dcsimg
Imagem de Parastichopus regalis (Cuvier 1817)
Life » » Reino Animal » » Equinodermas » » Holothuroidea » » Stichopodidae »

Parastichopus regalis (Cuvier 1817)

Espardenya de mar ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

L'espardenya, coneguda també com a llongo, llonguet, o sola (Stichopus regalis) és un equinoderm holoturioïdeu de l'ordre dels aspidoquirots, de la família dels esticopòdids, de cos allargat, amb la superfície ventral xafada i reptant, proveïda de peus ambulacrals. Els exemplars adults tenen una longitud d'uns 30 cm i són de color vermell marronós amb taques blanques.

L'espardenya presenta una simetria bilateral secundària, ja que internament la disposició dels òrgans segueix sent fonamentalment pentarradial, com la immensa majoria d'equinoderms.

Alguns exemplars allotgen un peix comensal, (Carapus acus, anomenat pixota, pixota de llanguet, pamfort, entre altres noms) a l'interior del tub digestiu. Quan l'animal és molestat expulsa el tub digestiu, que més tard regenera. Aquesta tàctica evolutiva és comuna a tots els holoturioïdeus, i els serveix també com a estratègia per fugir dels depredadors.

Gastronomia

L'espardenya és molt apreciada en gastronomia. Històricament ha estat consumida per pescadors de la costa mediterrània, especialment a Catalunya, País Valencià i Balears, però avui en dia es tracta d'un producte molt cotitzat a totes les cuines, i el seu alt preu es justifica per les tècniques de pesca especialitzades que requereix la seva captura. De l'animal només es menja la musculatura longitudinal,[1] que és de color blanc groguenc i fa uns cinc centímetres de longitud, i que recorda en forma i textura un canyut o navalla.

Referències

  1. Ramon, M., J. Lleonart and E. Massutí.- 2010. Royal cucumber (Stichopus regalis) in the northwestern Mediterranean: distribution pattern and fishery. Fish. Res. 105:21–27.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Espardenya de mar: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

L'espardenya, coneguda també com a llongo, llonguet, o sola (Stichopus regalis) és un equinoderm holoturioïdeu de l'ordre dels aspidoquirots, de la família dels esticopòdids, de cos allargat, amb la superfície ventral xafada i reptant, proveïda de peus ambulacrals. Els exemplars adults tenen una longitud d'uns 30 cm i són de color vermell marronós amb taques blanques.

L'espardenya presenta una simetria bilateral secundària, ja que internament la disposició dels òrgans segueix sent fonamentalment pentarradial, com la immensa majoria d'equinoderms.

Alguns exemplars allotgen un peix comensal, (Carapus acus, anomenat pixota, pixota de llanguet, pamfort, entre altres noms) a l'interior del tub digestiu. Quan l'animal és molestat expulsa el tub digestiu, que més tard regenera. Aquesta tàctica evolutiva és comuna a tots els holoturioïdeus, i els serveix també com a estratègia per fugir dels depredadors.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Königsseegurke ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Königsseegurke (Stichopus regalis) ist eine in der Karibik, im Golf von Mexiko, im östlichen Atlantik, von der Westküste Irlands bis zu den Kanaren, sowie im westlichen Mittelmeer verbreitete Seegurke. Im südlichen Mittelmeer ist sie selten und fehlt wahrscheinlich im östlichen. Sie lebt in Tiefen von 5 bis 800 Metern auf Weichböden und auf Kalkrotalgen-Böden und ernährt sich von Detritus.

Merkmale

Die Königsseegurke wird bei einem maximalen Durchmesser von 7 Zentimetern bis zu 35 Zentimeter lang, ihr Körper ist abgeflacht. An der Unterseite hat sie drei Reihen von Saugfüßchen, die Oberseite ist mit Warzen und Höckern bedeckt. Die Oberseite ist rötlich-braun oder gelblich mit kleinen weißen Flecken an den Seiten, die Unterseite ist in der Mitte rot, an den Rändern braun. Die Königsseegurke hat keine Cuvierschen Schläuche. Bei Gefahr kann sie ihre Eingeweide ausstoßen, welche innerhalb von zwei bis drei Wochen regeneriert werden.

Ökologie

In den Wasserlungen der Tiere setzt sich oft der Eingeweidefisch Carapus acus fest. Wie diese Beziehung einzuordnen ist, ob als Kommensalismus oder Parasitismus, ist ungeklärt. Im Magen von Eingeweidefischen wurden kleine planktische Krebstiere gefunden,[1] allerdings kann nicht ausgeschlossen werden, dass auch die Wasserlunge der Königsseegurke von den Fischen angefressen wird.

Nutzung

Die fünf Längsmuskeln der Königsseegurke werden in Katalonien als teure Delikatesse gegessen (im Jahr 2003 kostete eine Portion 18 bis 40 €). Durch die intensivierte wirtschaftliche Nutzung soll die Zahl der Königsseegurken bereits merklich von früher deutlich über 40 Exemplaren pro Fang auf deutlich unter 20 gesunken sein.[2]

Literatur

  • Matthias Bergbauer, Bernd Humberg: Was lebt im Mittelmeer? 1999, Franckh-Kosmos Verlag, ISBN 3-440-07733-0

Einzelnachweise

  1. Kloss, K. & Pfeiffer, W. 2000. Zur Biologie des „Eingeweidefisches“ C. acus (Brunnich, 1768) (Carapidae, Teleostei), mit Hinweisen auf eine nicht-parasitische Ernährung. Revue Suisse de Zoologie, 107(2):335-349.
  2. Hofrichter (Hrsg.), Das Mittelmeer II/1, 2003, ISBN 3827410908
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Königsseegurke: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Die Königsseegurke (Stichopus regalis) ist eine in der Karibik, im Golf von Mexiko, im östlichen Atlantik, von der Westküste Irlands bis zu den Kanaren, sowie im westlichen Mittelmeer verbreitete Seegurke. Im südlichen Mittelmeer ist sie selten und fehlt wahrscheinlich im östlichen. Sie lebt in Tiefen von 5 bis 800 Metern auf Weichböden und auf Kalkrotalgen-Böden und ernährt sich von Detritus.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Parastichopus regalis ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Parastichopus regalis, also known as the royal sea cucumber, is a species of sea cucumber in the family Stichopodidae.

Description

Parastichopus regalis grows to a length of about 20 cm (8 in). The body is soft and somewhat flattened, and a clearly incised lateral fold with large papillae separates the dorsal surface from the ventral surface. The dorsal surface is mottled brown, and the ventral surface is rather paler, with a darker longitudinal streak in the centre. The bony sclerites that strengthen the integument include tables, terminal plates and perforated plates; the sclerites in the tentacles that surround the mouth include elongated, branched, perforated and arched rods.[3]

Distribution and habitat

Parastichopus regalis is found in the Mediterranean Sea, along the coasts of Africa in the eastern Atlantic Ocean, and in the tropical and subtropical western Atlantic Ocean, including the Gulf of Mexico. It is typically found on sand or other soft substrates,[4] at depths down to about 800 m (2,600 ft); it is commonest in the 100 to 300 m (300 to 1,000 ft) depth range. [5]

Ecology

In a commensal arrangement, Parastichopus regalis is often host to the pearlfish Carapus acus, which enters the sea cucumber's respiratory tree via its anus. The fish lives inside the sea cucumber during the day, emerging into the open water at night to feed. Two fish may occupy a single host, and a pair have been known to breed inside their host.[6] When stressed, it autotomises its internal organs, regenerating them again later.[6]

Status

This sea cucumber is a common species. It is edible and is eaten in parts of its range but is not a targeted species, being caught as bycatch during deepwater trawling.[1]

References

  1. ^ a b Mercier, A.; Hamel, J.-F. (2013). "Parastichopus regalis". IUCN Red List of Threatened Species. 2013: e.T180298A1612492. doi:10.2305/IUCN.UK.2013-1.RLTS.T180298A1612492.en. Retrieved 20 November 2021.
  2. ^ Paulay, Gustav (2021). "Parastichopus regalis (Cuvier, 1817)". WoRMS. World Register of Marine Species. Retrieved 11 April 2021.
  3. ^ Benzait, Hocine; Khodja, Ihcene; Soualili, Dina Lila; Mezal, Karim (2020). "Note on Parastichopus regalis (Cuvier, 1817) from the Sidi-Medjdoub area of Mostaganem, Algeria" (PDF). SPC Beche-de-mer Information Bulletin. 40.
  4. ^ "Parastichopus regalis (Cuvier, 1817)" (in French). DORIS. 9 November 2020. Retrieved 11 April 2021.
  5. ^ "Parastichopus regalis (Cuvier, 1817)". SeaLifeBase. Retrieved 11 April 2021.
  6. ^ a b González-Wangüemert, Mercedes; Maggi, Camilla; Valente, Sara; Martínez-Garrido, Jose; Rodrigues, Nuno Vasco (2014). "Parastichopus regalis — The main host of Carapus acus in temperate waters of the Mediterranean Sea and northeastern Atlantic Ocean" (PDF). Beche-de-mer Information Bulletin. 34.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Parastichopus regalis: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Parastichopus regalis, also known as the royal sea cucumber, is a species of sea cucumber in the family Stichopodidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Parastichopus regalis ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Parastichopus regalis,[1]​ comúnmente conocida como espardeña, es un equinodermo de la clase Holothuroidea (pepinos de mar). Mide 30 cm como máximo y su cuerpo es blando, aplanado y rugoso, de color marrón-rojizo con manchas blancas.

La carne, blanca, es muy apreciada para recetas de alta cocina, por su sabor y su escasez en el mercado, ya que se pesca en pequeñas cantidades.[cita requerida]

Son parasitadas por el pez rubioca que se alimenta de sus gónadas. Para deshacerse del parásito, la espardeña se desprende de sus propias vísceras que volverá a regenerar posteriormente.[cita requerida]

Durante casi todo el siglo XX las espardeñas eran, si no unas desconocidas, sí un plato que sólo apreciaba la gente de mar, especialmente en Cataluña, Valencia y Baleares, que las cocinaban principalmente como acompañamiento a los arroces típicos marineros.[cita requerida]

En Cataluña las llaman espardenya, llongo, llonguet y sola; en Cádiz carajo de mar; Ibiza morena bamba y en Mallorca pardal de moro.

Taxonomía

Se ha incluido esta especie en el género Parastichopus debido a poseer las espículas ramificadas de forma dicotómica como el género Thelenota.

Sinónimos
  • Eostichopus regalis (Cuvier, 1817)
  • Stichopus regalis (Cuvier, 1817)
  • Gastrothuria limbata (Perrier, 1899)
  • Holothuria columnae (Cuvier, 1817)
  • Holothuria regalis (Cuvier, 1817)
  • Holothuria triquetra (Delle Chiaje, 1841)

Distribución

Se encuentra en América —golfo de México e islas exteriores del Caribe—, África —archipiélagos de Madeira y Canarias, y costa de Mauritania y Senegal— y Europa —golfo de Vizcaya y mares que rodean Irlanda hasta les Hébridas en el Atlántico, y mar balear, golfo de Lion y mar de Liguria en el Mediterráneo—, a profundidades que oscilan entre los 5 y 800 m en fondos limosos y a veces en fondos con rocas y corales.

Conservación

Su estatus en la Lista Roja de la UICN es de «preocupación menor» debido a su gran distribución. Su única amenaza es la pesca en Cataluña, que no parece afectar a las poblaciones. A pesar de su amplia distribución es una especie poco conocida y poco estudiada.

Bibliografía

  1. a b Mercier, A. & Hamel, J.-F. (2013). «Parastichopus regalis». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2015.3 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 20 de septiembre de 2015.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Parastichopus regalis: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Parastichopus regalis,​ comúnmente conocida como espardeña, es un equinodermo de la clase Holothuroidea (pepinos de mar). Mide 30 cm como máximo y su cuerpo es blando, aplanado y rugoso, de color marrón-rojizo con manchas blancas.

La carne, blanca, es muy apreciada para recetas de alta cocina, por su sabor y su escasez en el mercado, ya que se pesca en pequeñas cantidades.[cita requerida]

Son parasitadas por el pez rubioca que se alimenta de sus gónadas. Para deshacerse del parásito, la espardeña se desprende de sus propias vísceras que volverá a regenerar posteriormente.[cita requerida]

Durante casi todo el siglo XX las espardeñas eran, si no unas desconocidas, sí un plato que sólo apreciaba la gente de mar, especialmente en Cataluña, Valencia y Baleares, que las cocinaban principalmente como acompañamiento a los arroces típicos marineros.[cita requerida]

En Cataluña las llaman espardenya, llongo, llonguet y sola; en Cádiz carajo de mar; Ibiza morena bamba y en Mallorca pardal de moro.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Parastichopus regalis ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Holothurie de sable, Espardenya

L'espardenya (Parastichopus regalis) est une espèce d'holothuries (plus connues comme concombres de mer ou bêches de mer).

Description

 src=
Face ventrale d'un spécimen de muséum.

Son corps est mou et rugueux, de forme allongée. La surface de son ventre est plate et rampante, car elle est munie de pieds ambulacraires. Les espardenyes adultes ont une longueur d'environ 30 cm et une couleur marron-rouge avec des taches blanches.

Les gonades des espardenyes, de couleur blanche et d'environ cinq centimètres de longueur, sont très appréciées dans la haute cuisine et caractéristiques en particulier de la cuisine traditionnelle catalane.

Habitat et répartition

Cette holothurie est assez abondante sur les côtes est-Atlantiques tempérées (des Canaries à l'Irlande), ainsi qu'en Méditerranée, de l'Espagne à la Grèce[2].

Cette espèce se rencontre à des profondeurs allant de 5 à plus de 800 mètres, sur des fonds sableux ou vaseux[3].

Biologie

Cette espèce peut abriter certains symbiotes, notamment des poissons-perle (Carapus acus), dont elle est le principal hôte en Méditerranée et Atlantique nord-est[4].

L'Espardenya et l'Homme

Capture

Dans les quelques régions où elles sont consommées (Espagne, France, Turquie...), les techniques de capture des espardenyes sont onéreuses car elles sont très spécialisées et se limitent à de très petites quantités ; c'est principalement un produit de prise accessoire de pêche au chalut. En conséquence, malgré son exploitation commerciale locale l'espèce demeure abondante et n'est pas considérée comme menacée par l'IUCN[3]. Sa pêche n'est donc actuellement régulée dans aucun pays[3].

Gastronomie

Les espardenyes sont consommées depuis des siècles par les pêcheurs des pays catalans, plus précisément en Catalogne, en Roussillon, Valence et aux îles Baléares, mais aujourd'hui les Catalans commencent à les populariser à une échelle plus large, relevant leur prix en 2007 entre 75 et 100 par kilogramme. Ce commerce demeure cependant encore assez restreint géographiquement (surtout comparé à la vaste aire de répartition de l'animal), et ne menace pas la survie de l'espèce à moyen terme[3].

Pour nettoyer les espardenyes, il faut couper les deux bouts, les ouvrir par la moitié et les rincer à l'eau pour éliminer le sable. Elles s'utilisent entières ou coupées en bandes. D'habitude, on les mange presque crues, à la plancha, cuites pendant quelques secondes d'un seul côté ou en bouillon, cuites pendant pas plus de dix minutes.

Elles s'utilisent dans la cuisine traditionnelle catalane, notamment comme ingrédient ou accompagnement des typiques plats mariniers catalans à base de riz safrané du même genre que, par exemple, la paella ; ou sinon avec des légumes secs. De nos jours, les espardenyes se mangeant aussi comme tapa.

Quelques recettes typiques à la cuisine catalane sont :

  • Riz safrané aux espardenyes et langoustines.
  • Riz noir aux espardenyes.
  • Suquet (une sorte de bouillabaisse à la catalane) de langouste, crevettes et espardenyes.
  • Peus calçats, des pieds de veau cuits avec des espardenyes avec une base de Sofregit. Un exemple de mar i muntanya catalan.
  • Espardenyes amb seques, moitié d'espardenyes et moitié de haricots blancs, cuits dans un sofregit avec safran et des pignons de pin.
  • Múrgoles amb espardenyes, les múrgoles sont un type de champignon. Cette tapa est un sauté d'espardenyes coupées en longues bandes avec des lamelles de champignon.

Références taxinomiques

Notes et références

  1. Bánki, O., Roskov, Y., Vandepitte, L., DeWalt, R. E., Remsen, D., Schalk, P., Orrell, T., Keping, M., Miller, J., Aalbu, R., Adlard, R., Adriaenssens, E., Aedo, C., Aescht, E., Akkari, N., Alonso-Zarazaga, M. A., Alvarez, B., Alvarez, F., Anderson, G., et al. (2021). Catalogue of Life Checklist (Version 2021-10-18). Catalogue of Life. https://doi.org/10.48580/d4t2, consulté le 24 mars 2014
  2. World Register of Marine Species, consulté le 24 mars 2014
  3. a b c et d UICN, consulté le 24 mars 2014
  4. (en) Mercedes González-Wangüemert, Camilla Maggi, Sara Valente, Jose Martínez-Garrido, Nuno Vasco Rodrigues, « Parastichopus regalis — The main host of Carapus acus in temperate waters of the Mediterranean Sea and northeastern Atlantic Ocean », Beche-de-mer Information Bulletin, vol. 34,‎ 2014, p. 38-42 (ISSN , lire en ligne).
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Parastichopus regalis: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Holothurie de sable, Espardenya

L'espardenya (Parastichopus regalis) est une espèce d'holothuries (plus connues comme concombres de mer ou bêches de mer).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Stichopus regalis ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

A espardeña (do catalán espardenya, "alpargata") (Stichopus regalis, o Parastichopus regalis) é unha especie de equinodermo da clase Holothuroidea. Mide, como máximo, 30 cm e o seu corpo é mol, aplanado e rugoso, de cor roxa con manchas brancas.

A carne, branca, desta especie é apreciadísima para receitas de alta cociña, polo seu sabor e a súa escaseza no mercado, xa que se pesca en pequenas cantidades.

Véxase tamén

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Stichopus regalis: Brief Summary ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

A espardeña (do catalán espardenya, "alpargata") (Stichopus regalis, o Parastichopus regalis) é unha especie de equinodermo da clase Holothuroidea. Mide, como máximo, 30 cm e o seu corpo é mol, aplanado e rugoso, de cor roxa con manchas brancas.

A carne, branca, desta especie é apreciadísima para receitas de alta cociña, polo seu sabor e a súa escaseza no mercado, xa que se pesca en pequenas cantidades.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Parastichopus regalis ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Parastichopus regalis is een zeekomkommer uit de familie Stichopodidae.

De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1817 gepubliceerd door Georges Cuvier.

Bronnen, noten en/of referenties
Geplaatst op:
16-12-2011
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Trepang królewski ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
Parastichopus regalis (Cuvier, 1817) Trepang królewski Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ szkarłupnie Gromada strzykwy Rząd trepangowce Rodzina Stichopodidae Rodzaj Parastichopus Gatunek trepang królewski Synonimy
  • Stichopus regalis Cuvier, 1817

Trepang królewski (Parastichopus regalis) – gatunek strzykwy z rzędu trepangowców. Występuje w Morzu Śródziemnym i wzdłuż atlantyckiego wybrzeża Europy, na piaszczystym i mulistym dnie, na głębokości od 5 do 800 m. Ciało kanciaste, o maksymalnej długości 35 cm i szerokości do 7 cm, o zmiennym ubarwieniu: od brązowego do czerwonego, pokryte białawymi brodawkami. Otwór gębowy jest otoczony przez 20 czułków. Jest poławiany komercyjnie w celach konsumpcyjnych. Głównymi odbiorcami są kraje azjatyckie, gdzie trepangi są uważane za smakołyki.

Bibliografia

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Trepang królewski: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Trepang królewski (Parastichopus regalis) – gatunek strzykwy z rzędu trepangowców. Występuje w Morzu Śródziemnym i wzdłuż atlantyckiego wybrzeża Europy, na piaszczystym i mulistym dnie, na głębokości od 5 do 800 m. Ciało kanciaste, o maksymalnej długości 35 cm i szerokości do 7 cm, o zmiennym ubarwieniu: od brązowego do czerwonego, pokryte białawymi brodawkami. Otwór gębowy jest otoczony przez 20 czułków. Jest poławiany komercyjnie w celach konsumpcyjnych. Głównymi odbiorcami są kraje azjatyckie, gdzie trepangi są uważane za smakołyki.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Classification ( Inglês )

fornecido por World Register of Marine Species
Clark, H.L. (1922) erected the genus Parastichopus with as main characteristic the presence of Thelenota-like dichotomous branching rods. This is a characteristic of the species regalis and tremulus. According to this fact, Rowe (unpublished data) put regalis and tremulus in the genus Parastichopus. In contrast to Cutress & Miller (1982) who included regalis in the genus Eostichopus.

Referência

Massin, Claude

licença
cc-by-4.0
direitos autorais
WoRMS Editorial Board
contribuidor
Appeltans, Ward, W.