nomes no trilho de navegação
El güeyu de dragón (chinu tradicional: 龍眼, chinu simplificáu: 龙眼, pinyin: lóngyǎn; Cantonés long-ngan; lliteralmente "güeyu de dragón"; tailandés ลำไย) ye un árbol tropical perenne, nativu del sur de China. Tamién s'atopa n'Indonesia y sudeste d'Asia. Tamién llamáu guiyuan (桂圆) en chinu, lengkeng n'Indonesia, matu kucing en Malasia, y quả nhãn en Vietnam. Llámase-y "güeyu de dragón" porque la so fruta asemeyar al globu ocular (cuando se pulga'l frutu se transparenta la grana y paez como pupila y iris).
Ye un árbol de tamañu medianu de fueya perenne que puede crecer hasta los 6 a 7 metros d'altor. Nun dexa de ser sensible a les xelaes . Prefieren un suelu arenosu. Magar la especie prefier les temperatures que de normal nun tán per debaxo de 4,5 ° C (40 ° F), puede soportar curtiu tiempu temperatura baxu d'alredor de -2 ° C (28 ° F).
La fruta (que realmente ye un falsu frutu, compuestu por una cobertoria carnosa llamada arilo) ye comestible, y de cutiu usada en sopes, almuerzos y otres aplicaciones nel este d'Asia.
El longan y el lichi maurecen na mesma dómina del añu. Usar na cocina y como remedio herbariu na medicina china.
Na Medicina tradicional china ye usada pal corazón y bazu. Velea, palpitaciones, perda de memoria y mareos. Nun se debe usar si hai escesu de flema o mugor.
Dimocarpus longan describióse por João de Loureiro y espublizóse en Flora Cochinchinensis 1: 233–234, nel añu 1790.[1]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El güeyu de dragón (chinu tradicional: 龍眼, chinu simplificáu: 龙眼, pinyin: lóngyǎn; Cantonés long-ngan; lliteralmente "güeyu de dragón"; tailandés ลำไย) ye un árbol tropical perenne, nativu del sur de China. Tamién s'atopa n'Indonesia y sudeste d'Asia. Tamién llamáu guiyuan (桂圆) en chinu, lengkeng n'Indonesia, matu kucing en Malasia, y quả nhãn en Vietnam. Llámase-y "güeyu de dragón" porque la so fruta asemeyar al globu ocular (cuando se pulga'l frutu se transparenta la grana y paez como pupila y iris).
Longan és una espècie d'arbre tropical que fa un fruit comestible. El seu nom significa ulls de dragó en idioma amoi. És natiu del sud i sud-est d'Àsia[1]
Sol arribar a fer entre 9 i 12 m d'alt, arribant als 30 excepcionalment. El seu fruit té la forma d'un globus ocular de color ataronjat.
És molt dolç i té molt suc, i a més de fresc es menja sec, cuit o en llauna.
Longan és una espècie d'arbre tropical que fa un fruit comestible. El seu nom significa ulls de dragó en idioma amoi. És natiu del sud i sud-est d'Àsia
Longan (Dimocarpus longan) je tropický ovocný strom pocházející z jižní Číny. Roste v celé jihovýchodní Asii. Jeho název je odvozen z čínštiny a znamená „dračí oko“.
Strom může dosahovat výšky 6 až 7 m a je velmi citlivý na mráz. Vyžaduje písečnou půdu a teplotu neklesající pod 4,5 °C. Dozrává ve stejném ročním období jako liči.
Plody rostou v hroznech. Měří v průměru okolo 3 cm, mají žlutohnědou pevnou slupku, kterou je nutno před konzumací odstranit. Plody se sklízejí nedozrálé, v plné zralosti mají nepříjemnou chuť a mohou způsobit zažívací potíže. Říká se jim dračí oči pro podobnost s oční bulvou: jsou bělavě zbarvené, průsvitné a rosolovité, s velkou černou peckou uvnitř. Jsou aromatické a osvěžující, chutnají sladkokysele. Používají se do ovocných šťáv a čajů, do salátů i teplých jídel. Do Evropy se dováží zpravidla v kompotech. Sušený longan má tmavou červenohnědou barvu, tradiční čínská medicína ho doporučuje na uklidnění i posílení. Semeno je nejedlé, díky obsahu saponinů se používá v kosmetice.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Longan na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu longan ve Wikimedia Commons
Longan (Dimocarpus longan) je tropický ovocný strom pocházející z jižní Číny. Roste v celé jihovýchodní Asii. Jeho název je odvozen z čínštiny a znamená „dračí oko“.
Longan ((Dimocarpus longan) fra kinesisk (putonghua: 龙眼, lóngyǎn, kantonesisk 龍眼, lùhng ngáahn, drageøjne) er navnet på et træ og dettes frugter. Træet stammer oprindeligt fra det sydlige Kina men nu findes det også i Sydøstasien og Indonesien. Træet bærer frugter på samme tidspunkt som litchi.
Longan er et mellemstort, stedsegrønt træ med en bred og uregelmæssig vækst. Barken er først lysegrå på grund af et fint hårlag. Senere bliver den rødbrun, og gamle grene kan få en lysegrå og fint furet bark. Knopperne sidder spredt, og de er små og kuglerunde. Bladene er ligefinnede, helrandede og læderagtige. Begge bladsider er græsgrønne. Blomsterne er samlet i store stande, som kan være endestillede eller kan udspringe fra bladhjørnerne. De enkelte blomster er 5-tallige, uanselige og énkønnede med sammenvoksede bægerblade og mælkeagtigt hvide kronblade. Frugten er en stenfrugt, hvor kernen er blank og sort, frugtkødet er mælkehvidt og saftigt og skindet er gulplettet til rødligt.
Rodsystemet består af grove hovedrødder, der når langt ud og dybt ned (hjerterod), og grove, højtliggende siderødder. Frugterne minder en del om Litchi, og de har også en sød og aromatisk, men helt anderledes smag. Træet har sit navn, fordi frugterne ligner øjne. Når man skræller den, er frugten rund og hvid med en sort sten i midten der ligner en pupil (se nedenfor).
Longantræerne bliver ca. 10 m høje (men enkelte eksemplarer på 40 m er set) og næsten lige så brede i kronen.
Longan har sit naturlige voksested i Kina (Guangdong, Guangxi, Hainan og Yunnan). Den er i udbredt dyrkning fra Sydkina over Cambodia, Indien, Indonesien, Laos, Malaysia, Myanmar, Filippinerne, Sri Lanka og Thailand til Vietnam. Arten er naturaliseret i New Guinea. Arten er knyttet til de blandede skove i Sydkina, hvor der er frugtbar jord, og hvor der falder rigeligt med monsunregn hver sommer. På bjergskråningerne i ”New Terrritories” i Hong Kong, Kina, vokser der subtropiske eller næsten tropiske skove. Her findes arten sammen med en række andre arter, som er næsten ukendte i Danmark. Blandt dem er disse: Aporusa dioica, Aquilaria sinensis, Ardisia quinquegona (en art af Evighedsbær), Canthium dicoccum, Endospermum chinense, Kamfertræ, Nauclea officinalis, Popowia pisocarpa, Psychotria asiatica, Pygeum topengii, Schefflera heptaphylla (en art af Paraplytræ), Sterculia lanceolata, Syzygium hancei (en art af Kryddernellike), Uvaria microcarpa og Xylosma longifolium[1]
Longan ((Dimocarpus longan) fra kinesisk (putonghua: 龙眼, lóngyǎn, kantonesisk 龍眼, lùhng ngáahn, drageøjne) er navnet på et træ og dettes frugter. Træet stammer oprindeligt fra det sydlige Kina men nu findes det også i Sydøstasien og Indonesien. Træet bærer frugter på samme tidspunkt som litchi.
Der Longan-Baum (Dimocarpus longan) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Dimocarpus innerhalb der Familie der Seifenbaumgewächse (Sapindaceae).
Der Name Longan soll von der vietnamesischen Stadt Long-An stammen, wo heute noch Longans kultiviert werden, er bezeichnet vor allem die Früchte. Diese werden in Chinesisch 龍眼, lóngyǎn, aber auch guiyuan (桂圓) genannt, in Kantonesisch long-ngan (wörtl.: „Drachenauge“), Lengkeng in Indonesien, Mata Kucing (wörtl. „Katzenauge“) in Malaysia, Lamyai (ลำไย) in Thailand, nhãn in Vietnamesisch (die Spezies Euphoria longana Lamk. heißt in Vietnamesisch „long nhãn“ – wörtl. „Drachen-Augen“), Mora in Singhalesisch (Sri Lanka) und in Tagalog ebenfalls „Longan“.
Dimocarpus longan wächst als immergrüner Baum, der Wuchshöhen von 10 bis zu seltenen 40 Metern und einen Stammdurchmesser von etwa 1 Meter oder mehr erreicht.
Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel sowie Blattspreite gegliedert und insgesamt mindestens 15 bis 30 Zentimeter lang. Die unpaarig gefiederten Blattspreiten enthalten meist vier oder fünf (selten drei oder sechs) Fiederpaare. Die Stiele der eiförmigen bis -lanzettlichen oder lanzettlichen bis verkehrt-eilanzettlich Fiederblättchen sind kürzer als 5 Millimeter. Die etwas ledrigen, kahlen und ganzrandigen Fiederblättchen sind oft asymmetrisch, 6 bis 15 Zentimeter lang und 2,5 bis 5 Zentimeter breit. Sie sind oberseits glänzend und an der Spitze rundspitzig bis spitz, an der Basis sind sie spitz bis keilförmig. Die Keimblätter (Kotyledonen) sind dick.[1]
Die end- oder achselständigen, großen und rispigen Blütenstände sind stark verzweigt und feinhaarig. Die funktionell eingeschlechtigen, kurz gestielten Blüten sind radiärsymmetrisch mit doppelter Blütenhülle. Die fünf becherförmig verwachsenen, fast ledrigen Kelchblätter sind etwa 2,5 Millimeter lang und auf beiden Seiten bräunlich wollig behaart. Die fünf Kronblätter sind milchig-weiß und fast gleich lang wie die Kelchblätter. In den männlichen Blüten sind acht Staubblätter mit haarigen Staubfäden oder bei den funktional weiblichen Blüten, kurze Staminodien vorhanden.[1] Der Fruchtknoten ist oberständig, die Narbe ist zwei- bis dreilappig. Es ist ein Diskus vorhanden. Bei den männlichen Blüten kann ein Pistillode ausgebildet sein.[2]
Die meist gelblich-braune oder manchmal gräulich-gelbe, fast kugelige, mehr oder weniger schorfig-wärzliche Frucht weist einen Durchmesser von 1,2 bis 3 Zentimeter auf. Die Samen besitzen einen weißlichen, fleischigen und durchscheinenden Arillode.[1] Die Früchte haben einen süßen, sehr aromatischen Geschmack und ähneln mit ihrem Fruchtfleisch den Litschis, die ebenso weiß und sehr saftig sind, aber einen abweichenden eigenen Geschmack haben. Ähnlich wie bei der Weintraube hängen mehrere Früchte an einem Fruchtstand. Im Inneren jeder Frucht, deren brüchige, leicht ledrige, nicht essbare Schale am bequemsten durch Pressen zwischen Daumen und Zeigefinger geöffnet wird, ist ein glänzender dunkelroter (wie bei der Litschi) bis schwarzer harter Kern, Samen enthalten. Die Größe der Früchte ist mit der von großen Weintrauben oder Cocktail-Tomaten vergleichbar und liegt etwas unterhalb der Größe von Litschis.[3]
Das ursprüngliche Verbreitungsgebiet von Dimocarpus longan erstreckt sich von Sri Lanka, Indien, Myanmar, Laos, Kambodscha, Thailand, Vietnam über die chinesischen Provinzen Guangdong, Guangxi, Hainan sowie Yunnan bis nach Malaysia, Indonesien sowie die Philippinen.[1] Sie ist beispielsweise in Neuguinea ein Neophyt.[1] Sie wird beispielsweise in Südchina sowie Taiwan und vielen anderen subtropischen Gebieten angebaut.[1] Longans (hier Longaniers genannt) sind auch auf Réunion (Franz. Überseedepartement) beliebt, wo sie die verwandte Litschi in ihrer Erntezeit ablöst.[4]
Die Erstveröffentlichung von Dimocarpus longan erfolgte 1790 durch João de Loureiro in Flora cochinchinensis: sistens plantas in regno Cochinchina nascentes. Quibus accedunt aliæ observatæ in Sinensi imperio, Africa Orientali, Indiæque locis variis. Omnes dispositæ secundum systema sexuale Linnæanum. Ulyssipone. 1, S. 233. Synonyme für Dimocarpus longan Lour. sind: Euphoria longan (Lour.) Steudel, Euphoria longana Lam., Nephelium longana (Lam.) Cambessèdes.[1]
Die Longan-Früchte werden frisch für Suppen, süß-saure Speisen, Snacks und Nachspeisen verwendet, können aber auch sehr gut konserviert werden. Hierfür werden Longans meist in der Sonne getrocknet, zum Teil aber auch mit Rauch. Durch den Trocknungsvorgang löst sich das Fruchtfleisch von der Schale und legt sich um den Kern. Zum Essen der getrockneten Früchte wird die dann brüchige Schale entfernt und der Kern mit dem getrockneten Fruchtfleisch gelutscht. Aus in der Sonne getrockneten Longans wird außerdem Limonade hergestellt.[3]
Neben frischen Früchten werden in Europa Longans von der Schale befreit und entkernt in Dosen angeboten. Die Süße der in 'Light Sirup' konservierten Dosenfrüchte entspricht der von frischen Früchten, wenn sie auch deren Geschmack nicht ganz erreichen. Hierbei ist zu beachten, dass je nach Fall konservierte Longan Dosenfrüchte zusätzlich durch Zugabe von Zucker gesüßt werden können.[3]
Der Longan-Baum (Dimocarpus longan) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Dimocarpus innerhalb der Familie der Seifenbaumgewächse (Sapindaceae).
Klèngkèng (utawa longan, Dimocarpus longan, suku lerak-lerakan utawa Sapindaceae) iku tuwuhan woh-wohan kang asalé saka daratan Asia Kidul-Wétan. Jeneng longan iku dijupuk saka basa Cina (sarjawa: 龙眼; tradhisional: 龍眼) kang tegesé kanthi harafiah "mata naga".
Wit klèngkèng dhuwuré bisa tekan 40 m lan dhiameter watangé nganti watara 1 m.
Godhongé majemuk, kanthi 2-4(-6) pasang anak godhong, sapérangan gedhé wuluné rapet ing pérangan aksialé. Tangké godhong 1–20 cm, tangké anak godhong 0,5-3,5 cm. Anak godhong bender dawa, dawané lk. ping 1-5 ambané, variasi watara 3-45 × 1,5–20 cm, ngertas nganti njangat, kanthi wulu-wulu kempa mligi ing sisih ngisor saceraké balungan godhong.
Kembang lumrahé ing pucuk (flos terminalis), 4–80 cm dawané, ketel kanthi wulu-wulu kempa, wangun payung porok. Makutha kembangé limang lèr, dawané tekan 6 mm.
Woh bulet, coklat semu kuning, mèh gundhul; lunyu, mawa butir-butir, mawa bintil kasar utawa mawa onak, gumantung jinisé. Daging woh (arilus)tipis awerna putih lan rada bening. Pambungkus wiji awerna coklat semu ireng, kempling. Sok-sok ambuné rada nyegrak.
Ana sapérangan jinis klèngkèng, Dimocarpus longan, antarané:
Saliyané klèngkèng, jinis-jinis kang liya lumrahé mung diperdagangaké kanthi lokal.
Woh-wohan iki mligi dipangan nalika seger. Woh klèngkèng, mligi kang dagingé kandel lan gedhé, dikalengké sajeroning sari wohé ing Thailand, Taiwan lan Tiongkok, ditambahi gula utawa ora. Klèngkèng uga digaringaké, didadèkaké bahan panggawé ombèn panyeger.
Kaya déné lerak, wiji klèngkèng kang ngandhut saponin sok dimupangataké kanggo nyuci rambut. Wiji, woh, godhong lan kembang klèngkèng uga minangka bahan obat tradhisional, mligi ing ramuan Tiongkok. Godhongé ngandhut quercetin lan quercitrin.
Kayu klèngkèng lan kayu bedaro(Dimocarpus malayensis) wujud kayu kang cukup apik kanggo konstruksi ènthèng sajeroning omah lan bahan perkakas.
Klèngkèng (utawa longan, Dimocarpus longan, suku lerak-lerakan utawa Sapindaceae) iku tuwuhan woh-wohan kang asalé saka daratan Asia Kidul-Wétan. Jeneng longan iku dijupuk saka basa Cina (sarjawa: 龙眼; tradhisional: 龍眼) kang tegesé kanthi harafiah "mata naga".
Lèng-gēng(龍眼) sê cūi-guō gì siŏh cṳ̄ng.
Buah léngkéng mangrupa buah antioksidan. [rujukan?] Zat giji anu aya di jero buah léngkéng nyaéta protéin, karbohidrat, serat kasar, vitamin C jeung mineral saperti kalsium, fosfor jeung zat besi. [rujukan?] Sajaba ti éta, buah léngkéng ogé ngandung sanyawa polifenol, nyaéta corilagin, gallic acid jeung ellagic acid. [rujukan?] sakabéh sanyawa éta ngandung antioksidan, miboga mangpaat sangkan nyegah radikal bébas, ku kituna bisa ngurangan oksidasi di jero awak. [rujukan?]
Manfaat buah léngkéng leuwih loba dikandung tina sikina dibandingkeun jeung daging buahna. [rujukan?] sikina bisa dipaké pikeun ngabodasan kulit, ku lantaran ngandung zat anu bisa nyegah aktivitas gawé enzim tyrosinase. [rujukan?] Enzim ieu miboga fungsi pikeun ngarobah melamin, atawa nu sok biasa disebut pigmén kulit. [rujukan?]
Sabenerna aya opat jenis léngkéng anu cocog dipelak di dataran rendah nyaéta léngkéng Pingpong, léngkéng Diamond River, léngkéng Kristalin jeung léngkéng Itoh.[1] Léngkéng Diamond river mangrupa léngkéng anu asalna ti Cina sedengkeun léngkéng Kristalin jeung léngkéng Itoh ti Thailand.[1]
Dina awalna, nalika taun 1996 siki léngkéng Pingpong mimiti dipelak di Prambanan.[1] Bibit ieu meunang ti tangkal indukna anu dipelak di Semarang anu asalna ti Vietnam.[1] Harga bibit léngkéng pingpong macem-macem gumantung kana ukuranana, contona ukuran 15 cm nepi ka 20 cm hargana 20 rébu.[1]
Pikeun ngarojong hasil anu maksimal dina budi daya léngkéng Pingpong ieu aya sawatara léngkah perawatan anu kudu dipigawé, di antarana:[1]
Buah léngkéng mangrupa buah antioksidan. [rujukan?] Zat giji anu aya di jero buah léngkéng nyaéta protéin, karbohidrat, serat kasar, vitamin C jeung mineral saperti kalsium, fosfor jeung zat besi. [rujukan?] Sajaba ti éta, buah léngkéng ogé ngandung sanyawa polifenol, nyaéta corilagin, gallic acid jeung ellagic acid. [rujukan?] sakabéh sanyawa éta ngandung antioksidan, miboga mangpaat sangkan nyegah radikal bébas, ku kituna bisa ngurangan oksidasi di jero awak. [rujukan?]
Lêng-géng (lêng-kéng) sī chhut-sán tī tang-a ê kóe-chí. Tiāⁿ-tiāⁿ chham-tī thng, tiám-sim lāi-té. Lêng-géng seⁿ-chòe îⁿ-îⁿ. Ū chi̍t-têng kāu-kāu, sió-khóa tēng-tēng, chang-sek (ka-pi-sek) ê khak. Lêng-géng ê kóe-chí-bah pe̍h-pe̍h, nńg-nńg koh chúi-chúi. Lāi-té koh pau chi̍t-lia̍p o·-sek ê chí. Lêng-géng pha̍k-ta liáu piàn lêng-géng-koaⁿ. Lêng-géng-koaⁿ tiāⁿ-tiāⁿ hông tòng-chòe pó͘-io̍h iá-sī hàn-io̍h ê io̍h-châi. Lêng-géng kap nāi-chi chha-put-to tâng-sî chhut.
Lêng-géng (lêng-kéng) sī chhut-sán tī tang-a ê kóe-chí. Tiāⁿ-tiāⁿ chham-tī thng, tiám-sim lāi-té. Lêng-géng seⁿ-chòe îⁿ-îⁿ. Ū chi̍t-têng kāu-kāu, sió-khóa tēng-tēng, chang-sek (ka-pi-sek) ê khak. Lêng-géng ê kóe-chí-bah pe̍h-pe̍h, nńg-nńg koh chúi-chúi. Lāi-té koh pau chi̍t-lia̍p o·-sek ê chí. Lêng-géng pha̍k-ta liáu piàn lêng-géng-koaⁿ. Lêng-géng-koaⁿ tiāⁿ-tiāⁿ hông tòng-chòe pó͘-io̍h iá-sī hàn-io̍h ê io̍h-châi. Lêng-géng kap nāi-chi chha-put-to tâng-sî chhut.
நுரை அல்லது செம்பூவம் [3] (Longan; Dimocarpus longan) என்பது உண்ணத்தக்க பழங்களைத் தரக் கூடிய ஒரு அயனமண்டல தாவரம் ஆகும். இது சபின்டேசியே (Sapindaceae) குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது.
நுரை மரம் என்றும் பசுமையாகக் காணப்படும் இடைத்தர உயரமுள்ள மரம் ஆகும். இது சுமார் 6 மீட்டர்கள் (20 ft) முதல் 7 மீட்டர்கள் (23 ft) வரையான உயரத்தில் வளரக் கூடியது. மணல் பாங்கான தரையில் வளரக் கூடியது. இது 4.5 °C (40 °F) வரையான வெப்பநிலையில் சிறப்பாக வளரக் கூடியது. சுமார்−2 °C (28 °F) அளவு வரையான வெப்பநிலை மாற்றத்தைத் தாங்கும்.[4]
மியன்மாருக்கும் தெற்கு சீனாவுக்குமிடையிலான மலைத்தொடர்களில் இது உற்பத்தியானதாக நம்பப்படுகின்றது. மற்றொரு அறிக்கையின்படி இந்தியா, இலங்கை, உயர் மியன்மார், வட தாய்லாந்து, கம்போடியா, வடக்கு வியட்நாம் மற்றும் நியூ கினி ஆகியவற்றில் தோற்றம் பெற்றதாக அறியப்படுகிறது. .[5]
நுரை அல்லது செம்பூவம் (Longan; Dimocarpus longan) என்பது உண்ணத்தக்க பழங்களைத் தரக் கூடிய ஒரு அயனமண்டல தாவரம் ஆகும். இது சபின்டேசியே (Sapindaceae) குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது.
Kléngkéng inggih punika sarwa woh-wohan sané wénten ring Bali. Kléngkéng madué kulit mawarna kuning tur dagingnyané mawarna putih. Woh puniki rupannyané sakadi anggur bunter-bunter cenik nanging madué wiji mawarna badeng. Indik rasan woh kléngkéng punika manis. Ring Bali, woh puniki dados kaangén lakar banten ritatkala wénten Rahinan lan akéh kaadol ring peken yéning sampun masannyané.[1]
Kléngkéng inggih punika sarwa woh-wohan sané wénten ring Bali. Kléngkéng madué kulit mawarna kuning tur dagingnyané mawarna putih. Woh puniki rupannyané sakadi anggur bunter-bunter cenik nanging madué wiji mawarna badeng. Indik rasan woh kléngkéng punika manis. Ring Bali, woh puniki dados kaangén lakar banten ritatkala wénten Rahinan lan akéh kaadol ring peken yéning sampun masannyané.
Maknganx dwg cungj mak ndeu.
Dimocarpus longan, commonly known as the longan (/ˈlɒŋɡən/) and dragon's eye, is a tropical tree species that produces edible fruit.[3] It is one of the better-known tropical members of the soapberry family Sapindaceae, to which the lychee and rambutan also belong.[3] The fruit of the longan is similar to that of the lychee, but less aromatic in taste.[4] It is native to tropical Asia and China.[5]
The longan (from Cantonese lùhng-ngáahn 龍眼, literally 'dragon eye'), is so named because it resembles an eyeball when its fruit is shelled (the black seed shows through the translucent flesh like a pupil and iris). The seed is small, round and hard, and of an enamel-like, lacquered black. The fully ripened, freshly harvested fruit has a bark-like shell, thin, and firm, making the fruit easy to peel by squeezing the pulp out as if one were "cracking" a sunflower seed. When the shell has more moisture content and is more tender, the fruit becomes less convenient to shell. The tenderness of the shell varies due to either premature harvest, variety, weather conditions or storage conditions.
Plants of the World Online[6] lists:
Depending upon climate and soil type the tree may grow to over 100 feet (30 m)[7] in height, but it typically stands 30–40 ft (9–12 m) in height and the crown is round.[3][8] The trunk is 2.5 ft (0.8 m) thick[3] with corky bark.[8] The branches are long and thick, typically drooping.[3]
The leaves are oblong and blunt-tipped, usually 4–8 inches (10–20 cm) long and 2 in (5 cm) wide.[3] The leaves are pinnately compounded and alternate.[8] There are 6 to 9 pairs of leaflets per leaf[8] and the upper surface is wavy and a dark, glossy-green.[3]
The longan tree produces light-yellow inflorescences at the end of branches.[3] The inflorescence is commonly called a panicle and are 4–18 in (10–46 cm) long, and widely branched.[8] The small flowers have 5 to 6 sepals and petals that are brownish-yellow.[8] The flower has a two-lobed pistil and 8 stamen. There are three flower types, distributed throughout the panicle;[3] staminate (functionally male), pistillate (functionally female), and hermaphroditic flowers.[8] Flowering occurs as a progression.[8]
The fruit hangs in drooping clusters that are circular and about 1 in (2.5 cm) wide. The peel is tan, thin, and leathery with tiny hairs.[8] The flesh is translucent, and the seed is large and black with a circular white spot at the base.[3][8] This gives the illusion of an eye.[3] The flesh has a musky, sweet taste, which can be compared to the flavor of lychee fruit.[3]
The longan tree is somewhat sensitive to frost. Longan trees prefer sandy soil. While the species prefers temperatures that do not typically fall below 4.5 °C (40 °F), it can withstand brief temperature drops to about −2 °C (28 °F).[9] Longan trees prefer sandy soil with mild levels of acidity and organic matter.[3] Longans usually bear fruit slightly later than lychees.[10]
The wild longan population have been decimated considerably by large-scale logging in the past, and the species used to be listed as Vulnerable on the IUCN Red List. If left alone, longan tree stumps will resprout and the listing was upgraded to Near Threatened in 1998. Recent field data are inadequate for a contemporary IUCN assessment.[1]
The longan is believed to originate from the mountain range between Myanmar and southern China. Other reported origins include India, Sri Lanka, upper Myanmar, north Thailand, Kampuchea (more commonly known as Cambodia), north Vietnam and New Guinea.[11]
Its earliest record of existence draws back to the Han dynasty in 200 BC. The emperor had demanded lychee and longan trees to be planted in his palace gardens in Shaanxi, but the plants failed. Four hundred years later, longan trees flourished in other parts of China like Fujian and Guangdong, where longan production soon became an industry.[12]
Later on, due to immigration and the growing demand for nostalgic foods, the longan tree was officially introduced to Australia in the mid-1800s, Thailand in the late-1800s, and Hawaii and Florida in the 1900s. The warm, sandy-soiled conditions allowed for the easy growth of longan trees. This jump-started the longan industry in these locations.[12]
Despite its long success in China, the longan is considered to be a relatively new fruit to the world. It has only been acknowledged outside of China in the last 250 years.[12] The first European acknowledgment of the fruit was recorded by Joao de Loureiro, a Portuguese Jesuit botanist, in 1790. The first entry resides in his collection of works, Flora Cochinchinensis.[4]
Currently, longan crops are grown in southern China, Taiwan, northern Thailand, Malaysia, Indonesia, Cambodia, Laos, Vietnam, India, Sri Lanka, Philippines, Australia, the United States, and Mauritius.[11] It is also grown in Bangladesh.[13]
The fruit is sweet, juicy, and succulent in superior agricultural varieties. The seed and the peel are not consumed. Apart from being eaten raw like other fruits, longan fruit is also often used in Asian soups, snacks, desserts, and sweet-and-sour foods, either fresh or dried, and sometimes preserved and canned in syrup. The taste is different from lychees; while longan has a drier sweetness similar to dates, lychees are often messily juicy with a more tropical, grape-like sour sweetness.
Dried longan are often used in Chinese cuisine and Chinese sweet dessert soups. In Chinese food therapy and herbal medicine, it is believed to have an effect on relaxation.[14] In contrast with the fresh fruit, which is juicy and white, the flesh of dried longans is dark brown to almost black.
Once fermented, it can be made into longan wine.
Longan may be used in traditional Eastern folk medicine. Prior to the 1800s, longan was prevalent in Asia.[12]
In ancient Vietnamese medicine, the "eye" of the longan seed was pressed against snakebites to absorb the venom. This was ineffective, but may still be used in the 21st century.[15]
Raw longan fruit is 83% water, 15% carbohydrates, 1% protein, and contains negligible fat. In a 100 gram reference amount, raw longan supplies 60 calories of food energy, 101% of the Daily Value (DV) of vitamin C, 12% DV of riboflavin, and no other micronutrients in appreciable quantities.
Longan, alongside its sister fruit litchi, thrive in humid areas or places with high rainfall, and can grow on most types of soil that does not induce issues with water drainage.[16] Ample temperatures are also instrumental in longan growth - while longan can resist small stretches of cool temperatures, they can be damaged or killed in longer stretches of temperatures as high as -2 degrees Celsius. Younger plants tend to be more vulnerable to the cold than those more mature.[16][17]
During harvest, pickers must climb ladders to carefully remove branches of fruit from longan trees. Longan fruit remain fresher if still attached to the branch, so efforts are made to prevent the fruit from detaching too early. Mechanical picking would damage the delicate skin of the fruit, so the preferred method is to harvest by hand. Knives and scissors are the most commonly used tools.[18]
Fruit is picked early in the day to minimize water loss and to prevent high heat exposure, which would be damaging. The fruit is then placed into either plastic crates or bamboo baskets and taken to packaging houses, where the fruit undergo a series of checks for quality. The packaging houses are well-ventilated and shaded to prevent further decay. The process of checking and sorting are performed by workers instead of machinery. Any fruit that is split, under-ripe, or decaying is disposed of. The remaining healthy fruit is then prepped and shipped to markets.[19]
Many companies add preservatives to canned longan. Regulations control the preserving process. The only known preservative added to canned longan is sulfur dioxide, to prevent discoloration.[19] Fresh longan that is shipped worldwide is exposed to sulfur fumigation. Tests have shown that sulfur residues remain on the fruit skin, branches, and leaves for a few weeks. This violates many countries' limits on fumigation residue, and efforts have been made to reduce this amount.[19]
Longan is found commonly in most of Asia, primarily in mainland China, Taiwan, Vietnam and Thailand. China, the main longan-producing country in the world, produced about 1.9 million metric tons (2.1 million short tons) of longan in 2015–2017, accounting for 70% of the world's longan production and more than 50% of the world's longan plots.[20] Vietnam and Thailand produced around 500 and 980 thousand metric tons (550 and 1,080 thousand short tons), respectively.[21] Like Vietnam, Thailand's economy relies heavily on the cultivation and shipments of longan as well as lychee. This increase in the production of longan reflects recent interest in exotic fruits in other parts of the world. However, the majority of the demand comes from Asian communities in North America, Europe and Australia.[19]
While longan yields average out to 2 to 5 metric tons per hectare, there have been observed yields of up to 19.5 mt/ha in Israel.[22] When investigating the difference, researchers found that the biggest areas of improvement for lychee yield came in improving crop management practices and the ambience surrounding the fields.[23]
Efforts have been made to prolong longan's relatively short shelf life with chemical treatments based on SO2 in 2014.[24]
Advancements in selective breeding have allowed scientists to find a strain of longan containing a "high proportion of aborted seeds" at the end of a thirty-year breeding program in 2001.[25] Studies in 2015 that aimed to aid longan breeding efforts discovered that -20 degrees Celsius is the optimal temperature for long-term storage of longan pollen, a key ingredient in enabling longan breeding programs.[26]
Plant based diseases can affect both longan fruits and their trees, and the severity of these diseases can range from harmless cosmetic damage to rendering to the fruit inedible.
The most prevalent disease among longan plants is the Witch's broom, which can be found in all major longan-producing Asian territories, including China, Thailand, and Vietnam.[27] Witch's Broom works on deforming longan skin, and at times having the plant prematurely drop their fruit, similar to the Phytophthora palmivora.[28]
Another common disease that longan trees can carry is the aptly named Longan Decline, which is largely prevalent in Thailand, with reports finding that it could affect up to 40% of longan trees alone.[29] Affected trees are more vulnerable to common tree pests and algae, and often bear low-quality fruit unworthy of yield.[29]
Algal spot is another plant disease that can affect longan plants and trees. Common among tropical fruits, the disease mainly takes form as red-orange algae that can appear on a fruit-bearing tree's leaves or branches.[30]Algal spot on longan plants, like many other tropical fruits, is caused by Cephaleuros virescens.[31]
An oomycete disease that causes blight on leaves and foliage of a plant and affects the related lychee, Phytophthora palmivora, can also appear on both longan plants and fruit,[32] particularly in the Thailand region. When affecting longan, it can create brown spots on the fruit in an erratic fashion, and can also cause longan to drop prematurely from the plant. Early symptoms can also include a dark necrosis on the plant itself.[33]
Stem-end rot is a disease common amongst litchi and longan, and causes browning and rot on the stem of the fruit. Longan also suffer from various decay-accelerating fungi.[29]
An oomycete disease that affects the related lychee - Phytophthora litchii - also afflicts D. longan.[32]
_Tree_leaves.jpg)
Longan (Dimocarpus longan) tree leaves
_Tree_lower_trunk.jpg)
Longan tree lower trunk
The longan was described in Joao de Loureiro's work, Flora Cochinchinensis, published in 1790
_baby_fruits_and_leaves.jpg)
Longan (Dimocarpus longan) baby fruits and leaves
Dimocarpus longan, commonly known as the longan (/ˈlɒŋɡən/) and dragon's eye, is a tropical tree species that produces edible fruit. It is one of the better-known tropical members of the soapberry family Sapindaceae, to which the lychee and rambutan also belong. The fruit of the longan is similar to that of the lychee, but less aromatic in taste. It is native to tropical Asia and China.
The longan (from Cantonese lùhng-ngáahn 龍眼, literally 'dragon eye'), is so named because it resembles an eyeball when its fruit is shelled (the black seed shows through the translucent flesh like a pupil and iris). The seed is small, round and hard, and of an enamel-like, lacquered black. The fully ripened, freshly harvested fruit has a bark-like shell, thin, and firm, making the fruit easy to peel by squeezing the pulp out as if one were "cracking" a sunflower seed. When the shell has more moisture content and is more tender, the fruit becomes less convenient to shell. The tenderness of the shell varies due to either premature harvest, variety, weather conditions or storage conditions.
Dimocarpus longan aŭ longano estas plantspecio el la familio de Sapindacoj (Sapindaceae).
La nomo logano venas de la vjetnama provinco Long-An, kie ankaŭ hodiaŭ longano estas kultivataj. Longano nomiĝas en la ĉina 龍眼|龍眼 (lóngyǎn), sed ankaŭ guiyuan 桂圓 , en kantona long-ngan (laŭvorta traduko: „okulo de drako“), lengkeng en la indonezia, Mata Kucing (laŭvorta traduko: „okulo de kato“)en la malaja, Lamyai (ลำไย) en Tajlando, nhãn en la vjetnama (la specio Euphoria longana Lamk. havas en la vjetnama la nomon „long nhãn“ – laŭvorta traduko: „okulo de drako“), Mora en la singala kaj en la tagaloga „longan“.
La kreskoareo de la arbo etendiĝas de Sud-Orienta Azio trans suda Ĉinio, Tajvano kaj Vjetnamio ĝis Indonezio.
Dimocarpus longan kreskas kiel ĉiamverda 10 ĝis 40 metro-alta arbo, kiu havas trunkdiametron ĝis 1 metro. La folioj estas minimume 15 ĝis 30 cm longaj kaj estas pinataj kun kvar ĝis kvin (malofte tri ĝis ses) paroj da folietoj. La tigoj de la folietoj esta malpli longaj ol 5 mm. La iomete ledaj limboj de la folietoj estas ofte nesimetriaj, 6 ĝis 15 cm longaj kaj 2,5 ĝis 5 cm larĝaj.[1]
La fin- kaj akselstarantaj floraroj estas multe disbranĉiĝitaja. la unuseksaj floroj estas radiosimetriaj. La kvin ujformaj, kunkreskintaj, preskaŭ ledaj sepaloj estas ĉ. 2,5 mm logaj kaj brune lanece haraj. La kvin petaloj estas laktece blankaj kaj preskaŭ samlongaj kiel la sepaloj. En la masklaj floroj estas ok stamenoj.[1]
La flavece bruna aŭ kelkfoje grizece flava, preskaŭ globa frukto havas diametron de 1,2 ĝis 2,5 cm. La brunaj semoj havas karnecan arilon.[1] La fruktoj estas dolĉaj, tre aromaj, kiu simias al la karno de liĉio. Simile kiel ĉe vinbero pluraj fruktoj pendas de la paniklo. La koloro de la fruktŝelo estas flavece makulita aŭ ruĝeca. Interne de la frukto estas malhelruĝa ĝis nigra semo. La grandeco de la frukto estas komparebla kun tiu de grandaj vinberoj aŭ ĉeriztomatoj.[2]
La longano estas manĝebla freŝe. Ĝi ankaŭ uzeblas por supoj, dolĉ-acidaj manĝaĵoj kaj deserto. Ili estas bone konserveblaj. la fruktoj estas ankaŭ sekigita en la suno aŭ en fumo. El la sunsekigitaj fruktoj estas farata limonadon.[2]
En Eŭropo ofte aeras kiel konservoj.[2]
La unua priskribo okazis en 1790 fare de João de Loureiro en Fl. Cochinch., 1, p. 233. Sinonimoj por Dimocarpus longan Lour. estas: Euphoria longan (Lour.) Steudel, E. longana Lam., Nephelium longana (Lam.) Cambessèdes.[1]
Dimocarpus longan aŭ longano estas plantspecio el la familio de Sapindacoj (Sapindaceae).
El longuián u ojo de dragón (en chino tradicional, 龍眼; en chino simplificado, 龙眼; pinyin, lóngyǎn; Cantonés long-ngan; literalmente "ojo de dragón"; thai ลำไย) es un árbol tropical perenne, nativo del sur de China. También se encuentra en Indonesia y sudeste de Asia. También llamado guiyuan (桂圆) en chino, lengkeng en Indonesia, mata kucing en Malasia, y quả nhãn en Vietnam. Se le llama "ojo de dragón" porque su fruta se asemeja al globo ocular (cuando se pela el fruto se transparenta la semilla y parece como pupila e iris).
Es un árbol de tamaño mediano de hoja perenne que puede crecer hasta los 6 a 7 metros de altura. No deja de ser sensible a las heladas . Prefieren un suelo arenoso. Si bien la especie prefiere las temperaturas que normalmente no están por debajo de 4,5 ° C (40 ° F), puede soportar breve tiempo temperatura bajas de alrededor de -2 ° C (28 ° F). Es un cultivo alternante, es decir la producción de sus frutos no es la misma todos los años, sino que un año da bien al siguiente no y así sucesivamente.
La fruta (que realmente es un falso fruto, compuesto por una cobertura carnosa llamada arilo) es comestible, y a menudo usada en sopas, desayunos y otras aplicaciones en el este de Asia.
El longan y el lichi maduran en la misma época del año. Se usa en la cocina y como remedio herbario en la medicina china.
En la Medicina tradicional china es usada para el corazón y bazo. Insomnio, palpitaciones, pérdida de memoria y mareos. No se debe usar si hay exceso de flema o humedad.
Produciendo lo
Dimocarpus longan fue descrita por João de Loureiro y publicado en Flora Cochinchinensis 1: 233–234, en el año 1790.[1]
El longuián u ojo de dragón (en chino tradicional, 龍眼; en chino simplificado, 龙眼; pinyin, lóngyǎn; Cantonés long-ngan; literalmente "ojo de dragón"; thai ลำไย) es un árbol tropical perenne, nativo del sur de China. También se encuentra en Indonesia y sudeste de Asia. También llamado guiyuan (桂圆) en chino, lengkeng en Indonesia, mata kucing en Malasia, y quả nhãn en Vietnam. Se le llama "ojo de dragón" porque su fruta se asemeja al globo ocular (cuando se pela el fruto se transparenta la semilla y parece como pupila e iris).
Longaani (Dimocarpus longan)[3] on pienehkö ainavihanta puu saippuamarjakasvien heimossa. Kasvia viljellään syötävien hedelmien vuoksi varsinkin Aasiassa, ja se on läheistä sukua litsille (Litchi chinensis) ja rambutaanille (Nephelium lappaceum).[2]
Hedelmä on pieni, noin 1–2,5 cm läpimitaltaan. Sen punaisenruskea kuori on ohut, epätasainen ja murtuu kypsänä helposti painettaessa. Hedelmäliha on läpikuultavaa, väriltään valkoista. Hedelmän keskellä on yksi suurehko, kova, musta ja kiiltäväpintainen siemen. Maultaan hedelmä on mieto ja makea.[4]
Hedelmä syödään usein tuoreena sellaisenaan. Sitä myös säilötään ja kuivataan. Longaania on varsinkin kuivattuna käytetty pitkään varsinkin kiinalaisessa keittiössä sekä lääketieteessä. Hedelmästä tehdään myös likööriä.[4]
Longaani on pienehkö, ainavihanta puu, joka kasvaa 9–12 metriä korkeaksi. Rungon läpimitta on parhaimmillaan noin 75 cm ja latvuksen leveys noin 14 m. Oksisto on hieman riippuva. Soikeat lehdet ovat tasaparisen parilehdykkäiset, vuorottaisesti asettuneet. Yksittäiset lehdykät ovat 10–20 cm pitkät, kiiltävän tummanvihreät päältä, harmaanvihreät alapinnalta. Uudet versot ovat aluksi tummanpunaisia. Vaaleankeltaisissa kukissa on 5–6 terälehteä, ja ne ovat pystyissä kukinnoissa. Kukat ovat yksineuvoisia, mutta hede- ja emikukat ovat samoissa kukinnoissa. Soikean pyöreät hedelmät roikkuvat ryppäissä.[4]
Longaani esiintyy luonnonvaraisena Etelä-Kiinassa ja osissa Kaakkois-Aasiaa, yleensä 150–450 metrin korkeudella merenpinnasta. Sen elinalueilla vuoden keskilämpötila on yleensä noin 15 °C. Puu tarvitsee kuitenkin hieman kesää viileämmän talvikauden tuottaakseen hedelmiä. Se menestyy parhaiten hiekkaisessa ja hyvin vettä läpäisevässä maaperässä.[4]
Puuta kasvatetaan trooppisilla alueilla paitsi hedelmien vuoksi myös koriste- ja katupuuna.[4]
Longaani (Dimocarpus longan) on pienehkö ainavihanta puu saippuamarjakasvien heimossa. Kasvia viljellään syötävien hedelmien vuoksi varsinkin Aasiassa, ja se on läheistä sukua litsille (Litchi chinensis) ja rambutaanille (Nephelium lappaceum).
Dimocarpus longan, Longani, Œil du dragon
Le longane, ou longani, ou œil du dragon est un fruit tropical comestible. Son nom vient du cantonais lung4 ngaan5(chinois simplifié : 龙眼 ; chinois traditionnel : 龍眼 ; pinyin : lóngyǎn), et du vietnamien long nhãn, qui signifient œil de dragon. Il pousse sur le longanier (Dimocarpus longan) un petit arbre tropical et subtropical de la famille des Sapindaceae. Cet arbre à feuilles persistantes, d'environ vingt mètres de hauteur, est originaire du sud-est de la Chine et d'Asie du Sud-Est où on le trouve à l'état naturel.
Le tronc du longanier présente une écorce fissurée et marron clair. Le bois est utilisé en ébénisterie. L'arbre fleurit au printemps en donnant de petites fleurs de couleur jaune regroupées en panicules d'une quarantaine de centimètres à l'extrémité des branches. Les fleurs, très mellifères, attirent les abeilles qui produisent alors un miel très sucré à la saveur intense ce qui en fait un produit recherché.
Une grappe de longanes compte environ 30 fruits sphériques, mesurant environ 2 cm de diamètre mais pouvant parfois atteindre la grosseur d'une balle de ping-pong. Ils sont de couleur brun jaunâtre plus ou moins foncée tirant parfois sur le rouge, avec une peau fine, dure et cassante recouverte de petites piques comme le litchi mais réduites à une ébauche ; ils se pèlent facilement. La pulpe est translucide et parfumée. À l'intérieur se trouve un noyau noir sphérique dur et brillant qui présente une petite tache blanche faisant penser à un œil, ce qui explique le surnom d'œil du dragon donné au fruit.
Très proche du litchi, du ramboutan et de la quenette, le longanier est cependant un peu plus résistant au gel, raison pour laquelle il a pu être acclimaté en Californie et en Floride où il trouve le soleil et la lumière dont il a besoin.
Originaire du sud-est de la Chine, Yunnan avant tout mais aussi Guangdong, Guangxi et la région du Hainan. On le trouve aussi au Sri Lanka, à Taïwan ainsi qu'au sud-ouest de l'Inde et en Thaïlande dans la région de Loei où il est cultivé par les riziculteurs avec pour but une diversification dans l'apiculture. Il pousse au Vietnam depuis plus de deux mille ans. Les longaniers sont cultivés dans le nord et dans le sud du Vietnam, mais les fruits du nord sont plus gros. Il a été acclimaté à Hawaï, à Madagascar, à l'île Maurice et à La Réunion où il est aussi appelé longani ainsi qu'en Californie et en Floride.
Cette espèce est quasi menacée à l'état sauvage.
Le longane, nom commun masculin remontant au XVIIe siècle[2], est consommé frais, comme le litchi en Asie du Sud-Est ou sous forme d'un jus de fruit. Étant naturellement extrêmement sucré il peut être mélangé à d'autres jus pour atténuer son caractère sucré. On peut en faire des conserves (on utilise alors, de préférence, la variété Wu Yuan pour ce faire) ou un alcool.
On peut également le faire sécher entier : la peau garde alors sa taille initiale et la chair se rétracte autour du noyau. Sa chair prend alors une couleur ocre, voire marron. Il se consomme soit tel quel, soit dans des dessert-soup sucrées asiatiques (tels que les chè ou les tong sui accompagnés de graines de lotus ou de dattes rouges séchées, etc.) ou encore en infusion, pour ses vertus médicinales.
L'une des variétés du fruit s'appelle le longane poivre parce que ses graines ressemblent aux grains de poivre.
Dimocarpus longan, Longani, Œil du dragon
Le longane, ou longani, ou œil du dragon est un fruit tropical comestible. Son nom vient du cantonais lung4 ngaan5(chinois simplifié : 龙眼 ; chinois traditionnel : 龍眼 ; pinyin : lóngyǎn), et du vietnamien long nhãn, qui signifient œil de dragon. Il pousse sur le longanier (Dimocarpus longan) un petit arbre tropical et subtropical de la famille des Sapindaceae. Cet arbre à feuilles persistantes, d'environ vingt mètres de hauteur, est originaire du sud-est de la Chine et d'Asie du Sud-Est où on le trouve à l'état naturel.
Dimocarpus longan, chamado vulgarmente longán[1] (chinés tradicional: 龍眼, chinés simplificado: 龙眼, cantonés long-ngan; literalmente "ollo de dragón"; thai ลำไย) é unha árbore tropical perenne, nativa do sur da China. Atópase tamén en Indonesia e o sueste de Asia. Tamén é chamada guiyuan (桂圆) en chinés, lengkeng en Indonesia, mata kucing en Malaisia, e quả nhãn no Vietnam. O termo "ollo de dragón" vén pola semellanza da súa froita ao globo ocular (cando se pela o froito ten un miolo transparente, e a semente semella a meniña e mailo iris).
É unha árbore de tamaño mediano de folla perenne que pode medrar até os 6 a 7 metros de altura. Non deixa de ser sensíbel ás xeadas . Prefiren un solo areento. Aínda que a especie prefire as temperaturas que normalmente non estean por baixo de 4,5 °C (40 °F), pode soportar breve tempo temperatura baixas de ao redor de -2 °C (28 °F).
A froita (que realmente é un falso froito, composto por unha cobertura carnosa chamada arilo) é comestíbel, e a miúdo usada en sopas, almorzos e outras aplicacións no leste de Asia.
O longán e o lichi madurecen na mesma época do ano. Úsase na cociña e como menciña chinesa.
No Medicina tradicional chinesa é usada para o corazón e bazo. Insomnio, palpitacións, perda de memoria e mareos. Non se debe usar se hai exceso de flegma ou humidade.
Dimocarpus longan foi descrita por João de Loureiro e publicado en Flora Cochinchinensis 1: 233–234, no ano 1790.[2]
Dimocarpus longan, chamado vulgarmente longán (chinés tradicional: 龍眼, chinés simplificado: 龙眼, cantonés long-ngan; literalmente "ollo de dragón"; thai ลำไย) é unha árbore tropical perenne, nativa do sur da China. Atópase tamén en Indonesia e o sueste de Asia. Tamén é chamada guiyuan (桂圆) en chinés, lengkeng en Indonesia, mata kucing en Malaisia, e quả nhãn no Vietnam. O termo "ollo de dragón" vén pola semellanza da súa froita ao globo ocular (cando se pela o froito ten un miolo transparente, e a semente semella a meniña e mailo iris).
Lengkeng (juga disebut kelengkeng, matakucing, longan,[butuh rujukan] Dimocarpus longan, suku lerak-lerakan atau Sapindaceae) adalah tanaman buah-buahan yang berasal dari daratan Asia Tenggara.
Pohon lengkeng dapat mencapai tinggi 40 m dan diameter batangnya hingga sekitar 1 m. Berdaun majemuk, dengan 2-4(-6) pasang anak daun, sebagian besar berbulu rapat pada bagian aksialnya. Tangkai daun 1–20 cm, tangkai anak daun 0,5-3,5 cm. Anak daun bulat memanjang, panjang lk. 1-5 kali lebarnya, bervariasi 3-45 × 1,5–20 cm, mengertas sampai menjangat, dengan bulu-bulu kempa terutama di sebalah bawah di dekat pertulangan daun.
Perbungaan umumnya di ujung (flos terminalis), 4–80 cm panjangnya, lebat dengan bulu-bulu kempa, bentuk payung menggarpu. Mahkota bunga lima helai, panjang hingga 6 mm.
Buah bulat, coklat kekuningan, hampir gundul; licin, berbutir-butir, berbintil kasar atau beronak, bergantung pada jenisnya. Daging buah (arilus) tipis berwarna putih dan agak bening. Pembungkus biji berwarna coklat kehitaman, mengkilat. Terkadang berbau agak keras.
Ada beberapa jenis lengkeng, Dimocarpus longan, di antaranya:
Selain lengkeng, jenis-jenis yang lain umumnya hanya diperdagangkan secara lokal.
Buah-buah ini terutama dimakan dalam keadaan segar. Buah lengkeng, terutama yang berdaging tebal dan besar, dikalengkan dalam sari buahnya di Thailand, Taiwan dan Tiongkok, baik ditambah gula maupun tidak. Lengkeng juga dikeringkan, untuk dijadikan bahan pembuat minuman penyegar.
Seperti halnya lerak, biji lengkeng yang mengandung saponin kadang-kadang dimanfaatkan untuk mencuci rambut. Biji, buah, daun dan bunga lengkeng juga digunakan sebagai bahan obat tradisional, terutama dalam ramuan Tiongkok. Daunnya mengandung quercetin dan quercitrin.
Kayu lengkeng dan kayu bedaro (Dimocarpus malayensis) merupakan kayu yang cukup baik untuk konstruksi ringan dalam rumah dan bahan perkakas.
Lengkeng
Ihau atau matakucing, sejenis lengkeng dari Indonesia.
Ihau dijual di pasar Muara Lawa, Kutai Barat, Kalimantan Timur.
Lengkeng (juga disebut kelengkeng, matakucing, longan,[butuh rujukan] Dimocarpus longan, suku lerak-lerakan atau Sapindaceae) adalah tanaman buah-buahan yang berasal dari daratan Asia Tenggara.
Il longan (Dimocarpus longan Lour.) è un albero fruttifero tropicale appartenente alla famiglia Sapindaceae, originario della Cina meridionale (龍眼T, 龙眼S, lóngyǎnP, cantonese: long-ngan; letteralmente "occhio di drago"; thailandese: ลำไย). Si trova anche in Indonesia e nel Sud-est asiatico. È chiamato anche guìyuán (桂圓T, 桂圆S) in cinese, lengkeng in Indonesia, mata kucing (letteralmente "occhio di gatto") in Malesia, quả nhãn in vietnamita, mora in cingalese (Sri Lanka) e ugualmente longan in tagalog.
L'albero può crescere fino a 12 metri di altezza, e la pianta è molto sensibile al gelo. Gli alberi di longan richiedono suolo sabbioso e temperature che tipicamente non vanno al di sotto dei 0 gradi Celsius. I frutti maturano nel mese di ottobre.
Il longan ("occhio di drago") è così chiamato a causa della somiglianza del frutto ad un bulbo oculare quando viene sgusciato (Il seme nero traspare attraverso la polpa traslucida come una pupilla/iride). Il seme è rotondo e duro.
La pianta è ampiamente coltivata nel sudest asiatico. In Vietnam, le cultivar più diffuse sono Tieuhue e Xuongcomvang. In Australia si coltivano principalmente Kohala, Chompoo, Haew, e Biew Kiew[2].
Il frutto è commestibile, e nel Sud-est asiatico, dove è molto apprezzato, è spesso usato per zuppe, snack, dessert e cibi a base di salse agrodolci, o freschi o essiccati, a volte conservati in scatola con sciroppo nei supermercati. I semi del longan fresco possono essere bolliti e mangiati, con un caratteristico sapore di noce.
I longan essiccati (cinese: 圓肉; pinyin: yuánròu; letteralmente "carne rotonda") sono spesso usati nella cucina cinese e nelle zuppe dolci cinesi da dessert. Nella dietetica e nella medicina erboistica cinesi, si crede che la pianta abbia un effetto sul rilassamento. In contrasto con il frutto fresco, che è bianco e succoso, la polpa dei longan essiccati è marrone scura, tendente quasi al nero. Nella medicina cinese il longan, in gran parte come il litchi, è considerato un frutto "caldo".
Il longan (Dimocarpus longan Lour.) è un albero fruttifero tropicale appartenente alla famiglia Sapindaceae, originario della Cina meridionale (龍眼T, 龙眼S, lóngyǎnP, cantonese: long-ngan; letteralmente "occhio di drago"; thailandese: ลำไย). Si trova anche in Indonesia e nel Sud-est asiatico. È chiamato anche guìyuán (桂圓T, 桂圆S) in cinese, lengkeng in Indonesia, mata kucing (letteralmente "occhio di gatto") in Malesia, quả nhãn in vietnamita, mora in cingalese (Sri Lanka) e ugualmente longan in tagalog.
Plantae) Tipas: Induočiai Tracheophyta) Skyrius: Magnolijūnai Magnoliophyta) Klasė: Magnolijainiai Magnoliopsida) Eilė: Muileniečiai Sapindales) Šeima: Sapindiniai Sapindaceae) Gentis: Longanas Dimocarpus) Rūšis: Tikrasis longanas Dimocarpus longan) Mokslinis pavadinimas Dimocarpus longanEuphoria longan Steud.
Euphoria longana Lamk (1792 m.)
Nephelium longana Cambess
Tikrasis longanas (lot. Dimocarpus longan) – sapindinių (Sapindaceae) šeimos visžalis vaismedis, paplitęs Pietų ir Pietryčių Azijoje, Taivane ir Kinijos pietrytinėje dalyje.
Vaisiai apvalus, auga kekėje, kaip vynuogės, iš viršaus yra padengti tvirtu šviesiai rudu ar rausvu nevalgomu apvalkalu. Sultingas longano minkštimas labai aromatingas, skoniu primenantis ličį. Vaisiaus viduje yra kieta tamsiai raudona sėkla.
Tikrojo longano pavadinimas kilęs iš Vietnamo Longan provincijos pavadinimo. Jis dar vadinamas: angl. Cats Eye, Dragon´s Eye, Dragon´s Eye Fruit, Dragon's Eye, Dragons Eye, Longan, Lungan, vok. Longanbaum, Longanbeere, Longane, isp. Longán, Mamoncillo Chino, Mamoncillo Chino (Cuba), portug. Longana, Olho-De-Dragão (Brazil), Pitomba Longana, taj. ลำไย, Lamyai, jap. Rongan, Ryugan ir kt[1].
Tikrojo longano vaisiai turi daug cukraus, vitamino C, kalcio, geležies ir fosforo. Longaną galima valgyti šviežią, dėti į vaisių ar aštraus skonio mišraines, virti, vartoti saldiems bei pikantiškiems valgiams, konservuoti ir džiovinti. Džiovintas longano vaisius dedama į troškinamus saldžius arba rūgščius kiniškus patiekalus[2].
Tikrasis longanas (lot. Dimocarpus longan) – sapindinių (Sapindaceae) šeimos visžalis vaismedis, paplitęs Pietų ir Pietryčių Azijoje, Taivane ir Kinijos pietrytinėje dalyje.
Longan adalah sejenis pokok berbuah. Nama saintifiknya ialah Dimocarpus longan dari keluarga Sapindaceae. Pokok longan berasal dari Asia Tenggara. Buah longan boleh dimakan, atau dijadikan ubatan dalam tradisi orang Cina.
Longan adalah sejenis pokok berbuah. Nama saintifiknya ialah Dimocarpus longan dari keluarga Sapindaceae. Pokok longan berasal dari Asia Tenggara. Buah longan boleh dimakan, atau dijadikan ubatan dalam tradisi orang Cina.
De longan (Dimocarpus longan) is een vrucht die enigszins lijkt op de lychee uit dezelfde plantenfamilie. De groenblijvende, tweehuizige boom wordt 9-20 m hoog en tot 14 m breed. De stam wordt tot 80 cm dik en heeft een ruwe schors. De jonge twijgen zijn grijsbruin en viltig behaard. De bladeren zijn geveerd en samengesteld uit twee tot vijf paar, 10-20 x 3,5- 5 cm grote deelblaadjes, die aan de onderkant behaard en grijzig groen van kleur zijn. De jonge blaadjes zijn aan de bovenzijde gegolfd en dieprood van kleur. Later worden de bladeren aan de bovenzijde glanzend groen van kleur. De bleek gele bloemen groeien in rechtopstaande, eindstandige, tot 40 cm lange trossen, die zijn samengesteld uit mannelijke, vrouwelijke en tweeslachtige bloemen. De bloemkroon bestaat uit vijf of zes kroonbladeren. De plant heeft kruisbestuiving nodig om vruchten te zetten.
De ronde vruchten groeien in hangende trossen en hebben een diameter van 2,5-4 cm. De schil is dun, minder ruw dan die van de lychee en rijp geelbruin tot licht roodbruin van kleur. De zaadmantel is zacht, glazig, doorschijnend, grijsachtig en smaakt zoet en een beetje als mango, maar minder zoet dan de lychee. De zaadmantel omsluit een min of meer rond, glanzend donkerbruin zaad met een cirkelvormige witte plek aan de basis. Het uiterlijk van deze vrucht doet ietwat denken aan een drakenoog, waar de Chinese naam "longan" aan te danken is.
De vruchten kunnen uit de hand worden gegeten. Ook worden ze ingeblikt. In China laat men de zaadmantel vers of gedroogd in thee of water trekken. De zaden, die rijk zijn aan saponine gebruikt men als shampoo. Het hout wordt gebruikt voor houtsnijwerk en het vervaardigen van meubels.
De longan komt van nature voor op hoogtes tussen de 150 en 450 m in Myanmar en Zuid-China. De plant is meer koudebestendig dan de lychee en kan zelfs enige vorst weerstaan. Hij wordt op commerciële basis verbouwd in China, Vietnam en Thailand. Buiten Azië wordt de soort onder meer verbouwd in Queensland in Australië en in Florida en Hawaï in de Verenigde Staten. In Nederland wordt de vrucht te koop aangeboden op markten en in Chinese supermarkten, waar zowel verse als ingeblikte vruchten worden verkocht.
Longan (kinesisk: 龙眼, pinyin: Lóngyǎn, «drageøyne») er navnet på et tre og dets frukter. Treet stammer opprinnelig fra det sørlige Kina men finnes nå også i Sørøstasia og Indonesia. Treet er meget følsomt for frost.
Treet bærer frukt på samme tidspunkt som litchi. Det har navnet fordi fruktene ligner øyne. Når man skreller den er frukten rund og hvit, med en sort stein i midten som ligner en pupille.
Longan (kinesisk: 龙眼, pinyin: Lóngyǎn, «drageøyne») er navnet på et tre og dets frukter. Treet stammer opprinnelig fra det sørlige Kina men finnes nå også i Sørøstasia og Indonesia. Treet er meget følsomt for frost.
Treet bærer frukt på samme tidspunkt som litchi. Det har navnet fordi fruktene ligner øyne. Når man skreller den er frukten rund og hvit, med en sort stein i midten som ligner en pupille.
Dimocarpus longan, popularnie nazywany longanem – gatunek rośliny z rodziny mydleńcowatych. Pochodzi z tropikalnych i subtropikalnych obszarów Azji (południowe Chiny, Tajwan, Półwysep Indyjski, Indochiny i Malezja[2]. Nazwa wywodzi się z chińskiego 龍眼 lóng yǎn, dosłownie oznacza "smocze oko".
Gatunek ten ma wiele synonimów[2]:
Dimocarpus longan, popularnie nazywany longanem – gatunek rośliny z rodziny mydleńcowatych. Pochodzi z tropikalnych i subtropikalnych obszarów Azji (południowe Chiny, Tajwan, Półwysep Indyjski, Indochiny i Malezja. Nazwa wywodzi się z chińskiego 龍眼 lóng yǎn, dosłownie oznacza "smocze oko".
Longans ou longanas (em chinês: 龍眼; pinyin: lóngyǎn; em cantonês: long-ngan; "olhos-de-dragão"; nome científico: Dimocarpus longan), são frutas usadas frequentemente em sopas, lanches, sobremesas e comidas agridoces na Ásia Oriental. Os frutos são redondos com uma casca fina mas dura, de cor castanho-claro. A sua polpa, que envolve um caroço grande e preto, é branca, macia e suculenta.
As árvores de longans e lichias frutificam na mesma época do ano. Longans secos (conhecidos como 圓肉, em Pinyin yuánròu; literalmente: polpa redonda) são usados frequentemente na culinária e fitoterapia chinesa. O longan é considerado um fruto possuidor de alto valor nutritivo. Para a medicina tradicional chinesa o logan, assim como a lichia, é um tipo de alimento altamente Yang.
Não confunda Longans com loganberries.
Longans ou longanas (em chinês: 龍眼; pinyin: lóngyǎn; em cantonês: long-ngan; "olhos-de-dragão"; nome científico: Dimocarpus longan), são frutas usadas frequentemente em sopas, lanches, sobremesas e comidas agridoces na Ásia Oriental. Os frutos são redondos com uma casca fina mas dura, de cor castanho-claro. A sua polpa, que envolve um caroço grande e preto, é branca, macia e suculenta.
As árvores de longans e lichias frutificam na mesma época do ano. Longans secos (conhecidos como 圓肉, em Pinyin yuánròu; literalmente: polpa redonda) são usados frequentemente na culinária e fitoterapia chinesa. O longan é considerado um fruto possuidor de alto valor nutritivo. Para a medicina tradicional chinesa o logan, assim como a lichia, é um tipo de alimento altamente Yang.
Longan (Dimocarpus longan ) este un fruct exotic specific Chinei, dulce și asemănător cu lychee-ile. Actualmente se cultivă pe scară largă în Thailanda. Este importat și în România, sub formă de fructe coapte. Din longan se consumă doar miezul, însă și stafidele din acest fruct sunt foarte bune și de 4-5 ori mai dulci. Se folosește la sucuri, prăjituri, ceaiuri etc.
Longan (Dimocarpus longan ) este un fruct exotic specific Chinei, dulce și asemănător cu lychee-ile. Actualmente se cultivă pe scară largă în Thailanda. Este importat și în România, sub formă de fructe coapte. Din longan se consumă doar miezul, însă și stafidele din acest fruct sunt foarte bune și de 4-5 ori mai dulci. Se folosește la sucuri, prăjituri, ceaiuri etc.
Longan (Dimocarpus longan) (kendi dilinde tam karşılığı ile "ejderha gözü"), Sapindaceae familyasından tropikal bir ağaç türü. Longan meyvesi Liçi’den daha lezzetlidir fakat daha az suludur bununla birlikte Liçinin aksine daha serin yerlerde yetişme olanağına sahiptir ayrıca Liçiye göre kuraklığa daha dayanıklıdır. Küçük ağaçların dalları -1 dereceden sonra zarar görür. Birkaç derece daha düştüğünde ise tamamen donar ve ölür. Büyük ağaçlarda -3 derecelerde yapraklarda hasarlar görülür. -4 derecelere düştüğünde küçük dalllarda hasar oluşur. Isı -5 derecenin altına düştüğünde ise Büyük dallarda hasar oluşur ve hatta ağaç kurtarılamayabilir.[1]
Longan 12 metre yüksekliğe kadar ulaşabilir ve dona karşı çok duyarlıdır. Longan ağaçları kumlu toprağa ve sıcaklığın genellikle 4.5 santigradın altına düşmediği ortamlara ihtiyaç duyarlar.
Longan (ejderha gözü) adını, meyvesinin kabuksuz hali ile tam bir göz küresini andırışından alır (meyvenin ortasındaki siyah çekirdeği, meyvenin saydam etli kısmına yerleşmiş bir iris gibi görünür). Çekirdek küçük, yuvarlak ve serttir.
Güney Çin'e ait yerel bir tropikal ağaçtır. Bitkiye aynı zamanda Endonezya ve Güneydoğu Asya'da da rastlamak mümkündür. Longan; Çin'de guiyuan, Endonezya'da lengkeng, Malezya'da mata kucing, Vietnam'da nhãn ve Sri Lanka'da Mora olarak adlandırılır.
Meyvesi yenilebilirdir ve çoğu zaman taze veya kurutulmuş olarak Doğu Asya çorbalarında, tatlılarında, yan yemeklerinde ve soslarında kullanılır. Taze Longan çekirdekleri haşlandıktan sonra belirgin lezzetde bir tat alırlar ve bu halleriyle yenilebilirler. Kurutulmuş Longanlar Çin mutfağında ve Çin'in şekerli tatlı çorbalarında sıkça kullanılır. Çin'e ait yiyecek terapisinde ve alternatif tıpta relaksasyon (gevşeme) üzerinde bir etkisi olduğuna inanılır. Kurutulmuş Longan meyvesinin eti; sulu, saydam ve renksiz olan taze Longan meyvesinin aksine neredeyse siyaha çalan bir koyu kahverengi renge sahiptir.
Longan (Dimocarpus longan) (kendi dilinde tam karşılığı ile "ejderha gözü"), Sapindaceae familyasından tropikal bir ağaç türü. Longan meyvesi Liçi’den daha lezzetlidir fakat daha az suludur bununla birlikte Liçinin aksine daha serin yerlerde yetişme olanağına sahiptir ayrıca Liçiye göre kuraklığa daha dayanıklıdır. Küçük ağaçların dalları -1 dereceden sonra zarar görür. Birkaç derece daha düştüğünde ise tamamen donar ve ölür. Büyük ağaçlarda -3 derecelerde yapraklarda hasarlar görülür. -4 derecelere düştüğünde küçük dalllarda hasar oluşur. Isı -5 derecenin altına düştüğünde ise Büyük dallarda hasar oluşur ve hatta ağaç kurtarılamayabilir.
У дикому вигляді це високе розлоге вічнозелене дерево зустрічається рідко. Культивуються менш рослі вічнозелені дерева, висотою від 6 до 7 метрів. Є сорти, пристосовані для клімату конкретного регіону.
Соковита м'якоть лонгана має солодкий, дуже ароматний, схожий на нефеліум смак зі своєрідним відтінком. Колір міцної неїстівної зовнішньої оболонки фрукта варіюється від плямисто-жовтуватого до червонуватого. Як і китайські лічі, плід лонгана містить тверде темно-червоне або чорне насіння.
Біла склоподібна м'якоть називається аріллус, або кровелькой, присем'янником. Це м'ясисте утворення навколо темного насіння соковите, смачне, солодке і ароматне.
Перша згадка про лонган датується 1896 роком, коли мандрівник з Китаю привіз у подарунок дружині короля Таїланда Чулалонгкорна п'ять саджанців лонгана. Два саджанця були посаджені у Бангкоку, а решта — у містечку Чіангмай.
Лонган культивують в Китаї, Таїланді, В'єтнамі та Індонезії.
Плоди містять багато цукру, вітамін С, кальцій, залізо і фосфор, а також безліч біокислот, корисних для шкіри. Шкірочка стиглого фрукта повинна бути щільною, без тріщин. Більш стиглим вважається лонган, який полежав деякий час після зняття з дерева[1].
Відомо про антиоксидантні властивості м'якоті. Китайські медики рекомендують лонган для захисту клітин печінки і для підвищення загального тонусу і працездатності, покращення зору, нормалізації сна, вважають відмінним природним засобом, що знижує рівень тривожності, заспокоює хвилювання і пов'язані з цим проблеми (наприклад, тахікардію). Косметологи радять жінкам частіше ласувати плодами лонгана задля покращення шкіри.
Плоди їдять сирими. З лонгану готують десерти, солодкі супи і різноманітні напої. Крім того, їх сушать і консервують. Використовують плоди також у кондитерському виробництві.
Зберігати плоди лонгана краще в прохолодному місці. У холодильнику вони можуть пролежати близько тижня
Nhãn (danh pháp hai phần: Dimocarpus longan) (chữ Hán: 龙眼/龍眼; âm Hán Việt: "long nhãn"; nghĩa là "mắt rồng" vì hạt có màu đen bóng) là loài cây cận nhiệt đới lâu năm thuộc họ Bồ hòn (Sapindaceae), có nguồn gốc miền nam Trung Quốc. Loài này còn được gọi là quế viên (桂圆) trong tiếng Trung, lengkeng trong tiếng Indonesia, mata kucing trong tiếng Mã Lai.
Nhãn, tươiGiá trị dinh dưỡng cho mỗi 100 g (3,5 oz)Năng lượng251 kJ (60 kcal)Cây cao 5–10 m. Vỏ cây xù xì, có màu xám. Thân nhiều cành, lá um tùm xanh tươi quanh năm. Lá kép hình lông chim, mọc so le, gồm 5 đến 9 lá chét hẹp, dài 7–20 cm, rộng 2,5–5 cm. Mùa xuân vào các tháng 2, 3, 4 ra hoa màu vàng nhạt, mọc thành chùm ở đầu cành hay kẽ lá, đài 5-6 răng, tràng 5-6, nhị 6-10, bầu 2-3 ô. Quả tròn có vỏ ngoài màu vàng xám, hầu như nhẵn. Hạt đen nhánh, có áo hạt màu trắng bao bọc. Mùa quả là vào khoảng tháng 7-8. Cây nhãn tương đối chịu rét hơn so với các cây cùng họ như vải, đồng thời cũng ít kén đất hơn.
Nhãn được trồng nhiều ở Việt Nam, miền Hoa Nam, Thái Lan, Ấn Độ, và Indonesia.
Có nhiều giống: nhãn trơ cùi cùi rất mỏng, nhãn nước nhiều nước. Ngoài ra, còn có các giống nhãn nổi tiếng sau:
Giống nhãn xuồng cơm vàng là giống có nguồn gốc ở Vũng Tàu, tỉnh Bà Rịa-Vũng Tàu, được trồng bằng hạt, cùi dày, màu hanh vàng, ráo nước, dòn, rất ngọt, được thị trường ưa chuộng. Đặc điểm dễ nhận diện là quả có dạng hình xuồng. Quả chưa chín gần cuống có màu đỏ. Khi chín vỏ nhãn có màu vàng da bò. Xuồng cơm vàng thích hợp trên vùng đất cát; nếu trồng trên đất thịt hoặc sét nhẹ nên ghép trên gốc ghép là giống tiêu da bò.
Cây "nhãn tổ" với hàng trăm năm tuổi hiện vẫn còn ở chùa Thiên Ứng, tục gọi là chùa Hiến, Phố Hiến Hạ, nay thuộc phường Hồng Châu, thị xã Hưng Yên. Giống nhãn xuất phát từ Hưng Yên từ lâu đã có tiếng là ngon ngọt nên từng được tiến cung dâng vua. Cũng vì vậy mà còn được gọi là "nhãn tiến". Lê Quý Đôn đã ghi nhận hương vị xuất sắc của nhãn xứ Hưng Yên.
Tên "nhãn lồng" bắt nguồn từ việc khi nhãn chín phải dùng lồng bằng tre, nứa giữ cho chim, dơi khỏi ăn. Nhãn Hưng Yên có quả to, vỏ gai và dày, vàng sậm. Cùi nhãn dày và khô, mọng nước, hạt nhỏ. Vị thơm ngọt như đường phèn. Đáy quả có hai dẻ cùi lồng xếp rất khít.
Có tên khác là "nhãn quế", có nguồn gốc từ Huế. Quả nhỏ, vỏ mỏng, nhẵn và có màu nâu sáng vàng.
Dimocarpus longan được GRIN chia thành 2 phân loài:[2]
Dimocarpus longan được nhà thực vật học Leenhouts, Pieter Willem (trong Blumea; Tijdschrift voor de Systematiek en de Geografie der Planten (A Journal of Plant Taxonomy and Plant Geography), 1971) phân ra các thứ sau:
Cùi nhãn khô hay long nhãn nhục (Arillus longanae) dẻo, có màu nâu hoặc nâu đen, được dùng làm thực phẩm đồng thời là một vị thuốc thường được dùng trong Đông y chữa các chứng bệnh hay quên, thần kinh kém, suy nhược, hay hoảng hốt, khó ngủ. Tiếng Hoa gọi cùi nhãn khô là viên nhục (圓肉), nghĩa là "cục thịt tròn". Hạt nhãn được dùng để chữa các chứng chốc lở, gội đầu, đứt tay, chân.
Theo Đông Y, nhãn nhục có tính ấm, những người có cơ địa nóng trong không nên dùng nhãn nhục quá thường xuyên.
Ngoài ra long nhãn nhục cũng được dùng trong chế biến một số món chè.
Một cây nhãn
Một chùm nhãn
Một chùm nhãn
Một quả nhãn bóc vỏ, lộ cùi và hạt
Kích thước quả nhãn chưa bóc và quả nhãn bổ đôi
Cùi nhãn khô
Dimocarpus longan Lour., 1790
Охранный статус
Лонган (англ. Dimocarpus longan, кит. 龍眼, лунъянь, что значит «глаз дракона»[2]) — вечнозелёное дерево, которое культивируется в Китае, Таиланде, Тайване, Вьетнаме и Индонезии ради съедобных плодов; вид рода Dimocarpus семейства Сапиндовые (Sapindaceae).
Деревья высотой около 10 метров, но иногда могут достигать 40 м в высоту.
Сочная мякоть ароматного плода лонгана имеет своеобразный сладкий вкус. Цвет прочной несъедобной внешней оболочки плода — от пятнисто-желтоватого до красноватого. Как и его родственник, китайский личи, плод лонгана содержит твёрдое тёмно-красное или чёрное семя.
Плоды содержат много сахара, витамин С, кальций, железо и фосфор, а также множество биокислот, полезных для кожи. Кожица спелого плода должна быть плотной, без трещин. Более спелым считается лонган, который полежал некоторое время после снятия с дерева. В китайской народной медицине утверждается, что засушенный фрукт обладает седативным эффектом.
Dimocarpus longan Lour., 1790, Flora Cochinchinensis (исп.)русск. 1: 233—234[3].
Согласно Международной Красной книге, в диком состоянии лонган близок к уязвимому положению.
В Таиланде первое упоминание о лонгане датируется 1896 годом, когда путешественник из Китая привёз в подарок супруге короля Чулалонгкорна пять саженцев лонгана. Два саженца были посажены в Бангкоке, а остальные — в местечке Чиангмай.
Лонган (англ. Dimocarpus longan, кит. 龍眼, лунъянь, что значит «глаз дракона») — вечнозелёное дерево, которое культивируется в Китае, Таиланде, Тайване, Вьетнаме и Индонезии ради съедобных плодов; вид рода Dimocarpus семейства Сапиндовые (Sapindaceae).
本文介紹的是一种水果。關於同名美国动作电影《龙眼》，請見「龙眼 (电影)」。龙眼（学名：Dimocarpus longan），又称桂圆、福圓[2]、荔枝奴、亚荔枝、燕卵，为水果；寿命最长可达400多年。
常绿大乔木，高6－10米。长椭圆形叶子互生，全缘、革质、光滑无毛，长6－10厘米，宽2-4厘米，基部倾斜。开黄白小花，有雄性与雌性两性花，成实于初秋。其实累累而坠，外形圆滚，如弹丸却略小于荔枝，皮青褐色，革质而脆，果肉味甜可吃。去皮则晶莹剔透偏浆白，隐约可见内里红黑色果核，极似眼珠，故以“龙眼”名之。
龍眼為栽培果樹，與荔枝、香蕉、鳳梨同为華南四大珍果。越南、印尼丶臺灣等地亦有生產。
可用作风景林和防护林，木材坚固耐久，根、干可以提烤胶。疏林砍伐，根幹經悶燒製成木炭，熱值高，味道佳，是碳烤使用者的首選。 其花蜜稱為「龍眼蜜」，是蜂蜜中品質極好者，色泽金黃透亮。
果實可生吃，也可以含殼烘烤成果乾稱為龍眼乾，一者可以常年存放，也是藥用的最佳選擇；二者避免產季生果產量過多，價格不好或滯銷，造成果賤傷農。还可与银耳等熬成甜汤，十分滋润。龍眼乾含殼保存，去殼去子核後可以保存更久，利於長年食用或藥用，而對於風乾的果實肉，人們多以「桂圓」稱之。
和荔枝性属湿热不同，龙眼能够入药。其肉甘温，滋补强壮；其核涩平，收敛止血；其叶淡平，解表。有壮阳益气、补血、补益心脾、养血安神、润肤美容等多种功效，可治疗贫血、心悸、失眠、健忘、神经衰弱及病后、产后身体虚弱等症。龙眼属湿热食物，多食易滞气，有上火发炎症状的时候不宜食用，龙眼辛温助阳，孕妇食用用后易动血动胎。[3]
《三輔黃圖》記載漢武帝往上林苑移植龍眼。漢武帝劉徹嘗到了荔枝、龍眼的滋味後，便下令要南方上貢荔枝等生鮮，並從廣東交趾移來荔枝龍眼樹一百株，專在長安城外修建了一座富麗堂皇的扶荔宮以 植之。可惜這一百株荔枝龍眼，因氣候、土質不宜卻無一生長，武帝大怒，誅殺了數十名守吏。
從西漢武帝至東漢安帝近二百年間，宮中向有舊例，每年都把龍眼、荔枝等名貴生鮮列為貢品，要嶺南各地向漢皇朝進貢。蘇東坡有一首《荔支歎》，寫荔支龍眼進貢朝廷的情形．原詩作者自注：”漢永元中，交州進荔枝，龍眼，十里一置，五里一堠，奔騰死亡，蛇猛獸毒中之害者無數。唐羌，字伯游，為臨武長，上書言狀，和帝罷之。"
坡公這一自注，透露很多資訊。其一、東漢初年（永元中）交州荔枝、龍眼依西漢初例為貢品；其二、長途奔貢，苦害百姓，成為弊政，唐伯游上書言狀，和帝作罷叫停了。
古書上“龍眼”一名雖沒清楚的來源，卻有兩則有趣的傳說：
傳說一：
相傳古時有一條惡龍興風作浪，摧田毀屋，為害一方。有英武少年名叫桂圓，決心為民除害。他隻身與惡龍搏鬥，用鋼刀先刺出惡龍的左眼，在惡龍反撲時，又挖出其右眼，惡龍因流血過多而死，桂圓也因傷勢過重去世。鄉親們將龍眼和桂圓埋在一起，第二年便長出兩棵大樹，樹上結果，果核圓亮，極似龍眼。於是，稱樹為“龍眼樹”，稱果為“龍眼”，又名“桂圓”。
傳說二：
有一個人，結識了一條善龍。後來街上貼出皇榜，招尋龍眼為皇后治療眼病。此人去找善龍，善龍就把自己的一隻眼睛挖下來給他。此人把龍眼獻給皇帝，皇帝大喜，賞其金銀若干，說你若能把另一隻龍眼也搞來，我讓你做大官。於是此人又去找善龍。善龍說不行，一隻眼可以給你，兩隻眼都沒了，我怎麼行雲布雨？此人便趁善龍不注意，掏出刀子就朝龍眼上猛刺。善龍疼而大怒，張口將此人叼起，摔了個一命嗚呼。那只龍眼掉到地上，變成了龍眼樹。
然而此兩則傳說都是後世附會的多，沒有可信性。
傳說三： 傳說以前楊貴妃生病了，什麼東西都不吃，有位大臣向唐玄宗推荐一種水果給楊貴妃吃，楊貴妃看到這個水果就有了食慾，吃下去之後，病就好了，玄宗因此給這種水果取名叫桂圓（貴體復原）
龍眼因是皇室的貢品而得名“龍眼”，但後來此名反而成為忌諱。因為吃“龍眼”就是吃“龍的眼睛”，龍（皇帝）的眼睛又豈能吃的呢。因此龍眼後來有別的名字。
北魏（386—534年）．賈思勰《齊民要術》云：“龍眼一名益智，一名比目。”因其成熟于桂樹飄香時節，俗稱桂圓。“另有一說桂圓一名是由於龍眼是廣西（桂）產的比較多，又圓圓的，所以北方人稱之為桂圓．另外亦有人把產自福建稱為福圓。
從漢代的時候人們就經常將龍眼、荔枝兩種水果並稱。其中緣由包括這兩種水果的產區非常一致。早在北宋的時候，《圖經本草》的作者蘇頌就注意到：“出荔枝處，皆有之”。另外，這兩種果樹的樹形和樹葉都非常相似。一般而言，荔枝成熟比龍眼早，而且果實比龍眼大，因此，龍眼有亞荔枝、荔枝奴的別名。
龍眼和荔枝齊名。作為一種水果它雖不如荔枝那樣味美多汁，但它所具有的滋補功能歷來為人們所稱道。經常用作制果乾和果膏，作為滋補劑。對於龍眼的營養價值，我們可以從《神農本草經》的記述中看出古人的認識。原書寫道：“久服強魂、聰明、強身不老，通神明。一名益智。”
龍眼與荔枝不同，這是一種需要嫁接的果樹，《廣東新語》記載：“龍眼必經博接乃子，花頭十汰七八”。實際上華南人民可能很早（當與北方接梨同期）就發明了龍眼嫁接技術。現在龍眼仍常用播種繁殖，然後再進行嫁接栽培。荔枝和龍眼都是非常受閩粵一帶人民喜愛的果樹。
この項目では、果実について説明しています。キンギョの品種については「リュウガン (キンギョ)」をご覧ください。 
リュウガン（ロンガンとも、竜眼、龍眼）はムクロジ科ムクロジ属の常緑小高木またはその果実。中国語では簡体字: 龙眼、繁体字: 龍眼（リンギン、白話字 (POJ) Lêng-géng 、注音: ㄌㄨㄥˊ ㄧㄢˇ）、タイ語ではลำไย（ラムヤイ）、ベトナム語ではNhãn（ニャン）。
リュウガンは東南アジアから中国南部原産の常緑樹である。主な生産地は福建省など中国南部、台湾（特に南投県と嘉義県が一番有名）、タイ、ラオス、インドネシア、ベトナム、日本では沖縄の八重山列島などの一部地域。
樹木は5m～10mほどに生長する。台湾や沖縄での収穫期は7～8月。
2cmほどの丸く茶褐色の果実をブドウの房のように一度に多く実らせる。果肉（仮種皮）はブドウに似た白く果汁の多いゼリー状で、中央に中に大きな種子がある。この種を竜の目に例えて竜眼の名が付けられた。果実は同じムクロジ科のライチに似ているが、ライチと比べリュウガンの実は小さく種が大きいため可食部は少ない。独特な香りと味があり好みが分かれる。多量に摂取すると鼻血が出るという俗説がある。
果実は生食だけでなく、乾燥したものも広く利用される。中国料理では乾燥させたものを佛跳牆などのスープなどに使用する。漢方ではこの果肉を乾燥したものを利用する。ジュース、缶詰、アイスクリームの材料としても利用される。
漢方薬として果肉を乾燥させたものを竜眼肉（りゅうがんにく）、桂円肉（けいえんにく）と呼ぶ。心と体を補い補血、滋養強壮の効果が有るとされる。疲労、不眠、貧血、病後、産後の肥立ち、また胃腸に効くとされる。
リュウガンは台湾や、中国の比較的暖かい上海などの地域で街路樹として植えられている。そのような場所では道路に四散した果実が異臭を放つ様子もみられ、日本人にはイチョウを彷彿とさせる光景である。
リュウガンの苗
リュウガンの木
成長中の果実
枝に実った果実
果実の中身
リュウガン（ロンガンとも、竜眼、龍眼）はムクロジ科ムクロジ属の常緑小高木またはその果実。中国語では簡体字: 龙眼、繁体字: 龍眼（リンギン、白話字 (POJ) Lêng-géng 、注音: ㄌㄨㄥˊ ㄧㄢˇ）、タイ語ではลำไย（ラムヤイ）、ベトナム語ではNhãn（ニャン）。
용안(龍眼, 롱간, 롱안, 병음: lóngyǎn, 학명：Dimocarpus longan，별칭: 桂圓, 亞荔枝, 燕卵)은 열대 과일의 하나이다. 나무의 수명은 최장 400년 정도까지 된다. 여지, 바나나, 파인애플 등과 함께 중국 화남(華南) 지방의 4대 진과(四大珍果)에 꼽힌다.
Plants of the World Online[1] 목록:
높은 상록수로 높이 5－10m에 이른다. 껍질 내 과육(果肉)은 달다. 희고 투명하여 안의 검붉은 씨(果核)가 있다.
나무에 열리는 열매이며, 나무의 주 산지는 중국 대륙의 복건, 광동, 광서, 운남, 사천 등 남방지역이며 타이완, 베트남, 인도네시아 등에서도 난다.
풍경림(風景林) 및 방호림(防護林)으로도 쓰이며，목재(木材)가 견고(堅固)하고 내구(耐久)성이 높아，뿌리, 줄기 모두 사용가능하다.
한의학에서는 과육을 용안육이 하여, 약용한다.
롱안의 원산지는 중국 영남(嶺南) 지방이나，중국의 주(秦)나라 시절의 문헌에는 롱안(龍眼)에 관한 기록이 없다.서한(西漢)시절 이후에 여러 기록이 시작된다.
롱안은 중국에서 황실에 진상하던 과일로 롱안(“龍眼”)이란 이름을 얻었다.
롱안(龍眼)
덜 익은 롱안
유영복 생가(刘永福故居) 안의 롱안 나무 설명.
용안(龍眼, 롱간, 롱안, 병음: lóngyǎn, 학명：Dimocarpus longan，별칭: 桂圓, 亞荔枝, 燕卵)은 열대 과일의 하나이다. 나무의 수명은 최장 400년 정도까지 된다. 여지, 바나나, 파인애플 등과 함께 중국 화남(華南) 지방의 4대 진과(四大珍果)에 꼽힌다.
.jpg)
