Astragalus australis (L.) Lam.

Astragalus australis, ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia de les lleguminoses. Ye orixinaria d'Eurasia.^[1]

Flores

Distribución

Ye una planta yerbácea perennifolia que s'atopa n'Austria, Bulgaria, República Checa, Eslovaquia, l'antigua Yugoslavia, Francia, Alemaña, Italia, Polonia, Rumanía, España, Suiza, Ucraína, Kazakstán y Mongolia.

Taxonomía

Astragalus alpinus describióse por (L.) Lam. y espublizóse en Flore Françoise 2: 637. 1778[1779].^[2]

Etimoloxía

Astragalus: nome xenéricu deriváu del griegu clásicu άστράγαλος y depués del Llatín astrăgălus aplicáu yá na antigüedá, ente otres coses, a delles plantes de la familia Fabaceae, por cuenta de la forma cúbica de les sos granes asemeyaes a un güesu del pie.^[3]

alpinus: epítetu llatín que significa "del sur".^[4]

Sinonimia

• Astragalus gerardii (Vill.) Janka
• Astragalus helveticus (Hartmann) O.Schwarz
• Astragalus krajinae Domin
• Astragalus vaginatus sensu auct.
• Colutea australis (L.) Lam.
• Colutea glabra (Clarion) Poir.
• Phaca australis L.
• Phaca australis var. cenisia Gaudin
• Phaca australis var. rubra Gaudin
• Phaca gerardii Vill.
• Phaca glabra Clarion
• Phaca halleri Vill.

Ver tamién

• Terminoloxía descriptiva de les plantes
• Cronoloxía de la botánica
• Historia de la Botánica
• Carauterístiques de les fabacees

Referencies

Bibliografía

1. Greuter, W. et al. (Eds.) (1989) Med-Checklist Vol. 4 (published)
2. Heywood, V.H. & Ball, P.W. (1968) Leguminosae. In: Flora Europaea Vol. 2. ed. Tutin, T.G. et al.
3. Monnet de Lamarck, J.B.A.P. (1778) Fl. Fr. Vol. 2
4. Pratov, O.P. (1981) In: Conspectus Florae Asiae Mediae, Vol. 6. Taschkent. (Rus)
5. Podlech, D. (1996) Comments on Galegeae - European. Report produced for ILDIS.
6. Roskov Yu. R. (2005) Editorial scrutiny: Northern Eurasia data Import (unpubl.)
7. Vassiljeva, L.I. (1987) In Flora Partis Europaeae URSS. Vol. 6. Leningrad. (Rus).
8. Sytin, A.K. (1997) Editing data for CD publication.
9. Hess, H.Y. et al. (0) Flora Der Schweiz, Band 2. Birkhauser.
10. Pignatti, S. (1982) Flora Italica. Edagicole, Bologna.
11. Jordanov, D. (ed.) (1976) Flora Reipublicae Popularis Bulgaricae Vol. 6.
12. Bolos, O. de & Vigo, J. (1984) Flora dels Paisos Catalans Vol. 1
13. Grubov, V.I. (1982) Key to the vascular plants of Mongolia. Leningrad. (Rus)
14. Bochkin, V.D. (1994) Information from MHA Herbarium (Moscow, Russia).
15. Kagalo, A.A. (1994) Special checking of Leguminosae of Western Ukraine.
16. Visyulina, O.D. (1954) Leguminosae. In: Flora URSR, Vol. 6. Kiev. (Ukr)
17. Gontscharov, N. & Borissova, A. (1946) In: Flora URSS, Vol. 12. Mosqua, Leningrad. (Rus)

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Astragalus australis .

• USDA, NRCS. 2006. The PLANTS Database, 6 March 2006 (http://plants.usda.gov).
• Fl. franç. 2:637. 1779
• USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]. [1]

Der Südliche Tragant (Astragalus australis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Tragant (Astragalus) in der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae).

Beschreibung

Illustration aus Atlas Alpenflora

Einseitswendiger, traubiger Blütenstand

Südlicher Tragant (Astragalus australis)

Der Südliche Tragant ist eine ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 5 bis 30 Zentimetern erreicht. Der Stängel ist niederliegend bis aufsteigend. Die gefiederten Blattspreiten besitzen selten drei, meist vier bis sieben Fiederpaare. Die Fiederblättchen sind schmal-elliptisch bis lanzettlich.

Blütezeit ist Mai von bis Juni. Die Blüten stehen in einem gedrungenen, mehr oder weniger einseitswendigen, traubigen Blütenstand zusammen. Die zwittrigen Blüten sind zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die Blütenkrone ist gelblich-weiß mit violetter Schiffchenspitze, zuweilen sind auch die Fahne und die Flügel violett. Die Flügel sind vorne tief zweilappig bis ausgerandet.

Die Hülsenfrucht ist aufgeblasen und kahl.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 32 oder 48.^[1]

Vorkommen

In Mitteleuropa ist der Südliche Tragant in den nördlichen und südlichen Kalkalpen selten und in den Zentralalpen kommt er auf kalkhaltigem Gestein vereinzelt vor. Er ist insgesamt in Mitteleuropa eine sehr seltene Pflanzenart. Er steigt in den Alpen örtlich bis in Höhenlagen von über 2500 Meter. In den Allgäuer Alpen steigt er bis zu 2200 Meter Meereshöhe auf.^[2] Auf der Balkanhalbinsel ist der Südliche Tragant im Maglić, Durmitor, den Prokletije, der Šar planina sowie im Pirin verbreitet.^[3]

Der Südliche Tragant gedeiht am besten auf lockeren, steinigen oder mergeligen Böden, die etwas kalkhaltig und tonig sein sollten. Er besiedelt schüttere alpine Rasen, Schutthalden und Moränen. Er ist eine Charakterart des Elynetum.^[1]

Taxonomie

Die Erstveröffentlichung erfolgte unter dem Namen (Basionym) Phaca australis durch Carl von Linné. Die Neukombination zu Astragalus australis (L.) Lam. wurde durch Jean Baptiste de Monnet de Lamarck veröffentlicht. Ein weiteres Synonym für Astragalus australis (L.) Lam. ist Astragalus helveticus (Hartm.) O.Schwarz.

Literatur

• Otto Schmeil, Jost Fitschen (Begr.), Siegmund Seybold: Die Flora von Deutschland und der angrenzenden Länder. Ein Buch zum Bestimmen aller wild wachsenden und häufig kultivierten Gefäßpflanzen. 95. vollst. überarb. u. erw. Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2011, ISBN 978-3-494-01498-2.
• Henning Haeupler, Thomas Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands (= Die Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Band 2). 2., korrigierte und erweiterte Auflage. Herausgegeben vom Bundesamt für Naturschutz. Ulmer, Stuttgart 2007, ISBN 978-3-8001-4990-2.
• Dietmar Aichele, Heinz-Werner Schwegler: Die Blütenpflanzen Mitteleuropas. Franckh-Kosmos-Verlag, 2. überarbeitete Auflage 1994, 2000, Band 2, ISBN 3-440-08048-X.

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b} Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. 8. Auflage. Stuttgart, Verlag Eugen Ulmer, 2001. Seite 601–602. ISBN 3-8001-3131-5
2. ↑ Erhard Dörr, Wolfgang Lippert: Flora des Allgäus und seiner Umgebung. Band 2, IHW, Eching 2004, ISBN 3-930167-61-1, S. 140.
3. ↑ Snežana Vukojičić 2009: Glacijalni relikti u orofitskoj flori Srbije, Crne gore i Makedonije. Dissertation, Universität von Belgrad, Biologische Fakultät (Univerzitet u Beogradu, Biološki Fakultet).

Wikimedia Commons has media related to Astragalus australis.

Astragalus australis is a species of flowering plant in the legume family known by the common name Indian milkvetch. It is native to much of the Northern Hemisphere, including northern North America, Europe, and temperate Asia.^[1]

Description

This plant produces spreading and erect stems up to 25 centimeters tall from a caudex. The stems have a dense coat of hairs and have leaves alternately arranged. Each leaf is up to 3 to 4 centimeters long and is made up of leaflets measuring a few millimeters in length. The leaflets are covered in ashy gray hairs. The inflorescence is a raceme of up to 15 flowers with petals that are greenish, white, purplish, or pinkish with green veins and purple tips. The fruit is a hairless legume pod that matures deep red in color and measures up to 2.6 centimeters in length. It contains up to 12 seeds.^[2][3]

Ecology

This plant grows as far north as Banks Island in the Canadian Arctic Archipelago. It grows at the seaside, often on gravelly ridges.^[2]

This plant was used for food by the Cree and Stone peoples of North America.^[2]

Varieties of this plant include the rare var. olympicus, Cotton's milkvetch, which is endemic to the Olympic Mountains of Washington in the United States.^[4] It grows on subalpine mountain ridges with sparse vegetation.^[5]

References

Astragalus australis, es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia de las leguminosas. Es originaria de Eurasia.^[1]​

Flores

Distribución

Es una planta herbácea perennifolia que se encuentra en Austria, Bulgaria, República Checa, Eslovaquia, la antigua Yugoslavia, Francia, Alemania, Italia, Polonia, Rumania, España, Suiza, Ucrania, Kazajistán y Mongolia.

Taxonomía

Astragalus alpinus fue descrita por (L.) Lam. y publicado en Flore Françoise 2: 637. 1778[1779].^[2]​

Etimología

Astragalus: nombre genérico derivado del griego clásico άστράγαλος y luego del Latín astrăgălus aplicado ya en la antigüedad, entre otras cosas, a algunas plantas de la familia Fabaceae, debido a la forma cúbica de sus semillas parecidas a un hueso del pie.^[3]​

alpinus: epíteto latino que significa "del sur".^[4]​

Sinonimia

• Astragalus gerardii (Vill.) Janka
• Astragalus helveticus (Hartmann) O.Schwarz
• Astragalus krajinae Domin
• Astragalus vaginatus sensu auct.
• Colutea australis (L.) Lam.
• Colutea glabra (Clarion) Poir.
• Phaca australis L.
• Phaca australis var. cenisia Gaudin
• Phaca australis var. rubra Gaudin
• Phaca gerardii Vill.
• Phaca glabra Clarion
• Phaca halleri Vill.

Referencias

Astragalus australis, l'Astragale austral, est une espèce végétale de la famille des Fabaceae. Elle est d’origine eurasiatique.

Description

Cet astragale est une plante herbacée pérenne.

Répartition et habitat

Elle pousse en Asie (Kazakhstan, Mongolie), en Europe (Allemagne, Autriche, Bulgarie, Espagne, ex-Yougoslavie, France, Italie, Pologne, Slovaquie, Roumanie, Suisse et Ukraine), et également en Amérique du Nord (Québec).

Nomenclature et systématique

Cette espèce a reçu d'autres appellations, synonymes mais non valides :

• Astragalus gerardii (Vill.) Janka
• Astragalus helveticus (Hartmann) O. Schwarz
• Astragalus krajinae Domin
• Astragalus vaginatus sensu auct.
• Colutea australis (L.) Lam.
• Colutea glabra (Clarion) Poir.
• Phaca australis L.
• Phaca gerardii Vill.
• Phaca glabra Clarion
• Phaca halleri Vill.

Notes et références

Awstralski kozync (Astragalus australis) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).

ilustracija

Wopis

Stejnišćo

Rozšěrjenje

Wužiwanje

Synonymy

• Astragalus aboriginorum Richards.
• Astragalus forwoodii S. Wats.
• Astragalus linearis (Rydb.) Porsild
• Astragalus richardsonii Sheldon
• Astragalus scrupulicola Fern. & Weatherby
• Atelophragma aboriginorum (Richards.) Rydb.

Nóžki

1. ↑ W internetowym słowniku: Tragant

Žórła

• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy

• USDA plants database (jendź.)

Tutón nastawk je hišće zarodk wo botanice. Móžeš pomhać jón dale redigować. K tomu stłóč na «wobdźěłać».

Jeli eksistuje w druhej rěči hižo bóle wuwity nastawk ze samsnej temu, potom přełožuj a dodawaj z njeho.

---

Jeli nastawk ma wjace hač jedyn njedostatk, wužiwaj prošu předłohu {{Předźěłuj}}. Nimo toho so awtomatisce kategorija Kategorija:Zarodk wo botanice doda.

Astragalus australis adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Fabaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Fabales. Spesies Astragalus australis sendiri merupakan bagian dari genus Astragalus. ^[1] Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh (L.) Lam..

Referensi

Traganek jasny^[3] (Astragalus australis (L.) Lam.) – gatunek rośliny należący do rodziny bobowatych. Łacińska nazwa rodzaju pochodzi od greckiego słowa astragalos oznaczającego kostkę do gry i odnosi się do kształtu nasion^[4].

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w Azji (Syberia, Rosja, Mongolia), środkowej, wschodniej i południowej Europie oraz w Ameryce Północnej (Kanada i północne i wschodnie obszary USA)^[5]. Gatunek występujący w subarktycznej strefie klimatycznej^[6]. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach i Pieninach. Z Tatr podany był z następujących stanowisk: Kominiarski Wierch, Stoły, Raptawicka Grań, Raptawicka Turnia, Wąwóz Kraków, Pisaniarski Żleb, Wysoka Turnia, Rzędy Tomanowe, Ciemniak od strony Rzędów, Gładkie Upłaziańskie, Twardy Upłaz, Chuda Turnia, Mała Świstówka, Wielka Świstówka nad Wantulami, Długi Giewont, Łysanki, Kalacki Upłaz, Wielki Giewont, Mały Giewont, Dolina Mułowa^[6]. W Pieninach występuje tylko w najwyższych, skalistych partiach Trzech Koron na wysokości 845–980 m^[6].

Został znaleziony w kopalnej florze w Krościenku. Występował tutaj w tundrze w okresie zlodowaceń^[4].

Morfologia

Pokrój

Roślina o płożącej się i łukowato podnoszącej się łodydze i zdrewniałym korzeniu. Wysokość 10–20 cm. Roślina owłosiona, wszystkie włoski są pojedyncze^[7].

Liście

Pierzasto–złożone z 4–8 par wąskoeliptycznych lub podłużnie lancetowatych listków. Na spodniej stronie są rzadko, biało owłosione. Dolne przylistki są podługowate lub eliptyczne i zrosłe z sobą, górne są lancetowate i przeważnie wolne^[6][7].

Kwiaty

Zebrane w 6–15 kwiatowe grono, wraz z szypułką dłuższe od liścia, z kąta którego wyrasta. Kielich jest przylegająco, czarniawo owłosiony. Korona biaława, z lekkim żółtym odcieniem i fioletowym szczytem łódeczki. Skrzydełka są dwudzielne, blaszka żagielka odgięta w górę^[4]. Słupek nagi.

Owoc

Podłużnie eliptyczny, nagi strąk na trzonku do dwóch razy dłuższym od kielicha. Ma długość do 2,5 cm i zawiera nerkowate nasiona^[7].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w murawach na skałach i upłazach, głównie o ekspozycji południowej i południowo-zachodniej, rzadko północnej, spotkać go można także na piargach u podnóży skał. W Tatrach występuje wyłącznie na wapiennym podłożu^[6]. Najwyżej występuje na Wielkim Giewoncie (1890 m n.p.m.). Kwitnie w czerwcu i lipcu. Rozmnaża się przez nasiona, zawiązuje ich dość dużo. Podczas wilgotnego lata w 2001 w Pieninach nasiona kiełkowały w strąku^[6]. Liczba chromosomów 2n = 48^[6]. Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Seslerietea variae^[8].

Występuje w dwu odmianach^[5]:

• Astragalus australis var. australis (syn. Phaca australis L.)
• Astragalus australis var. olympicus Isely (syn. A. olympicus Cotton)

W Polsce występuje tylko odmiana australis.

Galeria zdjęć

Morfologia

Kwiatostan

Pokrój

Strąki

Kwiaty

Zobacz też: Flora Tatr.

Zagrożenia i ochrona

Kategorie zagrożenia gatunku:

• Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)^[9]: R (rzadki, potencjalnie zagrożony); 2016: VU (narażony)^[10]
• Kategoria zagrożenia w Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Roślin: VU (vulnerable, narażony)^[11]

Występuje wyłącznie na chronionych obszarach parków narodowych: Pienińskiego i Tatrzańskiego i w obydwu tych parkach znajduje się na liście gatunków specjalnej troski. Największym zagrożeniem jest niszczenie jego stanowisk znajdujących się przy szlakach turystycznych (poprzez zadeptywanie lub zbieranie roślin przez kolekcjonerów). Aby zminimalizować to zagrożenie w obrębie Trzech Koron w Pieninach w 2001 zmodyfikowano dojście do galerii widokowej na tym szczycie^[6]. Jest też uprawiany w Górskim Ogrodzie Botanicznym PAN w Zakopanem, Ogrodzie Botanicznym w Warszawie i w ogródku przy budynku dyrekcji Pienińskiego Parku Narodowego^[6].

Przypisy

Astragalus australis là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (L.) Lam. miêu tả khoa học đầu tiên.^[1]

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Astragalus australis tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Astragalus australis tại Wikispecies