Ranidae Batsch 1796

Les xaronques son anfibios d'agua dulce de la familia Ranidae, alcontrándose munchos xéneros. Tán mui cercanes a los sapos.

Clases y carauterístiques

Hai unes 4800 especies. La mayor parte pasen la vida nel agua o a la so vera, magar que les xaronques arbories tan adautaes a la tierra firme. La necesidá d'agua ye mayor nes fases de güevu y renacuayu.

Tienen un tamañu entre 50 mm y 300 mm na Conraua goliath, que ye la más grande conocida. Toles xaronques tienen una neñina horizontal, piel suave y pates llargues.

Distribución y estatus

Son animales de distribución mundial, esceuto nes islles oceániques.

La población ta declinando nes caberes décades por mor de la contaminación del hábitat.

Dieta

La xaronca come inseutos como mosquitos y otros animales como pixinos d'agua dulce. Cacen mayormente na nueche y suelen tener una llingua bien llarga, afayadiza pa coyer preses de movimientos rápidos.

Una xaronca nueva

En 2003, Franky Bossuyt de la Universidá Llibre de Bruxeles y S.D. Biji del Xardín Botánicu Tropical y Institutu d'Investigación en Palode, India, descubrieron especies pertenecientes a una nueva familia de xaronques, la primera dende 1926. Diéron-yos el nome de Nasikabatrachus sahyadrensis (Xaronques púrpures).^{[ensin referencies]}

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a xaronques.
• Artículu n'inglés de la BBC con semeyes de xaronques púrpures

Els rànids (Ranidae) són una família de granotes del subordre dels neobatracis que ocupa tota la Terra llevat d'Austràlia i de l'Antàrtida.

Característiques

• La cintura pectoral és firmisterna, és a dir, amb els ossos epicoracoïdals soldats i, per tant, fixa.
• Les mandíbules són dentades, la pupil·la horitzontal i l'amplexus axil·lar.
• Molt variables tant per la mida com per la forma de vida.
• Tenen les potes posteriors molt desenvolupades i proveïdes d'una gran membrana interdigital que denuncia els seus costums aquàtics.

Gèneres

• Afrana (Dubois, 1992)
• Allopaa (Ohler & Dubois, 2006)
• Amietia (Dubois, 1987)
• Amnirana (Dubois, 1992)
• Amolops (Cope, 1865)
• Anhydrophryne (Hewitt, 1919)
• Arthroleptella (Hewitt, 1926)
• Arthroleptides (Nieden, 1911)
• Aubria (Boulenger, 1917)
• Batrachylodes (Boulenger, 1887)
• Cacosternum (Boulenger, 1887)
• Ceratobatrachus (Boulenger, 1884)
• Chaparana (Bourret, 1939)
• Chrysopaa (Ohler & Dubois, 2006)
• Clinotarsus - separat recentment del gènere Rana
• Conraua (Nieden, 1908)
• Dimorphognathus (Boulenger, 1906)
• Discodeles (Boulenger, 1918)
• Ericabatrachus (Largen, 1991)
• Euphlyctis (Fitzinger, 1843)
• Fejervarya (Bolkay, 1915)
• Glandirana - separat recentment del gènere Rana
• Hildebrandtia (Nieden, 1907)
• Hoplobatrachus (Peters, 1863)
• Huia (Yang, 1991)
• Hydrophylax - separat recentment del gènere Rana
• Indirana (Laurent, 1986)
• Ingerana (Dubois, 1987)
• Lankanectes (Dubois & Ohler, 2001)
• Lanzarana (Clarke, 1982)
• Limnonectes (Fitzinger, 1843)
• Meristogenys (Yang, 1991)
• Micrixalus (Boulenger, 1888)
• Microbatrachella (Hewitt, 1926)
• Minervarya (Dubois, Ohler & Biju, 2001)
• Nannophrys (Günther, 1869)
• Nanorana (Günther, 1896)
• Natalobatrachus (Hewitt and Methuen, 1912)
• Nothophryne (Poynton, 1963)
• Nyctibatrachus (Boulenger, 1882)
• Occidozyga (Kuhl & Hasselt, 1822)
• Paa (Dubois, 1975)
• Palmatorappia (Ahl, 1927)
• Pelophylax - separat recentment del gènere Rana
• Petropedetes (Reichenow, 1874)
• Phrynobatrachus (Günther, 1862)
• Phrynodon (Parker, 1935)
• Platymantis (Günther, 1858)
• Pseudoamolops (Jiang, Fei, Ye, Zeng, Zhen, Xie & Chen, 1997)
• Poyntonia (Channing and Boycott, 1989)
• Pterorana (Kiyasetuo & Khare, 1986)
• Ptychadena (Boulenger, 1917)
• Pyxicephalus (Tschudi, 1838)
• Rana (Linnaeus, 1758)
• Sphaerotheca (Günther, 1859)
• Staurois (Cope, 1865)
• Strongylopus (Tschudi, 1838)
• Sylvirana - separat recentment del gènere Rana
• Tomopterna (Duméril & Bibron, 1841)
• Wurana (Li, Lu & Lu 2006)

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Rànid

• Llorente, Gustavo: Els vertebrats de les zones humides dels Països Catalans. Editorial Pòrtic, S.A. Col·lecció Conèixer La Natura, núm. 6, plana 61. Desembre del 1988, Barcelona. ISBN 84-7306-354-6.
• Cogger, H.G.; R.G. Zweifel, and D. Kirschner. Encyclopedia of Reptiles & Amphibians Second Edition. Fog City Press, 2004. ISBN 1-877019-69-0.
• Frost, Darrel R. 2006. Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 4 (17 d'agost del 2006). Base de dades accessible a http://research.amnh.org/herpetology/amphibia/index.php. American Museum of Natural History, Nova York, Estats Units.
• Frost i cols. 2006. The amphibian tree of life. Bulletin of the American Museum of Natural History. Number 297. Nova York. Publicat el 15 de març del 2006.
• Hillis, D.M. & Wilcox, T.P. (2005): Phylogeny of the New World true frogs (Rana). Mol. Phylogenet. Evol. 34(2): 299–314. doi:10.1016/j.ympev.2004.10.007 PDF fulltext.
• Hillis, D. M. (2007) Constraints in naming parts of the Tree of Life. Mol. Phylogenet. Evol. 42: 331–338.

Skokanovití (Ranidae) je čeleď žab čítající 430 druhů^[1] a žijící takřka po celém světě. Vyskytují se na všech kontinentech kromě Antarktidy a na mnoha ostrovech. Mají hladkou vlhkou kůži a dlouhé silné nohy. Mezi jednotlivými zástupci skokanovitých jsou značné rozdíly ve velikosti od nejmenšího skokana lesního k největšímu veleskokanovi goliášímu, který váží až 3 kilogramy. Většina druhů kladu vejce do vody a i v dospělosti žije ve vodě či v její blízkosti. Ke skokanovitým patří také někteří z mála obojživelníků schopných žít i v brakické vodě. V Česku žije 6 druhů skokanovitých: skokan hnědý (Rana temporaria), skokan zelený (Rana esculenta), skokan ostronosý (Rana arvalis), skokan skřehotavý (Rana ridibunda), skokan štíhlý (Rana dalmatina) a skokan krátkonohý (Rana lesonae).

Rody

• Afrana
• Allopaa
• Amietia
• Amolops
• Anhydrophryne
• Arthroleptella
• Arthroleptides
• Babina (Možná patří do rodu Rana)
• Batrachylodes
• Cacosternum
• Ceratobatrachus
• Chaparana
• Chrysopaa
• Conraua
• Dimorphognathus
• Discodeles
• Ericabatrachus
• Euphlyctis
• Hildebrandtia
• Hoplobatrachus
• Huia
• Humerana
• Indirana
• Ingerana
• Lankanectes
• Lanzarana
• Limnonectes
• Meristogenys (Možná patří do rodu Huia)
• Micrixalus
• Microbatrachella
• Minervarya
• Nannophrys
• Nanorana
• Natalobatrachus
• Nothophryne
• Nyctibatrachus
• Occidozyga
• Paa
• Palmatorappia
• Petropedetes
• Phrynobatrachus
• Phrynodon
• Platymantis
• Pseudoamolops
• Poyntonia
• Pterorana
• Ptychadena
• Pyxicephalus
• Rana
• Sphaerotheca
• Staurois
• Strongylopus
• Tomopterna

Reference

V tomto článku byl použit překlad textu z článku Ranidae na anglické Wikipedii.

1. ↑ skokanovití [online]. Cojeco [cit. 2016-07-14]. Dostupné online.

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

For andre betydninger af ordet Frø, se Frø.

De egentlige frøer (Ranidae), også kaldet ægte frøer, er en familie af springpadder, der er udbredt over hele Jorden. De har glat og fugtig hud, lange ben med veludviklet svømmehud, runde pupiller, tænder i overkæben og en lang tunge, der kan strækkes ud.^[1] I Europa findes cirka 10 arter, hvoraf 5 findes i Danmark.

Klassifikation

Danske arter

De fleste af de fem danske arter findes over hele landet, men nogle er kun almindelige på Øerne og i det sydøstlige Jylland.

• Grøn frø (Pelophylax esculentus)
• Latterfrø (Pelophylax ridibundus)
• Butsnudet frø (Rana temporaria)
• Spidssnudet frø (Rana arvalis)
• Springfrø (Rana dalmatina)

Andre arter

• Amerikansk oksefrø (Rana catesbeiana)
• Kortbenet grøn frø (Pelophylax lessonae)

Slægter

Slægter i familien af egentlige frøer (Ranidae):

Ukendt indplacering

• Sporefrø

Se også

• Klokkefrø
• Løgfrø
• Løvfrø

Kilder og eksterne henvisninger

1. ^ www.ordnet.dk. Den Danske Ordbog: Frø Hentet 30. august 2015.

• Frøer i Salmonsens Konversationsleksikon (2. udgave, 1920), forfattet af Ad. Jensen, professor.

Wikimedia Commons har medier relateret til:

Die Echten Frösche (Ranidae) bilden eine Familie innerhalb der Froschlurche (Anura), die weltweit verbreitet ist. Auf Grönland, in der Antarktis, auf den Karibik-Inseln, in den Wüstengebieten Nordafrikas, auf der Arabischen Halbinsel sowie im mittleren und südlichen Südamerika und im größten Teil Australiens fehlt sie in der Natur.

Merkmale

Vertreter dieser Familie werden zwischen fünf und mehr als 30 Zentimeter lang. Die früher mit rund 270 Arten umfangreichste Gattung der Familie waren die namensgebenden Echten Frösche, die jedoch nach einigen systematischen Umstellungen nur noch 53 Arten umfassen. Typischerweise legen die Ranidae ihren Laich in Gewässern ab und vollziehen eine indirekte Entwicklung über eine aquatile Kaulquappenphase.

Auf höherer taxonomischer Ebene wird der Begriff „Frosch“ nicht scharf eingegrenzt – so wird er auch für Arten verwendet, die anderen Familien oder sogar einer anderen Unterordnung der Froschlurche angehören (vgl. beispielsweise: Krallenfrösche, Zipfelfrösche, Australische Südfrösche, Baumsteigerfrösche, Laubfrösche). Für den Begriff „Kröte“ gilt sinngemäß das Gleiche.

Systematik und Taxonomie

Die Systematik der Familie Ranidae wird kontrovers diskutiert. Es finden sich stark abweichende Darstellungen ihrer taxonomischen Gliederung. Im Jahr 2009 wurden bei Amphibiaweb 50 Gattungen mit mehr als 850 Arten aufgelistet. In dieser Form handelte es sich jedoch um ein paraphyletisches Sammeltaxon. Daher wurden viele Gattungen anderen, teilweise neu geschaffenen Familien zugeordnet: Ceratobatrachidae, Conrauidae, Dicroglossidae, Micrixalidae, Nyctibatrachidae, Petropedetidae, Phrynobatrachidae, Ptychadenidae, Pyxicephalidae und Ranixalidae. Die Familie Ranidae umfasst daher Ende 2020 nur rund 415 Arten. Viele frühere Artengruppen innerhalb der Gattung Rana wurden zu eigenen Gattungen erhoben, beispielsweise die auch in Mitteleuropa vertretenen Wasserfrösche unter dem Gattungsnamen Pelophylax. In der Gattung Rana selbst verblieben noch etwas mehr als 50 Arten.

Gattungen

Die Familie umfasst 26 Gattungen mit insgesamt 415 Arten nach „Amphibian Species of the World“:^[1]

Stand: 10. Dez. 2020

• Gattung Abavorana Oliver, Prendini, Kraus & Raxworthy, 2015 (monotypisch)
• Gattung Amnirana Dubois, 1992
• Gattung Amolops Cope, 1865 – Kaskadenfrösche
• Gattung Babina Thompson, 1912
• Gattung Chalcorana Dubois, 1992
• Gattung Clinotarsus Mivart, 1869
• Gattung Glandirana Fei, Ye & Huang, 1990
• Gattung Huia Yang, 1991
• Gattung Hylarana Tschudi, 1838
• Gattung Humerana Dubois, 1992
• Gattung Hydrophylax Fitzinger, 1843
• Gattung Indosylvirana Oliver, Prendini, Kraus & Raxworthy, 2015
• Gattung Lithobates Fitzinger, 1843
• Gattung Meristogenys Yang, 1991
• Gattung Nidirana Dubois, 1992
• Gattung Odorrana Fei, Ye & Huang, 1990
• Gattung Papurana Dubois, 1992
• Gattung Pelophylax Fitzinger, 1843
• Gattung Pseudorana Fei, Ye & Huang, 1990
• Gattung Pterorana Kiyasetuo & Khare, 1986 (monotypisch)
• Gattung Pulchrana Dubois, 1992
• Gattung Rana Linnaeus, 1758 – Echte Frösche
• Gattung Sanguirana Dubois, 1992
• Gattung Staurois Cope, 1865
• Gattung Sumaterana Arifin, Smart, Hertwig, Smith, Iskandar & Haas, 2018^[2]
• Gattung Sylvirana Dubois, 1992

in die Familie Ceratobatrachidae ausgelagert

• Gattung Alcalus^[3]
• Gattung Cornufer Tschudi, 1838 = Ceratobatrachus Boulenger, 1884
• Gattung Platymantis Günther, 1859
• Gattung Liurana

in die Familie Conrauidae ausgelagert

• Gattung Conraua Nieden, 1908
  • Art Goliathfrosch (C. goliath)

in die Familie Dicroglossidae ausgelagert

• Gattung Euphlyctis Fitzinger, 1843
• Gattung Fejervarya Bolkay, 1915
  • Art Fejervarya sakishimensis
• Gattung Hoplobatrachus Peters, 1863
• Gattung Limnonectes Fitzinger, 1843
• Gattung Nannophrys Günther, 1869
• Gattung Nanorana Günther, 1896
• Gattung Sphaerotheca Günther, 1859
• Gattung Ingerana Dubois, 1987
• Gattung Occidozyga Kuhl & Hasselt, 1822

Die Gattung Minervarya Dubois, Ohler & Biju, 2001 wurde 2015 mit der Gattung Fejervarya Bolkay, 1915 synonymisiert.

in die Familie Micrixalidae ausgelagert

• Gattung Micrixalus Boulenger, 1888

in die Familie Nyctibatrachidae ausgelagert

• Gattung Lankanectes Dubois & Ohler, 2001
• Gattung Nyctibatrachus Boulenger, 1882

in die Familie Petropedetidae ausgelagert

• Gattung Petropedetes Reichenow, 1874
• Gattung Arthroleptides Nieden, 1911 "1910"; 2014 aus der Gattung Petropedetes ausgelagert
• Gattung Ericabatrachus Largen, 1991

in die Familie Phrynobatrachidae ausgelagert

• Gattung Phrynobatrachus Günther, 1862

in die Familie Ptychadenidae ausgelagert

• Gattung Hildebrandtia Nieden, 1907
• Gattung Lanzarana Clarke, 1982 (monotypisch)
• Gattung Ptychadena Boulenger, 1917

in die Familie Pyxicephalidae ausgelagert

• Gattung Amietia Dubois, 1987
• Gattung Anhydrophryne Hewitt, 1919
• Gattung Arthroleptella Hewitt, 1926
• Gattung Aubria Boulenger, 1917
• Gattung Cacosternum Boulenger, 1887
• Gattung Ericabatrachus Largen, 1991
• Gattung Microbatrachella Hewitt, 1926
• Gattung Natalobatrachus Hewitt & Methuen, 1912
• Gattung Nothophryne Poynton, 1963
• Gattung Poyntonia Channing & Boycott, 1989
• Gattung Pyxicephalus Tschudi, 1838 – Grabfrösche
  • Art Afrikanischer Ochsenfrosch (Pyxicephalus adspersus)
• Gattung Strongylopus Tschudi, 1838
• Gattung Tomopterna Duméril & Bibron, 1841

in die Familie Ranixalidae ausgelagert

• Gattung Indirana Laurent, 1986

Die Gattung Discodeles Boulenger, 1918 aus den Echten Fröschen

Einzelnachweise

1. ↑ Darrel R. Frost: Ranidae Batsch, 1796. Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.1. American Museum of Natural History, New York 1999–2020, abgerufen am 10. Dezember 2020
2. ↑ Umilaela Arifin, Utpal Smart, Stefan T. Hertwig, Eric N. Smith, Djoko T. Iskandar, Alexander Haas: Molecular phylogenetic analysis of a taxonomically unstable ranid from Sumatra, Indonesia, reveals a new genus with gastromyzophorous tadpoles and two new species. Zoosystematics and Evolution, 64, 1, S. 163–193, März 2018.
3. ↑ Rafe M. Brown, Cameron D. Siler, Stephen J. Richards, Arvin C. Diesmos, David C. Cannatella (2015): Multilocus phylogeny and a new classification for Southeast Asian and Melanesian forest frogs (family Ceratobatrachidae). Zoological Journal of the Linnean Society. 174 (1): 130–168. doi:10.1111/zoj.12232

Baqalar, baqasimonlar (Ranidae) — dumsiz, suvda hamda quruqlikda yashovchilar oilasi. Tanasining uz. 3 sm dan 20 sm, baʼzan 32 sm gacha. Tishlari yuqori jagʻlarida joy-lashgan. Tanasi ixcham, orqa oyoqlari nisbatan uzun (sakrovchi). 46 urugʻi 555 turi maʼlum. Jan. Amerika, Jan. Avstraliya va Yangi Zelandiyadan tashqari yer yuzining hamma qitalarida keng tarqalgan. Evolyatsiya jarayonida sodir boʻlgan adaptiv radiatsiya tufayli bu oila bir necha filogenetik guruhlarga, 8 kenja oilaga boʻlingan. Ularning asosiysi asl B. (Rana) urugʻi 200 turni, shu jumladan uz. 32 sm, ogʻirligi 3,5 kg keladigan goliaf baqasini (R. goliaph) va hoʻkiz-baqani oʻz ichiga oladi. Asl B.ning orqa oyoqlaridagi barmoqlari orasida pardasi, tilining orqa erkin uchida ayrisi boʻladi. Oʻlja ushlayotgan B. tilining orqa tomonini otadi. Asl B., yashil (oʻt) baqa (R. temporaria), hovuz baqasi (R. esculenta, yaʼni R. lessonae), oʻtkir tumshuq baqa (R. arvalis, yaʼni R. terrestris) Yevropaning sharqiy qismida uchraydi. Oʻrta Osiyo, jumladan Oʻzbekistonda asl B.ning faqat bir turi — koʻl baqasi (R. ridibunda) tarqalgan. Bu tur Kavkaz, Qozogʻiston va Yevropa mamlakatlarida ham uchraydi. Koʻl baqasining suvda yashaydigan shakli yashil, quruqlikda yashaydigan shakllari esa qoʻngʻir tusda boʻladi. B.ning bir qancha turlari (oʻtkir tumshuq baqa, yashil baqa), suv havzalari yaqinidagi nam joylarda yashab, faqat koʻpayish davrida suvga tushadi, boshqalari (mas, koʻl baqasi) asosan suvda yashaydi va oʻrmon hamda dasht mintaqalaridagi suv havzalarida tarqalgan. B. odatda juda harakatchan bulib, faol hayot kechiradi. Qanotli hasharotlar, yirik B. esa mayda umurtqalilar bilan oziqlanadi. Ayrim B. suv havzalari tubidagi balchikda, boshqalari quruqlikdagi pana joylarda yashaydi. Asosan suv havzalariga tuxum qoʻyib koʻpayadi. Urgʻochisi 500 dan 11 minggacha tuxum qoʻyadi. Koʻpchilik B. koʻpayish davrida har xil ovoz chiqarib sayraydi. B. ovozi har bir tur va jineda oʻziga xos boʻladi. Ayrim B. (mas, kul B.) koʻpchilik mamlakatlarda pishirib isteʼmol kilinadi. B. lab. tekshirishlari uchun asosiy obʼyekt hisoblanadi. Shim. Amerikada uchraydigan leopard B. Xalqaro Qizil ki-tobga kiritilgan.

Adabiyotlar

• OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil

Echte puutn (Ranidae) zyn e familie van de puutachtign (Anura). Der zyn oungeveer 350 sôortn die verre over hêel de weireld vôornkommn, allêne nie in Zuud-Amerika en in grôte dêeln van Austroalië.

Ze zyn geweunlyk groen of bruun. Zhen e puntige kop mè grôot'oogn, e relatief gleddig vel en lange gespierde achterpôotn. 't Zyn goeie spriengers en zwemmers.

De mêeste leevn in zoet woater of dichte derby. Sommigte leevn mêer ip 't land en kommn allêne moa noa 't woater vor under eiers of te zettn.

Al de sôortn eetn klêene oungewervelde bêestjes. Slangn en veugels zyn under belangrykste vyandn.

Indêlienge

De familie van d' echte puutn wordt teegnwoordig ingedêeld in zestien geslachtn en mêer of 350 sôortn.

Geslachtn

• Amolops
• Babina
• Clinotarsus
• Glandirana
• Huia
• Humerana
• Hylarana
• Lithobates
• Meristogenys
• Odorrana
• Pelophylax, groene puut
• Pseudorana
• Pterorana
• Rana
• Sanguirana
• Staurois

Tekst üüb Öömrang

Hobelfasker (^(fe.) hopeltuutsen) (Ranidae) san en famile faan amfiibien, huar't 850 slacher faan jaft.

Beskriiwang

Slacher

• Hobelfask (Rana temporaria)

Ferwis efter bütjen

Varlie (luotīnėškā: Ranidae) īr gīvis, katros muokslėškā prėgol beoudegiu varlēgīviu (Anura) skyriō. Anūm gīviūm skūra līgė aba menkā roplieta. Akis so golstio vīzdio, tor kostamos vuokos. Patėnū kramės šuonūs īr balsa maišā, katrėi kvarkont ėšsėpot. Vėršotėnis žondėkaulis so kūgė skvarmas dontėms, apatėnis ba dontū. Lėižovė gals gėlē ėškėrpts, lėižovis ėšmetams.

Gausėnėmōsė pasėrank gerā šėlduomas ondens vėitas, korimp kamūlēs ėšnerš keušios, katrėi vadėnamė korkolās.

Žėimuo ondens pluotūs a sausomuo. Ton rēkalō tonkiausē pasėronk doubes, lapu šūsnis, graužėku londas, ožsėkapst grontan.

Nūoruodas

• Ranidae. Trues frogs Svieta Ranidae šeimuos varliū sārošos
• Lietuvos raudonoji knyga (varliagyviai)
• Lietuvos gamtos fondas: varliagyviai (glis.lt)
• Dėmesio vairuotojai: Lietuvos keliuose jau šokuoja varlės (grynas.delfi.lt)

Szablóna:Zwierzę infobox Żabòwaté (Ranidae), tzw. żabë włascëwé – rodzëzna płazów bezògònowëch zarechòwónëch do grëpë Neobatrachia. Do żabòwatëch nôleżi 16 ôrtów i ponad 350 gatënków. W Pòlsce żëje 6 gatënków płazów z ti rodzëznë.

Wëzdrzatk

Wëzdrzatk gatënków z ti rodzëznë je dosc teli jinorodny. Farwa skòrë to zelonosc i brunosc. Farwnosc mòże sã zmieniwac. Zanôlégò òd cządu rokù i farwë òtoczeniô. Cało żabòwatëch je smùkłé, kùńczënë dłudżé, òsoblëwie z tëłu, dziãka témù skôczą pò zemi.

Bùdowa

• 7 przodowklãsłëch krãgów przedkrzëżowëch, 8. krãg dwuwklãsłi, a trzón krãgu krzëżowégò wëpukłi z przodu i z tëłu,
• obrãcz barkòwô tipu nieruchòmégò,
• Jãzëk wiôldżi i przërosniãté przédnim kùńcym. Slédny kùńc jãzãka wòlny i pòdzelony na dwa płatë,
• Błonë bãbenkòwé i ùchò strzédny bëlno rozwiniãté,
• slédny kùńczënë wëdłużoné, dostosowóné do wëkònywaniô skòków i płëwaniô.

Sistematika

Do rodzëznë żabòwatëch nôleżą pòstãpny ôrtë:

• Amolops
• Babina
• Clinotarsus
• Glandirana
• Huia
• Humerana
• Hylarana
• Lithobates
• Meristogenys
• Odorrana
• Pelophylax
• Pseudorana
• Pterorana (jedurnym przedstôwcą je Pterorana khare)
• Rana
• Sanguirana
• Staurois

Rozrôdzanié

Westrzód żabòwatëch wëstãpùje dëmorfizm płcowi. Samce są zwëczajno jinszich rozmiarów jakno samice, mają rezonatorë, ùfarwienié gòdowé i jinszi cechë. Samce nawòłują samice mòcnim głosã. Ampleksus je pachòwi (u ôrtu Occidozyga jest pachwinowi). U wikszoscë gatënków zapłodzenié je bùtnowé. Samice skłôdają òd czile do czile tësãcy jaj co zanôlégù òd gatënkù w lóznym kłãbie abò do błocësti gniôzda. Z jaj wëkluwają się czijanczi, czasã równak ju przeòbrażoné żabczi.

Zachòwanié

Żabòwaté pòlują żadając nierëchlawò na swòją òfiarã, jaż ta sama sã zbliży. Òb czas gòdów wiele żab z ti rodzëznë przejôwiô mòcny terytorializm.

Gatunczi wëstãpùjącé w Pòlsce

• żaba jezorkòwô (Pelophylax lessonae) to nômniészi, pòspòliti w Pòlsce, przedstôwca żab zelonëch.
• żaba wòdnô (Pelophylax esculentus) to hibrida żabë jezorkòwé i smiészczi. W pachwinach ë na slôdkach ni mają żółtëch plamów, co òdróżniwô ją òd żabë jezorkòwé.
• żaba smiészka (Pelophylax ridibundus) to nôwikszi przedstôwca żab zelonëch.
• żaba mòczarowô (Rana arvalis) to przedstôwca żabòwatëch pòtikany w naji lasach i łąkach. Je baro pòdobnô do żabë trôwné.
• żaba dalmatińskô (Rana dalmatina) to przedstôwca żabòwatëch baro rzôdkò pòtikany w najim kraju. Pòtrafi skôkac na 2m w dôl.
• żaba trôwnô (Rana temporaria) to przedstôwca żabòwatëch bëtnëch w Eùropie i Azjë, czãsto pòtikany w naji lasach.

Jinszi gatënczi

• żaba rëczącô (Rana catesbeiana)
• żaba strëmiéńowô (Rana graeca)
• żaba szpańskô (Rana iberica)
• żaba włoskô (Rana latastei)
• żaba Bergera (Rana bergeri)
• żaba jońskô (Rana epeirotica)
• iberyjskô żaba wòdnô (Rana perezi)
• żaba albańskô (Rana shqiperica, syn. Pelophylax shqiperica)
• żaba Grafa (Rana grafi)
• żaba gòliat (Conraua goliath)
• żaba buczącô (Pyxicephalus adspersus)

Bibliografiô

1. Rząd: Płazy bezogonowe Anura. W: W. Zamachowski, A. Zyśk. Strunowce Chordata, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków 1997, ISBN 83-86841-92-3.
2. http://www.medianauka.pl/zabowate

Бакала́р (Ranidae) - койрыксыз җир-су хайваннары семьялыгы. 46 ыругы, 550 дән артык төре билгеле. Көньяк Америка, Көньяк Австралия һәм Яңа Зеландиядән тыш, бөтен җир шары буйлап таралганнар.

ТРда ике экологик төркем: яшел, яки су (күл бакасы, буа бакасы һәм ашарга яраклы бака) һәм көрән, яки җир өсте (очлы башлы бака һәм үлән бакасы) бакалары яши. Күл бакасы (R. ridibunda) ачык урындагы сулыкларда, шулай ук республиканың бөтен территориясе буйлап зур урман сулыкларында очрый.

Гәүдәсенең озынлыгы 13,5 см га кадәр, авырлыгы 165 г. Өсте яшелдән алып куе көрән төстә, аркасында зур түгәрәк кара таплар бар. Корсак ягы ачык төстә, вак тимгелле. Гәүдәнең буена бот һәм балтыр перпендикуляр торган вакытта, балтыр буыннары яңадан капланалар. Үкчә төере тәбәнәк. Ата затлар авыз читендә урнашкан сөялләре һәм кара төстәге резонаторлары белән аерылып торалар. Май уртасыннан үрчү чоры башлана. Шул вакыттан алып сентябрь урталарына кадәр бөтен сулыкларда да ата бакалар тавышын ишетергә мөмкин. Бер сулыкта берничә йөз бака җыела. Уылдык бөртекләрен ярдан читтәрәк зур өемләп салалар. Бер ана бака 12 меңгә кадәр уылдык бөртеге чәчә. Метаморфоз 3-4 ай дәвам итә. Тереклегенең 3-4 елында җенси яктан өлгерәләр. Буа бакасы (R. lessonae) бөтен җирдә таралган, әмма республиканың көнбатыш һәм үзәк өлешендәге тугай һәм урман күлләрендә һәм сазлыкларында күбрәк очрый. Гәүдәсенең озынлыгы 8 см га кадәр. Аркасы ачык яшел төстә, кара тимгелләре бар. Корсагында кара тимгелләре юк. Балтыр буыннары тоташмыйлар. Арткы аякларының эчке үкчә төере биек. Ата затларының резонаторлары ак төстә. Язын буа бакасы күл бакасыннан соңрак күренә һәм май урталарында ярдан ерак түгел уылдык чәчә. Ана бака 1-1,8 мең йомырка сала, үсеш 130 көн дәвам итә. 2-3 елдан җенси яктан өлгерәләр. Ашарга яраклы бака (R. esculenta) Идел-Кама саклаулыгында очрый. Урман алды сулыкларында яши. Бу төр чыгышы буенча һибрид, күл һәм буа бакалары арасында арадаш билгеләре бар. Эчке үкчә төере күл бакасыныкы шикелле яньчек һәм буа бакасыныкы кебек биек түгел. Ата затларының резонаторлары соры төстә. Балтыр буыннары тиеп кенә торалар. Очлы башлы бака (R. arvalis), республиканың барлык территориясендә, аеруча уйсу болыннарда, күрәнле сазлыкларда, су баса торган һәм киң яфраклы урманнарда яши. Апрельнең 2 нче декадасында күренә. Кышлыкка октябрь аенда күчә. Коры җирдә ялгыз яки чокырларда, агач төпләре астында төркемләп кышлый. Өсте кара көрәннән алып ачык сарыга кадәр төстә, парлашкан вакытта ата бакалар зәңгәрсу яки күк төскә керәләр. Арка уртасы буйлап, кагыйдә буларак, ачык төстәге полоса үтә, ә башының артында А-сыман фигура бар. Бугазы аксыл, еш кына мәрмәр төсле бизәге була. Танавы очлы. Арткы очлыкларын гәүдә буйлап сузганда балтыр буыннары күзләренә кадәр җитә. Зур затлар иртән иртүк һәм эңгер-меңгер вакытында активлар. Апрель ахыры - май башында үрчиләр. Бакаларның башка төрләрендәге кебек үк, бу вакытта ата затларының алгы аякларында махсус «туй» сөялләре килеп чыга. Ана бака уылдыкны берничә өлешләп чәчә, барлыгы 2800 дән артык йомырка сала. Үлән бакасы (R. temporaria) күбрәк Кама алдында һәм Көнбатыш Кама аръягында очрый. Апрель башында уяна, кышлыкка октябрь ахырында күчә. Үлән бакасы очлы башлы бакага караганда берникадәр зуррак һәм авыррак. Гәүдәсенең корсак ягында мозаика рәвешендәге тимгелләре белән аерылып тора. Ана бака сай сулыкларда 4 меңгә якын йомырка сала. Чукмарбаш 2-3 ай эчендә бакага әйләнә. Яшь бакалар июль аенда коры җирдә күренә башлый. 2-3 елда җенси яктан өлгерәләр.

Бакалар бөҗәкләр, үрмәкүчләр, яңгыр суалчаннары һ.б. умырткасызлар белән тукланалар. Күл һәм буа бакасы балык уылдыкларын ашый. Урман өчен зарарлы бөҗәкләрне, шулай ук чебен-черки составына кергән бөҗәкләрне күпләп юк итәләр. Бакалар промысел җәнлекләренә (кама, чәшке, көзән), шулай ук ерткыч балыкларга (чуртан, җәен), күп кенә кошларга (челән, акчарлак, кыр үрдәге) азык булып торалар.

Чыганаклар

• ТР Фәннәр академиясенең Татар энциклопедиясе институты
• Татар энциклопедиясе. Казан, 2008.

↑ ^{1,0 1,1} Integrated Taxonomic Information System — 1996.

↑ ^{2,0 2,1} таксономическая база данных Национального центра биотехнологической информации США / National Center for Biotechnology Information

↑ ^{3,0 3,1} Энциклопедия жизни — 2008.

Тәлмәрйендәр, баҡалар (лат. Ranidae, рус. Настоящие лягушки ) — ҡойроҡһоҙ ер-һыу хайуандары ғаиләһе (Anura). Көньяҡ Америка, Австралияның көньяғы һәм Яңы Зеландиянан башҡа бөтә ерҙә лә таралған.

Күл баҡаһы (R. ridibunda) асыҡ урындагы һыуҙа, шулай уҡ республиканың бөтөн территориясе буйлап ҙур урман һыулыҡтарында осорай. Кәүҙәһенең оҙонлоғо 13,5 см-ға ҡәҙәр, ауырлығы 165 г. Өҫтө йәшелдән алып ҡуйы көрән төҫтә, арҡаһында ҙур түңәрәк ҡара таптар бар. Ҡорһак яғы асыҡ төҫтә, ваҡ таплы. Кәүҙәнең быйына бот һәм балтыр перпендикуляр торған ваҡытта, балтыр быуандары яңынан ҡапланалар. Үксә төйөрө тәбәнәк. Ата заттар ауыҙ ситендә урынлашҡан һөйәлдәре һәм ҡара төҫтәге резонаторлары менән айырылып торалар. Май уртаһынан үрсеү осоро башлана. Шул ваҡыттан алып сентябрь урталарына ҡәҙәр бөтөн һыуҙа ла ата баҡалар тауышын ишетергә мөмкин. Бер һыулыҡта бер нисә йөҙ баҡа йыйыла. Ыуылрырыҡ бөртөктәрен ярҙан ситтәрәк ҙур өйөмләп һалалар. Бер инә баҡа 12 меңгә ҡәҙәр ыуылдырыҡ бөртөгө сәсә. Метаморфоз 3-4 ай дауам итә. Тереклегенең 3-4 йылында енси яҡтан өлгөрәләр. Быуа тәлмәрйене (R. lessonae) бөтөн ерҙә таралған. Кәүҙәһенең оҙонлоғо 8 см-ға ҡәҙәр. Арҡаһы асыҡ йәшел төҫтә, ҡара тимгелдәре бар. Ҡорһағындаа ҡара таптары юҡ. Балтыр быуандары тоташмайҙар. Артҡы аяҡтарының эске үксә төйөрө бейек. Ата заттарының резонаторҙары аҡ төҫтә. Яҙын быуа тәлмәйене күл баҡаһыннан һуңыраҡ күренә һәм май урталарында ярҙан йырак түгел ыуылдырыҡ сәсә. Инә баҡа 1-1,8 мең йомортҡа һала, үҫеш 130 көн дауам итә. 2-3 йылдан енси яҡтан өлгөрәләр. Ҡоро ерҙә яңғыҙ йәки соҡорҙарҙа, ағас төптәре аҫтында төркөмләп ҡышлай. Өҫтө ҡара көрәндән алып асыҡ һары төҫтә, парлашҡан ваҡытта ата баҡалар зәңгәрһыу йәки күк төҫкә керәләр. Арҡа уртаһы буйлап, ҡағиҙә булараҡ, асыҡ төҫтәге буй үтә, ә башының артында А-һамаҡ фигура бар. Боғаҙы аҡһыл, йыш ҡына мәрмәр төҫлө биҙәге була. Танауы осло. Артҡы ослоҡтарын кәүҙә буйлап һуҙғанда балтыр быуандары күҙҙәренә ҡәҙәр етә. Ҙур заттар иртән иртүк һәм кис ваҡытында әүҙемдәр. Апрель аҙағы - май башында үрсейҙәр. Тәлмәрйендәрҙең башҡа төрҙәрендәге кеүек үк, был ваҡытта ата заттарының алғы аяҡтарында махсус «туй» һөйәлдәре килеп сыға. Инә баҡа ыуылдыраҡты бер нисә өлешләп сәсә, барлығы 2800 -дән артыҡ йомортҡа һала.

Иҫкәрмәләр

Сығанаҡ

• Татар энциклопедияһы. Ҡазан, 2008 (тат.)

Әҙәбиәт

Чăн шапасем (лат. Ranidae — хÿресĕр çĕрти-шыврисен çемьи, Кăнтăр Америка, кăнтăр Австралипе Çĕнĕ Зеланди пуçне, пур вырăнта та пурăнаççĕ.

Шывра пурăнакансен тирĕ ытларах симĕс тĕслĕ, çĕр шаписем — хăмăртарах е хĕрлĕ-хăмăр тĕслĕ. Чăн шапасен хăшĕ-пĕрисен аш-какайĕ çиме юрăхлă.

Раççейри чи нумай шутлисем — курăк шапи (Rana temporaria), ăна пуç айккисенчи виç кĕтеслĕ хура лаптăк тăрăх паллама пулать, тата симĕс тĕслĕ, сарăрах хырăмлă пĕве шапи (Rana esculenta).

Татах пăхăр

• Пĕве шапи
• Кӳлĕ шапи
• Çиме юрăхлă шапа

Вуламалли

Каçăсем

K'ayra (kastilla aru: Rana), umana jakiri jamp'atu kasta sallqa uywa.

Rana. Anfibiu da sa Familia Ranidi. Sa pius nodida est sa rana irde de 8-10 cm. de longaria: conca larga, ojos mannos, ancas de segus longas po saltiare, limba longa. Vivede in s'abba o in logos umidos. Bi est puru sa rana de siccu (rospo). E una rana pius minore chi vivede subra sas arvures (raganella).

True frogs is the common name for the frog family Ranidae. They have the widest distribution of any frog family. They are abundant throughout most of the world, occurring on all continents except Antarctica. The true frogs are present in North America, northern South America, Europe, Africa (including Madagascar), and Asia. The Asian range extends across the East Indies to New Guinea and a single species, the Australian wood frog (Hylarana daemelii), has spread into the far north of Australia.

Typically, true frogs are smooth and moist-skinned, with large, powerful legs and extensively webbed feet. The true frogs vary greatly in size, ranging from small—such as the wood frog (Lithobates sylvatica)—to large.

Many of the true frogs are aquatic or live close to water. Most species lay their eggs in the water and go through a tadpole stage. However, as in most families of frogs, there is large variation of habitat within the family. There are also arboreal species of true frogs, and the family includes some of the very few amphibians that can live in brackish water.^[1]

Evolution

The Ranidae are related to several other frog families that have Eurasian and Indian origins, including Rhacophoridae, Dicroglossidae, Nyctibatrachidae, Micrixalidae, and Ranixalidae. They are thought to be most closely related to the Indian-endemic Nyctibatrachidae, from which they diverged in the early Eocene. However, other studies recover a closer relationship with the Dicroglossidae.^[2][3]

It was previously thought that the Ranidae and their closest relatives were of Gondwanan origins, having evolved on Insular India during the Cretaceous. They were then entirely restricted to the Indian subcontinent until the late Eocene, when India collided with Asia, allowing the Ranidae to colonize Eurasia and eventually the rest of the world.^[3] However, more recent studies instead propose that the Ranidae originated in Eurasia, and their close relationship with India-endemic frog lineages is due to those lineages colonizing India from Eurasia during the Paleogene.^[2][4]

Systematics

The subdivisions of the Ranidae are still a matter of dispute, although most are coming to an agreement. Several former subfamilies are now recognised as separate families (Petropedetidae, Cacosterninae, Mantellidae, and Dicroglossidae). The genus Rana has now been split up and is much reduced in size.

While too little of the vast diversity of true frogs has been subject to recent studies to say something definite, as of mid-2008, studies are going on, and several lineages are recognizable.^[5][6][7]

• The genus Staurois is probably a very ancient offshoot of the main Raninae lineage.
• Amolops has been generally delimited as a monophyletic group.
• Odorrana and Rana plus some proposed minor genera (which probably ought to be included in the latter) form another group.
• A group including Clinotarsus, Huia in the strict sense and Meristogenys
• An ill-defined assemblage of Babina, Glandirana, Hylarana, Pulchrana, Sanguirana, and Sylvirana, as well as Hydrophylax and Pelophylax, which are probably not monophyletic. Some authorities have treated them as junior synonyms of the genus Hylarana.^[8]

The following phylogeny of some genera was recovered by Che et al., 2007 using mitochondrial genes.^[9]

Staurois

Amolops

Pelophylax

Clinotarsus

Meristogenys

Pulchrana

Hylarana

Sylvirana (1)

Papurana

Sylvirana (2)

Hydrophylax

Indosylvirana

Sylvirana (3)

Sylvirana (4)

Chalcorana

Glandirana

Pseudorana

Odorrana

Nidirana

Rana

Lithobates

Genera

Most of the subfamilies formerly included under Ranidae are now treated as separate families, leaving only Raninae remaining. The following genera are recognised in the family Ranidae:

Incertae sedis

A number of taxa are placed in Ranidae incertae sedis, that is, their taxonomic status is too uncertain to allow more specific placement.

• "Hylarana" chitwanensis (Das, 1998)
• "Hylarana" garoensis (Boulenger, 1920)
• "Hylarana" latouchii (Boulenger, 1899)
• "Hylarana" margariana Anderson, 1879
• "Hylarana" montivaga (Smith, 1921)
• "Hylarana" persimilis (Van Kampen, 1923)

See also

• Halipegus eccentricus, a monoecious, digenea parasitic trematode commonly found in true frogs in North America

References

• Cogger, H.G.; Zweifel, R.G.; Kirschner, D. (2004): Encyclopedia of Reptiles & Amphibians (2nd ed.). Fog City Press. ISBN 1-877019-69-0
• Frost, Darrel R. (2006): Amphibian Species of the World Version 3 - Petropedetidae Noble, 1931. American Museum of Natural History, New York, USA. Retrieved 2006-AUG-05.
• Frost, Darrel R. et al. (2006): The amphibian tree of life. Bulletin of the American Museum of Natural History. Number 297. New York.
• Hillis, D.M. (2007) Constraints in naming parts of the Tree of Life. Mol. Phylogenet. Evol. 42 (2): 331–338. doi:10.1016/j.ympev.2006.08.001 PDF fulltext Archived 2011-09-27 at the Wayback Machine
• Hillis, D.M.; Wilcox, T.P. (2005): Phylogeny of the New World true frogs (Rana). Mol. Phylogenet. Evol. 34 (2): 299–314. doi:10.1016/j.ympev.2004.10.007 PDF fulltext Archived 2008-05-28 at the Wayback Machine
• Pauly, Greg B.; Hillis, David M.; Cannatella, David C. (2009): Taxonomic freedom and the role of official lists of species names. Herpetologica 65: 115-128.
• Rafinesque, C.S. (2007): "Fine del prodromo d'erpetologia siciliana ". Specchio delle Scienze, o, Giornale Enciclopedico di Sicilia 2: 102-104. (Ranidae, new family). (in Italian).

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=True_frog&oldid=1152655711"

Los ránidos (Ranidae) son una familia de anfibios anuros, conocidos vulgarmente como ranas, aunque muchas otras especies de otras familias reciben también este nombre popular; así, los ránidos son a veces denominados ranas verdaderas para diferenciarla de los miembros de las otras familias que también incluyen la palabra «rana» en su nombre común. Se distribuyen por todo el planeta excepto en las zonas polares, sur de África, Madagascar y gran parte de Australia.

Metamorfosis

Se denomina metamorfosis al conjunto de cambios que experimentan algunos animales durante su crecimiento, es decir, desde que nacen hasta que son adultos.

En el caso de las ranas, el huevo se forma por fecundación externa en el agua. Está rodeado de una masa gelatinosa. Luego, se desarrolla el embrión, y más tarde nace el renacuajo. Este posee una cola, para facilitar el movimiento en el agua y branquias para la respiración. A medida que comienza a crecer se desarrolla su cabeza y es muy voraz.

Entre las tres y cuatro semanas comienza a perder la cola y las branquias para transformarse en un animal terrestre y aparecen las patas. Cuando termina el proceso de reabsorción de la cola, se convierte en una rana joven. Tarda entre uno y cuatro años en alcanzar la madurez sexual.

Géneros

Las 379 especies reconocidas de la familia Ranidae se distribuyen en 24 géneros reconocidos por ASW:^[1]​

• Abavorana Oliver, Prendini, Kraus & Raxworthy, 2015 - 1 especie
• Amnirana Dubois, 1992 - 12 especies
• Amolops Cope, 1865 - 50 especies
• Babina Thompson, 1912 - 10 especies
• Chalcorana Dubois, 1992 - 12 especies
• Clinotarsus Mivart, 1869 - 3 especies
• Glandirana Fei, Ye & Huang, 1990 - 5 especies
• Huia Yang, 1991 - 5 especies
• Humerana Dubois, 1992 - 3 especies
• Hydrophylax Fitzinger, 1843 - 4 especies
• Hylarana Tschudi, 1838 - 4 especies
• Indosylvirana Oliver, Prendini, Kraus & Raxworthy, 2015 - 13 especies
• Lithobates Fitzinger, 1843 - 50 especies
• Meristogenys Yang, 1991 - 13 especies
• Odorrana Fei, Ye & Huang, 1990 - 58 especies
• Papurana Dubois, 1992 - 16 especies
• Pelophylax Fitzinger, 1843 - 21 especies
• Pseudorana Fei, Ye & Huang, 1990 - 2 especies
• Pterorana Kiyasetuo & Khare, 1986 - 1 especie
• Pulchrana Dubois, 1992 - 16 especies
• Rana Linnaeus, 1758 - 49 especies
• Sanguirana Dubois, 1992 - 7 especies
• Staurois Cope, 1865 - 6 especies
• Sylvirana Dubois, 1992 - 9 especies
• Incertae sedis :
  • Hylarana attigua (Inger, Orlov & Darevsky, 1999)
  • Hylarana celebensis (Peters, 1872)
  • Hylarana chitwanensis (Das, 1998)
  • Hylarana garoensis (Boulenger, 1920)
  • Hylarana lateralis (Boulenger, 1887)
  • Hylarana latouchii (Boulenger, 1899)
  • Hylarana margariana Anderson, 1879
  • Hylarana montivaga (Smith, 1921)
  • Hylarana persimilis (Van Kampen, 1923)
  • Limnodytes maculata Kelaart, 1854
  • Limnodytes mutabilis Kelaart, 1854
  • Lymnodytes lividus Blyth, 1855
  • Rana arvalis var. nigromaculata Wolterstorff, 1904
  • Rana fusca var. reichenbachensis Klunzinger, 1903
  • Rana halmaherica Deckert, 1938
  • Rana kandiana Kelaart, 1854
  • Rana leveriana Shaw, 1802
  • Rana leybarensis Lataste, 1886
  • Rana muta var. nigro-maculata Camerano, 1884
  • Rana newera-ellia Kelaart, 1853
  • Rana sanguine-maculata Lesson, 1834
  • Rana temporaria var. nigromaculata Werner, 1897
  • Rhacophorus depressus Ahl, 1927

• Clinotarsus curtipes

• Hylarana aurantiaca

• Huia masonii

• Lithobates berlandieri

Referencias

Konlased (Ranidae) on sugukond päriskonnaliste seltsist.

Konlasi on umbes 700 liiki. Euroopa pärismaised liigid kuuluvad kõik perekonda konn (Rana). Lõuna-Ameerikas ja Austraalias konlasi ei leidu.^[1]

Eesti liigid

Eestis elab viis liiki konlasi, kõik nad kuuluvad ühte perekonda (Rana):

• pruunid konnad:
  • rohukonn, Rana temporaria
  • rabakonn, Rana arvalis
• rohelised konnad:
  • järvekonn, Rana ridibunda
  • veekonn, Rana esculenta
  • tiigikonn, Rana lessonae

Viited

Ranidae edo igela anfibio mota oso zabaldua da. Orokorrean Anura ordeneko animalia gehienak izendatzeko erabiltzen den izena da, nahiz eta bertan apoak ere sartzen diren. Horregatik igela hitzak ez du balio taxonomiko handirik, tropikoetan bizi diren familia askorentzat izenik ez baitago. Euskal Herrian ikusten diren igelak Ranidae familiakoak dira.

Sailkapena

Hainbat generotan banatzen da igelen familia:

Mota nagusiak

Euskal Herrian ezagutzen ditugun igel gehienak honako lau espezie hauek dira:

• Baso-igel gorria (Rana temporaria).
• Baso-igel iberiarra (Rana iberica).
• Baso-igel jauzkaria (Rana dalmantina).
• Ur-igela (Rana ridibunda).

Aitosammakot (Ranidae) on yleisin ja laajimmalle levinnyt sammakkojen heimo. Heimoon kuuluu 39 sukua ja niihin kuuluvia lajeja tunnetaan useita satoja ympäri maailman.^[1] Suomessa yleisin heimon laji on tavallinen sammakko. Lähitulevaisuudessa useita sammakkolajeja uhkaa sukupuuttoon kuoleminen.^[2]

Heimoon kuuluvia sukuja

• Afrana
• Amietia
• Amnirana
• Amolops
• Aubria
• Batrachylodes
• Ceratobatrachus
• Chaparana
• Conraua
• Discodeles
• Euphlyctis
• Fejervarya
• Hildebrandtia
• Hoplobatrachus
• Huia
• Indirana
• Ingerana
• Lankanectes
• Lanzarana
• Limnonectes
• Amerikanvihersammakot (Lithobates)
• Meristogenys
• Micrixalus
• Minervarya
• Nannophrys
• Nanorana
• Nyctibatrachus
• Occidozyga
• Paa
• Palmatorappia
• Vihersammakot (Pelophylax)
• Platymantis
• Pseudoamolops
• Pterorana
• Ptychadena
• Pyxicephalus
• Ruskosammakot (Rana)
• Sphaerotheca
• Staurois
• Strongylopus
• Tomopterna

Suomessa eläviä lajeja

• Tavallinen sammakko (Rana temporaria)
• Viitasammakko (Rana arvalis)
• Mölysammakko (Pelophylax ridibundus)
• Syötävä sammakko eli ruokasammakko (Pelophylax kl. esculentus)
• Lessonansammakko (Pelophylax lessonae)

Lähteet

Aiheesta muualla

• Herpetomania.fi: Matelijoiden ja sammakkoeläinten nimistötoimikunta: Euroopan sammakkoeläinten ja matelijoiden suomalaiset nimet (pdf)

Les Ranidae sont une famille d'amphibiens. Elle a été créée en 1814 par Constantine Samuel Rafinesque, naturaliste et archéologue américain d'origine franco-germano-italienne. La légende^{[Laquelle ?]} raconte que ces amphibiens seraient capables de digérer une pierre.

Répartition

Les espèces de ses 24 genres se rencontrent pratiquement sur tous les continents, à l'exception de l'extrême Sud de l'Afrique et d'une grande partie de l'Australie et, naturellement, de l'Antarctique.

Description

En général, les représentants de la famille des Ranidae présentent une peau lisse, de longues pattes arrière puissamment musclées et palmées. La plupart sont aquatiques et la majorité d'entre eux pondent leurs œufs dans l'eau et passent par un stade larvaire (têtard).

Liste des genres

Selon Amphibian Species of the World (3 juillet 2015)^[1] :

• genre Abavorana Oliver, Prendini, Kraus & Raxworthy, 2015
• genre Amnirana Dubois, 1992
• genre Amolops Cope, 1865
• genre Babina Thompson, 1912
• genre Chalcorana Dubois, 1992
• genre Clinotarsus Mivart, 1869
• genre Glandirana Fei, Ye & Huang, 1990
• genre Huia Yang, 1991
• genre Humerana Dubois, 1992
• genre Hydrophylax Fitzinger, 1843
• genre Hylarana Tschudi, 1838
• genre Indosylvirana Oliver, Prendini, Kraus & Raxworthy, 2015
• genre Lithobates Fitzinger, 1843
• genre Meristogenys Yang, 1991
• genre Odorrana Fei, Ye & Huang, 1990
• genre Papurana Dubois, 1992
• genre Pelophylax Fitzinger, 1843
• genre Pseudorana Fei, Ye & Huang, 1990
• genre Pterorana Kiyasetuo & Khare, 1986
• genre Pulchrana Dubois, 1992
• genre Rana Linnaeus, 1758
• genre Sanguirana Dubois, 1992
• genre Staurois Cope, 1865
• genre Sylvirana Dubois, 1992
• Incertae Sedis :
  • Hylarana attigua (Inger, Orlov, and Darevsky, 1999)
  • Hylarana celebensis (Peters, 1872)
  • Hylarana chitwanensis (Das, 1998)
  • Hylarana garoensis (Boulenger, 1920)
  • Hylarana lateralis (Boulenger, 1887)
  • Hylarana latouchii (Boulenger, 1899)
  • Hylarana margariana Anderson, 1879
  • Hylarana montivaga (Smith, 1921)
  • Hylarana persimilis (Van Kampen, 1923)
  • Limnodytes maculata Kelaart, 1854
  • Limnodytes mutabilis Kelaart, 1854
  • Lymnodytes lividus Blyth, 1855
  • Rana arvalis var. nigromaculata Wolterstorff, 1904
  • Rana fusca var. reichenbachensis Klunzinger, 1903
  • Rana halmaherica Deckert, 1938
  • Rana kandiana Kelaart, 1854
  • Rana leveriana Shaw, 1802
  • Rana leybarensis Lataste, 1886
  • Rana muta var. nigro-maculata Camerano, 1884
  • Rana newera-ellia Kelaart, 1853
  • Rana sanguine-maculata Lesson, 1834
  • Rana temporaria var. nigromaculata Werner, 1897
  • Rhacophorus depressus Ahl, 1927

Publication originale

• Rafinesque, 1814 : Fine del Prodromo dErpetologia Siciliana. Specchio delle Scienze, o, Giornale Enciclopedico di Sicilia, vol. 2, p. 102-104.

Notes et références

Ra é o nome galego para designar os anfibios anuros de varias familias, especialmente dos ránidos (Ranidae) e, máis especificamente, os membros do xénero Rana.

Para a xente non moi versada en herpetoloxía, todos os anuros de pel máis ou menos lisa, que dan grandes saltos e viven preto da auga, son ras, mentres que os de pel rugosa, corpo máis repoludo, movementos máis torpes, de hábitos máis terrestres, son sapos. Porén, de seguirmos no criterio filoxenético, veremos que a ra de Santo Antón ou rela (Hyla arborea), está moito máis emparentada co sapo común (Bufo bufo) que coa ra verde (Rana perezi).^[1]

Porque para o común da xente a palabra sapo suxire un animal feo, de cor discreta, desagradábel, torpe e nocivo. O escaso interese que suscitan e a tradicional aversión do mundo rural por eles, propicia o descoñecemento das diferenzas entre especies, e todas son chamadas vulgarmente "sapos". En realidade, todas as especies de sapos que habitan en Galicia caracterízanse polo seu aspecto repoludo, coas patas traseiras curtas e a pel verrugosa en maior ou menor grao, a maioría de costumes nocturnos e bastante independentes da auga.^[2] Pero non hai que esquecer que todas as especies galegas de sapos non son velenosas, e que noutras partes do mundo, hai "ras velenosas" (tamén "sapos velenosos"), e que hai sapos de cores rechamantes.

Reprodúcense por ovos, dos que nacen os cágados. O cágado (tamén chamado cabezolo, cabezudo, cagote, cagulo, cullarapo, cullareto, culler, ou relo)^[3] é a larva dos anfibios, especialmente dos anuros como ras e sapos, que despois dunha metamorfose convértese en anfibio adulto. Xeralmente son larvas acuáticas, aínda que tamén hai algunhas terrestres.

En todo o mundo existen unhas 4 800 especies de ras. A maioría pasa a súa vida dentro ou cerca da agua. O seu tamaño é variábel. Entre as máis pequenas ras encontramos o coquí (Eleutherodactylus coqui), de Puerto Rico, mentres que a maior é a Conraua goliath de Camerún e Guinea Ecuatorial).

Ras en Galicia

En Galicia hai catro especies de ras:

• Dúas son do chamado "grupo das ras pardas" (de cor parda, beis, laranxa ou avermellada, cunha mancha escura aos lados da cabeza).
  • Rana iberica, coñecida polos nomes comúns de ra patilonga, ra de patas longas, ra ibérica, ra dos regos ou zampexa. É unha ra moi frecuente no noroeste peninsular, e é a ra máis pequena das galegas, con patas posteriores moi longas. Ten o fociño rematado en punta, os ollos grandes e o seu canto é baixo. Está moi ligada á auga, e base a súa alimentación en pequenos invertebrados, principalmente artrópodos.
  • Rana temporaria, coñecida polos nomes comúns de ra vermella ou ra do monte. Ten a cabeza máis ancha que longa, o fociño arredondado, os ollos prominentes e o tímpano grande e ben marcado. O canto non é moi forte e está distribuída polo centro e norte das provincias da Coruña e Lugo, e nalgunhas serras pontevedresas.
• Rana perezi, chamada popularmente ra verde. Pertence ao "grupo das ras verdes" e posúe un canto moi forte. Trátase dunha ra grande, co fociño rematado en punta e os ollos grandes e moi xuntos. Chega a vivir como mínimo uns 10 anos. Aliméntase de artrópodos, moluscos e oligoquetos.
• Hyla arborea, chamada popularmente rela ou ra de Santo Antón. É unha pequena ra de costumes gabeadores, unha pequena ra de pel lisa e cor verde brillante. Ten o fociño curto e arredondado que se pode ver en todo o territorio galego.

As ras habituais en Galicia teñen o dorso verdoso ou pardo, o abdome claro e os ollos saltóns. A palabra "ra" é un epiceno, carece de masculino: O sapo é un animal diferente.

Especies

Algunhas das especies denominadas "ras" son:

• Agalychnis callidryas - Ra arbórea de ollos colorados
• Centrolenella spp. - Ras de vidro
• Ceratophrys ornata - Ra propia da Arxentina, en español "escuerzo"
• Cyclorana platycephalus - Ra do deserto
• Dendrobates ssp. - Ras velenosas
• Eleutherodactylus coqui - coquí
• Gastrotheca marsupiata - Ra marsupial
• Hyla arborea
• Hyla faber - Ra ferreiro
• Leptodactylus ocellatus - Ra crioula
• Lithobates blairi - Ra leopardo norteamericana
• Lithobates clamitans - Ra verde norteamericana, ra de cobre
• Litoria caerulea - Ra arbórea de White
• Litoria nasuta - Ra foguete
• Phyllobates ssp. - Ras velenosas
• Pseudacris crucifer - Ra crucífera
• Pseudis paradoxus - Ra patiño
• Rana berlandieri (e outros xéneros) - Ra leopardo
• Rana catesbeiana - Ra touro
• Rana esculenta - Ra europea
• Rana iberica - Ra patilonga, ra de patas longas, ra ibérica, ra dos regos ou zampexa.
• Conraua goliath
• Rana perezi - Ra verde.
• Rana temporaria - Ra vermella, ra do monte.
• Rhacaphorus nigripalmatus - Ra voadora asiática
• Rhinoderma darwini - Ra de Darwin ou sapiño vaqueiro

Galería de imaxes

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

• Galán Regalado, Pedro e Fernández Arias, Gustavo (1993): Anfibios e réptiles de Galicia. Vigo: Edicións Xerais de Galicia. ISBN 84-7507-722-6.

Outros artigos

• Anfibios
• Anuros
• Rana (xénero)

Froskaætt, erkifroskar eða eiginlegir froskar (fræðiheiti: Ranidae) er ætt froskdýra af ættbálki froska.

I Ranidi (Ranidae Rafinesque, 1814) sono una famiglia di anfibi dell'ordine degli Anuri.^[1]

Descrizione

Si tratta di anfibi provvisti di una cintura scapolare di tipo firmisterno (cioè le due metà sono saldate estremità con estremità).

Distribuzione

La famiglia dei Ranidi è diffusa praticamente in tutto il mondo, tranne che in America meridionale, Sudafrica, Madagascar e gran parte dell'Australia.^[1]

Sistematica

Comprende 26 generi, più alcune specie di incerta collocazione, per un totale di 419 specie:^[1]

• Abavorana Oliver, Prendini, Kraus, and Raxworthy, 2015 (2 sp.)
• Amnirana Dubois, 1992 (10 sp.)
• Amolops Cope , 1865 (69 sp.)
• Babina Thompson, 1912 (2 sp.)
• Chalcorana Dubois , 1992 (9 sp.)
• Clinotarsus Mivart, 1869 (3 sp.)
• Glandirana Fei, Ye, and Huang, 1990 (5 sp.)
• Huia Yang, 1991 (6 sp.)
• Humerana Dubois, 1992 (3 sp.)
• Hydrophylax Fitzinger, 1843 (4 sp.)
• Hylarana Tschudi, 1838 (4 sp.)
• Indosylvirana Oliver, Prendini, Kraus, and Raxworthy , 2015 (13 sp.)
• Lithobates Fitzinger, 1843 (51 sp.)
• Meristogenys Yang, 1991 (13 sp.)
• Nidirana Dubois, 1992 (15 sp.)
• Odorrana Fei, Ye, and Huang , 1990 (60 sp.)
• Papurana Dubois, 1992 (19 sp.)
• Pelophylax Fitzinger, 1843 (22 sp.)
• Pseudorana Fei, Ye, and Huang, 1990 (1 sp.)
• Pterorana Kiyasetuo and Khare, 1986 (1 sp.)
• Pulchrana Dubois, 1992 (18 sp.)
• Rana Linnaeus, 1758 (53 sp.)
• Sanguirana Dubois, 1992 (8 sp.)
• Staurois Cope, 1865 (6 sp.)
• Sumaterana Arifin, Smart, Hertwig, Smith, Iskandar, and Haas, 2018 (3 sp.)
• Sylvirana Dubois, 1992 (12 sp.)
• Incertae sedis:
  • "Hylarana" chitwanensis (Das, 1998)
  • "Hylarana" garoensis (Boulenger, 1920)
  • "Hylarana" lateralis (Boulenger, 1887)
  • "Hylarana" latouchii (Boulenger, 1899)
  • "Hylarana" margariana Anderson, 1879
  • "Hylarana" montivaga (Smith, 1921)
  • "Hylarana" persimilis (Van Kampen, 1923)

Note

Šis straipsnis apie gyvūnus. Apie prekybos įmonę skaitykite straipsnyje Varlė (įmonė).

Varlės (lot. Ranidae) – beuodegių varliagyvių (Anura) šeima. Gyvūnų oda lygi arba nežymiai rauplėta. Akys su horizontaliu vyzdžiu, turi judamus vokus. Patinų galvos šonuose yra balso maišai (rezonatoriai), kurie kvarkiant išsipučia. Viršutinis žandikaulis su kūgio formos dantimis, apatinis be dantų. Liežuvio galas giliai iškirptas, liežuvis išmetamas.

Gyvena visuose žemynuose, išskyrus arktines sritis, Australiją ir Pietų Amerikos pietinę dalį.

Veisimuisi pasirenka gerai įšildomas vandens telkinio vietas, kur gumulais išneršia kiaušinėlius. Liaudyje tie gumulai vadinami kurkulais.

Žiemoja vandens telkiniuose ar sausumoje. Tam dažniausiai pasirenka duobes, lapų krūvas, graužikų urvus, užsikasa į gruntą.

Lietuvoje savaime paplitę varlių šeimos penkios rūšys, priskiriamos Rana ir Pelophylax gentims:

• Didžioji kūdrinė varlė (Pelophylax kl. esculentus)
• Mažoji kūdrinė varlė (Pelophylax lessonae)
• Ežerinė varlė (Pelophylax ridibundus)
• Pievinė varlė (Rana temporaria)
• Smailiasnukė varlė (Rana arvalis)

Sistematika

Pasaulyje yra apie 500 rūšių, priklausančių apie 61 genčiai, nors dėl genčių kiekio nėra vieningos nuomonės:

1. Afrana
2. Amietia
3. Amnirana
4. Kaskadininkės (Amolops)
5. Tvirtasnukės varlės (Anhydrophryne)
6. Čiulbuonės (Arthroleptella)
7. Arthroleptides
8. Aubria
9. Dvijuostės varlės (Batrachylodes)
10. Varlės mažylės (Cacosternum)
11. Raguotosios varlės (Ceratobatrachus)
12. Chaparana
13. Galijotai (Conraua)
14. Įvairaidantės varlės (Dimorphognathus)
15. Discodeles
16. Ericabatrachus
17. Euphlyctis
18. Fejervarya
19. Hildebrandtia
20. Hoplobatrachus
21. Huia
22. Indirana
23. Ingerana
24. Lankanectes
25. Lanzarana
26. Lithobates
27. Limnonectes
28. Meristogenys
29. Micrixalus
30. Microbatrachella
31. Minervarya
32. Šalmagalvės Nannophrys
33. Nanorana
34. Natalobatrachus
35. Nothophryne
36. Pietų Indijos varlės (Nyctibatrachus)
37. Plaukikės (Occidozyga)
38. Paa
39. Geltonpėdės varlės (Palmatorappia)
40. Pelophylax
41. Akmenmėgės varlės (Petropedetes)
42. Balavarlės (Phrynobatrachus)
43. Dvidantės varlės (Phrynodon)
44. Salavarlės (Platymantis)
45. Pseudoamolops
46. Poyntonia
47. Pterorana
48. Ptychadena
49. Pyxicephalus
50. Tikrosios varlės (Rana)
51. Sphaerotheca
52. Krantinukės (Staurois)
53. Strongylopus
54. Tomopterna
55. Wurana

Taip pat skaitykite

• Lietuvos vietinių varliagyvių sąrašas

Nuorodos

• Ranidae. Trues frogs Pasaulio Ranidae šeimos varlių sąrašas
• Lietuvos raudonoji knyga (varliagyviai)
• Lietuvos gamtos fondas: varliagyviai (glis.lt)
• Dėmesio vairuotojai: Lietuvos keliuose jau šokuoja varlės (grynas.delfi.lt)

Vikiteka

Vikicitatos

Varžu dzimta (Ranidae) ir viena no lielākajām un plašākajām bezastaino abinieku (Anura) dzimtām, kas apvieno 372 mūsdienās dzīvojošas varžu sugas un kas tiek iedalītas 16 ģintīs.^[1] Nesenā pagātnē varžu dzimtai saskaņā ar jaunākajiem ģenētiskajiem pētījumiem ir veikta revīzija un daudzas kādreizējās varžu ģintis izdalītas jaunās dzimtās, tādēļ dzimta mūsdienās ir kļuvusi mazāka.^[2] Varžu dzimtas sugas mājo gandrīz visos kontinentos, izņemot Antarktīdu. Tās nav sastopamas Dienvidamerikas pašos dienvidos, Āfrikas dienvidos, Madagaskarā un lielākajā daļā Austrālijas.^[1]

Latvijā

Latvijā sastopamas 5 varžu dzimtas sugas: parastā varde (Rana temporaria), purva varde (Rana arvalis), ezera varde (Pelophylax ridibundus), dīķa varde (Pelophylax lessonae) un zaļā varde (Pelophylax kl. esculentus).^[3] Latvijā visbiežāk sastopamā varžu suga ir parastā varde.

Kopīgās īpašības

Varžu dzimtas sugām ir raksturīga gluda un mitra āda, spēcīgas, garas kājas un pakaļkāju pēdām peldpleznas. Varžu sugas ir vidēji lieli bezastainie abinieki. Mazākā dzimtā ir Ziemeļamerikā dzīvojošā meža varde (Lithobates sylvatica), kuras mazāko īpatņu ķermeņa garums ir 37 mm.^[4] Lielākā daļa varžu sugas dzīvo ūdenī vai tuvu ūdenstilpnei. Visas sugas ūdenī nērš ikrus, no kuriem attīstās kurkuļi, bet tie metamorfozes ceļā kļūst par uz sauszemes dzīvojošām vardēm.

Sistemātika

Varžu dzimta (Ranidae)^[1]

• Amerikas dīķa vardes (Lithobates)
• Austrumāzijas vardes (Glandirana)
• Birmas vardes (Humerana)
• Borneo vardes (Meristogenys)
• Borneo strautu vardes (Staurois)
• Brūnās vardes (Rana)
• Dienvidaustrumāzijas vardes (Babina)
• Dīķa vardes (Pelophylax)
• Indijas lidojošās vardes (Pterorana)
• Indijas smailpurna vardes (Clinotarsus)
• Kaskādes vardes (Amolops)
• Ķīnas vardes (Pseudorana)
• Malajas vardes (Sanguirana)
• Smailpurna vardes (Odorrana)
• Upju vardes (Huia)
• Zeltmuguras vardes (Hylarana)

Atsauces

Herpetologie

Echte kikkers^[1] (Ranidae) zijn een familie uit de orde kikkers (Anura).^[2] Er zijn ongeveer 380 soorten die vrijwel wereldwijd voorkomen. Het is een van de bekendste families van kikkers en de meeste vertegenwoordigers zien er typisch kikker-achtig uit.^[3]

De familie is in Europa ruim vertegenwoordigd, vrijwel alle soorten die in Nederland en België voorkomen behoren tot de Ranidae. Tussen de diverse soorten bestaan veel hybriden; vruchtbare kruisingen tussen verschillende soorten.

Alle soorten eten kleine ongewervelden en hebben slangen en vogels als belangrijkste vijand.

Naamgeving en taxonomie

De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Constantine Samuel Rafinesque-Schmaltz in 1814. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Ranae gebruikt. Een van de bekendste geslachten is het geslacht Rana.

Vele soorten kikkers die tegenwoordig tot ander families van kikkers worden gerekend, hebben vroeger Rana als wetenschappelijke geslachtsnaam Rana gehad. Een voorbeeld is de bekende boomkikker (Hyla arborea), die tegenwoordig tot de boomkikkers wordt gerekend maar oorspronkelijk werd beschreven als Rana arborea.^[2]

Verspreiding en habitat

Echte kikkers komen wereldwijd voor, maar niet in Zuid-Amerika en ze ontbreken ook in grote delen van Australië.^[2] Veel soorten die vroeger wel tot de Ranidae werden gerekend, maar nu niet meer, komen echter wel in deze werelddelen voor zodat de literatuur hierover niet altijd eenduidig is.

Vrijwel alle soorten leven in het zoete water of blijven in de nabijheid hiervan. Sommige soorten leven meer op het land en komen alleen naar het water om de eieren af te zetten, een voorbeeld is de boskikker (Lithobates sylvaticus). Andere soorten zijn juist sterk aan het water gebonden en van sommige soorten is bekend dat ze het ook in brak water uithouden.

Ook in België en Nederland komen verschillende soorten voor, zie ook onder taxonomie.

Uiterlijke kenmerken

Echte kikkers hebben een peervormig, afgeplat lichaam dat een gestroomlijnde vorm heeft. De kop is meestal puntig en heeft grote ogen en tevens grote trommelvliezen of tympana. Veel soorten zijn te onderscheiden aan de vorm van de snuit in combinatie met de grootte van de ogen en trommelvliezen. Vaak wordt ook de relatieve grootte van het oog ten opzichte van het trommelvlies gebruikt.
De lichaamskleur is meestal groen of bruin, van slechts weinig soorten zijn felle kleuren bekend, in tegenstelling tot veel andere families van kikkers. Vrijwel alle soorten zijn groen of bruin, de groene kikkers zijn meestal in het water te vinden terwijl de bruine kikkers meer aan de oever van het water leven.

De voorpoten zijn veel kleiner dan de achterpoten en zijn ook vrij kort. De achterpoten zijn groter, beweeglijker en met name gespierder dan de voorpoten, alle soorten zijn goede springers en zwemmers. De tenen van de achterpoten zijn verbonden met zwemvliezen.^[4] De exacte grootte van de zwemvliezen is ook een determinatiekenmerk; bij sommige soorten reikt het vlies tot halverwege de teen en bij andere soorten tot het einde van de teen.

De echte kikkers hebben vaak -maar zeker niet altijd- een gladde huid. De kikkers hebben geen ontwikkelde gifklieren of parotoïden achter de ogen. Wel komen vaak dorsolaterale lijsten voor, dit zijn langwerpige klierstructuren aan weerszijden van de rug.

Levenswijze

De echte kikkers zijn waterbewoners, enkele soorten betreden alleen het water in de voortplantingstijd en leven in de strooisellaag van het bos. Alle soorten zijn voornamelijk insecteneters en eten ook andere kleine ongewervelden zoals wormen en duizendpotigen. De grotere soorten eten zelfs kleine gewervelden, van de tot 20 centimeter lange Amerikaanse stierkikker is waargenomen dat ook kleine slangen worden buitgemaakt. Van veel soorten is kannibalisme bekend, zowel eigen soortgenoten als andere soorten kikkers worden gegeten.

Echte kikkers kunnen gedurende de voortplantingstijd in grote aantallen worden aangetroffen in het water. Ze leggen hun eieren altijd in het water, waarin de larven zich vervolgens ontwikkelen. De mannetjes wachten hierbij de vrouwtjes op, die worden besprongen en niet meer worden verlaten voor ze een eiklomp hebben afgezet. Deze wordt vervolgens door het mannetje voorzien van zaad. Er worden vaak grote aantallen eieren geproduceerd, waarvan er slechts enkele het volwassen stadium bereiken.^[4] Van veel andere families van kikkers is bekend dat ze de eieren een tijdje met zich meedragen of dat de eieren zich op het land ontwikkelen, bij de echte kikkers komt dit echter niet voor.^[3]

Belangrijke vijanden zijn slangen en vogels. Binnen Europa zijn het voornamelijk de ringslang en de dobbelsteenslang die jagen op kikkers die in het water leven. Verschillende rovende vogels zoals de blauwe reiger leven van kikkers, en dan voornamelijk soorten uit deze familie.

Taxonomie en indeling

Over de indeling is nog veel discussie; de groep werd vroeger onderverdeeld in verschillende onderfamilies, maar dit concept is tegenwoordig verlaten. De familie van de echte kikkers wordt tegenwoordig verdeeld in zestien geslachten en meer dan 350 soorten, volgens andere indelingen meer dan 750 soorten.

Ook wordt de familie pijlgifkikkers (Dendrobatidae) soms tot de echte kikkers gerekend. Gezien het feit dat DNA-analyse steeds meer duidelijkheid brengt over de verwantschappen zal de huidige indeling nog veranderen. Enkele geslachten, zoals Micrixalus en Conraua die lange tijd tot de Ranidae werden gerekend, behoort recentelijk tot andere families.
Onderstaand zijn alle geslachten en enkele bekendere soorten weergegeven.

Familie Echte kikkers (Ranidae)

• Geslacht Abavorana
• Geslacht Amnirana
• Geslacht Amolops
• Geslacht Babina
• Geslacht Chalcorana
• Geslacht Clinotarsus
• Geslacht Glandirana
• Geslacht Huia
• Geslacht Humerana
• Geslacht Hydrophylax
• Geslacht Hylarana
• Geslacht Indosylvirana
• Geslacht Lithobates
• Geslacht Meristogenys
• Geslacht Odorrana
• Geslacht Papurana
• Geslacht Pelophylax
• Geslacht Pseudorana
• Geslacht Pterorana
• Geslacht Pulchrana
• Geslacht Rana
• Geslacht Sanguirana
• Geslacht Staurois
• Geslacht Sylvirana

In Nederland en België

Veel soorten kikkers in Nederland en België vallen onder de familie echte kikkers. Vijf soorten zijn van nature inheems in Nederland en België, een aantal hiervan zijn tevens de bekendste kikkersoorten in West-Europa;

• Geslacht: Rana
  • Soort: Bruine kikker (Rana temporaria)
  • Soort: Heikikker (Rana arvalis)

• Geslacht: Pelophylax
  • Soort: Meerkikker of grote groene kikker (Pelophylax ridibundus);
  • Soort: Middelste groene kikker of bastaardkikker (Pelophylax kl. esculentus)
  • Soort: Poelkikker of kleine groene kikker (Pelophylax lessonae);

Ook de Amerikaanse stierkikker (Lithobates catesbeianus) leeft in westelijk Europa, maar deze invasieve soort is uitgezet en ontsnapt uit vijvers en schadelijk voor de inheemse soorten waardoor er alles aan gedaan wordt om deze soort juist terug te dringen.

Referenties

Bronnen

• (en) - Darrel R. Frost - Amphibian Species of the World: an online reference - Version 6.0 - American Museum of Natural History - Ranidae - Website Geconsulteerd 6 februari 2017
• (en) - University of California - AmphibiaWeb - Ranidae - Website

Ekte frosker er en familie av springpadder som har kraftige bakben (springben) med svømmehud, korte forben, glatt, slimet hud med enkelte vorter (kjertler) på ryggsiden, små tenner bare i overkjeven, og baktil todelt tunge, festet forrest i munnen.

Til disse hører de fire norske artene, nemlig buttsnutefrosk, spissnutefrosk, damfrosk og latterfrosk. Ellers er det kjent en rekke andre arter både i Europa, Asia, Afrika og Amerika. I Australia finnes bare en art, australsk skogsfrosk, som holder seg helt nord i landet.

Gruppen er veldig variert når det gjelder størrelse. De fleste artene legger eggene sine i vann og går gjennom et rumpetroll-stadium.

Arter registrert i Norge

• buttsnutefrosk, Rana temporaria
• spissnutefrosk, Rana arvalis
• damfrosk, Rana lessonae
• latterfrosk, Rana ridibunda^[1]

Referanser

Eksterne lenker

• (sv) Ekte frosker hos Dyntaxa
• (en) Ekte frosker – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) Ekte frosker i Encyclopedia of Life
• (en) Ekte frosker i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Ekte frosker hos Fossilworks
• (en) Ekte frosker hos Fauna Europaea
• (en) Ekte frosker hos NCBI
• (en) Ekte frosker hos ITIS
• (en) Kategori:Ranidae – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Ranidae – detaljert informasjon på Wikispecies

Ten artykuł dotyczy rodziny płazów. Zobacz też: inne znaczenia słów żaba i żaby. Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku

Żabowate (Ranidae), tzw. żaby właściwe – rodzina płazów bezogonowych zaliczanych do grupy Neobatrachia.

Zasięg występowania

Rodzina kosmopolityczna z wyjątkiem południowej Ameryki Południowej, południowej Afryki, Madagaskaru i większość z Australii^[2].

Budowa

• 7 przodowklęsłych kręgów przedkrzyżowych, 8. kręg dwuwklęsły, a trzon kręgu krzyżowego wypukły z przodu i z tyłu,
• obręcz barkowa typu nieruchomego,
• Język duży i przyrośnięty przednim końcem. Tylny koniec języka wolny i podzielony na dwa płaty,
• Błony bębenkowe i ucho środkowe dobrze rozwinięte,
• tylne kończyny wydłużone, przystosowane do wykonywania skoków i pływania.

Systematyka

Do rodziny żabowatych należą następujące rodzaje^[2]:

• Abavorana
• Amnirana
• Amolops
• Babina
• Chalcorana
• Clinotarsus
• Glandirana
• Huia
• Humerana
• Hydrophylax
• Hylarana
• Indosylvirana
• Lithobates
• Meristogenys
• Nidirana
• Odorrana
• Papurana
• Pelophylax
• Pseudorana
• Pterorana – jedynym przedstawicielem jest Pterorana khare
• Pulchrana
• Rana
• Sanguirana
• Staurois
• Sumaterana
• Sylvirana

Przypisy

Bibliografia

1. Rząd: Płazy bezogonowe Anura. W: W. Zamachowski, A. Zyśk. Strunowce Chordata, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków 1997, ​ISBN 83-86841-92-3​.

Rodziny płazów bezogonowych

• Allophrynidae
• Alsodidae
• Alytidae – ropuszkowate
• Aromobatidae
• Arthroleptidae – artroleptowate
• Ascaphidae – ogończakowate
• Batrachylidae
• Bombinatoridae – kumakowate
• Brachycephalidae
• Brevicipitidae
• Bufonidae – ropuchowate
• Calyptocephalellidae
• Centrolenidae – szklenicowate
• Ceratobatrachidae
• Ceratophryidae
• Conrauidae
• Craugastoridae
• Cycloramphidae
• Dendrobatidae – drzewołazowate
• Dicroglossidae
• Eleutherodactylidae
• Heleophrynidae – straszakowate
• Hemiphractidae
• Hemisotidae – prosiakowate
• Hylidae – rzekotkowate
• Hylodidae
• Hyperoliidae – sitówkowate
• Leiopelmatidae – liopelmowate
• Leptodactylidae – świstkowate
• Limnodynastidae
• Mantellidae – mantellowate
• Megophryidae
• Micrixalidae
• Microhylidae – wąskopyskowate
• Myobatrachidae – żółwinkowate
• Nasikabatrachidae
• Nyctibatrachidae
• Odontobatrachidae
• Odontophrynidae
• Pelobatidae – grzebiuszkowate
• Pelodryadidae
• Pelodytidae – nurzańcowate
• Petropedetidae
• Phrynobatrachidae
• Phyllomedusidae
• Pipidae – grzbietorodowate
• Ptychadenidae
• Pyxicephalidae
• Ranidae – żabowate
• Ranixalidae
• Rhacophoridae – nogolotkowate
• Rhinodermatidae
• Rhinophrynidae – nosatkowate
• Scaphiopodidae
• Sooglossidae – seszelkowate
• Telmatobiidae

As rãs verdadeiras, família Ranidae, têm a distribuição mais ampla de qualquer família de rãs. Eles são abundantes na maior parte do mundo, ocorrendo em todos os continentes, exceto na Antártida. Os sapos verdadeiros estão presentes na América do Norte, norte da América do Sul, Europa, África (incluindo Madagascar ) e Ásia. A faixa asiática se estende pelas Índias Orientais até a Nova Guiné e uma única espécie (a rã-da-madeira australiana (Hylarana daemelii)) se espalhou para o extremo norte da Austrália.

Normalmente, as rãs verdadeiras são lisos e de pele úmida, com pernas grandes e poderosas e pés extensamente palmados. As rãs verdadeiras variam muito em tamanho, desde pequenos — como o rã da madeira (Lithobates sylvatica) — até grandes.

Muitas das rãs verdadeiro são aquáticos ou vivem perto da água. A maioria das espécies põe seus ovos na água e passa por um estágio de girino. No entanto, como na maioria das famílias de rãs, há uma grande variação de habitat dentro da família. Existem também espécies arbóreas de sapos verdadeiros, e a família inclui alguns dos poucos anfíbios que podem viver em água salobra.^[1]

Sistemática

As subdivisões dos Ranidae ainda são uma questão de disputa, embora a maioria esteja chegando a um acordo. Várias antigas subfamílias são agora reconhecidas como famílias separadas ( Petropedetidae, Cacoterninae, Mantellidae e Dicroglossidae ). O gênero Rana agora foi dividido e está muito reduzido em tamanho.

Embora muito pouco da vasta diversidade de sapos verdadeiros tenha sido objeto de estudos recentes para dizer algo definitivo, em meados de 2008, os estudos estão em andamento e várias linhagens são reconhecíveis.^[2][3][4]

• O gênero Staurois é provavelmente uma ramificação muito antiga da principal linhagem Raninae.
• Amolops tem sido geralmente delimitado como um grupo monofilético.
• Odorrana e Rana mais alguns gêneros menores propostos (que provavelmente deveriam ser incluídos neste último) formam outro grupo.
• Um grupo que inclui Clinotarsus, Huia no sentido estrito e Meristogenys
• Um conjunto mal definido de Babina, Glandirana, Hylarana, Pulchrana, Sanguirana e Sylvirana, bem como Hydrophylax e Pelophylax, que provavelmente não são monofiléticos. Algumas autoridades os trataram como sinônimos juniores do gênero Hylarana.^[5]

A seguinte filogenia de alguns gêneros foi recuperada por Che et al., 2007 usando genes mitocondriais.^[6]

Staurois

Amolops

Pelophylax

Clinotarsus

Meristogenys

Pulchrana

Hylarana

Sylvirana (1)

Papurana

Sylvirana (2)

Hydrophylax

Indosylvirana

Sylvirana (3)

Sylvirana (4)

Chalcorana

Glandirana

Pseudorana

Odorrana

Nidirana

Rana

Lithobates

Gêneros

A maioria das subfamílias anteriormente incluídas em Ranidae agora são tratadas como famílias separadas, restando apenas Raninae. Os seguintes gêneros são reconhecidos na família Ranidae:

Incertae sedis

Vários táxons são colocados em Ranidae incertae sedis, ou seja, seu status taxonômico é muito incerto para permitir uma colocação mais específica.

• " Hylarana " attigua (Inger, Orlov e Darevsky, 1999)
• " Hylarana " celebensis (Peters, 1872)
• " Hylarana " chitwanensis (Das, 1998)
• " Hylarana " garoensis (Boulenger, 1920)
• " Hylarana " lateralis (Boulenger, 1887)
• " Hylarana " latouchii (Boulenger, 1899)
• " Hylarana " margariana Anderson, 1879
• " Hylarana " montivaga (Smith, 1921)
• " Hylarana " persimilis (Van Kampen, 1923)

Referências

• Cogger, H.G.; Zweifel, R.G.; Kirschner, D. (2004): Encyclopedia of Reptiles & Amphibians (2nd ed.). Fog City Press. ISBN 1-877019-69-0
• Frost, Darrel R. (2006): Amphibian Species of the World Version 3 - Petropedetidae Noble, 1931. American Museum of Natural History, New York, USA. Retrieved 2006-AUG-05.
• Frost, Darrel R. et al. (2006): The amphibian tree of life. Bulletin of the American Museum of Natural History. Number 297. New York.
• Hillis, D.M. (2007) Constraints in naming parts of the Tree of Life. Mol. Phylogenet. Evol. 42 (2): 331–338. doi:10.1016/j.ympev.2006.08.001 PDF fulltext
• Hillis, D.M.; Wilcox, T.P. (2005): Phylogeny of the New World true frogs (Rana). Mol. Phylogenet. Evol. 34 (2): 299–314. doi:10.1016/j.ympev.2004.10.007 PDF fulltext
• Pauly, Greg B.; Hillis, David M.; Cannatella, David C. (2009): Taxonomic freedom and the role of official lists of species names. Herpetologica 65: 115-128.
• Rafinesque, C.S. (2007): "Fine del prodromo d'erpetologia siciliana ". Specchio delle Scienze, o, Giornale Enciclopedico di Sicilia 2: 102-104. (Ranidae, new family). (in Italian).

Predefinição:Anura

Prave žabe (znanstveno ime Ranidae) so družina v redu Anura (brezrepe dvoživke), razred Amphibia (dvoživke).

Prsti na sprednjih in zadnjih nogah so brez prijemalnih ploščic. Zenice so vodoravne in eliptične. Koža je po zgornji strani gladka. Živijo v vodnih in kopenskih habitatih. V Evropi živijo pripadniki rodu Rana (prava žaba), ki so dobro razširjene.

Viri

• Živalstvo Evrope, Mladinska knjiga 1981 (COBISS)