nomes no trilho de navegação
Esta planta taba de primeres clasificada col xéneru de Potentilla pero foi recalificáu al nuevu xéneru de Arxentina.
La planta ye orixinal de zones templaes del Hemisferiu Norte, anque tamién se reproducen en zones remotes como Chile o Nueva Zelanda. Alcuéntrase en praos herbales, a la vera de los ríos y en cantu de les carreteres.
Ye una planta yerbácea, perenne, de 2-4 dm d'altor. Tarmos rastreros. Fueyes pinnaes, sedoses y plateaes. Les flores son solitaries, de color mariellu, con una corola de 5 pétalos.
Arxentina anserina describióse por (L.) Rydb. y espublizóse en A Monograph of the North American Potentilleae 159. 1898.[1]
anserina: epítetu que significa "de gansu" ( Anser ), yá seya porque la planta utilizar pa da-yos de comer o porque les fueyes recuerden les buelgues de les aves.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Esta planta taba de primeres clasificada col xéneru de Potentilla pero foi recalificáu al nuevu xéneru de Arxentina.
Ördək qaytarması, qaz qaytarması (lat. Potentilla anserina)[1] - qaytarma cinsinə aid bitki növü.[2]
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y Gogledd yw Dail arian sy'n enw lluosog. Mae'n perthyn i'r teulu Rosaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potentilla anserina a'r enw Saesneg yw Silverweed.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Dail Arian, Bwyd y Gwyddau, Dinllwyd, Dorllwyd, Gwyn y Merched, Llwyd y Din, Llwydwen Fach, Tansi Gwyllt, Tinllwyd, Torllwyd.
Mae'r teulu Rosaceae yn perthyn i'r genws Rosa (rhosyn) fel ag y mae'r cotoneaster a'r eirinen. Prif nodwedd y teulu yw ei ffrwythau amrywiol a phwysig i economi gwledydd.[2] Ceir 5 sepal, 5 petal ac mae'r briger wedi'u gosod mewn sbeiral sy'n ffurfio llestr tebyg i gwpan o'r enw hypanthiwm.
Planhigyn blodeuol sy'n frodorol o Hemisffer y Gogledd yw Dail arian sy'n enw lluosog. Mae'n perthyn i'r teulu Rosaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potentilla anserina a'r enw Saesneg yw Silverweed. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Dail Arian, Bwyd y Gwyddau, Dinllwyd, Dorllwyd, Gwyn y Merched, Llwyd y Din, Llwydwen Fach, Tansi Gwyllt, Tinllwyd, Torllwyd.
Mae'r teulu Rosaceae yn perthyn i'r genws Rosa (rhosyn) fel ag y mae'r cotoneaster a'r eirinen. Prif nodwedd y teulu yw ei ffrwythau amrywiol a phwysig i economi gwledydd. Ceir 5 sepal, 5 petal ac mae'r briger wedi'u gosod mewn sbeiral sy'n ffurfio llestr tebyg i gwpan o'r enw hypanthiwm.
Gåsepotentil (Potentilla anserina), ofte skrevet gåse-potentil, er en krybende, op til 25 cm høj urt, der i Danmark vokser almindeligt f.eks. på sandstrande og ved veje.
Gåsepotentil er en tæppedannende, lav, flerårig urt med krybende vækst. Stænglerne er først røde, men bliver senere grønne. Planten danner talrige, nedliggende og rodslående udløbere med røde stængler. Bladene er uligefinnede med mørkegrøn-grågrøn, tæt håret overside og sølvhvid underside.
Blomstringen sker i juni-august. Blomsterne sidder enkeltvis, og de er gule med 5 kronblade. Frugten består af en opsvulmet blomsterbund med små nødder (omtrent som hos Jordbær).
Rodnettet består af dybtgåede trævlerødder.
Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,05 x 2 m (5 x 10 cm/år), heri ikke medregnet udløberne.
Planten er meget almindelig som vildtvoksende i Danmark, og den findes i fuld sol på fugtig bund med et højt saltindhold, dvs. på strandenge, enge, sandstrande og langs veje (vintersaltning). Desuden ses den også ved vandhuller.
På skrænterne langs Omøs kyst findes arten sammen med bl.a. agerpadderok, agersvinemælk, agertidsel, draphavre, alm. knopurt, alm. kvik, alm. røllike, fladstrået rapgræs, grå bynke, hundegræs, hvid okseøje og korbær[1]
Gåsepotentil (Potentilla anserina), ofte skrevet gåse-potentil, er en krybende, op til 25 cm høj urt, der i Danmark vokser almindeligt f.eks. på sandstrande og ved veje.
Das Gänsefingerkraut (Potentilla anserina L.; Syn: Argentina anserina (L.) Rydb.) ist eine Pflanzenart, die zur Unterfamilie der Rosoideae in der Familie der Rosengewächse (Rosaceae) gehört. Es ist weithin unter dem wissenschaftlichen Namen Potentilla anserina L. bekannt, wird aber nach jüngeren Forschungsergebnissen in die Gattung Argentina gestellt.[1][2] Sie ist in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel weitverbreitet.
Weitere Trivialnamen sind: Anserine, Dreckkraut, Gänserich, Gänsewiß, Grensel, Martinshand, Silberblatt, Säukraut oder Krampfkraut.[3][4][5]
Das Gänsefingerkraut ist eine kriechende, ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von nur 10 bis 20 Zentimetern erreicht. Sie bildet ein bis zu 20 Zentimeter langes Rhizom aus. Aus den Blattachseln sprießen bis zu 80 Zentimeter lange, kriechende Ausläufer, die an den Knoten Blattrosetten tragen und Wurzeln treiben. Die gestielten Grundblätter sind unterbrochen gefiedert und 7- bis 21-zählig. Die Blättchen sind auf der Oberseite spärlich behaart, auf der Unterseite silbrig seidenhaarig.
Die Blütezeit reicht von Mai bis September. Die einzeln an langen Stielen stehenden, radiärsymmetrischen und zwittrigen Blüten weisen einen Durchmesser von 1,5 bis 2 Zentimeter auf. Die leuchtend gelben Kronblätter sind nicht ausgerandet.
Je Blüte entstehen zahlreiche einsamige Nüsschen, die sich bei der Reife vom kegeligen Blütenboden ablösen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 28 oder 42.[6]
Das Gänsefingerkraut ist eine weitverbreitete Rosettenpflanze und trittfeste Pionierpflanze. Seine Blätter biegen sich bei Trockenheit auf und reflektieren so Licht und vermutlich auch Wärme.[7]
Blütenökologisch handelt es sich um homogame „Nektar führende Scheibenblumen“. Die Blüten sind nur bei Sonne völlig geöffnet. Die Kronblätter haben innen Saftmale im UV-Bereich, die für das menschliche Auge nicht erkennbar sind. Die Bestäubung erfolgt durch verschiedene Insekten. Vor dem Abblühen kommt es auch zur Selbstbestäubung.[7]
Es liegt eine Selbstausbreitung vor. Häufig findet aber auch Zufallsausbreitung durch Huftiere und Klebverbreitung (mit Schlamm) durch Gänse, Menschen usw. statt.[7]
Das Gänsefingerkraut ist in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel weitverbreitet. In Mitteleuropa ist es häufig; es fehlt höchstens in Lagen der Mittelgebirge und in den Südalpen in kleineren Gebieten.[8] Es steigt in Mitteleuropa bis in Höhenlagen von 2000 Metern.[8] Im Allgäu erreicht es bei Steeg (Tirol) die Höhe von 1220 m.[9]
Vor allem auf nährstoffreichen Wiesen (Gänseweiden), auf Äckern und an Wegrändern kommt das Gänsefingerkraut bestandsbildend vor. Es siedelt verbreitet in frischen Pionierrasen, an Wegen, Ufern, in Gänseangern, vor allem in Dörfern. Es bevorzugt dichten, feuchten, stickstoffreichen, lehmig-tonigen Boden und geht auch auf steinigen Untergrund.[6] Nach Ellenberg ist es eine Halblichtpflanze, stickstoffreiche Standorte anzeigend, salzertragend und eine Ordnungscharakterart der Gänsefingerkraut-Weißstraußgras-Kriechrasen (Agrostietalia stoloniferae).[10]
Es ist ein Kulturfolger, durch Verschleppung weltweit verbreitet und eine der häufigsten und am weitesten verbreiteten Pflanzenarten. Wegen ihrer Salztoleranz hat sich die Art in den letzten Jahrzehnten auch entlang der Ränder von Straßen, Autobahnen und Feldwegen stark ausgebreitet.[11]
Das Basionym Potentilla anserina wurde 1753 von Carl von Linné in Species Plantarum erstveröffentlicht.[12] Das Gänsefingerkraut wurde 1898 von Per Axel Rydberg in die Gattung Argentina gestellt.[13] Diese lange Zeit nicht akzeptierte Einstufung wurde durch molekularsystematische Untersuchungen[1] bestätigt.
Man unterscheidet zwei Unterarten:[14]
Das Gänsefingerkraut ist in den Kräuterschriften der Antike nicht zu finden. Das liegt wohl daran, dass es keine typische Mittelmeerpflanze ist, sondern seine Heimat in Mittel- und Nordeuropa hat. Im 15. Jahrhundert n. Chr. wird das Gänsefingerkraut in einem Kräuterbuch von Peter Schöffer erwähnt. In der germanischen Heilkunde wird das Gänsefingerkraut wahrscheinlich schon sehr lange verwendet, worauf auch die Anwendung in Milch hindeutet, die bei den Germanen sehr beliebt war.[15][16]
Es ist hilfreich bei Durchfall, Blutungen und Entzündungen der Mundschleimhaut und des Zahnfleisches.[17] Die Volksmedizin setzt das Krampfkraut generell bei krampfartigen Beschwerden, auch der quergestreiften Muskulatur (z. B. Wadenkrämpfe), ein.[18] Wissenschaftlich anerkannt ist inzwischen die innerliche Anwendung von Gänsefingerkraut zur unterstützenden Behandlung von unspezifischen Durchfallerkrankungen mit krampfartigen Beschwerden, anderen Bauch- und Unterleibsschmerzen mit Krämpfen und bei Menstruationsbeschwerden.[19]
Traditionell werden der Droge krampfstillende Eigenschaften zugeschrieben, so dass sie häufig, auch in Fertigpräparaten, gegen schmerzhafte Monatsblutungen eingesetzt wird. Diese Wirkung ist umstritten, sie konnte bisher nicht ausreichend belegt werden; ein entsprechender Inhaltsstoff dafür wurde auch nicht gefunden.[20]
Gesammelt und getrocknet zu Heilzwecken verwendet werden die Blätter während der Blütezeit von Mai bis August. Für einen Tee übergießt man einen Teelöffel getrocknetes Kraut mit 150 ml kochendem Wasser und lässt den Aufguss 10 Minuten ziehen.[21] Die Volksmedizin kennt auch das Kauen der Wurzel, beispielsweise bei Zahnfleischentzündung.[22] Trockenextrakt aus Gänsefingerkraut ist heute in standardisierten Arzneien wie Dragées und Teemischungen in der Apotheke erhältlich.
Gänsefingerkraut enthält als therapeutisch wirksame Inhaltsstoffe vor allem Gerbstoffe, Bitterstoffe, Schleimstoffe, Flavonoide und Cholin. Es wirkt hauptsächlich zusammenziehend (adstringierend) und hat außerdem eine schmerzstillende und stopfende Wirkung. Weitere Inhaltsstoffe sind Anthocyanidine, Hydroxycumarine, Phenolcarbonsäuren, Polyphenole und Phytosterole.[20]
Das Gänsefingerkraut (Potentilla anserina L.; Syn: Argentina anserina (L.) Rydb.) ist eine Pflanzenart, die zur Unterfamilie der Rosoideae in der Familie der Rosengewächse (Rosaceae) gehört. Es ist weithin unter dem wissenschaftlichen Namen Potentilla anserina L. bekannt, wird aber nach jüngeren Forschungsergebnissen in die Gattung Argentina gestellt. Sie ist in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel weitverbreitet.
She lus sheer-vio blaaghey 'sy chynney Rosaceae eh bossan argid ny duillag argid (Argentina anserina). T'eh dooghyssagh da'n lieh-chruinney Hwoaie, er claddeeyn as lheeantyn dy mennick. V'ad cliaghtey cur eh 'sy ghenus Potentilla, agh rish ny 1990yn hug ad eh stiagh ayns Argentina.[1]
She lus lussagh injil t'ayn. Ta ny sthollaneyn snauee jiargey echey gaase wheesh as 80cm er lhiurid. Ta duillagyn rea-fedjagagh 10-20cm er lhiurid echey, as ny duillageenyn 2-5cm er lhiurid as oirr tonnagh oc. Ta fynney sheeidagh bane er duillagyn, gish as sthollaneyn. T'adsyn bun ennym cadjin y lus. Ta blaaghyn buighey ec bossan argid, dagh fer ny lomarcan er gass 5-15cm er yrdjid; t'eh 1.5-2.5cm er crantessen. Ta queig dys shiaght petyllyn oc. She dhossan dy acheneyn çhirrym eh y mess oc.
Ta tey jeant jeh fraueyn bossan argid. V'ad cliaghtey gra dy row bree castey folley chammah's bree noi pian bolgey, glassey keeilley as ymmodee çhingyssyn beill. Ren ad ymmyd jeh'n lus noa noi brasney moon, as poodyrit noi çhingys craaee. V'ad cur ushtey drigit y lus er y chrackan noi brick ghreiney, pluccanyn as daah ny greiney.[2]
She lus sheer-vio blaaghey 'sy chynney Rosaceae eh bossan argid ny duillag argid (Argentina anserina). T'eh dooghyssagh da'n lieh-chruinney Hwoaie, er claddeeyn as lheeantyn dy mennick. V'ad cliaghtey cur eh 'sy ghenus Potentilla, agh rish ny 1990yn hug ad eh stiagh ayns Argentina.
Gãsé zelé (Potentilla anserina L.) - to je wielelatnô roscëna z rodzëznë różowatëch (Rosaceae Juss.). Òna rosce m. jin. na Kaszëbach.
Gãsé zelé (Potentilla anserina L.) - to je wielelatnô roscëna z rodzëznë różowatëch (Rosaceae Juss.). Òna rosce m. jin. na Kaszëbach.
Àrjintine o Fuëles`d àrjint, Pate`d-ò, Crassépoulhe, Peuplié, Iérpe à-qhu, Blanbò, (Potentilla anserina )
Галуун гичгэнэ - (англ. Potentilla anserina), (орос. Лапчатка гусиная)
Галуун гичгэнэ ишнийхээ зангилаануудаас үндэслэдэг нарийхан мөлхөө иш бүхий олон наст өвслөг хэвтээ ургамал. Ээрүүл хэлбэрийн бүдүүрсэн цардууллаг үндэснүүдтэй. Тасархайтсан өдлөг навч, хурц шар цэцэгтэй. Үржлийн найлзуур нь 15-60 см өндөр байна.
Хэт их намагжаагүй нугын чийглэг хөрсөнд ургах дуртайгаас гадна хужирлаг чийгтэй хөрсөн дээр ургаж чадна.[1]
Галуун гичгэнэ - (англ. Potentilla anserina), (орос. Лапчатка гусиная)
Галуун гичгэнэ ишнийхээ зангилаануудаас үндэслэдэг нарийхан мөлхөө иш бүхий олон наст өвслөг хэвтээ ургамал. Ээрүүл хэлбэрийн бүдүүрсэн цардууллаг үндэснүүдтэй. Тасархайтсан өдлөг навч, хурц шар цэцэгтэй. Үржлийн найлзуур нь 15-60 см өндөр байна.
Хэт их намагжаагүй нугын чийглэг хөрсөнд ургах дуртайгаас гадна хужирлаг чийгтэй хөрсөн дээр ургаж чадна.
Каз таман (лат. Potentilla anserina, L. 1753) — көп жылдык чөп өсүмдүк. Тамыр сабагы жакшы өөрчүгөн. Каз таман ачык нымдуу жерлерде, бадалдардын арасында өсөт. Медицинада тамыр-сабагы жана тамыры колдонулат. Аны күзүндө (август—сентябрь) же жазында (март—май) жыйнап алат. Андан алынган препарат ичегикарындын сезгенүүлөрүн дарылоодо, ангина, оозул болгондо оозду чайкоо жана кан токтотуучу зат катары, ошондой эле түрдүү гинекологиялык ооруларда колдонулат. 20 г кургатылып, майдаланган тамыр-сабагын 0,5 л сууга 10 мин.кайнатып, чыпкалап күнүнө 3 жолу бир кашыктан ичилет.
Каз таман (лат. Potentilla anserina, L. 1753) — көп жылдык чөп өсүмдүк. Тамыр сабагы жакшы өөрчүгөн. Каз таман ачык нымдуу жерлерде, бадалдардын арасында өсөт. Медицинада тамыр-сабагы жана тамыры колдонулат. Аны күзүндө (август—сентябрь) же жазында (март—май) жыйнап алат. Андан алынган препарат ичегикарындын сезгенүүлөрүн дарылоодо, ангина, оозул болгондо оозду чайкоо жана кан токтотуучу зат катары, ошондой эле түрдүү гинекологиялык ооруларда колдонулат. 20 г кургатылып, майдаланган тамыр-сабагын 0,5 л сууга 10 мин.кайнатып, чыпкалап күнүнө 3 жолу бир кашыктан ичилет.
Ҡаҙ үләне (рус. Лапча́тка гуси́ная, Гуси́ная ла́пка, лат. Potentilla anserina) —Рауза сәскәлеләр (Rosaceae) ғаиләһенән күп йыллыҡ үлән үҫемлек, бейеклеге 40-50 см-ға етә. Майҙың аҙағынан авгусҡа тиклем һары сәскә ата.
Үҫемлек төньяҡ ярымшарҙан таралған. Ер шарының бөтә уртаса климат зонаһында үҫә. Үҫемлек дымлы болондарҙа, йылға, күл ярҙарында, урамдарҙа, йорт тирәһендә үҫә.
Ҡаҙ үләне (рус. Лапча́тка гуси́ная, Гуси́ная ла́пка, лат. Potentilla anserina) —Рауза сәскәлеләр (Rosaceae) ғаиләһенән күп йыллыҡ үлән үҫемлек, бейеклеге 40-50 см-ға етә. Майҙың аҙағынан авгусҡа тиклем һары сәскә ата.
Argentina anserina (synonym Potentilla anserina) is a perennial flowering plant in the rose family, Rosaceae. It is known by the common names silverweed, common silverweed or silver cinquefoil. It is native throughout the temperate Northern Hemisphere, often on river shores and in grassy habitats such as meadows and road-sides. The plant was originally placed in the genus Potentilla by Carl Linnaeus in his Species plantarum, edition 1, (1753) but was reclassified into the resurrected genus Argentina by research conducted in the 1990s.[2] The reclassification remains controversial and is not accepted by some authorities.[1][3][4][5] It is a species aggregate which has frequently been divided into multiple species.[6][7]
Silverweed is a low-growing herbaceous plant with creeping red stolons that can be up to 80 cm long. The leaves are 10–20 cm long, evenly pinnate into in saw-toothed leaflets 2–5 cm long and 1–2 cm broad with 6 - 14 teeth per side, covered with silky white hairs, particularly on the underside. These hairs are also present on the stem and the stolons. These give the leaves the silvery appearance from which the plant gets its name. Each leaf is borne on a channeled petiole up to 5cm in length with a long sheathing base.[8]
The flowers are produced singly on 5–15 cm long stems, 1.5-2.5 cm diameter with five (rarely up to seven) yellow petals. The fruit is a cluster of dry achenes.
Silverweed is most often found in sandy or gravelly soils, where it may spread rapidly by its prolific rooting stolons. It typically occurs in inland habitats, unlike A. egedii, which is a salt-tolerant coastal salt marsh plant.
The plant was put in shoes to absorb sweat. It was formerly believed to be useful for epilepsy, and that it could ward off witches and evil spirits.[9]
The plant's roots were eaten by some Native American tribes.[10] It has been cultivated as a food crop for its edible roots, which resemble parsnips.[11] It may also become a problem weed in gardens.
Travelers visiting Tibet reported on the food use of the plant's root in the region. According to Pyotr Kozlov, who traveled in the Kham region in 1900–1901, Tibetans, who did not have any vegetables other than turnips, would often dig out roots of Argentina anserina (whose local name he gave as djüma), which could be easily dried and stored for later use. Kozlov even suggested that it would not be a bad idea for Russian peasants to do likewise, especially in famine years.[12] The mission of Sarat Chandra Das to Tibet in the late nineteenth century reported that the root of the plant, under a Tibetan name variously transcribed as toma, doma or droma, was served cooked in butter and sugar at the New Year's celebrations in the Tibetan capital Lhasa.[13]
The pre-Linnaean name anserina means "of the goose" (Anser), either because the plant was used to feed them or because the leaves resembled the bird's footprints. In Sweden, the flower is called gåsört (goose-wort).
A rich folklore has developed around Silverweed. The plant bears the common name of richette in French, being rich through both silver and gold.
There is a legend that the Christ Child grew up and walked the roads of Palestine, and the yellow flowering plant of the dusty wayside with silvery fern-like leaves that lay flat on the ground has been called the Footsteps of Our Lord.[14]
Argentina anserina achenes are rather rare in Pliocene fossil floras of the East Europe but common in the Pleistocene.[15]
Argentina anserina (synonym Potentilla anserina) is a perennial flowering plant in the rose family, Rosaceae. It is known by the common names silverweed, common silverweed or silver cinquefoil. It is native throughout the temperate Northern Hemisphere, often on river shores and in grassy habitats such as meadows and road-sides. The plant was originally placed in the genus Potentilla by Carl Linnaeus in his Species plantarum, edition 1, (1753) but was reclassified into the resurrected genus Argentina by research conducted in the 1990s. The reclassification remains controversial and is not accepted by some authorities. It is a species aggregate which has frequently been divided into multiple species.
Argentina anserina, una planta de la familia Rosaceae, estaba originalmente colocada en el género Potentilla pero ha sido recalificado al nuevo género Argentina.
La planta es originaria de zonas templadas del Hemisferio Norte, aunque también se reproducen en zonas remotas como Chile o Nueva Zelanda. Se encuentran en prados herbáceos, a la orilla de los ríos y al borde de las carreteras.
Es una planta herbácea, perenne, de 2-4 dm de altura. Tallos rastreros. Hojas pinnadas, sedosas y plateadas. Las flores son solitarias, de color amarillo, con una corola de 5 pétalos.
Argentina anserina fue descrita por (L.) Rydb. y publicado en A Monograph of the North American Potentilleae 159. 1898.[1]
anserina: epíteto que significa "de ganso" (Anser), ya sea porque la planta se utilizó para darles de comer o porque las hojas recuerdan las huellas de las aves.
Argentina anserina, una planta de la familia Rosaceae, estaba originalmente colocada en el género Potentilla pero ha sido recalificado al nuevo género Argentina.
See artikkel on taimeliigist; teatud põllutööriista kohta vaata Hanijalg (põllutööriist) Hanijalg (Potentilla anserina) on roosõieliste sugukonda marana perekonda kuuluv rohttaim.
Hanijalg kasvab peaaegu kõikjal maailmas, levinum on põhjapoolkera parasvöötmes. Eestis on ta väga sage. Ta kasvab niiskel pinnasel; niitudel, karjamaadel, kraavikallastel, jäätmaadel ja mujal. Ta pole pinnase suhtes nõudlik, kuid eelistab valgusrikkaid kohti.
Hanijalg on mitmeaastane ühekojaline taim. Ta on roomava varrega, kasvab umbes 10 cm kõrguseks. Taim õitseb maist augustini, õied on kollased.
Hanijalg on hea meetaim.
Hanijalg (Potentilla anserina) on roosõieliste sugukonda marana perekonda kuuluv rohttaim.
Hanijalg kasvab peaaegu kõikjal maailmas, levinum on põhjapoolkera parasvöötmes. Eestis on ta väga sage. Ta kasvab niiskel pinnasel; niitudel, karjamaadel, kraavikallastel, jäätmaadel ja mujal. Ta pole pinnase suhtes nõudlik, kuid eelistab valgusrikkaid kohti.
Hanijalg on mitmeaastane ühekojaline taim. Ta on roomava varrega, kasvab umbes 10 cm kõrguseks. Taim õitseb maist augustini, õied on kollased.
Hanijalg on hea meetaim.
Zazporri (Argentina anserina) Arrosaren familiako belar-landare iraunkor baten izen arrunta da. Txikoria belarraren antzeko sustraia izaten du. Argentina anserinak zurtoina laburra eta aihen herrestariekikoa du. Urrebotoiaren antzeko lorea du ere. Zazporriak Europan eta Asian hazten dira. Hesteetako eritasunak sendatzeko erabiltzen dira herri sendagintzan.[1]
Artikulu hau landareei buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Zazporri (Argentina anserina) Arrosaren familiako belar-landare iraunkor baten izen arrunta da. Txikoria belarraren antzeko sustraia izaten du. Argentina anserinak zurtoina laburra eta aihen herrestariekikoa du. Urrebotoiaren antzeko lorea du ere. Zazporriak Europan eta Asian hazten dira. Hesteetako eritasunak sendatzeko erabiltzen dira herri sendagintzan.
Potentilla anserina
La potentille ansérine, appelée aussi potentille des oies (Potentilla anserina) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Rosaceae commune dans toute l'Europe occidentale ainsi qu'en Amérique du Nord, où elle est parfois appelée argentine, d'où le genre Argentina où elle est alors classée sous le nom de Argentina anserina (L.) Rydb.
Le nom spécifique anserina provient du latin « anser » qui signifie « oie », en raison de la similitude des feuilles avec des pattes d'oie.
C'est une plante vivace ; elle est rampante et produit des stolons qui peuvent atteindre 50 cm de long[1] et qui s'enracinent à tous les nœuds. On la reconnaît notamment à ses longues feuilles pennées (de 10 à 20 cm) à nombreuses folioles dentées et dont les tailles de ces folioles sont très inégales. Les fleurs, de 15 à 20 mm de diamètre, présentes de juin à octobre, sont jaune soufre. Les pétales sont deux fois plus longs que les sépales. Le fruit est un akène réniforme.
Feuilles
Fleur
La potentille ansérine vit au bord des routes, des chemins, des étangs ou des fossés (zones piétinées et rudéralisées). Sa répartition est holarctique.
La potentille ansérine aurait aussi été utilisée contre les calculs dans la vésicule biliaire et les coliques intestinales[2]. Joseph Pitton de Tournefort recommande son utilisation contre la leucorrhée dans un bouillon avec des écrevisses de rivières.
Selon une étude ethnobotanique de Françoise et Grégoire Nicollier (1984) concernant la localité de Bagnes (France), les bergers et la population l'utilisaient autrefois dans cette région en tisane contre les maux de ventre, les crampes d'estomac, la diarrhée ainsi que contre les maux de dents[3].
Potentilla anserina
La potentille ansérine, appelée aussi potentille des oies (Potentilla anserina) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Rosaceae commune dans toute l'Europe occidentale ainsi qu'en Amérique du Nord, où elle est parfois appelée argentine, d'où le genre Argentina où elle est alors classée sous le nom de Argentina anserina (L.) Rydb.
Guščarski petoprst (lat. Argentina anserina, sin. i bazionim Potentilla anserina) biljka je iz porodice Rosaceae. Koristi se kao ljekovita biljka. Korijen biljke je jestiv.
Sadrži taninske tvari (5-10 %), organske kiseline, flavonoide, masno ulje. Korijen sadrži škrob i bjelančevine.
Analgetik; Antidiareja; Antispazmodik; Astringent; Diuretik; Haemostatik; Odontalgik; Tonik.[1]
Grlić,Lj. Samoniklo jestivo bilje,Zagreb 1980.
Guščarski petoprst (lat. Argentina anserina, sin. i bazionim Potentilla anserina) biljka je iz porodice Rosaceae. Koristi se kao ljekovita biljka. Korijen biljke je jestiv.
Husacy porstnik (Potentilla anserina) je rostlina ze swójby róžowych rostlinow. Dalše serbske ludowe mjeno je rěbliki.
Husacy porstnik je wjacelětna rostlina z dołhimi, róžojtymi, powjerchowymi wotnožkami a njekćějacymi lisćowymi wurostkami, kotraž docpěwa wysokosć wot 15 cm.
Husacy porstnik móže relatiwnje wysoke selowe koncentracije wudźeržuje.
Wonkowne łopjenka su třišpaltowe a židźanje kosmate. Łopjena docpěwaja dołhosć wot 5 hač 25 cm a su přetorhowane pjerite z 10 do 20 kosmatymi, horjeka zelenymi, deleka slěbroběłymi, jejkojtymi, hrubje zubatymi pjerkowymi łopješkami.
Wón kćěje wot meje hač do awgusta. Kćenja su žołte, pjećłopjenowe a dołho stołpikate a docpěwaja šěrokosć mjezy 2 a 3 cm. Pjeć krónowych łopješkow je kulojte.
Wón rosće na pastwach, pućnych kromach a pustych městnach.
Husacy porstnik je nimale na cyłym swěće rozšěrjeny.
Husacy porstnik (Potentilla anserina) je rostlina ze swójby róžowych rostlinow. Dalše serbske ludowe mjeno je rěbliki.
Potentilla anserina adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Rosaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Rosales. Spesies Potentilla anserina sendiri merupakan bagian dari genus Potentilla. [1] Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh L..
Potentilla anserina adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Rosaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Rosales. Spesies Potentilla anserina sendiri merupakan bagian dari genus Potentilla. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh L..
Tágamura (fræðiheiti Potentilla anserina) er jurt af muruætt (potentilla). Hún getur náð mikilli útbreiðslu í mikið beittum hrossahögum.
Tágamura (fræðiheiti Potentilla anserina) er jurt af muruætt (potentilla). Hún getur náð mikilli útbreiðslu í mikið beittum hrossahögum.
Žąsinė sidabražolė (lot. Potentilla anserina, angl. Common Silverweed, vok. Gänsefingerkraut) – erškėtinių (Rosaceae) šeimos, sidabražolių (Potentilla) genties augalų rūšis. Paplitusi Europoje, Azijoje bei Šiaurės Amerikoje.
Daugiametis, šliaužiantis, žolinis augalas. Šaknys mėsingos, kartais gumbiškai sustorėjusios. Stiebas plonas, šliaužiantis, 15−80 cm ilgio, įsišaknijantis. Lapai plunksniški, iš 13−21 lapelio, apatinė jų pusė apaugusi sidabriškai blizgančiais plaukeliais. Žiedai pavieniai, ilgakočiai, išaugę ties stiebo pamatu arba bambliais, gana dideli, 1,5−2,5 cm pločio. Potaurio lapeliai 5, triskilčiai. Taurėlapiai 5, šilkaplaukiai. Vainiklapiai 5, apie 1 cm ilgio, skaisčiai geltoni. Kuokelių ir piestelių daug. Vaisius sutelktinis. Vaisiukai − kiaušiniški riešutėliai; kiekviename vaisiuje jų subręsta po 20−25. Riešutėliai gelsvai rudi, jų nugarėlė išgaubta, pilvelis įgaubtas.
Žydi liepos − rugpjūčio mėn., pavieniai augalai ir vėliau, iki šalnų. Labai dažna visoje Lietuvoje. Auga kiemuose, pakelėse, pakrantėse, dykvietėse, ganyklose, pievose, laukuose, upių ir ežerų krantuose.
Augalas turi rauginių ir gydomųjų medžiagų. Šaknis spalva ir skoniu primenana pastarnoką, kai kurios Skandinavijos ir Sibiro tautos vartoja maistui. Susmulkinta žole lesinami naminiai paukščiai, ypač žąsiukai ir kalakučiukai.
Žąsinė sidabražolė slopina uždegimą. Vartojama ryklės uždegimui gydyti. Iš 1-2 arbatinių šaukštelių žaliavos paruoštą šviežią arbatą gerti kelis kartus per dieną.
Rudenį žydintys augalai, Ramunėlė Jankevičienė, Živilė Lazdauskaitė, Vilnius, Mokslas, 1991, 46 psl.
Žąsinė sidabražolė (lot. Potentilla anserina, angl. Common Silverweed, vok. Gänsefingerkraut) – erškėtinių (Rosaceae) šeimos, sidabražolių (Potentilla) genties augalų rūšis. Paplitusi Europoje, Azijoje bei Šiaurės Amerikoje.
Daugiametis, šliaužiantis, žolinis augalas. Šaknys mėsingos, kartais gumbiškai sustorėjusios. Stiebas plonas, šliaužiantis, 15−80 cm ilgio, įsišaknijantis. Lapai plunksniški, iš 13−21 lapelio, apatinė jų pusė apaugusi sidabriškai blizgančiais plaukeliais. Žiedai pavieniai, ilgakočiai, išaugę ties stiebo pamatu arba bambliais, gana dideli, 1,5−2,5 cm pločio. Potaurio lapeliai 5, triskilčiai. Taurėlapiai 5, šilkaplaukiai. Vainiklapiai 5, apie 1 cm ilgio, skaisčiai geltoni. Kuokelių ir piestelių daug. Vaisius sutelktinis. Vaisiukai − kiaušiniški riešutėliai; kiekviename vaisiuje jų subręsta po 20−25. Riešutėliai gelsvai rudi, jų nugarėlė išgaubta, pilvelis įgaubtas.
Žydi liepos − rugpjūčio mėn., pavieniai augalai ir vėliau, iki šalnų. Labai dažna visoje Lietuvoje. Auga kiemuose, pakelėse, pakrantėse, dykvietėse, ganyklose, pievose, laukuose, upių ir ežerų krantuose.
Gåsemure er ein krypande fleirårig urt i rosefamilien. Arten har ei sirkumpolar utbreiing.
Gåsemuren vart tidlegare rekna til slekta Potentilla, men har saman med grønlandsgåsemure vorte skilde ut i den eigne slekta Argentina.
Planta vert kring 5 cm høg, har krypande stenglar som set røter ved ledene. Mangefinna blad med kvasse tenner, silkehåra på undersida, stundom også på oversida. Ytterbeger flika eller tanna. Spisse begerblad, ikkje lengre enn ytterbegerblada. Blømer kring juli. Vanlegast på havstrender, men finst også på vegkantar og fuktig mark. Veks over heile Noreg, i Jotunheimen funnen opp til 925 m.
Gåsemure er ein krypande fleirårig urt i rosefamilien. Arten har ei sirkumpolar utbreiing.
Gåsemuren vart tidlegare rekna til slekta Potentilla, men har saman med grønlandsgåsemure vorte skilde ut i den eigne slekta Argentina.
Planta vert kring 5 cm høg, har krypande stenglar som set røter ved ledene. Mangefinna blad med kvasse tenner, silkehåra på undersida, stundom også på oversida. Ytterbeger flika eller tanna. Spisse begerblad, ikkje lengre enn ytterbegerblada. Blømer kring juli. Vanlegast på havstrender, men finst også på vegkantar og fuktig mark. Veks over heile Noreg, i Jotunheimen funnen opp til 925 m.
Potentilla anserina é uma espécie de planta com flor pertencente à família Rosaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 495. 1753.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente os seguintes táxones infraespecíficos:[2]
Potentilla anserina é uma espécie de planta com flor pertencente à família Rosaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 495. 1753.
궐마(蕨麻, 학명: Argentina anserina 아르겐티나 안세리나[*])는 장미과의 여러해살이 식물이다.[3] 북반구 온대 지역에 널리 분포하며,[4] 강가나 풀밭, 길가 등에서 잘 자란다. 과거에는 양지꽃속에 속하는 것으로 여겨지기도 했다.[5]
