nomes no trilho de navegação
Equisetum variegatum és una espècie de pteridòfits, plantes superiors sense flors, de la família de les equisetàcies.
És un geòfit de tiges simples, sense ramificacions de fins a 40 cm, aquestes tiges solen tenir menys de 10 costelles. Els estomes se situen a cada una de les valls que forma cada costella. Les beines dels segments de la tija són eixamplades per la part superior, vers i amb un marge negre a la part superior. Els estròbils surten a la part apical de la tija, tenen forma mucronada i poden arribar als 1,5 cm.
El seu hàbitat són sòls humits i turbosos prop de manatials o reguers d'aigua freda de muntanyes de litologia calcària d'entre 1250 i 2500 m. Es distribueix per zones temperades de l'Nord. A la península Ibèrica creix al Pirineu i a la Serralada Cantàbrica, està descrita a les províncies de Lleida, Osca, Oviedo i Lleó.
Equisetum variegatum és una espècie de pteridòfits, plantes superiors sense flors, de la família de les equisetàcies.
Přeslička různobarvá neboli cídivka různobarvá (Equisetum variegatum, syn.: Hippochaete variegata (Weber et Mohr) Bruhin) je rostlina z čeledi přesličkovitých (Equisetaceae), což je jediná recentní čeleď oddělení přesličky (Equisetophyta). Někteří autoři zastávají pojetí 1 recentního rodu přeslička (Equisetum), dělícího se do podrodů Equisetum a Hippochaete, toto pojetí zastává např. Kubát et al. (2002). Jiní autoři rozlišují 2 rody: přeslička (Equisetum) a cídivka (Hippochaete), např. Květena ČR. O rozdílech mezi těmito podrody či rody viz přeslička. Přeslička různobarvá je řazena do podrodu Hippochaete, pokud autor uznává Hippochaete jako rod, pak se tato rostlina jmenuje česky cídivka různobarvá.
Přeslička různobarvá je vytrvalá, poměrně malá, nejčastěji 10-40 cm vysoká, rostlina. Stonek většinou přezimuje a je nevětvený. Stonek je žebrovaný, žebra na hřbetě mají zřetelnou karinální rýhu, která je lemovaná 2 řadami křemičitých hrbolků. Střední dutina stonku je malá, zabírá jen 1/4-1/3 průměru lodyhy. V uzlinách jsou pochvy, což je vlastně bočně srostlý přeslen listů. U přesličky různobarvé jsou pochvy zelenavé s černými pruhy pod zuby, dolní bývají skoro celé černé, zuby vytrvávají, jsou suchomázřité a bělavé, jen se středovým černým proužkem či trojúhelníčkem. Na vrcholu lodyhy je solitérní, hrotitý výtrusnicový klas. O životním cyklu recentních přesliček viz článek přeslička.
Přeslička různobarvá roste v Evropě, hlavně v severní a střední, na jih po Alpy a jižní Karpaty, také v Pyrenejích, dále na Kavkaze, v severnějších částech Asie, v Grónsku a v Severní Americe. V ČR se chová spíše jako teplomilný druh, ale v celosvětovém kontextu je rozšířena hlavně v chladných oblastech.
V ČR je to velmi vzácný a kriticky ohrožený druh (C1), a je to v ČR nejvzácnější přeslička (pokud nepočítáme některé křížence). V ČR roste na slatinných loukách, někdy může být pionýrskou rostlinou i na štěrkových a písčitých říčních náplavech. Vzhledem k ničení slatinných luk a k regulacím řek ve 20. století značně ustoupila. Dnes najdeme některé bohatší populace i v pískovnách a lomech, např. u Moravičan.
Přeslička různobarvá se kříží s přesličkou větevnatou (Equisetum ramosissimum). Kříženec se jmenuje přeslička jižní (Equisetum × meridionale).
Obrázky, zvuky či videa k tématu přeslička různobarvá ve Wikimedia Commons
Přeslička různobarvá neboli cídivka různobarvá (Equisetum variegatum, syn.: Hippochaete variegata (Weber et Mohr) Bruhin) je rostlina z čeledi přesličkovitých (Equisetaceae), což je jediná recentní čeleď oddělení přesličky (Equisetophyta). Někteří autoři zastávají pojetí 1 recentního rodu přeslička (Equisetum), dělícího se do podrodů Equisetum a Hippochaete, toto pojetí zastává např. Kubát et al. (2002). Jiní autoři rozlišují 2 rody: přeslička (Equisetum) a cídivka (Hippochaete), např. Květena ČR. O rozdílech mezi těmito podrody či rody viz přeslička. Přeslička různobarvá je řazena do podrodu Hippochaete, pokud autor uznává Hippochaete jako rod, pak se tato rostlina jmenuje česky cídivka různobarvá.
Der Bunte Schachtelhalm (Equisetum variegatum)[1] ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Schachtelhalme (Equisetum) innerhalb der Familie der Schachtelhalmgewächse (Equisetaceae).
Der Bunte Schachtelhalm ist eine immergrüne, ausdauernde krautige Pflanze. Die 2 bis 3 Millimeter dicken, rauen, aufrechten Sprosse sind höchstens am Grunde verzweigt und erreichen Wuchshöhen von 10 bis 40 Zentimetern. Die Internodien sind grün und haben sieben bis neun Rippen. Die Blattscheiden sind glocken- bis trichterförmig, etwas abstehend, die unteren schwarz, die oberen grün mit breiter schwarzer Querbinde. Die Scheidenzähne stehen aufrecht, frei und fallen nicht ab. Die Zentralhöhle hat einen Durchmesser von ¼ bis ⅓ des Stängeldurchmessers. Die Sporangienähre ist 5 bis 7 Millimeter lang, eiförmig und oben spitz. Die Sporangientriebe erscheinen von April bis August.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 216.
Beim Bunten Schachtelhalm handelt es sich um einen Chamaephyten.
Das Verbreitungsgebiet des Bunten Schachtelhalmes ist circumpolar. Er ist von Eurasien über Grönland bis Nordamerika weitverbreitet. In Europa findet man ihn von der Arktis südwärts bis in die Pyrenäen, die Südalpen und bis Ungarn und Rumänien. In Mitteleuropa ist der Bunte Schachtelhalm besonders in den Alpen verbreitet und steigt bis in Höhenlagen von 2570 Metern auf. Sie ist in Mitteleuropa ein arktisches Relikt aus der Würm-Eiszeit und ist in vielen Gebieten heute im Rückgang begriffen.
Der Bunte Schachtelhalm ist eine lichtliebende Pionierpflanze und wächst besonders auf sandig-kiesigen Flussalluvionen, in Flachmooren, in Kiesgruben an Ufern und in Quellfluren. Er ist eine Kennart der Ordnung Tofieldietalia.
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt et al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 4+w (nass aber mäßig wechselnd), Lichtzahl L = 4 (hell), Reaktionszahl R = 4 (neutral bis basisch), Temperaturzahl T = 2+ (unter-subalpin und ober-montan), Nährstoffzahl N = 3 (mäßig nährstoffarm bis mäßig nährstoffreich), Kontinentalitätszahl K = 3 (subozeanisch bis subkontinental).[2]
Die Erstbeschreibung von Equisetum variegatum erfolgte 1807 durch Johann Christoph Schleicher in F. Weber und D. M. H. Mohr: Botanisches Taschenbuch, 60, S. 447.[3] Das Artepitheton variegatum bedeutet „bunt“ und bezieht sich auf den Kontrast der schwarzen Blattscheiden mit weißen Zähnen gegen den grünen Stängel.
Je nach Autor gibt es von Equisetum variegatum etwa zwei Unterarten:
Der deutschsprachige Trivialname Bunter Schachtelhalm ist die Übersetzung des botanischen Namens. Für den Bunten Schachtelhalm bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen: Holzgras (Schlesien), Schaftheu und Schlotter (Schlesien).[4]
Der Bunte Schachtelhalm (Equisetum variegatum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Schachtelhalme (Equisetum) innerhalb der Familie der Schachtelhalmgewächse (Equisetaceae).
Equisetum variegatum, commonly known as variegated horsetail[1] or variegated scouring rush, is a species of vascular plant in the horsetail family Equisetaceae. It is native to the Northern Hemisphere where it has a circumpolar distribution.
It is a variable species with several ecotypes, some of which are distinct subspecies. The stems can grow to 40 cm (occasionally 80 cm) in height but are often much smaller.[1]: 14 Some forms have prostrate stems that creep along the ground while other forms grow more erect. The stems are dark blue-green, slender and rough to the touch. They may be unbranched or have branches growing from the base. The stem nodes are covered with a sheath that is marked with a black band and has dark teeth with white edges. The stems are tipped with a small cone, 3–4 mm across, which is usually green with a black, bluntly-pointed tip.
It has a circumpolar distribution in the northern hemisphere,[2][3] where it is occurs in northern Europe, Asia and North America including Greenland, Iceland and the Faroe Islands. Its range extends south as far as the Pyrenees and Apennines in Europe, Mongolia and Japan in Asia and Connecticut, Wisconsin and Oregon in North America.
It prefers open, lime-rich sites, often those that flood in winter. It occurs in dune slacks, mountain flushes and beside lakes, rivers and canals.[1]
{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: editors list (link) 
Equisetum variegatum, commonly known as variegated horsetail or variegated scouring rush, is a species of vascular plant in the horsetail family Equisetaceae. It is native to the Northern Hemisphere where it has a circumpolar distribution.
Equisetum variegatum, es una planta perteneciente a la familia Equisetaceae donde se incluye la cola de caballo y sus similares.
La cola de caballo variegada [sic] o Equisetum variegatum, es una planta de tallos de hasta 40 cm, simples, verdes, con menos de 10 costillas, aplanadas, cada una con 2 filas de tubérculos aislados, aparentando por ello ser asurcadas; vainas ligeramente ensanchadas en la parte superior, verdes, con una banda negra en la base de los dientes; estos con 1 surco central profundo y otros 2 menos marcados a ambos lados, con un reborde membranáceo ancho, blanquecino, y prolongados en un apéndice filiforme caedizo.[1] Pero las láminas con que se ilustran no reflejan los apéndices filiformes que sí se constatan en los ejemplares encontrados sobre el terreno y en otras imágenes tomadas sobre diferentes ejemplares, así como en el catálogo de flora de la USDA[2]
La página de Wikipedia en inglés sobre esta especie difiere en cuanto a la descripción:
Según Flora Ibérica esta especie se distribuye por Pirineos y Cordillera Cantábrica, sobre suelos húmedos y turbosos, junto a cursos y manantiales de aguas frías en montañas calizas.[3]
Equisetum variegatum fue descrita por Schleich. ex F.Weber & D.Mohr y publicado en Botanisches Taschenbuch 60, 447. 1807[1]
Equisetum: nombre genérico que proviene del latín: equus = (caballo) y seta (cerda).
variegatum: epíteto latíno que significa "jaspeado".[2]
Equisetum variegatum, es una planta perteneciente a la familia Equisetaceae donde se incluye la cola de caballo y sus similares.
Kirjokorte (Equisetum variegatum) on pohjoisella pallonpuoliskolla tavattava yhtäläisitiöinen kortekasvi. Suomessa laji on tavanomainen Lapissa, mutta rauhoitettu Ahvenanmaalla.[1]
Kirjokorte kasvaa 10–30 senttimetriä korkeaksi. Kasvin maavarsisto leviää laajalle. Siitä nousevat, ryhmissä kasvavat suorat varret ovat nivelikkäitä, jäykkiä ja kohenevatyvisiä. Varret ovat halkaisijaltaan 1–2,5 mm paksuja ja niiden keskiontelo on pieni. Keskiontelon ympärillä on sivuonteloita. Varressa on harjuja ja syviä uurteita 6–8 kappaletta, ja lisäksi harjujen selässä on matala mutta selvä uurre. Lehdet ovat yhdyskasvuisia ja kasvavat vähäisinä kiehkuroina muodostaen varren ympärille hammasreunaisia tuppia. Tupet ovat ainakin yläosasta mustia ja 6–8 hampaisia. Hampaat ovat pysyviä, äimäkärkisiä, lyhyehköjä ja helposti katkeavia. Käpymäinen itiötähkä sijaitsee lähes latvatupen sisällä. Itiöpesäkkeet ovat perällisten, kuusikulmaisten kilpien alapinnalla. Kirjokortteen itiöt kehittyvät Suomessa heinä-syyskuussa. Kasvin vihreä alkeisvarsikko on kaksikotinen, liuskainen ja maanpäällinen.[2]
Kirjokorte voi risteytyä kangaskortteen (E. hyemale) kanssa. Risteymää kutsutaan nimellä kuusamonkorte (E. hyemale x variegatum).[3] Risteymän tupet ovat pitkiä ja mustia.[4]
Kirjokortetta tavataan laajalla alueella pohjoisella pallonpuoliskolla. Euroopassa lajia kasvaa erityisesti Keski- ja Pohjois-Euroopan vuoristoseuduilla mutta paikoitellen myös alavimmilla alueilla. Runsaimmillaan laji on Alpeilla, Karpaateilla, Skotlannissa, Irlannissa, Skandeilla ja Islannissa. Levinneisyysalue jatkuu katkonaisena Uralille ja edelleen Siperiaan, Alaskaan, Kanadaan, Yhdysvaltojen pohjoisosiin ja Grönlantiin.[4] Suomessa kirjokorte on yleisimmillään Pohjois-Lapissa erityisesti Enontekiöllä Käsivarren alueella, Utsjoella ja Inarissa. Myös muualla Lapissa laji on paikoitellen yleinen. Kainuussa se on satunnainen. Lisäksi kirjokortetta tavataan muutamin paikoin Savossa, Kaakkois- ja Etelä-Suomessa sekä Ahvenanmaalla.[5]
Kirjokorte on pääasiassa vuoristoalueiden ja tundran laji. Suomessa se kasvaa purojen ja jokien sorarannoilla, ohutturpeisilla, lettomaisilla soilla, lähteiköillä, tihkupinnoilla, kosteilla niityillä, sorakuopissa ja kalkkilouhoksilla. Laji on kalkinsuosija.[2]
Kirjokorte (Equisetum variegatum) on pohjoisella pallonpuoliskolla tavattava yhtäläisitiöinen kortekasvi. Suomessa laji on tavanomainen Lapissa, mutta rauhoitettu Ahvenanmaalla.
Equisetum variegatum, la prêle panachée, est une espèce de plantes de la famille des Equisetaceae.
Equisetum variegatum, la prêle panachée, est une espèce de plantes de la famille des Equisetaceae.
L'Equiseto variegato (Equisetum variegatum Schleich., 1797) è una pianta erbacea perenne appartenente alla famiglia Equisetaceae.
La pianta di questa scheda appartiene alla grande divisione delle Pteridophyte, gruppo di piante più primitive rispetto alle Angiosperme, senza organi sessuali distinti, che si propagano e riproducono per mezzo di spore. La famiglia di appartenenza (Equisetaceae) comprende il solo genere Equisetum con circa 20 o 30 specie (a seconda dei vari Autori) delle quali una decina appartengono alla nostra flora spontanea.
Il genere è diviso in due sezioni: Hippochaete e Euequisetum. La pianta di questa scheda appartiene alla prima sezione cui appartengono specie tropicali ma anche delle zone temperate con piante sempreverdi e con stomi situati profondamente nelle “cavità vallecolari” (vedi figura sotto).
Sono piante abbastanza polimorfe; in questo caso specifico un genotipo può generare diversi fenotipi dipendenti dall'ambiente chiamati anche ecotipi che spesso dai vari Autori sono considerati sottospecie distinte. La ”deriva” si manifesta soprattutto nella variabilità dell'altezza (da 30 cm si può arrivare fino a 80 cm), oppure nel tipo di portamento (eretto o prostrato). In effetti sono piante con un elevato numero di diploidi: 216 (108 copie di cromosomi). Questo numero è 5 volte superiore al numero di diploidi umani (46).
Nell'elenco che segue sono indicate alcune varietà e sottospecie (l'elenco può non essere completo e alcuni nominativi sono considerati da altri autori dei sinonimi della specie principale o anche di altre specie):
Nell'elenco che segue sono indicati alcuni ibridi interspecifici:
La specie di questa scheda ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco che segue indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:
L'“equiseto variegato” può essere confuso con la specie Equisetum ramosissimum Desf. Quest'ultima si distingue dalla specie di questa scheda per la cavità centrale del fusto più ampia (è grande oltre la metà del diametro del fusto) e per gli strobili molto più scuri; oltre naturalmente ad avere una ramosità più accentuata.
Il nome generico (Equisetum) deriva dal latino e significa “crine di cavallo”. Dobbiamo a Dioscoride Pedanio (Anazarbe in Cilicia, 40 circa - 90 circa), che fu un medico, botanico e farmacista greco antico che esercitò a Roma ai tempi dell'imperatore Nerone, una delle prime descrizioni dettagliate di queste piante[1].
L'epiteto specifico (variegatum) deriva dal latino (“variego”) e potrebbe indicare le varietà di colori bianco-neri delle sue foglie.
Il binomio scientifico attualmente accettato (Equisetum variegatum) è stato proposto dal botanico tedesco Johann Christoph Schleicher (1768-1834) in una pubblicazione del 1797.
In lingua tedesca questa pianta si chiama Bunter Schachtelhalm; in francese si chiama Prêle panachée; in inglese si chiama Variegated Horsetail.
La forma biologica della specie è geofita rizomatosa (G rhiz), ossia sono piante perenni erbacee che portano le gemme in posizione sotterranea. Durante la stagione avversa non presentano organi aerei e le gemme si trovano in organi sotterranei detti rizomi (un fusto ipogeo dal quale, ogni anno, si dipartono radici e fusti aerei). In realtà anche durante i periodi più avversi la pianta deve continuare a vivere per cui alcuni brevi rami ipogei laterali si trasformano in tuberi rotondi contenenti sostanze di riserva per lo svernamento. L'altezza media varia da 10 a 30 cm.
Le radici sono secondarie (fascicolate) da rizoma e di tipo avventizio. Generalmente sono dei ciuffi che si diramano dai nodi del rizoma e durano un anno al massimo.
I fusti in generale sono persistenti, ruvidi al tatto, molto sottili e fortemente scanalati con evidenti costole (da 4 a 10) disposte longitudinalmente (sono alati); le striature verticali presentano inoltre la particolarità di essere sfalsate passando per due internodi contigui. I fusti sono cavi (cavità midollare) o fistolosi, infatti all'interno è presente una cavità centrale longitudinale almeno 2-5 volte più larga di quelle laterali chiamate anche “canali vallecolari”. In questa specie anche i fusti fertili sono verdi (contrariamente ad altre specie dello stesso genere) e quindi adatti alla funzione fotosintetica. Diametro del fusto: 1 – 3.
Le foglie (in questo caso chiamate più precisamente microfille) sono situate in corrispondenza dei nodi del fusto. Sono erette e appressate al fusto stesso. Sono concresciute le une alle altre e formano una specie di collaretto lobato, svasato come una guaina attorno al fusto) e non sono differenziate in picciolo e lamina fogliare; le loro dimensioni sono tali per cui ricoprono meno della metà dell'internodio. Le guaine giovani sono bianco-scariose, mentre i denti alla base sono orlati di nero. La forma è lanceolata, quasi lesiniforme di consistenza squamosa con un unico nervo dorsale e con apice acuminato persistente di colore bruno. Sono presenti al massimo una decina di denti e relative foglie saldate nella parte basale. Lunghezza delle guaine: 5 mm.
Dal punto di vista fitosociologico la specie di questa scheda appartiene alla seguente comunità vegetale[3]:
Anche questo “Equiseto” come altri, anticamente veniva usato per la pulizia delle pentole grazie al suo alto contenuto di silice (in inglese il nome comune è Scouring Rush).
L'Equisetum variegatum è una pianta molto antica; si pensa che sia comparsa circa 300 milioni di anni fa. I resti fossili di alcune specie dell'ordine delle Equisetales indicano che erano piante diffuse già alla fine dal Devoniano (395 – 345 milioni di anni fa)[2].
L'Equiseto variegato (Equisetum variegatum Schleich., 1797) è una pianta erbacea perenne appartenente alla famiglia Equisetaceae.
Bonte paardenstaart (Equisetum variegatum) is een vaste plant die behoort tot de paardenstaartfamilie (Equisetaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en sterk afgenomen. De soort komt voor in Noord-Europa, Azië en Noord-Amerika. De plant heeft 2n = 216 chromosomen.
De plant wordt 10-40 cm hoog en heeft een kale wortelstok. De in de winter groen blijvende, 2-3 cm dikke, gladde of iets ruwe stengels zijn opstijgend tot rechtopstaand met iets opgeblazen stengelscheden. De in kransen staande bladeren bestaan uit kleine schubben, waarbij de bladscheden grotendeels met elkaar vergroeid zijn tot een stengelschede. De bladeren zijn aan de basis groen en aan de top zwart. De tanden zijn zeer breed witvliezig gerand met een zwart middendeel. Onder de tanden zit een donkerbruine tot zwarte band. De stengel heeft 6-10 ribben. Bij de onderste knopen zitten enkele lange zijtakken, maar soms ontbreken ze. Ze zijn ook 2-3 cm dik en even lang als de hoofdstengel. Het middenkanaal is nauw of vrijwel afwezig. De stengelscheden zijn enigszins opgeblazen.
Van juni tot in augustus verschijnen er sporenaren op de top van de hoofdstengel en soms ook aan enkele zijtakken, die in het begin bijna geheel omhuld zijn door de tanden van de bovenste afstaande schede. De eivormige aren zijn tot 10 mm lang met bovenaan een stekelpunt. Als de aren rijp zijn verdrogen ze en vallen daarna af. De aar bestaat uit sporangioforen. Aan de onderkant van de schildvormige sporangiofoor zitten vijftien tot twintig zakvormige sporangiën waarin de sporen zich bevinden.
Bonte paardenstaart komt voor op zonnige, open, kalkrijke, vrij voedselarme plaatsen, die vaak in de winter overstromen. De plant is echter vooral te vinden in duinvalleien en afgravingen.
De namen in andere talen kunnen vaak eenvoudig worden opgezocht met de interwiki-links.
Bonte paardenstaart (Equisetum variegatum) is een vaste plant die behoort tot de paardenstaartfamilie (Equisetaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en sterk afgenomen. De soort komt voor in Noord-Europa, Azië en Noord-Amerika. De plant heeft 2n = 216 chromosomen.
De plant wordt 10-40 cm hoog en heeft een kale wortelstok. De in de winter groen blijvende, 2-3 cm dikke, gladde of iets ruwe stengels zijn opstijgend tot rechtopstaand met iets opgeblazen stengelscheden. De in kransen staande bladeren bestaan uit kleine schubben, waarbij de bladscheden grotendeels met elkaar vergroeid zijn tot een stengelschede. De bladeren zijn aan de basis groen en aan de top zwart. De tanden zijn zeer breed witvliezig gerand met een zwart middendeel. Onder de tanden zit een donkerbruine tot zwarte band. De stengel heeft 6-10 ribben. Bij de onderste knopen zitten enkele lange zijtakken, maar soms ontbreken ze. Ze zijn ook 2-3 cm dik en even lang als de hoofdstengel. Het middenkanaal is nauw of vrijwel afwezig. De stengelscheden zijn enigszins opgeblazen.
Van juni tot in augustus verschijnen er sporenaren op de top van de hoofdstengel en soms ook aan enkele zijtakken, die in het begin bijna geheel omhuld zijn door de tanden van de bovenste afstaande schede. De eivormige aren zijn tot 10 mm lang met bovenaan een stekelpunt. Als de aren rijp zijn verdrogen ze en vallen daarna af. De aar bestaat uit sporangioforen. Aan de onderkant van de schildvormige sporangiofoor zitten vijftien tot twintig zakvormige sporangiën waarin de sporen zich bevinden.
Bonte paardenstaart komt voor op zonnige, open, kalkrijke, vrij voedselarme plaatsen, die vaak in de winter overstromen. De plant is echter vooral te vinden in duinvalleien en afgravingen.
Skrzyp pstry (Equisetum variegatum Schleich. ex Weber & Mohr) – gatunek należący do rodziny skrzypowatych.
Pęd cienki, podnoszący się, o średnicy 0,2-0,5 cm z przewodem powietrznym w środku, o 4-12 żeberkach rozdzielonych 2 szeregami brodawek. Pochwy krótko dzwonkowate o ząbkach czarnych, biało obrzeżonych, u nasady jajowatych z których łatwo odpada nitkowaty wierzchołek[2].
Występuje od maja do sierpnia na piaszczystych wilgotnych terenach, torfowiskach, również przy brzegach rzek. Roślina trwała, o wysokości od 10 do 30 cm. Jest to gatunek rzadki.
Gatunek był pod ochroną gatunkową ścisłą w Polsce w latach 2012-2014.
Skrzyp pstry (Equisetum variegatum Schleich. ex Weber & Mohr) – gatunek należący do rodziny skrzypowatych.
Smalfräken (Equisetum variegatum) är en växtart i familjen fräkenväxter. Den har flerpipig, späd stjälk som är övervintrande. Stjälken är 1-3 dm hög och hård jämfört med andra fräkenarter. Strobilus sitter på de vanliga gröna skotten. Smalfräken växer på fuktig mark som helst ska vara kalkrik[1].
Wikimedia Commons har media som rör Smalfräken.
Smalfräken (Equisetum variegatum) är en växtart i familjen fräkenväxter. Den har flerpipig, späd stjälk som är övervintrande. Stjälken är 1-3 dm hög och hård jämfört med andra fräkenarter. Strobilus sitter på de vanliga gröna skotten. Smalfräken växer på fuktig mark som helst ska vara kalkrik.
Стебла до 40 (80) см (часто менше 20 см), порожнисті, зелені. Стебла можуть бути нерозгалуженим або мати гілки, які ростуть від основи. Родючі стебла теж зеленого кольору. Підземна частина стебла складається з горизонтального кореневища (чорного або темно-коричневого). Навіть у найнесприятливіші періоди рослина продовжує жити, бо деякі короткі бічні підземні відділення перетворюються на круглі бульби, які містять резервні речовини для зимівлі. Листки розташовані у вузлах стебла, вони прямостоячі й притиснуті до самого стебла. З червня до серпня з'являються спорові шишки (3-4 мм в діаметрі, як правило, зеленого кольору з чорним, прямо-загостреним кінчиком) на верхній частині головного стебла. Спори дозрівають в період з червня по вересень. Рослина має 2n = 216 хромосом.
Ареал циркумполярний. Він набув значного поширення від Євразії через Гренландію до Північної Америки. У Центральній Європі цей хвощ особливо поширений в Альпах, зі збільшенням на висоті до 2570 метрів. Світлолюбний, росте особливо в піщаній, вапняній, болотистій місцевості, в кар'єрах, на берегах, дюнних долинах.
Equisetum variegatum là một loài dương xỉ trong họ Equisetaceae. Loài này được Schleich. ex F. Weber & D. Mohr mô tả khoa học đầu tiên năm 1807.[1]
Bài viết liên quan đến ngành Dương xỉ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Equisetum variegatum là một loài dương xỉ trong họ Equisetaceae. Loài này được Schleich. ex F. Weber & D. Mohr mô tả khoa học đầu tiên năm 1807.
Equisetum variegatum Schleich. ex F.Weber et D.Mohr, 1807
Синонимы
Хвощ пёстрый (лат. Equisétum variegatum) — вид многолетних травянистых растений рода Хвощ семейства Хвощёвые (Equisetaceae).
Побеги до 35 см высотой и 2 мм толщиной, жёсткие, зимующие, образуют небольшие дерновины. Стебли простые, восходящие, растут плотными пучками. Корневище гладкое, ветвистое. Стебли с большой центральной полостью и меньшими периферическими. Листовые зубцы ланцетные, по краю с широкой светлой каймой, на каждом узле по четыре—шесть[1].
Колосок один, верхушечный, до 5 мм длиной, острый[2].
В растении обнаружены флавоноиды (в том числе кемпферол, кверцетин, гербацитрин)[3].
Произрастает на открытых каменистых, глинистых горных склонах, по берегам рек, луговин[1], во мшистых хвойных лесах, тундрах, вырубках[3].
Распространён на территориях российского Дальнего Востока (в Приморье редок[3]), европейской части СНГ (Карело-Мурманский, Двинско-Печорский, Прибалтийский, Ладожско-Ильменский, Верхне-Волжский, Волжско-Камский, Верхне-Днепровский, Волжско-Донской флористические районы), Кавказе (Предкавказье, Западное Закавказье), Западной (Обский и Алтайский флористические районы) и Восточной Сибири (все флористические районы; кроме Даурского)[3], Скандинавии, Атлантической Европе, Монголии, в Северной Америке[2].
Декоративное растение.
Прекрасный осенне-зимний (по другим сведениям, только ранней весной[3]) подножный корм для крупного рогатого скота (в частности, северных оленей), стойкий к вытаптыванию при умеренном выпасе[4].
Применяется как мочегонное в народной медицине; можно использовать для окрашивания тканей[5].
Траву используют при болезнях глаз[3].
Хвощ пёстрый (лат. Equisétum variegatum) — вид многолетних травянистых растений рода Хвощ семейства Хвощёвые (Equisetaceae).
斑纹木贼（学名：Equisetum variegatum）为木贼科木贼属下的一个种。
_(8515415351).jpg)
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇與蕨類植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
