Associations
(
Inglês
)
fornecido por BioImages, the virtual fieldguide, UK
Foodplant / saprobe
apothecium of Belonopsis junciseda is saprobic on dead Juncus tenuis
Comments
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Juncus tenuis occurs throughout North America. It is particularly abundant in northeastern United States and eastern Canada, although infrequent in the south and west.
Through the use of isozyme electrophoresis, hybridization can be demonstrated between various members of the Juncus tenuis complex, including Juncus tenuis, J. anthelatus, J. interior, J. secundus, and J. dichotomus (R. E. Brooks, unpubl.). Juncus ××oronensis is thought to be a hybrid between J. tenuis and J. vaseyi in the northeast.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Description
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Herbs, perennial, tufted, 1.5--5 dm. Rhizomes densely branching. Culms few--20. Leaves basal, (1--)2--3; auricles 2--5 mm, apex acute, membranous; blade flat, 3--12 cm x 0.5--1 mm, margins entire. Inflorescences 5--40-flowered, borne congested or branch internodes ca. as long as tepals, ssomewhat loose, 1--5 cm; primary bract usually longer than inflorescence. Flowers: bracteoles 2; tepals greenish, lanceolate, 3.3--4.4 mm; outer and inner series nearly equal; stamens 6, filaments 0.5--0.9 mm, anthers 0.1--0.2 mm; style 0.1--0.2 mm. Capsules tan or light brown, 1-locular to pseudo-3-locular, ellipsoid, (3.3--)3.8--4.7 x (1.1--)1.3--1.7 mm, nearly equal to tepals. Seeds tan, ellipsoid to lunate, (0.52--)5.5--0.65(--0.7) mm, not tailed. 2n = 80.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Description
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Plants perennial, tufted. Stems 10--40 cm ( 0.6--1.2 mm, rigid to weak. Leaves basal; leaf sheath auricles obtuse, 2--4 mm, margin scarious to broadly so; leaf blade flat, 4--23 cm ( 0.5--1.8 mm, margin often involute. Inflorescences terminal panicles, 3--7 cm, usually lax, 6--40-flowered, rarely flowers in a few clusters; involucral bracts 2, leaflike, 4--18 cm. Bracteoles 2. Perianth segments greenish, lanceolate, 3.5--4 ( ca. 1 mm, subequal or outer ones somewhat longer than inner, margin white scarious, apex long tapered to a sharp point. Stamens 6; filaments ca. 1.2 mm; anthers ca. 0.8 mm. Style shorter than ovary; stigmas ca. 1.6 mm. Capsule trigonous ovoid, shorter than to rarely equaling perianth, apex truncate and shortly mucronate to obtuse. Seeds reddish brown, 0.4--0.5 mm, appendaged; appendage white, short. Fl. Jun--Jul, fr. Aug--Sep. 2 n = 30, 32, 84.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Distribution
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Heilongjiang, Henan, Jiangxi, Shandong, Taiwan, Zhejiang [India, Japan, Korea; Europe, North America].
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Habitat
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Riversides, streamsides, wet grasslands; ca. 400 m.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Habitat & Distribution
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Flowering spring--early summer. Exposed or shaded sites in soils ranging from sandy to clayey under moist or drier conditions, oftentimes these sites naturally or otherwise disturbed (e.g., game or human trails); Alta., B.C., Man., N.B., N.S., Ont., P.E.I., Que., Sask.; Ala., Alaska, Ariz., Ark., Calif., Colo., Conn., Del., D.C., Fla., Ga., Idaho, Ill., Ind., Iowa, Kans., Ky., La., Maine, Md., Mass., Mich., Minn., Miss., Mo., Mont., Nebr., Nev., N.H., N.J., N.Mex., N.Y., N.C., N.Dak., Ohio, Okla., Oreg., Pa., R.I., S.C., S.Dak., Tenn., Tex., Utah, Vt., Va., Wash., W.Va., Wis., Wyo.; introduced worldwide.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Synonym
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Juncus bicornis Michaux; J. bicornis var. williamsii (Fernald) Victorin; J. macer Gray; J. macer forma williamsii (Fernald) F. J. Hermann; J. macer var. williamsii (Fernald) Fernald; J. tenuis var. bicornis (Michaux) E. Meyer; J. tenuis var. multicornis E. Meyer; J. tenuis var. williamsii Fernald
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Synonym
(
Inglês
)
fornecido por eFloras
Juncus leptocladus Hayata; J. macer Gray.
- licença
- cc-by-nc-sa-3.0
- direitos autorais
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Brief Summary
(
Inglês
)
fornecido por EOL authors
Juncus tenuis is a cosmopolitan rush species that has a broad, almost worldwide presence; for example, in North America it occurs in all fifty states of the USA and all Canadian provinces save for Nunavit and Yukon. Also known by the common name of Path rush, it is present along many man-made as well as animal runway paths, since the sticky seeds are often dispersed by clinging to mammals.
This perennial herb grows in tufts that reach up to 40 centimeters in height. Flowers present in the form of terminal panicles. The flowering season is typically June and July.
In general Path rush appears to prefer disturbed habitats, which may explain its broad distribution; Besides path verges, it is found in open woodlands, gravelly seeps, pastures, abandoned fields and other barren waste areas. It is also tolerant of a wide range of soil types, and is much more adapted to compacted soils than most plants.
Distribution
(
Espanhol; Castelhano
)
fornecido por IABIN
Chile Central
Brwynen fain
(
Galês
)
fornecido por wikipedia CY
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a monocotyledon sy'n edrych yn debyg i wair yw Brwynen fain sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Juncaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Juncus tenuis a'r enw Saesneg yw Slender rush.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Brwynen Fain.
Mae'n tyfu'n araf iawn - a hynny ar bridd da, cyfoethog, mewn bob math o amrywiaeth o ran gwlybaniaeth eu cynefin; mae i'w ganfod yn aml mewn gwlyptiroedd. Mae'r planhigyn yn ddeurywiol ac mae'r dail yn fytholwyrdd.
Gweler hefyd
Cyfeiriadau
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Awduron a golygyddion Wikipedia
Brwynen fain: Brief Summary
(
Galês
)
fornecido por wikipedia CY
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a monocotyledon sy'n edrych yn debyg i wair yw Brwynen fain sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Juncaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Juncus tenuis a'r enw Saesneg yw Slender rush. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Brwynen Fain.
Mae'n tyfu'n araf iawn - a hynny ar bridd da, cyfoethog, mewn bob math o amrywiaeth o ran gwlybaniaeth eu cynefin; mae i'w ganfod yn aml mewn gwlyptiroedd. Mae'r planhigyn yn ddeurywiol ac mae'r dail yn fytholwyrdd.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Awduron a golygyddion Wikipedia
Zarte Binse
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Die Zarte Binse (Juncus tenuis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Binsen (Juncus) innerhalb der Familie der Binsengewächse (Juncaceae). Dieser ursprünglich aus Nordamerika stammende und heute eingebürgerte Neophyt ist erst seit 1824 in Europa nachgewiesen.
Verbreitung und Standort
Das Binsengewächs stammt ursprünglich aus Nordamerika und kommt dort vom östlichen Kanada bis Mexiko vor.[1] Seit etwa 1824 ist sie auch in Europa bekannt. Heute ist die Binse in Nord-, West- und Zentraleuropa eingebürgert und inzwischen weltweit bis nach Asien, Südamerika, Neuseeland und Australien verbreitet.[1] In den Allgäuer Alpen steigt sie in Bayern bei Grasgehren bei Obermaiselstein bis zu 1430 Metern Meereshöhe auf.[2]
Die Zarte Binse wächst häufig auf Waldwegen und in Trittgesellschaften. Sie bevorzugt eher humusarmen Lehm- oder Tonboden, der basenreich, aber kalkarm sein sollte. Sie erträgt Bodenverdichtung und mäßige Beschattung. In höheren Mittelgebirgen mit Kalkgestein fehlt sie gebietsweise. Nach Ellenberg ist sie ein Mäßigsäurezeiger, auf mäßig stickstoffreichen Standorten wachsend und eine Verbandscharakterart der Vogelknöterich-Trittgesellschaften (Polygonion avicularis). Nach Oberdorfer ist sie eine Charakterart des Juncetum tenuis.[3]
Beschreibung
![src=]()
Zarte Binse (
Juncus tenuis)
![src=]()
Illustration der Zarten Binse
Der ausdauernde, überwinternd grüne Hemikryptophyt bildet kleine gelbgrüne bis braungelbe Horste mit 15 bis 50 Zentimetern Wuchshöhe. Die runden Stängel wachsen aufrecht. Blühende Stängel tragen am Grund ein bis zwei grasartige, rinnige und nicht sehr steife Blätter sowie zwei bis drei den Blütenstand weit überragende Hochblätter. Am Ende der Blattscheiden befinden sich 1 bis 3 Millimeter lange, weißliche Öhrchen.
Stängel mit Laubblatt, die Öhrchen am oberen Ende der Blattscheide sind spitz, zart, häutig und trocken weißlich.
Blütenstand, jede Blüte weist am Grund zwei häutige Vorblätter auf.
Frucht, die Perigonblätter sind zugespitzt und länger als die Frucht.
Der stets endständige Blütenstand ist eine bis zu 8 Zentimeter lange kompakte Spirre. Die Teilblütenstände sind lang gestielt. Die Perigonblätter sind mit 3 bis 4 Millimeter alle gleich lang. Sie sind grün, deutlich dreinervig und lanzettlich zugespitzt. Die inneren sind hautrandig. Sie umgeben sechs Staubblätter und drei aufrechte lange Narben. Die Kapselfrucht ist eiförmig bis kugelig und mit kurzer Stachelspitze ausgestattet. Sie ist deutlich kürzer als die Blütenhülle. Die Samen sind klein und bleich. Sie quellen im Wasser froschlaichartig auf.
Die Blütezeit der Zarten Binse erstreckt sich von Juni bis September.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 30, 32, 40 oder 84.[3]
Ökologie
Die Bestäubung der Blüten erfolgt durch den Wind (Anemophilie). Die Diasporen werden durch Anhaften im Fell oder an Federn von Tieren verbreitet (Epizoochorie).
15–40 cm hohe Horstpflanze. Erstausbreitung in Europa wegen Klebsamen entlang der ungeteerten Wege durch Trittausbreitung und durch die an Wagenrädern anhaftende Erde. Benetzt man reife Fruchtkapseln mit Wasser, treten nach wenigen Minuten die Samen froschlaichartig aus. Kulturbegleiter.
Literatur
- J. Grau, B. P. Kremer, B. M. Möseler, G. Rambold & D. Triebel: Gräser, Mosaik-Verlag, München 1996, ISBN 3-576-10702-9.
-
Henning Haeupler, Thomas Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands (= Die Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Band 2). Herausgegeben vom Bundesamt für Naturschutz. Ulmer, Stuttgart 2000, ISBN 3-8001-3364-4.
- E. Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora. Ulmer, Stuttgart 1994. ISBN 3-8252-1828-7.
Einzelnachweise
-
↑ a b Rafaël Govaerts (Hrsg.): Juncus tenuis. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 12. Oktober 2016.
-
↑ Erhard Dörr, Wolfgang Lippert: Flora des Allgäus und seiner Umgebung. Band 1, IHW, Eching 2001, ISBN 3-930167-50-6, S. 297.
-
↑ a b Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 147.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Zarte Binse: Brief Summary
(
Alemão
)
fornecido por wikipedia DE
Die Zarte Binse (Juncus tenuis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Binsen (Juncus) innerhalb der Familie der Binsengewächse (Juncaceae). Dieser ursprünglich aus Nordamerika stammende und heute eingebürgerte Neophyt ist erst seit 1824 in Europa nachgewiesen.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Cenkô sycëna
(
Cassúbio
)
fornecido por wikipedia emerging languages
Cenkô sycëna (Juncus tenuis Willd.) - to je wielelatnô roscëna z rodzëznë sycënowatëch (Juncaceae). Òna rosce m. jin. na Kaszëbach.
Bùtnowé lënczi
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Cenkô sycëna: Brief Summary
(
Cassúbio
)
fornecido por wikipedia emerging languages
![src=]()
Cenkô sycëna
Cenkô sycëna (Juncus tenuis Willd.) - to je wielelatnô roscëna z rodzëznë sycënowatëch (Juncaceae). Òna rosce m. jin. na Kaszëbach.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Juncus tenuis
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
Juncus tenuis, the slender rush, is a clump-forming, round-stemmed perennial in the Juncaceae (rush family). Slender rush grows to be between 15 and 60 cm tall. Generally considered a weed, it is rarely sold by retailers as a household container plant. Where it is introduced, it is colloquially called path rush, field rush, slender yard rush, poverty rush or wiregrass.
The leaves of the plant all come from the base and are not nearly as tall as the stems. The stems are partly covered by sheaths, and have the most distinctive characteristic of the plant on them: clusters or cymes at the top. These cymes consist of branches that have small egg-shaped seed capsules at the end of them. The seeds split into three parts when they become ripe. The plant also spreads via rhizomatous root growth.
Habitat
Slender rush grows in landscapes, crops, roadsides, and all types of fields. It can grow on both wet and dry sites, in soils consisting mainly of sand or clay. Because of its high tolerance of compacted soils, it can outcompete other plant species in such places, hence the name "path rush". It is native throughout all fifty states of United States, most of Canada, and parts of northern Europe.
References
- Richard H. Uva, Joseph C. Neal and Joseph M. Ditomaso, Weeds of The Northeast, (Ithaca, NY: Cornell University Press, 1997), pp. 28–29.
- USDA | NRCS, Plants Profile for Juncus tenuis
- Missouri Botanical Garden, Juncus tenuis
- Dr. John Hilty, Path Rush
- Niche Gardens, Juncus tenuis
- eFloras, Path rush
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Juncus tenuis: Brief Summary
(
Inglês
)
fornecido por wikipedia EN
Juncus tenuis, the slender rush, is a clump-forming, round-stemmed perennial in the Juncaceae (rush family). Slender rush grows to be between 15 and 60 cm tall. Generally considered a weed, it is rarely sold by retailers as a household container plant. Where it is introduced, it is colloquially called path rush, field rush, slender yard rush, poverty rush or wiregrass.
The leaves of the plant all come from the base and are not nearly as tall as the stems. The stems are partly covered by sheaths, and have the most distinctive characteristic of the plant on them: clusters or cymes at the top. These cymes consist of branches that have small egg-shaped seed capsules at the end of them. The seeds split into three parts when they become ripe. The plant also spreads via rhizomatous root growth.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Sale luga
(
Estônio
)
fornecido por wikipedia ET
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Vikipeedia autorid ja toimetajad
Sale luga: Brief Summary
(
Estônio
)
fornecido por wikipedia ET
Sale luga (Juncus tenuis) on loaliste sugukonda loa perekonda kuuluv rohttaim.
Taime leidub Eestis harva.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Vikipeedia autorid ja toimetajad
Juncus tenuis
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Juncus tenuis, le Jonc grêle, est une espèce végétale de la famille des Juncaceae.
Liste des variétés et sous-espèces
Selon Tropicos (21 juillet 2020)[3] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
-
Juncus tenuis subsp. bicornis (Michx.) P. Fourn.
-
Juncus tenuis subsp. dudleyi (Wiegand) P. Fourn.
-
Juncus tenuis var. anthelatus Wiegand
-
Juncus tenuis var. bicornis (Michx.) E. Mey.
-
Juncus tenuis var. congestus Engelm.
-
Juncus tenuis var. dichotomus (Elliott) Alph. Wood
-
Juncus tenuis var. dudleyi (Wiegand) F.J. Herm.
-
Juncus tenuis var. germanorum (Steud.) Rouy
-
Juncus tenuis var. laxiflorus Fiek
-
Juncus tenuis var. multicornis E. Mey.
-
Juncus tenuis var. nakaii Satake
-
Juncus tenuis var. occidentalis Coville
-
Juncus tenuis var. platycaulos (Kunth) Buchenau
-
Juncus tenuis var. platyphyllus (Wiegand) Cory
-
Juncus tenuis var. secundus (P. Beauv. ex Poir.) Engelm.
-
Juncus tenuis var. tenuis
-
Juncus tenuis var. unicornis E. Mey.
-
Juncus tenuis var. uniflorus Farw.
-
Juncus tenuis var. williamsii Fernald
Notes et références
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Juncus tenuis: Brief Summary
(
Francês
)
fornecido por wikipedia FR
Juncus tenuis, le Jonc grêle, est une espèce végétale de la famille des Juncaceae.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Něžna syćina
(
Sorábio superior
)
fornecido por wikipedia HSB
Něžna syćina (Juncus tenuis) je rostlina ze swójby syćinowych rostlinow (Juncaceae).
Wopis
Něžna syćina docpěwa wysokosć wot 15 hač 40 cm.
Stołpiki su husto stejace a njesu na spódku dołhe, trawojte łopjena.
Kćenja
Kćěje wot junija hač septembra. Kwětnistwo je nakónčne, wobsteja z wjele kćenjow a so wot 2-3 wysokich łopješkow přesahaja. Kćenjowe łopješka su šěsć, žołotozelene, třinerwne, fajn kónčkojte a dlěše hač kapslu.
Stejnišćo
Rosće na lěsnych pućach, stupowych trawnikach.
Rozšěrjenje
Rostlina je často w Europje, ale bu z sewjerneje Ameriki zanjesena.
Wužiwanje
Nóžki
-
↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 495.
-
↑ W internetowym słowniku: Binse
Žórła
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 424 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Něžna syćina: Brief Summary
(
Sorábio superior
)
fornecido por wikipedia HSB
Něžna syćina (Juncus tenuis) je rostlina ze swójby syćinowych rostlinow (Juncaceae).
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia authors and editors
Tengere rus
(
Neerlandês; Flamengo
)
fornecido por wikipedia NL
De tengere rus (Juncus tenuis) is een overblijvend kruid dat behoort tot de russenfamilie (Juncaceae). De plant komt van nature voor in Noord-Amerika en is van daaruit naar vele delen van de wereld verspreid. In Nederland en België is de plant voor het eerst waargenomen in 1821.
De plant wordt 10-40 cm hoog, heeft een korte, gedrongen wortelstok en dunne, taaie stengels. De tot 1, 5 mm brede bladeren zijn lichtgroen tot groen. De witachtige oortjes zijn 1-3 mm lang. Van de lichtbruine bladschede blijven bij het ouder worden alleen de vezels over.
De tengere rus bloeit van juni tot september met strokleurige bloemen. De 3-5 mm lange bloemdekbladen zijn zeer spits en hebben een vliezige rand. De schutbladen zijn grasachtig. De bloemdekbladen steken boven de vrucht uit. De bloeiwijze is pluimvormig.
De eivormige vrucht is een driezadige doosvrucht. De zaden zijn kleverig.
De plant komt voor op bospaden, paden door heidevelden en vochtige, open zandgrond.
Namen in andere talen
- Duits: Zarte Binse
- Engels: Poverty Rush, Slender Rush
- Frans: Jonc grêle
Externe link
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-auteurs en -editors
Tengere rus: Brief Summary
(
Neerlandês; Flamengo
)
fornecido por wikipedia NL
De tengere rus (Juncus tenuis) is een overblijvend kruid dat behoort tot de russenfamilie (Juncaceae). De plant komt van nature voor in Noord-Amerika en is van daaruit naar vele delen van de wereld verspreid. In Nederland en België is de plant voor het eerst waargenomen in 1821.
De plant wordt 10-40 cm hoog, heeft een korte, gedrongen wortelstok en dunne, taaie stengels. De tot 1, 5 mm brede bladeren zijn lichtgroen tot groen. De witachtige oortjes zijn 1-3 mm lang. Van de lichtbruine bladschede blijven bij het ouder worden alleen de vezels over.
![src=]()
Plant
De tengere rus bloeit van juni tot september met strokleurige bloemen. De 3-5 mm lange bloemdekbladen zijn zeer spits en hebben een vliezige rand. De schutbladen zijn grasachtig. De bloemdekbladen steken boven de vrucht uit. De bloeiwijze is pluimvormig.
![src=]()
Bloeiwijze
De eivormige vrucht is een driezadige doosvrucht. De zaden zijn kleverig.
![src=]()
Zaden
De plant komt voor op bospaden, paden door heidevelden en vochtige, open zandgrond.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia-auteurs en -editors
Sit chudy
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Multimedia w Wikimedia Commons Sit chudy (Juncus tenuis) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny sitowatych. Roślina zawleczona do Europy środkowej i północnej z Ameryki Północnej. W Polsce gatunek obecnie pospolity, rozprzestrzenił się w ciągu drugiej połowy XX wieku.
Rozmieszczenie geograficzne
Naturalny zasięg występowania obejmuje rozległe obszary obu Ameryk od północnych terytoriów Kanady, poprzez Amerykę Środkową po Peru, Boliwię i Argentynę na południu. Został introdukowany i rozprzestrzenił się niemal w całej Europie, w rejonie Kaukazu i Azji Mniejszej, w Afryce południowej i na Madagaskarze, w Azji wschodniej, na Hawajach, w Australii i Nowej Zelandii[2].
Morfologia
- Pokrój
- Tworzy niewielkie kępy.
- Łodygi
- Miękkie, od 10 do 40 cm długości.
- Liście
- Płaskie, do 1,5 mm szerokości.
- Kwiatostan
- Kwiaty nie skupione w główki lecz pojedynczo stojące zebrane są w szczytowy kwiatostan, u podstawy którego wyrasta przysadka, znacznie dłuższa od samego kwiatostanu.
- Kwiat
- Drobny, do 4 mm długości. Listki okwiatu zielonkawo-żółte, wąskie, lancetowate. Kwitnie od czerwca do września.
- Owoc
- Torebka odwrotnie jajowata, z małym dzióbkiem na czubku.
Biologia i ekologia
Rośnie w miejscach podmokłych, na glebach słabo przewietrzanych, zbitych. Często na przydrożach i w koleinach dróg leśnych lub łąkowych, na trawiastych plażach.
Przypisy
Bibliografia
- W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny Polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Sit chudy: Brief Summary
(
Polonês
)
fornecido por wikipedia POL
Sit chudy (Juncus tenuis) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny sitowatych. Roślina zawleczona do Europy środkowej i północnej z Ameryki Północnej. W Polsce gatunek obecnie pospolity, rozprzestrzenił się w ciągu drugiej połowy XX wieku.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Syltåg
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Syltåg (Juncus tenuis) är en växtart i familjen tågväxter.
Externa länkar
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Syltåg: Brief Summary
(
Sueco
)
fornecido por wikipedia SV
Syltåg (Juncus tenuis) är en växtart i familjen tågväxter.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia författare och redaktörer
Juncus tenuis
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
Juncus tenuis là một loài thực vật có hoa trong họ Juncaceae. Loài này được Willd. mô tả khoa học đầu tiên năm 1799.[1]
Hình ảnh
Chú thích
Liên kết ngoài
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Juncus tenuis: Brief Summary
(
Vietnamita
)
fornecido por wikipedia VI
Juncus tenuis là một loài thực vật có hoa trong họ Juncaceae. Loài này được Willd. mô tả khoa học đầu tiên năm 1799.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Ситник тонкий
(
Russo
)
fornecido por wikipedia русскую Википедию
Вид: Ситник тонкий
Международное научное название
Juncus tenuis Willd., 1799
Систематика
на Викивидах
Изображения
на Викискладе ITIS 39243NCBI 932103EOL 631100GRIN t:20804IPNI 443578-1TPL kew-315959 Си́тник то́нкий (лат. Juncus tenuis) — травянистое растение, вид рода Ситник семейства Ситниковые (Juncaceae).
Охранный статус NatureServe
Находящиеся в надёжном состоянии
Secure: Juncus tenuis Небольшое растение родом из Северной и Южной Америки, занесённое во многие регионы мира, где из-за высокой конкурентоспособности вытесняет местные виды и нарушает естественные экосистемы.
Ботаническое описание
Многолетнее дерновинное травянистое растение 10—40(50) см высотой. Стебли прямостоячие, жёсткие до слабых.
Листья прикорневые, обычно в числе 2—3, линейные, 0,5—1,8 мм шириной и 4—12(23) см длиной, часто с завёрнутым краем, с острым концом.
Соцветия состоят из 5—40 цветков, щитковидно-метёльчатые, с неравными веточками, с двумя прицветниками в основании, один из которых равен соцветию по длине, другой в два раза длиннее. Цветки с двумя плёнчатыми прицветничками. Доли околоцветника ланцетовидные, 3,3—4,4 мм длиной, желтовато-зелёные, с белым плёнчатым краем. Тычинки в числе 6, нити 0,5—0,9 мм длиной, пыльники — 0,1—0,2 мм.
Плод — эллиптическая или яйцевидная коробочка жёлто-коричневого цвета 3,5—4,5 мм длиной. Семена жёлто-коричневые, эллиптические, 0,3—0,7 мм длиной.
Распространение
Родина растения — Северная и Южная Америка, где оно встречается как в естественных местообитаниях, так и в нарушенных экосистемах. В Евразии, Африке и Австралии — инвазивный вид, легко распространяющийся по нарушенным территориям. На острове Святой Елены вытесняет растительность, служащую местами гнездования эндемичного зуйка Charadrius sanctaehelenae[2].
Таксономия
Вид был впервые действительно описан во 2-м томе 4-го издания Species plantarum, подготовленного Карлом Людвигом Вильденовом, вышедшем в марте 1799 года.
Синонимы
-
Juncus bicornis Michx., 1803
-
Juncus bicornis var. williamsii (Fernald) Vict., 1929
-
Juncus chloroticus Schult. & Schult.f., 1829
-
Juncus germanorum Steud., 1855
-
Juncus gesneri Sm., 1824
-
Juncus gracilis Sm., 1800
-
Juncus involucratus Kirk, 1877
-
Juncus lucidus Hochst., 1844
-
Juncus macer Gray, 1821
-
Juncus macer f. williamsii (Fernald) F.J.Herm., 1938
-
Juncus macer var. williamsii (Fernald) Fernald, 1930
-
Juncus smithii Kunth, 1841
-
Juncus tenuis f. victorinii Raymond, 1950
-
Juncus tenuis f. williamsii (Fernald) F.J.Herm., 1945
-
Juncus tenuis subsp. bicornis (Michx.) P.Fourn., 1935
-
Juncus tenuis var. bicornis (Michx.) E.Mey., 1828
-
Juncus tenuis var. germanorum (Steud.) Rouy, 1912
-
Juncus tenuis var. laxiflorus Fiek, 1890
-
Juncus tenuis var. multicornis E.Mey., 1828
-
Juncus tenuis var. nakaii Satake, 1933
-
Juncus tenuis var. williamsii Fernald, 1901
-
Juncus tristanianus Hemsl., 1885
-
Juncus vacillans Steud., 1855
Примечания
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Авторы и редакторы Википедии
Ситник тонкий: Brief Summary
(
Russo
)
fornecido por wikipedia русскую Википедию
Небольшое растение родом из Северной и Южной Америки, занесённое во многие регионы мира, где из-за высокой конкурентоспособности вытесняет местные виды и нарушает естественные экосистемы.
- licença
- cc-by-sa-3.0
- direitos autorais
- Авторы и редакторы Википедии
坚被灯心草
(
Chinês
)
fornecido por wikipedia 中文维基百科
坚被灯心草: Brief Summary
(
Chinês
)
fornecido por wikipedia 中文维基百科
坚被灯心草（学名：Juncus tenuis）为灯心草科灯心草属的植物。分布于欧洲、日本、台湾岛、格鲁吉亚以及中国大陆的江西、黑龙江、浙江、山东、河南等地，生长于海拔350米的地区，多生长于河旁、溪边及湿草地，目前尚未由人工引种栽培。
クサイ (植物)
(
Japonês
)
fornecido por wikipedia 日本語
クサイ (植物): Brief Summary
(
Japonês
)
fornecido por wikipedia 日本語
クサイ（草藺、Juncus tenuis）は、単子葉植物イグサ科イグサ属の多年草。北アメリカ、ユーラシア大陸、日本などに広く生息する。
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Juncus tenuis op Wikimedia Commons. 
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 
