dcsimg

Associations ( Inglês )

fornecido por BioImages, the virtual fieldguide, UK
Foodplant / miner
larva of Agromyza varicornis mines stem wing of Lathyrus latifolius

Foodplant / internal feeder
larva of Bruchus pisorum feeds within seed of Lathyrus latifolius

Foodplant / saprobe
pseudothecium of Entodesmium niesslianum is saprobic on dead stem of Lathyrus latifolius

Foodplant / saprobe
gregarious, covered but rather prominent pycnidium of Phomopsis coelomycetous anamorph of Phomopsis lathyrina is saprobic on dead pod of Lathyrus latifolius
Remarks: season: 8-9

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
BioImages
projeto
BioImages

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por IABIN
Chile Central
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidad de Santiago de Chile
autor
Pablo Gutierrez
site do parceiro
IABIN

Physical Description ( Inglês )

fornecido por USDA PLANTS text
Perennial, Herbs, Plants with rhizomes or suckers, Nodules present, Stems prostrate, trailing, or mat forming, Stems less than 1 m tall, Stems 1-2 m tall, Climbing by tendrils, Stems solid, Stems or young twigs glabrous or sparsely glabrate, Stems winged or with decurrent stipules, Leaves alternate, Leaves petiolate, Petioles winged, Stipules conspicuous, Stipules green, triangulate to lanceolate or foliaceous, Stipules persistent, Stipules free, Leaves compound, Leaves even pinnate, Leaf or leaflet margins entire, Leaflets opposite, Leaflets 2, Leaves glabrous or nearly so, Flowers in axillary clusters or few-floweredracemes, 2-6 flowers, Inflorescences racemes, Infloresce nce axillary, Bracts very small, absent or caducous, Flowers zygomorphic, Calyx 5-lobed, Calyx glabrous, Petals separate, Corolla papilionaceous, Petals clawed, Petals white, Petals pinkish to rose, Petals blue, lavander to purple, or violet, Banner petal suborbicular, broadly rounded, Wing petals narrow, oblanceolate to oblong, Wing petals auriculate, Wing tips obtuse or rounded, Keel tips obtuse or rounded, not beaked, Stamens 9-10, Stamens diadelphous, 9 united, 1 free, Filaments glabrous, Style flattened, Style hairy, Style hairy on one side only, Style persistent in fruit, Fruit a legume, Fruit unilocular, Fruit freely dehiscent, Fruit elongate, straight, Fruit exserted from calyx, Valves twisting or coiling after dehiscence, Fruit glabrous or glabrate, Fruit 3-10 seeded, Seeds ovoid to rounded in outline, Seed surface wrinkled or rugose, Seeds olive, brown, or black.
licença
cc-by-nc-sa-3.0
compilador
Dr. David Bogler
fonte
Missouri Botanical Garden
fonte
USDA NRCS NPDC
original
visite a fonte
site do parceiro
USDA PLANTS text

Lathyrus latifolius ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

La albejana (Lathyrus latifolius) ye una planta de la familia de les fabacees.[1]

 src=
Flores
 src=
Vista de la planta

Descripción

Planta esguiladora por aciu bilortos, que crez a partir d'un tarmu maderizu soterrañu vertical, d'unos 75 cm, xeneralmente, hasta 150 omás. Los tarmos, ramificaos, con dos ales longitudianles de 1-3 mm d'anchu, tienen fueyes con pie, estremaes en dos segmentos d'hasta 80 mm de llargu, de forma anchamente llanceolaes, con nervios visibles, paralelos en cantu, de color verde azuláu non pelosos, siguíos d'un bilortu, simple o estremáu. Nel tarmu, na base del pie de les fueyes, asítiense unes estípules ovaes, con un rabillu escontra tras, paecíes pero menores que los segmentos de les fueyes. Les flores en primavera y branu. d'hasta 25 mm, crecen nun pequeñu recímanu de llargu pie, (10-20 cm). Son primeru d'un rosa bien claro que depués escurez. El frutu ye un llegume allargada, ensin pelos, d'ente 5-12 mm, con 10-18 granes arrondaes, esplanaes y pardes.[2]

Distribución y hábitat

Orixinaria del sur y centru d'Europa. Llargamente naturalizada.[3] Crez en sebes, terremplénes ferroviarios, yerbazales húmedos, sotus y cantu de montes. Cultívase en xardinería como planta ornamental.

Taxonomía

Lathyrus latifolius foi descritu por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 733. 1753. [4]

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Lathyrus latifolius (Fam. Leguminosae) y táxones infraespecíficos: 2n=14[5]

Etimoloxía

Lathyrus: nome xenéricu deriváu del griegu que se refier a un antiguu nome del "gisante".[6]

latifolius: epítetu llatín que significa "con fueyes anches"[7]

Sinonimia
  • Lathyrus latifolius var. latifolius
  • Lathyrus megalanthus Steud.
  • Lathyrus membranaceus C.Presl
  • Lathyrus sylvestris subsp. latifolius Bonnier & Layens[8]

Nome común

  • Castellanu: albejana basta (2), alvejana bravida, arbejana cantu, arbeyera montesa, arvejana lloca, arvejanas, arverjón, caravalle, crisantelmo, gallinicas (2), gallinos, arbeya de fueya ancha (3), zapatinos del Neñu Jesús .(el númberu ente paréntesis indica les especies que tienen el mesmu nome n'España)[9]

Ver tamién

Referencies

  1. «Lathyrus latifolius». International Legume Database & Information Service. Consultáu'l 9 de marzu de 2015.
  2. (2004) Plantes d'Ávila, la mio ciudá editorial=Ávila:Obra Social Caxa d'Ávila. ISBN 84-96264-09-2.
  3. Polunin, O (1989). Guía fotográfica de les flores monteses d'España y d'Europa. Barcelona:Omega. ISBN 84-282-0857-3.
  4. «Lathyrus latifolius». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 9 de marzu de 2015.
  5. Contribution à la connaissance cytotaxinomique des spermatophyta du Portugal. IV. Leguminosae, suppl. 1 Fernandes, A. & M. F. Santos (1975) Bol. Soc. Brot. ser. 2 49: 173-196
  6. En nomes Botánicos
  7. N'Epítetos Botánicos
  8. «Lathyrus latifolius». The Plant List. Consultáu'l 9 de marzu de 2015.
  9. «Lathyrus latifolius». Real Xardín Botánicu: Proyeutu Anthos. Consultáu'l 9 de marzu de 2015.

Bibliografía

  1. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
  2. CONABIO. 2009. Catálogu taxonómicu d'especies de Méxicu. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  3. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  4. Cronquist, A.J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, Reveal & P. K. Holmgren. 1989. Vascular Plants of the Intermountain West, U.S.A., FABALES. 3B: 1–279. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  5. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  6. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. O.S.. New York Botanical Garden, New York.

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Lathyrus latifolius: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Lathyrus latifolius

La albejana (Lathyrus latifolius) ye una planta de la familia de les fabacees.

 src= Flores  src= Vista de la planta
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Lathyrus latifolius ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Lathyrus latifolius (lat. Lathyrus latifolius) — paxlakimilər fəsiləsinin güllücə cinsinə aid bitki növü.

İstinadlar


Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Lathyrus latifolius: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Lathyrus latifolius (lat. Lathyrus latifolius) — paxlakimilər fəsiləsinin güllücə cinsinə aid bitki növü.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Pèsol bord ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El pèsol bord (Lathyrus latifolius) és una espècie de planta del gènere Lathyrus dins la família de les fabàcies. És una espècie autòctona als Països Catalans (a les Balears només es troba a la Serra de Tramuntana de Mallorca). És originària del de l'Europa Mediterrània i submediterrània però ha passat a altres continents on es fa servir en jardineria (no fa tanta olor com el pèsol d'olor Lathyrus odoratus. A vegades és considerada una mala herba.

Herba enfiladissa robusta glabrescent d'1 a 3 m de llarg. La tija i els pecíols tenen ales el circell està ramificat. Les flors es presenten en raïms de 3 a 15 flors de color rosa les flors fan de 15 a 30 mm. Floreixen de maig a setembre. El fruit és un llegum de 5 a 11 x 0,6 a 1 cm de llarg amb de 10 a 15 llavors.[1] Habita en boscos clars i bardisses, des de 0 a 1500 m d'altitud. Presenta dues varietats: var. latifolius amb folíols lanceolats o linears lanceolats d'1 a 5 cm d'amplada (present també a Mallorca) i var. ensifolius amb folíols de 0,3 a 1 cm d'amplada.

Referències

  1. Bolòs, Oriol; Vigo, Josep. Flora dels Països Catalans. Ed. Barcino. Barcelona, 1984. ISBN 9788472265974.

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons Modifica l'enllaç a Wikidata
Viquiespècies
Viquiespècies
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Pèsol bord: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El pèsol bord (Lathyrus latifolius) és una espècie de planta del gènere Lathyrus dins la família de les fabàcies. És una espècie autòctona als Països Catalans (a les Balears només es troba a la Serra de Tramuntana de Mallorca). És originària del de l'Europa Mediterrània i submediterrània però ha passat a altres continents on es fa servir en jardineria (no fa tanta olor com el pèsol d'olor Lathyrus odoratus. A vegades és considerada una mala herba.

Herba enfiladissa robusta glabrescent d'1 a 3 m de llarg. La tija i els pecíols tenen ales el circell està ramificat. Les flors es presenten en raïms de 3 a 15 flors de color rosa les flors fan de 15 a 30 mm. Floreixen de maig a setembre. El fruit és un llegum de 5 a 11 x 0,6 a 1 cm de llarg amb de 10 a 15 llavors. Habita en boscos clars i bardisses, des de 0 a 1500 m d'altitud. Presenta dues varietats: var. latifolius amb folíols lanceolats o linears lanceolats d'1 a 5 cm d'amplada (present també a Mallorca) i var. ensifolius amb folíols de 0,3 a 1 cm d'amplada.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Ytbysen fythol lydanddail ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Llysieuyn blodeuol (neu legume) yw Ytbysen fythol lydanddail sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Fabaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Lathyrus latifolius a'r enw Saesneg yw Broad-leaved everlasting-pea.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Ytbysen Barbara Lydanddail, Ytbysen Barhaus.

Eraill yn yr un teulu yw: ffa soya (Glycine max), y ffa cyffredin (Phaseolus), pys gyffredin (Pisum sativum), chickpea (Cicer arietinum), cnau mwnci (Arachis hypogaea), pys per (Lathyrus odoratus) a licrs (Glycyrrhiza glabra).

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gerddi Kew; adalwyd 21 Ionawr 2015
Comin Wikimedia
Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Ytbysen fythol lydanddail: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Llysieuyn blodeuol (neu legume) yw Ytbysen fythol lydanddail sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Fabaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Lathyrus latifolius a'r enw Saesneg yw Broad-leaved everlasting-pea. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Ytbysen Barbara Lydanddail, Ytbysen Barhaus.

Eraill yn yr un teulu yw: ffa soya (Glycine max), y ffa cyffredin (Phaseolus), pys gyffredin (Pisum sativum), chickpea (Cicer arietinum), cnau mwnci (Arachis hypogaea), pys per (Lathyrus odoratus) a licrs (Glycyrrhiza glabra).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Hrachor širolistý ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Hrachor širolistý (Lathyrus latifolius)[1] je rostlina, vytrvalá bylina z čeledě bobovité. Kvete od května až do srpna. [2] Květ nevoní.

Synonyma

Vědecké názvy

Podle biolib.cz je pro rostlinu s označením Lathyrus latifolius používáno více rozdílných názvů, například Lathyrus megalanthus nebo Lathyrus sylvestris subsp. latifolius.[1]

Popis

Vytrvalá, sivozelená plazivá bylina s lodyhami poléhavými až vystoupavými, dlouhými až 50 až 200 cm. Silná lodyha je lysá, na průřezu čtyřhranná dvoukřídlá, bývá obvykle větvená. Listy s jedním párem lístků, na konci je rozvětvený úponek kterým se přidržuje okolních rostlin.

Oboupohlavné, nící květy 12 až 16 mm dlouhé jsou uspořádány do květenství hroznů. Motýlovitá koruna, zpravidla dlouhá okolo 15 mm, je u původního druhu sytě růžová, nahnědlá nebo narůžovělá. Rostlina kvete od května do srpna. Plodem je lusk.

Výskyt

Hrachor širolistý je původním druhem v Evropě. Je ovšem široce pěstován jako okrasná rostlina a zavlečen i na jiné kontinenty.

Ekologie

Upřednostňuje zásadité půdy, vápence a spraše. Vyskytuje se ve společenstvích Quercion pubescenti-petraeae, Bromion erecti, a dalších.[3]

Použití

Pro své výrazné květenství se vysazuje do ozdobných skalek a záhonů s dalšími trvalkami na slunných stanovištích, kde vynikne. Může být použit jako sušený k dekoraci.

Pěstování

Snadno se pěstuje v běžné propustné půdě na plném slunci. Dobře snese sušší a zásadité půdy s menším obsahem živin. Po odkvětu je doporučeno rostlinu seřezat, nevytvoří plody, ale pokvete znovu dříve a bohatěji.

Jsou vypěstovány kultivary druhu, například:[4]

  • 'Pink Pearl' - růžové květy
  • 'Red Pearl' - červené květy
  • 'White Pearl' - bílé květy

Choroby a škůdci

Je poškozován plži, vážně zejména plzákem španělským. Na nevhodných stanovištích může být napadán padlím.

Odkazy

Reference

  1. a b biolib.cz
  2. Lathyrus latifolius L. (hrachor širolistý) [online]. [cit. 2015-01-27]. Dostupné online.
  3. DVOŘÁK, Václav. Lathyrus latifolius - hrachor širolistý [online]. [cit. 2015-01-27]. Dostupné online.
  4. Lathyrus latifolius (Hrachor širolistý) [online]. [cit. 2015-01-27]. Dostupné online.

Externí odkazy

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Hrachor širolistý: Brief Summary ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ

Hrachor širolistý (Lathyrus latifolius) je rostlina, vytrvalá bylina z čeledě bobovité. Kvete od května až do srpna. Květ nevoní.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Breitblättrige Platterbse ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Breitblättrige Platterbse (Lathyrus latifolius), auch Breitblatt-Platterbse oder Bukettwicke genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Platterbsen (Lathyrus), die zur Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae) gehört.

Beschreibung

 src=
Geflügelte Stängel, Laubblätter, Ranken
 src=
Hülsenfrucht
 src=
Habitus

Vegetative Merkmale

Die Breitblättrige Platterbse ist eine sommergrüne[1], ausdauernde, krautige Pflanze mit langen unterirdischen, verzweigten Ausläufern. Die Stängel sind niederliegend, aufsteigend oder kletternd und werden 0,5 bis 2, selten 3 Meter lang. Meist sind sie nur im unteren Bereich verzweigt. Sie sind deutlich geflügelt mit 2,5 bis 6 mm breiten Flügeln, aufgrund von feinen Zähnchen rau, und kahl.

Die Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Die Blattstiele sind 2 bis 5 cm lang, bis 12 mm breit. Ihre Flügel sind 2 bis 7 mm breit, dabei gleich breit oder breiter geflügelt als der Stängel. Die Blattspreiten sind gefiedert und besitzen ein Fiederpaar und verzweigte Ranken, bei den unteren Stängelblättern sind dies nur grannenartige Spitzen. Die Fiederblätter sind 4 bis 9, selten 3 bis 15 cm lang und 1,5 bis 5 cm breit, rund oder kurz bespitzt. Sie haben fünf oder sieben Längsnerven, sind deutlich fieder- und netznervig und haben raue Ränder. Die Nebenblätter sind 3 bis 6 cm lang, 2 bis 11 mm breit, mindestens halb so lang wie der Laubblattstiel, und sind breit halbspießförmig.

Generative Merkmale

Die traubigen Blütenstände enthalten 5 bis 15 Blüten, stehen steif aufrecht und sind zur Blütezeit bis zu 3,5-mal so lang wie die Tragblätter. Die Blüten sitzen an 6 bis 9 mm langen Stielen, ihre Deckblätter sind um einiges kürzer als der Blütenstiel.

Die Blütezeit reicht von Juni bis August. Die zwittrigen Blüten sind zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle; sie sind konstant ein wenig asymmetrisch. Der Kelch ist kahl, die Kelchzähne sind ungleich lang: die unteren sind 1,5- bis 2-mal so lang wie die Kelchröhre, die oberen sind wesentlich kürzer. Die Krone ist 20 bis 30 mm lang, rosenrot, das Schiffchen ist grünlich. Der Griffel ist stark nach oben gebogen, gedreht und hat eine schrägstehende Griffelbürste.

Die Hülsenfrüchte sind 7 bis 11, selten nur 5 cm lang, 8 bis 12 mm breit und netznervig. Sie haben eine braune, kahle Oberfläche und enthalten 8 bis 15 Samen. Die Samen sind 4 bis 7 mm lang, kugelig bis gegeneinander abgeflacht. Die Oberfläche ist warzig, graubraun mit schwarzen Punkten. Der Nabel ist oval und nimmt ein Fünftel bis ein Drittel des Umfangs ein.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14[2].

 src=
Nahrungsspender für eine Holzbiene

Ökologie

Bei der Breitblättrigen Platterbse handelt es sich um einen Hemikryptophyten.[1] Die unterirdischen Ausläufer dienen der vegetativen Ausbreitung.

Blütenökologisch handelt es sich um nektarführende Schmetterlingsblüten mit Bürstenmechanismus. Griffel und Schiffchen sind konstant leicht schraubig gedreht, wodurch die Blüte asymmetrisch ist. Dadurch entsteht auf der rechten Blütenseite ein Zugang zum Nektar, den Honigbienen nutzen, ohne dabei eine Bestäubung zu bewirken. Der Bestäubungsmechanismus wird tatsächlich regelmäßig nur von anderen Apiden ausgelöst, wie etwa Vertretern der Gattungen Bombus, Eucera, Megachile und Xylocopa. Honigbienen sind an diesen Blüten eher selten zu beobachten. Zu den üblichen und „legitimen“ Besuchern und Bestäubern gehören vielmehr Blattschneider- und Holzbienen.

Die Samen werden wahrscheinlich endozoochor von Vögeln und Säugetieren ausgebreitet. Vorwiegend ist die Breitblättrige Platterbse ein Austrocknungsstreuer.

Vorkommen

Die Breitblättrige Platterbse ist ein submediterranes Florenelement. Ihr ursprüngliches Areal erstreckt sich über den Mittelmeerraum, die Balkanhalbinsel und die Ukraine. Nach Norden und Westen wurde sie bis Mitteleuropa verschleppt.[3] Die Breitblättrige Platterbse kommt in Südeuropa und Nordafrika vor.[4] In Mitteleuropa ist sie zum Teil verwildert, in manchen Gebieten wird sie als eingebürgert (Neophyt) eingestuft. In Österreich ist sie im pannonischen Raum heimisch, ansonsten eingebürgert[5], in Deutschland kommt sie nur als Neophyt vor.[1]

Sie wächst in Magerwiesen, in Gebüschen, lichten Wäldern und an Bahndämmen. Sie kommt bevorzugt auf trockenen, lockeren, meist kalkhaltigen Böden bis in die montane Höhenstufe vor. Lathyrus latifolius ist im Schweizer Jura Charakterart des Lathyretum latifoliae (Verband Trifolion medii) und kommt sonst vor allem in Quercetalia-pubescentis-Gesellschaften vor.

Nutzung und Geschichte

Sorten der Breitblättrigen Platterbse werden als Zierpflanze in Parks und Gärten verwendet. Weiterhin wurde sie auch als Viehfutter angebaut.[6]

Sie kam in der zweiten Hälfte des 16. Jahrhunderts nach Mitteleuropa. Erstmals erwähnt wird sie von Pietro Andrea Mattioli als Clymeneum. Der Flame Lobelius nannte die Pflanze Lathyrus narbonensis latiore folio, hatte sie also wahrscheinlich aus Südfrankreich erhalten. Camerarius erwähnt sie 1586 bereits als beliebte Zierpflanze, in England wird sie mindestens seit 1596 kultiviert. Die erste Erwähnung in Deutschland ist die Abbildung der Pflanze im „Hortus Eystettensis“ von 1613. Caspar Bauhin nannte die Art 1623 Lathyrus latifolius, diesen Namen übernahm dann später Carl von Linné. Die weite Verbreitung als Zierpflanze fand im 18. Jahrhundert statt. Bereits gegen Ende des 19. Jahrhunderts galt die Art als altmodisch. Volkstümlich wird die Art häufig als Wicke bezeichnet, meist als Winterwicke oder Staudenwicke.[7]

Belege

Einzelnachweise

  1. a b c Breitblättrige Platterbse. FloraWeb.de, zuletzt abgerufen 1. April 2015.
  2. Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. 8. Auflage, S. 619, Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3131-5
  3. Oskar Sebald, Siegmund Seybold, Georg Philippi (Hrsg.): Die Farn- und Blütenpflanzen Baden-Württembergs. Band 3: Spezieller Teil (Spermatophyta, Unterklasse Rosidae): Droseraceae bis Fabaceae. Eugen Ulmer, Stuttgart 1992, ISBN 3-8001-3314-8.
  4. Verbreitungskarte auf der Nordhalbkugel nach Hultén, abgerufen am 1. August 2008.
  5. Manfred A. Fischer, Karl Oswald, Wolfgang Adler: Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol. 3., verbesserte Auflage. Land Oberösterreich, Biologiezentrum der Oberösterreichischen Landesmuseen, Linz 2008, ISBN 978-3-85474-187-9.
  6. R. L. Pandey, P. N. Mathur, Stefano Padulosi, R. N. Sharma: Descriptors for Lathyrus spp. Hrsg.: International Plant Genetic Resources Institute. Biodiversity International, Rom 2000, ISBN 978-92-9043-436-8 (bioversityinternational.org [PDF]).
  7. Heinz-Dieter Krausch: Kaiserkron und Päonien rot... Von der Entdeckung und Einführung unserer Gartenblumen. Deutscher Taschenbuch Verlag, München 2007, S. 250f. ISBN 978-3-423-34412-8

Weblinks

 src=
– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Breitblättrige Platterbse: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Breitblättrige Platterbse (Lathyrus latifolius), auch Breitblatt-Platterbse oder Bukettwicke genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Platterbsen (Lathyrus), die zur Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae) gehört.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Ajilban n yetbiren ( Cabila )

fornecido por wikipedia emerging languages

Ajilban n yetbiren (Isem usnan: Lathyrus latifolius) d talmest n yemɣi seg twacult n fabaceae Suqel. Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753. Tamlest-a teḥseb-itt IUCN am d talmest ur tettwaggez.

Tilmas

 src=
Lathyrus latifolius - Ajilban n yetbiren[1][2]

Ismawen

  • Isem-is s latinit: Lathyrus latifolius
  • Isem-is s tefransist: Gesse à larges feuilles
  • Ismawen-is nniḍen s teqbaylit: Ajilban n tsekkurt
  • Ismawen-is nniḍen s tmaziɣt:

Isseqdac

Tiwelhiwin

  1. 'Imɣan n Tensawt - Plantes de Kabylie ' - Saïd Zidat - Editions Innexsys, Luxembourg, Avril 2016 ISBN 978-99959-0-205-6 www.imghantensawt.lu
  2. ‘Répertoire des noms indigènes des plantes spontanées, cultivées et utilisées dans le nord de l’Afrique.’ - Louis Charles Trabut - Alger 1935
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Ajilban n yetbiren: Brief Summary ( Cabila )

fornecido por wikipedia emerging languages

Ajilban n yetbiren (Isem usnan: Lathyrus latifolius) d talmest n yemɣi seg twacult n fabaceae Suqel. Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753. Tamlest-a teḥseb-itt IUCN am d talmest ur tettwaggez.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Lathyrus latifolius ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Lathyrus latifolius, the perennial peavine, perennial pea, broad-leaved everlasting-pea,[1] or just everlasting pea, is a robust, sprawling herbaceous perennial flowering plant in the pea family Fabaceae. It is native to Europe but is present on other continents, such as North America and Australia,[2] where it is most often seen along roadsides.[3]

Morphology

Lathyrus latifolius has winged hairless stems, and alternating blue green compound leaves consisting of a single pair of leaflets and a winged petiole about 2 in long. The leaflets are narrowly ovate or oblong-ovate, smooth along the margins, hairless and up to 3 in long and 1 in across. There is a branched tendril between the leaflets.

Racemes

Short racemes of 4–11 flowers are produced from the axils of the leaves. The flowers, which are unscented, are about 34–1 in across with a typical structure for Faboideae, with an upper standard and lower keel, enclosed by lateral petals. There are 5 petals, which are purplish pink, fading with age. There is a green calyx with 5 teeth, often unequal. The blooming period lasts about 2 months during the summer and early autumn.[4]

Seeds

The flowers are followed by hairless flattened seedpods, about 2 in long and 12 in wide, with several seeds inside. The seedpod, which is initially green, gradually turns brown, splitting open into curled segments, flinging out the seeds. The seeds are dark and oblong to reniform in shape.

Reproduction

Lathyrus latifolius can reproduce vegetatively from its taproot and rhizomes, or by reseeding.

Cultivation and habits

Lathyrus latifolius is a perennial herbaceous vine (climber), which can reach 6 feet or more by means of twining tendrils, but in open areas sprawls. It is frost-hardy, long-lived, and slowly spreading. The foliage becomes rather ragged and yellowish by the end of summer.[4][5]

It requires partial to full sun, and loam or clay-loam soil that is moist, mesic, or slightly dry. Unlike the related annual sweet pea, Lathyrus odoratus, with which it may be confused, it has no scent. While grown as a garden plant it may be pervasive and difficult to remove. Because of this, this species is often considered to be a weed despite its attractive appearance.

Numerous cultivars have been selected as garden subjects, of which the following have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit:

  • L. latifolius[6] (pink)
  • 'Albus'[7] (white)
  • 'Rosa Perle'[8] (pale pink)
  • 'White Pearl'[9] (white)

Relations to insect life

Bumblebees pollinate the flowers. Butterflies visit the flowers for their nectar, but do not pollinate. Epicauta fabricii (Fabricius blister beetle), the caterpillars of Apantesis phyllira (Oithona tiger moth) and some herbivores feed on the leaves. However, the seeds are poisonous.[4]

References

  1. ^ BSBI List 2007 (xls). Botanical Society of Britain and Ireland. Archived from the original (xls) on 2015-06-26. Retrieved 2014-10-17.
  2. ^ "Lathyrus latifolius". Australian Plant Name Index (APNI), IBIS database. Centre for Plant Biodiversity Research, Australian Government, Canberra. Retrieved 20 March 2012.
  3. ^ Sierra Nevada Wildflowers, Karen Wiese, 2nd ed, 2013, p. 70
  4. ^ a b c Weedy Wildflowers of Illinois: Everlasting pea
  5. ^ C. Brickell, Encyclopedia of Garden Plants, 1996, Royal Horticultural Society, London, ISBN 0-7513-0436-0.
  6. ^ "RHS Plant Selector - Lathyrus latifolius". Royal Horticultural Society. Retrieved 30 September 2020.
  7. ^ "RHS Plant Selector - Lathyrus latifolius 'Albus'". Royal Horticultural Society. Retrieved 30 September 2020.
  8. ^ "RHS Plant Selector - Lathyrus latifolius 'Rosa Perle'". Royal Horticultural Society. Retrieved 30 September 2020.
  9. ^ "RHS Plant Selector - Lathyrus latifolius 'White Pearl'". Royal Horticultural Society. Retrieved 30 September 2020.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Lathyrus latifolius: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Lathyrus latifolius, the perennial peavine, perennial pea, broad-leaved everlasting-pea, or just everlasting pea, is a robust, sprawling herbaceous perennial flowering plant in the pea family Fabaceae. It is native to Europe but is present on other continents, such as North America and Australia, where it is most often seen along roadsides.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Lathyrus latifolius ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

La albejana (Lathyrus latifolius) es una planta de la familia de las fabáceas.[1]

 src=
Flores
 src=
Vista de la planta

Descripción

Planta trepadora mediante zarcillos, que crece a partir de un tallo leñoso subterráneo vertical, de unos 75 cm, generalmente, hasta 150 o más. Los tallos, ramificados, con dos alas longitudianles de 1-3 mm de ancho, tienen hojas con pie, divididas en dos segmentos de hasta 80 mm de largo, de forma anchamente lanceoladas, con nervios visibles, paralelos al borde, de color verde azulado no pelosos, seguidos de un zarcillo, simple o dividido. En el tallo, en la base del pie de las hojas, se sitúan unas estípulas ovadas, con un rabillo hacia atrás, parecidas pero menores que los segmentos de las hojas. Las flores en primavera y verano. de hasta 25 mm, crecen en un pequeño racimo de largo pie, (10-20 cm). Son primero de un rosa muy claro que luego oscurece. El fruto es un legumbre alargada, sin pelos, de entre 5-12 mm, con 10-18 semillas redondeadas, aplanadas y pardas.[2]

Distribución y hábitat

Originaria del sur y centro de Europa. Ampliamente naturalizada.[3]​ Crece en setos, terraplenes ferroviarios, herbazales húmedos, sotos y borde de bosques. Se cultiva en jardinería como planta ornamental.

Taxonomía

Lathyrus latifolius fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 733. 1753.[4]

Citología

Número de cromosomas de Lathyrus latifolius (Fam. Leguminosae) y táxones infraespecíficos: 2n=14[5]

Etimología

Lathyrus: nombre genérico derivado del griego que se refiere a un antiguo nombre del "gisante".[6]

latifolius: epíteto latíno que significa "con hojas anchas"[7]

Sinonimia
  • Lathyrus latifolius var. latifolius
  • Lathyrus megalanthus Steud.
  • Lathyrus membranaceus C.Presl
  • Lathyrus sylvestris subsp. latifolius Bonnier & Layens[8]

Nombre común

  • Castellano: albejana basta (2), alvejana bravía, arbejana borde, arveja silvestre, arvejana loca, arvejanas, arverjón, caravalle, crisantelmo, gallinicas (2), gallitos, guija de hoja ancha (3), zapatitos del Niño Jesús .(El número entre paréntesis indica las especies que tienen el mismo nombre en España)[9]

Referencias

  1. «Lathyrus latifolius». International Legume Database & Information Service. Consultado el 9 de marzo de 2015.
  2. García Muñoz, B. (2004). Plantas de Ávila, mi ciudad. Ávila:Obra Social Caja de Ávila. ISBN 84-96264-09-2.
  3. Polunin, O (1989). Guía fotográfica de las flores silvestres de España y de Europa. Barcelona:Omega. ISBN 84-282-0857-3.
  4. «Lathyrus latifolius». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 9 de marzo de 2015.
  5. Contribution à la connaissance cytotaxinomique des spermatophyta du Portugal. IV. Leguminosae, suppl. 1 Fernandes, A. & M. F. Santos (1975) Bol. Soc. Brot. ser. 2 49: 173-196
  6. En nombres Botánicos
  7. En Epítetos Botánicos
  8. «Lathyrus latifolius». The Plant List. Consultado el 9 de marzo de 2015.
  9. «Lathyrus latifolius». Real Jardín Botánico: Proyecto Anthos. Consultado el 9 de marzo de 2015.

Bibliografía

  1. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
  2. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Mexico City.
  3. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  4. Cronquist, A.J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, Reveal & P. K. Holmgren. 1989. Vascular Plants of the Intermountain West, U.S.A., FABALES. 3B: 1–279. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  5. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  6. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S.. New York Botanical Garden, New York.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Lathyrus latifolius: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

La albejana (Lathyrus latifolius) es una planta de la familia de las fabáceas.​

 src= Flores  src= Vista de la planta
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Ruusunätkelmä ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Ruusunätkelmä (Lathyrus latifolius) on Euroopassa kasvava myrkyllinen nätkelmälaji. Ruusunätkelmä on yksivuotisen tuoksuherneen lähisukulainen.

Ulkonäkö

Ruusunätkelmä on monivuotinen vanhanajan harvinainen köynnös. Siipipalteinen varsi kasvaa 2-3 metriä pitkäksi. Parilehtisten, sinivihreiden lehtien päässä on kärhet. Ruusunötkelmä kukkii vahapintaisin punaisin, ruusunpunaisin ja valkoisin kukin, jotka ovat tertussa. Tertussa voi olla jopa 8 kukkaa. Kukat muistuttavat hajuherneitä. Palko on 5-10 senttimetriä pitkä ja monisiemeninen.

Ruusunätkelmä Suomessa

Ruusunätkelmää kasvaa auringossa tai puolivarjossa kuivahkoilla alueilla loppukesästä.

Myrkyllisyys

Ruusunätkelmä on ihmiselle myrkyllinen, koska sen siemenissä on jonkin verran beeta-n-oksaaliamino-l-alaniinia eli BOAA:ta. Pienen määrän syöminen ei kuitenkaan ole vaarallista.

Lähteet

http://www.puutarhakasvit.fi/tuote/ruusun%C3%A4tkelm%C3%A4-lathyrus-latifolius-l/7312600958579/

  1. Lopez Poveda, L.: Lathyrus latifolius IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 28.9.2016. (englanniksi)

Aiheesta muualla

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Ruusunätkelmä: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Ruusunätkelmä (Lathyrus latifolius) on Euroopassa kasvava myrkyllinen nätkelmälaji. Ruusunätkelmä on yksivuotisen tuoksuherneen lähisukulainen.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Pois vivace ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Lathyrus latifolius

Le Pois vivace (Lathyrus latifolius) est une espèce de plante herbacée de la famille des Fabaceae (de la sous-famille des Faboideae selon la classification phylogénétique).

Elle est également appelée « gesse à larges feuilles » ou « pois de Chine ».

Elle est spontanée en Europe. Elle est cultivée comme fleur de jardin, appréciée pour ses fleurs roses s'épanouissant en été.

Description

C'est une plante vivace vigoureuse, grimpante grâce à des vrilles, elle peut atteindre une hauteur de deux à trois mètres. Les tiges sont ailées. Les feuilles sont formées de deux paires de folioles. Les vrilles sont peu nombreuses. Les fleurs papilionacées assez grandes, de couleur rose pourpre, sont groupées en grappes axillaires par 10 à 15 fleurs.

Caractéristiques

Organes reproducteurs
Graine
Habitat et répartition
  • Habitat type : ourlets basophiles médioeuropéens, xérophiles
  • Aire de répartition : européen méridional

Données d'après : Julve, Ph., 1998 ff. - Baseflor. Index botanique, écologique et chorologique de la flore de France. Version : 23 avril 2004.

Distribution

C'est une espèce spontanée en Afrique du Nord (Algérie, Maroc, Tunisie) et en Europe (France, Espagne, Portugal, Italie, Suisse, Autriche, Hongrie, Ukraine, Balkans, Grèce).

Utilisation

Elle est cultivée de nos jours dans tous les pays tempérés et souvent naturalisée.

Synonyme

  • Lathyrus purpureus Gilib.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Pois vivace: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Lathyrus latifolius

Le Pois vivace (Lathyrus latifolius) est une espèce de plante herbacée de la famille des Fabaceae (de la sous-famille des Faboideae selon la classification phylogénétique).

Elle est également appelée « gesse à larges feuilles » ou « pois de Chine ».

Elle est spontanée en Europe. Elle est cultivée comme fleur de jardin, appréciée pour ses fleurs roses s'épanouissant en été.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Šěroki hróšik ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Šěroki hróšik (Lathyrus latifolius) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).

Wopis

Stejnišćo

Rozšěrjenje

Wužiwanje

Nóžki

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 156.
  2. W internetowym słowniku: Platterbse

Žórła

  • Aichele, D., Golte-Bechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy

Commons
Hlej wotpowědne dataje we Wikimedia Commons:
Šěroki hróšik

Šěroki hróšik. W: FloraWeb.de. (němsce)

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Šěroki hróšik: Brief Summary ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Šěroki hróšik (Lathyrus latifolius) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Plačialapis pelėžirnis ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT

Plačialapis pelėžirnis (lot. Lathyrus latifolius) – pupinių (Fabaceae) šeimos pelėžirnių (Lathyrus) genties augalų rūšis.

Augalas vijoklinis, lanksčiu stiebu, žolinis, iki 2 m aukščio. Žydi birželio pradžioje-rugpjūtį. Šis pelėžirnis, kaip vijoklinis augalas, auginamas prie pavėsinių atramų. Galima sodinti gėlyne ir be atramų. Augalas sodinamas pavėsyje, derlingoje, ne per sunkioje ir ne per sausoje žemėje. Mėgsta kalkingą dirvą. Toje pačioje vietoje auga ilgiau kaip 10 metų. Žiemoja nepridengtas.

Pelėžirniai dauginami sėklomis ir dalijant kerą. 14-20 sėklų sveria 1 g. Patartina sėti tiesiai į nuolatinę vietą (iš rudens arba pavasarį), nes jie labai nemėgsta persodinimų. Pasisėja savaime. Augalai atsparūs ligoms ir kenkėjams.

Plačialapis pelėžirnis yra kiliminis augalas, gėlynuose auginamas toliau nuo tako, nes peržydėjęs nelabai dekoratyvus. Sodinamas parkuose, parkų pievelėse, tarp retų medžių bei krūmų, vienarūšėms grupėms arba su kitomis daugiametėmis (ypač laukinėmis) gėlėmis. Sodinama pavieniui arba po 2-3 augalus (į 1 m 2-5 ar 7 kerai).

Kultivuojamas nuo XVI a. Lietuvoje dar nėra itin dažnai auginamas.


Vikiteka

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Brede lathyrus ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De brede lathyrus (Lathyrus latifolius) is een overblijvende klimplant met breedgevleugelde, 0,6-3 m lange stengels die over de grond kruipen of klimmen als ze een steun hebben gevonden. De steunbladeren zijn 3-6 cm lang, lancet- tot eirond of halfspietsvormig en meer dan half zo breed als de stengel. De bladeren hebben een gevleugelde bladsteel en bestaan uit twee lint- tot eironde of elliptisch-ronde, 4–15 cm lange, vijfnervige, blauwgroene blaadjes.

De plant bloeit van mei tot augustus. De bloemen groeien met vijf tot vijftien stuks in trossen. De bloemkroon is karmijnrood en 2–3 cm lang. De kelktanden zijn ongelijk van lengte. De vruchten zijn 5-11 cm lange, gladde, bruine peulvruchten.

De brede lathyrus komt voor in Midden- en Zuid-Europa tot in Noord-Frankrijk en het Middellandse Zeegebied. In België, Duitsland en Engeland is de soort ingeburgerd. Hij komt voor in graslanden, wegbermen en struikgewas.

Deze soort is ook als sierplant in cultuur. Hij kan temperaturen tot -25 °C weerstaan. Als snijbloem is hij niet geschikt, omdat de bloemen in een vaas te snel verwelken. Daarvoor is de welriekende lathyrus (Lathyrus odoratus) beter geschikt.

Externe link

Wikimedia Commons Zie de categorie Lathyrus latifolius van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Brede lathyrus: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De brede lathyrus (Lathyrus latifolius) is een overblijvende klimplant met breedgevleugelde, 0,6-3 m lange stengels die over de grond kruipen of klimmen als ze een steun hebben gevonden. De steunbladeren zijn 3-6 cm lang, lancet- tot eirond of halfspietsvormig en meer dan half zo breed als de stengel. De bladeren hebben een gevleugelde bladsteel en bestaan uit twee lint- tot eironde of elliptisch-ronde, 4–15 cm lange, vijfnervige, blauwgroene blaadjes.

De plant bloeit van mei tot augustus. De bloemen groeien met vijf tot vijftien stuks in trossen. De bloemkroon is karmijnrood en 2–3 cm lang. De kelktanden zijn ongelijk van lengte. De vruchten zijn 5-11 cm lange, gladde, bruine peulvruchten.

De brede lathyrus komt voor in Midden- en Zuid-Europa tot in Noord-Frankrijk en het Middellandse Zeegebied. In België, Duitsland en Engeland is de soort ingeburgerd. Hij komt voor in graslanden, wegbermen en struikgewas.

Deze soort is ook als sierplant in cultuur. Hij kan temperaturen tot -25 °C weerstaan. Als snijbloem is hij niet geschikt, omdat de bloemen in een vaas te snel verwelken. Daarvoor is de welriekende lathyrus (Lathyrus odoratus) beter geschikt.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Groszek szerokolistny ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
 src=
Kwiaty

Groszek szerokolistny (Lathyrus latifolius L.) – gatunek rośliny zielnej z rodziny bobowatych (motylkowatych). Pochodzi ze środkowej, wschodniej i południowej Europy oraz Afryki Północnej, jest uprawiany w wielu innych rejonach świata[2]. W Polsce występuje bardzo rzadko, opisano tylko kilka jego stanowisk w Niecce Nidziańskiej. Spotykany jest czasami poza tym obszarem, ale tylko jako zdziczały, na stanowiskach synantropijnych.

Morfologia

Łodyga
Pnąca się lub płożąca, o długości do 2 m, szeroko oskrzydlona szorstkimi na bokach skrzydełkami o szerokości 2-6 mm.
Liście
Wszystkie z jedną parą listków i przylistkami o szerokości łodygi, lub co najwyżej dwukrotnie węższymi. Listki są eliptyczne lub szerokoeliptyczne, mają zaokrąglone wierzchołki z małym koniuszkiem i 5 wyraźnych podłużnych nerwów. Ogonki liściowe są oskrzydlone równie szeroko jak łodyga. Liście zakończone są mocnymi, rozgałęzionymi wąsami czepnymi.
Kwiaty
Zebrane w (3)6-20(25)-kwiatowe wzniesione grono na sztywnej szypule, dużo dłuższej od liści, z kąta których wyrasta. Kwiaty motylkowe, duże, bezwonne, o długości 2-2,5 cm, wyrastające na szypułkach o długości 5-9 mm. Są różowe, mają brunatnoczerwony na grzbiecie i szeroko otwarty żagielek i zielonawą łódeczkę. Kielich o ząbkach szerokolancetowatych, w górnej połowie zwężających się i zaostrzonych.
Owoc
Strąk z kulistymi nasionami ze znaczkiem otaczającym 1/3 ich obwodu.

Biologia ekologia

Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Głównym dla niej zagrożeniem jest zarastanie drzewami i krzewami, lub zaorywanie muraw, w których występuje. Gatunek umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (2001) jako narażony na wymarcie (kategoria zagrożenia EN)[5]. W wydaniu z 2014 roku otrzymał kategorię CR (krytycznie zagrożony)[6]. Tę samą kategorię posiada na polskiej czerwonej liście[7].

Zastosowanie i uprawa

  • Zastosowanie. Ze względu na swoje ładne kwiaty jest uprawiany jako roślina ozdobna. Uprawiany jest na rabatach i na kwiat cięty, na altanach, balkonach, pergolach. Idealnie nadaje się na osłonę dobrze oświetlonych ścian i ogrodzeń.
  • Uprawa. Wymaga słonecznego stanowiska i żyznej gleby. Uprawia się go z nasion, które wysiewa się późną jesienią lub wczesną wiosną wprost do gruntu. Odmiany wysokie pnące, wymagają podpór. W okresie tworzenia się pąków kwiatowych i kwitnienia wskazane jest podlewanie i nawożenie.

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website/Fabaceae (ang.). 2001–. [dostęp 2009-09-23].
  2. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].
  3. Ogrodniczka.pl – Twój cudowny ogród – rośliny ogrodowe, na działce i domowe. [dostęp 2010-02-22].
  4. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. K. Zarzycki, R. Kaźmierczakowa: Polska Czerwona Księga Roślin. Kraków: IB PAN, 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  6. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia

  1. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  2. Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Groszek szerokolistny: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
 src= Kwiaty

Groszek szerokolistny (Lathyrus latifolius L.) – gatunek rośliny zielnej z rodziny bobowatych (motylkowatych). Pochodzi ze środkowej, wschodniej i południowej Europy oraz Afryki Północnej, jest uprawiany w wielu innych rejonach świata. W Polsce występuje bardzo rzadko, opisano tylko kilka jego stanowisk w Niecce Nidziańskiej. Spotykany jest czasami poza tym obszarem, ale tylko jako zdziczały, na stanowiskach synantropijnych.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Lathyrus latifolius ( Português )

fornecido por wikipedia PT

A Lathyrus latifolius, comummente conhecida como cizirão[1](não confundir com a lathyrus cicera com quem partilha este nome[2]), é uma espécie de planta com flor, herbácea e rizomatosa, pertencente à família das fabáceas e ao tipo fisionómico dos hemicriptófitos[3] escandentes.[4]

Nomes comuns

Dá ainda pelos seguintes nomes comuns: cigerão[5] (não confundir com a vicia hirsuta que com ela partilha este nome) e cizirão-de-flor-grande[3].

Taxonomia

A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 2: 733. 1753.[6]

Citologia

O número de cromossomas da Lathyrus latifolius e de táxones infra-específicos: 2n=14[7]

Etimologia

  • latifolius: epíteto latino que significa «com folhas largas»[9]

Sinonímia

  • Lathyrus latifolius var. latifolius
  • Lathyrus megalanthus Steud.
  • Lathyrus membranaceus C.Presl
  • Lathyrus sylvestris subsp. latifolius Bonnier & Layens[10]

Descrição

Planta trepadora, com gavinhas, que cresce a partir de um caule lenhoso subterrâneo e vertical, que pode ascender até uma média de 75 centímetros, podendo, inclusive, ultrapassar os 150 centímetros de altura.[11] Os caules, ramificados, com duas alas longitudinais de 1-3 mm de grossura, têm folhas pecioladas, divididas em dois segmentos que podem chegar aos 80 milímetros de comprimento. No que toca ao formato, as folhas são lanceoladas e exibem nervuras paralelas às bordas. [11] Junto ao caule, na base do pé das folhas, situam-se umas estípulas ovadas, com um pecíolo virado para atrás.[11]

As flores surgem de Maio a Agosto, têm cerca de 25 milímetros de comprimento, crescem em cachos pé comprido com cerca de 10 a 20 centímetros.[3]

Ao princípio as flores assumem uma coloração rosada clara, que depois vai escurecendo.[11] O fruto é um legume alongado e glabro que pode medir entre 5 e 12 milímetros, com 10 a 18 sementes arredondadas, aplanadas e de cor pardacenta.[11]

Distribuição

É natural do Centro, Sul e Leste Europeu, com presença não despicienda no Norte de África, tendo sido introduzida no continente americano.[3]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental. Mais concretamente, pode encontrar-se em todas as zonas do Nordeste, na Terra Fria Transmontana, no Centro-oeste calcário, no Centro-oeste olissiponense, no Centro-leste de campina e no Centro-sul miocénico. [3]

Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.

Ecologia

Medra tanto em ermos sáfaros, como em courelas agricultadas.[3] Também é capaz de prosperar em relvados húmidos, em sebes-vivas e nas cercanias de bosques.[4]

Protecção

Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

  1. Infopédia. «cizirão | Definição ou significado de cizirão no Dicionário Infopédia da Língua Portuguesa». Infopédia - Dicionários Porto Editora. Consultado em 7 de setembro de 2021
  2. «Jardim Botânico UTAD | Lathyrus cicera». webcache.googleusercontent.com. Consultado em 30 de dezembro de 2020
  3. a b c d e f «Jardim Botânico UTAD | Lathyrus latifolius». webcache.googleusercontent.com. Consultado em 30 de dezembro de 2020
  4. a b «Flora-On | Flora de Portugal». flora-on.pt. Consultado em 7 de setembro de 2021
  5. Infopédia. «cigerão | Definição ou significado de cigerão no Dicionário Infopédia da Língua Portuguesa». Infopédia - Dicionários Porto Editora. Consultado em 7 de setembro de 2021
  6. «Lathyrus latifolius». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado em 9 de Março de 2015
  7. Contribution à la connaissance cytotaxinomique des spermatophyta du Portugal. IV. Leguminosae, suppl. 1 Fernandes, A. & M. F. Santos (1975) Bol. Soc. Brot. ser. 2 49: 173-196
  8. En nombres Botánicos
  9. En Epítetos Botánicos
  10. «Lathyrus latifolius». The Plant List. Consultado em 9 de Março de 2015
  11. a b c d e García Muñoz, B. (2004). Plantas de Ávila, mi ciudad. [S.l.]: Ávila:Obra Social Caja de Ávila. ISBN 84-96264-09-2

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Lathyrus latifolius: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

A Lathyrus latifolius, comummente conhecida como cizirão(não confundir com a lathyrus cicera com quem partilha este nome), é uma espécie de planta com flor, herbácea e rizomatosa, pertencente à família das fabáceas e ao tipo fisionómico dos hemicriptófitos escandentes.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Rosenvial ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Rosenvial (Lathyrus latifolius) är en ört i familjen ärtväxter. Ursprunglig i centrala och södra Europa, samt i Nordafrika. Numera förvildad på många håll, bl a i Sverige. Odlas som prydnadsväxt.

Flerårig, klättrande ört till 4 m, kal. Stjälk och bladskaft med breda vingkanter. Blad parbladiga blad med ett par småblad och ett grenigt klänge, elliptiska, till 8 cm. långa. Stipler breda, lika breda eller bredare än stjälken. Blommorna sitter i klasar på långa stjälkar i bladvecken. De kan vara purpurrosa till rosa eller vita, doftlösa. Frukten är en balja med många frön.

Närstående vingvial (L. heterophyllus) men den har smalare stipler och övre blad som ofta har två par småblad. En annan liknande art är backvial (L. sylvestris) som men skiljs genom längre och smalare småblad, mindre blommor och smalare stipler.

Artepitetet latifolius (lat.) betyder bredbladig.

Sorter

  • 'Albus' - vita blommor.
  • 'Blushing Bride' - blommor i vitt och rosa.
  • 'Pink Beauty' - blommor i mörkt purpur och rött.
  • 'Red Pearl' ('Rote Perle', 'Splendens') - blommor djupt mörkrosa.
  • 'Rosa Perle' ('Pink Pearl') - har rent rosa blommor.
  • 'Rose Queen'
  • 'Rubra'
  • 'Snow Queen' - har rent vita blommor.
  • 'White Pearl' ('Weisse Perle') - har stora vita blommor.

Synonymer

  • Lathyrus alcirensis Pau, nom. nud.
  • Lathyrus algericus Ginzberger, 1896
  • Lathyrus brachypterus Alef., 1861
  • Lathyrus ensifolius Badaro, 1824
  • Lathyrus laevigatus Arechav. nom. illeg.
  • Lathyrus latifolius f. albiflorus Moldenke, 1973
  • Lathyrus latifolius f. lanceolatus Freyn
  • Lathyrus latifolius f. rubicundus Moldenke, 1973
  • Lathyrus latifolius subsp. ensifolius (Badaro) Nyman, 1878
  • Lathyrus latifolius var. angustifolius Koch, 1846
  • Lathyrus latifolius var. ensifolius (Badaro) Pospichal ead. comb. Rouy, 1899
  • Lathyrus latifolius var. genuinus Godr., 1848 nom. inval.
  • Lathyrus latifolius var. neglectus Puel, 1852
  • Lathyrus latifolius var. splendens Groenl. & Rümpler, 1872-1873
  • Lathyrus grandiflorus Láng, 1824 nom. illeg.
  • Lathyrus laevigatus Arech., 1865
  • Lathyrus megalanthos Steudel, 1841
  • Lathyrus membranaceus C.Presl, 1822
  • Lathyrus neglectus Puel, 1852
  • Lathyrus purpureus Gilib., 1782 nom. inval.
  • Lathyrus sylvestris subsp. ensifolius (Badaro) Nyman, 1878
  • Lathyrus sylvestris subsp. latifolius (L.) Arcangeli, 1882
  • Pisum latifolium (L.) E.H.L.Krause, 1901

Källor

  • Walters, S. M., Alexander, J. C. M., & Brady, , A. The European Garden Flora. Vol. 3: Dicotyledons. ISBN 0-521-42095-4

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Rosenvial: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Rosenvial (Lathyrus latifolius) är en ört i familjen ärtväxter. Ursprunglig i centrala och södra Europa, samt i Nordafrika. Numera förvildad på många håll, bl a i Sverige. Odlas som prydnadsväxt.

Flerårig, klättrande ört till 4 m, kal. Stjälk och bladskaft med breda vingkanter. Blad parbladiga blad med ett par småblad och ett grenigt klänge, elliptiska, till 8 cm. långa. Stipler breda, lika breda eller bredare än stjälken. Blommorna sitter i klasar på långa stjälkar i bladvecken. De kan vara purpurrosa till rosa eller vita, doftlösa. Frukten är en balja med många frön.

Närstående vingvial (L. heterophyllus) men den har smalare stipler och övre blad som ofta har två par småblad. En annan liknande art är backvial (L. sylvestris) som men skiljs genom längre och smalare småblad, mindre blommor och smalare stipler.

Artepitetet latifolius (lat.) betyder bredbladig.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Чина широколиста ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Загальна біоморфологічна характеристика

 src=
Суцвіття чини широколистої
 src=
Біб чини широколистої
 src=
Квіти чини широколистої
 src=
Стебло і листя чини широколистої
 src=
Чина широколиста біля Брухмюльбах-Мізау, Німеччина
 src=
Чина широколиста на острові Мауї, Гаваї, США

Багаторічна рослина 1-2 м заввишки із залягаючим або лазячим стеблом, що чіпляється за допомогою листових вусиків. Стебло двогранне, з двома широкими крилами. Прилистки широколанцетні, напівстріловидні, 2-4 см завдовжки, близько 1 см завширшки, з добре вираженими поздовжніми жилками. Черешки ширококрилі. Листова вісь закінчується розгалуженим вусиком. Листя складаються з однієї пари довгасто-овальних листочків 5,5-9 см завдовжки, 1-3 (5) см завширшки, з 3-5 добре вираженими жилками. Листова пластинка закінчується вістрям. Квітконоси товсті, гранисті, довші за листя. Суцвіття — негуста китиця з 3-10 квітками. Квітконіжка однакової довжини з чашечкою. Квітки великі, 2-2,5 см завдовжки, яскраво-червоні. Чашечка широкодзвоникова, верхні зубці трикутно-ланцетні, однакової довжини з трубкою, нижній зубець ланцетно-шиловидний, довше трубки та інших зубців чашечки. Прапор до основи поступово звужений в короткий нігтик, крила помітно коротші прапора, на вузькому короткому нігтику, човник напівкруглий, на короткому нігтику. Боби довгасто-лінійні, горизонтально відхилені, до основи звужені, 5-6 см завдовжки, близько 1 см завширшки, стислі, з загостреним кінчиком, з трьома поздовжніми шорсткими ребрами по верхньому шву. Стулки бобів з поздовжньо-сітчастим жилкуванням. Насіння кулясте або довгасте, слабо горбкувате. Цвіте в травні-червні, плодоносить у липні.

Число хромосом — 2n = 14.

Екологія

Росте у листяних лісах, на лісових галявинах і узліссях, у чагарниках.

Поширення

Природний ареал

Ареал натуралізації

Культивування

Використання та господарське значення

Добра кормова високобілкова рослина, охоче поїдається худобою. Використовується як декоративна рослина.

Охорона у природі

Входить до Офіційного переліку регіонально рідкісних рослин Закарпатської області[2].

Примітки

Див. також

Література

  • Флора СССР. Т.13. 1948 / Под ред. Б. К. Шишкина, Е. Г. Боброва. М.; Л.: Изд-во АН СССР. С.491-492.
  • Черепанов С. К. 1995. Сосудистые растения России и сопредельных государств. СПб.: Мир и семья. 990 с.
  • Флора европейской части СССР. Т.6. 1987 / Под ред. Ан. А. Федорова, Н. Н. Цвелева. Л.: Наука. С.151-153.
  • Маевский П. Ф. 2006. Флора средней полосы европейской части России. 10-е изд. М.: Т-во научных изданий КМК. С.336-338.
  • Abrams, L. 1944. Buckwheats to Kramerias. 2: 1-635. In L. Abrams (ed.) Ill. Fl. Pacific States. Stanford University Press, Stanford. (англ.)
  • AFPD. 2008. African Flowering Plants Database — Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique. (фр.)
  • Aldén, B., S. Ryman & M. Hjertson. 2009. Våra kulturväxters namn — ursprung och användning. Formas, Stockholm (Handbook on Swedish cultivated and utility plants, their names and origin). (швед.)
  • Allkin, R. et al. 1986. Names and synonyms of species and subspecies in the Vicieae: issue 3. In: Bisby, F. A. et al., Vicieae Database Project 7:20. (англ.)
  • CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Mexico City. (ісп.)
  • Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i-xv, 1-1881. The University of Texas at Dallas, Richardson. (англ.)
  • Cronquist, A.J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, Reveal & P. K. Holmgren. 1989. Vascular Plants of the Intermountain West, U.S.A., FABALES. 3B: 1-279. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York. (англ.)
  • Davis, P. H., ed. 1965–1988. Flora of Turkey and the east Aegean islands. [mentions]. (англ.)
  • Encke, F. et al. 1984. Zander: Handwörterbuch der Pflanzennamen, 13. Auflage. (нім.)
  • Englert, J. M. et al. 1999-. USDA-NRCS Improved conservation plant materials released by NRCS and cooperators. (англ.)
  • Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i-lxiv, 1-1632. American Book Co., New York. (англ.)
  • Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S.. New York Botanical Garden, New York. (англ.)
  • Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i-vii, 1-1392. University Press of Kansas, Lawrence. (англ.)
  • Hickman, J. C. 1993. The Jepson Manual: Higher Plants of California 1-1400. University of California Press, Berkeley. (англ.)
  • Hitchcock, C. H., A.J. Cronquist, F. M. Ownbey & J. W. Thompson. 1961. Saxifragaceae to Ericaceae. Part III: 614pp. In C. L. Hitchcock Vasc. Pl. Pacif. N.W.. University of Washington Press, Seattle. (англ.)
  • Hitchcock, C. L. 1952. A revision of the North American species of Lathyrus. Univ. Wash. Publ. Biol. 15:11. (англ.)
  • Huxley, A., ed. 1992. The new Royal Horticultural Society dictionary of gardening. (англ.)
  • Isely, D. 1990. Leguminosae (Fabaceae). 3(2): xix, 1-258. In Vasc. Fl. S.E. U. S.. The University of North Carolina Press, Chapel Hill. (англ.)
  • Jahandiez, E. & R. Maire. 1931–1941. Catalogue des plantes du Maroc. (фр.)
  • Kartesz, J. T. 1994. A synonymized checklist of the vascular flora of the United States, Canada, and Greenland. (англ.)
  • Kaul, R. B. et al. 2006. The flora of Nebraska. (англ.)
  • Kenicer, G. 2008. An introduction to the genus Lathyrus. Curtis's Bot. Mag. 25:286-295. (англ.)
  • Kingsbury, J. M. 1964. Poisonous plants of the United States and Canada. (англ.)
  • Komarov, V. L. et al., eds. 1934–1964. Flora SSSR. (англ.)
  • Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1-118. (ісп.)
  • Pignatti, S. 1982. Flora d'Italia. (англ.)
  • Pottier-Alapetite, G. 1979–1981. Flore de la Tunisie: Angiospermes-Dicotyledones. (фр.)
  • Quézel, P. & S. Santa. 1962–1963. Nouvelle flore de l'Algerie. (фр.)
  • Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i-lxi, 1-1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill. (англ.)
  • Randall, R. P. 2007. The introduced flora of Australia and its weed status. (англ.)
  • Scoggan, H. J. 1978. Dicotyledoneae (Saururaceae to Violaceae). 3: 547–1115. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa. (англ.)
  • Scoggan, H. J. 1978–1979. The flora of Canada, 4 vol. (англ.)
  • Smythies, B. E. 1984–1986. Flora of Spain and the Balearic Islands: checklist of vascular plants. Englera 3:1-882. (англ.)
  • Standley, P. C. & J. A. Steyermark. 1946. Leguminosae. Flora of Guatemala. Fieldiana, Bot. 24(5): 1-368. (англ.)
  • Turland, N. J. & C. E. Jarvis. 1997. Typification of Linnaean specific and varietal names in the Leguminosae (Fabaceae). Taxon 46:474. [lectotypify]. (англ.)
  • Tutin, T. G. et al., eds. 1964–1980. Flora europaea. (англ.)
  • Villaseñor, J. L. & F. J. Espinoza-Garcia. 2004. The alien flowering plants of Mexico. Diversity & Distrib. 10:113-123. (англ.)
  • Voss, E. G. 1985. Michigan Flora. Part II Dicots (Saururaceae-Cornaceae). Bull. Cranbrook Inst. Sci. 59. xix + 724. (англ.)
  • Wu Zheng-yi & P. H. Raven et al., eds. 1994-. Flora of China (English edition). (англ.)
  • Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las plantas vasculares del Cono Sur. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard.107(1-3): i-xcvi, 1-3348. (ісп.)

Джерела

Посилання

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Lathyrus latifolius ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Lathyrus latifolius là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Lathyrus latifolius. Truy cập ngày 5 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến tông Đậu này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Lathyrus latifolius: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Lathyrus latifolius là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

宽叶山黧豆 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科
二名法 Lathyrus latifolius
L.


宽叶山黧豆学名Lathyrus latifolius),为豆科山黧豆属下的一个种。

参考资料

扩展阅读

 src= 維基物種中有關宽叶山黧豆的數據


小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

宽叶山黧豆: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科


宽叶山黧豆(学名:Lathyrus latifolius),为豆科山黧豆属下的一个种。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科