nomes no trilho de navegação
Dia Buntschroutzen oder aa Buntbarsch oder Cichliden (Cichlidae) sand a Famij vo da Ordnung vo dia Schroutzner (Perciformes). Cichliden sand ouft seer formenreich (1.700 Oarten).
A Pour Oarten sand wichtige Speisefiesch, onnerne sand ois Aquariënfiesch beliabb. A' da Evoluzionsforschung houd d' Untersuaching vo dia Schroutzner intressante Erkenntniss za dia Mechanismen vo da Oartenbijdung broucht. D' Evoluzion vo d' Buntschroutzner vam Viktoriasee und eanerne Vawondten in dia benouchbaschten Seen, stejd heid a Modej fiaa relatiav rosche Oartenenwickling dour.
Dia Vurfourn vo d' Buntbarsch sand ursprynglich aus'm Meer kemmer und sand eascht nouchernt zan Leem an Siasswousser iwagonger.
Buntschroutzner bewonernd mid eppa 1.700 Oarten an greessern Toae vam tropischen Afrika und mid eppa 550 Oarten s Amerika sidlich vam 30 Grad nerdlicher Breaden. 17 Oarten leemd auf Madagaskar, se sand stourch in eanerm Bstond gfärdescht. In Asien sand dia Buntschroutzner mid netta ejf bis zwejf Oarten vadreeden (droi in Indiën, oane an Iran: Iranocichla hormuzensis) und siem bis oucht in Israel und Jordanien (Jordantoi).
Alloah in d' ostafrikanischn Seen (Malawisee, Tanganjikasee) leemd 350 Oarten und im Viktoriasee kemmernd 250 bis 350 Oarten vir.
Dia Buntschroutzen oder aa Buntbarsch oder Cichliden (Cichlidae) sand a Famij vo da Ordnung vo dia Schroutzner (Perciformes). Cichliden sand ouft seer formenreich (1.700 Oarten).
A Pour Oarten sand wichtige Speisefiesch, onnerne sand ois Aquariënfiesch beliabb. A' da Evoluzionsforschung houd d' Untersuaching vo dia Schroutzner intressante Erkenntniss za dia Mechanismen vo da Oartenbijdung broucht. D' Evoluzion vo d' Buntschroutzner vam Viktoriasee und eanerne Vawondten in dia benouchbaschten Seen, stejd heid a Modej fiaa relatiav rosche Oartenenwickling dour.
Cichlids are fish frae the faimily Cichlidae in the order Cichliformes.
La familha dels Ciclids aparten al sosòrdre dels Labroidei, que compta tanben de familhas coma los Pomacentrids (Peis palhassa) o los Escarids (Peis papagai).
Aquesta familha compòrta mai de 200 genres e entre 1 600[1] e 1 800 espècias, repartidas principalament en Africa, en America centrala, America del Sud, Texas (una espècia), Israèl, Madagascar, Siria, Iran, Sri Lanka e sus las còstas sud de las Índias. Fòrça espècias son importadas e de còps elevadas en Euròpa dins d'aqüaris, en rason de lor coloracion viva e de lors comportaments de còps evoluats.
Se compta demest sos membres los mai celèbres l'escalar, l'òscar o encara lo discus.
La desaparicion massiva de las 200 espècias diferentas de ciclids del lac Victòria, espècias que son diversificadas dempuèi 12 000 ans, es una illustracion de las menaças que pesan sus la biodiversitat.
Lo comportament evoluat dels ciclids fascina los aqüariofils. Mesa a part la facultat d'aprendissatge que mòstran en captivitat (en particular per l'oscar, sovent considerat coma l'equivalent aqüatic del can), se pòt citar lor mòde de reproduccion : quand los uòus benefician pas d'una incubacion bucala, mairala, pairala o biparentala, son gelosament susvelhats pels parents, qu'esitan pas a velhar sus lor progenitura longtemps aprèp l'espelison, en ofrent, per certanas espècias, lor boca coma proteccion e mejan de locomocion a la rabalha.
L'òscar (Astronotus ocellatus) es un dels ciclids los mai populars en aqüariofilia.
(Cichla ocellaris) es estat introdusit intencionalament en Florida coma peis de pesca esportiva.
Oreochromis niloticus es elevat e consomat dins fòrça partidas del mond
L'escalar (Pterophyllum scalare) es estat elevat longtemps pel comèrci aqüariofil.
Lo dimorfisme sexual es visible en çò dels ciclids. Un mascle (davant) e una femèla (a l'arrièr) Maylandia lombardoi
Un coble de ramirezi (Mikrogeophagus ramirezi), mascle davant, femèla darrièr. Fòrça ciclids fòrman de cobles per se reprodusir.
Un discus (Symphysodon) susvelha sos uòus. La proteccion dels uòus es una de las caracteristicas dels ciclids.
Lo Lac Malawi en Africa de l'Oèst abriga fòrça espècias de ciclids dont (Nimbochromis livingstonii)
Un ciclid del genreLamprologus originari del Lac Tanganyika en Africa de l'Èst
Lo ciclid del Texàs (Herichthys cyanoguttatus) es lo sol ciclid indigèna dels Estats Units
Pelvicachromis pulcher es un ciclid originari de l'Africa de L'Oèst, es un ciclid nan.
Nannacara adoketa, es un ciclid nan originari de Brasil.
La familha dels Ciclids aparten al sosòrdre dels Labroidei, que compta tanben de familhas coma los Pomacentrids (Peis palhassa) o los Escarids (Peis papagai).
Aquesta familha compòrta mai de 200 genres e entre 1 600 e 1 800 espècias, repartidas principalament en Africa, en America centrala, America del Sud, Texas (una espècia), Israèl, Madagascar, Siria, Iran, Sri Lanka e sus las còstas sud de las Índias. Fòrça espècias son importadas e de còps elevadas en Euròpa dins d'aqüaris, en rason de lor coloracion viva e de lors comportaments de còps evoluats.
Se compta demest sos membres los mai celèbres l'escalar, l'òscar o encara lo discus.
La desaparicion massiva de las 200 espècias diferentas de ciclids del lac Victòria, espècias que son diversificadas dempuèi 12 000 ans, es una illustracion de las menaças que pesan sus la biodiversitat.
Ciklidi su ribe iz velike i raznolike porodice Cichlidae, u koju spada otprilike 1,300 opisanih vrsta, a zbog velikog broja neotkrivenih vrsta, pretpostavlja se da će konačan broj vrsta ove porodice doseći 1,900. [1] Ciklidi su ribe koje se značajno razlikuju u obliku, boji, veličini, načinu života i ponašanju.
Veličina predstavnika ove porodice se kreće od 2,5 centimetra do 1 metra, dok oblici tijela variraju od snažno bočno spljoštenih do valjkastih. Oblik tijela zavisi od okruženja u kojem se nalaze: bočno spljoštene ribe poput onih iz roda Pterophyllum su prilagođene skrivanju među gustim vodenim biljem, dok je oblik tijela riba iz roda Julidochromis specijaliziran za uvlačenje u uske rupe u kamenjima. Mužjaci su veći i intenzivnije obojeni, veoma teritorijalni i često agresivni prema ribama svoje i druge vrste. Živopisno obojene vrste postaju sve popularnije akvarijumske ribe, dok su rjeđe one neuglednih boja. Pojedine vrste, poput tilapije, su važne ribe u prehrani.
Ciklidi u prirodi naseljavaju tropske vode Južne Azije, Afrike, Južne i Centralne Amerike. Najčešće se nalaze u slatkim, bilo tekućim ili stajaćim vodama, mada se neke vrste (od kojih su najznačajnije vrste rodova Etroplus i Sarotherodon) mogu naći u bočatnim i slanim vodama. [2]
Ishrana ciklida varira jednako kao i oni sami. Postoje vrste koje su primarno herbivori, te se hrane algama i mehkim dijelovima viših biljaka, a u ishranu samo povremeno uključuju manje beskičmenjake. Ostale vrste su sposobni predatori - karnivori čiji se plijen kreće od puževa, larvi insekata, spužvi pa do ostalih riba. Manji broj vrsta spada u detritovore, hraneći se trulećom organskom materijom.
Pojedine ribe ove porodice su izrazito monogamne, dok ostale formiraju hareme koji se sastoje od jednoga mužjaka i više ženki. Svi predstavnici ove porodice iskazuju izraženu roditeljsku brigu za jaja i mlađ. Ikru ili mlađ čuvaju oba ili samo jedan roditelj, zavisno od vrste. Roditelji vrsta koje ikru polažu na otvorenom (lišću biljaka, kamenjima ili podlozi) aerišu vodu oko ikre, odstranjuju pljesnjivu i neoplođenu ikru, te je agresivno čuvaju od predatora. Drugi oblik roditeljske brige je čuvanje ikre i mlađi u ustima, a susreće se kod riba iz roda Haplochromis. Ženke ovih vrsta ikru odmah po oplođenju smještaju u usta i tu je čuvaju tokom inkubacije i nakon izlijeganja mlađi. Za svo ovo vrijeme ženke ne jedu i vrijeme provode skrivene od ostalih riba, koje ih nekad pokušavaju natjerati da izbace mlađ iz usta. Iako su uglavnom ženke one koje mlađ čuvaju u ustima, to mogu biti i mužjaci, te rjeđe oba roditelja. [3] [4] [5] Neke vrste, poput diskusa, poznate su po sposobnosti da mlađ hrane svojim kožnim izlučevinama. [3]
Spisak iz 2006. godine uključivao je 220 rodova: [1]
Prema izvještaju iz 2007. godine, 156 vrsta ciklida nalazi se na spisku ranjivih, četrdeset na spisku ugroženih, a 69 na spisku kritično ugroženih vrsta. Od 1990. u divljini je izumrlo 45 vrsta ciklida, među kojima je najviše ustonoša. [6]
Ciklidi su ribe iz velike i raznolike porodice Cichlidae, u koju spada otprilike 1,300 opisanih vrsta, a zbog velikog broja neotkrivenih vrsta, pretpostavlja se da će konačan broj vrsta ove porodice doseći 1,900. Ciklidi su ribe koje se značajno razlikuju u obliku, boji, veličini, načinu života i ponašanju.
Veličina predstavnika ove porodice se kreće od 2,5 centimetra do 1 metra, dok oblici tijela variraju od snažno bočno spljoštenih do valjkastih. Oblik tijela zavisi od okruženja u kojem se nalaze: bočno spljoštene ribe poput onih iz roda Pterophyllum su prilagođene skrivanju među gustim vodenim biljem, dok je oblik tijela riba iz roda Julidochromis specijaliziran za uvlačenje u uske rupe u kamenjima. Mužjaci su veći i intenzivnije obojeni, veoma teritorijalni i često agresivni prema ribama svoje i druge vrste. Živopisno obojene vrste postaju sve popularnije akvarijumske ribe, dok su rjeđe one neuglednih boja. Pojedine vrste, poput tilapije, su važne ribe u prehrani.
Ciklidi u prirodi naseljavaju tropske vode Južne Azije, Afrike, Južne i Centralne Amerike. Najčešće se nalaze u slatkim, bilo tekućim ili stajaćim vodama, mada se neke vrste (od kojih su najznačajnije vrste rodova Etroplus i Sarotherodon) mogu naći u bočatnim i slanim vodama.
Ishrana ciklida varira jednako kao i oni sami. Postoje vrste koje su primarno herbivori, te se hrane algama i mehkim dijelovima viših biljaka, a u ishranu samo povremeno uključuju manje beskičmenjake. Ostale vrste su sposobni predatori - karnivori čiji se plijen kreće od puževa, larvi insekata, spužvi pa do ostalih riba. Manji broj vrsta spada u detritovore, hraneći se trulećom organskom materijom.
Pojedine ribe ove porodice su izrazito monogamne, dok ostale formiraju hareme koji se sastoje od jednoga mužjaka i više ženki. Svi predstavnici ove porodice iskazuju izraženu roditeljsku brigu za jaja i mlađ. Ikru ili mlađ čuvaju oba ili samo jedan roditelj, zavisno od vrste. Roditelji vrsta koje ikru polažu na otvorenom (lišću biljaka, kamenjima ili podlozi) aerišu vodu oko ikre, odstranjuju pljesnjivu i neoplođenu ikru, te je agresivno čuvaju od predatora. Drugi oblik roditeljske brige je čuvanje ikre i mlađi u ustima, a susreće se kod riba iz roda Haplochromis. Ženke ovih vrsta ikru odmah po oplođenju smještaju u usta i tu je čuvaju tokom inkubacije i nakon izlijeganja mlađi. Za svo ovo vrijeme ženke ne jedu i vrijeme provode skrivene od ostalih riba, koje ih nekad pokušavaju natjerati da izbace mlađ iz usta. Iako su uglavnom ženke one koje mlađ čuvaju u ustima, to mogu biti i mužjaci, te rjeđe oba roditelja. Neke vrste, poput diskusa, poznate su po sposobnosti da mlađ hrane svojim kožnim izlučevinama.
Οι Κιχλίδες (Cichlidae) αποτελούν μεγάλη οικογένεια ψαριών των γλυκών νερών κυρίως των τροπικών χωρών που μοιάζουν πολύ με τις πέρκες. Ζουν σε λίμνες και ποταμούς της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, της Ινδίας και της τροπικής Αμερικής. Οι Κιχλίδες είναι ψάρια σαρκοφάγα ή φυτοφάγα και μερικά είδη αυτών παρουσιάζουν κατά την αναπαραγωγή εμφανείς σεξουαλικές διαφορές, (αρσενικά - θηλυκά), που εξαφανίζονται στη συνέχεια.
Κάποια είδη του γένους «Τιλάπια»[13] (Tilapia)[14] αποτελούν σημαντικό είδος ιχθυοτροφίας για τον εμπλουτισμό των αφρικανικών λιμνών και κάλυψη αναγκών της τοπικής διατροφής των παρόχθιων αφρικανικών λαών και όχι μόνο.
Οι τιλαπίες αυξάνονται σχετικά γρήγορα, πολλαπλασιάζονται σε ηλικία 10 – 11 μηνών όπου το μήκος τους φθάνει τα 20 εκ. και το βάρος τους τα 150 γρ. Χαρακτηριστικά είδη του γένους αυτού είναι η «Τιλάπια η νειλοτική», (Tilapia nilotica), που απαντά στον Νείλο, η «Τιλάπια η γαλιλαία», (Tilapia galilea), που απαντά στη Μέση Ανατολή, και η «Τιλάπια η μακρόχειρ» (Tilapia macrochir), που όλα τρέφονται με μικρότερα ψάρια, ενώ τα θηλυκά αυτών επωάζουν τ΄ αυγά τους μέσα στο στόμα τους. Αντίθετα τα είδη «Τιλάπια η ζίλλειος» (Tilapia zilli), και «Τιλάπια η μελανόπλευρος», (Tilapia melanopleura), είναι χορτοφάγα και τα θηλυκά δεν επωάζουν τ΄ αυγά τους με τον παραπάνω τρόπο.
Στην οικογένεια των Κιχλίδων ανήκουν και πολλά είδη περιζήτητα για οικιακά ενυδρεία, όπως το είδος «Πτερόφυλλον το σκαλικόν»[15], (Pterophyllum scalare) που φέρει στο σώμα του τρεις χαρακτηριστικές κάθετες μαύρες ραβδώσεις, (μία στο κεφάλι, μία περί τα στηθικά πτερύγια και μία μεγάλη που καταλήγει στις πίσω άκρες του ραχιαίου και κοιλιακού πτερυγίων), κάνοντάς το πολύ διακοσμητικό ψάρι.
Άλλα γένη της οικογένειας των Κιχλιδών είναι ο «Γεωφάγος», (Geophagus), ο «Ήρως», (Heros), η «Κίχλη», (Cichla), ο «Λαμπρολόγος» , (Lamprologus), η «Παρατιλάπια», (Paratilapia), κ.ά.
Οι Κιχλίδες ανήκουν στην υπόταξη των Περκοειδών.
Οι Κιχλίδες (Cichlidae) αποτελούν μεγάλη οικογένεια ψαριών των γλυκών νερών κυρίως των τροπικών χωρών που μοιάζουν πολύ με τις πέρκες. Ζουν σε λίμνες και ποταμούς της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, της Ινδίας και της τροπικής Αμερικής. Οι Κιχλίδες είναι ψάρια σαρκοφάγα ή φυτοφάγα και μερικά είδη αυτών παρουσιάζουν κατά την αναπαραγωγή εμφανείς σεξουαλικές διαφορές, (αρσενικά - θηλυκά), που εξαφανίζονται στη συνέχεια.
Κάποια είδη του γένους «Τιλάπια» (Tilapia) αποτελούν σημαντικό είδος ιχθυοτροφίας για τον εμπλουτισμό των αφρικανικών λιμνών και κάλυψη αναγκών της τοπικής διατροφής των παρόχθιων αφρικανικών λαών και όχι μόνο.
Οι τιλαπίες αυξάνονται σχετικά γρήγορα, πολλαπλασιάζονται σε ηλικία 10 – 11 μηνών όπου το μήκος τους φθάνει τα 20 εκ. και το βάρος τους τα 150 γρ. Χαρακτηριστικά είδη του γένους αυτού είναι η «Τιλάπια η νειλοτική», (Tilapia nilotica), που απαντά στον Νείλο, η «Τιλάπια η γαλιλαία», (Tilapia galilea), που απαντά στη Μέση Ανατολή, και η «Τιλάπια η μακρόχειρ» (Tilapia macrochir), που όλα τρέφονται με μικρότερα ψάρια, ενώ τα θηλυκά αυτών επωάζουν τ΄ αυγά τους μέσα στο στόμα τους. Αντίθετα τα είδη «Τιλάπια η ζίλλειος» (Tilapia zilli), και «Τιλάπια η μελανόπλευρος», (Tilapia melanopleura), είναι χορτοφάγα και τα θηλυκά δεν επωάζουν τ΄ αυγά τους με τον παραπάνω τρόπο.
Στην οικογένεια των Κιχλίδων ανήκουν και πολλά είδη περιζήτητα για οικιακά ενυδρεία, όπως το είδος «Πτερόφυλλον το σκαλικόν», (Pterophyllum scalare) που φέρει στο σώμα του τρεις χαρακτηριστικές κάθετες μαύρες ραβδώσεις, (μία στο κεφάλι, μία περί τα στηθικά πτερύγια και μία μεγάλη που καταλήγει στις πίσω άκρες του ραχιαίου και κοιλιακού πτερυγίων), κάνοντάς το πολύ διακοσμητικό ψάρι.
Άλλα γένη της οικογένειας των Κιχλιδών είναι ο «Γεωφάγος», (Geophagus), ο «Ήρως», (Heros), η «Κίχλη», (Cichla), ο «Λαμπρολόγος» , (Lamprologus), η «Παρατιλάπια», (Paratilapia), κ.ά.
सिक्लिड (Cichlid) पर्सिफ़ोर्मेज़ गण के सिक्लिडाए कुल की हड्डीदार मछलियाँ होती हैं। वे लैब्रोइडेइ (Labroidei) नामक उपगण की सदस्य होती हैं जिसमें कुछ अन्य मछली कुल भी शामिल हैं। सिक्लिडों का कुल विस्तृत और विविध है। वर्तमान में इस कुल में १,६५० से अधिक जातियाँ मिल चुकी हैं और हर वर्ष यह गिनती बढ़ती जाती है। सम्भव है कि इस कुल में २०००-३००० जातियाँ हों। मछली पालन के शौकीन अक्सर सिक्लिडों को अपने घरों में पालते हैं।[1]
सिक्लिड (Cichlid) पर्सिफ़ोर्मेज़ गण के सिक्लिडाए कुल की हड्डीदार मछलियाँ होती हैं। वे लैब्रोइडेइ (Labroidei) नामक उपगण की सदस्य होती हैं जिसमें कुछ अन्य मछली कुल भी शामिल हैं। सिक्लिडों का कुल विस्तृत और विविध है। वर्तमान में इस कुल में १,६५० से अधिक जातियाँ मिल चुकी हैं और हर वर्ष यह गिनती बढ़ती जाती है। सम्भव है कि इस कुल में २०००-३००० जातियाँ हों। मछली पालन के शौकीन अक्सर सिक्लिडों को अपने घरों में पालते हैं।
.jpg)
.jpg)
