nomes no trilho de navegação
Die Napfschildläuse (Coccidae) sind eine Familie der Schildläuse (Coccoidea). Sie sind mit weltweit etwa 1100 Arten bekannt, in Europa sind 146 Arten davon beheimatet.[1] zu ihnen zählen sowohl wirtschaftlich bedeutende Schädlinge, etwa aus den Gattungen Coccus, Ceroplastes, Lecantum, Saissetia, Parthenolecantum und Eulecantum, als auch einige für die Wirtschaft wichtige Arten. Beispielsweise liefern unter anderem die Fichtenquirlschildläuse (Physokermes) mit ihren Honigtauausscheidungen die Basis für den Waldhonig.
Wie auch bei anderen Schildläusen unterscheiden sich Männchen und Weibchen der Napfschildläuse deutlich (Sexualdimorphismus). Die Weibchen erreichen eine Körperlänge von drei bis sechs, selten über neun Millimetern und haben einen rundlich bis oval geformten, napf- bis kugelförmigen Körper. Der Rücken ist dabei mehr oder weniger stark nach oben gewölbt. Bei den erwachsenen Weibchen kann man die Körpersegmente fast nicht mehr erkennen. Die Fühler und Beine sind dünn und kurz, aber nur selten stark zurückgebildet. Das Labium ist eingliedrig. Der Thorax besitzt an jeder Seite zwei Stigmen. Am Hinterleibsende befindet sich oberhalb der Analöffnung eine Analplatte, die von weiteren zwei Platten bedeckt ist. Lediglich bei den Arten der Fichtenquirlschildläuse sind diese Platten nur bei den weiblichen Nymphen ausgebildet, bei den adulten sind sie reduziert. Die Analöffnung der Tiere liegt anders, als bei den Stictococcidae nicht weit vorne am Rücken des ersten Hinterleibssegmentes, sondern deutlich weiter hinten. Die Körperoberfläche der Weibchen besitzt je nach Art verschiedene Drüsenausgänge und -poren, der Rücken ist häufig mit deren Ausscheidungen bedeckt. An den Seiten befinden sich meist Dornen oder Borsten, zwischen denen sich auf Höhe der Stigmen häufig jeweils drei Stigmendornen befinden. Je älter die Tiere werden, desto stärker sind sie sklerotisiert.
Die Männchen haben gut ausgebildete Vorderflügel, ihre Hinterflügel sind zurückgebildet, fehlen oder sind zu Schwingkölbchen reduziert. Ihre Fühler haben 10 Glieder. Am Hinterleibsende tragen die Männchen zwei lange weiße Wachsfäden.
Die Weibchen durchleben nur zwei, die Männchen vier Larvenstadien. Letztere entwickeln sich dabei ab dem zweiten Stadium unter einem kahnförmigen, mehr oder weniger stark durchsichtigen Schild. Die Fortpflanzung kann abhängig von der Art parthenogenetisch und/oder gemeinsam mit den Männchen erfolgen. Das Ausbreitungsstadium der Tiere sind die Nymphen. Sie können nicht fliegen, nützen aber auch den Wind als Fortbewegungsmittel. Haben sie einen geeigneten Platz an einer Pflanze gefunden, lassen sie sich nieder und bewegen sich danach nur mehr selten. Sie saugen Pflanzensaft und scheiden Honigtau aus, durch den sie teilweise gemeinsam mit Ameisen, die diesen fressen, vergesellschaftet sind.
Artikelgrundlage
Artikelgrundlage
allgemein
Die Napfschildläuse (Coccidae) sind eine Familie der Schildläuse (Coccoidea). Sie sind mit weltweit etwa 1100 Arten bekannt, in Europa sind 146 Arten davon beheimatet. zu ihnen zählen sowohl wirtschaftlich bedeutende Schädlinge, etwa aus den Gattungen Coccus, Ceroplastes, Lecantum, Saissetia, Parthenolecantum und Eulecantum, als auch einige für die Wirtschaft wichtige Arten. Beispielsweise liefern unter anderem die Fichtenquirlschildläuse (Physokermes) mit ihren Honigtauausscheidungen die Basis für den Waldhonig.
Калкансөрөйлөр (лат. Lecaniidae, syn. Coccidae) – калкансымак каскак жандыктардын бир тукуму, булардын кыйла өкүлү бар: алтыгана калкансөрөйү (лат. Eulecanium corni), кара орук калкансөрөйү (Е. prunastri), пела калкансөрөйү (Ericerus pela), алма калкансөрөйү (Eulecanium bituberculatum) жана ушундай сыяктуулар.
Калкансөрөйлөр (лат. Lecaniidae, syn. Coccidae) – калкансымак каскак жандыктардын бир тукуму, булардын кыйла өкүлү бар: алтыгана калкансөрөйү (лат. Eulecanium corni), кара орук калкансөрөйү (Е. prunastri), пела калкансөрөйү (Ericerus pela), алма калкансөрөйү (Eulecanium bituberculatum) жана ушундай сыяктуулар.
The Coccidae are a family of scale insects belonging to the superfamily Coccoidea. They are commonly known as soft scales, wax scales or tortoise scales. The females are flat with elongated oval bodies and a smooth integument which may be covered with wax. In some genera they possess legs but in others, they do not, and the antennae may be shortened or missing. The males may be winged or wingless.[1]
There are>1,100 spp. in 171 genera worldwide.
Wax scale, Ceroplastes cirripediformis The Coccidae are a family of scale insects belonging to the superfamily Coccoidea. They are commonly known as soft scales, wax scales or tortoise scales. The females are flat with elongated oval bodies and a smooth integument which may be covered with wax. In some genera they possess legs but in others, they do not, and the antennae may be shortened or missing. The males may be winged or wingless.
Coccidae es una familia de insectos en la superfamilia Coccoidea. Las hembras son planas alargadas con cuerpos ovalados y con integumento liso que puede estar cubierto con cera. En algunos géneros poseen patas, pero en otros no; las antenas pueden ser cortas o ausentes. Los machos pueden ser alados o ápteros.[1]
La familia Coccidae es muy numerosa, comprende cerca de 1150 especies repartidas en 165 géneros:[2]
Géneros de particular importancia, por el número de especies, difusión e importancia económica, son: Coccus, Ceroplastes, Saissetia, Pulvinaria, Eulecanium.
Coccidae es una familia de insectos en la superfamilia Coccoidea. Las hembras son planas alargadas con cuerpos ovalados y con integumento liso que puede estar cubierto con cera. En algunos géneros poseen patas, pero en otros no; las antenas pueden ser cortas o ausentes. Los machos pueden ser alados o ápteros.
Ebakilptäilased (Coccidae) on sugukond putukaid nokaliste seltsist, kilptäiliste (Coccoidea) ülemsugukonnast.
Sugukonda kuuluvad näiteks põõsa-ebakilptäi (Parthenolecanium corni), elupuu-ebakilptäi (Parthenolecanium fletcheri); rips-ebakilptäi (Eulecanium ciliatum), mustika-ebakilptäi (Eulecanium franconicum) ja pärna-ebakilptäi (Eulecanium tiliae).
Kilpikirvat (Coccidae) ovat kasvituholaisia. Ne näyttävät pieniltä ruskeilta kohoumilta kasvien suonissa ja jäävät usein havaitsematta. Havaittaessa niitä voi jo olla liikaa. Jos kasvi on pahoin saastunut, se on järkevintä heittää pois.
Aikuiset kilpikirvat eivät liiku ollenkaan, ne vain imevät kasvista ravintoa paikoillaan. Toukat sen sijaan etsiytyvät sopiviin kohtiin ja alkavat muodostaa suojakseen kovaa kilpeä, jonka valmistumisen jälkeen ne eivät enää ikinä liiku. Kilpikirva pitää itseään paikoillaan hyvin kehittyneen kärsänsä avulla ja munat kehittyvät kilven takareunan alle. Kun toukka kuoriutumisen jälkeen etsii sopivaa kohtaa, saattavat ne tällöin vaeltaa ja tartuttaa toisen kasvin.
Kilpikirvoja on vaikea saada pois, sillä myrkyt tepsivät vain kilpeä valmistaviin toukkiin. Aikuiset kilpikirvat raaputetaan irti esimerkiksi teroitetulla puutikulla tai ohuella, teräväkärkisellä veitsellä.
Kilpikirvat (Coccidae) ovat kasvituholaisia. Ne näyttävät pieniltä ruskeilta kohoumilta kasvien suonissa ja jäävät usein havaitsematta. Havaittaessa niitä voi jo olla liikaa. Jos kasvi on pahoin saastunut, se on järkevintä heittää pois.
Aikuiset kilpikirvat eivät liiku ollenkaan, ne vain imevät kasvista ravintoa paikoillaan. Toukat sen sijaan etsiytyvät sopiviin kohtiin ja alkavat muodostaa suojakseen kovaa kilpeä, jonka valmistumisen jälkeen ne eivät enää ikinä liiku. Kilpikirva pitää itseään paikoillaan hyvin kehittyneen kärsänsä avulla ja munat kehittyvät kilven takareunan alle. Kun toukka kuoriutumisen jälkeen etsii sopivaa kohtaa, saattavat ne tällöin vaeltaa ja tartuttaa toisen kasvin.
Kilpikirvoja on vaikea saada pois, sillä myrkyt tepsivät vain kilpeä valmistaviin toukkiin. Aikuiset kilpikirvat raaputetaan irti esimerkiksi teroitetulla puutikulla tai ohuella, teräväkärkisellä veitsellä.
Coccidae est une famille d'insectes hémiptères de la super-famille des cochenilles.
Coccidae est une famille d'insectes hémiptères de la super-famille des cochenilles.
Coccidae adalah keluarga dari serangga bersel satu, memiliki sayap perisai, termasuk dalam keluarga Sporozoa.[1] Keluarga (Famili) Coccidae ini tergolong ke dalam superfamili Coccoidea Handlirsch, selain famili Asterolecaniidae dan familia Diaspididae.[2] Kata coccidae berasal dari kokkos yang artinya biji.[2] Disebut demikian karena bentuk kutu ini juga menyerupai biji.[2] Sebagian besar binatang ini merupakan kutu yang amat kecil yang banyak terdapat di negara-negara tropis dan merusakkan tanaman.[1]
Keluarga ini ada yang bentuknya sangat cembung mengilap dan ada juga yang datar.[2] Coccidae jantan memiliki sepasang sayap dan mengalami perubahan bentuk secara sempurna, sedangkan yang betina tidak bersayap, berkaki sangat pendek.[1] Binatang ini berpindah sewaktu masih muda dari tumbuhan satu ke tumbuhan lainnya, sedangkan jika sudah tua, mereka melekatkan diri pada satu tumbuhan atau hewan dan tidak berpindah lagi.[1] Coccidae hidup menutup diri dengan perisai, tinggal di bawahnya dengan telur dan anak.[1] Ada yang menutup diri dengan benang lilin.[1] Binatang ini mengeluarkan cairan manis dari tubuhnya sehingga sering menjadi perhatian semut.[1] Dala keluarga ini, mereka biasanya menjadi kutu jeruk atau kutu cochenille.[1] Kutu cuchenille banyak terdapat pada tanaman kaktus dan mengeluarkan zat berwarna merah, sehingga di Spanyol dan Aljazair, binatang ini dipelihara.[1] Binatang ini hidup sebagai parasit, bahkan jika ia menjangkit pada manusia, bisa menyebabkan penyakit usus yang disebut coccidiosis.[1]
Coccidae adalah keluarga dari serangga bersel satu, memiliki sayap perisai, termasuk dalam keluarga Sporozoa. Keluarga (Famili) Coccidae ini tergolong ke dalam superfamili Coccoidea Handlirsch, selain famili Asterolecaniidae dan familia Diaspididae. Kata coccidae berasal dari kokkos yang artinya biji. Disebut demikian karena bentuk kutu ini juga menyerupai biji. Sebagian besar binatang ini merupakan kutu yang amat kecil yang banyak terdapat di negara-negara tropis dan merusakkan tanaman.
I Coccidi sensu stricto (Coccidae Fallén, 1814, sinonimo Lecaniidae) è una famiglia cosmopolita di insetti dell'ordine dei Rincoti Omotteri, superfamiglia Coccoidea. Per il numero di specie che comprende e per l'importanza economica di molte di esse, la famiglia è una delle più importanti, nell'insieme delle cocciniglie.
Il nome comune coccidi può generare confusione: a rigore dovrebbe fare riferimento alla famiglia dei Coccidae, tuttavia alcuni Autori italiani usano talvolta il nome estendendolo all'ambito della superfamiglia Coccoidea (Cocciniglie, Coccoidei o Coccidi sensu lato)[1][2].
La famiglia è caratterizzata da una spiccata eterogeneità morfologica e una descrizione generale non può fare a meno di considerare l'esistenza di molteplici differenze, talvolta anche profonde, fra specie e specie.
La forma delle femmine, sempre neoteniche, si può ricondurre a due tipi fondamentali:
Le dimensioni sono relativamente grandi, rispetto alla generalità delle cocciniglie, le antenne sono brevi ma pluriarticolate, le zampe sviluppate. Nel margine laterale del corpo sono distribuite setole isolate o riunite a gruppi di tre. Il carattere morfologico più evidente è la conformazione della parte posteriore, in corrispondenza dell'ano: il margine del corpo forma una netta fessura in fondo alla quale è presente l'apertura anale; è presente l'anello anale fornito di setole e di pori ciripari, al termine di un tubo estroflettibile.
I maschi sono alati e i loro stadi giovanili si sviluppano in follicoli di forma allungata.
I Coccidi sono insetti ovipari, con femmine che depongono in un ovisacco oppure sotto il loro corpo; il numero di uova può essere elevato: ad esempio, Saissetia oleae deponge circa un migliaio di uova, le femmine dei Ceroplastes anche fino a 2000 uova. Frequente è la riproduzione partenogenetica. Lo sviluppo postembrionale si svolge in tre stadi di neanide nelle femmine e in quattro nel maschio (due di neanide e due ninfali).
Nelle regioni temperate e all'aperto, il ciclo biologico si svolge con una o, meno frequentemente, due generazioni l'anno, mentre in ambiente protetto o nelle regioni tropicali si possono avere fino a sei generazioni l'anno. Le fasi svernanti sono sia la neanide sia l'adulto nel sesso femminile, mentre i maschi svernano solo allo stadio di neanide.
La famiglia è una delle più ricche dei Coccoidea, comprendendo circa 1150 specie ripartite fra 165 generi[3]:
Generi di particolare importanza, per numero di specie, diffusione e importanza economica, sono Coccus, Ceroplastes, Saissetia, Pulvinaria, Eulecanium.
La famiglia è rappresentata in tutte le regioni zoogeografiche della Terra, con una maggiore frequenza di specie nelle regioni paleartica e neotropicale. Elevato è il numero di endemismi.
In Italia sono rappresentati 29 generi con 50 specie[4], di cui alcune di origine tropicale.
Fra le specie più comuni e più importanti dal punto di vista agrario si ricordano le seguenti:
I Coccidi sensu stricto (Coccidae Fallén, 1814, sinonimo Lecaniidae) è una famiglia cosmopolita di insetti dell'ordine dei Rincoti Omotteri, superfamiglia Coccoidea. Per il numero di specie che comprende e per l'importanza economica di molte di esse, la famiglia è una delle più importanti, nell'insieme delle cocciniglie.
Il nome comune coccidi può generare confusione: a rigore dovrebbe fare riferimento alla famiglia dei Coccidae, tuttavia alcuni Autori italiani usano talvolta il nome estendendolo all'ambito della superfamiglia Coccoidea (Cocciniglie, Coccoidei o Coccidi sensu lato).
Coccidae sunt familia Hemipterorum in superfamilia Coccoideorum.
Haec stipula ad insectum spectat. Amplifica, si potes! Coccidae sunt familia Hemipterorum in superfamilia Coccoideorum.
Haec stipula ad insectum spectat. Amplifica, si potes! Skallskjoldlus (Coccidae) er en familie med plantelus som hører til gruppen skjoldlus, Coccoidea. De er insekter med sugende munndeler og hører til i den store gruppen nebbmunner.
De to første larvestadiene er bevegelige, eldre hunner sitter permanent sugd fast på næringsplanten. Skallet er hvelvet, gjerne brunaktig på farge, hornaktig men forholdsvis tynt. Disse skjoldlusene skiller ikke ut noe egentlig skjold, men hunnens ryggside hardner til et skall. Sett ovenfra varierer formen mye – de kan være runde, ovale, stjerneformede, kvadratiske eller dråpeformede. Noen har et par knøler i hode-enden. Beina er små og svake men finnes, antennene trådformede med mange ledd, men stikker ikke utenfor skallet. Noen dekker skallet med et hvitt voks-lag, som er ull-aktig hos slekten Pulvinaria, mer kompakt hos Ceroplastes.
Denne gruppen lever på en rekke ulike plantegrupper, mest på busker og trær. De skiller gjerne ut store mengder honningdugg, derfor blir de ofte vernet om av maur.
Mange arter i denne familien er betydelige skadedyr. I tillegg til skaden de gjør med å tappe vertsplanten for næring, gir honningduggen de skiller ut grobunn for ulike svertesopper som kan skade planten.
Familien forekommer i alle økosoner.
Slekter med over 20 kjente arter, eller som har arter i Norge, er tatt med her.
Skallskjoldlus (Coccidae) er en familie med plantelus som hører til gruppen skjoldlus, Coccoidea. De er insekter med sugende munndeler og hører til i den store gruppen nebbmunner.
Os Coccidae (coccídeos) são uma família de insetos pertencentes à superfamília Coccoidea. São em geral conhecidos por cochonilhas, cochinilhas, escamas, lapinhas, piolhos-de-plantas ou piolhos-dos-vegetais. As fêmeas são achatadas com corpos ovais e um tegumento liso, por vezes coberto com uma cera. Em alguns dos géneros as fêmeas possuem pernas, mas outras são desprovidas de pernas e as antenas podem ser encurtadas ou ausentes. Os machos podem ser alados ou ápteros[1].
Os Coccidae (coccídeos) são uma família de insetos pertencentes à superfamília Coccoidea. São em geral conhecidos por cochonilhas, cochinilhas, escamas, lapinhas, piolhos-de-plantas ou piolhos-dos-vegetais. As fêmeas são achatadas com corpos ovais e um tegumento liso, por vezes coberto com uma cera. Em alguns dos géneros as fêmeas possuem pernas, mas outras são desprovidas de pernas e as antenas podem ser encurtadas ou ausentes. Os machos podem ser alados ou ápteros.
Coccidae sunt o familie de păduchi țestoși [1] aparținând suprafamiliei Coccoidea. Femelele sunt plate cu corpuri alungite și integumente netede ce pot fi acoperite cu ceară. În unele genuri, ele posedă picioare dar în altele, nu, iar antenele sunt scurte sau pot lipsi. Masculii pot fi înaripați sau să nu aibă nicio aripă. [2]
Genuri din această subfamilie
În comun atacați de ciuperca Hypocrella.
_auf_Johannisbeere,_Scale_insects_on_red_currant_2011-05-08_IMG_1277_CUT_EDIT_2000x1500.jpg)
|coauthors= (ajutor)
Coccidae sunt o familie de păduchi țestoși aparținând suprafamiliei Coccoidea. Femelele sunt plate cu corpuri alungite și integumente netede ce pot fi acoperite cu ceară. În unele genuri, ele posedă picioare dar în altele, nu, iar antenele sunt scurte sau pot lipsi. Masculii pot fi înaripați sau să nu aibă nicio aripă.
Coccidae Fallén, 1814
Ложнощитовки, или кокциды, или ложнощитовки и подушечницы[1] (лат. Coccidae) — семейство полужесткокрылых насекомых из надсемейства червецов. Описано свыше 1100 видов, из которых в Европе встречаются около 150 видов.
Задний конец брюшка раздвоен анальной щелью, анальное отверстие прикрыто двумя анальными пластинками; если пластинки отсутствуют, то тело сильно выпуклое, почковидное[2]. Известны следующие хромосомные числа Coccidae — от 2n=10 до 2n=36 (у мучнистых червецов Pseudococcidae — от 2n=8 до 2n=64; у всех Coccoidea — от 4 до 192)[3].
В составе семейства:
Ложнощитовки, или кокциды, или ложнощитовки и подушечницы (лат. Coccidae) — семейство полужесткокрылых насекомых из надсемейства червецов. Описано свыше 1100 видов, из которых в Европе встречаются около 150 видов.
