nomes no trilho de navegação
Agama australská (Pogona vitticeps) je denní ještěr z čeledi agamovitých, jiným názvem agama vousatá. Má žluté, světle hnědé až hnědočervené zbarvení (v zajetí se vyskytují variety od čistě bílé, žluté až po sytě červenou). Je převážně hmyzožravá, ale část jídelníčku tvoří i rostlinná strava. Agama, stejně jako hadi, svléká při růstu svou kůži. Ne však v celku, ale po jednotlivých částech těla (v různém časovém odstupu – hlava, ocas, tělo, končetiny). Dosahuje velikosti až 60 cm a dožívá se až 15 let. Pro svou klidnou povahu a vcelku nenáročnou péči (při dodržení několika málo podmínek) je oblíbeným domácím mazlíčkem.
Agama australská je chráněna pouze v Austrálii, odkud pochází. Neexistuje žádná jiná mezinárodní ochrana.
Agama australská se ve volné přírodě vyskytuje pouze v Austrálii. Vyhledává pouště a polopouště, buše a savany. Žijí ve skupinách převážně na stromech a v horkých dnech se ukrývá ve stínu.
Na jídelníčku agamy vousaté tvoří majoritu – až 90 % obsahu – hmyz. Zbytek je převážně rostlinná složka, např. pampelišky, jetel, jitrocel, ale v malé míře i zelenina či ovoce.
Agama australská je druh s velkou reprodukční schopností. Samice snáší několik snůšek do roka, ve snůšce je až 40 vajec s měkkou skořápkou. Inkubační doba je cca 60-70 dnů při 30 °C. Při chovu je inkubace vajec snadná, důležitý je pouze vhodný inkubátor a inkubační substrát. Abychom dosáhli snesení oplozených snůšek, potřebují agamy klidové období v zimních měsících. Mláďata můžeme chovat i ve větších skupinkách, ale je nutné oddělit jedince, kteří se nedostanou k potravě.
Obrázky, zvuky či videa k tématu agama australská ve Wikimedia Commons
Galerie agama australská ve Wikimedia Commons Tento článek není dostatečně ozdrojován a může tedy obsahovat informace, které je třeba ověřit.Agama australská (Pogona vitticeps) je denní ještěr z čeledi agamovitých, jiným názvem agama vousatá. Má žluté, světle hnědé až hnědočervené zbarvení (v zajetí se vyskytují variety od čistě bílé, žluté až po sytě červenou). Je převážně hmyzožravá, ale část jídelníčku tvoří i rostlinná strava. Agama, stejně jako hadi, svléká při růstu svou kůži. Ne však v celku, ale po jednotlivých částech těla (v různém časovém odstupu – hlava, ocas, tělo, končetiny). Dosahuje velikosti až 60 cm a dožívá se až 15 let. Pro svou klidnou povahu a vcelku nenáročnou péči (při dodržení několika málo podmínek) je oblíbeným domácím mazlíčkem.
Die Östliche Bartagame (Pogona barbata) ist eine Echsenart aus der Gattung der Bartagamen (Pogona). Die Art kommt im Osten und Südosten Australiens von der Küste bis etwa 1000 km ins Landesinnere vor.
Östliche Bartagamen sind kräftig gebaute Echsen mit deutlich abgeflachtem Körper, relativ kurzen Beinen und einem von oben gesehen länglich-dreieckigen Kopf. Sie erreichen etwa 25 cm Kopf-Rumpf-Länge bei einer Gesamtlänge von bis zu 65, selten 75 cm. Ihre Grundfärbung ist meist grau, seltener auch rötlich-, gelblich- oder einfach braun. Die Färbung kann sich abhängig von der Stimmung und Körpertemperatur ändern. Eine helle, rautenförmige Musterung ist bei Jungtieren ausgeprägt, bei älteren Tieren dagegen blasser bis fehlend. Kehle und Schwanzspitze sind dunkelgrau bis schwarz, die Innenseite des Mauls meist leuchtend gelb. Am Hinterkopf, hinter dem Maul und in einem breiten Streifen an den Flanken befinden sich Reihen deutlich vergrößerter, stachelartiger Schuppen. Der „Bart“, ein Kehlsack mit deutlichen Stacheln am hinteren Ende, ist gut entwickelt. Die Schuppen am Körper sind ungleichförmig mit vorwiegend dachziegelartig angeordneten, schwach gekielten Schuppen und einzelnen, größeren, deutlich gekielten Schuppen dazwischen. Die Schuppen am Bauch sind ebenfalls gekielt.[1][2]
Die Männchen sind etwas größer, haben einen breiteren Kopf, einen ausgeprägteren, dunkler gefärbten Bart und eine blassgrüne bis bläuliche Färbung des vorderen Kopfbereichs. Die Weibchen weisen häufig Bissmale von der Paarung am Hinterkopf auf.[1]
Die Art kommt im Osten und Südosten Australiens von der Küste bis etwa 1000 km ins Landesinnere vor. Das Verbreitungsgebiet reicht von Cairns im Bundesstaat Queensland im Nordosten bis zur südlichen Eyre-Halbinsel in South Australia unter Aussparung der kühleren Regionen im Südosten. Östliche Bartagamen bewohnen offenes Wald- und Buschland und häufig auch besiedelte Bereiche.
Als Nahrung dienen Insekten, Würmer, kleine Säugetiere und Pflanzen. Die Tiere sind sehr territorial, die Rangordnung ist weitgehend durch die Größe bestimmt. Es existieren über 70 bekannte Körperhaltungen, die dem Sonnenbaden und der Kommunikation zwischen Artgenossen dienen. Bedrohung versuchen Bartagamen meist durch Flucht oder Verstecken zu entgehen, sie können aber auch durch Abflachen des Körpers, Aufblasen des Bartes, Zischen, Zeigen des gelben Maulinneren und kurze Sprünge auf den Gegner zu drohen.[1]
Die Fortpflanzungszeit liegt zwischen August und Dezember. Zur Paarung besteigt das Männchen das Weibchen und hält dieses durch Bisse in die Kehle und den Nacken in Position. Das Weibchen beendet die Paarung, indem es den Kopf fast senkrecht anhebt. Die Weibchen können im Abstand von etwa sechs Wochen bis zu drei, meist aber zwei, Gelege produzieren, die aus jeweils 15 bis 35 Eiern bestehen. Sie werden in feuchtem Sand vergraben und nicht bewacht.[1]
Die Art zählt aufgrund ihrer Größe, ihrer auffälligen Ruheplätze und ihres häufigen Vorkommens im Siedlungsbereich zu den bekanntesten Reptilien Australiens.
Die Östliche Bartagame (Pogona barbata) ist eine Echsenart aus der Gattung der Bartagamen (Pogona). Die Art kommt im Osten und Südosten Australiens von der Küste bis etwa 1000 km ins Landesinnere vor.
The eastern bearded dragon (Pogona barbata), also known as common bearded dragon or simply bearded lizard, is an agamid lizard found in wooded parts of Australia.[1][2][3] It is one of a group of species known commonly as bearded dragons. Other common names for this species include Jew lizard[1] and frilly lizard, the latter being a confusion between this and another dragon, the frill-necked lizard (Chlamydosaurus kingii). This species was originally described in 1829 by Georges Cuvier, who named it Amphibolurus barbatus.[4]
P. barbata is one of the eight recognized species within the genus Pogona. Adult males can grow to about 60 cm (24 in) from the snout to the tip of the tail, while females may reach 50 cm (20 in) in overall length.
The head is large and triangular in shape. The throat is covered with spiny, dark grey scales which can be raised to form an impressive "beard". Several groups of even longer spiny scales are located at the back of the head, the corners of the mouth, the external ear openings, and running posteriorly along both sides of the abdomen. The thorax and abdomen are relatively slender and flattened dorsoventrally.
It is usually grey-black or red in skin colour and is sometimes reddish-brown, yellowish-brown, or dark brown. Juveniles are paler in colour than the adults and have patterns that fade as they mature. As the animal matures, it develops a subtle pale yellow, blue, or green tinge on the forepart of its head. If excited and at higher temperatures head, flanks and legs have a yellowish to orange colour. Usually however they are rather dark, from yellowish to grey and black. The inside of the mouth is generally a bright yellow colour.[5]
P. barbata resembles its close relative, the central bearded dragon, but may be distinguished from the latter by its less robust body and the row of spines along the lateral edge of the body, which continues over the forearm.[6]
It is most common in eastern Australia south of Cape York Peninsula, but specimens have been collected from Cape York, through central Australia, and even from the west coast of Australia.
Eastern bearded dragons are diurnal. They are arboreal and perch on exposed places such as tree branches or logs, retreating to lower and cooler places when too hot. They are more aggressive than the central bearded dragon. The males are territorial and permit only females and juveniles in their territory. Dominant males are usually the biggest dragons and get the highest perches. Females tunnel into dry earth to lay a clutch of eggs.
When threatened, it inflates its throat and displays its beard. If further provoked, it opens its mouth to display the bright yellow colour of the lining of its mouth. In its close relative, the central bearded dragon; the lining of the mouth is of a reddish-pink hue. However the eastern bearded dragon will perform this beard display more often than its cousin.
Recent observations concluded that hot temperatures were responsible for some of eastern bearded dragon lizards to change their sex makeup. Some lizards changed their male appearance to female, and have offspring, besides having the male ZZ chromosomes, of the genetic male lizards.[7]
The eastern bearded dragon feeds on a variety of small animals, including mice, smaller reptiles, and insects. In captivity, it also eats leaf vegetables such as clover and small flowers, fruits, and berries.
Eastern bearded dragon. Near Bourke, NSW.
Eastern bearded dragon showing a threatening defence display
Yearling eastern bearded dragon found in a suburban yard in Canberra, Australian Capital Territory
Head-on view of an Eastern Bearded Dragon. Brisbane, Australia
The eastern bearded dragon (Pogona barbata), also known as common bearded dragon or simply bearded lizard, is an agamid lizard found in wooded parts of Australia. It is one of a group of species known commonly as bearded dragons. Other common names for this species include Jew lizard and frilly lizard, the latter being a confusion between this and another dragon, the frill-necked lizard (Chlamydosaurus kingii). This species was originally described in 1829 by Georges Cuvier, who named it Amphibolurus barbatus.
Dragón barbudo oriental es una especie de lagarto de la familia Agamidae. Es originaria de Australia como los demás agámidos, y habita las zonas húmedas del este y sudeste de Australia.[2]
Es un animal diurno y semiarborícola de coloración oscura con colores amarillos, grises y negros. Los machos adultos adquieren un color casi negro en su "barba" y llegan alcanzar los 60 cm. de largo mientras que las hembras alcanzan unos 50cm.[3] Es confundida frecuentemente con Pogona vitticeps el cual es similar pero de menor tamaño
Las hembras pueden poner entre ocho y veinticuatro huevos. Al igual que Pogona vitticeps, al verse amenazada hincha las espinas de su cuello y abre su boca.[3] Como un vestigio evolutivo cuenta con glándulas de veneno tanto en el maxilar superior e inferior.[4]
Dragón barbudo oriental es una especie de lagarto de la familia Agamidae. Es originaria de Australia como los demás agámidos, y habita las zonas húmedas del este y sudeste de Australia.
Es un animal diurno y semiarborícola de coloración oscura con colores amarillos, grises y negros. Los machos adultos adquieren un color casi negro en su "barba" y llegan alcanzar los 60 cm. de largo mientras que las hembras alcanzan unos 50cm. Es confundida frecuentemente con Pogona vitticeps el cual es similar pero de menor tamaño
Las hembras pueden poner entre ocho y veinticuatro huevos. Al igual que Pogona vitticeps, al verse amenazada hincha las espinas de su cuello y abre su boca. Como un vestigio evolutivo cuenta con glándulas de veneno tanto en el maxilar superior e inferior.
Pogona barbata Pogona generoko animalia da. Narrastien barruko Agamidae familian sailkatuta dago.
Pogona barbata Pogona generoko animalia da. Narrastien barruko Agamidae familian sailkatuta dago.
Partalisko[2] (Pogona barbata) on agamien heimoon kuuluva liskolaji, jota tavataan Australian itä- ja kaakkoisosissa.[1] Sillä on piikkinen kaulapussi, jonka se voi pullistaa asettuessaan samanlaiseen uhkausasentoon kuin kauluslisko.[2] Naaras voi munia yhden lisääntymiskauden aikana kolme pesuetta, joista kukin koostuu 14–26 munasta.[1]
Partalisko (Pogona barbata) on agamien heimoon kuuluva liskolaji, jota tavataan Australian itä- ja kaakkoisosissa. Sillä on piikkinen kaulapussi, jonka se voi pullistaa asettuessaan samanlaiseen uhkausasentoon kuin kauluslisko. Naaras voi munia yhden lisääntymiskauden aikana kolme pesuetta, joista kukin koostuu 14–26 munasta.
Pogona barbata, le Dragon barbu de l'Est, est une espèce de sauriens de la famille des Agamidae[1].
Cette espèce est endémique d'Australie[1]. Elle se rencontre au Queensland, en Nouvelle-Galles du Sud, au Victoria et en Australie-Méridionale.
Il mesure une soixantaine de centimètres de long avec la queue, vingt-cinq sans la queue. Le corps est généralement gris mais il peut être quelquefois brun, allant du brun jaunâtre au brun foncé. Le ventre est blanc ou gris pâle. L'intérieur de la bouche est d'un jaune brillant. Le mâle adulte possède autour du cou des petites excroissances ressemblant à des poils qui sont à l'origine de son nom de « dragon barbu ». Il ressemble beaucoup à son cousin, Pogona vitticeps mais il s'en distingue par deux points : son corps est plus fuselé et surtout par les rangées d'épines qu'il a de part et d'autre du corps et qui continuent sur les pattes avant.
C'est un animal assez sociable. Lorsqu'il se sent menacé, il va prendre une posture de défense en ouvrant sa gueule, redressant ses « poils » et gonflant son corps.
Il se nourrit d'insectes, de rongeurs et de fruits.
La femelle pond une trentaine d'œufs dans un terrier peu profond.
Pogona barbata est élevé en tant qu'animal de compagnie.
Multimedia w Wikimedia Commons Brodatogama brodata[1], agama brodata[1] (Pogona barbata) – gatunek gada z rodziny agamowatych (Agamidae).
Występuje na terenie Australii.
Osiąga do 55cm długości,samica trochę mniejsza do 50cm z czego połowę stanowi ogon. Łuski niewielkie, szorstkie, na bokach tułowia i na grzbiecie znajdują się rzędy większych, ostrych łusek. Na bokach głowy i gardle łuski są szczególnie duże i mocno kolczaste, gdy podrażniony lub przestraszony samiec nadyma podgardle, tworzą one kolczasta grzywę mającą znaczenie odstraszające.
Ubarwienie zmienne, spokojna jaszczurka ma barwę żółtoszarą lub oliwkowobrązową, podrażniona staje się jaskrawożółta z pomarańczowymi kreskami, szyja u samca czarna.
Agama brodata powinna przebywać w terrarium wielkości 120 x 80 x 80 cm (dla jednego osobnika). Środowisko w terrarium powinno jak najbardziej przypominać jej naturalne – temp. od 25-33 stopni, wilgotność różnorodna – od 40% do nawet 60%. Ważne jest by zwierzę miało cały czas dostęp do świeżej wody. Istotna jest też wentylacja wykonana z siatki wentylacyjnej, kratek bądź kółek wentylacyjnych lub blachy perforowanej, najlepiej z dwóch boków terrarium[potrzebny przypis].
Wyposażenie terrarium nie musi być bogate. W części przeznaczonej do wygrzewania się można wysypać piasek, włożyć kamień grzewczy bądź kabel i lampkę dzienną, która będzie dostarczać promieni UVA i UVB. W części wilgotnej można wyłożyć np.: chipsy kokosowe, które w łatwy sposób będą utrzymywać wilgotność i pojemnik z wodą. W tej części można zamontować lampkę nocną, która imitowałaby światło nocne. Aby utrzymać dobrą wilgotność przynajmniej dwa razy w tygodniu powinno się spryskiwać podłoże ciepłą wodą. W terrarium można zainstalować także sztuczne roślinki i korzeń, zapewniające agamie schronienie[potrzebny przypis].
Żywi się stawonogami, głównie owadami. Młodym agamom podaje się w niewielkich ilościach mączniki, raz w tygodniu można mieszać je z witaminami. Starsze agamy można żywić drewnojadami bądź świerszczami, a także pokrojonymi w drobną kostkę warzywami bądź owocami. Agamy brodate, które są za często karmione, częściej przechodzą wylinki[potrzebny przypis].
Młode agamy brodate są bojaźliwe. Im większa agama tym mniej jest strachliwa. Jest to zwierzę ciekawskie, lubi nasłuchiwać i przyglądać się. Z dorosłymi osobnikami można wychodzić na dwór w cieplejsze dni[potrzebny przypis].
Wylinka zrzucana jest w wyniku wzrostu ciała – u młodych osobników występuje zwykle nie częściej niż raz na dwa tygodnie. Im więcej agama jest będzie karmiona tym częściej zrzuca wylinkę. W okresie jej zrzucania gad staje się strachliwy i chowa się, potrzebuje wtedy większej wilgotności (pomaga mu przy zrzuceniu kawałków skóry). Agamy trzeba obserwować podczas wylinki, ponieważ zdarzają się przypadki martwicy palców czy końcówki ogona gdy wylinka źle schodzi. Nie można zrywać odstających fragmentów skóry, gdyż w ten sposób możemy uszkodzić skórę zwierzęcia[potrzebny przypis].
Brodatogama brodata, agama brodata (Pogona barbata) – gatunek gada z rodziny agamowatych (Agamidae).
Pogona barbata é uma espécie de lagarto do gênero Pogona, endêmico da Austrália.[1]
Pogona barbata là một loài thằn lằn trong họ Agamidae. Loài này được Cuvier mô tả khoa học đầu tiên năm 1829.[1]
Pogona barbata là một loài thằn lằn trong họ Agamidae. Loài này được Cuvier mô tả khoa học đầu tiên năm 1829.
東部鬃獅蜥（英语：Eastern Bearded dragon；學名：Pogona barbata），為飛蜥科鬃獅蜥屬的一種。全長約40公分，最長可達67公分，像一個長了鬍子的蜥蜴，以小動物、植物的果實為主食。分布於澳洲東部及東南部。東部鬃獅蜥體型較內陸鬃獅蜥稍小，顏色亦較暗沈。
東部鬃獅蜥（英语：Eastern Bearded dragon；學名：Pogona barbata），為飛蜥科鬃獅蜥屬的一種。全長約40公分，最長可達67公分，像一個長了鬍子的蜥蜴，以小動物、植物的果實為主食。分布於澳洲東部及東南部。東部鬃獅蜥體型較內陸鬃獅蜥稍小，顏色亦較暗沈。
Amphibolurus barbatus
和名 ヒガシアゴヒゲトカゲ 英名 Eastern bearded dragon
ヒガシアゴヒゲトカゲ（学名：Pogona barbata）は、アガマ科アゴヒゲトカゲ属に分類されるトカゲ。
最大全長67センチメートル[2]（頭胴長25センチメートル、尾長42センチメートル[1]）。体形はやや細長い[1]。後頭部の棘状鱗は弧状に並ぶ[1][2]。体側面には刺状鱗が数列並ぶ[1][2]。総排泄孔前部にある小さい孔の空いた鱗（前肛孔）と大腿部にある小さい孔の空いた鱗（大腿孔）の総数は10-30[1]。尾は3鱗列ごとに筋状の隆起（キール）がある鱗で覆われる[1][2]。尾に不明瞭な斑紋が入る個体もいる[1]。
口内の色彩は黄色い[1]。後肢長は頭胴長の約55%で、胴体に沿って後肢（および趾）を前方に伸ばすと肩に達する[1]。
乾燥林や草原などに生息する[1]。地上棲もしく半樹上棲で、倒木などに登ることが多い[1][2]。昼行性で[2]、茂みや樹洞の中で休む[1]。危険を感じると口を開け喉の皮膚を広げて威嚇する[1][2]。冬季になると砂地に穴を掘って冬眠する[2]。
食性は雑食で、小動物、植物の芽、花、果実などを食べる[2]。
繁殖形態は卵生。春季に交尾を行い、1回に8-35個の卵を産む[1][2]。卵は野生下では61日、飼育下では20℃の環境下で75-84日で孵化した例がある[1]。
威嚇する本種
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 
