nomes no trilho de navegação
Prochyliza nigrimana is a species of cheese skippers, insects in the family Piophilidae.[1][2][3][4]
Prochyliza nigrimana is a species of cheese skippers, insects in the family Piophilidae.
Prochyliza nigrimana is een vliegensoort uit de familie van de Piophilidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1826 door Meigen.
Bronnen, noten en/of referenties
Prochyliza nigrimana – gatunek muchówki z rodziny sernicowate i podrodziny Piophilinae.
Gatunek ten opisany został w 1830 roku przez Johanna Wilhelma Meigena jako Piophila nigrimana[1].
Muchówka o ciele długości od 2,5 do 3 mm. Chetotaksja głowy cechuje się m.in. rozbieżnymi szczecinkami zaciemieniowymi, obecnością wibrys i słabymi szczecinkami przyoczkowymi. Szerokość czoła jest na całej długości zbliżona, a nieco ciemniejsza barwa występuje tylko w okolicy przyoczek i przy krawędziach oczu złożonych. Wysokość policzka na poziomie wibrys jest półtora raza większa niż szerokość trzeciego członu czułków. Tułów charakteryzuje błyszcząca, niepomarszczona powierzchnia śródplecza, brak szczecinek barkowych oraz skąpo owłosione mezopleury. Brawa tułowia i odwłoka jest błyszcząco czarna. Odnóża środkowej i tylnej pary są zwykle całkiem żółte[2].
Owad znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Finlandii, Szwajcarii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Grecji, europejskiej części Rosji, wschodniej Palearktyki, Makaronezji, Afryki Północnej oraz Ameryki Północnej i Południowej[1].
Prochyliza nigrimana – gatunek muchówki z rodziny sernicowate i podrodziny Piophilinae.
Gatunek ten opisany został w 1830 roku przez Johanna Wilhelma Meigena jako Piophila nigrimana.
Muchówka o ciele długości od 2,5 do 3 mm. Chetotaksja głowy cechuje się m.in. rozbieżnymi szczecinkami zaciemieniowymi, obecnością wibrys i słabymi szczecinkami przyoczkowymi. Szerokość czoła jest na całej długości zbliżona, a nieco ciemniejsza barwa występuje tylko w okolicy przyoczek i przy krawędziach oczu złożonych. Wysokość policzka na poziomie wibrys jest półtora raza większa niż szerokość trzeciego członu czułków. Tułów charakteryzuje błyszcząca, niepomarszczona powierzchnia śródplecza, brak szczecinek barkowych oraz skąpo owłosione mezopleury. Brawa tułowia i odwłoka jest błyszcząco czarna. Odnóża środkowej i tylnej pary są zwykle całkiem żółte.
Owad znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Finlandii, Szwajcarii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Grecji, europejskiej części Rosji, wschodniej Palearktyki, Makaronezji, Afryki Północnej oraz Ameryki Północnej i Południowej.
