Multimedia w Wikimedia Commons Komonica wąskolistna (Lotus tenuis Waldst. & Kit. ex Willd.) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny bobowatych. Pochodzi z Azji, Europy i Afryki Północnej, rozprzestrzenia się też w innych rejonach świata[2]. W Polsce gatunek dość rzadki. Występuje głównie na wybrzeżu i w środkowej części kraju[3].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina o łodydze zwykle wzniesionej, czasami rozesłanej, cienkiej, nagiej, pełnej i osiągającej wysokości 20-60 cm[4].
- Liście
- Pięciolistkowe, o listkach bez wyraźnych nerwów bocznych. Górne listki są równowąskie, środkowe lancetowate i zaostrzone, dolne lancetowate.
- Kwiat
-
Kwiaty motylkowe, wonne, zebrane w 1-4(6)-kwiatowy baldaszek na cienkich szypułkach. Ząbki kielicha szydlaste, przed kwitnieniem zbliżone do siebie. Płatki korony żółte o łódeczce nagle zwężonej w dzióbek.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Rośnie na murawach. Dobrze adaptuje się na terenach nieurodzajnych, podmokłych i zasolonych. Wyższą niż u innych komonic tolerancję na zasolenie i nadmiar wody przypisuje się wydajniejszemu eliminowaniu z ksylemu jonów chloru i sodu: Cl– i Na+[5].
Zagrożenia i ochrona
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków narażonych na wyginięcie, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia może zostać przesunięta do grupy gatunków wymierających (kategoria zagrożenia: V)[6]. W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)[7].
Ciekawostki
Komonica wąskolistna jest jedną z roślin cyjanogennych, przy czym wykazuje pod tym względem polimorfizm – obok osobników cyjanogennych występują także osobniki acyjanogenne. Podobne zjawisko obserwuje się u komonicy zwyczajnej i koniczyny białej (Trifolium repens)[8].
Przypisy
-
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website/Fabaceae (ang.). 2001–. [dostęp 2009-09-23].
-
↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].
-
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
-
↑ Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Warszawa: Oficyna Wyd. MULTICO, 2006. ISBN 978-83-7073-397-1.
-
↑ NL Teakle, TJ Flowers, D Real, TD Colmer. Lotus tenuis tolerates the interactive effects of salinity and waterlogging by ‘excluding’ Na+ and Cl– from the xylem. „Journal of Experimental Botany”. Vol. 58, Nr 8, s. 2169-2180, 2007.
-
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
-
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
-
↑ Irena Siegień. Cyjanogeneza u roślin i jej efektywność w ochronie roślin przed atakiem roślinożerców i patogenów. „Kosmos. Problemy nauk biologicznych”. tom 56 / 2007, nr 1–2 (274–275). s. 155–166.
