Dioskoreyaçiçəklilər (lat. Dioscoreales) — örtülütoxumlular şöbəsinin birləpəlilər sinfinə aid bitki sırası.
Dioskoreyaçiçəklilər (lat. Dioscoreales) — örtülütoxumlular şöbəsinin birləpəlilər sinfinə aid bitki sırası.
Dioscoreal (Dioscoreales) és un ordre de plantes amb flor.
El sistema APG II, de 2003, ubica aquest ordre en el clade monocots:
El Sistema Cronquist , de 1981, no reconeixia les Dioscoreals com un ordre.
Dioscoreal (Dioscoreales) és un ordre de plantes amb flor.
El sistema APG II, de 2003, ubica aquest ordre en el clade monocots:
ordre Dioscoreales família Burmanniaceae família Dioscoreaceae família NartheciaceaeEl Sistema Cronquist , de 1981, no reconeixia les Dioscoreals com un ordre.
Smldincotvaré (Dioscoreales), zvané také jamotvaré, je řád jednoděložných rostlin.
Pojetí řádu se v průběhu vývoje systematiky značně měnilo. Starší taxonomické systémy řád neznaly a třeba Cronquistův systém příslušné čeledi řadí do řádů Liliales a Orchidales. Tachtadžjanův systém řád uznává, ale má taky řády Melanthiales a Burmanniales . Podle nejmodernějšího pojetí sem patří zhruba 3-5 čeledí.
Podle [1]
liliovcovité (Nartheciaceae)
smldincovité (Dioscoreaceae)
Jsou to převážně vytrvalé byliny, často s oddenky hlízami či oddenky. Někdy to jsou liány, např. Dioscorea communis. Jsou to častěji zelené fotosyntetizující rostliny, ale značné množství zástupců, zvláště z čeledí Burmanniaceae a Thismiaceae, jsou nezelené heterotrofně se vyživující rostliny. Listy jsou jednoduché, vzácněji složené, přisedlé nebo řapíkaté, často v přízemních růžicích, čepele jsou převážně čárkovité až kopinaté, ale někdy i střelovité či srdčité. U heterotrofních rostlin jsou listy redukované, šupinovité. Květy se nejčastěji skládají ze 6 okvětních lístků, tyčinek bývá nejčastěji 6, vzácněji 3, gyneceum se skládá ze 3 plodolistů, semeník může být svrchní i spodní. Plodem je nejčastěji tobolka, méně bobule aj. Z užitkových rostlin sem patří tzv jamy rodu Dioscorea, pěstované pro škrobnaté hlízy v tropech.
Smldincotvaré (Dioscoreales), zvané také jamotvaré, je řád jednoděložných rostlin.
Yams-ordenen (Dioscoreales) indeholder kun få familier, som er kendetegnet ved, at de indeholder steroide saponiner, at karstrengene danner ringe, og at karrene findes ud i stængler og blade.
Familier
Die Yamswurzelartigen (Dioscoreales) sind eine Ordnung der Monokotyledonen. Nur relativ wenige Arten werden vom Menschen genutzt.
Yamswurzelartige sind meistens ausdauernde, krautige Pflanzen. Oft werden Rhizome oder seltener Knollen als Überdauerungsorgane gebildet. Die Leitbündel sind in einem oder mehreren Kreisen angeordnet, dies ist bei Einkeimblättrigen selten. Oft sind die Laubblätter in Blattstiel und Blattspreite gegliedert, wobei dies bei den Einkeimblättrigen (Liliopsida) seltener der Fall ist. Häufig ist die Blattnervatur netzartig.
Auf den Blütenständen oder Blüten sind Drüsenhaare vorhanden. Die dreizähligen Blüten sind zwittrig oder eingeschlechtig (Dioscoreaceae). Es sind zwei Kreise mit je drei gleichgestalteten Blütenhüllblättern vorhanden (Perigon). Die Blütenhüllblätter sind auch noch auf den Früchten gut erhalten. Der meist kurze Griffel endet in drei gut ausgebildeten Narbenlappen. Der Embryo ist meist kurz.
Die Blütenformel lautet: ⋆ P 3 + 3 A 3 + 3 G ( 3 ) ¯ {displaystyle star P_{3+3};A_{3+3};G_{overline {(3)}}}
Die Ordnung der Yamswurzelartigen (Dioscoreales) enthält drei Familien[1]:
Innerhalb der Ordnung der Dioscoreales stehen die Nartheciaceae an der Basis, die Burmanniaceae und Dioscoreaceae sind jeweils Schwestergruppen und bilden eine gemeinsame Klade.
Die Yamswurzelartigen (Dioscoreales) sind eine Ordnung der Monokotyledonen. Nur relativ wenige Arten werden vom Menschen genutzt.
Dioscoreales komeke riwekan e, li ser yekqalikan (Liliopsida) tê hejmartin. Kêm ji riwekên vê komê, kêrbar in, ango ji aliyê mirovan tên sûdjêgirtin.
Formûla kulîlka wan: ⋆ P 3 + 3 A 3 + 3 G ( 3 ) ¯ {displaystyle star P_{3+3};A_{3+3};G_{overline {(3)}}}
A Dioscoreales san en order faan bloosenplaanten (Magnoliopsida).
A Dioscoreales san en order faan bloosenplaanten (Magnoliopsida).
Dioscoreales komeke riwekan e, li ser yekqalikan (Liliopsida) tê hejmartin. Kêm ji riwekên vê komê, kêrbar in, ango ji aliyê mirovan tên sûdjêgirtin.
Formûla kulîlka wan: ⋆ P 3 + 3 A 3 + 3 G ( 3 ) ¯ {displaystyle star P_{3+3};A_{3+3};G_{overline {(3)}}}
The Dioscoreales are an order of monocotyledonous flowering plants in modern classification systems, such as the Angiosperm Phylogeny Group and the Angiosperm Phylogeny Web. Within the monocots Dioscoreales are grouped in the lilioid monocots, where they are in a sister group relationship with the Pandanales. The Dioscoreales must contain the family Dioscoreaceae which includes the yam (Dioscorea), some species of which are an important food source in many regions. Older systems tended to place all lilioid monocots with reticulate veined leaves (such as Smilacaceae and Stemonaceae together with Dioscoraceae) in Dioscoreales. As currently circumscribed by phylogenetic analysis using combined morphology and molecular methods, Dioscreales contains many reticulate veined vines in Dioscoraceae, it also includes the myco-heterotrophic Burmanniaceae and the autotrophic Nartheciaceae. The order consists of three families, 22 genera and about 850 species.
Dioscoreales are vines or herbaceous forest floor plants. They may be achlorophyllous or saprophytic. Synapomorphies include tuberous roots, glandular hairs, seed coat characteristics and the presence of calcium oxalate crystals.[5] Other characteristics of the order include the presence of saponin steroids, annular vascular bundles that are found in both the stem and leaf. The leaves are often unsheathed at the base, have a distinctive petiole and reticulate veined lamina. Alternatively they may be small and scale-like with a sheathed base. The flowers are actinomorphic, and may be bisexual or dioecious, while the flowers or inflorescence bear glandular hairs. The perianth may be conspicuous or reduced and the style is short with well developed style branches. The tepals persist in the development of the fruit, which is a dry capsule or berry. In the seed, the endotegmen is tanniferous and the embryo short.[6]
All of the species except the genera placed in Nartheciaceae express simultaneous microsporogenesis. Plants in Nartheciaceae show successive microsporogenesis which is one of the traits indicating that the family is sister to all the other members included in the order.
For the early history from Lindley (1853)[7] onwards, see Caddick et al. (2000) Table 1,[8] Caddick et al. (2002a) Table 1[5] and Table 2 in Bouman (1995).[9] The taxonomic classification of Dioscoreales has been complicated by the presence of a number of morphological features reminiscent of the dicotyledons, leading some authors to place the order as intermediate between the monocotyledons and the dicotyledons.[9]
While Lindley did not use the term "Dioscoreales", he placed the family Dioscoraceae together with four other families in what he referred to as an Alliance (the equivalent of the modern Order) called Dictyogens. He reflected the uncertainty as to the place of this Alliance by placing it as a class of its own between Endogens (monocots) and Exogens (dicots)[10] The botanical authority is given to von Martius (1835) by APG for his description of the family Dioscoreae or Ordo,[3] while other sources[11] cite Hooker (Dioscoreales Hook.f.) for his use of the term "Dioscorales" in 1873[12] with a single family, Dioscoreae.[13] However, in his more definitive work, the Genera plantara (1883), he simply placed Dioscoraceae in the Epigynae "Series".[14]
Although Charles Darwin's Origin of Species (1859) preceded Bentham and Hooker's publication, the latter project was commenced much earlier and George Bentham was initially sceptical of Darwinism.[15] The new phyletic approach changed the way that taxonomists considered plant classification, incorporating evolutionary information into their schemata, but this did little to further define the circumscription of Dioscoreaceae. The major works in the late nineteenth and early twentieth century employing this approach were in the German literature. Authors such as Eichler,[16] Engler[17] and Wettstein[18] placed this family in the Liliiflorae, a major subdivision of monocotyledons. it remained to Hutchinson (1926)[19] to resurrect the Dioscoreales to group Dioscoreaceae and related families together. Hutchinson's circumscription of Dioscoreales included three other families in addition to Dioscoreaceae, Stenomeridaceae, Trichopodaceae and Roxburghiaceae. Of these only Trichopodaceae was included in the Angiosperm Phylogeny Group (APG) classification (see below), but was subsumed into Dioscoraceae. Stenomeridaceae, as Stenomeris was also included in Dioscoreaceae as subfamily Stenomeridoideae, the remaining genera being grouped in subfamily Dioscoreoideae.[9] Roxburghiaceae on the other hand was segregated in the sister order Pandanales as Stemonaceae. Most taxonomists in the twentieth century (the exception was the 1981 Cronquist system which placed most such plants in order Liliales, subclass Liliidae, class Liliopsida=monocotyledons, division Magnoliophyta=angiosperms) recognised Dioscoreales as a distinct order, but demonstrated wide variations in its composition.[5][9]
Dahlgren, in the second version of his taxonomic classification (1982)[20] raised the Liliiflorae to a superorder and placed Dioscoreales as an order within it. In his system, Dioscoreales contained only three families, Dioscoreaceae, Stemonaceae (i.e. Hutchinson's Roxburghiaceae) and Trilliaceae. The latter two families had been treated as a separate order (Stemonales, or Roxburghiales) by other authors, such as Huber (1969).[21] The APG would later assign these to Pandanales and Liliales respectively. Dahlgren's construction of Dioscoreaceae included the Stenomeridaceae and Trichopodaceae, doubting these were distinct, and Croomiaceae in Stemonaceae. Furthermore, he expressed doubts about the order's homogeneity, especially Trilliaceae. The Dioscoreales at that time were marginally distinguishable from the Asparagales. In his examination of Huber's Stemonales, he found that the two constituent families had as close an affinity to Dioscoreaceae as to each other, and hence included them. He also considered closely related families and their relationship to Dioscoreales, such as the monogeneric Taccaceae, then in its own order, Taccales. Similar considerations were discussed with respect to two Asparagales families, Smilacaceae and Petermanniaceae.[20]
In Dahlgren's third and final version (1985)[22] that broader circumscription of Dioscoreales was created within the superorder Lilianae, subclass Liliidae (monocotyledons), class Magnoliopsida (angiosperms) and comprised the seven families Dioscoreaceae, Petermanniaceae, Smilacaceae, Stemonaceae, Taccaceae, Trichopodaceae and Trilliaceae. Thismiaceae has either been treated as a separate family closely related to Burmanniaceae or as a tribe (Thismieae) within a more broadly defined Burmanniaceae, forming a separate order, Burmanniales, in the Dahlgren system.[23] The related Nartheciaceae were treated as tribe Narthecieae within the Melanthiaceae in a third order, the Melanthiales, by Dahlgren.[22] Dahlgren considered the Dioscoreales to most strongly resemble the ancestral monocotyledons, and hence sharing "dicotyledonous" characteristics, making it the most central monocotyledon order.[9] Of these seven families, Bouman considered Dioscoreaceae, Trichopodaceae, Stemonaceae and Taccaceae to represent the "core" families of the order. However, that study also indicated both a clear delineation of the order from other orders particularly Asparagales, and a lack of homogeneity within the order.[9]
The increasing availability of molecular phylogenetics methods in addition to morphological characteristics in the 1990s led to major reconsiderations of the relationships within the monocotyledons.[24] In that large multi-institutional examination of the seed plants using the plastid gene rbcL the authors used Dahlgren's system as their basis, but followed Thorne (1992)[25] in altering the suffixes of the superorders from "-iflorae" to "-anae".[a] This demonstrated that the Lilianae comprised three lineages corresponding to Dahlgren's orders Dioscoreales, Liliales, and Asparagaless.
Under the Angiosperm Phylogeny Group system of 1998,[26] which took Dahlgren's system as a basis, the order was placed in the monocot clade and comprised the five families Burmanniaceae, Dioscoreaceae, Taccaceae, Thismiaceae and Trichopodaceae.
In APG II (2003),[27] a number of changes were made to Dioscoreales, as a result of an extensive study by Caddick and colleagues (2002),[5][28] using an analysis of three genes, rbcL, atpB and 18S rDNA, in addition to morphology. These studies resulted in a re-examination of the relationships between most of the genera within the order. Thismiaceae was shown to be a sister group to Burmanniaceae, and so was included in it. The monotypic families Taccaceae and Trichopodaceae were included in Dioscoreaceae, while Nartheciaceae could also be grouped within Dioscoreales. APG III (2009)[29] did not change this, so the order now comprises three families Burmanniaceae, Dioscoreaceae and Nartheciaceae.
Although further research on the deeper relationships within Dioscoreales continues,[30][31][23] the APG IV (2016) authors felt it was still premature to propose a restructuring of the order. Specifically these issues involve conflicting information as to the relationship between Thismia and Burmanniaceae,[32] and hence whether Thismiaceae should be subsumed in the latter, or reinstated.[1]
Molecular phylogenetics in Dioscoreales poses special problems due to the absence of plastid genes in mycoheterotrophs.[30] Dioscoreales is monophyletic and is placed as a sister order to Pandanales, as shown in Cladogram I.[32][1]
Cladogram I: The phylogenetic composition of the monocots.[1] monocotsDioscoreales
commelinidsThe data for the evolution of the order is collected from molecular analyses since there are no such fossils found. It is estimated that Dioscoreales and its sister clade Pandanales split up around 121 million years ago during Early Cretaceous when the stem group was formed. Then it took 3 to 6 million years for the crown group to differentiate in Mid Cretaceous.
The three families of Dioscreales constitutes about 22 genera and about 849 species[33] making it one of the smaller monocot orders.[31] Of these, the largest group is Dioscorea (yams) with about 450 species. By contrast the second largest genus is Burmannia with about 60 species, and most have only one or two.[31]
Some authors,[23] preferring the original APG (1998)families, continue to treat Thismiaceae separately from Burmanniaceae and Taccaceae from Dioscoreaceae.[31] But in the 2015 study of Hertwerk and colleagues, seven genera representing all three families were examined with an eight gene dataset. Dioscoreales was monophyletic and three subclades were represented corresponding to the APG families. Dioscoreaceae and Burmanniaceae were in a sister group relationship.[32]
Cladogram II: Relationship of Dioscoreales families[32] (number of genera)[33] DioscorealesDioscoreaceae (9)
Burmanniaceae (8)
Nartheciaceae (5)
Named after the type genus Dioscorea, which in turn was named by Linnaeus in 1753 to honour the Greek physician and botanist Dioscorides.[9]
Species from this order are distributed across all of the continents except Antarctica. They are mainly tropical or subtropical representatives, but some members of families Dioscoreaceae and Nartheciaceae are found in cooler regions of Europe and North America. Order Dioscoreales contains plants that are able to form an underground organ for reservation of nutritions as many other monocots. An exception is the family Burmanniaceae which is entirely myco-heterotrophic and contains species that lack photosynthetic abilities.
The three families included in order Dioscoreales also represent three different ecological groups of plants. Dioscoreaceae contains mainly vines (Dioscorea) and other crawling species (Epipetrum). Nartheciaceae on the other hand is a family composed of herbaceous plants with a rather lily-like appearance (Aletris) while Burmanniaceae is entirely myco-heterotrophic group.
Many members of Dioscoreaceae produce tuberous starchy roots (yams) which form staple foods in tropical regions. They have also been the source of steroids for the pharmaceutical industry, including the production of oral contraceptives.
The Dioscoreales are an order of monocotyledonous flowering plants in modern classification systems, such as the Angiosperm Phylogeny Group and the Angiosperm Phylogeny Web. Within the monocots Dioscoreales are grouped in the lilioid monocots, where they are in a sister group relationship with the Pandanales. The Dioscoreales must contain the family Dioscoreaceae which includes the yam (Dioscorea), some species of which are an important food source in many regions. Older systems tended to place all lilioid monocots with reticulate veined leaves (such as Smilacaceae and Stemonaceae together with Dioscoraceae) in Dioscoreales. As currently circumscribed by phylogenetic analysis using combined morphology and molecular methods, Dioscreales contains many reticulate veined vines in Dioscoraceae, it also includes the myco-heterotrophic Burmanniaceae and the autotrophic Nartheciaceae. The order consists of three families, 22 genera and about 850 species.
Dioscoreales es el nombre de un taxón de plantas ubicado en la categoría taxonómica de orden, utilizado en sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III del 2009[2] y el APWeb (Stevens 2001 en adelante[1]), y está circunscripto obligadamente al menos por la familia Dioscoreaceae. Dioscoreales es un orden ampliamente reconocido, pero no en la circunscripción dada por los sistemas de clasificación mencionados. En otras clasificaciones se tendía a ubicar dentro de los Dioscoreales prácticamente a todas las monocotiledóneas lilioides con hojas reticuladas (como Smilacaceae, Stemonaceae, además del mismo Dioscoreaceae), pero los análisis moleculares de ADN no avalan esa circunscripción. Como aquí circunscripto, posee muchas enredaderas de hojas reticuladas, aunque no todas, y también al micoparasítico Burmanniaceae, y al autotrófico Nartheciaceae. En total suman 21 géneros, con 1.037 especies (APWeb[1]).
Los representantes del orden contienen saponinas esteroideas, los haces vasculares en anillos, los vasos también en el tallo y la hoja, las flores o la inflorescencia con pelos glandulares, el estilo como mucho corto, las ramas del estilo bien desarrolladas, los tépalos persistentes en el fruto, el endotegmen taninífero, el embrión como mucho corto.
Los tépalos de Narthecium ossifragum tienen 3 trazas foliares, los de Dioscoreaceae tienen una sola.
La diversidad taxonómica de las monocotiledóneas está presentada en detalle por Kubitzki (1998,[4] 2006[5]).
A continuación la lista de diversidad de Dioscoreales. Las descripciones son deliberadamente incompletas. Para más información siga los enlaces.
Las nartheciáceas están distribuidas en las zonas templadas del Hemisferio Norte. La mayoría pueden ser reconocidas por sus hojas isobifaciales y equitantes, y sus inflorescencias racimosas bracteadas con flores pequeñas, más bien indistinguidas, típicas de las monocotiledóneas, que tienen tépalos en parte libres que persisten bajo el fruto capsular.
Esta familia, reconocida por el APWeb,[1] fue incluida en las dioscoreáceas en APG III (2009[2]) y también en APG II (2003[6]). Pantropicales, especialmente de Malasia y el Pacífico, son hierbas con hojas de largo pecíolo y una inflorescencia escaposa con flores de tamaño medio, violetas negruzcas, con ovario ínfero, hay brácteas largas, filiformes, mezcladas entre las flores, y la placentación es parietal.
Esta familia, reconocida por el APWeb,[1] fue incluida en las burmanniáceas en el APG III (2009[2]) y en el APG II (2003[6]). Las thismiáceas, distribuidas en todo el mundo pero de forma aislada, son hierbas pequeñas, sin clorofila, que pueden ser reconocidas por sus flores distintivas. Las flores son usualmente solitarias y terminales, los tépalos externos son muchas veces bastante diferentes de los internos, usualmente hay un anillo rodeando la amplia garganta, los estambres son inflejos, o al menos forman un cono en el centro de la flor, y el ovario es ínfero. Las flores pueden parecer como gelatina, o quizás un grupo de honguitos. Algunas son muy pequeñas, y actualmente se están describiendo muchos nuevos géneros y especies.
Las burmanniáceas en sentido estricto (excluyendo a las thismiáceas), mayoritariamente tropicales especialmente sudamericanas, son hierbas más bien pequeñas, muchas veces sin clorofila, que pueden ser reconocidas por sus flores de simetría radial, muchas veces más o menos azules, con un ovario ínfero que muchas veces es alado. Los tépalos externos son más largos que los internos y sólo hay 3 estambres, opuestos a los tépalos internos.
Las dioscoreáceas en sentido estricto (excluyendo a las taccáceas), principalmente tropicales, son plantas más o menos herbáceas con flores pequeñas y no muy coloridas, el ovario es ínfero y muchas veces con crestas o alas en el fruto. Muchas son trepadoras reconocidas por sus hojas espiraladas, pecioladas, con pulvino en los dos extremos del pecíolo, la base de la hoja no rodea el tallo. La lámina tiene muchas venas fuertemente longitudinales y venas secundarias transversas, o venación finamente reticulada.
En la publicación de Chase et al. (2005[7]), el clado de (Dioscoreales + Pandanales) fue encontrado como hermano de todas las monocotiledóneas salvo Acorales, Alismatales y Petrosaviales. Una relación cercana entre Pandanales y Dioscoreales no fue observada hasta este análisis que incluyó 7 genes (Chase et al. 2005[7]), en el que este par de órdenes recibió un 92% de "bootstrap support". Sin embargo, no se conocen caracteres que no sean de ADN que unan a estos dos órdenes.
Dioscoreales es un orden con muchas enredaderas de hojas reticuladas, además del micoparasítico Burmanniaceae, y el autotrófico Nartheciaceae.
Las posibles sinapomorfías morfológicas incluyen tallos con haces vasculares en anillos, el perianto persistente en el fruto, y las semillas con un embrión pequeño.
Como circunscripto por Dahlgren et al. 1985,[8] también contenía a Trilliaceae, Stemonaceae, Taccaceae, Smilacaceae, y algunas otras familias, prácticamente incluía en el orden a todas las monocotiledóneas lilioides con hojas reticuladas. La morfología (Conran 1989,[9] Stevenson y Loconte 1995,[10] Chase et al. 1995b[11]) y las secuencias de ADN sugieren que el orden así circunscripto no es monofilético. En clasificaciones más modernas como Judd et al. 2002, 2007, Stevens en el APWeb,[1] Trilliaceae y Smilacaceae son parte de los Liliales, y Stemonaceae de los Pandanales, mientras que el micoparasítico Burmanniaceae está incluido en Dioscoreales. Así circunscripto el orden es monofilético (Chase et al. 1995a,[12] b,[11] 2000,[13] 2006,[14] Soltis et al. 2000,[15] Caddick et al. 2000,[16] 2002a,[17]b[18]).
El árbol filogenético más actualizado a la fecha de edición de este artículo (diciembre de 2011) es el siguiente:
Dioscoreales rama conDioscoreaceae (incl. Trichopus)
Las posiciones de Dioscoreaceae y (Taccaceae + Thismiaceae) están invertidas en el árbol presentado por Yokoyama et al. (2008[19]), pero con bajo apoyo.
La autotrófica Nartheciaceae no fue incluida en Dioscoreales por Chase et al.(1993,[20] 1995a,[12] 1995b[11]), pero análisis más recientes la ubicaron consistentemente como hermana del clado de (Burmanniaceae + Dioscoreaceae) (Chase et al. 2000,[13] Caddick et al. 2002a[17]), si bien no fue con un "bootstrap support" mayor al 70% hasta que un análisis de 7 genes la ubicó ahí con un "bootstrap support" del 99%. También ubican a Nartheciaceae en Dioscoreales Tamura et al. 2004[21] (con 97% "bootstrap", buen muestreo de Nartheciaceae, pero del resto solo Dioscorea y Tacca, y 3 miembros de Pandanales), y también Janssen y Bremer 2004[22] (un solo gen, pero muy buen muestreo), Chase et al. 2006,[14] Givnish et al. 2006,[23] ver también Goldblatt 1995.[24] Sin embargo, Davis et al. (2004[25]) encontraron a Nartheciaceae asociada con Pandanales, si bien su apoyo fue débil (menor al 70 %) y les falta la deleción de 6 pares de bases en el gen atpA, que poseen muchos miembros de ese clado. Nartheciaceae es una familia pequeña (4 o 5 géneros) que se desvía en morfología de los patrones generales encontrados en las otras dos familias de su clado casi hermano (Burmanniaceae + Dioscoreaceae), pero comparte con ellas un perianto persistente en el fruto, como ciertos caracteres micromorfológicos (por ejemplo un exotegmen taninífero y un embrión corto). Como Tofieldiaceae, Nartheciaceae es relativamente pobremente estudiada.
Burmanniaceae (13 géneros, 126 especies) y Dioscoreaceae (4 géneros, 870 especies) tienen estambres reflejos, ovarios ínferos y alados, y microsporogénesis simultánea (este último carácter es raro en monocotiledóneas), pero fuera de eso estas dos familias son bastante disímiles. Burmanniaceae es un micoparasítico rizomatoso, aunque algunos miembros son verdes y tienen pequeñas hojas, mientras que Dioscoreaceae es de vida libre y muchas veces son enredaderas, algunas con grandes órganos de almacenamiento subterráneos.
Sobre la base de los caracteres que resultaron convergentes debido al síndrome parásito, muchos autores habían sugerido que Burmanniaceae estaba relacionado con las orquídeas (por ejemplo Cronquist 1981[26]), pero ahora se sabe que no es así.
Muchos autores dividen a Dioscoreaceae en varias familias (por ejemplo en Dioscoreaceae sensu stricto y Taccaceae), según otros unas circunscripciones tan ajustadas ignoran sus caracteres compartidos (Caddick et al. 2002a,[17] 2002b[18]). Stevens en el Angiosperm Phylogeny Website[1] mantiene separados a Dioscoreaceae y Taccaceae, porque no aparecen como familias hermanas en el árbol filogenético a la fecha de edición de este artículo (diciembre de 2011).
Muchos autores (por ejemplo Dahlgren et al. 1985,[8] Stevens en el APW[1]) separan Thismiaceae de Burmanniaceae, pero para otros, como suponen que son clados hermanos y como comparten muchos caracteres (Thismia y afines, como Afrothismia, Triscyphus, y Geomitra, son sólo un poco más reducidas vegetativamente que muchas Burmanniaceae sensu stricto), las dos familias deberían ir juntas en Burmanniaceae (por ejemplo en APG III 2009[2]). Sin embargo en el árbol filogenético más actualizado en el APWeb a la fecha de edición de este artículo (diciembre de 2011) las familias Thismiaceae y Burmanniaceae no aparecen como hermanas, por eso el autor prefiere mantenerlas separadas: los estudios recientes de Merckx et al. (2006[27]) sugieren fuertemente que estos dos miembros no forman un clado. Este estudio, que utiliza genes tanto mitocondriales como nucleares en sus análisis moleculares de ADN, y con un muestreo exhaustivo de estos dos taxones (aunque sin "outgroup" a Dioscoreales), muestra relaciones de parentesco sustancialmente diferentes de las de Caddick et al. (2002a,[17] 2002b[18]). Las relaciones encontradas por el árbol de Caddick et al. (2002a[17]) fueron dominadas por los datos del cloroplasto, pero como estos dos taxones son principalmente micoheterotróficos, tienen secuencias en los plástidos muy divergentes. Por eso estos taxones micoheterotróficos han causado problemas. Geomitra (Thismiaceae), apareció sin ninguna duda junto con algunas Burmanniaceae en algunos análisis (Caddick et al. 2002a[17]), mientras que en análisis del genoma mitocondrial los miembros de Burmanniaceae sensu lato (es decir, incluyendo a Thismiaceae) aparecían en dos órdenes diferentes (G. Petersen et al. 2006b[28]). En el estudio sobre las relaciones de los Burmanniales de Neyland (2002[29]), Burmannioideae tuvo buen apoyo, Thismia apareció como hermano (pero con menos apoyo), y Burmanniaceae no estaba emparentado con otros Dioscoreales. Un análisis de secuencias de ADNr 26S sugirió que Corsiaceae (Liliales) era polifilético, siendo Arachnitis hermano de Thismia (Neyland y Hennigan 2003[30]). Algunos genes, al menos, muestran evolución acelerada (G. Petersen et al. 2006b,[28] Merckx et al. 2006[27]). La clasificación seguida aquí es la sugerida por Merckx et al. (2006[27]). Merckx y Bidartondo (2008[31]) sugieren que Burmanniaceae sensu stricto puede ser parafilético, con Taccaceae embebido en él.
La conclusión que se desprende de estos análisis es que se necesita más trabajo para dilucidar la estructura filogenética básica de Dioscoreales.
El orden fue reconocido por el APG III (2009[2]), el Linear APG III (2009[3]) le asignó los números de familia 44 a 46. El orden ya había sido reconocido por el APG II (2003[6]).
El orden posee las siguientes familias en el APG III (2009[2]), los números de familia asignados según el LAPG III (2009[3]):
Otras familias a veces reconocidas aquí:
El sistema del Angiosperm Phylogeny Website[1] posee esta circunscripción en el 2009:
El sistema APG II, de 2003],[6] coloca a este orden en el clado de las monocotiledóneas y usa esta circunscripción:
El sistema APG, de 1998,[32] también la ubicaba en el clado de las monocotiledóneas con esta circunscripción:
En APG II la familia Thismiaceae ha sido incluida en la familia Burmanniaceae, y las familias Taccaceae y Trichopodaceae incluidas en la familia Dioscoreaceae. Así el cambio no es tan grande como parece, las únicas plantas traídas desde afuera del orden son aquellas de la familia Nartheciaceae.
El sistema Cronquist, de 1981,[26] no reconoce al orden, pero coloca a muchas plantas en el orden Liliales en la subclase Liliidae en la clase Monocotyledoneae (=monocotiledóneas) de la división Magnoliophyta (=angiospermas).
El sistema Dahlgren (1985[8]) colocaba al orden en el superorden Lilianae en la subclase Liliidae (=monocotiledóneas) de la clase Magnoliopsida (=angiospermas) y usaba esta circunscripción:
Sinónimos: Burmanniales Heinze, Nartheciales Reveal y Zomlefer, Taccales Dumortier, Tamales Dumortier, Dioscoreanae Reveal y Doweld, Burmanniidae Heintze
Dioscoreales ha sido frecuentemente considerado de monocotiledóneas primitivas (Dahlgren et al. 1985,[8] Stevenson y Loconte 1995[10]), una posición no sostenida por los análisis cladísticos realizados sobre secuencias de ADN (Chase et al. 1995a,[12] 1995b,[11] 2000,[13] Soltis et al. 2000[15]).
El grupo troncal Dioscoreales está datado en cerca de 124 millones de años hasta el presente, el grupo corona Dioscoreales está datado en cerca de 123 millones de años hasta el presente (Janssen y Bremer 2004[22]).
|coautores=
(ayuda) |coautores=
(ayuda) |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda) |coautores=
(ayuda) |coautores=
(ayuda) |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda) |coautores=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda)
|coautores=
(ayuda)
|coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) para la cubierta seminal (en ruso)
|coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) para la morfología y el desarrollo del polen.
|coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) para la morfología y el desarrollo del polen de Nartheciaceae y Dioscoreaceae.
|coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) para morfología floral y desarrollo
|coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) para información general de morfología y relaciones en el orden.
Dioscoreales es el nombre de un taxón de plantas ubicado en la categoría taxonómica de orden, utilizado en sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III del 2009 y el APWeb (Stevens 2001 en adelante), y está circunscripto obligadamente al menos por la familia Dioscoreaceae. Dioscoreales es un orden ampliamente reconocido, pero no en la circunscripción dada por los sistemas de clasificación mencionados. En otras clasificaciones se tendía a ubicar dentro de los Dioscoreales prácticamente a todas las monocotiledóneas lilioides con hojas reticuladas (como Smilacaceae, Stemonaceae, además del mismo Dioscoreaceae), pero los análisis moleculares de ADN no avalan esa circunscripción. Como aquí circunscripto, posee muchas enredaderas de hojas reticuladas, aunque no todas, y también al micoparasítico Burmanniaceae, y al autotrófico Nartheciaceae. En total suman 21 géneros, con 1.037 especies (APWeb).
Dioscoreales landare monokotiledoneoen ordena bat osatzen dute. Pandanalesekin harreman estua duten talde ahuletan. Barnean dute familia nagusia Dioscoreaceae da.
Dioscoreales
Dioscoreales landare monokotiledoneoen ordena bat osatzen dute. Pandanalesekin harreman estua duten talde ahuletan. Barnean dute familia nagusia Dioscoreaceae da.
Dioscoreales on yksisirkkaisiin kuuluva koppisiemenislahko. Sen tunnetuimpia edustajia ovat suoliljat (Narthecium) ja jamssit (Dioscorea).
Lahkoon kuuluu varsin erinäköisiä enimmäkseen ruohovartisia kasveja. Yhdessä heimossa (Burmanniaceae) on vaihtelevassa määrässä sienijuuren varassa eläviä ruohoja.
Lahkon kasvien kukinnoissa tai kukissa on rauhaskarvoja, emin vartalo on lyhyt, kehälehdet säilyvät hedelmässä ja siemenen alkio on lyhyt.
Lahkossa on viisi heimoa.[1]
Dioscoreales on yksisirkkaisiin kuuluva koppisiemenislahko. Sen tunnetuimpia edustajia ovat suoliljat (Narthecium) ja jamssit (Dioscorea).
Lahkoon kuuluu varsin erinäköisiä enimmäkseen ruohovartisia kasveja. Yhdessä heimossa (Burmanniaceae) on vaihtelevassa määrässä sienijuuren varassa eläviä ruohoja.
Lahkon kasvien kukinnoissa tai kukissa on rauhaskarvoja, emin vartalo on lyhyt, kehälehdet säilyvät hedelmässä ja siemenen alkio on lyhyt.
L'ordre des Dioscoreales regroupe des plantes monocotylédones. Réactualisé par la classification phylogénétique, il regroupe des plantes précédemment placées dans l’ordre des Liliales.
En classification phylogénétique APG II (2003) et en classification phylogénétique APG III (2009) il comprend :
En classification phylogénétique APG (1998) il comprend :
Selon la classification phylogénétique APG III (2009) et Catalogue of Life (29 décembre 2017)[2] :
Selon BioLib (29 décembre 2017)[3], ITIS (29 décembre 2017)[4] et NCBI (29 décembre 2017)[5] :
Selon Paleobiology Database (29 décembre 2017)[6] :
L'ordre des Dioscoreales regroupe des plantes monocotylédones. Réactualisé par la classification phylogénétique, il regroupe des plantes précédemment placées dans l’ordre des Liliales.
En classification phylogénétique APG II (2003) et en classification phylogénétique APG III (2009) il comprend :
ordre Dioscoreales famille des Burmanniaceae (inclus la famille des Thismiaceae) famille des Dioscoreaceae (inclus les familles des Taccaceae et des Trichopodaceae) famille des NartheciaceaeEn classification phylogénétique APG (1998) il comprend :
ordre Dioscoreales famille des Burmanniaceae famille des Dioscoreaceae famille des Taccaceae famille des Thismiaceae famille des TrichopodaceaeDioscoreales é o nome dun taxon de plantas situado na categoría taxonómica de orde, utilizado en sistemas de clasificación modernos como o sistema de clasificación APG III do 2009 e o APWeb (Stevens 2001 en diante), e está circunscrito obrigadamente polo menos pola familia Dioscoreaceae.[1][2] Dioscoreales é unha orde amplamente recoñecida, mais non na circunscrición dada polos sistemas de clasificación mencionados. Noutras clasificacións tendíase a situar dentro dos Dioscoreales practicamente a todas as monocotiledóneas lilioides con follas reticuladas (como Smilacaceae, Stemonaceae, ademais do mesmo Dioscoreaceae), pero as análises moleculares de ADN non avalan esa circunscrición. Como aquí circunscrito, posúe moitas rubideiras de follas reticuladas, aínda que non todas, e tamén ao micoparasítico Burmanniaceae, e ao autotrófico Nartheciaceae. En total suman 21 xéneros, con 1.037 especies (APWeb).
Os representantes da orde conteñen saponinas esteroideas, os feixes vasculares en aneis, os vasos tamén no talo e a folla, as flores ou a inflorescencia con pelos glandulares, o estilo como moito curto, as pólas do estilo ben desenvolvidas, os tépalos persistentes no froito, o endotegmen taninífero, o embrión como moito curto.
Os tépalos de Narthecium ossifragum teñen 3 trazas foliares, os de Dioscoreaceae teñen unha soa.
A diversidade taxonómica das monocotiledóneas está presentada en detalle por Kubitzki (1998, 2006).[4][5]
A seguir a listaxe de diversidade de Dioscoreales. As descricións son deliberadamente incompletas. Para máis información siga as ligazóns.
As nartheciáceas están distribuídas nas zonas tépedas do Hemisferio Norte. A maioría poden ser recoñecidas polas súas follas isobifaciais e equitantes, e as súas inflorescencias racimosas bracteadas con flores pequenas, máis ben indistinguidas, típicas das monocotiledóneas, que teñen tépalos en parte ceibos que persisten baixo o froito capsular.
Esta familia, recoñecida polo APWeb, foi incluída nas dioscoreáceas en APG III (2009) e tamén en APG II (2003). Pantropicais, especialmente de Malaisia e o Pacífico, son herbas con follas de longo pecíolo e unha inflorescencia escaposa con flores de tamaño medio, violetas anngradas, con ovario ínfero, hai brácteas longas, filiformes, mesturadas entre as flores, e a placentación é parietal.
Esta familia, recoñecida polo APWeb, foi incluída nas burmanniáceas no APG III (2009) e no APG II (2003). As thismiáceas, distribuídas en todo o mundo pero de forma illada, son herbas pequenas, sen clorofila, que poden ser recoñecidas polas súas flores distintivas. As flores son usualmente solitarias e terminais, os tépalos externos son moitas veces bastante diferentes dos internos, usualmente hai un anel arrodeando a ampla garganta, os estams son inflexos, ou polo menos forman un cono no centro da flor, e o ovario é ínfero. As flores poden parecer como xelatina, ou quizais un grupo de cogomelos. Algunhas son moi pequenas, e actualmente estanse a describir moitos novos xéneros e especies.
As burmanniáceas en sentido estrito (excluíndo ás thismiáceas), maioritariamente tropicais especialmente suramericanas, son herbas máis ben pequenas, moitas veces sen clorofila, que poden ser recoñecidas polas súas flores de simetría radial, moitas veces máis ou menos azuis, cun ovario ínfero que moitas veces é alado. Os tépalos externos son máis longos ca os internos e só hai 3 estames, opostos aos tépalos internos.
As dioscoreáceas en sentido estrito (excluíndo ás taccáceas), principalmente tropicais, son plantas máis ou menos herbáceas con flores pequenas e non moi coloridas, o ovario é ínfero e moitas veces con cristas ou ás no froito. Moitas son rubideiras recoñecidas polas súas follas espiraladas, pecioladas, con pulvino nos dous extremos do pecíolo, a base da folla non arrodea o talo. A lámina ten moitas veas fortemente lonxitudinais e veas secundarias transversas, ou venación finamente reticulada.
Dioscoreales rama con < 50% "support"Dioscoreaceae (incl. Trichopus)
A orde foi recoñecida pola APG III (2009), o Linear APG III (2009) asignoulle os números de familia 44 a 46. A orde xa fora recoñecida polo APG II (2003).[6]
A orde posúe as familias a seguir no APG III (2009), os números de familia asignados segundo o LAPG III (2009):
Outras familias ás veces recoñecidas aquí:
O sistema do Angiosperm Phylogeny Website posúe esta circunscrición no 2009:
O sistema APG II, de 2003], coloca a esta orde no clado das monocotiledóneas e usa esta circuncrición:
O sistema APG, de 1998, tamén a situaba no clado das monocotiledóneas con esta circunscrición:[7]
En APG II a familia Thismiaceae foi incluída na familia Burmanniaceae, e as familias Taccaceae e Trichopodaceae incluídas na familia Dioscoreaceae. Así o cambio non é tan grande como semella, as únicas plantas traídas desde fóra da orde son aquelas da familia Nartheciaceae.
O sistema Cronquist, de 1981, non recoñece a orde, pero coloca a moitas plantas na orde Liliales na subclase Liliidae na clase Liliopsida (=monocotiledóneas) da división Magnoliophyta (=anxiospermas).
O sistema Dahlgren (1985) colocaba á orde no superorde Lilianae na subclase Liliidae (=monocotiledóneas) da clase Magnoliopsida (=anxiospermas) e usaba esta circunscrición:
Sinónimos: Burmanniales Heinze, Nartheciales Reveal e Zomlefer, Taccales Dumortier, Tamales Dumortier, Dioscoreanae Reveal e Doweld, Burmanniidae Heintze
Dioscoreales foi frecuentemente considerado de monocotiledóneas primitivas (Dahlgren et al. 1985, Stevenson e Loconte 1995), unha posición non sostida polas análises cladísticas realizados sobre secuencias de ADN (Chase et al. 1995a, 1995b, 2000, Soltis et al. 2000).
O grupo troncal Dioscoreales está datado en preto de 124 millóns de anos até o presente, o grupo coroa Dioscoreales está datado en preto de 123 millóns de anos até o presente (Janssen e Bremer 2004).[8]
Dioscoreales é o nome dun taxon de plantas situado na categoría taxonómica de orde, utilizado en sistemas de clasificación modernos como o sistema de clasificación APG III do 2009 e o APWeb (Stevens 2001 en diante), e está circunscrito obrigadamente polo menos pola familia Dioscoreaceae. Dioscoreales é unha orde amplamente recoñecida, mais non na circunscrición dada polos sistemas de clasificación mencionados. Noutras clasificacións tendíase a situar dentro dos Dioscoreales practicamente a todas as monocotiledóneas lilioides con follas reticuladas (como Smilacaceae, Stemonaceae, ademais do mesmo Dioscoreaceae), pero as análises moleculares de ADN non avalan esa circunscrición. Como aquí circunscrito, posúe moitas rubideiras de follas reticuladas, aínda que non todas, e tamén ao micoparasítico Burmanniaceae, e ao autotrófico Nartheciaceae. En total suman 21 xéneros, con 1.037 especies (APWeb).
Bljuštolike (lat. Dioscoreales) su biljni red iz razreda monokotiledona (Liliopsida) koji obuhvača više porodica, to su Burmanniaceae Bl.; Dioscoreaceae R. Br. ili bljuštovke po kojima red nosi ime; Nartheciaceae Bjurzon; Taccaceae Dum.; i Thismiaceae J.G. Agardh (status nepoznat).
Bljuštolike nose ime po rodu dioskoreja (Dioscorea), trajnicama i polugrmovima penjačicama. Najpoznatiji predstavnici su različite vrste jama izroda Dioscorea koji čini važan prehrambeni artikl u mnogim tropskim kulturama, a koristi se gomolj bijlke. Poznate vrste među njima su slonova noga (Dioscorea elephantipes) i “kineski krumpir” (Dioscorea polystachya).
Drugi izvori u ovaj red stavljaju porodice Avetraceae Takht., Croomiaceae Nakai, Dioscoreaceae R. Br., Pentastemonaceae Duyfjes, Stemonaceae Engl. in Engl. & Prantl, Stenomeridaceae J. Agardh, Taccaceae Dumort. i Trichopodaceae Hutch.[1]
Bljuštolike (lat. Dioscoreales) su biljni red iz razreda monokotiledona (Liliopsida) koji obuhvača više porodica, to su Burmanniaceae Bl.; Dioscoreaceae R. Br. ili bljuštovke po kojima red nosi ime; Nartheciaceae Bjurzon; Taccaceae Dum.; i Thismiaceae J.G. Agardh (status nepoznat).
Bljuštolike nose ime po rodu dioskoreja (Dioscorea), trajnicama i polugrmovima penjačicama. Najpoznatiji predstavnici su različite vrste jama izroda Dioscorea koji čini važan prehrambeni artikl u mnogim tropskim kulturama, a koristi se gomolj bijlke. Poznate vrste među njima su slonova noga (Dioscorea elephantipes) i “kineski krumpir” (Dioscorea polystachya).
Drugi izvori u ovaj red stavljaju porodice Avetraceae Takht., Croomiaceae Nakai, Dioscoreaceae R. Br., Pentastemonaceae Duyfjes, Stemonaceae Engl. in Engl. & Prantl, Stenomeridaceae J. Agardh, Taccaceae Dumort. i Trichopodaceae Hutch.
Dioscoreales adalah nama botani untuk salah satu bangsa tumbuhan berbunga. Bangsa ini mencakup suku Dioscoreaceae yang meliputi umbi-umbian yang digunakan sebagai sumber makanan penting di banyak daerah di seluruh dunia.
Berdasarkan sistem klasifikasi APG II (tahun 2003), bangsa ini termasuk dalam klad Monokotil dan terdiri atas tiga suku tumbuhan, yaitu Burmanniaceae, Dioscoreaceae, dan Nartheciaceae. Berdasarkan sistem APG sebelumnya tahun 1998, bangsa Dioscoreales termasuk dalam klad Monokotil dan terdiri atas suku Burmanniaceae, Dioscoreaceae, Taccaceae, Thismiaceae, dan Trichopodaceae.
Dalam APG II, suku Thismiaceae sudah tercakup dalam suku Burmanniaceae serta suku Taccaceae dan Trichopodaceae masuk dalam suku Dioscoreaceae. Oleh karena itu, perubahan yang muncul tidak banyak dan kelompok tumbuhan yang berpindah lintas bangsa adalah suku Nartheciaceae.
Sistem Cronquist tidak mengakui bangsa Dioscoreales dan menempatkan sebagian besar anggotanya dalam bangsa Liliales anak kelas Liliidae kelas Liliopsida (monokotil).
Tiga suku yang termasuk dalam bangsa Dioscoreales juga mewakili tiga kelompok ekologi tumbuhan yang berbeda. Dioscoreaceae mengandung utamanya tanaman merambat (Dioscorea) dan spesies merayap lainnya (Epipetrum). Di sisi lain Nartheciaceae adalah suku yang mencakup tanaman rumput-rumputan menyerupai lili (Aletris), sedangkan Burmanniaceae adalah kelompok miko-heterotrofik.
Data evolusi bangsa Dioscoreales dikumpulkan dari analisis molekuler[2] karena tidak ada fosil tumbuhannya yang ditemukan. Diperkirakan bahwa Dioscoreales dan klad terdekatnya, Pandanales, terpisah sekitar 121 juta tahun yang lalu selama awal Cretaceous ketika kelompok mahkota terbentuk. Kemudian butuh 3 hingga 6 juta tahun bagi kelompok mahkota untuk terdiferensiasi pada pertengahan Cretaceous.
|accessdate=, |date=
(bantuan)
Dioscoreales adalah nama botani untuk salah satu bangsa tumbuhan berbunga. Bangsa ini mencakup suku Dioscoreaceae yang meliputi umbi-umbian yang digunakan sebagai sumber makanan penting di banyak daerah di seluruh dunia.
Dioscoreales R.Br. è un ordine di piante angiosperme monocotiledoni.[1]
Fra le famiglie comprende la Dioscoreaceae, che include le piante del genere Dioscorea (yam, "igname"), utilizzata come importante fonte alimentare in molte regioni del Mondo.
L'ordine Dioscoreales include piante che sono in grado di formare un organo sotterraneo per l'accumulo di nutrienti, cosa comune a molte altre monocotiledoni. Un'eccezione è costituita dalla famiglia Burmanniaceae, che è interamente micoeterotrofica e include specie che sono prive di capacità fotosintetiche.
Le Dioscoreaceae includono principalmente rampicanti (Dioscorea) e altre specie striscianti (Epipetrum). D'altra parte la famiglia Nartheciaceae è composta da piante erbacee, con un aspetto piuttosto simile al giglio (Aletris), mentre la famiglia Burmanniaceae è un gruppo interamente micoeterotrofico.
Tutte le specie, tranne i generi assegnati alla famiglia Nartheciaceae, esprimono una microsporogenesi simultanea. Le piante delle Nartheciaceae, invece, mostrano microsporogenesi successive, cosa che è uno dei tratti che dimostrano che questa famiglia è un gruppo fratello rispetto a tutte le altre famiglie incluse nell'ordine.
Le specie di questo ordine sono presenti in tutti i continenti ad eccezione dell'Antartide. I rappresentanti di questo ordine sono principalmente specie tropicali, ma vi sono comunque membri delle famiglie Dioscoreaceae e Nartheciaceae che vivono nelle regioni più fresche dell'Europa e dell'America Settentrionale.
Questo raggruppamento non era contemplato dal sistema Cronquist che assegnava la maggior parte delle famiglie in esso incluse all'ordine Liliales.[2]
L'ordine, introdotto dal sistema APG del 1998, è collocato nel clade monocotiledoni e includeva le famiglie Burmanniaceae, Dioscoreaceae, Taccaceae, Thismiaceae e Trichopodaceae.[3]
Nel sistema di classificazione APG II del 2003, la famiglia Thismiaceae è stata inclusa nella famiglia Burmanniaceae e le famiglie Taccaceae e Trichopodaceae sono state incluse nella famiglia Dioscoreaceae; è stata inclusa nel raggruppamento anche la famiglia Nartheciaceae.[4]
I dati relativi all'evoluzione dell'ordine sono stati raccolti da analisi molecolari[5], dal momento che finora non sono state individuate specie fossili. Si è stimato che le Dioscoreales e il suo clade fratello Pandanales si divisero circa 121 milioni di anni fa, al principio del Cretaceo, quando si formò lo stem group. Quindi ci vollero circa 3-6 milioni di anni perché il crown group si differenziasse nel medio Cretaceo.
Dioscoreales R.Br. è un ordine di piante angiosperme monocotiledoni.
Fra le famiglie comprende la Dioscoreaceae, che include le piante del genere Dioscorea (yam, "igname"), utilizzata come importante fonte alimentare in molte regioni del Mondo.
Dioscoreales is een botanische naam, voor een orde van bedektzadigen. De naam is gevormd uit de familienaam Dioscoreaceae. Een orde onder deze naam wordt de laatste decennia zo af en toe erkend door systemen voor plantentaxonomie.
Hieronder zijn het APG-systeem (1998), het APG II-systeem (2003) en het APG III-systeem (2009): deze plaatsen de orde in de monocots; in de 23e druk van de Heukels is dit vertaald met "Eenzaadlobbigen".
Volgens APG III is de samenstelling:
De bekendste plant uit deze orde is de yam (Dioscorea) of het moest beenbreek zijn.
Dit is een wijziging ten opzichte van APG dat de volgende samenstelling hanteerde:
De wijziging is minder groot dan ze op het eerste gezicht lijkt: de Nartheciaceae zijn de enige planten die over de grens van de orde verplaatst zijn. De Taccaceae en Trichopodaceae worden door APG II ingevoegd in de familie Dioscoreaceae; de Thismiaceae worden ingevoegd bij de Burmanniaceae.
De APWebsite [6 maart 2008] hanteert weer een andere samenstelling:
In het Cronquist-systeem werden de meest van de betreffende planten geplaatst in de orde Liliales.
Dioscoreales is een botanische naam, voor een orde van bedektzadigen. De naam is gevormd uit de familienaam Dioscoreaceae. Een orde onder deze naam wordt de laatste decennia zo af en toe erkend door systemen voor plantentaxonomie.
Hieronder zijn het APG-systeem (1998), het APG II-systeem (2003) en het APG III-systeem (2009): deze plaatsen de orde in de monocots; in de 23e druk van de Heukels is dit vertaald met "Eenzaadlobbigen".
Volgens APG III is de samenstelling:
orde Dioscoreales familie Burmanniaceae familie Dioscoreaceae familie NartheciaceaeDe bekendste plant uit deze orde is de yam (Dioscorea) of het moest beenbreek zijn.
Dit is een wijziging ten opzichte van APG dat de volgende samenstelling hanteerde:
orde Dioscoreales familie Burmanniaceae familie Dioscoreaceae familie Taccaceae familie Thismiaceae familie TrichopodaceaeDe wijziging is minder groot dan ze op het eerste gezicht lijkt: de Nartheciaceae zijn de enige planten die over de grens van de orde verplaatst zijn. De Taccaceae en Trichopodaceae worden door APG II ingevoegd in de familie Dioscoreaceae; de Thismiaceae worden ingevoegd bij de Burmanniaceae.
De APWebsite [6 maart 2008] hanteert weer een andere samenstelling:
orde Dioscoreales familie Burmanniaceae familie Dioscoreaceae familie Nartheciaceae familie Taccaceae familie ThismiaceaeIn het Cronquist-systeem werden de meest van de betreffende planten geplaatst in de orde Liliales.
Dioscoreales er en orden av blomsterplanter. Den anerkjennes siden 1998, men med APG II-systemet i 2003 ble en rekke familier flyttet ut av ordenen og overført til andre enfrøbladete grupper. Samtidig opphørte slekten Tacca å være egen familie (Taccaceae), og ble inkludert i yamsrotfamilien (Dioscoreaceae), som er ordenens hovedfamilie. Romefamilien (Nartheciaceae) er representert i Norge med arten rome.
Det har vært betydelig utskifting av familiene i denne ordenen, og nedenfor gjengis de viktigste familiene som har vært inkludert, med angivelse av hvilke tidsrom de ble / blir regnet til ordenen Dioscoreales:
APG-II-systemet siden 2003:
APG I-systemet 1998-2003:
Før 1998 var de fleste familiene plassert i ordenen Liliales eller nærliggende grupper.
Dioscoreales er en orden av blomsterplanter. Den anerkjennes siden 1998, men med APG II-systemet i 2003 ble en rekke familier flyttet ut av ordenen og overført til andre enfrøbladete grupper. Samtidig opphørte slekten Tacca å være egen familie (Taccaceae), og ble inkludert i yamsrotfamilien (Dioscoreaceae), som er ordenens hovedfamilie. Romefamilien (Nartheciaceae) er representert i Norge med arten rome.
liliowce Liliales
szparagowce Asparagales
arekowce Arecales
wiechlinowce Poales
komelinowce Commelinales
imbirowce Zingiberales
łomkowate Nartheciaceae
krąpielowate Taccaceae
trójżeńcowate Burmanniaceae
pochrzynowate Dioscoreaceae
Gromada okrytonasienne, podgromada Magnoliophytina, klasa jednoliścienne, nadrząd Lilianae Takht., rząd Dioscoreales Hook.f.[4]
Rząd w ujęciu APW Reveal podzielił na dwie tej rangi taksony: rząd Nartheciales Reveal & Zomlefer (z jedną rodziną Nartheciaceae Fr. ex Bjurzon) oraz Dioscoreales R. Br. in C.F.P. von Martius z czterema pozostałymi rodzinami wymienionymi w klasyfikacji APW[5].
Rząd Dioscoreales umieszczony był w obrębie nadrzędu Lilianae w podklasie Liliidae, klasy Magnoliopsida. Należały tu następujące rodziny:
Rząd nie był wyróżniany, należące tu rośliny zaliczane były do rzędu liliowców (Liliales), podklasy Liliidae, klasy jednoliściennych (Liliopsida) i gromady okrytonasiennych (Magnoliophyta).
Gromada okrytonasienne, podgromada Magnoliophytina, klasa jednoliścienne, nadrząd Lilianae Takht., rząd Dioscoreales Hook.f.
rodzina Avetraceae Takht. pub. Divers. Classif. Fl. Pl.: 524. 1 Mai 1997 rodzina Croomiaceae Nakai, pub. Iconogr. Pl. As. Orient. 2: 159. Nov 1937 rodzina Dioscoreaceae R. Br. pub. Prodr.: 294. 27 Mar 1810, nom. cons. – pochrzynowate rodzina Pentastemonaceae Duyfjes pub. Blumea 36: 552. 9 Jun 1992 rodzina Stemonaceae Engl. in Engl. & Prantl pub. Nat. Pflanzenfam., II, 5: 8. 26 Mar 1887, nom. cons. rodzina Stenomeridaceae J. Agardh pub. Theoria Syst. Pl.: 66. Apr-Sep 1858 rodzina Taccaceae Dumort. pub. Anal. Fam. Pl.: 57, 58. 1829, nom. cons. – krąpielowate rodzina Trichopodaceae Hutch. pub. Fam. Fl. Pl. 2: 143. 1934, nom. cons. Pozycja systematyczna i podział rzędu według systemu Reveala (2007)Rząd w ujęciu APW Reveal podzielił na dwie tej rangi taksony: rząd Nartheciales Reveal & Zomlefer (z jedną rodziną Nartheciaceae Fr. ex Bjurzon) oraz Dioscoreales R. Br. in C.F.P. von Martius z czterema pozostałymi rodzinami wymienionymi w klasyfikacji APW.
Pozycja systematyczna i podział rzędu według systemu DahlgrenaRząd Dioscoreales umieszczony był w obrębie nadrzędu Lilianae w podklasie Liliidae, klasy Magnoliopsida. Należały tu następujące rodziny:
rodzina Dioscoreaceae – pochrzynowate rodzina Petermanniaceae rodzina Taccaceae – krąpielowate rodzina Rhipogonaceae rodzina Smilacaceae – kolcoroślowate rodzina Trichopodaceae rodzina Trilliaceae – trójlistowate System Cronquista (1981)Rząd nie był wyróżniany, należące tu rośliny zaliczane były do rzędu liliowców (Liliales), podklasy Liliidae, klasy jednoliściennych (Liliopsida) i gromady okrytonasiennych (Magnoliophyta).
Dioscoreales é uma ordem de plantas monocotiledóneas. O grupo inclui o inhame.
Têm a seguinte fórmula floral: ⋆ P 3 + 3 A 3 + 3 G ( 3 ) ¯ {displaystyle star P_{3+3};A_{3+3};G_{overline {(3)}}}
A ordem Dioscoreales insere-se nas Monocots da seguinte forma:[1][2]
MonocotsDioscoreales
O sistema APG II, de 2003, coloca esta ordem nas monocotiledóneas, usando a seguinte circunscrição:
O sistem APG, de 1998, também colocava esta ordem no clade das monocotiledóneas, segundo a seguinte circunscrição:
No APG II, a família Thismiaceae foi incluida na família Burmanniaceae e as famílias Taccaceae e Trichopodaceae incluidas na família Dioscoreaceae. Assim sendo, a mudança não foi tão grande como poderia parecer e as únicas plantas a serem transpostas para fora da ordem foram aquelas pertencentes à família Nartheciaceae.
O sistema de Cronquist, de 1981, não reconhecia esta ordem, mas colocana a maioria das plantas em causa na ordem Liliales, subclasse Liliidae, classe Liliopsida da divisão Magnoliophyta.
O sistema de Dahlgren colocava esta ordem na super-ordem Lilianae, subclasse Liliidae da classe class Magnoliopsida, usando a seguinte circunscrição:
Dioscoreales é uma ordem de plantas monocotiledóneas. O grupo inclui o inhame.
Jamsordningen (Dioscoreales) är en ordning av enhjärtbladiga växter med drygt 900 arter i omkring 25 släkten i tre familjer. Det mest kända familjen är troligen jamsväxterna (Dioscoreaceae), med olika arter av jams.
I det äldre Cronquistsystemet var jamsväxterna placerade i Liliales och Burmanniaceae i Orchidales, en ordning som inte finns längre.
Jamsordningen (Dioscoreales) är en ordning av enhjärtbladiga växter med drygt 900 arter i omkring 25 släkten i tre familjer. Det mest kända familjen är troligen jamsväxterna (Dioscoreaceae), med olika arter av jams.
I det äldre Cronquistsystemet var jamsväxterna placerade i Liliales och Burmanniaceae i Orchidales, en ordning som inte finns längre.
Це в основному багаторічні трав'янисті рослини. Три родини містять різні екологічні групи рослин. Родина Dioscoreaceae містить в основному лози (Dioscorea) та інші види, що плазують (Epipetrum). Nartheciaceae з іншого боку це родина, що складається з трав'яних рослин, а Burmanniaceae повністю міко-гетеротрофні група. Порядок містить рослини, які здатні утворювати підземний орган для зберігання поживних речовин так і багато інших однодольних, винятком є родина Burmanniaceae.
Види з цього порядку поширюється по всіх континентах, за винятком Антарктиди. Вони, в основному, представники тропічні але тим не менш є члени родин Dioscoreaceae і Nartheciaceae, виявлених в більш прохолодних регіонах Європи та Північної Америки.
Bộ Củ nâu (danh pháp khoa học: Dioscoreales) là một bộ thực vật một lá mầm,[1] trước đây được gộp vào trong bộ Loa kèn (Liliales). Những loài được biết đến nhiều nhất ở Việt Nam có lẽ là củ nâu (Dioscorea cirrhosa), khoai mỡ (Dioscorea alata), củ mài (hay hoài sơn - Dioscorea persimilis) và củ từ (Dioscorea esculenta). Theo webssite của APG thì bộ này hiện tại chứa 5 họ, 21 chi và khoảng 1.037 loài.
Nhóm thân cây của bộ Dioscoreales được xác định có niên đại khoảng 124 triệu năm trước (Ma), còn nhóm chỏm cây khoảng 123 Ma (Janssen & Bremer 2004).
Các lá đài của Narthecium ossifragum có 3 vạch, nhưng của Dioscoreaceae lại chỉ có 1.
Họ Nartheciaceae được đặt trong bộ Dioscoreales là khá phù hợp, mặc dù đôi khi độ hỗ trợ chỉ vừa phải [2][3][4](độ nỗ lực là 97%, lấy mẫu tốt của Nartheciaceae, nhưng chỉ có hai chi Dioscorea, Tacca và ba thành viên của bộ Pandanales.)[5][6][7][8]. Tuy nhiên, Davis và ctv. (2004) lại phát hiện thấy họ này có liên quan tới bộ Pandanales, mặc dù độ hỗ trợ là yếu (<70%) và chúng thiếu sự triệt tiêu 6 bp atpA của nhiều thành viên trong nhánh này.
Các nghiên cứu gần đây của Merckx và ctv. (2006) hỗ trợ mạnh mẽ cho giả định rằng các thành viên kiểu dị dưỡng-nấm của bộ Dioscoreales không tạo thành một nhánh. Nghiên cứu của họ, sử dụng các gen ti thể và nhân với việc lấy mẫu rất tốt cho các đơn vị phân loại dị dưỡng-nấm này, nhưng không tạo ra một nhóm ngoài với bộ Dioscoreales, chỉ ra các mối quan hệ khác biệt về thực chất trong phạm vi bộ Dioscoreales khi so với cây phát sinh loài do Caddick và ctv. (2002) đưa ra. Tuy nhiên, như Merckx và ctv. (2006) lưu ý, các mối quan hệ do Caddick và ctv. (2002) phát hiện ra lại là chiếm ưu thế khi phân tích các dữ liệu từ lạp lục, và do họ Burmanniaceae nghĩa rộng (sensu lato) chủ yếu là dị dưỡng-nấm nên chúng có các chuỗi thể hạt phân kì nhiều hơn. Các đơn vị phân loại dị dưỡng-nấm này trên thực tế gây ra các vấn đề. Tuy nhiên, có thể khẳng định không còn nghi ngờ gì rằng chi Geomitra và họ Thismiaceae đã thoát ra khỏi từ một nhóm nào đó trong họ Burmanniaceae trong một số phân tích [3], trong khi theo các phân tích bộ gen ti thể thì các thành viên của họ Burmanniaceae nghĩa rộng lại ở trong hai bộ khác nhau (G. Petersen và ctv. 2006). Trong nghiên cứu về các mối quan hệ của bộ Burmanniales do Neyland (2002) tiến hành, phân họ Burmannioideae đã được hỗ trợ tốt, chi Thismia là nhóm chị-em, nhưng có độ hỗ trợ thấp hơn và Burmanniaceae không có liên kết gì với các nhóm khác trong bộ Dioscoreales. Ngoài ra, phân tích các chuỗi 26S rADN cho thấy họ Corsiaceae (bộ Liliales) là đa ngành; chi Arachnitis có thể là chị-em với chi Thismia[9]. Một số gen, ít nhất có chỉ ra sự tiến hóa tăng tốc[10][11]. Phân loại dưới đây lấy theo khuyến cáo của Merckx và ctv. (2006).
Hệ thống APG năm 1998 đặt bộ này trong nhánh thực vật một lá mầm và bao gồm các họ sau:
Theo hệ thống APG II năm 2003 thì bộ này cũng được đặt trong nhánh monocots và bao gồm 3 họ là:
Trong hệ thống APG II họ Thismiaceae được đưa vào trong họ Burmanniaceae còn các họ Taccaceae và Trichopodaceae được đặt trong họ Dioscoreaceae, vì thế các thay đổi là không lớn và chỉ có các loài được đưa thêm vào bộ này là thuộc về họ Nartheciaceae.
Tuy nhiên, trên website của APG, truy cập ngày 29-11-2007 thì người ta lại phục hồi lại 2 họ Taccaceae và Thismiaceae, còn Trichopodaceae vẫn đặt trong Dioscoreaceae.
Hệ thống Cronquist năm 1981 không công nhận bộ này mà đặt phần lớn các loài trong bộ Liliales thuộc phân lớp Liliidae của lớp Liliopsida thuộc ngành Magnoliophyta [=thực vật hạt kín].
Hệ thống Dahlgren đặt bộ này trong siêu bộ Lilianae của phân lớp Liliidae [=thực vật một lá mầm] thuộc lớp Magnoliopsida và sử dụng định nghĩa sau:
Cây phát sinh chủng loài của bộ Củ nâu so với các bộ thực vật một lá mầm khác lấy theo APG III.
Monocots
Dioscoreales
Commelinidae (commelinids)
Cây phát sinh chủng loài trong nội bộ bộ Củ nâu lấy theo APG II.
Dioscoreales
Hỗ trợ < 50%
Bộ Củ nâu (danh pháp khoa học: Dioscoreales) là một bộ thực vật một lá mầm, trước đây được gộp vào trong bộ Loa kèn (Liliales). Những loài được biết đến nhiều nhất ở Việt Nam có lẽ là củ nâu (Dioscorea cirrhosa), khoai mỡ (Dioscorea alata), củ mài (hay hoài sơn - Dioscorea persimilis) và củ từ (Dioscorea esculenta). Theo webssite của APG thì bộ này hiện tại chứa 5 họ, 21 chi và khoảng 1.037 loài.
Диоскореецве́тные (лат. Dioscoreáles) — порядок однодольных растений. В системе классификации APG II включён в группу монокоты.
Самые известные растения из этого порядка — пищевые виды диоскореи, известные под собирательным названием ямс. Возделывание ямса в Африке и Азии, независимо друг от друга, возникло, по всей видимости, уже более 5000 лет назад. О значении этой культуры в жизни человечества говорит тот факт, что ямс является основным пищевым продуктом более, чем для полумиллиарда людей. Наиболее известные виды — Диоскорея округлая, или «белый ямс» (Dioscorea rotundata), Диоскорея кайенская, или «жёлтый ямс» (Dioscorea cayenensis) и Диоскорея супротивная, или «китайский ямс» (Dioscorea opposita).
Для научной медицины очень важными являются другие виды диоскореи, в корнях которых содержатся биологически активные вещества.
Имеются среди диоскореецветных и декоративные растения — некоторые виды из рода Нартециум (Narthecium), Алетрис (Aletris) (семейство Нартециевые), а также самое необычное растение в этом порядке — Диоскорея слоновая, или «слоновая нога» (Dioscorea elephantipes) с надземным клубнем, похожим из-за покрывающих его многоугольных пробковых бляшек на панцирь черепахи (этот вид выращивают и как комнатное растение).
Согласно Системе APG II (2003) порядок Диоскорейноцветные (Dioscoreales) состоит из трёх семейств:
В системе классификации Кронквиста (1981) порядок Dioscoreales отсутствует. Семейство Диоскорейные (Dioscoreaceae) входит в порядок Лилиецветные (Liliales), а семейство Бурманниевые (Burmanniaceae) — в порядок Орхидноцветные (Orchidales). Семейство Нартециевые (Nartheciaceae) в Системе Кронквиста отсутствует.
В системе классификации Тахтаджяна (1997) порядок Диоскореецветные (Dioscoreales) входит в состав надпорядка Dioscoreanae подкласса Liliidae класса Liliopsida.
Диоскореецве́тные (лат. Dioscoreáles) — порядок однодольных растений. В системе классификации APG II включён в группу монокоты.
{{Translated page}}
标签。 薯蓣目(学名:Dioscoreales)在現代的植物分類系統(英语:list of systems of plant classification)(例如:被子植物种系发生学组及被子植物親緣分類網(英语:Angiosperm Phylogeny Web)等)是被子植物单子叶植物的一目。 同屬類百合單子葉植物(英语:lilioid monocots),本目物種與露兜树目物種是旁系群關係。
1981年的克郎奎斯特系统并没有这一目,薯蓣科被归类于百合目。而1998年根据亲缘关系分类的APG 分类法中承认了这一目,包括五个科,后来在2003年经过修订的APG II 分类法中,调整合并为只包括三个科[5][6]:
鸭跖草目 Commelinales
薑目 Zingiberales
禾本目 Poales
棕榈目 Arecales
天门冬目 Asparagales
百合目 Liliales
薯蓣目 Dioscoreales
露兜树目 Pandanales
无叶莲目 Petrosaviales
澤瀉目 Alismatales
菖蒲目 Acorales
本目物種分佈於全球除南极洲以外的各大洲。這些物種主要分佈於热带或亚热带,但有部分屬於薯蕷科及纳茜菜科的物種見於欧洲及北美洲較涼快的區域。 如同其他單子葉植物,本目物種可在地底形成貯存营养的器官,只有水玉簪科例外。水玉簪科是一種菌異營腐生植物,其物種完全沒有光合作用的能力。
薯蓣目(学名:Dioscoreales)在現代的植物分類系統(英语:list of systems of plant classification)(例如:被子植物种系发生学组及被子植物親緣分類網(英语:Angiosperm Phylogeny Web)等)是被子植物单子叶植物的一目。 同屬類百合單子葉植物(英语:lilioid monocots),本目物種與露兜树目物種是旁系群關係。
本文参照
ヤマノイモ目 (Dioscoreales) は単子葉植物の目のひとつで、ヤマノイモ科をタイプ科とするもの。分類体系によって含まれる科は異なる。
APG植物分類体系の2003年版 (APG II) では3科を含める。タシロイモ科 Taccaceaeとタヌキノショクダイ科 Thismiaceaeを含める見解もあるが、APG IIIでもこの2科は各々ヤマノイモ科、ヒナノシャクジョウ科の中に入れ、3科からなるものとしている[1]。
単子葉類ヤマノイモ目
ダールグレン体系ではユリ上目に属し、8科を含む。
クロンキスト体系、新エングラー体系ではヤマノイモ目の名称を使わない。両者ともにヤマノイモ科はユリ目に入れている。
마목(Dioscoreales)은 속씨식물의 하위 목이다.
2003년의 APG II 분류 체계에서, 이 목은 외떡잎식물군으로 분류되었고, 버어먼초과와 마과 그리고 쥐꼬리풀과를 포함시켰다. 1998년의 APG 분류 체계에서, 이 목은 외떡잎식물군으로 분류되었고 버어먼초과, 마과, 타카과, 티스미아과 그리고 Trichopodaceae과를 포함시켰다. APG II 분류 체계에서, 티스미아과는 버어먼초과에 포함되었고, 타카과와 Trichopodaceae과는 마과에 포함되었다. 그래서 겉보기에는 변화가 크지 않고, 다만 쥐꼬리풀과에 속한 종들만이 목이 바뀌어 분류되었다.
1981년의 크론퀴스트 분류 체계에서는 하나의 목으로 인정받지 못했지만, 대부분의 종들이 백합아강 아래의 백합목으로 분류되었다. 달그렌 분류 체계에서, 마목은 백합아강 하위의 백합상목으로 분류되었고 마과와 Petermanniaceae과, 리포고눔과, 청미래덩굴과, 백부과, 타카과, Trichopodaceae과 그리고 연영초과를 포함시켰다.
다음은 외떡잎식물군의 계통 분류이다.[1]
외떡잎식물군 닭의장풀군