉ có 16 loài, phần lớn ở các bang miền nam từ California tới Florida hay chỉ có 2 loài tại Canada và 1 loài (Eriocaulon aquaticum) tại châu Âu. Chúng có xu hướng sinh sống tại các khu vực đất ẩm ướt, nhiều loài sống trong các khu vực nước nông.

Các loài trong họ này chủ yếu là cây thân thảo sống lâu năm, mặc dù có một số loài là cây một năm; về bề ngoài chúng gần giống với các họ có quan hệ họ hàng gần là họ Cói (Cyperaceae) và họ Bấc (Juncaceae), và giống như chúng, có các hoa nhỏ, chủ yếu được thụ phấn nhờ gió.

Các chi

Phát sinh chủng loài

Cây phát sinh chủng loài dưới đây lấy theo APG III.

Poales



Typhaceae s. l.


Typhaceae s. s.



Sparganiaceae (Sparganium)




Bromeliaceae





Rapateaceae






Xyridaceae



Eriocaulaceae





Mayacaceae




Thurniaceae




Juncaceae



Cyperaceae









Anarthriaceae




Centrolepidaceae



Restionaceae






Flagellariaceae





Joinvilleaceae



Ecdeiocoleaceae




Poaceae









Liên kết ngoài

  1. ^ From: Curtis’s botanical magazine; or flower garden displayed. London, 1832, volume 59 (plate 3126). http://www.meemelink.com/prints%20pages/16604.Eriocaulaceae%20-%20Eriocaulon%20decangulare.htm
  2. ^ Angiosperm Phylogeny Group (2009). “An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III” (PDF). Botanical Journal of the Linnean Society 161 (2): 105–121. doi:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x. Truy cập ngày 26 tháng 6 năm 2013.
  3. ^ Christenhusz, M. J. M.; Byng, J. W. (2016). “The number of known plants species in the world and its annual increase” (PDF). Phytotaxa (Magnolia Press) 261 (3): 201–217. doi:10.11646/phytotaxa.261.3.1.
 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Họ Cỏ dùi trống
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Họ Cỏ dùi trống: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Họ Cỏ dùi trống hay họ Cốc tinh thảo (danh pháp khoa học: Eriocaulaceae), là một họ thực vật có hoa nằm trong bộ Hòa thảo (Poales). Đây là một họ lớn, với 1207 loài đã được mô tả. Họ này phân bổ rộng khắp, với trung tâm đa dạng nằm trong khu vực nhiệt đới, cụ thể là châu Mỹ. Có rất ít loài sinh sống trong khu vực ôn đới, chẳng hạn tại Hoa Kỳ chỉ có 16 loài, phần lớn ở các bang miền nam từ California tới Florida hay chỉ có 2 loài tại Canada và 1 loài (Eriocaulon aquaticum) tại châu Âu. Chúng có xu hướng sinh sống tại các khu vực đất ẩm ướt, nhiều loài sống trong các khu vực nước nông.

Các loài trong họ này chủ yếu là cây thân thảo sống lâu năm, mặc dù có một số loài là cây một năm; về bề ngoài chúng gần giống với các họ có quan hệ họ hàng gần là họ Cói (Cyperaceae) và họ Bấc (Juncaceae), và giống như chúng, có các hoa nhỏ, chủ yếu được thụ phấn nhờ gió.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Эриокаулоновые ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Представители семейства — в основном многолетние травы, иногда встречаются однолетние виды. Они напоминают растения родственных семейств осоковые (Cyperaceae) и ситниковые (Juncaceae) и, подобно им, имеют довольно небольшие ветроопыляемые цветки, собранные в головчатые соцветия.

Таксономия

В семействе эриокаулоновые выделяют следующие роды:

Примечания

  1. Об условности указания класса однодольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Однодольные».
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Эриокаулоновые: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
 src= Eriocaulon decangulare

Представители семейства — в основном многолетние травы, иногда встречаются однолетние виды. Они напоминают растения родственных семейств осоковые (Cyperaceae) и ситниковые (Juncaceae) и, подобно им, имеют довольно небольшие ветроопыляемые цветки, собранные в головчатые соцветия.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

谷精草科 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
Ambox wikify.svg
本条目部分链接不符合格式手冊規範跨語言链接及章節標題等處的链接可能需要清理。(2015年12月12日)
請協助改善此條目。參見WP:LINKSTYLEWP:MOSIW以了解細節。突出显示跨语言链接可以便于检查。

参见正文

谷精草科(拉丁語:Eriocaulaceae)包括10约1,150-1,200,分布在热带亚热带地区,也有部分种类生长在温带地区,以美洲种类最多。中国只有1属约40种,分布在除西北外的全国各地,以南方最多。

本科植物多为多年生草本,也有部分为一年生,狭窄,丛生;小,单性,辐射对称,雄花和雌花混生,风媒;果实为膜质蒴果。喜湿,一般生长在分充足的土壤中,有部分种类为水草。

1981年的克朗奎斯特分类法单独分出一个单科谷精草目,1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法将本列入禾本目

外部链接

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:谷精草科
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

谷精草科: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

谷精草科(拉丁語:Eriocaulaceae)包括10约1,150-1,200,分布在热带亚热带地区,也有部分种类生长在温带地区,以美洲种类最多。中国只有1属约40种,分布在除西北外的全国各地,以南方最多。

本科植物多为多年生草本,也有部分为一年生,狭窄,丛生;小,单性,辐射对称,雄花和雌花混生,风媒;果实为膜质蒴果。喜湿,一般生长在分充足的土壤中,有部分种类为水草。

1981年的克朗奎斯特分类法单独分出一个单科谷精草目,1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法将本列入禾本目

Blastocaulon 谷精草属 Eriocaulon Lachnocaulon Leiothrix 非洲谷精属 Mesanthemum 食蟲榖精屬 Paepalanthus Philodice Rhodonanthus 南美谷精属 Syngonanthus 太阳草属 Tonina
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

ホシクサ科 ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語
ホシクサ科 Eriocaulon decangulare (1832).jpg 分類APG III : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 angiosperms 階級なし : 単子葉類 monocots 階級なし : ツユクサ類 commelinids : イネ目 Poales : ホシクサ科 Eriocaulaceae 学名 Eriocaulaceae
Martinov (1820) 和名 ホシクサ科 属

本文参照

ホシクサ科(ホシクサか、学名Eriocaulaceae)は、単子葉植物に属するである。APG分類体系ではイネ目に分類される植物群である。新エングラー体系ではツユクサ目に、クロンキスト体系では単型ホシクサ目に分類されていた。

熱帯及び亜熱帯を中心に広く分布しており、11 、1000以上を擁する。種の多くが中南米に集中しているが、ホシクサ属 Eriocaulon のみ全大陸に広範な分布域を持っており、日本国内だけでも数多の固有種が存在している。

ほとんどは草本で、一部は低木。湿地に生育し、一部に水生種がある。葉は線形で、短い茎にロゼット状につくか、あるいは螺旋状につく。花茎はその基部を筒状の鞘に包まれる。花は単性、少数の膜質の花被に包まれ、それが多数集まって頭状になる。

分類群[編集]

現在11属に分類されているが、うち7属は中南米に固有である。

外部リンク[編集]

 src= ウィキメディア・コモンズには、ホシクサ科に関連するカテゴリがあります。  src= ウィキスピーシーズにホシクサ科に関する情報があります。 執筆の途中です この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますプロジェクト:植物Portal:植物)。
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

ホシクサ科: Brief Summary ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語

ホシクサ科(ホシクサか、学名Eriocaulaceae)は、単子葉植物に属するである。APG分類体系ではイネ目に分類される植物群である。新エングラー体系ではツユクサ目に、クロンキスト体系では単型のホシクサ目に分類されていた。

熱帯及び亜熱帯を中心に広く分布しており、11 、1000以上を擁する。種の多くが中南米に集中しているが、ホシクサ属 Eriocaulon のみ全大陸に広範な分布域を持っており、日本国内だけでも数多の固有種が存在している。

ほとんどは草本で、一部は低木。湿地に生育し、一部に水生種がある。葉は線形で、短い茎にロゼット状につくか、あるいは螺旋状につく。花茎はその基部を筒状の鞘に包まれる。花は単性、少数の膜質の花被に包まれ、それが多数集まって頭状になる。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

곡정초과 ( Coreano )

fornecido por wikipedia 한국어 위키백과

곡정초과(穀精草科, 학명: Eriocaulaceae 에리오카울라케아이[*])는 벼목이다.[1]

열대를 중심으로 분포하지만 일부는 온대에도 분포하고 있으며, 세계적으로 10속의 1,000여 종 가량이 알려져 있다. 한국에는 곡정초·개수염·넓은잎개수염 등의 10여 종이 분포하고 있다.

한해살이 또는 여러해살이 초본이거나 아관목이다. 줄기는 짧으며, 잎은 뿌리에서 나거나 또는 줄기에서 드문드문 난다. 잎은 가느다랗고 길며 밑부분은 꼬투리가 된다. 꽃줄기는 잎 사이에서 많이 나오는데, 그 밑부분은 꼬투리 모양의 포엽으로 둘러싸여 있다. 꽃줄기의 끝에는 두상꽃차례가 달리는데, 꽃차례의 바깥쪽은 여러 개의 총포조각으로 싸여 있다. 꽃은 단성화로, 대부분 수꽃은 꽃차례의 가장자리 부분에, 암꽃은 중심부에 달리지만, 때로는 그 반대인 경우도 있다. 한편, 꽃받침과 꽃부리의 마디 사이가 길게 늘어난 것이 많다. 또, 꽃덮이 끝이 가늘게 갈라져서 털 모양이 되는 것도 있다. 수꽃의 수술은 2-6개로 중심에 퇴화된 암술이 있다. 암꽃의 씨방은 2-3개의 방을 가지는데, 방에는 1개의 밑씨가 만들어진다. 열매는 삭과이다.

하위 분류

계통 분류

다음은 벼목의 계통 분류이다.[2][3]

벼목 파인애플군  

파인애플과

   

부들과

      사초군    

물이끼풀과

   

라파테아과

       

투르니아과

     

사초과

   

골풀과

          크시리스군  

곡정초과

   

크시리스과

      벼군  

플라겔라리아과

     

벼과

     

에크데이오콜레아과

   

조인빌레아과

        레스티오군  

아나르트리아과

     

켄트롤레피스과

   

레스티오과

             

각주

  1. Martinov, Ivan Ivanovič. Tekhno-Botanicheskīĭ Slovar': na latinskom i rossīĭskom iazykakh. Sanktpeterburgie 237. 1820.
  2. Bouchenak-Khelladi, Yanis; Muasya, A. Muthama; Linder, H. Peter (2014). “A revised evolutionary history of Poales: origins and diversification”. 《Botanical Journal of the Linnean Society》 175 (1): 4–16. doi:10.1111/boj.12160. ISSN 0024-4074. 오픈 액세스로 게시된 글 - 무료로 읽을 수 있습니다
  3. Briggs, Barbara G.; Marchant, Adam D.; Perkins, Andrew J. (2014). “Phylogeny of the restiid clade (Poales) and implications for the classification of Anarthriaceae, Centrolepidaceae and Australian Restionaceae”. 《Taxon》 63 (1): 24–46. doi:10.12705/631.1. ISSN 0040-0262.
Heckert GNU white.svgCc.logo.circle.svg 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia 작가 및 편집자