nomes no trilho de navegação
The seven-arm octopus (Haliphron atlanticus) is one of the two largest known species of octopus; based on scientific records, it has a maximum estimated total length of 3.5 m (11 ft) and mass of 75 kg (165 lb).[3][4] The only other similarly large extant species is the giant Pacific octopus, Enteroctopus dofleini.
The genera Alloposina Grimpe, 1922, Alloposus Verrill, 1880 and Heptopus Joubin, 1929 are junior synonyms of Haliphron, a monotypic genus in the monotypic family Alloposidae, part of the superfamily Argonautoidea in the suborder Incirrata of the order Octopoda.[2]
The seven-arm octopus is so named because in males, the hectocotylus (a specially modified arm used in egg fertilization) is coiled in a sac beneath the right eye. Due to this species' thick, gelatinous tissue, the arm is easily overlooked, giving the appearance of just seven arms. However, like other octopuses, it actually has eight.
The type specimen of H. atlanticus was collected in the Atlantic Ocean at (west of the Azores). It is deposited at the University of Copenhagen Zoological Museum.[5]
Since then, several specimens have been caught throughout the Atlantic, as far as the Azores archipelago[6] and near South Georgia Island.[7]
In 2002, a single specimen of giant proportions was caught by fishermen trawling at a depth of 920 m off the eastern Chatham Rise, New Zealand. This specimen, the largest of this species and of all octopuses, was the first validated record of Haliphron from the South Pacific. It had a mantle length of 0.69 m (2.3 ft), a total length of 2.90 m (9.5 ft), and a weight of 61.0 kg (134.5 lb), although it was incomplete.[3][4]
Isotopic,[7] photographic and video evidence[6] have shown complex interactions between H. atlanticus and jellyfish and other gelatinous zooplankton, from feeding to protection, respectively.
Predators of H. atlanticus include the blue shark, Hawaiian monk seal, sperm whale, and swordfish.[8][9][10][11][12]
.jpg)
.jpg)
3D red cyan glasses are recommended to view this image correctly.
The seven-arm octopus (Haliphron atlanticus) is one of the two largest known species of octopus; based on scientific records, it has a maximum estimated total length of 3.5 m (11 ft) and mass of 75 kg (165 lb). The only other similarly large extant species is the giant Pacific octopus, Enteroctopus dofleini.
The genera Alloposina Grimpe, 1922, Alloposus Verrill, 1880 and Heptopus Joubin, 1929 are junior synonyms of Haliphron, a monotypic genus in the monotypic family Alloposidae, part of the superfamily Argonautoidea in the suborder Incirrata of the order Octopoda.
El pulpo de siete brazos (Haliphron atlanticus) es una especie de molusco cefalópodo de la familia Alloposidae, la única conocida de su familia y de su género. Es la especie de pulpo más grande conocida con una longitud estimada de hasta 4 m y un peso máximo de 75 kg.[1][2] Sin embargo, existen disputas por el reporte de ejemplares aún más grandes de la especie Enteroctopus dofleini.
Se denomina pulpo de siete brazos porque en los machos, el hectocotylus (un brazo modificado, usado en la fertilización) está enrollado en una bolsa debajo del ojo derecho. Debido al tejido gelatinoso de esta especie, el brazo es fácilmente pasado por alto dando la apariencia de siete brazos. Sin embargo, como otros pulpos, en realidad tiene ocho.
En 2002, un espécimen de grandes proporciones fue capturado por pescadores mediante pesca de arrastre al este de la Elevación de Chatham, Nueva Zelanda. Este espécimen, el más grande de esta especie y de todos los pulpos, fue validado como el primer récord de Haliphron del Pacífico Sur. Tenía un manto de 0.69 m, una longitud total de 2.90 m, y un pesos de 60 kg, a pesar de que estaba incompleto.
El espécimen tipo de H. atlanticus fue capturado en el océano Atlántico a 38°N 34°W. Fue depositado en el museo de zoología, de la universidad de Copenhague.[3]
Los géneros Alloposina Grimpe, 1922, Alloposus Verrill, 1880 y Heptapus Joubin, 1929 son sinónimos más modernos de Haliphron.
El pulpo de siete brazos (Haliphron atlanticus) es una especie de molusco cefalópodo de la familia Alloposidae, la única conocida de su familia y de su género. Es la especie de pulpo más grande conocida con una longitud estimada de hasta 4 m y un peso máximo de 75 kg. Sin embargo, existen disputas por el reporte de ejemplares aún más grandes de la especie Enteroctopus dofleini.
Haliphron atlanticus est la plus grande espèce connue d'octopode, d'après des analyses scientifiques, avec une longueur totale estimée de 4 m et d'un poids de 75 kg. Ce titre est contesté toutefois par la pieuvre géante du Pacifique.
Chez les mâles, l'hectocotyle se développe dans une poche discrète en face de l'œil droit qui lui donne l'apparence de n'avoir que sept bras.
En 2002, un spécimen aux mensurations gigantesques a été capturé par un chalutier au large de Chatham, en Nouvelle-Zélande. Ce spécimen, le plus important de cette espèce et de tous les octopodes, est le premier enregistrement validé de Haliphron atlanticus dans le Pacifique Sud. Il avait un manteau de 0,69 m de longueur, une longueur totale de 2,90 m et pesait près de 61,0 kg, même s'il était incomplet.
L'holotype d'Haliphron atlanticus a été recueilli dans l'océan Atlantique à 38 ° N 34 ° W. Il se trouve au Musée zoologique de l'Université de Copenhague.
Haliphron atlanticus est la plus grande espèce connue d'octopode, d'après des analyses scientifiques, avec une longueur totale estimée de 4 m et d'un poids de 75 kg. Ce titre est contesté toutefois par la pieuvre géante du Pacifique.
Il polpo a sette tentacoli (Haliphron atlanticus) è una delle più grandi specie di polpo conosciute; può raggiungere i 3,5 metri di lunghezza e i 75 kg di peso stimati[2][3]. A contendergli il primato è l'Enteroctopus dofleini.
Il polpo a sette braccia deve il nome al fatto che i maschi hanno l'ectocotile (uno speciale braccio modificato usato per fecondare le uova) arrotolato in una tasca al di sotto dell'occhio destro. A causa del tessuto spesso e gelatinoso questo braccio è spesso invisibile, dando appunto l'impressione che questo polpo abbia solo sette braccia. Tuttavia, come tutti gli altri polpi, anche questa specie ha otto braccia.
Nel 2002 un esemplare di dimensioni notevoli venne catturato da alcuni pescatori lungo il margine orientale della Piattaforma delle Chatham (Nuova Zelanda). Questo esemplare, forse il più grande polpo mai catturato, era inoltre il primo esemplare di Haliphron mai avvistato nel Sudpacifico. Il mantello era lungo 0,69 metri, la lunghezza totale raggiungeva i 2,9 metri e il peso i 61 kg, sebbene l'esemplare fosse incompleto.
L'esemplare tipo di H. atlanticus, catturato nell'oceano Atlantico a 38°N 34°O, è conservato presso il museo zoologico dell'Università di Copenaghen[4].
Tra i sinonimi di Haliphron ci sono Alloposina Grimpe, 1922, Alloposus Verrill, 1880 ed Heptapus Joubin, 1929.
Il polpo a sette tentacoli (Haliphron atlanticus) è una delle più grandi specie di polpo conosciute; può raggiungere i 3,5 metri di lunghezza e i 75 kg di peso stimati. A contendergli il primato è l'Enteroctopus dofleini.
Haliphron atlanticus staat met een mantellengte van 0,69 meter, een totale lengte van 2,9 meter en een gewicht van 69 kilo bekend als grootste octopus ter wereld. Hij wordt ook wel zevenarmige octopus genoemd omdat een van de armen, de hectocotylus, normaal gesproken opgerold zit in een holte onder het rechteroog. Deze speciale arm heeft het bevruchten van eitjes als functie.
.jpg)
Haliphron atlanticus staat met een mantellengte van 0,69 meter, een totale lengte van 2,9 meter en een gewicht van 69 kilo bekend als grootste octopus ter wereld. Hij wordt ook wel zevenarmige octopus genoemd omdat een van de armen, de hectocotylus, normaal gesproken opgerold zit in een holte onder het rechteroog. Deze speciale arm heeft het bevruchten van eitjes als functie.
Multimedia w Wikimedia Commons Haliphron atlanticus – gatunek głowonoga z rzędu ośmiornic. Jedyny znany przedstawiciel monotypowego rodzaju Haliphron i rodziny Alloposidae. Osiągając długość całkowitą 4 m i masę 75 kg, jest jednym z dwóch największych – obok ośmiornicy olbrzymiej – współcześnie żyjących gatunków ośmiornic[1][2].
Gatunek opisany został w 1861 przez Steenstrupa na podstawie okazu złowionego w Oceanie Atlantyckim (38°N 34°W/38,000000 -34,000000). Okaz typowy zdeponowany został w Zoologisk Museum Uniwersytetu Kopenhaskiego[3]. Rodzaj Haliphron został natomiast opisany w 1859 przez tego samego autora bez podawania typu[4]. W 1880 A. E. Verrill opisał rodzaj Alloposus z gatunkiem Alloposus mollis[5] i w rok później wyróżnił w nową rodzinę Alloposidae[6]. Następnym opisanym gatunkiem z rodzaju Alloposus był A. pacificus[7]. Kolejny gatunek z tego rodzaju, Alloposus hardyi, opisał w 1932 G. C. Robson na podstawie okazu z Atlantyku 0°56′S 14°08′W/-0,933333 -14,133333[8]. Gatunek ten zsynonimizowany został w 1949 z A. mollis przez S. Thore'a[9]. W 1922 G. Grimpe opisał nowy rodzaj, Alloposina, ustanawiając jego gatunkiem typowym Bolitaena microcotyla Hoyle, 1904. Z tego rodzaju G. C. Robson opisał w 1932 nowy gatunek Alloposina albatrossi[10]. Rodzaj Alloposina został zsynonimizowany w 1982 z Alloposus[11], zaś rodzaj Alloposus z Haliphron w 1983 przez T. K. Kristensena i J. Knudsena[12]. Synonimem Haliphron jest również opisany w 1929 przez L. Joubina rodzaj Heptapus z jednym gatunkiem H. danai[13][1].
Ciało posiadają krótkie i szerokie, galaretowate. Długość całkowita ciała samic dochodzi do 2,9 m (szacowana na 4 m ze względu na niekompletność okazu), z czego długość płaszcza do 69 cm. Samce, znacznie mniejsze, osiągają do 30 cm długości całkowitej[1][2].
Głowa szeroka. Oczy duże, o średnicy wynoszącej 40% długości płaszcza, półkuliste. W-kształtny lejek osadzony w tkance głowy[1].
Ramiona są krótkie i złączone daleko wysuniętą błoną. Przyssawki, przez większość długości ramion ułożone w dwóch rzędach, przechodzą w pojedynczy rząd w pobliżu otworu gębowego. Prawe ramię III pary u samców przekształcone w całości w hektokotylus, który zwinięty jest w worku pod prawym okiem[1]. Z powodu masywnego, galaretowatego ciała ramię to może być łatwo przeoczone, skąd pochodzi angielska nazwa tego gatunku "seven-armed octopus" (ośmiornica siedmioramienna)[14].
.jpg)
Samice opiekują się swoimi jajami, które przyczepione są po wewnętrznej stronie ramion w pobliżu otworu gębowego. Młode osobniki żyją w wodach powierzchniowych pelagialu. Wraz z dojrzewaniem przemieszczają się do głębszych warstw wody. Dorosłe osobniki uznaje się za batypelagiczne[1].
Niewiele wiadomo o diecie tych głowonogów, jednak badania ilości izotopów 15N i 13C występujących w ich dziobach znalezionych w żołądkach kaszalotów sugerują, że gatunek ten, pomimo dużych rozmiarów, nie zajmuje szczególnie wysokiej pozycji w piramidzie troficznej[15]. E. Willassen wskazywał, że w skład ich pożywienia wchodzić mogą krewetki północne[16].
Najczęściej podawanym drapieżnikiem tego gatunku jest kaszalot, u którego pelagiczne głowonogi stanowią ważną część diety[17][18][19][20][21]. Gatunek ten znajdowany jest także w żołądkach: żarłacza błękitnego[22], mniszki hawajskiej[23] oraz albatrosa wędrownego[24][25].
Gatunek kosmopolityczny, ale nigdzie nie jest liczny. Spotykane od powierzchni wody do głębokości 3180 m[1].
Niewykluczone jest wyróżnienie innych gatunków z tego rodzaju.
26 października 2001 roku w rejonie Wyniesienia Chatham (na wschód od wybrzeży Nowej Zelandii) na głębokości 920 m p.p.m. odłowiony został pierwszy dla południowego Pacyfiku okaz samicy tego głowonoga. Opisany został w 2004 roku przez S. O'Shea. Okaz mierzył 2,9 m długości i ważył 61 kg. Był jednak niekompletny, więc długość całkowitą zwierzęcia oszacowano na ok. 4 m, a wagę na 75 kg. W ciele tej samicy znaleziono duże, dochodzące do 16 mm jajeczka. Fakt, że dotąd jaja tego gatunku zostały opisane (Young, 1995) jako znacznie mniejsze od przyssawek, a u tego okazu ich wielkość była porównywalna z rozmiarami największych przyssawek, oraz różnice w wielkości dojrzałych samic (opisana przez Younga miała 1 m długości) mogą sugerować, że istnieje więcej gatunków z rodzaju Haliphron[1].
W 1930 Robson, na podstawie pojedynczego okazu samca, opisał gatunek Alloposus hardyi. Okaz posiadał 6 lub 7 blaszek skrzelowych (lamellae) na oś skrzelową (ang. demibranch gill), podobnie do opisanego w 1932 przez Robsona Alloposina albatrossi, uważanego za synonim Alloposus mollis (= H. atlanticus). Jednakże podobnych rozmiarów samiec, zaliczony przez Voss'a (1956) do A. mollis, posiadał 9 blaszek na oś skrzelową, podobnie jak prawdopodobnie dwa okazy samic. Z kolei niewielka samica opisana jako Alloposus pacificus (Ijima, 1902), samica z okolic Wysp Tanimbar zaliczona do H. atlaticus (Norman et al., 1997) oraz okaz z rejonu Wzniesienia Chathama mają po 10 blaszek na oś. Liczba blaszek może być więc przydatna jako cecha diagnostyczna do wstępnego odróżniania gatunków w obrębie tego rodzaju[1].
Haliphron atlanticus – gatunek głowonoga z rzędu ośmiornic. Jedyny znany przedstawiciel monotypowego rodzaju Haliphron i rodziny Alloposidae. Osiągając długość całkowitą 4 m i masę 75 kg, jest jednym z dwóch największych – obok ośmiornicy olbrzymiej – współcześnie żyjących gatunków ośmiornic.
Haliphron atlanticus é uma espécie de molusco pertencente à família Alloposidae.
A autoridade científica da espécie é Steenstrup, tendo sido descrita no ano de 1861.
Trata-se de uma espécie presente no território português, incluindo a zona económica exclusiva.
Haliphron atlanticus é uma espécie de molusco pertencente à família Alloposidae.
A autoridade científica da espécie é Steenstrup, tendo sido descrita no ano de 1861.
Trata-se de uma espécie presente no território português, incluindo a zona económica exclusiva.
Yedi kollu ahtapot (Haliphron atlanticus) bilinen en büyük iki ahtapot türünden biridir; bilimsel rekorlara göre, tahmini maksimum uzunluğunu 35 m (115 ft) ve ağırlığı 75 kg (165 lb)dır.[2][3] Günümüzde varlığını sürdüren türler arasında, yedi kollu ahtapota benzeyen tek büyük tür dev Pasifik ahtapotudur (Enteroctopus dofleini).
Yedi kollu ahtapotlara ismini veren şey, erkeklerdeki hektokotilin (Yumurta döllemesinde kullanılan, özel olarak değiştirilmiş kol) sağ gözün altındaki bir keseye sarılı olmasıdır. Bu türlerdeki hektotilin kalın ve jelatimsi dokusundan dolayı, kolayca gözden kaçabilir. Bu ahtapota yedi kollu görüntüsünü verir. Ancak diğer tüm ahtapotlar gibi, aslında sekiz kolu vardır.
İlk H. atlanticus örneği Atlas Okyanusu'nda (38°K 34°B / 38°N 34°W / 38; -34) bulunmuştur. Kopenhag Üniversitesi Zooloji Müzesi'nde saklanmaktadır.[4]
O zamandan beri Atlas Okyanusu boyunca birkaç örnek daha yakalanmıştır. Bu türün yayılımı Azorlardan[5] Güney Georgia adasına kadar uzanmaktadır.[6]
2002'de, türün devasa bir örneği Yeni Zelanda'daki Chatham Rise'ın doğusunda, 920 metre derinlikte trol ağıyla avlanan balıkçılar tarafından yakalandı. Bu örnek, bu türün ve tüm ahtapotların en büyüğüdür. Ayrıca Güney Pasifik'te görüldüğü onaylanmış ilk Haliphrondur. Örneğin eksiklikleri olmasına rağmen, manto uzunluğu 069 m (226 ft), toplam uzunluğu 290 m (950 ft) ve toplam ağırlığı 610 kg (1.340 lb)dır.[2][3]
Yedi kollu ahtapot (Haliphron atlanticus) bilinen en büyük iki ahtapot türünden biridir; bilimsel rekorlara göre, tahmini maksimum uzunluğunu 35 m (115 ft) ve ağırlığı 75 kg (165 lb)dır. Günümüzde varlığını sürdüren türler arasında, yedi kollu ahtapota benzeyen tek büyük tür dev Pasifik ahtapotudur (Enteroctopus dofleini).
Haliphron atlanticus Steenstrup, 1861
Синонимы
Haliphron atlanticus (лат.) или семирукий осьминог — один из двух самых больших известных видов осьминогов; его полная максимальная оценочная длина составляет 3,5 м, а масса около 75 кг[1][2]. Единственный из ныне живущих видов, который может сравниться с ним по размеру — это гигантский осьминог или Enteroctopus dofleini.
Haliphron atlanticus был назван так потому, что у самцов этого вида гектокотиль (своеобразно видоизменённое щупальце самца, с помощью которого самец переносит сперматофоры из своей мантийной полости в мантийную полость самки) свёрнуто и спрятано в мешочек, расположенный под его правым глазом. Из-за толстой желатинообразной ткани это щупальце трудно заметить, и в результате создаётся впечатление, что у этого осьминога всего семь щупалец. Тем не менее, как и у других осьминогов, их на самом деле восемь.
Типовой экземпляр H. atlanticus был пойман в Атлантическом океане, в участке с координатами 38° с. ш. 34° з. д.HGЯOL. Он хранится вЗоологическом музее Копенгагенского университета[3].
В 2002 году рыболовный траулер в восточной части поднятия Чатем, Новая Зеландия поймал единственный экземпляр большого размера. Этот образец, ставший самым большим из всех когда либо пойманных осьминогов, был первым задокументированным случаем поимки Haliphron в Южной Пацифике. Длина его мантии составляла 0,69 м, а полная длина — 2,90 м. Образец весил 61 кг, хотя некоторые части тела отсутствовали.
Haliphron atlanticus (лат.) или семирукий осьминог — один из двух самых больших известных видов осьминогов; его полная максимальная оценочная длина составляет 3,5 м, а масса около 75 кг. Единственный из ныне живущих видов, который может сравниться с ним по размеру — это гигантский осьминог или Enteroctopus dofleini.
七腕章魚又名七胳膊章魚（學名：Haliphron atlanticus）是已知最巨大的章魚，估計長達4米及重75公斤。[1][2]不過，也有爭議指最大的應是北太平洋巨型章魚。
雄性七胳臂章魚的交接腕是在右眼下捲起的，故得此名。由於它們有厚厚的凝膠狀組織，故很多時會忽略了其交接腕，彷彿有七隻臂一樣。事實是它們與其他章魚一樣，擁有八條臂的。
七胳臂章魚的模式標本是在大西洋發現的，並已存放在哥本哈根大學。[3]於2002年的新西蘭，一艘漁船拖網捕捉了一隻七胳臂章魚。這是第一次在南太平洋發現它們。其外膜套長達0.69米，全長2.9米及重61公斤。
.jpg)
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 軟体動物門 Cephalopoda 綱 : 頭足綱 Cephalopoda 目 : 八腕形目 Octopoda 科 : カンテンダコ科 Alloposidae 属 : カンテンダコ属 Haliphron 種 : カンテンダコ H. atlanticus 学名 Haliphron atlanticusカンテンダコ（寒天蛸、学名：Haliphron atlanticus）は軟体動物八腕形目カンテンダコ科に属するタコの一種である[1][2]。
通常は、太平洋側の水深200mから400mの場所に生息しているが、日本海の沿岸で漁獲された例がある[3]。
深海を浮遊しているといわれるが、詳しい生態は不明。
大型の軟体動物という事でマッコウクジラも本種を捕食することがある。
名前通り皮膚が寒天状に柔らかく、ぷよぷよとしている事でこの名が付いた。また、触腕の間の膜が他のタコに比べて広い。
大型のタコで体長は1m程だが、未確認記録では触腕を含めた長さが4mもあったと推定される個体も見つかっている。しかし、このサイズになるのは雌で、雄はいわゆる矮雄と呼ばれるもので、とても小さく、大きくても30cm程にしかならない。
雄は一本だけ違う形の触腕を持っているが、これは生殖器の役割を持つと言われる[4]。このような雌に比べて雄が極端に小さいタコには、タコブネの仲間や、本種と同じ浮遊性の深海ダコのアミダコ等がいる。
足は他のタコと同様に8本あるが、1本は目の下に隠れているため、一見すると、7本足に見える。そのため、7本脚のタコと呼ばれている[5]。食性は不明なところもあるが、クラゲを食べる姿が観察されたことがある。なお、その時に、カンテンダコが、食べたクラゲの一部を足の中に収めている様子が確認された。これは、死後も毒を失わないクラゲを運ぶことで、身を守っているのではないかと推測されている[5]。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 .jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
