nomes no trilho de navegação
El Aesculus parviflora, ye una especie de parrotal perteneciente a la familia de les sapindacees, natural d'Estaos Xuníos.
Ye un parrotal de fueyes caduques qu'algama los 3-5 metros d'altor. Les fueyes son opuestes y palmotiaes, compuestes por 5 o 7 de 12-20 cm de llongura por 5-10 cm d'anchu y con cantos enteros. Les flores arrexuntar en panícules argutes visibles de 20-30 cm, que se paecen al cepiyu tradicional llimpiador de botelles, cada flor con mota tubular, pétalos blancos pequeños y dellos estames de 3-4 cm de llongura que resalten.
Úsase como planta ornamental en xardinos.
El parrotal tien como'l Castañal d'Indies trazos d'escina, y un amiestu d'alredor de 30 distintos saponines y la esculina.[1] Distintos aminoácidos con estructura de ciclopropano fueron aisllaes de la planta. Na fruta atopar ente otros α-glicina (Carboxycyclopropyl).[2] Amás, los ésteres d'ácidu indol-3-acéticu na planta.[3]
Aesculus parviflora describióse por Thomas Walter y espublizóse en Flora Caroliniana, secundum . . . 128, nel añu 1788.[4]
Aesculus: nome xenéricu llatín dáu por Linneo en 1753 y 1754, a partir del Llatín antiguu aesculus, -i, el carbayu, lo que ye sorprendente, anque nos numberosos autores de l'antigüedá que la usaron, Pliniu'l Vieyu precisa na so Historia naturalis (16, 11) que ye unu de los árboles que producen abiyotes ("Glandem, quae proprie intellegitur, ferunt robur, quercus, aesculus, ..." -L'abiyota puramente felicidá vien del carbayu, del aesculus, ...) y, quiciabes d'ellí provién el tracamundiu, pos les castañes d'india tienen un llonxanu y superficial paecíu cola abiyotes pola so piel dura y la so carne firme y amarellentao.
parviflora: epítetu latin que significa "con pequeñes flores".[5]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El Aesculus parviflora, ye una especie de parrotal perteneciente a la familia de les sapindacees, natural d'Estaos Xuníos.
Jírovec drobnokvětý (Aesculus parviflora, Aesculus macrostachya) je opadavý keř z čeledi mýdelníkovitých.
Široký (až 10 m), výběžkatý keř dorůstající do výšky 4 m. Příležitostně může vyrůst v malý strom asi 5 m vysoký. Výhony větví obloukovitě vystoupavé, koruna vzdušná. Rozrůstá se podzemními výběžky a novými výmladky, takže dosahuje mnohem větší šířky než výšky.
Listy jsou opadavé, dlanitě složené, pěti- až sedmičetné, na spodní straně plstnaté. Jednotlivé lístky jsou dlouhé 10 až 25 cm, s výraznou žilnatinou a na okraji listů pravidelně zoubkované. Ve světlém stínu jsou listy vodorovně postavené a leskle zelené. Zimní pupeny nemají pryskyřici, takže jsou nelepkavé.
Kvete v červenci až srpnu. Květy jsou bílé, s malými korunními lístky a dlouhými narůžovělými tyčinkami, štíhlé ve vzpřímených latách dlouhých až 35 cm a umístěných nad olistěním. Vřetena květenství zůstávají na keřích téměř pravidelně až do druhého roku, do doby, kdy se již na keři objevila nová generace květenství, tedy aspoň do června.
Plody se objevují jen vzácně, hlavně v teplejších oblastech. Plody jsou hladké hruškovité tobolky s hnědočervenými semeny v tenkém oplodí v porovnání s jírovcem maďalem.
Jako solitérní keř pro rozsáhlé zahrady a parky, pouze pro teplejší polohy, jelikož má rád horká vlhká léta. Stanoviště vyžaduje polostinné až stinné, na kyprých humózních propustných půdách.
Původní vlastí jírovce drobnokvětého je oblast mezi Jižní Karolínou, Alabamou a Floridou v dnešních USA. Do Evropy byl tento druh introdukován v roce 1785, avšak mimo jeho vlast semena dozrávají málokdy, přestože je odolný k nízkým zimním teplotám.
Obrázky, zvuky či videa k tématu jírovec drobnokvětý ve Wikimedia Commons
Jírovec drobnokvětý (Aesculus parviflora, Aesculus macrostachya) je opadavý keř z čeledi mýdelníkovitých.
Buskhestekastanje (Aesculus parviflora) er en stor, løvfældende busk med løs, åben vækst og svagt forgrenede, opstigende grene.
Barken er først olivengrøn og glat, senere lysebrun og til sidst gråbrun og ru. Knopperne er modsatte, ægformede med tydelig spids og modsatte, lysebrune knopskæl. Bladene er håndformede med 5-7 omvendt ægformede småblade. Over- og undersiderne er ens. I udspring er de bronzefarvede, senere bliver de lysegrønne, og til sidst er de lysende gule.
Blomstringen ligger i juli-august, hvor de høje aks med hvide blomster rager frem fra løvet. Frugterne er omvendt ægformede og mangler pigge. Frøene modner sjældent i Danmark.
Rodnettet består af fladt udbredte, fint forgrenede rødder. Planten sætter talrige rodskud.
Højde x bredde og årlig tilvækst: 3 x 6 m (15 x 30 cm/år) – heri ikke medregnet udløberne!.
Busken hører hjemme langs lysninger og skovkanter i de blandede løvskove i det sydøstlige USA, hvor den findes på fugtige, svagt sure jorde med godt dræn.
Buskhestekastanje (Aesculus parviflora) er en stor, løvfældende busk med løs, åben vækst og svagt forgrenede, opstigende grene.
Die Strauch-Rosskastanie (Aesculus parviflora), auch Strauchkastanie genannt, ist eine Pflanzenart, die zur Gattung der Rosskastanien (Aesculus) gehört. Sie ist in Nordamerika beheimatet.
Die Strauch-Rosskastanie ist ein breitwachsender, laubabwerfender Strauch. Die Wuchshöhe einer Solitärpflanze beträgt bis zu 4 m. Die Wuchsform geht bei älteren Exemplaren deutlich in die Breite, wobei durch unterirdische Ausläufer (Stolonen) Bestandsdurchmesser von 10 m und mehr erreicht werden können. Sie ist ein Flachwurzler mit zahlreichen Feinwurzeln. Die Borke ist hellgrau bis graubraun oder graugrün. Die Rinde der Zweige gehen mehr in ein helles oder gelbliche Grau. Die Zweige sind im Querschnitt rund. Die kreuzgegenständigen, zusammengesetzten Laubblätter sind gefingert mit fünf bis sieben Teilblättern. Die Fiederblätter besitzen eine stumpfe Spitze mit keilförmigem Grund und einen kerbig gesägt Rand. Die Oberseite des Blattes ist mattgrün, die Unterseite hellgrün. Die Herbstfärbung ist gelb.
Ab Ende Juni bis etwa Juli blüht sie in rispigen Blütenstand von etwa 10 cm Länge. Die weißen, wohlriechenden Blüten sind zwittrig. Die Staubblätter sind rosa mit roten Staubbeuteln.
Im Herbst reifen die glatten, relativ dünnen, gelb-braunen, stachellosen Kapselfrüchte; ihr Durchmesser beträgt etwa 20 bis 30 mm. Die Früchte sind deutlich runder und heller, als bei der Gewöhnlichen Rosskastanie.[1]
Die ursprüngliche Heimat der Strauch-Rosskastanie sind die drei Staaten Alabama, Georgia und South Carolina im Südosten der USA.[2] In den USA findet man sie mittlerweile auch in Pennsylvania, New Jersey und Washington, D.C.[3]
Auch in einigen europäischen Gärten und Parkanlagen wurde diese Art mittlerweile als Zierpflanze angesiedelt, wie z. B. im Fürst-Pückler-Park Bad Muskau und im Landschaftspark des Gutshauses Wietzow. Die Strauch-Rosskastanie bevorzugt als spätfrostgefährdete Pflanze geschützte, sonnige bis halbschattige Lagen.
Die Strauch-Rosskastanie enthält – wie auch die Gewöhnliche Rosskastanie – als Giftstoff Aescin, ein Gemisch aus etwa 30 verschiedenen Saponinen, sowie Aesculin.[4]
Verschiedene Aminosäuren mit Cyclopropan-Struktur wurden aus der Pflanze isoliert. In den Früchten befindet sich unter anderem α-(Carboxycyclopropyl)glycin.[5] Auch Ester der Indol-3-essigsäure befinden sich in der Pflanze.[6]
Die Strauch-Rosskastanie ist gegen Krankheiten und Schadinsekten weitgehend resistent. Die Rosskastanienminiermotte kann die Pflanze nicht schädigen.
Habitus vor dem Austreiben (Anfang April)
Frischer Austrieb
(Anfang April)
Knospiger Blütenstand
(Anfang Mai)
Blütenstand mit knospigen Blüten (Anfang Juni)
Blütenstand
(Ende Juni)
Voll blühender Blütenstand (Anfang Juli)
Detailaufnahme eines Blütenstandes
Detailaufnahme eines Blütenstandes und Blüten
Fruchtansatz
(Ende Juli)
Samen, noch vollständig in der Kapsel
(Mitte September)
Samen, nur noch teilweise in der Kapsel
(Mitte September)
zwei Samen und rechts die Bestandteile der Samenkapsel
(Mitte September)
Die zusammengesetzten Laubblätter (links die Oberseite und rechts die Unterseite)
Zwei ein Jahr alte Pflanzen im Blumentopf
Die Strauch-Rosskastanie (Aesculus parviflora), auch Strauchkastanie genannt, ist eine Pflanzenart, die zur Gattung der Rosskastanien (Aesculus) gehört. Sie ist in Nordamerika beheimatet.
Aesculus parviflora, the bottlebrush buckeye,[3] is a species of suckering deciduous shrub in the family Sapindaceae. The species is native to the southeastern United States, where it is found primarily in Alabama and Georgia, with a disjunct population in South Carolina along the Savannah River.[4][5] Its natural habitat is in mesic forests, on bluffs and in ravines.[4]
This plant is highly poisonous to humans if eaten. Symptoms include muscle weakness, paralysis, vomiting, diarrhea, and death.[6] It has also been reported to be toxic to pets.[7]
Aesculus parviflora grows to 2–4 m tall.[8] The leaves are arranged in opposite pairs, palmately compound with 5-7 leaflets, each leaflet short-stalked, 12–22 cm long and 5–10 cm broad, with an entire margin. The flowers are produced in conspicuous erect panicles 20–50 cm long resembling a traditional bottle brush, each flower with a tubular calyx, small white petals, and several protruding 3–4 cm long stamens. The flowers give way to pear-shaped capsules containing polished, brown seeds.[6]
The Latin specific epithet parviflora means "small-flowered".[9]
Aesculus parviflora is grown as an ornamental plant in gardens, where its August flowering attracts butterflies. It prefers moist, well-drained soils in part shade to full shade. In the US, it is suitable for USDA hardiness zones 4–8.[8]
The naturalist, explorer and plant collector William Bartram first noted this undescribed shrub on his travels through Carolina, Georgia and Florida in 1773–78.[10] An old example was still to be found in Bartram's Garden, Philadelphia, in 1930.[11]
Aesculus parviflora was introduced to British horticulture through the activities of John Fraser, who made his first botanizing trip through the American South in 1785. Fraser's finds were distributed among English nurserymen like Lee and Kennedy or Loddiges or to private patrons, and the shrub was "to be met with in most of our nurseries" by 1820.[12] This plant has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.[13]
.JPG)
Leaf nervature
.JPG)
Leaf nervature
.JPG)
Aesculus parviflora, the bottlebrush buckeye, is a species of suckering deciduous shrub in the family Sapindaceae. The species is native to the southeastern United States, where it is found primarily in Alabama and Georgia, with a disjunct population in South Carolina along the Savannah River. Its natural habitat is in mesic forests, on bluffs and in ravines.
This plant is highly poisonous to humans if eaten. Symptoms include muscle weakness, paralysis, vomiting, diarrhea, and death. It has also been reported to be toxic to pets.
Aesculus parviflora, es una especie de arbusto perteneciente a la familia de las sapindáceas, natural de Estados Unidos.
Es un arbusto de hojas caducas que alcanza los 3-5 metros de altura. Las hojas son opuestas y palmeadas, compuestas por 5 o 7 de 12-20 cm de largo por 5-10 cm de ancho y con bordes enteros. Las flores se agrupan en panículas erguidas visibles de 20-30 cm, que se parecen al cepillo tradicional limpiador de botellas, cada flor con cáliz tubular, pétalos blancos pequeños y varios estambres de 3-4 cm de largo que resaltan.
Se usa como planta ornamental en jardines.
El arbusto tiene como el Castaño de Indias trazos de escina, y una mezcla de alrededor de 30 diferentes saponinas y la esculina.[1] Diferentes aminoácidos con estructura de ciclopropano fueron aisladas de la planta. En la fruta se encuentra entre otros α-glicina (Carboxycyclopropyl).[2] Además, los ésteres de ácido indol-3-acético en la planta.[3]
Aesculus parviflora fue descrita por Thomas Walter y publicado en Flora Caroliniana, secundum . . . 128, en el año 1788.[4]
Aesculus: nombre genérico latino dado por Linneo en 1753 y 1754, a partir del Latín antiguo aesculus, -i, el roble, lo que es sorprendente, aunque en los numerosos autores de la antigüedad que lo usaron, Plinio el Viejo precisa en su Historia naturalis (16, 11) que es uno de los árboles que producen bellotas ("Glandem, quae proprie intellegitur, ferunt robur, quercus, aesculus, ..." -La bellota propiamente dicha viene del roble, del aesculus, ...) y, quizás de allí proviene la confusión, pues las castañas de india tienen un lejano y superficial parecido con la bellotas por su piel dura y su carne firme y amarillenta.
parviflora: epíteto latín que significa "con pequeñas flores".[5]
Aesculus parviflora, es una especie de arbusto perteneciente a la familia de las sapindáceas, natural de Estados Unidos.
Aesculus parviflora (Pavier blanc ou Marronnier nain) est un marronnier ornemental originaire d'Amérique, de la famille des Sapindacées.
Aesculus parviflora (Pavier blanc ou Marronnier nain) est un marronnier ornemental originaire d'Amérique, de la famille des Sapindacées.
Kerkaty jěrowc (Aesculus parviflora) je kerk ze ze swójby mydłowcowych rostlinow (Sapindaceae). Prjedy słušeše do swójby jěrowcowych rostlinow (Hippocastanaceae), kotraž nětko je podswójba (Hippocastanoideae) .
Kerkaty jěrowc je kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 2 hač 4 m. Rostlina wutwori přeco wjace zdónkow a so přez podzemskich wuběžkow sylnje rozšěrjuje.
Hałuzy su zrunane.
Łopjena su porstate a wobsteja z dołho kónčkojtych, 5-7 nimale sedźacych, 8-20 cm dołhich łopješkow. Wone so w nazymje žołte zbarbja.
Kćěje wot julija hač awgusta. Kćenja wonjeja nawječor. Hač 30 dołhe kwětnistwa přesahuja lisćo. Běłe krónowe łopješka docpěwaja dołhosć wot něhdźe 1 cm. Próškowe łopješka daloko wusahuja.
Rostlina wutwori zwjetša jenož małko 2-3 cm wulkich płodow.
Rosće w Europje jako pyšny kerk w parkach a zahrodach. Pochadźa originalnje z juhuwuchodnych zjednoćenych statow Ameriki.
Jeli eksistuje w druhej rěči hižo bóle wuwity nastawk ze samsnej temu, potom přełožuj a dodawaj z njeho.
Jeli nastawk ma wjace hač jedyn njedostatk, wužiwaj prošu předłohu {{Předźěłuj}}. Nimo toho so awtomatisce kategorija Kategorija:Zarodk wo botanice doda.
Kerkaty jěrowc (Aesculus parviflora) je kerk ze ze swójby mydłowcowych rostlinow (Sapindaceae). Prjedy słušeše do swójby jěrowcowych rostlinow (Hippocastanaceae), kotraž nětko je podswójba (Hippocastanoideae) .
Kasztanowiec drobnokwiatowy (Aesculus parviflora Walt.) – gatunek roślin należący do rodziny mydleńcowatych (lub wydzielanej przez niektórych rodziny kasztanowcowatych). Pochodzi z Ameryki Północnej (stany: Alabama, Georgia, Karolina Południowa[2]). W Anglii zaczęto go uprawiać od 1785 jako roślinę ozdobną, w Polsce od 1808[3]. Wyjątkowy w porównaniu do innych kasztanowców ze względu na krzaczasty pokrój i kwitnienie w okresie letnim.
Roślina wieloletnia. Kwitnie późno w porównaniu do innych kasztanowców bo latem, w miesiącach od lipca do sierpnia. W swojej ojczyźnie kasztanowiec ten zapylany jest przez motyle i dlatego jego kwiaty zaczynają silnie pachnąć dopiero wieczorem[5]. W obrębie swego naturalnego zasięgu kwiaty zapylane są przez kolibry[6], w Polsce wieczorem odwiedzają je ćmy[3]. W Polsce roślina rzadko tylko zawiązuje nasiona[5].
Wyróżnia się formę serotina Rehd. zakwitającą o około 2–3 tygodnie później od typu[6].
Jest rośliną ciepłolubną, ale bardzo dobrze znosi mrozy. Jest cennym krzewem ozdobnym ze względu na późne kwitnienie. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub półcienistym i żyznej, przepuszczalnej glebie. Najlepiej prezentuje się sadzony pojedynczo, dodatkowo pojedyncze sadzenie uzasadnione jest faktem, że silnie rozrasta się głusząc sąsiednie rośliny[5]. Należy wokół niego zostawić szeroki pas ziemi, by roślina mogła się swobodnie rozrastać. Podczas surowych mrozów roślina może przemarzać i dlatego nie zaleca się jej sadzić w obszarach górskich oraz w Polsce północno-wschodniej[6].
Kasztanowiec drobnokwiatowy (Aesculus parviflora Walt.) – gatunek roślin należący do rodziny mydleńcowatych (lub wydzielanej przez niektórych rodziny kasztanowcowatych). Pochodzi z Ameryki Północnej (stany: Alabama, Georgia, Karolina Południowa). W Anglii zaczęto go uprawiać od 1785 jako roślinę ozdobną, w Polsce od 1808. Wyjątkowy w porównaniu do innych kasztanowców ze względu na krzaczasty pokrój i kwitnienie w okresie letnim.
Småblommig hästkastanj (Aesculus parviflorum) är en art i familjen kinesträdsväxter från sydöstra USA. Arten odlas som trädgårdsväxt i Sverige.
Småblommig hästkastanj (Aesculus parviflorum) är en art i familjen kinesträdsväxter från sydöstra USA. Arten odlas som trädgårdsväxt i Sverige.
Листопадний кущ заввишки 3-5 м. Коренева система неглибока, розгалужена, з численними дрібними корінцями. Крона густа, розлога. З віком у рослин навсибіч відгалужуються кореневі паростки, від яких відростають нові стовбурці, внаслідок чого у старих особин діаметр крони може сягати 10 м. Кора блідо-сіра, часто з коричневим, жовтим або зеленкуватим відтінком. Листки супротивні, пальчасті, загострені, з дрібнозубчастим краєм, біля основи звужені и трохи заокруглені. Вони складаються з 5-7 листочків еліптичної форми, 12-22 см завдовжки та 5-10 см завширшки кожен. Листя на початку розвитку червонувате, згодом його верхня поверхня стає темно-зеленою, а нижня світло-зеленою. На відміну від інших листопадних гіркокаштанів восени листя цього виду не буріє, а набуває привабливого яскраво-жовтого забарвлення.
Суцвіття — прямостояча, вузькопірамідальна або циліндрична волоть 20-30 см завдовжки. Квітки двостатеві, дрібні, запашні. Чашечка трубчаста. Листочки оцвітини білі. Тичинки значно довші за пелюстки (3-4 см), білі з рожево-червоними пиляками. Плоди — кулясті або оберненояйцеподібні сухі коробочки, вкриті ззовні тонкою, гладкою шкірочкою світло-коричневого або жовто-коричневого кольору. Кожен плід містить одну насінину завширшки 2-3 см. Насіння лискуче, коричневе з великою, нелискучою, білою плямою.
У тканинах цієї рослини містяться глікозид есцин, суміш з понад 30 сапонінів, включно з ескуліном, також знайдені амінокислоти, складні ефіри індол-3-оцтової кислоти.[1] Через наявність цих речовин плоди отруйні. Їх вживання призводить до блювання, проносу, апатії, розширення зіниць, слабкості м'язів і паралічу, а в деяких випадках може бути навіть летальним.
Листя навесні
Листя і нерозквітлі суцвіття
Квітучі суцвіття
Квіти великим планом
Стиглий плід
Плід, що луснув
Доволі морозостійкий вид, витримує пониження температури до −25…-28 °C. Світлолюбний, але може розвиватись у напівзатінку під кронами інших дерев. Віддає перевагу поживним, слабокислим, помірно зволоженим, але добре дренованим (з домішками піску) ґрунтам. На холодних, перезволожених ґрунтах хворіє. Добре переносить весняні короткочасні повені, за недостатнього поливу влітку пригнічується.
Квітне у липні-серпні, плодоносить у жовтні. У природі запилюється метеликами і колібрі; плодами живляться вивірки. Насіння швидко втрачає схожість при підсиханні, в культурі перед посадкою воно повинно пройти стратифікацію у вологому піску протягом 1-3 місяців. У перші 2-3 роки життя росте повільно (в цей час розвивається переважно коренева система), потім ріст значно пришвидшується, повного розвитку рослина досягає у віці 10-20 років. Окрім насіннєвого можливе і вегетативне розмноження: в природі — кореневими паростками, в культурі — паростками і живцюванням.
Гіркокаштан дрібноцвітий родом зі сходу США. Цей кущ зростає у штатах Пенсильванія, Нью-Джерсі, Південна Кароліна, Алабама, Джорджія, де він поширений у світлих лісах і на галявинах. За межами природного ареалу поширений в країнах Європи з помірним кліматом, де культивується у ботанічних садах і штучних насадженнях. В Україні маловідомий, тому за межами ботанічних садів практично не трапляється.
Гіркокаштан дрібноцвітий є цінною декоративною культурою завдяки компактній кроні, насиченому кольору листя (особливо восени) та духмяним квітам, що під час цвітіння рясно вкривають кущ. Екзотичність цьому виду надає пізній строк цвітіння. Висаджують його поодинці, невеликими групами або створюють з кущів живоплоти. Крім привабливого зовнішнього вигляду ця рослина має ще одну важливу перевагу — вона не уражується жодними шкідниками, включно з дуже небезпечною каштановою мінуючою міллю. Вид у цілому стійкий до хвороб, хоча може потерпати від коралової плямистості.
Aesculus parviflora là một loài thực vật có hoa trong họ Bồ hòn. Loài này được Walter mô tả khoa học đầu tiên năm 1788.[1]
Aesculus parviflora là một loài thực vật có hoa trong họ Bồ hòn. Loài này được Walter mô tả khoa học đầu tiên năm 1788.
_(Hippocastanaceae)_Leaf.JPG)
_(Hippocastanaceae)_Leaf.JPG)
