nomes no trilho de navegação
Die Kleine Keilfleckschwebfliege oder Kleine Bienenschwebfliege (Eristalis arbustorum) ist eine Fliege aus der Familie der Schwebfliegen (Syrphidae). Sie zählt zu den häufigsten Arten der Familie in Mitteleuropa.
Die Fliegen erreichen eine Körperlänge von 8 bis 11 Millimetern und sind damit kleiner als die übrigen Arten der Gattung Eristalis. Das Gesicht ist hellgrau behaart und bestäubt und besitzt keine schwarze Mittellinie. Die Fühler sind schwarzbraun und haben eine gefiederte Borste. Das Mesonotum ist mattschwarz, das Schildchen (Scutellum) ist braun. Der Hinterleib ist schwarz, die Hinterränder der einzelnen Segmente sind hell gefärbt. Das zweite und dritte Hinterleibssegment ist seitlich gelborange gefärbt, wodurch mittig eine schwarze „Sanduhrzeichnung“ entsteht, die allerdings nicht so deutlich ausgeprägt ist, wie bei anderen Arten der Gattung Eristalis. Das Weibchen besitzt diese gelborange Färbung nur am zweiten Segment. Die Facettenaugen sind behaart und stoßen bei den Männchen in der Mitte des Kopfes zusammen. Die Flügel sind durchsichtig. Die Beine sind mattschwarz gefärbt, wobei die Spitze der Schenkel und das basale Ende der Schienen breit rostrot gefärbt ist. Man kann die Art von Eristalis abusiva durch die lang gefiederte Fühlerborste unterscheiden. Die Schienen (Tibien) sind gelb, beim mittleren Beinpaare ist das letzte Viertel allerdings schwarz gefärbt.
Die Art kommt von Nordafrika über Europa bis nach Asien und auch in Nordamerika in sämtlichen Lebensräumen, insbesondere auf offenen Flächen vor. Die Imagines findet man von März bis Oktober an Blüten, insbesondere an denen von Korb- und Doldenblütlern. Die Larven entwickeln sich in stehenden Gewässern, aber auch in Jauche.
Die Kleine Keilfleckschwebfliege oder Kleine Bienenschwebfliege (Eristalis arbustorum) ist eine Fliege aus der Familie der Schwebfliegen (Syrphidae). Sie zählt zu den häufigsten Arten der Familie in Mitteleuropa.
Eristalis arbustorum , the European drone fly, is an abundant Northern Hemisphere species of syrphid fly, originally first officially described by Linnaeus in 1758 as Musca arbustorum. The name "drone fly" is related to its similar appearance to the drone of the honeybee. Hoverflies get their names from the ability to remain nearly motionless while in flight. The adults, also known as flower flies for they are commonly found around and on flowers from which they get both energy-giving nectar and protein rich pollen. The larvae are aquatic filter-feeders of the long-tailed type.
External images For terms see Morphology of Diptera
Wing length 7–10 mm. Arista plumose (at least basal half). Face entirely pale dusted (in rubbed specimens shining black median stripe). Hind femora pale at tip only. Resembles E. abusiva, but distinguished by the plumose arista, also less projecting mouth-edge and overall pubescence shorter. Top 1⁄4 of tibia 2 black.[2][3][4][5]
The male genitalia are figured by Hippa et al. (2001)[6] The larva is figured by Hartley (1961).[7]
Eristalis arbustorum is found in a wide range of wetlands and in alluvial softwood forest, temperate coniferous forests, boreal forests, taiga, and montane tundra, as well as farmland, urban parks and gardens. It visits the flowers of a wide range of low-growing plants and shrubs.[8] The larva is aquatic, occurring in shallow, nutrient rich standing water and in cow-dung, silage pits and compost heaps. The species is known to be migratory in Europe.[9]
Eristalis arbustorum occurs throughout the Palaearctic, including North Africa, as well as in North India (Indomalayan realm).[10] In North America, the species was introduced near Toronto around 1885 and is now ubiquitous throughout much of the United States and Canada.[9][11] distribution map
Eristalis arbustorum , the European drone fly, is an abundant Northern Hemisphere species of syrphid fly, originally first officially described by Linnaeus in 1758 as Musca arbustorum. The name "drone fly" is related to its similar appearance to the drone of the honeybee. Hoverflies get their names from the ability to remain nearly motionless while in flight. The adults, also known as flower flies for they are commonly found around and on flowers from which they get both energy-giving nectar and protein rich pollen. The larvae are aquatic filter-feeders of the long-tailed type.
Eristalis arbustorum es una especie de díptero de la familia de los sírfidos. Se distribuye por el Paleártico y el norte del subcontinente Indio.[1] Ha sido introducido en Norteamérica.[2][3]
Eristalis arbustorum se encuentra en una variedad de bosques aluviales, bosques de coníferas, taiga, tundra, así como en granjas, parques urbanos y jardines. Visita las flores de una gran variedad de plantas herbáceas y arbustivas.[4] La larva es acuática y se encuentra en aguas estancadas, estiércol, composta. En Europa la especie es migratoria.[2]
Eristalis arbustorum es una especie de díptero de la familia de los sírfidos. Se distribuye por el Paleártico y el norte del subcontinente Indio. Ha sido introducido en Norteamérica.
Eristalis arbustorum, l'éristale des arbustes, est une espèce d'insecte diptère du sous-ordre des Brachycera (les Brachycera sont des mouches muscoïdes aux antennes courtes), de la famille des Syrphidae.
Plus petite que l'éristale gluante (Eristalis tenax), que l'éristale opiniâtre (Eristalis pertinax), on peut observer les imagos d'avril à octobre, butinant les fleurs dans les endroits ensoleillés.
Eristalis arbustorum mâle
Eristalis arbustorum femelle
Eristalis arbustorum, l'éristale des arbustes, est une espèce d'insecte diptère du sous-ordre des Brachycera (les Brachycera sont des mouches muscoïdes aux antennes courtes), de la famille des Syrphidae.
Plus petite que l'éristale gluante (Eristalis tenax), que l'éristale opiniâtre (Eristalis pertinax), on peut observer les imagos d'avril à octobre, butinant les fleurs dans les endroits ensoleillés.
Eristalis arbustorum ialah spesies lalat bunga Eropah.[2]
Eristalis arbustorum ialah spesies lalat bunga Eropah.
De kleine bijvlieg (Eristalis arbustorum) is een insect uit de familie zweefvliegen (Syrphidae).
De kleine bijvlieg is samen met Eristalis abusiva de kleinste vertegenwoordiger van het geslacht Eristalis. E. arbustorum onderscheidt zich van E. abusivus door lang behaarde antenneborstels. Met een loep is dit te zien maar het blijft moeilijk. Bij de mannetjes raken de ogen elkaar over enige afstand. De ogen van de vrouwtjes raken elkaar niet. Bij de mannetjes is er op het achterlijf van segment 2 een grote roodbruine tot oranje vlek zijvlek die verbonden is met eenzelfde type vlek op segment 3. Bij de vrouwtjes is deze vlek enkel op segment 2 aanwezig. De grootte van deze gele vlekken varieert afhankelijk van de temperatuur tijdens de ontwikkeling van de pop.[1] In de lente zijn deze vlekken veel kleiner dan bij de volwassen vliegen in de zomer. In de lente zijn de vrouwtjes bijna helemaal zwart en beperkt het geel van de mannetjes zich tot het tweede segment. In de zomer hebben de vrouwtjes grote gele vlekken op het tweede segment en helder witte segmentranden. Het geel van de mannetjes kan zich wel tot op het vierde segment uitbreiden. Dit verschijnsel heet fenotypische plasticiteit.
Een algemene soort in Nederland en België.[2][3]
Vrouwtjes leggen eieren op vervuild en zuurstofarm water. De larven uit deze eieren eten micro-organismen in het water en ademen met behulp van een zuigbuis (een soort snorkel) aan het oppervlakte van het water. Deze larven worden rattenstaartlarven genoemd. Na verschillende vervellingen migreert de larve naar drogere gebieden om te verpoppen. De larve trekt samen en ontwikkelt na een laatste vervelling 'hoorntjes. De volwassen vliegen moeten eerst opdrogen voordat de vrouwtjes op zoek gaan naar voedsel (stuifmeel en nectar) en de mannetjes op zoek naar vrouwtjes. Voordat er een paring is zweven de mannetjes als een soort paringsdans boven de vrouwtjes terwijl deze foerageren op bloemen. Soms zijn er verschillende mannetjes boven een vrouwtje aan het zweven. Een paring is nog niet waargenomen.
De kleine bijvlieg heeft een voorkeur voor bloemen die een goede landingsmogelijkheid bieden. Ze zijn vaak te vinden op Koolzaad, Margrieten, Kamille en dergelijke bloemen.
Het is ook mogelijk om E. arbustorum te kweken.[4] Uit onderzoek blijkt dat in zeldzame gevallen de larven van E. arbustorum zich kunnen verdubbelen.[5]
De kleine bijvlieg (Eristalis arbustorum) is een insect uit de familie zweefvliegen (Syrphidae).
Liten droneflue (Eristalis arbustorum) er en middelsstor flue som tilhører familien blomsterfluene. Den er utbredt i hele Norge.
En middelsstor (9-12 mm), kraftig, gul og svart blomsterflue. Den er en av de mindre dronefluene (Eristalis spp.). Den er svært lik på kystdroneflue (Eristalis abusiva), men kan skilles fra denne på at antennebørsten har lange hår. Ansiktet er tett kledt med lys betøvning og hår slik at det blir en meget liten eller ingen svart midtstripe. Kroppen er kort og bred, kledt med ganske lange, lyse, oppstående hår som ikke er påfallende tette. Fasettøynene er tett kledt med korte, gule hår. Thorax er nesten kvadratisk, tydelig bestøvet, matt. Scutellum er grågult. Bakkroppen har store, gule sideflekker på de tre første leddene. Beina er gule og svarte, slanke og nokså korte. Vingene er glassklare, vingemerket svært lite og svart.
Den finnes nesten over alt, også langt fra vann, for den flyr godt. Larven lever i mudder og slam, også i bløt gjødsel – den har et tøyelig ånderør på bakkroppen som den bruker til å ta opp luft. De voksne fluene flyr i mai-oktober og besøker gjerne blomster. Arten er kjent for å kunne vandre mye.
Arten er utbredt i så godt som hele Palearktis, i Nord-Amerika og i det nordlige India. I Norge mangler den i høyfjellet og på Finnmarkskysten, men er ellers utbredt over hele landet.
Liten droneflue (Eristalis arbustorum) er en middelsstor flue som tilhører familien blomsterfluene. Den er utbredt i hele Norge.
Lillslamflugan (Eristalis arbustorum) är en blomfluga som tillhör släktet slamflugor.
Lillslamflugan är en ganska liten korthårig blomfluga med en längd på 9 till 12 millimeter. Hanen har ofta stora gula teckningar på bakkroppen, men storleken kan variera betydligt. Honans bakkropp har betydligt mindre teckningar än hanen och är ibland helt mörk. Andra viktiga detaljer för artbestämningen är att den saknar mittstrimma i ansiktet och har långa hår på antennborstet. Den har delvis mörka bakskenben, gul bakkant på tergiterna och klara vingar.
Lillslamflugan finns i de flesta miljöer men är beroende av fuktiga områden för larvernas utveckling. Man kan se den på korgblommiga och flockblommiga växter men även många andra blommor. Hanen hävdar revir. I Sverige varar flygtiden från maj till september, ibland längre. Larverna utvecklas i näringsrika vattenpölar och liknande, gärna med kogödsel.
Lillslamflugan är vanlig i hela Norden utom på Island. Den finns i hela palearktis. Den finns även i delar av Nordamerika.
Arbustorum betyder 'dungarnas' på latin.
Nationalnyckeln till Sveriges flora och fauna. Tvåvingar: Blomflugor: Eristalinae & Microdontinae. Diptera: Syrphidae: Eristalinae & Microdontinae. 2009. Artdatabanken, SLU, Uppsala, ISBN 978-91-88506-70-2
Wikimedia Commons har media som rör lillslamfluga.
Lillslamflugan (Eristalis arbustorum) är en blomfluga som tillhör släktet slamflugor.
Вид досить широко поширений по всій Європі, Азії та Північній Америці.
Ця муха має кремезну форму, завдовжки до 12 мм. Має мінливе маркування на тілі, розмір кольорових плям на череві залежить від температури вирощування личинки, а деякі особини можуть бути майже повністю чорними.
Широко зустрічається в садах, міських пустирях та інших відкритих місцях проживання. Імаго можна побачити з квітня по листопад із піками в липні і серпні. Личинки живуть у брудних водоймах, де харчуються залишками мертвої рослинності. Дорослі мухи харчуються в основному нектаром, рідше пилком, борщівника (Heracleum sphondylium) і деякими видами айстрових (Asteraceae).
Eristalis arbustorum là một loài ruồi sinh sống ở châu Âu trong họ Ruồi giả ong (Syrphidae). Loài này được Linnaeus mô tả khoa học đầu tiên năm 1758. Eristalis arbustorum phân bố ở vùng Cổ Bắc giới[3][4]
Bài viết phân họ ruồi giả ong Eristalinae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Eristalis arbustorum là một loài ruồi sinh sống ở châu Âu trong họ Ruồi giả ong (Syrphidae). Loài này được Linnaeus mô tả khoa học đầu tiên năm 1758. Eristalis arbustorum phân bố ở vùng Cổ Bắc giới
Eristalis arbustorum (Linnaeus, 1758)
СинонимыПчеловидка лесная[2] (Eristalis arbustorum) — европейский вид мух-журчалок из подсемейства Eristalinae.
Распространён в Магаданской, Хабаровской и Амурской областях, в Приморском крае, на Сахалине и Курильских островах, в европейской части России и в Сибири, а также в Корее, на Кавказе, в Средней Азии, Афганистане, Иране, Казахстане, Сирии, Западной Европе, на Азорских островах, в Ориентальной области и в Северной Америке[3].
Муха длиной 9—11 мм, длина крыльев 8—11 мм, длина хоботка до пяти мм. Крылья прозрачные или с тёмными пятнами посередине. Голова едва шире переднеспинки. T3 снизу в базальной трети с чёрными шипиками и щетинками[3].
Личинки живут в грязных водоёмах, где питаются остатками мёртвой растительности. Взрослые мухи питаются в основном нектаром, реже пыльцой, следующих растений: борщевика (Heracleum sphondylium) и некоторыми видами астровых (Asteraceae).
_(2).jpg)
Пчеловидка лесная (Eristalis arbustorum) — европейский вид мух-журчалок из подсемейства Eristalinae.
