nomes no trilho de navegação
Lann-ki (Ulex gallii) a zo plant e-touez kerentiad ar Fabaceae.
Llysieuyn blodeuol (neu legume) yw Eithinen fân eithin mân sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Fabaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ulex gallii a'r enw Saesneg yw Western gorse.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Eithin y Mynydd, Dwarfor, Eithin Ffreinig.
Eraill yn yr un teulu yw: ffa soya (Glycine max), y ffa cyffredin (Phaseolus), pys gyffredin (Pisum sativum), chickpea (Cicer arietinum), cnau mwnci (Arachis hypogaea), pys per (Lathyrus odoratus) a licrs (Glycyrrhiza glabra).
Llysieuyn blodeuol (neu legume) yw Eithinen fân eithin mân sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Fabaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ulex gallii a'r enw Saesneg yw Western gorse. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Eithin y Mynydd, Dwarfor, Eithin Ffreinig.
Eraill yn yr un teulu yw: ffa soya (Glycine max), y ffa cyffredin (Phaseolus), pys gyffredin (Pisum sativum), chickpea (Cicer arietinum), cnau mwnci (Arachis hypogaea), pys per (Lathyrus odoratus) a licrs (Glycyrrhiza glabra).
Ulex gallii, the western gorse or dwarf furze[1] is an evergreen shrub in the pea family (Fabaceae), native to the Atlantic coasts of western Europe: southern Scotland, England, Wales, Ireland, the Isle of Man, western France and the northern coast of Spain.
It favours acidic heathy soils and is frequently found in exposed maritime and montane environments. It is more common in the west of its distribution; in eastern England it is replaced in similar habitats by the closely related Dwarf Furze (Ulex minor), with very little overlap in the distribution of the two species.
Ulex gallii is usually 10 to 50 centimetres (4 to 20 in) tall although it may grow up to 2 metres (7 ft). The stems are modified into spines, mostly about 1 centimetre (0.4 in) long, but with some regularly spaced recurved spines of about 3 centimetres (1 in). Like other members of the genus Ulex it has trifoliate leaves as a seedling, but later the leaves are reduced to small scales or spines. The stems are green, and almost wholly replace the leaves as the plant's functioning photosynthetic organs.
The flowers are yellow, 1 to 2 centimetres (0.4 to 0.8 in) long, with the typical pea-flower structure; they are produced principally in the late summer and autumn, rarely before July. The fruit is a legume (pod), partly enclosed by the pale brown remnants of the flower.
Like many species of gorse, it can grow as a fire-climax plant, which readily catches fire but re-grows from the roots after the fire; the seeds are also adapted to germinate after slight scorching by fire.
Ulex gallii, the western gorse or dwarf furze is an evergreen shrub in the pea family (Fabaceae), native to the Atlantic coasts of western Europe: southern Scotland, England, Wales, Ireland, the Isle of Man, western France and the northern coast of Spain.
Ulex gallii growing on the flanks of Snowdon It favours acidic heathy soils and is frequently found in exposed maritime and montane environments. It is more common in the west of its distribution; in eastern England it is replaced in similar habitats by the closely related Dwarf Furze (Ulex minor), with very little overlap in the distribution of the two species.
Ulex gallii is usually 10 to 50 centimetres (4 to 20 in) tall although it may grow up to 2 metres (7 ft). The stems are modified into spines, mostly about 1 centimetre (0.4 in) long, but with some regularly spaced recurved spines of about 3 centimetres (1 in). Like other members of the genus Ulex it has trifoliate leaves as a seedling, but later the leaves are reduced to small scales or spines. The stems are green, and almost wholly replace the leaves as the plant's functioning photosynthetic organs.
The flowers are yellow, 1 to 2 centimetres (0.4 to 0.8 in) long, with the typical pea-flower structure; they are produced principally in the late summer and autumn, rarely before July. The fruit is a legume (pod), partly enclosed by the pale brown remnants of the flower.
Like many species of gorse, it can grow as a fire-climax plant, which readily catches fire but re-grows from the roots after the fire; the seeds are also adapted to germinate after slight scorching by fire.
Ulex gallii
L'ajonc de Le Gall (Ulex gallii) est une espèce de plantes dicotylédones de la famille des Fabaceae, originaire d'Europe occidentale. Ce sont de petits arbrisseaux épineux, d'environ 50 cm de haut, à feuilles persistantes, qui croissent dans les milieux maritimes des côtes de l'Atlantique de l'Écosse à l'Espagne.
L'espèce a été décrite par Planchon en 1849 dans les Annales des Sciences naturelles de Paris (Ser. 3,11 : 213).
Il doit son épithète spécifique, gallii » à Nicolas Joseph Marie Le Gall de Kerinou qui avait le premier distingué cet ajonc de l'ajonc de Provence, mais qui n'avait pu faire paraître l'ouvrage dans lequel il décrivait la nouvelle espèce avant que Planchon ne la décrive en 1849.
C'est une espèce des landes mésophiles, intermédiaire entre l'ajonc d'Europe et l'ajonc nain. Il pousse fréquemment en association avec la bruyère cendrée et la bruyère callune.
En France :
Cet arbrisseau mesure de 50 cm à 1,5 m, et jusqu'à une trentaine de cm de hauteur dans les milieux exposés (falaises et bord de mer venteux). Il est très ramifié-diffus, à rameaux peu velus, à épines dures (correspondant à des feuilles modifiées[2]) et plus fournies que Ulex europaeus.
Les feuilles sont linéaires-lancéolées.
Les fleurs sont jaunes à jaune-orangé ; proportionnellement grandes (à peu près aussi grandes que celles de l'ajonc d'Europe ; 12-13 mm de long), au calice pubescent à poils appliqués ; aux ailes un peu plus longues, rarement plus courtes que la carène. la floraison a lieu de juillet à novembre.
Fruit : c'est une gousse venue, oblongue, large de 5 mm contenant 6 graines.
Ulex gallii
L'ajonc de Le Gall (Ulex gallii) est une espèce de plantes dicotylédones de la famille des Fabaceae, originaire d'Europe occidentale. Ce sont de petits arbrisseaux épineux, d'environ 50 cm de haut, à feuilles persistantes, qui croissent dans les milieux maritimes des côtes de l'Atlantique de l'Écosse à l'Espagne.
L'espèce a été décrite par Planchon en 1849 dans les Annales des Sciences naturelles de Paris (Ser. 3,11 : 213).
O Junco de Le Gall é o nome vernacular da espécie Ulex gallii da família das Fabaceae, subfamília das Faboideae.
Foi descrito por Planchon em 1849 nos Anais de Ciências Naturais de Paris (Ser. 3,11 : 213).
É um arbusto perene da família das Fabaceae, nativa do sul da Escócia, Inglaterra, Irlanda, País de Gales, França e noroeste da Espanha (Galiza). É encontrada geralmente nas regiões quentes com solos ácidos e, frequentemente em ambientes marítimos e de montanhas.
Cresce até 90 cm de altura. As hastes novas são verdes, com folhas modificadas de 1 a 3 cm de comprimento. A flor é amarela, 1 a 2 cm de comprimento, com a estrutura típica de uma ervilha.
A fruta é um legume ( vagem ), parcialmente incluído na região marron pálida da flor.
Como toda a espécie de junco, é uma planta cujas raizes rebrotam após o uso do fogo. Suas sementes são adaptadas também para germinarem quando ligeiramente chamuscadas.
O nome cientifico da espécie (gallii) deve-se Nicolas Joseph Marie Le Gall, quem foi o primeiro a diferenciar este junco do junco da Provença. Porém, não conseguiu publicar a descoberta antes que Planchon a descrevesse em 1849. De qualquer modo, Planchon dedicou-lhe o nome científico da nova espécie.
O Junco de Le Gall é o nome vernacular da espécie Ulex gallii da família das Fabaceae, subfamília das Faboideae.
Foi descrito por Planchon em 1849 nos Anais de Ciências Naturais de Paris (Ser. 3,11 : 213).
É um arbusto perene da família das Fabaceae, nativa do sul da Escócia, Inglaterra, Irlanda, País de Gales, França e noroeste da Espanha (Galiza). É encontrada geralmente nas regiões quentes com solos ácidos e, frequentemente em ambientes marítimos e de montanhas.
Cresce até 90 cm de altura. As hastes novas são verdes, com folhas modificadas de 1 a 3 cm de comprimento. A flor é amarela, 1 a 2 cm de comprimento, com a estrutura típica de uma ervilha.
A fruta é um legume ( vagem ), parcialmente incluído na região marron pálida da flor.
Como toda a espécie de junco, é uma planta cujas raizes rebrotam após o uso do fogo. Suas sementes são adaptadas também para germinarem quando ligeiramente chamuscadas.
O nome cientifico da espécie (gallii) deve-se Nicolas Joseph Marie Le Gall, quem foi o primeiro a diferenciar este junco do junco da Provença. Porém, não conseguiu publicar a descoberta antes que Planchon a descrevesse em 1849. De qualquer modo, Planchon dedicou-lhe o nome científico da nova espécie.
Ulex gallii là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Planch. miêu tả khoa học đầu tiên.[1]
.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến tông đậu Genisteae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Ulex gallii là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Planch. miêu tả khoa học đầu tiên.
Ulex gallii Planch.
У́лекс Га́лля, или Утёсник Га́лля (лат. Ulex gallii) — вид цветковых растений рода Улекс (Ulex) семейства Бобовые (Fabaceae).
Вечнозелёный низкорослый кустарник 10—50 см высотой, хотя иногда он дорастает до 2 м. Подобно другим представителям рода Улекс, сначала растение имеет трёхраздельные листья, однако потом они редуцируются в мелкие чешуйки или колючки. Стебли зелёного цвета и почти полностью берут на себя фотосинтетическую функцию листьев.
Цветки жёлтые, 1—2 см длиной, типичного для мотылькового цветка строения. Цветение поздним летом и осенью, редко раньше июля.
Плод — боб, частично закрытый бледно-коричневыми останками цветка.
Улекс Галля произрастает на Атлантическом побережье Западной Европы, в его ареал входят южная Шотландия, Англия, Уэльс, Ирландия, остров Мэн, западная Франция и северо-западная Испания.
Растение предпочитает кислую почву и нередко растёт в морских и горных средах обитания. Наиболее часто вид встречается на западе своего ареала; в восточной Англии он растёт в тех же зонах, что и родственный улекс малый (Ulex minor), и ареалы их частично перекрываются.
Как и другие представители рода Улекс, улекс Галля, хотя его наземная часть сгорает, после пожара вновь отрастает от корня. Семена также приспособлены к прорастанию после небольшого контакта с огнём.
У́лекс Га́лля, или Утёсник Га́лля (лат. Ulex gallii) — вид цветковых растений рода Улекс (Ulex) семейства Бобовые (Fabaceae).
