nomes no trilho de navegação
Bodenwanzen oder Langwanzen (Lygaeidae) sind eine Familie der Wanzen (Heteroptera). Zu ihr zählten bis vor der Revision der Pentatomomorpha mit Schwerpunkt der Lygaeoidea durch Henry im Jahr 1997 knapp 4000 Arten in 16 Unterfamilien. Von diesen wurden viele in den Familienrang erhoben bzw. umklassifiziert, sodass die Bodenwanzen aus heutiger Sicht aus drei Unterfamilien bestehen, die mehr als 100 Gattungen und knapp 1000 Arten umfassen.[1][2] In Europa sind nach dieser Definition 59 Arten vertreten,[3] von denen 23 auch in Mitteleuropa vorkommen.[4]
Die kleinen bis großen Wanzen haben einen langgestreckten bis langgestreckt-eiförmigen Körper, der meist punktförmig strukturiert ist. Die Tiere sind dunkel graubraun (Ischnorhynchinae und Orsillinae) oder leuchtend gefärbt und orange bis rot und schwarz gemustert (viele Lygaeinae). Der Kopf ist nach vorne gerichtet. Sowohl die Fühler, als auch das Labium sind viergliedrig. Das Pronotum trägt ein eingedrücktes Kreuz entlang der Calli. Das Schildchen (Scutellum) trägt eine erhabene, Y-förmige Zeichnung. Die Stigmen am Hinterleib liegen dorsal. Bei den Nymphen liegen die dorsalen Duftdrüsenöffnungen am Hinterleib zwischen dem vierten bis sechsten Tergum.[1][5]
Bodenwanzen sind weltweit verbreitet. Die Lygaeinae als größte Gruppe hat ihr Hauptverbreitungsgebiet in den Tropen und Subtropen, wobei es einige wenige Gattungen gibt, die dort sowohl in der Alten als auch in der Neuen Welt verbreitet sind. Die Ischnorhynchinae besitzen ihren Verbreitungsschwerpunkt ebenso in den Tropen, aber auch in den südlichen Teilen der gemäßigten Breiten. Die Orsillinae haben ihren Verbreitungsschwerpunkt bemerkenswerterweise auf den Inseln Hawaiis, wo mehr als die Hälfte der Arten verbreitet ist. Die Tiere kommen daneben auch auf vielen anderen Inseln der Ozeane vor.[5]
Die Mehrzahl der Bodenwanzenarten ernährt sich phytophag von Samen und lebt auf Pflanzen. Häufig sind sie auf bestimmte Wirtsarten spezialisiert. Einige Arten der Orsillinae und Lygaeinae sind bodenbewohnend. Aus diesen beiden Unterfamilien sind außerdem einige wenige Arten bekannt, die in der Landwirtschaft als Schädlinge auftreten. So ist etwa Nysius vinitor in Australien an vielen verschiedenen landwirtschaftlichen Kulturen, wie Zitrusfrüchten, Karotten, Flachs, Sonnenblumen, Tomaten, Tabak, Pastinaken, Kirschen, Pfirsich, Kartoffeln und Mais schädlich.[2]
Die Bodenwanzen wurden von Peter Samuel Schilling 1829 erstmals als Familie beschrieben, wenngleich schon Autoren vor ihm das gemeinsam umfasste Taxon annahmen. Die taxonomische Einteilung der Familie wurde mehrmals im Laufe des 20. Jahrhunderts grundlegend umgestaltet. Es zeigte sich zunehmend, dass die lange Zeit etablierte Betrachtung der Familie als große Gruppe mit vielen Unterfamilien wegen Paraphylie, die z. B. schon von Schuh & Slater (1995) angemerkt wurde, nicht aufrecht zu halten war. Die Umstrukturierung erfolgte durch die Revision der Pentatomomorpha mit Schwerpunkt der Lygaeoidea von Henry 1997. Er erhob fünf Unterfamilien der ehemaligen Lygaeidae in den Familienrang (Artheneidae, Cryptorhamphidae, Ninidae, Oxycarenidae und Pachygronthidae), stellte bei fünf weiteren Unterfamilien den früher bereits einmal zuerkannten Familienstatus wieder her (Blissidae, Cymidae, Geocoridae, Heterogastridae und Rhyparochromidae) und stellte eine weitere Unterfamilie als Familie (Henicocoridae) gemeinsam mit der Familie Idiostolidae in die neu aufgestellte Überfamilie Idiostoloidea. Außerdem stellte er die Bledionotinae und Henestarinae im unveränderten Rang als Unterfamilie zu den Geocoridae, sowie die Psamminae zu den Meldenwanzen (Piesmatidae).[1]
Die Familie der Bodenwanzen (Lygaeidae) wird nach dieser Ansicht in folgende drei Unterfamilien unterteilt:[1]
In Europa sind folgende Arten verbreitet:[3]
Unterfamilie Orsillinae Stål, 1872
Unterfamilie Lygaeinae Schilling, 1829
Unterfamilie Ischnorhynchinae Stål, 1872
Weitere außereuropäische Arten:
Bodenwanzen oder Langwanzen (Lygaeidae) sind eine Familie der Wanzen (Heteroptera). Zu ihr zählten bis vor der Revision der Pentatomomorpha mit Schwerpunkt der Lygaeoidea durch Henry im Jahr 1997 knapp 4000 Arten in 16 Unterfamilien. Von diesen wurden viele in den Familienrang erhoben bzw. umklassifiziert, sodass die Bodenwanzen aus heutiger Sicht aus drei Unterfamilien bestehen, die mehr als 100 Gattungen und knapp 1000 Arten umfassen. In Europa sind nach dieser Definition 59 Arten vertreten, von denen 23 auch in Mitteleuropa vorkommen.
The Lygaeidae are a family in the Hemiptera (true bugs), with more than 110 genera in four subfamilies. The family is commonly referred to as seed bugs, and less commonly, milkweed bugs, or ground bugs.[1] However, while many of the species feed on seeds, some feed on sap (mucivory) or seed pods, others are omnivores and a few, such as the wekiu bug, are carnivores that feed exclusively on insects.[2][3] Insects in this family are distributed across the world, including throughout North America.[4] The family was vastly larger, but numerous former subfamilies have been removed and given independent family status, including the Artheneidae, Blissidae, Cryptorhamphidae, Cymidae, Geocoridae, Heterogastridae, Ninidae, Oxycarenidae and Rhyparochromidae, which together constituted well over half of the former family.[5][6]
The bizarre and mysterious beetle-like Psamminae were formerly often placed in the Piesmatidae, but this is almost certainly incorrect. Their true affiliations, however, are not entirely resolved to satisfaction.[7]
Lygaeidae are oval or elongate in body shape and have four-segmented antennae.[8] Lygaeidae can be distinguished from Miridae (plant bugs) by the presence of ocelli, or simple eyes. They are distinguished from Coreidae (squash bugs) by the number of veins in the membrane of the front wings, as Lygaeidae have only four or five veins.[9]
An incomplete list of Lygaeidae genera is subdivided as:[10][11]
The Pachygronthinae Stål, 1865 (type genus Pachygrontha Germar, 1840) may be placed here[10] or elevated to the family Pachygronthidae.[11]
False milkweed bug, Lygaeus turcicus, on Asteraceae flower
Small milkweed bug, Lygaeus kalmii), nymph (bottom) and mature (top)
Large milkweed bug, Oncopeltus fasciatus, on a butterfly weed
Oncopeltus varicolor ssp. stalii
The Lygaeidae are a family in the Hemiptera (true bugs), with more than 110 genera in four subfamilies. The family is commonly referred to as seed bugs, and less commonly, milkweed bugs, or ground bugs. However, while many of the species feed on seeds, some feed on sap (mucivory) or seed pods, others are omnivores and a few, such as the wekiu bug, are carnivores that feed exclusively on insects. Insects in this family are distributed across the world, including throughout North America. The family was vastly larger, but numerous former subfamilies have been removed and given independent family status, including the Artheneidae, Blissidae, Cryptorhamphidae, Cymidae, Geocoridae, Heterogastridae, Ninidae, Oxycarenidae and Rhyparochromidae, which together constituted well over half of the former family.
The bizarre and mysterious beetle-like Psamminae were formerly often placed in the Piesmatidae, but this is almost certainly incorrect. Their true affiliations, however, are not entirely resolved to satisfaction.
Lygaeidae es una familia de hemípteros perteneciente a la superfamilia Lygaeoidea. Incluye seis subfamilias. La familia solía ser mucho más grande, ya que numerosas subfamilias anteriores han sido trasladadas a familias independientes: Artheneidae, Blissidae, Cryptorhamphidae, Cymidae, Geocoridae, Heterogastridae, Ninidae, Oxycarenidae, Pachygronthidae, y Rhyparochromidae[2]
Muchas especies tienen colores llamativos, rojo y negro, que anuncian su mal gusto y toxicidad a los depredadores, fenómeno llamado aposematismo. Muchas especies se alimentan de plantas de la familia Apocynaceae, que poseen glúcosidos cardíacos, que son tóxicos para muchos animales. Esto les confiere cierta defensa contra los depredadores.[3]
Subfamilia Bledionotinae
Subfamilia Henestarinae
Subfamilia Ischnorhynchinae
Subfamilia Lygaeinae
Subfamilia Orsillinae
Subfamilia Psamminae
Lygaeidae es una familia de hemípteros perteneciente a la superfamilia Lygaeoidea. Incluye seis subfamilias. La familia solía ser mucho más grande, ya que numerosas subfamilias anteriores han sido trasladadas a familias independientes: Artheneidae, Blissidae, Cryptorhamphidae, Cymidae, Geocoridae, Heterogastridae, Ninidae, Oxycarenidae, Pachygronthidae, y Rhyparochromidae
Muchas especies tienen colores llamativos, rojo y negro, que anuncian su mal gusto y toxicidad a los depredadores, fenómeno llamado aposematismo. Muchas especies se alimentan de plantas de la familia Apocynaceae, que poseen glúcosidos cardíacos, que son tóxicos para muchos animales. Esto les confiere cierta defensa contra los depredadores.
Les Lygaeidae sont une famille d'insectes du sous-ordre des hétéroptères (punaises).
Les Lygaeidae sont une famille d'insectes du sous-ordre des hétéroptères (punaises).
I Ligeidi (Lygaeidae Schilling, 1829) è una famiglia cosmopolita di insetti pentatomomorfi dell'ordine Rhynchota (sottordine Heteroptera, superfamiglia Lygaeoidea). Comprende 972 specie e costituisce il raggruppamento più rappresentativo della superfamiglia.
I Ligeidi hanno corpo di piccole o medie dimensioni, oblungo o oblungo-ovoidale, con tegumento generalmente scuro. Le specie a colori vivaci hanno in genere decorazioni con colori basati sul rosso e il nero oppure sull'arancio e il nero.
Il capo è breve, provvisto di ocelli, ha antenne e rostro di 4 segmenti. Il pronoto è trapezoidale e il mesoscutello breve. Le forme meiottere sono rare, mentre nella maggior parte delle specie le ali sono ben sviluppate. La membrana delle emielitre è percorsa da 4 o 5 nervature che partono direttamente dalla linea di separazione con il corio. Le zampe hanno tarsi formati da tre segmenti. Quelle anteriori hanno i femori dilatati.
L'addome porta gli stigmi in posizione dorsale in tutti gli uriti.
I Ligeidi sono insetti fitofagi. Generalmente si ritrovano sulle piante e si nutrono di semi, ma diverse specie possono nutrirsi anche a spese di parti vegetative come fiori e germogli. In generale si tratta di una famiglia di limitato interesse agrario. Ad esempio, Lygaeus creticus non provoca danni sostanziali alle piante di oleandro di cui si ciba. Tuttavia possono verificarsi occasionalmente danni da parte di alcune specie. In Italia[1] sono segnalati danni occasionali sul nocciolo da parte di Lygaeus pandurus e Lygaeus saxatilis, che contribuiscono a causare il cimiciato delle nocciole, e sulla vite da parte di Nysius ericae. In ogni modo si tratta di specie polifaghe che possono occasionalmente procurare danni di lieve entità a varie specie agrarie, erbacee o legnose.
La classificazione tradizionale basata su criteri morfologici, ancora largamente adottata da diversi Autori, attribuisce ai Ligeidi un numero elevato di specie in quanto la famiglia comprendeva diverse sottofamiglie che, in seguito alla revisione di HENRY (1997), sono ora elevate al rango di famiglia. La classificazione di HENRY, basata su criteri filogenetici[2], restringe l'ambito della famiglia a tre sole sottofamiglie, comprendenti nel complesso 972 specie ripartite fra 101 generi:
I Ligeidi (Lygaeidae Schilling, 1829) è una famiglia cosmopolita di insetti pentatomomorfi dell'ordine Rhynchota (sottordine Heteroptera, superfamiglia Lygaeoidea). Comprende 972 specie e costituisce il raggruppamento più rappresentativo della superfamiglia.
Tikrosios dirvablakės (lot. Lygaeidae, angl. Ground bugs, Seed bugs) – blakių pobūrio šeima.
Šiai šeimai priklauso nedideli sparnuoti vabzdžiai, kurių sparnai kartais dalinai redukuoti. Gyvena dirvoje, po augalais ir miško paklotėje. Paprastai tikrosios dirvablakės gali greitai bėgioti. Šios šeimos blakės yra plėšrios, bet gali maitintis ir augalų audiniais ir sėklomis.
Paplitusios visame pasaulyje – šeimai priskiriama apie 4400 rūšių. Europoje gyvena 429 rūšių[1], Lietuvoje – 44 rūšys[2] [3].
Tikrosios dirvablakės (lot. Lygaeidae, angl. Ground bugs, Seed bugs) – blakių pobūrio šeima.
Šiai šeimai priklauso nedideli sparnuoti vabzdžiai, kurių sparnai kartais dalinai redukuoti. Gyvena dirvoje, po augalais ir miško paklotėje. Paprastai tikrosios dirvablakės gali greitai bėgioti. Šios šeimos blakės yra plėšrios, bet gali maitintis ir augalų audiniais ir sėklomis.
Paplitusios visame pasaulyje – šeimai priskiriama apie 4400 rūšių. Europoje gyvena 429 rūšių, Lietuvoje – 44 rūšys .
Bodemwantsen of grondwantsen (Lygaeidae) vormen een grote familie van wantsen, die behoort tot de orde halfvleugeligen (Hemiptera). Er is nog onduidelijkheid over de indeling. Sommige onderfamilies zoals Rhyparochrominae en Artheneinae worden ook wel gezien als zelfstandige families, respectievelijk Rhyparochromidae en Artheneidae.
De kleine tot grote wantsen hebben een langwerpig tot langwerpig eivormig lichaam. De meeste soorten zijn donkergrijs-bruin, maar er zijn ook felgekleurde, oranje tot rode bodemwantsen met een zwart patroon. Die zijn te vinden in de onderfamilie Lygaeinae. De kop is naar voren gericht. De antennes bestaan uit vier segmenten.
De bodemwantsen komen wereldwijd voor. De grote en vaak felgekleurde wantsen uit de onderfamilie Lygaeinae komen vooral voor in de tropische gebieden en subtropische gebieden, waarbij er een paar soorten zijn, die zowel in de Oude Wereld als in de Nieuwe Wereld voorkomen. De Ischnorhynchinae zijn ook vooral in de tropen verspreid. De Orsillinae hebben hun verspreidingsgebied, opvallend genoeg op de Hawaiiaanse eilanden, waar meer dan de helft van de soorten voorkomt.
De meerderheid van de bodemwantsen voedt zich fytofaag met zaden en leven op de planten of op de bodem. Ze zijn vaak gespecialiseerd in bepaalde soorten planten. Er zijn enkele soorten bekend, die schadelijk kunnen zijn in de landbouw. Zo is bijvoorbeeld Nysius vinitor in Australië schadelijk voor vele landbouwgewassen, zoals citrusvruchten, wortelen, vlas en tomaat.
De bodemwantsen werden voor het eerst als een familie beschreven in 1829 door Peter Samuel Schilling, hoewel enkele auteurs voor hem ze al als taxonomische groep beschouwden. De taxonomische indeling van de familie werd herhaaldelijk ingrijpend veranderd in de 20e eeuw. Henry (1997) verhief onderfamilies in de familie Lygaeidae tot families met daarboven de superfamilie Lygaeoidea.[1] Daardoor zie je nu sommige onderfamilies als families vermeld staan. In veel toonaangevende literatuur en websites, wordt echter nog steeds de indeling in de onderfamilies aangehouden (Bijvoorbeeld in Nederlands Soortenregister en op de website British Bugs.[2] )
Bodemwants beschreven op Wikipedia, die buiten Nederland voorkomt:
Bodemwantsen of grondwantsen (Lygaeidae) vormen een grote familie van wantsen, die behoort tot de orde halfvleugeligen (Hemiptera). Er is nog onduidelijkheid over de indeling. Sommige onderfamilies zoals Rhyparochrominae en Artheneinae worden ook wel gezien als zelfstandige families, respectievelijk Rhyparochromidae en Artheneidae.
Frøteger eller engteger (Lygaeidae) tilhører tegene, en gruppe av nebbmunner.
Frøteger har det til felles at munndelene er sugende og at de suger opp næringen. De lever av plantesaft fra planter og trær (mest fra frø).
Man kjenner nær 1000 arter, og det er i Norge funnet seks arter av frøteger. Tidligere ble flere andre grupper, blant annet den artsrike gruppe Rhyparochromidae, regnet til Lygaeidae, og samlet artstall ble derfor mye høyere. Men bare et fåtall finnes i Norge, de fleste artene finnes i varmere strøk.
Frøteger er nebbmunner, det vil si at de har sugende munndeler. De er små til middelsstore teger, litt flate med langstrakt-oval kroppsform. Hodet er trekantet og fasettøynene litt utstående. En del av artene har skarpe farger i rødt og svart, som signaliserer at disse tegene er uspiselige eller giftige, andre er brune eller svarte. Kroppsoverflaten er vanligvis uten tydelig punktering. Beina er slanke.
Frøteger lever på jordoverflaten, på planter og trær, og de fleste er plantesugere. Noen arter er rovdyr og lever av andre mindre dyr, som de fanger og suger kroppsvesken ut av. Mange arter er skadedyr i jord- og landbruket, ved at de suger plantesaft fra nyttevekster.
Frøteger har ufullstendig forvandling, overgang fra nyklekt larve til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere nymfestadier.
Inntil nylig ble gruppene Artheneinae, Blissinae, Cyminae, Geocorinae, Heterogastrinae, Ninini, Oxycareninae, Pachygronthinae og Rhyparochrominae regnet til Lygaeidae, men de er nå skilt ut som egne familier. Derfor er tallet på arter i gruppen mye lavere enn det man finner i eldre litteratur.
Et latinsk familienavn ender med ...idae, og et navn på en overfamilie på ...oidea.
Frøteger eller engteger (Lygaeidae) tilhører tegene, en gruppe av nebbmunner.
Frøteger har det til felles at munndelene er sugende og at de suger opp næringen. De lever av plantesaft fra planter og trær (mest fra frø).
Man kjenner nær 1000 arter, og det er i Norge funnet seks arter av frøteger. Tidligere ble flere andre grupper, blant annet den artsrike gruppe Rhyparochromidae, regnet til Lygaeidae, og samlet artstall ble derfor mye høyere. Men bare et fåtall finnes i Norge, de fleste artene finnes i varmere strøk.
Zwińcowate (Lygaeidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych. Zwińcowate są rodziną bogatą w gatunki. Do przedstawicieli należy między innymi zwiniec rycerzyk[1].
Zwińcowate są bardzo zróżnicowaną rodziną pluskwiaków, obejmująca ponad 4 tys. gatunków, z których większość występuje w klimacie równikowym. W Polsce znaleźć można ponad 100 gatunków. Wiele z nich ma jaskrawe, ostrzegawcze ubarwienie ciała[1].
Gatunki należące do rodziny zwińcowatych charakteryzują się różnorodną specjalizacją pokarmową. Większość z nich odżywia się głównie nasionami lub tkankami roślin. W przewodach pokarmowych tych gatunków znajdują się specyficzne narządy, zwane mycetomami, zamieszkiwane przez endosymbiotyczne gatunki bakterii i grzybów, produkujące enzymy rozkładające wielocukry pochodzenia roślinnego. Znane są również gatunki grzybożerne lub drapieżne, a niektórzy tropikalni przedstawiciele tej rodziny to krwiopijne ektopasożyty ssaków[1].
Zwińcowate (Lygaeidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych. Zwińcowate są rodziną bogatą w gatunki. Do przedstawicieli należy między innymi zwiniec rycerzyk.
Zwińcowate są bardzo zróżnicowaną rodziną pluskwiaków, obejmująca ponad 4 tys. gatunków, z których większość występuje w klimacie równikowym. W Polsce znaleźć można ponad 100 gatunków. Wiele z nich ma jaskrawe, ostrzegawcze ubarwienie ciała.
Os ligeídeos (nome científico: Lygaeidae) são uma família de insetos da ordem Hemiptera, cujas espécies podem ser encontradas em todo o mundo.[1] São parecidos com os membros da família Coreidae, porém são menores, medindo entre quatro e doze milímetros, e diferindo pela quantidade de nervuras nas asas, sendo apenas quatro ou cinco. A maior parte das espécies se alimentam de sementes, porém algumas podem se alimentar de seiva ou predar outros animais.[2]
Subfamília Bledionotinae
Subfamília Henestarinae
Subfamília Ischnorhynchinae[nota 1]
Subfamília Lygaeinae
Subfamília Orsillinae [nota 1]
Subfamília Psamminae
Os ligeídeos (nome científico: Lygaeidae) são uma família de insetos da ordem Hemiptera, cujas espécies podem ser encontradas em todo o mundo. São parecidos com os membros da família Coreidae, porém são menores, medindo entre quatro e doze milímetros, e diferindo pela quantidade de nervuras nas asas, sendo apenas quatro ou cinco. A maior parte das espécies se alimentam de sementes, porém algumas podem se alimentar de seiva ou predar outros animais.
Fröskinnbaggar (Lygaeidae) är en familj i insektsordningen halvvingar. Familjen innehåller cirka 4 000 kända arter. I Europa finns runt 400 arter och i Sverige finns omkring 80 arter.
De flesta arter är små till medelstora halvvingar med diskreta färger. Men det finns även arter som har en mer lysande färgteckning, ofta i svart och rött. Födan är vanligen växtsaft. En del arter är specialiserade på en enda växtart, medan andra kan leva på flera olika växtarter. Några arter är kända som skadedjur i jordbruket, på grödor som hirs, majs, ris, sockerrör, havre och vete. Några arter är rovdjur som lever på andra mindre insekter och larver.
Fröskinnbaggar har liksom andra halvvingar ofullständig förvandling och genomgår utvecklingsstadierna ägg, nymf och imago.
Wikimedia Commons har media som rör fröskinnbaggar.
Fröskinnbaggar (Lygaeidae) är en familj i insektsordningen halvvingar. Familjen innehåller cirka 4 000 kända arter. I Europa finns runt 400 arter och i Sverige finns omkring 80 arter.
De flesta arter är små till medelstora halvvingar med diskreta färger. Men det finns även arter som har en mer lysande färgteckning, ofta i svart och rött. Födan är vanligen växtsaft. En del arter är specialiserade på en enda växtart, medan andra kan leva på flera olika växtarter. Några arter är kända som skadedjur i jordbruket, på grödor som hirs, majs, ris, sockerrör, havre och vete. Några arter är rovdjur som lever på andra mindre insekter och larver.
Fröskinnbaggar har liksom andra halvvingar ofullständig förvandling och genomgår utvecklingsstadierna ägg, nymf och imago.
Lygaeidae Schilling, 1829
Синонимы
Наземники (лат. Lygaeidae) — семейство клопов из инфраотряда Pentatomomorpha. Мелкие насекомые длиной 1—12 мм, сильно различающиеся по форме тела[1]. Большинство представителей — тёмных, покровительственных тонов, хотя немало видов с контрастной чёрно-жёлтой и чёрно-красной окраской[1]. Известно более 4000 видов.
Широко распространены по всему миру. В Европе известно более 400 видов и подвидов, из них около 140 — в Центральной Европе. Наземники Nysius groenlandicus достигают рекордных для клопов широт, обитая в Гренландии и на Чукотке[2]. В Центральной Европе наземники обычно зимуют на взрослых стадиях, изредка — в форме яиц. Большинство представителей питаются зрелыми семенами растений, причём встречаются как олигофагия, питающиеся строго определёнными видами, так менее специализированные полифаги.
Это заготовка статьи по энтомологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. 
Наземники (лат. Lygaeidae) — семейство клопов из инфраотряда Pentatomomorpha. Мелкие насекомые длиной 1—12 мм, сильно различающиеся по форме тела. Большинство представителей — тёмных, покровительственных тонов, хотя немало видов с контрастной чёрно-жёлтой и чёрно-красной окраской. Известно более 4000 видов.
