nomes no trilho de navegação
Female Eupelmidae are readily recognized by the enlarged tibial spur and adjacent basitarsus on the mid leg (Fig. 2) as well as the rounded mesopleuron (Figs. 1, 4). Unlike members of the family Encyrtidae, which also have a rounded mesopleuron, the species of Eupelmus have distinct (usually broad and shallow) notauli. There are always 5 tarsomeres (Fig. 3). Male Eupelmus are difficult to identify, even to family.
Eupelmidae is a family of parasitic wasps in the superfamily Chalcidoidea. The group is apparently polyphyletic, though the different subfamilies may each be monophyletic, and may be elevated to family status in the near future. As presently defined, there are over 905 described species in 45 genera. The larvae of the majority are primary parasitoids, commonly on beetle larvae, though many other hosts are attacked, including spiders, and details of the life history can be variable (e.g., some attack eggs and others are hyperparasites). They are found throughout the world in virtually all habitats.
They are somewhat variable in appearance, though a fair number of species are relatively easy to separate from other Chalcidoidea by the possession of a medially concave mesonotum. They also have the unusual tendency to arch the body strongly upwards when dead, with the head and metasoma often nearly touching above the thorax.
Eupelmidae is a family of parasitic wasps in the superfamily Chalcidoidea. The group is apparently polyphyletic, though the different subfamilies may each be monophyletic, and may be elevated to family status in the near future. As presently defined, there are over 905 described species in 45 genera. The larvae of the majority are primary parasitoids, commonly on beetle larvae, though many other hosts are attacked, including spiders, and details of the life history can be variable (e.g., some attack eggs and others are hyperparasites). They are found throughout the world in virtually all habitats.
They are somewhat variable in appearance, though a fair number of species are relatively easy to separate from other Chalcidoidea by the possession of a medially concave mesonotum. They also have the unusual tendency to arch the body strongly upwards when dead, with the head and metasoma often nearly touching above the thorax.
Propelma rohdendorfi holotype in Baltic amber 
Balcha indica
Eupelmidae es una familia de avispas parasíticas de la superfamilia Chalcidoidea. Posiblemente se trata de un grupo polifilético, aunque las subamilias parecen ser monofiléticas. Es posible que se las eleve al rango de familias en el futuro. De acuerdo con la clasificación actual hay 905 especies descritas en 45 géneros. Las larvas de la mayoría son parasitoides, especialmente de larvas de escarabajos, aunque también atacan otros huéspedes, incluyendo arañas. Algunas especies parasitan una gran variedad de especies. Su biología varía mucho. Algunas parasitan huevos, otras larvas y aun otras son hiperparasíticas (usan otros parásitos como huéspedes). Se encuentran en todos los continentes y en todos tipos de hábitats.
Tienen apariencia variada, aunque la mayoría son relativamente fáciles de diferenciar de otras Chalcidoidea porque poseen un mesonoto cóncavo. Cuerpo alargado con brillo metálico. Algunas especies carecen de alas o las tienen muy reducidas. Tienen la tendencia desusada de arquear el cuerpo hacía arriba después de muertas, con la cabeza y el metasoma prácticamente tocándose por encima del tórax.
Eupelmidae es una familia de avispas parasíticas de la superfamilia Chalcidoidea. Posiblemente se trata de un grupo polifilético, aunque las subamilias parecen ser monofiléticas. Es posible que se las eleve al rango de familias en el futuro. De acuerdo con la clasificación actual hay 905 especies descritas en 45 géneros. Las larvas de la mayoría son parasitoides, especialmente de larvas de escarabajos, aunque también atacan otros huéspedes, incluyendo arañas. Algunas especies parasitan una gran variedad de especies. Su biología varía mucho. Algunas parasitan huevos, otras larvas y aun otras son hiperparasíticas (usan otros parásitos como huéspedes). Se encuentran en todos los continentes y en todos tipos de hábitats.
Tienen apariencia variada, aunque la mayoría son relativamente fáciles de diferenciar de otras Chalcidoidea porque poseen un mesonoto cóncavo. Cuerpo alargado con brillo metálico. Algunas especies carecen de alas o las tienen muy reducidas. Tienen la tendencia desusada de arquear el cuerpo hacía arriba después de muertas, con la cabeza y el metasoma prácticamente tocándose por encima del tórax.
Les Eupelmidae sont une famille d'hyménoptères de la super-famille des Chalcidoidea, dont les espèces sont des parasitoïdes de divers ordres d'insectes ou, pour certains, d'araignées.
Elle se divise en trois sous-familles[1], une soixantaine de genres et plus de 900 espèces décrites[2]. Eupelmus est le genre type.
Le Eupelmidae présentent un corps allongé (1,3 à 7,5 mm), à éclat métallique le plus souvent noir, parfois orange ou jaune.
Les antennes sont en massue ovoïde, le mésonotum est plus ou moins saillant, sa partie centrale est concave ou creusée de plusieurs sillons. Les ailes sont réduites, la tarière est droite et rigide mais ne dépassant pas en longueur celle du corps. Le mâle a souvent des antennes ramifiées. Ils sont proches des Encyrtidae :
Sous-famille Eupelminae, la plus fréquente :
Ce sont des endoparasites larvaires de lépidoptères, homoptères, hyménoptères, coléoptères, neuroptères, orthoptères ainsi que de blattes. Des espèces sont prédatrices d'œufs ou de larves d'insectes ou d'araignées.
Quelques-uns sont endoparasitoïdes d'œufs de lépidoptères, orthoptères et hémiptères (Anastatus) et de Mantispidae. La plupart sont solitaires, certains sont grégaires, en majorité ectoparasitoïdes.
Plusieurs espèces parasitent des oothèques de blattes : Anastatus blattidifurax, Anastatus tenuipes, Anastatus floridanus, Anastatus umae, Eupelmus atriflagellum et Solindenia picticornis.
Leur fécondité est faible, (20 à 50 œufs) et leur développement demande de 12 à 30 jours.
Ils sont bons sauteurs. Ils sont peu spécifiques[Quoi ?].
Selon BioLib (20 juin 2021)[1] :
Selon GBIF (20 juin 2021)[2] :
Les Eupelmidae sont une famille d'hyménoptères de la super-famille des Chalcidoidea, dont les espèces sont des parasitoïdes de divers ordres d'insectes ou, pour certains, d'araignées.
Elle se divise en trois sous-familles, une soixantaine de genres et plus de 900 espèces décrites. Eupelmus est le genre type.
Gli Eupelmidi (Eupelmidae Walker, 1833) costituiscono una famiglia di insetti (Hymenoptera Chalcidoidea) comprendente specie parassitoidi.
Gli Eupelmidi rappresentano un raggruppamento che mostra affinità morfologiche con le famiglie dei Tanaostigmatidi e degli Encirtidi. In particolare, queste tre famiglie si distinguono da tutti gli altri Calcidoidi per presentare, nelle femmine, le mesopleure largamente sviluppate, convesse e prive di solchi. Negli altri Calcidoidi invece è presente un solco in cui s'inserisce la coxa. Nell'ambito di queste famiglie altri caratteri morfologici permettono di discernere le femmine degli Eupelmidi.
I caratteri maschili sono invece più generici e i maschi degli Eupelmidi si confondono facilmente con quelli degli Pteromalidi e delle altre citate famiglie.
Gli Eupelmidi hanno un corpo di dimensioni variabili. La testa porta antenne con un anello e funicolo composto da sette articoli.
Il torace ha le mesopleure grandi e convesse e prive di solchi, articolate nel loro margine posteriore con le coxe. Lo scuto delle femmine è piatto o concavo, mentre nei maschi è spesso convesso. Le zampe presentano un robusto sperone all'estremità distale. Le ali sono ben sviluppate, ma sono frequenti anche specie microattere o attere. La vena marginale decorre per circa un terzo della lunghezza dell'ala.
L'addome è subsessile a causa del ridotto sviluppo del peziolo.
Gli Eupelmidi sono in generale ectoparassiti solitari di stadi preimmaginali di altri insetti, appartenenti ad una larga gamma di ordini e abitudini alimentari. Piuttosto frequenti sono i casi di iperparassitismo. Fra questi si cita l'antagonismo dell'Eupelmus urozonus nei confronti dell'Opius concolor (Hymenoptera Braconidae) con la larva della mosca delle olive come ospite primario.
Oltre i casi citati, nell'ambito degli Eupelmidi si riscontra una certa eterogeneità biologica che riguarda però piccoli raggruppamenti. Alcuni Eupelmidi sono endoparassiti, altri sono predatori oofagi a spese di altri insetti o di ragni oppure endoparassiti oofagi che si sviluppano all'interno delle uova di Lepidotteri, Ortotteri e Rincoti. Infine sono citati anche casi di multiparassitismo con larve ectoparassite gregarie che si sviluppano a spese delle pupe di Ditteri all'interno del pupario.
L'attuale classificazione suddivide gli Eupelmidi in tre sottofamiglie, comprendenti nel complesso 45 generi con circa 900 specie distribuite in tutto il mondo. Dal punto di vista filogenetico la famiglia sarebbe un raggruppamento parafiletico mentre le sottofamiglie rappresentano dei cladi monofiletici perciò è presumibile che in futuro saranno elevate al rango di famiglia.
Gli Eupelmidi (Eupelmidae Walker, 1833) costituiscono una famiglia di insetti (Hymenoptera Chalcidoidea) comprendente specie parassitoidi.
Eupelmidae zijn een familie van parasitaire wespen in de superfamilie bronswespen (Chalcidoidea). De groep is schijnbaar polyphyletisch, hoewel de verschillende onderfamilies elk monophyletisch kunnen zijn en in de nabije toekomst kunnen worden opgewaardeerd naar familiestatus. Momenteel zijn er 905 soorten in 45 geslachten beschreven en benoemd. De larves van de meeste zijn hoofdzakelijk parasitoïden en komen vooral voor op keverlarves, hoewel er ook andere gastheren worden aangevallen, waaronder spinnen. De details van de levensgeschiedenis kunnen variabel zijn (sommige soorten vallen bijvoorbeeld eieren aan en andere zijn hyperparasieten). Ze kunnen overal ter wereld in vrijwel alle habitats worden gevonden.
Ze zijn vrij verschillend in uiterlijk, hoewel een groot aantal soorten relatief makkelijk is te onderscheiden van andere Chalcidoidea door het bezit van een mediaal concaaf mesonotum. Ze hebben ook de ongebruikelijke neiging om hun lichaam sterk naar boven te buigen wanneer ze sterven. Daardoor raken de kop en het achterlijf elkaar bijna boven de thorax.
Eupelmidae zijn een familie van parasitaire wespen in de superfamilie bronswespen (Chalcidoidea). De groep is schijnbaar polyphyletisch, hoewel de verschillende onderfamilies elk monophyletisch kunnen zijn en in de nabije toekomst kunnen worden opgewaardeerd naar familiestatus. Momenteel zijn er 905 soorten in 45 geslachten beschreven en benoemd. De larves van de meeste zijn hoofdzakelijk parasitoïden en komen vooral voor op keverlarves, hoewel er ook andere gastheren worden aangevallen, waaronder spinnen. De details van de levensgeschiedenis kunnen variabel zijn (sommige soorten vallen bijvoorbeeld eieren aan en andere zijn hyperparasieten). Ze kunnen overal ter wereld in vrijwel alle habitats worden gevonden.
Ze zijn vrij verschillend in uiterlijk, hoewel een groot aantal soorten relatief makkelijk is te onderscheiden van andere Chalcidoidea door het bezit van een mediaal concaaf mesonotum. Ze hebben ook de ongebruikelijke neiging om hun lichaam sterk naar boven te buigen wanneer ze sterven. Daardoor raken de kop en het achterlijf elkaar bijna boven de thorax.
Eupelmidae er en gruppe som hører til blant parasittvepsene og er en familie av årevingene. Gruppen omfatter rundt 900 kjente arter fordelt på rundt 45 slekter. Det er funnet 110 arter i Europa, og man regner med at den kan være ti i Norge.
Små snylteveps, gjerne metallisk fargede. Mange er lette å kjenne igjen ved at midt-delen av forkroppen (thorax) er nedsenket slik at det dannes en grop midt på ryggen. De krøller seg gjerne sammen når de dør, slik at døde eksemplarer ofte er mer eller mindre sammenrullet. Antennene har 9-10 ledd. Hodet er middelsstort, kortere enn bredt, med tre fasettøyne i pannen. Det er tydelig avdelt fra forkroppen ved en smal «hals». Hunnene har en stor, udelt plate (mesopleuron) på sidene av forkroppen, hos hannene er denne vanligvis delt i to. Vingene er avrundede, forvingen har en åre langs framkanten (costa) i de innerste 2/3, denne ender i et lite vingemerke (pterostigma). Noen arter er helt vingeløse. Bakkroppen er trykt tett inntil forkroppen, «vepsetaljen» (petiolus) er nesten usynlig. Hunnen har et langt eggleggingsrør (ovipositor), noen ganger lenger enn kroppen.
De fleste er parasitoider som angriper larver av biller, men de kan også snylte på andre insektgrupper og edderkopper. Noen er parasitter på insekt-egg, og noen er hyperparasitoider, det vil si at de snylter på andre parasitoider. Eupelmidene har en unik muskelgruppe som gjør at de kan foreta høye, eksplosive hopp. Stor muskler i thorax spenner en blokk av resilin, et meget elastisk protein som virker som en oppvundet fjær. Når denne utløses, drar resilinet thorax sammen slik at den krummer seg opp ved at grensen mellom scutum og scutellum bøyes. Dette fører til at en senelignende muskel drar midthoftene (mesocoxae) sammen, og midt-beina retter seg plutselig ut. Det er også dette systemet som gjør at de gjerne krøller seg sammen etter at de er døde.
Eupelmidae er en gruppe som hører til blant parasittvepsene og er en familie av årevingene. Gruppen omfatter rundt 900 kjente arter fordelt på rundt 45 slekter. Det er funnet 110 arter i Europa, og man regner med at den kan være ti i Norge.
Латинское название Eupelmidae Walker, 1833 ITIS 153952 NCBI 7430
Эвпельмиды[1] (лат. Eupelmidae) — семейство паразитических наездников надсемейства Chalcidoidea подотряда Стебельчатобрюхие отряда Перепончатокрылые насекомые. Размеры мелкие (1—5 мм). Крылья с сильно редуцированным жилкованием.
Паразиты Lepidoptera, орехотворок, Coleoptera, Hemiptera, паукообразных[2].
750 видов, 45 родов, 3 подсемейства. Впервые выделены как отдельная группа английским энтомологом Френсисом Уокером (Francis Walker, 31.7.1809 — 5.10.1874) в 1833 году[3][4].
Эвпельмиды (лат. Eupelmidae) — семейство паразитических наездников надсемейства Chalcidoidea подотряда Стебельчатобрюхие отряда Перепончатокрылые насекомые. Размеры мелкие (1—5 мм). Крылья с сильно редуцированным жилкованием.
