nomes no trilho de navegação
Els melítids (Melittidae) són una família d'himenòpters apòcrits que inclou unes 60 espècies en 4 gèneres, restringida a Àfrica i la zona temperada. Antigament la família incloïa a Dasypodaidae i Meganomiidae com a subfamílies, però els estudis moleculars indiquen que Melittidae (sensu lato) era parafilètica.
Generalment són de grandària petita a moderat; sovint tenen una escopa espessa per a la col·lecció de pol·len. Solen ser oligolètiques, és a dir que col·leccionen pol·len d'unes poques espècies de plantes; això les fa eficients pol·linitzadors d'aquestes plantes. Algunes espècies s'especialitzen a col·leccionar oli florals en comptes de pol·len com a aliment per a les seves larves. Aquest és el cas de Rediviva emdeorum, una espècie desusada en la qual les tíbies de les potes anteriors són més llargues que el cos sencer i les usen com a esponges per ajuntar els olis acumulats en els espolones de flors de Diascia, la seva planta hoste.
Die Melittidae ist eine kleine Familie von Bienen. Es sind etwa 200 Arten und 14 Gattungen bekannt.[1] Alle Arten sind solitär und nisten im Boden. Viele der Arten sind oligolektisch, also auf bestimmte Pflanzenarten spezialisiert.[2] Eine Besonderheit der Melittidae ist, dass in dieser Familie „Öl-Sammeln“ vorkommt. Arten der Gattungen Rediviva und Macropis haben spezielle Haare an den Vorder- und Mittelbeinen, mit denen sie Öl sammeln, das den Larven zum Pollen als Nahrung in die Nester deponiert wird. Das Öl stammt aus Blüten, z. B. von Lysimachia, die in Elaiophoren Öl absondern. Auch eine ausgestorbene Art (Paleomacropis eocenicus), die in Bernstein gefunden wurde, hatte Haare, die zum Öl-Sammeln gedient haben dürften.[2]
Die Melittidae ähneln den Andrenidae. Sie sind wie diese kurzzungige Bienen und Beinsammler. Anders als die meisten Andrenidae haben sie jedoch reduzierte Scopae an Femur bis Coxa. Die Scopae liegen an Tibia und Basitarsus. Die Melittidae haben im Allgemeinen recht kurze, spitz endende Zungen und unspezialisierte Labialpalpen, deren erste zwei Glieder recht kurz sind. Ihre Mittelcoxae ähneln denen der langzungigen Bienen. Es gibt kein Merkmal, das allen Melittidae gemein ist und bei keiner anderen Bienenfamilie zu finden ist. Bei den Meganomiinae handelt es sich um große Arten über 17 mm.
Die Arten der Familie sind paläarktisch und im südlichen Afrika verbreitet. Im südlichen Afrika liegt die größte Diversität vor. In Nordamerika ist die Familie selten, lediglich Hesperapis ist hier in den westlichen Vereinigten Staaten und Mexiko recht weit verbreitet. Im paläarktischen Gebiet kommen Arten der Dasypodainae und der Melittinae vor. Die Meganomiinae sind auf Afrika beschränkt. In Südamerika, Australien und der Antarktis sind keine Melittidae bekannt.
Die systematische Stellung der Melittidae gilt als noch nicht eindeutig geklärt.[2] Traditionell und von mehreren Autoren gelten sie als Schwestergruppe der „langzungigen Bienen“ (siehe auch Cladogramm unten).[1][3] Es gibt molekularbiologische Untersuchungen nach denen die Melittidae die basalste Bienenfamilie darstellen, also die Schwestergruppe aller anderen Bienen ist und es wird diskutiert, ob die Melittidae monophyletisch sind.[1]
Anthophila BienenMelittidae 
Halictidae Schmal- und Furchenbienen ˜
Im Folgenden ist die innere Systematik der Melittidae nach Michez et al. (2009)[2] dargestellt.
Melittidae MeganomiinaeCeratomonia Michener, 1981, Namibia
Meganomia Cockerell, 1909, Äthiopien
Pseudophilanthus Alfken, 1939, Ostafrika (inkl. Madagaskar)
Uromonia Michener, 1981, Ostafrika (inkl. Madagaskar)
Promelitta Warncke, 1977, Nordafrika
Afrodasypoda Engel, 2005, Südafrika
Macropis Klug, 1906, Holarktisch
Rediviva Friese, 1911, Südafrika
Redivivoides Michener, 1981, Südafrika
Sägehornbienen (Melitta Kirby, 1802), Holarktisch und Afrika
Eremaphanta Popov, 1940, Zentralasien
Capicola Friese, 1911, Südafrika
Hesperapis Cockerell, 1898, Nearktisch
Haplomelitta Cockerell, 1934, Südafrika
Dasypoda Latreille, 1802, Paläarktisch
Samba Friese, 1908, Kenia
Meganomia sp.
Haplomelitta ogilviei
Macropis europaea
Melitta haemorrhoidalis
Dasypoda hirtipes
Samba sp.
Rediviva sp.
Promelitta sp.
Eremephanta sp.
Die Melittidae ist eine kleine Familie von Bienen. Es sind etwa 200 Arten und 14 Gattungen bekannt. Alle Arten sind solitär und nisten im Boden. Viele der Arten sind oligolektisch, also auf bestimmte Pflanzenarten spezialisiert. Eine Besonderheit der Melittidae ist, dass in dieser Familie „Öl-Sammeln“ vorkommt. Arten der Gattungen Rediviva und Macropis haben spezielle Haare an den Vorder- und Mittelbeinen, mit denen sie Öl sammeln, das den Larven zum Pollen als Nahrung in die Nester deponiert wird. Das Öl stammt aus Blüten, z. B. von Lysimachia, die in Elaiophoren Öl absondern. Auch eine ausgestorbene Art (Paleomacropis eocenicus), die in Bernstein gefunden wurde, hatte Haare, die zum Öl-Sammeln gedient haben dürften.
Melittidae is a small bee family, with over 200 described species[1] in three subfamilies.[2] The family has a limited distribution, with all described species restricted to Africa and the northern temperate zone.[1]
Fossil melittids have been found occasionally in Eocene amber deposits, including those of Oise, France[3] and the Baltic amber.[4]
Early molecular work suggested that the family Melittidae was sister to all other bees, and also that it was paraphyletic. Because of this finding, it was suggested that the three subfamilies of Melittidae should be elevated to family status.[5] Neither study included many melittids, due to their rarity. Later studies suggested that the family could still be monophyletic[6] and a 2013 investigation including a greater number of melittid bees further supports this.[2]
Recent research has shown that Melittids have a lower extinction rate compared to other hymenopterans, yet this family is considered species-poor. This is attributed to a significantly lower diversification rate as seen in other bee families.[7] Danforth et al. suggests that this is because they are oligoleges. Whereas other bees express polylecty (diverse host-plant preferences) allowing them to increase their diversification rate compared to melittids.[5]
Evidence of oil-collection behaviour has been present in melittids since the early Eocene. Amber from Oise, France provided the oldest record of Melittidae and the fourth oldest fossilized bee specimen.[8]
Melittids are typically small to moderate-sized bees, which are well known for their specialist and oligolectic foraging habits.[1]
Melittids are strictly solitary and they nest in burrows that they dig in soil or sand.[9] All females can reproduce and tend to emerge from the ground some days before the male. They generally mate on host-plants surrounding the area they have emerged. After mating, the gravid female creates a burrow where they bring pollen. On top of the pollen, one egg is laid. This is consumed by the larva over 10 days, after which the larva overwinters and pupates in the next year.[1]
Many melittids (such as Macropis) possess specialized morphology that allow them to collect floral oil. [1]
The following genera are classified under Melittidae:[1]
_collecting_leaves_(7519316920).jpg){kind=small}
.jpg)
.jpg)
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
Melittidae is a small bee family, with over 200 described species in three subfamilies. The family has a limited distribution, with all described species restricted to Africa and the northern temperate zone.
Fossil melittids have been found occasionally in Eocene amber deposits, including those of Oise, France and the Baltic amber.
Melitedoj aŭ Melittidae estas malgranda familio de abeloj, kun ĉirkaŭ 200 priskribitajn speciojn[1] en tri subfamilioj.[2] La familio havas limigitan distribuon, kaj ĉiuj priskribitaj specioj limigitaj al Afriko kaj al la nordo de la moderklimata zono.[1]
Melitedoj estas tipe malgrandaj al mezgrandaj abeloj, kiuj estas bone konataj pro siaj specialismaj kaj ekskluzivaj manĝokutimoj.[3]
Oni trovis fosiliojn de melitedoj foje en kuŝejoj da sukceno el la Eoceno, kiel tiuj de Oise, Francio,[4] kaj de la Balta maro.[5]
Melitedoj aŭ Melittidae estas malgranda familio de abeloj, kun ĉirkaŭ 200 priskribitajn speciojn en tri subfamilioj. La familio havas limigitan distribuon, kaj ĉiuj priskribitaj specioj limigitaj al Afriko kaj al la nordo de la moderklimata zono.
Melitedoj estas tipe malgrandaj al mezgrandaj abeloj, kiuj estas bone konataj pro siaj specialismaj kaj ekskluzivaj manĝokutimoj.
Oni trovis fosiliojn de melitedoj foje en kuŝejoj da sukceno el la Eoceno, kiel tiuj de Oise, Francio, kaj de la Balta maro.
Los melítidos (Melittidae) o abejas melítidas son una familia de himenópteros apócritos que incluye más de 180 especies en 15 géneros en 3 subfamilias y 6 tribus, restringida a África y la zona templada del hemisferio norte.[1] Por un tiempo se pensó que Dasypodainae y Meganomiinae eran familias independientes y que Melittidae (sensu lato) era parafilética. Ahora se las considera subfamilias.[2][3][4]
Generalmente son de tamaño pequeño a moderado; a menudo tienen una escopa espesa para la colección de polen. Suelen ser oligolécticas, es decir que coleccionan polen de unas pocas especies de plantas; esto las hace eficientes polinizadores de dichas plantas. Algunas especies se especializan en coleccionar aceite florales en vez de polen como alimento para sus larvas. Este es el caso de Rediviva emdeorum, una especie desusada en la cual las tibias de las patas son más largas que el cuerpo entero y las usan como esponjas para juntar los aceites acumulados en los espolones de flores de Diascia, su planta huésped.
Los melítidos (Melittidae) o abejas melítidas son una familia de himenópteros apócritos que incluye más de 180 especies en 15 géneros en 3 subfamilias y 6 tribus, restringida a África y la zona templada del hemisferio norte. Por un tiempo se pensó que Dasypodainae y Meganomiinae eran familias independientes y que Melittidae (sensu lato) era parafilética. Ahora se las considera subfamilias.
Generalmente son de tamaño pequeño a moderado; a menudo tienen una escopa espesa para la colección de polen. Suelen ser oligolécticas, es decir que coleccionan polen de unas pocas especies de plantas; esto las hace eficientes polinizadores de dichas plantas. Algunas especies se especializan en coleccionar aceite florales en vez de polen como alimento para sus larvas. Este es el caso de Rediviva emdeorum, una especie desusada en la cual las tibias de las patas son más largas que el cuerpo entero y las usan como esponjas para juntar los aceites acumulados en los espolones de flores de Diascia, su planta huésped.
Les Melittidae sont une famille d'insectes hyménoptères. Ce sont des abeilles.
Cette famille regroupe 17 genres, soit 167 espèces au niveau mondial, dont 14 genres et 127 espèces pour l'Ancien Monde (zones Étiophienne et Paléarctique).
Historiquement, les premières espèces de Melittidae décrites ont été classées parmi les premiers genres d’Apoidea décrits : Apis et Andrena.
Les Melittidae sont une famille d'insectes hyménoptères. Ce sont des abeilles.
Melittidae Michener, 2000 è una famiglia di imenotteri apoidei, diffusa nelle zone temperate di Nord America, Europa e Africa meridionale.
Sono apoidei di dimensioni moderate, che non superano i 15 mm.
Presentano una livrea prevalentemente nera, che nei maschi di alcune specie (p.es. Macropis) può presentare strisce giallastre sul capo.
L'areale di questa famiglia comprende le zone temperate di Nord America, Europa e Africa; assente in Asia e Oceania.
Due generi, Rediviva e Redivivoides sono presenti solo in Africa meridionale, che per numero di specie presenti costituisce l'area di massima biodiversità[1].
Sono api solitarie, che scavano i loro nidi nel terreno.
La maggior parte delle specie sono oligolettiche. Alcune specie (Macropis spp., Rediviva spp.) sono specializzate nella raccolta di oli florali, piuttosto che di polline, come nutrimento per le larve[2].
Sono univoltine, cioè compiono un'unica generazione all'anno.
I maschi emergono dal terreno in primavera, poco prima delle femmine, ed attendono le femmine in prossimità dei fiori della pianta ospite[3]. Dopo l'accoppiamento le femmine scavano un nido nel terreno, terminante con una o due camere in cui viene raccolto il polline, su cui viene deposto l'uovo. La larva, nutrendosi del polline, si sviluppa rapidamente e nell'arco di una decina di giorni si trasforma in pupa, trascorrendo l'inverno in questo stadio.
In passato venivano inquadrate nell'ambito di questa famiglia, con il rango di sottofamiglie, anche Dasypodaidae e Meganomiidae, recentemente riconosciute come famiglie a sé stanti[4].
La famiglia Melittidae comprende attualmente i seguenti generi[5]:
Melittidae Michener, 2000 è una famiglia di imenotteri apoidei, diffusa nelle zone temperate di Nord America, Europa e Africa meridionale.
Melittidaee zijn een familie vliesvleugeligen (Hymenoptera). De familie bestaat uit ongeveer 187 soorten.
Melittidaee zijn een familie vliesvleugeligen (Hymenoptera). De familie bestaat uit ongeveer 187 soorten.
Blomsterbier (Melittidae) er en gruppe av bier som omfatter noen av de mest primitive biene. Det er usikkert om de er en monofyletisk gruppe. Gruppen omfatter cirka 200 arter på verdensbasis, fordelt i tre underfamilier med hovedutbredelse i Afrika og Palearktis. Inndelingen er fortsatt omdiskutert. 19 arter er funnet i Europa, mens kun fire eksisterer i Norge.
Små til middelsstore bier (gjerne 8-15 mm). De ligner mye på jordbier (Andrena spp.), men munndelene er ganske annerledes. De har gjerne forholdsvis lange antenner, kort tunge og eksponerte mellomhofter.
Artene hekker i bakken og er spesifikke til sine vertsplanter.
De er utbredt i Afrika og i de nordlige, tempererte områdene.
Blomsterbier (Melittidae) er en gruppe av bier som omfatter noen av de mest primitive biene. Det er usikkert om de er en monofyletisk gruppe. Gruppen omfatter cirka 200 arter på verdensbasis, fordelt i tre underfamilier med hovedutbredelse i Afrika og Palearktis. Inndelingen er fortsatt omdiskutert. 19 arter er funnet i Europa, mens kun fire eksisterer i Norge.
Multimedia w Wikimedia Commons Spójnicowate (Melittidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych i nadrodziny pszczół obejmująca ponad 190 opisanych gatunków. Są to jednopokoleniowe pszczoły samotnice, zakładające gniazda w glebie. Wyróżniają się budową aparatu gębowego. Zasiedlają Holarktykę i krainę etiopską. W zapisie kopalnym znane od eocenu.
Są to pszczoły średnich i dużych rozmiarów[2]. Ich szczęki cechuje obecność grzebyka na żuwce zewnętrznej i brak takowego na pieńku oraz krótki wyrostek u nasady pieńka (processus basistipitalis). Mają wyniesioną nasadę wargi górnej. Ich języczek ma rowkowane włoski duże i skierowane rozbieżnie. Narządy gębowe cechuje również V-kształtne wskutek redukcji apronu lorum, połączone z jednolicie zwężoną i podwiniętą nasadą przedbródka. Większość ma bardzo małe przyjęzyczki, niekiedy wręcz zanikłe lub zlane z suspensoriami. Wyjątkiem są tu tylko Meganomiinae. Rowek episternalny uległ u spójnicowatych prawie całkowitemu zanikowi[3]. Służące zbieraniu pyłku szczoteczki z włosków znajdują się u samic na goleniach i pierwszych członach stóp[2].
Spójnicowate to pszczoły samotnice wydające po jednym pokoleniu rocznie. Samce pojawiają się przed samicami. Do kopulacji dochodzi zwykle na roślinach żywicielskich. Zapłodnione samice wykopują gniazda w glebie. Składają się one z korytarza głównego i korytarzy bocznych, na dnie których znajduje się po jednej lub po kilka komórek lęgowych. Do komórki znoszony jest pyłek, który formowany jest w grudkę, na szczycie której samica składa pojedyncze jajo. Larwy rozwijają się szybko, konsumując całą grudkę w około 10 dni. Wyrośnięte larwy zimują, a przepoczwarczają się wiosną następnego roku[4].
Rodzina ta wywodzi się z Afryki i tam osiąga największą różnorodność[5]. Ponadto jej przedstawiciele występują w palearktycznej Eurazji i nearktycznej Ameryce Północnej. Na południe sięgają Południowej Afryki[4]. W Polsce występuje 11 gatunków z 3 rodzajów[6] (zobacz: spójnicowate Polski).
Do spójnicowatych zalicza się 191 opisanych gatunków, zgrupowanych w 17 rodzajach[7] i trzech podrodzinach[3][4][1]:
Wczesne analizy filogenetyczne wskazywały na parafiletyzm spójnicowatych. W 1995 Alexander i Michener zdecydowali się nawet na wyniesienie wszystkich trzech podrodzin do rangi osobnych rodzin, jednak w pracy z 2000 Michener uznał ten krok za przedwczesny z uwagi na słabą reprezentację spójnicowatych w próbie badawczej[9][3]. W 2013 Hedtke, Patiny i Danforth opublikowali wyniki analizy molekularnej obejmującej ponad 1300 gatunków pszczół. Wynika z niej, że spójnicowate stanowią takson monofiletyczny i klad bazalny w obrębie pszczołokształtnych[5].
Najwcześniejsze ślady kopalne spójnicowatych znaleziono we francuskim bursztynie. Należą one do rodzaju Paleomacropis i pochodzą z wczesnego eocenu[10].
Spójnicowate (Melittidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych i nadrodziny pszczół obejmująca ponad 190 opisanych gatunków. Są to jednopokoleniowe pszczoły samotnice, zakładające gniazda w glebie. Wyróżniają się budową aparatu gębowego. Zasiedlają Holarktykę i krainę etiopską. W zapisie kopalnym znane od eocenu.
A Melittidae é uma pequena família de abelhas, com cerca de 60 espécies divididos em quatro gêneros, com habitat na África e nas zona temperada do norte.[1]
A Melittidae é uma pequena família de abelhas, com cerca de 60 espécies divididos em quatro gêneros, com habitat na África e nas zona temperada do norte.
Sommarbin (Melittidae) är en familj bin i insektsordningen steklar.
Sommarbin är små till medelstora bin, ofta med kraftig behåring på bakbenen som används för att samla pollen.
Sommarbin lever liksom alla andra bin på nektar och pollen. Några arter samlar växtoljor till sina larver istället för pollen. De är ofta specialiserade på ett fåtal växtarter.
Sommarbin finns i hela världen utom i Syd- och Mellanamerika.
Molekylära studier indikerar att vissa arter bör placeras i en egen familj med namnet Dasypodaidae, bland annat släktet byxbin (Dasypoda).
I Sverige finns nedanstående släkten.
Wikimedia Commons har media som rör sommarbin.
Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Мелиттиды[1][2][3] (лат. Melittidae) — семейство пчёл подотряда Стебельчатобрюхие отряда Перепончатокрылые насекомые. Включает около 15 родов и более 160 видов. В широком смысле до 2006 года включало также семейства пчёл Dasypodaidae и Meganomiidae в качестве подсемейств. Но молекулярные данные заставили их выделить в отдельные группы.
Гнездятся в земле, иногда большими колониями. Преимущественно олиготрофы, связанные с опылением бобовых и сложноцветных растений.
Средней величины (Melitta около 10—15 мм) и крупные мохноногие пчелы (Dasypoda до 20 мм). Членики нижнегубных щупиков одинаковые, цилиндрические, язычок короткий или длинный, заостренный на вершине. Глазные бороздки и подусиковые поля отсутствуют. У самок развито пигидальное поле (пигидиус, пигидий). Собирательные волоски самок часто сильно развиты. Семейство включает необычный южноафриканский вид пчёл Rediviva emdeorum Vogel & Michener, 1985 (опылители растения рода Diascia [1]) с очень длинными передними ногами, превышающими всё остальное тело (Фото). Ранее, пчёл сближали со сфекоидными осами через семейство Crabronidae (предполагаемые предки пчел). Однако, современные молекулярные исследования опровергают эту гипотезу, принимая за базальную группу семейство пчёл Melittidae (sensu lato) (Danforth, 2006). Ниже показана кладограмма взаимоотношений различных групп пчёл:[4]
AnthophilaDasypodaidae
Распространены в Северном полушарии (Эфиопская область Африки и Палеарктика, их нет в Южной Америке и в Австралии.
Выделяют около 15 родов и более 160 видов. Недавно был предложен новый взгляд на классификацию триб семейства.[5]
Мелиттиды (лат. Melittidae) — семейство пчёл подотряда Стебельчатобрюхие отряда Перепончатокрылые насекомые. Включает около 15 родов и более 160 видов. В широком смысле до 2006 года включало также семейства пчёл Dasypodaidae и Meganomiidae в качестве подсемейств. Но молекулярные данные заставили их выделить в отдельные группы.
.jpg)
