Dereń kwiecisty (Cornus florida L.) – gatunek krzewu z rodziny dereniowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej, występuje głównie we wschodniej części kontynentu, od południowych części stanu Maine w USA i prowincji Ontario w Kanadzie do północnej części Florydy i wschodniej części Teksasu. Ponadto rozproszona populacja naturalnie występuje także w Meksyku w stanach Veracruz i Nuevo León. Do Europy (Anglii) sprowadzony dosyć wcześnie bo już w 1731, lecz w dalszym ciągu nie jest rośliną powszechną w uprawie[2]. W Polsce, ze względu na przemarzanie, gatunek jest bardzo rzadko spotykany, głównie w ogrodach botanicznych. Po raz pierwszy w Polsce uprawiany był w Ogrodzie Botanicznym w Krakowie (1808)[3].
Roślina nie lubi gleb wapiennych i ubogich w składniki pokarmowe. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, niezbyt zbitych o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie[6]. Źle reaguje na niedobory wody. Jest dość wrażliwa na mróz i w warunkach środkowoeuropejskich kwiaty są często uszkadzane. Według klasyfikacji stref mrozoodporności zaleca się uprawę w strefach 6b–9a.
Głównie ze względów geograficznych wyróżnia się dwa podgatunki:
Znany jest mieszaniec z Cornus nuttallii oznaczany jako kultywar C. × 'Eddies White Wonder'[3].
Ponadto uprawianych jest wiele mieszańców powstałych ze skrzyżowania C. florida × C. kousa (syn. C. × rutgersensis) otrzymanych na State University od New Jersey. Są to np.:[7][8]
Znanych jest około 100 odmian uprawnych[8]. Poniżej najczęściej spotykane, pogrupowane w zależności od najbardziej charakterystycznych cech:
Dereń kwiecisty (Cornus florida L.) – gatunek krzewu z rodziny dereniowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej, występuje głównie we wschodniej części kontynentu, od południowych części stanu Maine w USA i prowincji Ontario w Kanadzie do północnej części Florydy i wschodniej części Teksasu. Ponadto rozproszona populacja naturalnie występuje także w Meksyku w stanach Veracruz i Nuevo León. Do Europy (Anglii) sprowadzony dosyć wcześnie bo już w 1731, lecz w dalszym ciągu nie jest rośliną powszechną w uprawie. W Polsce, ze względu na przemarzanie, gatunek jest bardzo rzadko spotykany, głównie w ogrodach botanicznych. Po raz pierwszy w Polsce uprawiany był w Ogrodzie Botanicznym w Krakowie (1808).