Papaver alpinum (lat. Papaver alpinum)[1] - lalə cinsinə aid bitki növü.[2]
Der Alpen-Mohn (Papaver alpinum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Mohn (Papaver) innerhalb der Familie der Mohngewächse (Papaveraceae). Diese Art umfasst mehrere Unterarten, von denen vier in Österreich vorkommen.
Der Alpen-Mohn ist eine ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 5 bis 20 Zentimetern erreicht. Jedes Pflanzenexemplar kann mehrere aufrechte und behaarte Stängel besitzen. Wie bei allen Mohnarten tritt bei Verletzung des Stängels ein weißer Milchsaft aus. Die Blattrosetten bilden kräftige Horste. Die Laubblätter sind alle grundständig und ein- bis zweifach unpaarig gefiedert.
Die Blütezeit reicht von Juli bis August. Die Blüten sind anfangs nickend und später jedoch aufrecht. Die zwittrigen Blüten sind bei einem Durchmesser von bis zu 5 Zentimetern radiärsymmetrisch. Die zwei Kelchblätter fallen beim Öffnen der Knospe ab. Es sind vier weiße bzw. gelbe Kronblätter vorhanden.
Es wird eine Kapselfrucht gebildet.
Es liegt Diploidie vor und die Chromosomenzahl aller in Europa vorkommenden sowie schon untersuchten Unterarten beträgt 2n = 14.[1][2]
Beim Alpen-Mohn handelt es sich um einen Hemikryptophyten.[2] Alle Alpenmohn-Formen besitzen eine kräftige Pfahlwurzel und sind gute Schuttstauer. Nach oben zu sichert sich die Pflanze mit hangaufwärts ziehenden Wurzelfasern.
Die duftenden Blüten besitzen zwar keinen Nektar, aber reichlich Pollen.
Der Alpen-Mohn kommt in offenen Steinschuttfluren der alpinen Höhenstufe vor. Er gedeiht auf sonnigen, frischen bewegten Kalk-Grobschutthalden, ist ein Schuttkriecher und Schuttstauer. Er ist eine Charakterart des Thlaspietum rotundifolii.[1]
Die Erstveröffentlichung von Papaver alpinum erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, Tomus I, Seite 507.[3] Das Artepitheton alpinum bedeutet „aus den Alpen“.
Die Artengruppe Papaver alpinum aggr. enthält mehrere Arten, die von manchen Autoren als Subtaxa von Papaver alpinum angesehen werden.
Bei einigen Autoren gibt mehrere Unterarten von Papaver alpinum:
Weitere Unterarten in Europa sind:
Der Alpen-Mohn (Papaver alpinum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Mohn (Papaver) innerhalb der Familie der Mohngewächse (Papaveraceae). Diese Art umfasst mehrere Unterarten, von denen vier in Österreich vorkommen.
Alpski mak (Papaver alpinum) jo rostlina ze swójźby makowych rostlinow (Papaveraceae).
Alpski mak jo trajne zele, kótarež w promjenjach rosćo, dośěgnjo wusokosć wót 20 cm a šyrokosć wót 10 cm. Wón jo połpśecejzeleny a krotko žywy a jo pódpołnocnemu makoju (Papaver nudicaule) pódobny.
Łopjena su šerojte.
Kwiśo w lěśe. Kwiśonki su běłe abo žołte.
Ma lubjej lažko kalkate zemje.
Alpski mak (Papaver alpinum) jo rostlina ze swójźby makowych rostlinow (Papaveraceae).
Papaver alpinum, synonym Oreomecon alpina,[1] the Alpine poppy or dwarf poppy, is a poppy found in the Alps. The circumscription of the species varies considerably. In some treatments, the species is one of a group of related species, and includes several subspecies, four of which are found in Austria. In other treatments, it includes species that have been treated as separate, and has at most one subspecies.[2]
The Alpine poppy is a short, upright, hairy perennial with odd-pinnate leaves. The flower grows to a height of 5 to 20 cm, with several upright and hairy stems. As with all poppy species, a latex is produced. The feathery leaves are arranged in a ground hugging rosette.
The flowers are hermaphroditic and radially symmetric, with a diameter of up to 5 cm. The fragrant flowers do not have nectar, but produce pollen. The flowering period is from July to August.
All Alpine poppy subspecies have a strong taproot and make a good rockery plant. The root hairs are angled upwards, which helps secure the plant.
The Rhaetian Alps poppy (P. alpinum subsp. rhaeticum) has light yellow to orange petals and feathery foliage, and is found in the Central and Southern Alps. In Austria, it is scattered around Carinthia, Styria and Salzburg; in Switzerland, it has only been found in the Engadin.
The Salzburg Alpine poppy (P. alpinum subsp. sendtneri) also has pinnate deciduous leaves, with white flowers with a yellow heart. It grows only in the northern Alps and Northern Limestone Alps. It is found in moving limestone rubble, boulders, lime rock or dolomite. It prefers a high altitude of 1300 to 2600m. Although the protected plant is rare, it is the most commonly found white flowering Alpine poppy. In Austria it is found in Tyrol, Vorarlberg, Upper Austria, Salzburg and Styria.
The Kerner-Alpine poppy (P. alpinum subsp. kerneri), or Karawanken Alpine poppy, has two to three times pinnate deciduous leaves and bright yellow flowers. It is found in the southeastern Limestone Alps, with a main distribution in the Slovenian Alps. In Austria it is only found in the southern Carinthia.
The Northeast Alpine poppy (P. alpinum subsp. alpinum, also known as P. burseri Crantz), or the Burser-Alpine poppy, has two to three times pinnate deciduous leaves with white flowers and is found in the northeastern Limestone Alps. In Austria it is found in Lower Austria, Upper Austria and Styria.
Other subspecies:
The alkaloids amurensine and amurensinine can be found in P. alpinum.[5]
Papaver alpinum, synonym Oreomecon alpina, the Alpine poppy or dwarf poppy, is a poppy found in the Alps. The circumscription of the species varies considerably. In some treatments, the species is one of a group of related species, and includes several subspecies, four of which are found in Austria. In other treatments, it includes species that have been treated as separate, and has at most one subspecies.
Papaver alpinum
Le Pavot des Alpes (Papaver alpinum) est une plante herbacée de la famille des Papavéracées. Les fleurs ont quatre pétales, de couleur jaune or ou blanche. La floraison a lieu de juin à août.
Papaver alpinum L. s.l., est une espèce alpine d'Europe moyenne, qu'on rencontre de l'Espagne à la Bulgarie. Elle comporte plusieurs sous-espèces souvent élevées au rang d'espèce :
Tre Cime di Lavaredo, Italie - Muséum de Toulouse
Papaver alpinum
Le Pavot des Alpes (Papaver alpinum) est une plante herbacée de la famille des Papavéracées. Les fleurs ont quatre pétales, de couleur jaune or ou blanche. La floraison a lieu de juin à août.
Papaver alpinum L. s.l., est une espèce alpine d'Europe moyenne, qu'on rencontre de l'Espagne à la Bulgarie. Elle comporte plusieurs sous-espèces souvent élevées au rang d'espèce :
subsp. alpinum (Papaver burseri Crantz), le pavot de Burser à fleurs blanches, qu'on rencontre dans les Alpes centrales et orientales subsp. kerneri (Hayek) Fedde (Papaver kerneri Hayek), le pavot de Kerner à fleurs jaunes, qu'on rencontre dans les Alpes orientales subsp. rhaeticum (Leresche) Nyman (Papaver rhaeticum Leresche, Papaver aurantiacum Loisel.), le pavot doré, pavot orangé ou coquelicot d'or : espèce rencontrée dans les Alpes françaises, notamment dans les massifs du Vercors, du Dévoluy et du Ventoux, les Alpes orientales depuis les Grisons, et les Pyrénées orientales. Les fleurs sont jaunes ou orangées, rarement rouges ou blanches. subsp. sendtneri (A. Kern. ex Hayek) Schinz & R. Keller (Papaver sendtneri A. Kern. ex Hayek), le pavot de Sendtner à fleurs blanches, qu'on rencontre dans les Alpes centrales et orientales.P. alpinum subsp. alpinum
P. alpinum subsp. kerneri
P. alpinum subsp. rhaeticum : exemplaire à fleur orangée
P. alpinum subsp. sendtneri
Tre Cime di Lavaredo, Italie - Muséum de Toulouse
Alpski mak (Papaver alpinum) je rostlina ze swójby makowych rostlinow (Papaveraceae).
Alpski mak je trajne zelo, kotrež w promjenjach rosće, docpěwa wysokosć wot 20 cm a šěrokosć wot 10 cm. Wón je połpřecozeleny a krótko žiwy a je sewjernemu makej (Papaver nudicaule) podobny.
Łopjena su šěrojte.
Kćěje w lěće. Kćenja su běłe abo žołte.
Preferuje lochko wapnite pódy.
Alpski mak (Papaver alpinum) je rostlina ze swójby makowych rostlinow (Papaveraceae).
Papaver alpinum (L., 1753) è una pianta erbacea appartenente alla famiglia delle Papaveraceae, diffusa in Europa centrale e meridionale[1].
Il nome Papaver, già usato dai Romani, pare derivi dal celtico papa (pappa), per l'uso fatto nella pappa dei bambini, per farli dormire.
Pianta perenne, alta 10–15 cm; fusto strisciante, ascendente, dal quale si eleva uno scapo unifloro, pubescente, generalmente eretto dopo l'antesi (periodo di fioritura); foglie pennate a segmenti lanceolati (il terminale più largo) più o meno acuti, con 1 o 2 denti per lato; corolla larga 4-6-cm; petali obovato-rotondi, bianchi oppure gialli, (vedi sotto particolarità) con decise e stabili deviazioni sul rosso-aranciato in alcune stazioni; ovario con raggi stigmatici piramidati. Fiorisce da luglio ad agosto.
Presente solo nel continente europeo, l'areale di P. alpinum si estende dalla Francia ai Balcani, Italia inclusa, dove lo si può trovare sia sulle Alpi che negli Appennini[1][2]. Brecciai, da 2000 fino a 2800 m, nei principali gruppi montuosi Alpini, Gran Sasso, Majella, Velino, Sirente e Monti Marsicani.
Le due varietà dei papaveri alpini bianchi o gialli vengono ora trattate come un'unica sottospecie di Papaver alpinum. Secondo precedenti studi, gli esemplari con petali bianchi e quelli con petali gialli venivano invece considerati appartenenti a due specie distinte, e precisamente:
Queste due varietà si trovano generalmente in siti ben distinti, e quando capita di trovarle insieme, per gli esemplari bianchi si tratta probabilmente di albinismo, perché sono gialli nella fauce.
Inoltre se confrontiamo gli esemplari gialli con quelli bianchi, si riscontra sostanziale differenze morfologiche, specialmente nelle foglie, che nel primo caso sono verdi e glabre, nel secondo bianco-tormentose.
Queste differenze meriterebbero un ripensamento sull'attribuzione ad un unico taxon, e il riconoscimento quanto meno di due sottospecie distinte.
Papaver alpinum (L., 1753) è una pianta erbacea appartenente alla famiglia delle Papaveraceae, diffusa in Europa centrale e meridionale.
Papaver alpinum is de botanische naam van een overblijvende plant uit de papaverfamilie (Papaveraceae). In het Nederlands wordt deze soms wel Alpenklaproos genoemd. De soort kent meerdere ondersoorten, waarvan er vier in Oostenrijk voorkomen.
De soort wordt 5-20 cm hoog en heeft meerdere rechtopstaande, behaarde stengels.
Zoals bij alle klaprozen komt bij beschadiging van de stengel een wit melksap vrij. De bladeren zijn allen grondstandig en enkel- of tweevoudig geveerd.
De bloemen worden tot 5 cm groot. In het begin zijn ze hangend, later rechtopstaand. Ze bestaan uit vier witte kroonbladen. Ze bieden insecten geen nectar, maar wel redelijk veel stuifmeel. De bloeiperiode is in juli en augustus.
De soort bezit een krachtige penwortel.
Papaver alpinum is de botanische naam van een overblijvende plant uit de papaverfamilie (Papaveraceae). In het Nederlands wordt deze soms wel Alpenklaproos genoemd. De soort kent meerdere ondersoorten, waarvan er vier in Oostenrijk voorkomen.
De soort wordt 5-20 cm hoog en heeft meerdere rechtopstaande, behaarde stengels.
Zoals bij alle klaprozen komt bij beschadiging van de stengel een wit melksap vrij. De bladeren zijn allen grondstandig en enkel- of tweevoudig geveerd.
De bloemen worden tot 5 cm groot. In het begin zijn ze hangend, later rechtopstaand. Ze bestaan uit vier witte kroonbladen. Ze bieden insecten geen nectar, maar wel redelijk veel stuifmeel. De bloeiperiode is in juli en augustus.
De soort bezit een krachtige penwortel.
Mak alpejski, mak Bursera[3] (Papaver alpinum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych. Jest również uprawiany.
Rośnie dziko w wysokich partiach gór Europy. Licznie występuje w Wielkiej Fatrze[4]. W Polsce rośnie dziko wyłącznie w Tatrach i jest rzadki. W polskich Tatrach znany jest z około 30 stanowisk, z których większość występuje w Tatrach Zachodnich w rejonie Czerwonych Wierchów i jedno na Giewoncie. W Tatrach Wysokich znane jest tylko kilka stanowisk i występują one nad Morskim Okiem i Czarnym Stawem pod Rysami. Przejściowo spotykany był nad Małołąckim Potokiem i w Dolinie Kościeliskiej. Poza Tatrami występował efemerycznie na żwirowiskach w Witowie i między Podczerwonem a Czarnym Dunajcem[5].
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia, zapylany jest przez owady. Doskonale umacnia swoimi rozgałęzionymi korzeniami luźne piargi. Gdy zostanie przez nie zasypany, na ogół przebija się na powierzchnię nowym pędem. Siedlisko: piargi, skały, murawy. Dużo częściej na podłożu wapiennym, ale występuje również na granicie[11]. W Tatrach spotykany jest we wszystkich piętrach roślinności, ale główny obszar jego występowania to piętro alpejskie[4]. W polskich Tatrach najwyżej położone jego stanowiska znajdują się na Niżnych Rysach (2360 m) i Krzesanicy (2123 m), najniżej w Wąwozie Kraków na wysokości 1180 m[5]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Papaverion tatrici[12]. Liczba chromosomów 2n= 14[13].
Roślina ozdobna ogródków skalnych. Kwiaty kwitną krótko, ale pojawiają się stale od maja do sierpnia. Swoimi kwiatami ożywia skalniak. Żyje tylko 2–3 lata, jednak sam rozsiewa się, łatwo go też rozmnażać z nasion. Źle natomiast znosi przesadzanie. Wymaga średnio wilgotnego podłoża i dobrze zdrenowanego żwirem lub wapiennym gruzem. Stanowisko powinno być ciepłe i słoneczne[14].
Mak alpejski, mak Bursera (Papaver alpinum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych. Jest również uprawiany.
Papaver alpinum là một loài thực vật có hoa trong họ Anh túc. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Papaver alpinum là một loài thực vật có hoa trong họ Anh túc. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Papaver alpinum L.
Мак альпийский (лат. Papaver alpinum) — вид травянистых растений из рода Мак (Papaver) семейства Маковые (Papaveraceae).
Родина — Альпы, Пиренеи.
Многолетнее травянистое растение. Образует плотные куртины.
Стебли прямые, высотой 10—15 см .
Листья сильно перистонадрезанные, узкие, голубовато-зелёные, собраны в прикорневую розетку.
Цветки одиночные, на верхушках стеблей; до 5 см в диаметре; розового, красного, жёлтого или белого цвета. Цветёт в мае-июне в течение более двух месяцев. Дает самосев.
Papaver alpinum subsp. sendtneri
Papaver alpinum subsp. rhaeticum
Культивируется как декоративное растение. Идеален для альпийских горок. Пригоден и для выращивания в горшках.
На берегу реки Берёзовки — притоке Колымы в вечной мерзлоте был найден шерстистый мамонт. В 1901 году принимавшие участие в раскопках и реконструкции «Берёзовского мамонта» немецкий зоолог Ойген В. Пфиценмайер и его коллега Отто Ф. Херз нашли, что у зверя во рту сохранился пучок растений, которые мамонт начал жевать, прямо перед тем как упасть в глубокую расщелину и погибнуть. Сохранившиеся растительные останки определили как Carex sp., Thymus serpillum, Ranunculus acer, Gentiana sp., Cypripedium sp. и Papaver alpinum[2].
Мак альпийский (лат. Papaver alpinum) — вид травянистых растений из рода Мак (Papaver) семейства Маковые (Papaveraceae).
Родина — Альпы, Пиренеи.