Pellaea atropurpurea, commonly known as purple-stem cliffbrake or just purple cliffbrake, is a fern native to North and Central America. Brake is an old word for fern, related to the word bracken. Like many other members of the Pteridaceae, it is a rock plant, needing a calcareous substrate.
P. atropurpurea is an apogamous autotriploid, with 3n=87 (actual base number, n=29), and is one of the historical parents of the hybrid species complex, Pellaea glabella. Apogamy, or the ability to reproduce non-sexually, is common among rock ferns in the Pteridaceae.
This fern produces clumps of widely arching fronds. The stipe and rachis of the blade are purple, while the blade itself has a blue-gray tinge to it. The upper pinnae are long, narrow, and undivided, while the lower ones are divided into 3–15 pinnules. The pinnae are, for the most part, opposite. Fertile fronds are longer and more heavily divided. They produce sori, which lack a true indusium, within the inrolled margins of the pinnae.
This plant may be distinguished from the similar Pellaea glabella by its larger form and by the presence of hairs on the leaf axis (the main leaf stem) and on the underside of the leaflet midribs, which are absent in Pellaea glabella (as reflected in its common name smooth cliffbrake).
Pellaea atropurpurea grows in the crevices of dry limestone cliffs, rocky slopes, crevices in alvars,[2] and mortared walls. It is endangered in Florida, Iowa, and Rhode Island. It has become extinct in Louisiana since the limestone caprock of a salt dome at Winfield, the only location for the fern in the state, was quarried away.[3]
Pellaea atropurpurea, commonly known as purple-stem cliffbrake or just purple cliffbrake, is a fern native to North and Central America. Brake is an old word for fern, related to the word bracken. Like many other members of the Pteridaceae, it is a rock plant, needing a calcareous substrate.
P. atropurpurea is an apogamous autotriploid, with 3n=87 (actual base number, n=29), and is one of the historical parents of the hybrid species complex, Pellaea glabella. Apogamy, or the ability to reproduce non-sexually, is common among rock ferns in the Pteridaceae.
Pellaea atropurpurea, es una especie de helecho de la familia botánica Pteridaceae, subfamilia Cheilanthoideae; Pellaea es un género de cerca de 35 especies distribuidas regiones templadas y subtropicales, es un género algo complicado pues sus límites no están bien diferenciados, está estrechamente relacionado con Cheilanthes, Mildella y Cheiloplecton; en México ocurren 15 especies; el nombre del género (Pellaea), proviene del griego “pellos”, que significa ‘oscuro’, la especie (P. atropurpurea), hace referencia al color púrpura obscuro de la planta. Pellaea atropurpurea fue descrita por Carlos Linneo Johann Heinrich Friedrich Link y publicado en Filicum Species 59. 1841.[2]
Rizoma: corto, compacto de hasta 8 mm de diámetro, con escamas de hasta 6 mm de largo; frondes: de hasta 50 cm de largo, subdimórficos; pecíolo: de 1/4 a 1/2 del largo de la fronda, de color púrpura oscuro, de forma prismática cuadrangular, con pelillos dispersos; lámina: de forma elongada-deltada, de hasta 25 x 18 cm, bipinnada o raramente solo pinnada; pinnas: con un peciolo de hasta 15 mm, las pinnas cerca del ápice son entras mientras que las de la base de la lámina son pinnadas, con algunos pelillos dispersos, los últimos segmentos (pínnulas) son de forma linear y de consistencia firme; soros: de forma elongada, en los márgenes de los segmentos (pínnulas); indusio: muy delgado, en los márgenes de los segmentos (pínnulas); esporas 32 por esporangio.[2][3]
Pellaea atropurpurea es un triploide apogámico con 2n=87, basado en conteos de numerosas localidades (Smith, 1981). Plantas de México, con hojas 1-pinnadas y pinnas casi lineares aparentemente representan un taxón apogámico tetraploide (2n=116) no descrito, resultante de la hibridación entre P. atropurpurea triploide y P. notabilis Maxon diploide, esta última especie del noreste de México (Gastony y Windham, 1989).
Se encuentra en crestas expuestas o sombreadas, grietas de roca, paredes de cañón; ocasionalmente en taludes de los caminos, a una altitud de 900-2500 msnm, en Canadá, Estados Unidos, México y Guatemala.[4]
Es una planta terrestre, prefiere sitios algo sombreados y húmedos en bosques de encinos, pino y mixtos.[5]
No se encuentra bajo algún estatus de protección.
Pellaea atropurpurea, es una especie de helecho de la familia botánica Pteridaceae, subfamilia Cheilanthoideae; Pellaea es un género de cerca de 35 especies distribuidas regiones templadas y subtropicales, es un género algo complicado pues sus límites no están bien diferenciados, está estrechamente relacionado con Cheilanthes, Mildella y Cheiloplecton; en México ocurren 15 especies; el nombre del género (Pellaea), proviene del griego “pellos”, que significa ‘oscuro’, la especie (P. atropurpurea), hace referencia al color púrpura obscuro de la planta. Pellaea atropurpurea fue descrita por Carlos Linneo Johann Heinrich Friedrich Link y publicado en Filicum Species 59. 1841.
Pellaea atropurpurea est une espèce de fougères de la famille des Pteridaceae.
Selon Tropicos (29 mai 2013)[1] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Pellaea atropurpurea est une espèce de fougères de la famille des Pteridaceae.
Pellaea atropurpurea is een rotsvaren uit de lintvarenfamilie (Pteridaceae), afkomstig uit Noord- en Midden-Amerika.
Hij wordt weleens aangeplant in rotstuinen, ook in Europa.
De botanische naam Pellaea is afgeleid van het Oudgriekse πελλός (pellos), donker, naar de donkere, grijsgroene bladen. De soortaanduiding atropurpurea is afkomstig van het Latijnse 'ater' (zwart, donker) en 'purpurea' (purper), naar de kleur van de bladsteel.
Pellaea atropurpurea is een varen met een korte, rechtopstaande rizoom bezet met lineaire, roodbruine schubben. De bladen staan in bundels, zijn tot 50 cm lang en dimorf, de trofofyllen of steriele bladen korter en minder ingesneden dan de sporofyllen. De bladsteel is glanzend purperrood tot bijna zwart en aan de bovenzijde afgerond. De bladschijf is smal driehoekig, onderaan het blad dubbel geveerd, aan de top enkel geveerd. De bladspil is purperrood en aan de bovenzijde dicht bezet met aanliggende, korte, gekrulde haren. De lancetvormige tot lijnvormige bladslipjes staan parallel aan de bladspil en zijn tot 10 cm lang, leerachtig, aan de bovenzijde blauwgroen, onbehaard, aan de onderzijde spaarzaam behaard tegen de middennerf.
De sporenhoopjes staan langs de rand van de blaadjes aan de uiteinden van de nerven en worden beschermd door de over de ganse lengte omgekrulde bladranden, zogenaamde pseudo-indusia, die gegolfd en vliesachtig zijn. De sporendoosjes zijn langgesteeld.
P. atropurpurea is een apogame (ongeslachtelijke voorplanting) triploïde plant (3n=87, basis n=29). De diploïde voorouder is tot nog toe onbekend. P. atropurpurea zou op zijn beurt één van de voorouders zijn van de hybride Pellaea glabella.
P. atropurpurea is een lithofytische varen die een voorkeur heeft voor droge, kalkrijke kliffen, rotsen en oude muren.
Hij komt voor in Noord-Amerika van Alaska tot Mexico en in Guatemala.
Bronnen, noten en/of referentiesPellaea atropurpurea is een rotsvaren uit de lintvarenfamilie (Pteridaceae), afkomstig uit Noord- en Midden-Amerika.
Hij wordt weleens aangeplant in rotstuinen, ook in Europa.
Pellaea atropurpurea L. Link là một loài thực vật có mạch trong họ Adiantaceae. Loài này được (L.) Link miêu tả khoa học đầu tiên năm 1841.[1]
Pellaea atropurpurea L. Link là một loài thực vật có mạch trong họ Adiantaceae. Loài này được (L.) Link miêu tả khoa học đầu tiên năm 1841.