nomes no trilho de navegação
Plettet kongepen (Hypochoeris maculata) er en 30-40 centimeter høj plante i kurvblomst-familien. Den ligner alm. kongepen, men bladene har oftest store brunsorte pletter, de gule blomsterkurve er større (3-4 centimeter i diameter) og også frugtens ydre krans af fnokstråler er fjerformede.
I Danmark findes plettet kongepen hist og her i Jylland på skrænter og i klitter, mens den er temmelig sjælden i resten af landet. Den blomstrer i juni og juli.[1]
Plettet kongepen (Hypochoeris maculata) er en 30-40 centimeter høj plante i kurvblomst-familien. Den ligner alm. kongepen, men bladene har oftest store brunsorte pletter, de gule blomsterkurve er større (3-4 centimeter i diameter) og også frugtens ydre krans af fnokstråler er fjerformede.
Das Gefleckte Ferkelkraut (Hypochaeris maculata L.) gehört innerhalb der Familie der Korbblütler, der Unterfamilie Cichorioideae zur Gattung Ferkelkräuter (Hypochaeris).
Das Gefleckte Ferkelkraut ist eine 20–100 cm hohe ausdauernde krautige Pflanze (Hemikryptophyt). Der Stängel ist meist verzweigt mit zwei bis drei Ästen, rauhaarig und besitzt (ein bis) zwei bis vier Blätter. Die grundständigen Laubblätter sind rosettig, meist braun gefleckt, kurz steifhaarig und liegen dem Boden angedrückt.
Die Blütenkörbe befinden sich an der Spitze der Äste, die unter den Körben etwas verdickt sind. Der Korbboden besitzt Spreublätter; die Hüllblätter sind alle ganzrandig, 18–25 mm lang und steifhaarig. Die Zungenblüten sind zitronengelb und doppelt so lang wie die Hüllblätter.
Die Achäne ist geschnäbelt, ihr Pappus 1-reihig, alle Pappushaare sind fedrig.
Die Blütezeit erstreckt sich von Mai bis August.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 10.[1]
Das Gefleckte Ferkelkraut ist ein (kontinental-submediterranes) Florenelement, dessen europäisches Hauptverbreitungsgebiet im südöstlichen Europa liegt. Auf den Britischen Inseln tritt es zerstreut auf, nach Süden erstreckt sich das Verbreitungsgebiet in Europa bis zu den Pyrenäen, der Provence, Norditalien und der Balkanhalbinsel. Außerhalb Europas kommt die Art in Xinjiang, im Kaukasusraum und in Sibirien vor.[2]
In Mitteleuropa fehlt es im Tiefland westlich der Elbe oder es ist dort sehr selten; östlich davon tritt es im Mittelgebirge mit Lehmböden und im Alpenvorland nur selten auf; in den Kalkalpen kommt man es nur vereinzelt vor, und es steigt kaum über 1500 m Höhe auf; In Niederösterreich tritt es zerstreut auf. In den Allgäuer Alpen steigt es bis zu einer Höhenlage von 1000 Metern auf.[3]
Das Gefleckte Ferkelkraut besiedelt Halbtrockenrasen, extensiv genutzte Weiden, Wald- und Gebüschsäume sowie lichte trockene Wälder. Es ist auf stickstoffarme, kalkhaltige oder etwas entkalkte, wechseltrockene, humose, locker sandige Lehm- oder Tonböden angewiesen. Es kommt vor in Gesellschaften der Verbände Mesobromion, aber auch Cirsio-Brachypodion, Molinion, Violion caninae, Geranion sanguinei oder Potentillo-Quercion.[1]
Man kann in Europa folgende Unterarten unterscheiden[4]:
Das Gefleckte Ferkelkraut (Hypochaeris maculata L.) gehört innerhalb der Familie der Korbblütler, der Unterfamilie Cichorioideae zur Gattung Ferkelkräuter (Hypochaeris).
La Hypochaeris maculata l'è 'na piànta de la famìa botànica de le Asteraceae. Se la tróa 'n quàze töta la cadéna alpìna.
La H. maculata la pöl rià a 'na altèsa de 30 – 60 ghèi (de rar fìna a 1 méter). La fùrma biològica l'è H ros (emicriptòfita rosulàda), cioè piànte che g'ha böcc che pàsa la stagiù frèda al leèl del teré prutigìde del patös o de la néf, e co le fòie sistemàde 'n maniéra de furmà 'na rozèta bazàl.
La raìs l'è de tìpo a ficù.
I gamp i è cilìndrich, apéna apèna pilùs, piö gròs ensìma e i pórta apéna 'n capulì (de rar i pö portàn du).
Le fòie bazài i è 'ntréghe e le fùrma 'na rozèta de culùr vért maciàde de négher-viòla; le stà sö drìte e la fùrma l'è lanceolàda co la pónta acùta; l'òrlo l'è a capète spèse e la nervadüra centràl l'è bèla evidènt e la tìra quàze al rós. La superfìcie de la fòia l'è setulùza. La dimensiù de le fòie bazài la pöl rià a 'na larghèsa de 4 – 6 ghèi per 'na longhèsa de 8 – 13 ghèi.
Le fòie del gamp i è póche (de 1 a 3) de de dimensiù piö picinìna.
La 'nfiurescènsa de la H. maculata l'è furmàda de capulì emisférich. La strütüra dei capulì l'è chèla tìpica de le Asteraceae: en pedùncol, en bris piö gròs sóta 'l capulì (méno de 5 mm de diàmetro), el té sö 'n invòlucro cilìndrich furmàt de divèrse squàme göse (i è pilùze e scüre endèla part apicàl) che fà de protesiù al resetàcol endóche se 'nserés i fiùr. El culùr l'è zalt limù (el tìra apéna apéna al rós envèrs l'èstèrno-bas del capulì). El resetàcol el se prezènta con divèrse paiète a la bàze dei fiur, 'nvéce l'invòlucro l'è furmùt de divèrse fìle de squàme sistemàde en maniéra 'mbricàda. El diàmetro dei capulì l'è de 4 –5 ghèi. L'invòlucro l'è larch 13 mm, alt 13÷18 mm. Le squàme i è lónghe dei 12 ai 17 mm.
I fiur i è ermafrudìcc, zigomòrf, tetra-cìclich (càles – coròla – androcèo – ginecèo) e pentàmer (a 5 elemèncc). En chèsta spéce, a diferènsa de i fiur tìpich de le Asteraceae, i fiur tübulùs intèrni al capulì i gh'è mìa.
El fröt l'è 'n achénio col bèch (i è dèle nùcule töte precìze 'ntra de lùre), con ensìma 'n pàpo uniseriàt (en ùrden de sétole ünech) co le sétole töte piümùze a la stèsa fòza. La dimensiù del fröt l'è de 10 ÷ 17 mm.
Se la tróa 'n töta la cadéna alpìna föra che 'ndèle pruìnce de Bèrghem e Cóm. Se la tróa sö töcc i sistémi de mucc de l'Euròpa (Pirenei, Masìcio Centràl, Giüra, Balcani e Carpàsi) e 'ndèle pianüre corespondènte. Se 'l tróa mìa 'nvéce endèle zòne piö setentriunài e meridiunài de l'Europa.
La Hypochaeris maculata l'è 'na piànta de la famìa botànica de le Asteraceae. Se la tróa 'n quàze töta la cadéna alpìna.
Hypochaeris maculata is a species of flowering plant belonging to the family Asteraceae.[1]
Its native range is Europe to Siberia and China.[1]
Synonym:
Hypochaeris maculata is a species of flowering plant belonging to the family Asteraceae.
Its native range is Europe to Siberia and China.
Synonym:
Trommsdorffia maculata (L.) Bernh.Veishein (Hypochaeris maculata) on korvõieliste sugukonda arvatud taimeliik.
Taim on Eestis tavaline.[1]
Veishein (Hypochaeris maculata) on korvõieliste sugukonda arvatud taimeliik.
Taim on Eestis tavaline.
Harjuhäränsilmä eli häränsilmä eli täplikäs häränsilmä (Hypochaeris maculata) on asterikasvien (Asteraceae) heimoon kuuluva monivuotinen ja ruohovartinen kasvilaji. Harjuhäränsilmä eroaa muista saman suvun lajeista mykeröidensä lukumäärän sekä lehtiensä muodon perusteella.[1]
Harjuhäränsilmä muodostaa maanrajaan lehtiruusukkeen, jonka keskeltä varsi kasvaa. Lehdet ovat isoja ja ehyitä sekä usein myös karvaisia ja laikukkaita. Lehtien keskiruoti on tavallisesti punainen ja laikut ovat tummia. Varsi on lehdetön, karvainen ja haaraton tai muutamaan kertaan haaroittunut. Harjuhäränsilmän kukintona on useista suurehkoista mykeröistä koostuva mykeröstö. Mykeröt ovat neljästä viiteen senttimetriä leveitä. Mykeröiden kukat ovat kirkkaankeltaisia ja kehtosuomut hienokarvaisia. Harjuhäränsilmä kukkii heinä–elokuussa.[1]
Harjuhäränsilmä kasvaa kuivilla avoimilla paikoilla, mutta myös valoisissa metsissä[1]. Suomessa[2] ja Ruotsissa[1] harjuhäränsilmä on eteläinen laji. Suomessa sitä tavataan eniten Etelä-Karjalassa, mutta myös muualla Etelä-Suomessa[2]. Pori–Joensuu-linjan pohjoispuolella harjuhäränsilmää ei tavata Suomessa juuri lainkaan[2]. Harjuhäränsilmä on Suomen yleisin häränsilmälaji.
Harjuhäränsilmä eli häränsilmä eli täplikäs häränsilmä (Hypochaeris maculata) on asterikasvien (Asteraceae) heimoon kuuluva monivuotinen ja ruohovartinen kasvilaji. Harjuhäränsilmä eroaa muista saman suvun lajeista mykeröidensä lukumäärän sekä lehtiensä muodon perusteella.
Harjuhäränsilmä muodostaa maanrajaan lehtiruusukkeen, jonka keskeltä varsi kasvaa. Lehdet ovat isoja ja ehyitä sekä usein myös karvaisia ja laikukkaita. Lehtien keskiruoti on tavallisesti punainen ja laikut ovat tummia. Varsi on lehdetön, karvainen ja haaraton tai muutamaan kertaan haaroittunut. Harjuhäränsilmän kukintona on useista suurehkoista mykeröistä koostuva mykeröstö. Mykeröt ovat neljästä viiteen senttimetriä leveitä. Mykeröiden kukat ovat kirkkaankeltaisia ja kehtosuomut hienokarvaisia. Harjuhäränsilmä kukkii heinä–elokuussa.
Harjuhäränsilmä kasvaa kuivilla avoimilla paikoilla, mutta myös valoisissa metsissä. Suomessa ja Ruotsissa harjuhäränsilmä on eteläinen laji. Suomessa sitä tavataan eniten Etelä-Karjalassa, mutta myös muualla Etelä-Suomessa. Pori–Joensuu-linjan pohjoispuolella harjuhäränsilmää ei tavata Suomessa juuri lainkaan. Harjuhäränsilmä on Suomen yleisin häränsilmälaji.
Hypochaeris maculata
La porcelle à feuilles tachées ou porcelle maculée (Hypochaeris maculata) est une espèce de plantes herbacées du genre Hypochaeris, dans la famille des Asteraceae.
Les porcelles (appelées groins d'âne dans certaines régions) sont indésirables dans les pelouses, qu'elles étouffent de leurs feuilles disposées en rosaces.
Le désherbeur est un outil qui permet de les retirer du sol.
La costolina macchiata (nome scientifico Hypochaeris maculata L., 1753) è una specie di pianta angiosperma dicotiledone della famiglia delle Asteraceae.[1][2]
L'etimologia del nome generico (Hypochaeris) è piuttosto dubbia e si perde lontano nel tempo; potrebbe derivare da due parole greche Hypo (= sottoterra) e choeros (= maiale); infatti le radici della specie Hypochaeris radicata sono molto ricercate dai maiali che per cibarsene scavano la terra col loro “grufo” per trovarle[3]. È comunque Carl von Linné (Rashult, 23 maggio 1707 – Uppsala, 10 gennaio 1778), biologo e scrittore svedese, che introdusse il nome di questo genere nella sistematica vegetale nel 1754. L'epiteto specifico (maculata) fa riferimento alle macchie delle sue foglie.
Gli inglesi chiamano questa pianta con il nome di Spotted Cat's-ear', ma anche Spotted hawkweed; i francesi la chiamano Porcelle tachetée; i tedeschi: Geflecktes Ferkelkraut.
Habitus. Queste piante sono più o meno pelose. La forma biologica della specie è emicriptofita rosulata (H ros), ossia sono piante perenni con gemme svernanti al livello del suolo e protette dalla lettiera o dalla neve, e con le foglie disposte a formare una rosetta basale.[4][5][6][7][8][9][10]
Radici. La radice è del tipo a fittone.
Fusto. I fusti sono cilindrici, debolmente pubescenti, ingrossati all'apice e monocefali (raramente a due capolini); la sua superficie è profondamente solcata. La loro altezza media è di 30 – 60 cm (massima anche 1 metro).
Foglie.
Infiorescenza. L'infiorescenza è formata da grandi capolini emisferici. La struttura dei capolini è quella tipica delle Asteraceae: un peduncolo, mediamente ingrossato sotto il capolino (meno di 5 mm di diametro), sorregge un involucro cilindrico formato da più squame acuminate (sono pelose e all'apice sono scure) che fanno da protezione al ricettacolo sul quale s'inseriscono due tipi di fiori: quelli esterni ligulati e quelli interni tubulosi (in questo caso sono assenti). Il ricettacolo si presenta con diverse pagliette poste alla base dei fiori, mentre l'involucro è formato da più serie di squame disposte in modo embricato. Diametro dei capolini : 4 –5 cm. Dimensioni dell'involucro: larghezza 13 mm; altezza: 13 – 18 mm. Lunghezza delle squame : 12 – 17 mm.
Fiori. I fiori sono ermafroditi, zigomorfi, tetra-ciclici (calice – corolla – androceo – gineceo) e pentameri (a 5 elementi). In questa specie i fiori tubulosi non sono presenti.
, [C (5), A (5)], G 2 (infero), achenio[11]
Frutti. Il frutto è un achenio con becco (sono delle nucule tutte molto uguali fra di loro), sormontato da un pappo uniseriato (un unico ordine di setole) a setole tutte ugualmente piumose. Dimensione del frutto: 10 – 17 mm.
Dal punto di vista fitosociologico alpino la specie di questa scheda appartiene alla seguente comunità vegetale:
Per l'areale completo italiano la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[16]
Descrizione: l'alleanza Hypochoeridion maculatae è relativa alle praterie perenni mesofile che si sviluppano su substrati carbonatici con livelli di umidità maggiore rispetto ad altre alleanze vicine. I macroclimi interessati sono da quello temperato al piano bioclimatico supratemperato inferiore (sotto i 1.200 m s.l.m. - zona delle faggete termofile). La distribuzione di questa alleanza si estende per tutta la regione illirica. In Italia è tipica delle Prealpi (specialmente nel Veneto-Friuli). In assenza di utilizzazioni (sfalci o pascolo non intensivo) l'alleanza si evolve verso un rapido incespugliamento.[17]
Specie presenti nell'associazione: Rhinanthus freynii, Cirsium pannonicum, Dianthus carthusianorum, Dorycnium herbaceum, Ferulago galbanifera, Danthonia alpina, Thymus pulegioides, Prunella laciniata, Orchis ustulata, Medicago falcata, Ranunculus bulbosus, Ononis spinosa, Aster linosyris, Agrostis tenuis, Carex montana, Trifolium rubens, Genista tinctoria, Avenula praeusta, Crocus vernus, Cirsium pannonicum, Traunsteinera globosa, Genziana cruciata, Hypochoeris maculata, Serapias vomeracea, Onobrychis arenaria, Linum viscosum e Campanula glomerata[16]
Altre alleanze per questa specie sono:[16]
La famiglia di appartenenza di questa voce (Asteraceae o Compositae, nomen conservandum) probabilmente originaria del Sud America, è la più numerosa del mondo vegetale, comprende oltre 23.000 specie distribuite su 1.535 generi[18], oppure 22.750 specie e 1.530 generi secondo altre fonti[19] (una delle checklist più aggiornata elenca fino a 1.679 generi)[20]. La famiglia attualmente (2021) è divisa in 16 sottofamiglie.[1][7][8]
Il genere di questa voce appartiene alla sottotribù Hypochaeridinae della tribù Cichorieae (unica tribù della sottofamiglia Cichorioideae). In base ai dati filogenetici la sottofamiglia Cichorioideae è il terz'ultimo gruppo che si è separato dal nucleo delle Asteraceae (gli ultimi due sono Corymbioideae e Asteroideae).[1] La sottotribù Hypochaeridinae fa parte del "quarto" clade della tribù; in questo clade è posizionata nel "core" del gruppo , vicina alle sottotribù Crepidinae e Chondrillinae.[8]
Il genere di questa voce, nell'ambito della sottostribù occupa "basale" subito dopo il genere Urospermum, quindi con il resto dei generi della sottotribù forma un "gruppo fratello".[21] Il genere è bifiletico (alcuni Autori hanno proposto una sua scissione, alcune specie dovrebbero essere descritte nel genere Achyrophorus Adans.), tuttavia attualmente si preferisce mantenere Hypochaeris nella sua circoscrizione più ampia. Le specie sudamericane formano un gruppo monofiletico con Hypochaeris angustifolia (del Marocco) come clade "fratello". Le prime Hypochaeris hanno avuto origine nella regione mediterranea e in Sud America sono arrivate molto probabilmente dopo una dispersione a lunga distanza dall'Africa nord-occidentale.[9]
I caratteri distintivi per questo genere sono:[7]
Il genere è diviso in cinque cladi (o sezioni). La specie di questa voce appartiene alla sect. Amblachaenium con le specie eurasiatiche: H. grandiflora, H. maculata, H. uniflora e H. crepidioides.[9]
I caratteri distintivi per la specie di questa voce sono:[10]
Il numero cromosomico della specie è: 2n = 10, 12 e 20.[10]
Per questa specie sono individuate due sottosecie:[2]
La specie di questa scheda, in altri testi, può essere chiamata con nomi diversi. L'elenco che segue indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[2]
Sinonimi per la subsp. Hypochaeris
Sinonimi per la subsp. pelivanovicii
Sui prati italiani è possibile trovare la specie di questa voce assieme alla Hypochaeris uniflora; questo però soltanto a quote medie (1500 m s.l.m. - quota alla quale le due specie possono convivere). Si distinguono comunque per le foglie macchiate (Hypochaeris maculata) e per il capolino rigorosamente unico (Hypochaeris uniflora).
Le giovani foglie di questa pianta, in Siberia (ma in tempi di carestia), vengono consumate come insalata. In altre zone vengono cotte in brodo.[3]
La costolina macchiata (nome scientifico Hypochaeris maculata L., 1753) è una specie di pianta angiosperma dicotiledone della famiglia delle Asteraceae.
Het gevlekt biggenkruid (Hypochaeris maculata) is een kruidachtig overblijvende plant van de familie der composieten.
Het komt voor in de Belgische Ardennen. In Nederland is de plant uitgestorven. De bladeren waarop roodachtige middennerven zich aftekenen en vaak gekenmerkt zijn door zeer eigenaardige bruine vlekken, vormen op de grond een heldergroene rozet. Op ongeveer 30 à 40 cm. hoogte dragen de stengels één of meer citroengele bloemkopjes. Deze hebben een doorsnede van 4 tot 5 cm. Het gevlekte biggenkruid is een bedreigde plant.
Het gevlekt biggenkruid (Hypochaeris maculata) is een kruidachtig overblijvende plant van de familie der composieten.
Het komt voor in de Belgische Ardennen. In Nederland is de plant uitgestorven. De bladeren waarop roodachtige middennerven zich aftekenen en vaak gekenmerkt zijn door zeer eigenaardige bruine vlekken, vormen op de grond een heldergroene rozet. Op ongeveer 30 à 40 cm. hoogte dragen de stengels één of meer citroengele bloemkopjes. Deze hebben een doorsnede van 4 tot 5 cm. Het gevlekte biggenkruid is een bedreigde plant.
Prosienicznik plamisty[3] (Hypochaeris maculata L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w Europie oraz w środkowej i zachodniej części Azji. W Polsce występuje na obszarze całego kraju, ale nierównomiernie. w północno-zachodniej, środkowej i południowo-wschodniej części kraju oraz w górach jest rzadki, w pozostałych regionach kraju jest dość częsty. W Karpatach znany jest tylko z kilkunastu stanowisk, na wielu z nich już wyginął[4].
Bylina, hemikryptofit: Kwitnie od czerwca do sierpnia. Nasiona są rozsiewane przez wiatr (anemochoria). Rośnie w murawach i w świetlistych lasach. Liczba chromosomów 2n = 10[6].
_3022_IMG.JPG)
Prosienicznik plamisty (Hypochaeris maculata L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w Europie oraz w środkowej i zachodniej części Azji. W Polsce występuje na obszarze całego kraju, ale nierównomiernie. w północno-zachodniej, środkowej i południowo-wschodniej części kraju oraz w górach jest rzadki, w pozostałych regionach kraju jest dość częsty. W Karpatach znany jest tylko z kilkunastu stanowisk, na wielu z nich już wyginął.
Slåtterfibbla (Hypochaeris maculata) är en korgblommig växt.
Slåtterfibbla är lätt igenkänd på sin platta, till marken tryckta rosett av breda, inte flikiga, ofta rödfläckiga blad och mycket hög, kraftig stängel, oftast med en enda, maskroslik blomkorg.
Slåtterfibbla finns i hela Sverige, men i Norge endast upp till Trondhem (dock även i högfjällen), samt i södra hälften av Finland.
Den är allmän i stora delar av centrala Europa och utbredningen sträcker sig långt österut i tempererade delar i Asien.
Tämligen vanlig på ängar och även på öppna ställen i skogar och hagar.
Rosettbladen kan användas som mat, ungefär som grönkål.
Maculata betyder fläckig, vilket avser de ofta fläckiga bladen. Det kan härledas från latinets macula = fläck.
Slåtterfibbla har även kallats slåttergubbe, Arnica montana, men det är en annan, inte alltför olika växt.
Ibland kallas slåtterfibbla felaktigt slåtterblomma eller slåtterblomster, men det är också en annan art, Parnassia palustris, som i detta fall dock på intet sätt liknar slåtterfibbla.
Observera de till förväxling nära lika stavningarna av det vetenskapliga namnet Hypochaeris maculata L. och synonymen Hypochoeris maculata L.
I bygdemål har slåtterfibbla kallats slåtterkulla.
Språkligt lustigt är det att slåtterfibbla på flera främmande språk förknippats med djur. Sålunda:
En delvis utslagen knopp
Bladen saknar fläckar i detta fall
Wikimedia Commons har media som rör Slåtterfibbla.
Slåtterfibbla (Hypochaeris maculata) är en korgblommig växt.
Hypochaeris maculata là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Hypochaeris maculata là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Hypochaeris maculata L., 1753
Синонимы
Па́зник кра́пчатый (лат. Hypochaéris maculáta), также проза́нник крапчатый (Achyróphorus maculatus), или троммсдо́рфия (тромсдорфия) крапчатая (Trommsdórffia maculata), — вид многолетних травянистых растений, относящийся к роду Пазник (Hypochaeris) семейства Сложноцветные (Asteraceae). Ранее вместе с группой близких видов выделялся в род Trommsdorffia (троммсдорфия).
Многолетнее травянистое растение с утолщённым разветвлённым стержневым корнем, достигающим в шейке 1,5 см. Стебель единственный или их несколько, 20—75 см и более высотой, они покрыты жестковатым оттопыренным опушением, особенно заметным в нижней их части, реже почти голые, простые или разветвлённые, обыкновенно с одним узким листом, реже с несколькими небольшими листьями. Листья, собранные в прикорневую розетку, желтовато-зелёные, часто с коричневато-фиолетовыми прожилками или пятнами, сверху по средней жилке красноватые или бледные. Пластинка листа 4—15 см и более длиной, 2—5 см шириной, эллиптическая, яйцевидная, обратнояйцевидная, на конце тупые или несколько островатые, по краю цельные или с несколькими неглубокими выемками и зубцами, покрытые с обеих сторон жестковатым прижатым белым опушением.
Корзинки одиночные на верхушке стебля или на концах веточек, иногда несколько расширенных прямо под корзинкой, 3—6,5 см в диаметре. Обёртка продолговатая, 15—30 мм шириной, многорядная, листочки её черноватые, ланцетные, с жёсткими простыми волосками, по краю нередко опушённые. Цветки язычковые, 3,5—5 см длиной, лимонно-жёлтые, язычок на верхушке пятизубчатый. Цветоложе плоское, с крупными острыми бесцветными чешуйками.
Семянки 5—7 мм длиной, коричневые, поперечноморщинистые, с 5 продольными рёбрами, с длинным носиком, переходящим в беловатый однорядный хохолок 6—11 мм длиной.
Широко распространённое евросибирское растение. Встречается от Пиренейского полуострова, Южной Франции, Северной Италии, севера Балканского полуострова и юга Европейской части России до Скандинавии, Карелии, Центральной России, Южной Сибири, Центральной Азии.
Преимущественно лугово-степное растение.
Па́зник кра́пчатый (лат. Hypochaéris maculáta), также проза́нник крапчатый (Achyróphorus maculatus), или троммсдо́рфия (тромсдорфия) крапчатая (Trommsdórffia maculata), — вид многолетних травянистых растений, относящийся к роду Пазник (Hypochaeris) семейства Сложноцветные (Asteraceae). Ранее вместе с группой близких видов выделялся в род Trommsdorffia (троммсдорфия).
新疆猫儿菊又名斑點貓耳菊（学名：Hypochaeris maculata），为菊科猫儿菊属下的一个植物种。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
_3022_IMG.JPG)
_IMG_9921.JPG)
![[1]](http://linnaeus.nrm.se/flora/di/astera/hypoc/hypomacn.jpg){kind=link}
![[2]](http://linnaeus.nrm.se/flora/di/astera/hypoc/hypomacv.jpg){kind=link}