nomes no trilho de navegação
Sciaenidae is 'n vis-familie wat hoort tot die orde Perciformes. Die Suid-Afrikaanse kabeljoue, geelbek en baardman is deel van die familie. Daar is 70 genera met ten minste 100 spesies wat tot dié familie hoort. Elf van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Die visse van die familie is oor die algemeen groot, 23 cm - 2 m. Hulle verkies oor die algemeen vlakker, sanderige water en word daarom algemeen in strandmere (lagune's) gevind. Al die visse het 'n sylyn wat strek tot by die stertvin. Die groter spesies het kommersiële waarde; dit dien as voeding. Sciaenidae's word drommers genoem omrede hulle 'n verskeidenheid geluide kan maak deur hul spiere in die gas-gevulde blaas te laat vibreer. Hulle kom in al die oseane in tropiese en gematigde water voor.
Sciaenidae is 'n vis-familie wat hoort tot die orde Perciformes. Die Suid-Afrikaanse kabeljoue, geelbek en baardman is deel van die familie. Daar is 70 genera met ten minste 100 spesies wat tot dié familie hoort. Elf van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Els esciènids[2] (Sciaenidae) són una família de peixos de l'ordre dels perciformes presents a l'Atlàntic, l'Índic i el Pacífic.[3] Els individus juvenils són populars com a peixos d'aquari, però difícils de mantindre.[3] La majoria dels esciènids tenen hàbitats en estuaris i zones costaneres de fons fangosos. Hi ha espècies que habiten les aigües dolces. Molts d'aquests peixos reben el nom de "corball" en català. Alguns membres de la família dels esciènids tenen la facultat de poder emetre sons roncants, similars a un tamborineig (Aplodinotus, Pogonias, Sciaenops) o al cant de les granotes (Genyonemus, Leiostomus, Menticirrhus, Roncador, Umbrina). Aquests sorolls els produeixen fent vibrar els muscles abdominals contra la bufeta natatòria. A alguns llocs dels Estats Units, com la zona del Mississippí, hom afirmava que aquests peixos produïen els sorolls corresponents fent vibrar uns ossos balders que tenien al crani. Aquests ossos, però, s'ha comprovat que no existeixen.[4] Tenen l'aleta dorsal allargada. La línia lateral arriba fins al final de l'aleta caudal. El nombre de vèrtebres oscil·la entre 24 i 29.[5] Els otòlits d'Aplodinotus grunniens són força grans. Antigament eren utilitzats per alguns pobles indígenes d'Amèrica com a amulet, com a moneda i per fer joieria.[6] Són carnívors que es nodreixen d'invertebrats bentònics i peixets.[5]
Els esciènids (Sciaenidae) són una família de peixos de l'ordre dels perciformes presents a l'Atlàntic, l'Índic i el Pacífic. Els individus juvenils són populars com a peixos d'aquari, però difícils de mantindre. La majoria dels esciènids tenen hàbitats en estuaris i zones costaneres de fons fangosos. Hi ha espècies que habiten les aigües dolces. Molts d'aquests peixos reben el nom de "corball" en català. Alguns membres de la família dels esciènids tenen la facultat de poder emetre sons roncants, similars a un tamborineig (Aplodinotus, Pogonias, Sciaenops) o al cant de les granotes (Genyonemus, Leiostomus, Menticirrhus, Roncador, Umbrina). Aquests sorolls els produeixen fent vibrar els muscles abdominals contra la bufeta natatòria. A alguns llocs dels Estats Units, com la zona del Mississippí, hom afirmava que aquests peixos produïen els sorolls corresponents fent vibrar uns ossos balders que tenien al crani. Aquests ossos, però, s'ha comprovat que no existeixen. Tenen l'aleta dorsal allargada. La línia lateral arriba fins al final de l'aleta caudal. El nombre de vèrtebres oscil·la entre 24 i 29. Els otòlits d'Aplodinotus grunniens són força grans. Antigament eren utilitzats per alguns pobles indígenes d'Amèrica com a amulet, com a moneda i per fer joieria. Són carnívors que es nodreixen d'invertebrats bentònics i peixets.
Die Familie der Umberfische (Sciaenidae), auch Schattenfische und Trommler genannt, besteht aus 70 Gattungen und 270 Arten. Den Namen „Trommler“ erhielten sie, weil die Männchen bei der Balz trommelartige Laute erzeugen. Umberfische leben im Atlantik, Pazifik und Indischen Ozean, in Küstennähe, oft in der Mangrove und in Seegraswiesen, einige in Korallenriffen, viele dringen ins Brackwasser vor, etwa 28 Arten leben sogar nur im Süßwasser, vor allem in Südamerika. Umberfische fehlen im zentralen Pazifik. Die meisten Umberfische leben nahe der Oberfläche, sehr wenige unter 200 m. Fast alle sind wichtige, wohlschmeckende Speisefische.
Umberfische werden neun Zentimeter bis 2,30 Meter lang. Ihr Körper ist für gewöhnlich langgestreckt, hochrückig und seitlich etwas abgeflacht. Charakteristisches Kennzeichen ist die steil aufragende, kurze erste Rückenflosse. Sie ist von der zweiten durch eine tiefe Grube getrennt, selten stehen sie völlig auseinander. Die erste Rückenflosse wird von sechs bis 13 Stachelstrahlen gestützt, die zweite durch einen Stachelstrahl und 0 bis 35 Weichstrahlen. Die Afterflosse hat für gewöhnlich ein oder zwei weiche Stacheln, von denen der zweite recht groß sein kann, und sechs bis 13 Weichstrahlen.
Die Männchen geben ihre Trommellaute von sich, indem sie mit speziellen Muskeln die Schwimmblase in Schwingung versetzen. Zudem regen sie dabei Blindsäcke zum Aussenden von Eigenfrequenzen an.
Die Otolithen, mit deren Hilfe die Umberfische die arteigenen Laute hören, können je nach Art und Alter über 30 mm groß sein. Ihre Kopfkanäle sind meist gut entwickelt (oft mit besonderen Poren) – hinzu kommen oft (eine bis viele) Unterkieferbarteln. Die Schuppen sind mittelgroß (zwei pro Segment) bis sehr klein (5), und zwar Ctenoidschuppen, auf Kopf und Brust aber oft (kleinere) Cycloidschuppen. Die Schnauze ist abgerundet, das Maul end- oder unterständig.
Die ventralen Pharyngealia sind verwachsen und tragen quetschende Mahlzähne. Hingegen kann die Kieferbezahnung schwach sein (Vomer- und Palatinzähne fehlen stets). Der Operkularknochen ist dorsocaudal gespalten; darüber sitzt ein knochengestützter Hautlappen. Das geschwungen verlaufende Seitenlinienorgan erstreckt sich auf die nie symmetrisch zweilappige, oft aber hinten S-förmig begrenzte Schwanzflosse. Die Fische schwimmen gewöhnlich amiiform, d. h. den Vortrieb erzeugt nicht der Schwanz, sondern die (weiche) Rückenflosse und die Brustflossen.
Benthische Umberfische halten sich tagsüber meist versteckt und gehen erst nachts auf Nahrungssuche (Augen groß, Tastsinn wichtig).
Die Familie der Umberfische (Sciaenidae), auch Schattenfische und Trommler genannt, besteht aus 70 Gattungen und 270 Arten. Den Namen „Trommler“ erhielten sie, weil die Männchen bei der Balz trommelartige Laute erzeugen. Umberfische leben im Atlantik, Pazifik und Indischen Ozean, in Küstennähe, oft in der Mangrove und in Seegraswiesen, einige in Korallenriffen, viele dringen ins Brackwasser vor, etwa 28 Arten leben sogar nur im Süßwasser, vor allem in Südamerika. Umberfische fehlen im zentralen Pazifik. Die meisten Umberfische leben nahe der Oberfläche, sehr wenige unter 200 m. Fast alle sind wichtige, wohlschmeckende Speisefische.
Ang Sciaenidae (Ingles: drum, croaker, o hardhead) ay isang pamilya ng mga isdang kilala rin bilang mga isdang tambol, isdang mananambol, mga isdang mangkokokak, isdang kumokokak, isdang umaatungal, o isdang tigas-ulo ("isdang may matigas na ulo") dahil sa paulit-ulit na nililikha nilang tunog na parang nagtatambol, pakokak, o pumipitlag. Alin man ito sa mahahabang malalapad na mga isdang gumagawa ng ganitong tunog, ang dahilan ng pagbibigay ng katawagan o pangalan nila. Mayroong 275 mga uri ang pamilya. Kabilang ito sa orden ng Perciformes.
Isang halimbawa ng isdang mangkokokak ang isdang kumokokak ng Atlantiko, na matatagpuan sa mainit-init o maligamgam, at mabababaw na mga katubigan ng Karagatang Atlantiko. Kakulay sila ng tansong dilaw, at may madirilim na mga tuldok o batik. Isa ang isdang mangkokokak ng Atlantiko sa mga pangunahing pagkaing isda sa mga panggitnang mga estado ng Atlantiko.[1]
Ang Sciaenidae (Ingles: drum, croaker, o hardhead) ay isang pamilya ng mga isdang kilala rin bilang mga isdang tambol, isdang mananambol, mga isdang mangkokokak, isdang kumokokak, isdang umaatungal, o isdang tigas-ulo ("isdang may matigas na ulo") dahil sa paulit-ulit na nililikha nilang tunog na parang nagtatambol, pakokak, o pumipitlag. Alin man ito sa mahahabang malalapad na mga isdang gumagawa ng ganitong tunog, ang dahilan ng pagbibigay ng katawagan o pangalan nila. Mayroong 275 mga uri ang pamilya. Kabilang ito sa orden ng Perciformes.
Isang halimbawa ng isdang mangkokokak ang isdang kumokokak ng Atlantiko, na matatagpuan sa mainit-init o maligamgam, at mabababaw na mga katubigan ng Karagatang Atlantiko. Kakulay sila ng tansong dilaw, at may madirilim na mga tuldok o batik. Isa ang isdang mangkokokak ng Atlantiko sa mga pangunahing pagkaing isda sa mga panggitnang mga estado ng Atlantiko.
Бүркүтчабак сымалдуулар (лат. Sciaenidae) — каңылтыр балыктардын бир тукуму, буларга кыйла түр жана уруу кирет; накта бүркүтчабактар (уруу) (Otolithes), капитан бүркүтчабактар (уруу) (Pseudotolithus), кексеркесымак бүркүтчабактар (уруу) (Cynoscion), ак бүркүтчабак (С. nobilis), кылтылдак бүркүтчабак (Micropogon undulatus), сары бүркүтчабак (Pseudosciaena crocea), ири сары бүркүтчабак, кидик сары бүркүтчабак (Pseudosciaena polyactis), кызыл бүркүтчабак (Otolithes ruber), кадимки бүркүтчабак (Sciaena aquila), таргыл бүркүтчабак (Cynoscion striatus), куу бүркүтчабак (Umbrina cirrosa), боз бүркүтчабак (Cynoscion regalis), күрөң бүркүтчабак (Sciaena umbra).
Бүркүтчабак сымалдуулар (лат. Sciaenidae) — каңылтыр балыктардын бир тукуму, буларга кыйла түр жана уруу кирет; накта бүркүтчабактар (уруу) (Otolithes), капитан бүркүтчабактар (уруу) (Pseudotolithus), кексеркесымак бүркүтчабактар (уруу) (Cynoscion), ак бүркүтчабак (С. nobilis), кылтылдак бүркүтчабак (Micropogon undulatus), сары бүркүтчабак (Pseudosciaena crocea), ири сары бүркүтчабак, кидик сары бүркүтчабак (Pseudosciaena polyactis), кызыл бүркүтчабак (Otolithes ruber), кадимки бүркүтчабак (Sciaena aquila), таргыл бүркүтчабак (Cynoscion striatus), куу бүркүтчабак (Umbrina cirrosa), боз бүркүтчабак (Cynoscion regalis), күрөң бүркүтчабак (Sciaena umbra).
Sciaenidae is a family of ray-finned fishes belonging to the order Acanthuriformes.[2] They are commonly called drums or croakers[2][3] in reference to the repetitive throbbing or drumming sounds they make.[4] The family consists of about 293[3] to 298 species[5] in about 66[3] or 67 genera.[2]
Sciaenidae was first proposed as a family in 1829 by the French zoologist Georges Cuvier.[1] The 5th edition of Fishes of the World classifies the family in the suborder Sciaenoidei, alongside the rover family Emmelichthyidae, in the order Acanthuriformes.[2] Other authorities classify the Sciaenidae and the Emmelichthyidae as incertae sedis within the series Eupercaria.[6] The Catalog of Fishes retains this family within the Acanthuriformes but does not recognise the suborder Sciaenoidei.[7]
The 5th edition of Fishes of the World, Fishbase and Catalog of Fishes do not recognise subfamilies within the Sciaenidae[2][3][7] but many workers on these fishes do recognise subfamilies and tribes within the family. For example, in 1989 Kunio Sasaki erected a number of subfamilies and tribes.[8]
The following genera are classified within the family Sciaenidae:[5]
Sciaenidae takes its name from its type genus Sciaena which is derived from the Greek skiaina, which was used to refer to marine perch-like fishes.[10]
A sciaenid has a long dorsal fin reaching nearly to the tail, and a notch between the rays and spines of the dorsal, although the two parts are actually separate.[11] Drums are somberly coloured, usually in shades of brown, with a lateral line on each side that extends to the tip of the caudal fin. The anal fin usually has two spines, while the dorsal fins are deeply notched or separate. Most species have a rounded or pointed caudal fin. The mouth is set low and is usually inferior. Their croaking mechanism involves the beating of abdominal muscles against the swim bladder.[11]
Sciaenids are found worldwide, in both fresh and salt water, and are typically benthic carnivores, feeding on invertebrates and smaller fish. They are small to medium-sized, bottom-dwelling fishes living primarily in estuaries, bays, and muddy river banks. Most of these fish types avoid clear waters, such as coral reefs and oceanic islands, with a few notable exceptions (e.g. reef croaker, high-hat, and spotted drum). They live in warm-temperate and tropical waters and are best represented in major rivers in Southeast Asia, northeast South America, the Gulf of Mexico, and the Gulf of California.[11]
In the United States most fishers consider freshwater drum to be rough fish not suitable for eating, similar to carp, gar, and buffalo fish, although there are a number of people that enjoy fishing for these species and eating them, despite their limitations.[12]
.jpg)
They are excellent food and sport fish, and are commonly caught by surf and pier fishers. Some are important commercial fishery species, notably small yellow croaker with reported landings of 218,000–407,000 tonnes in 2000–2009; according to FAO fishery statistics, it was the 25th most important fishery species worldwide.[13] However, a large proportion of the catch is not reported at species level; in the FAO fishery statistics, the category "Croakers, drums, not elsewhere included", is the largest one within sciaenids, with annual landings of 431,000–780,000 tonnes in 2000–2009, most of which were reported from the western Indian Ocean (FAO fishing area 51) and northwest Pacific (FAO fishing area 61).[13] The future of croakers, like many other fish species in the United States and around the world is uncertain because overfishing continues to be a major threats. The population has decreased significantly which will affect their ability reproduce. In United States Croakers are managed by the federal and state governments to ensure that they're harvested sustainably. [14]
A notable trait of sciaenids is the ability to produce a "croaking" sound. However, the pitch and use of croaking varies species to species. The croaking ability is a distinguishing characteristic of sciaenids.[4] The croaking mechanism is used by males as a mating call in some species.
To produce the croaking sound, special muscles vibrate against the swim bladder.[15] These muscles are called sonic muscle fibres, and run horizontally along the fish's body on both sides around the swim bladder, connected to a central tendon that surrounds the swim bladder ventrally. These sonic muscle fibres are repeatedly contracted against the swim bladder to produce the croaking sound that gives drum and croaker their common name, effectively using the swim bladder as a resonating chamber. The sciaenids' large swim bladder is more expansive and branched than other species, which aids in the croaking.[16] In some species the sonic muscle fibres are only present in males. These muscles strengthen during the mating season and are allowed to atrophy the rest of the time, deactivating the croaking mechanism.[15] In other species, most notably the Atlantic croaker, the croaking mechanism is present in both sexes and remains active year-round. These species are thought to use croaking for communication, such as announcing hazards and location when in turbid water.[15]
In some species, croaking is used for communication aside from attracting mates. For those species that have year-round croaking ability, the croaks may serve as a low-aggression warning during group feeding, as well as to communicate location in cloudy water. In those species that lack the ability to croak year-round, croaking is usually restricted to males for attracting mates. A disadvantage to the croaking ability is that it allows bottlenose dolphin to easily locate large groups of croaker and drum as they broadcast their position, indicating large amounts of food for the dolphins.[15]
Sciaenidae is a family of ray-finned fishes belonging to the order Acanthuriformes. They are commonly called drums or croakers in reference to the repetitive throbbing or drumming sounds they make. The family consists of about 293 to 298 species in about 66 or 67 genera.
La Sciaenidae estas familio de fiŝoj perkoformaj.
Ili estas plejparte taksataj kiel bonaj fiŝoj por homa manĝado. La plej konataj apartenas al genroj Sciaena (doninta la nomon al la familio), Umbrina (kun multegaj specioj) kaj Argyrosomus.
La fiŝoj de tiu ĉi familio kapablas bleki simile al ranoj, uzante naĝvezikon kaj apartajn muskolojn.
Los Sciaenidae (esciénidos) es una familia de peces comúnmente llamados corvinas. La familia incluye 275 especies en 70 géneros; está dentro del orden Perciformes.
Los Sciaenidae tienen una aleta dorsal larga cerca de la cola
Datos: Q216634
Multimedia:
Especies: Sciaenidae
Los Sciaenidae (esciénidos) es una familia de peces comúnmente llamados corvinas. La familia incluye 275 especies en 70 géneros; está dentro del orden Perciformes.
Los Sciaenidae tienen una aleta dorsal larga cerca de la cola
Berrugeta Sciaenidae familiako arrain perziformeen izen arrunta da. Familiak 275 espezie ditu, 70 generotan banaturik. Buztanetik gertu bizkar-hegats handia dute.
Hona hemen genero batzuen bilakaera:[1]
Berrugeta Sciaenidae familiako arrain perziformeen izen arrunta da. Familiak 275 espezie ditu, 70 generotan banaturik. Buztanetik gertu bizkar-hegats handia dute.
Rummuttajat eli vanhemmalta nimeltään rumpukalat (Sciaenidae) on ahvenkaloihin kuuluva runsaslajinen heimo. Heimon lajeja tavataan ympäri maapalloa lauhkeista ja lämpimistä vesistä.
Vanhimmat rummuttajien heimoon kuuluvien lajien fossiilit on löydetty Pohjois-Amerikasta ja ajoitettu eoseenikaudelle. Nykyään heimoon kuuluu 70 sukua ja noin 270 lajia. Ne ovat litteähkäjä kaloja ja kasvavat kooltaan 5–200 cm pitkiksi. Tyypillisiä piirteitä ovat pyrstöön asti jatkuva kylkiviiva ja pitkä selkäevä, jonka etu- ja takaosaa erottaa selvä notko. Eräillä lajeilla on kuonossaan viiksisäikeitä. Rummuttajat kykenevät muodostamaan uimarakkonsa ja lihaksiensa avulla raakkuvia tai rummunpärinältä kuulostavia ääniä, mistä ne ovat saaneet nimensä. Tyypillinen piirre on myös se, että kaloilla on poikkeuksellisen suuret kuulokivet. Pohjaväriltään rummuttajalajit ovat valkeahkoja, hopeanharmaita tai tummanruskeita. Ruumiissa voi olla tummempia pysty- tai vinoraitoja. Nuorilla kaloilla voi olla ruumiissaan laikkuja tai raitoja.[1][2][3][4]
Rummuttajalajit elävät lämpimissä ja lauhkeissa vesissä lähellä rannikkoa Atlantilla, Välimeri mukaan luettuna, Intian valtameressä ja Tyynessämeressä yleensä lähellä rannikkoa. Pohjois-Amerikassa on yksi ja Etelä-Amerikassa 28 makeassa vedessä elävää lajia. Merien rummuttajia tavataan usein murtovedestä, muun muassa jokien suistoista. Lajit liikkuvat usein lähellä muta- tai hiekkapohjaa yksin tai pieninä ryhminä. Rummuttajat syövät pieniä kaloja ja selkärangattomia eläimiä. Varsinkin suurimmat heimon lajeista ovat myös tärkeitä ihmisen ruokakaloja ja urheilukalastuksen kohteita.[1][4][2][3]
Rummuttajat eli vanhemmalta nimeltään rumpukalat (Sciaenidae) on ahvenkaloihin kuuluva runsaslajinen heimo. Heimon lajeja tavataan ympäri maapalloa lauhkeista ja lämpimistä vesistä.
Les Sciaenidés (Sciaenidae) forment une famille de poissons perciformes regroupant environ 275 espèces dans 70 genres.
Selon World Register of Marine Species (21 déc. 2019)[2] :
Les Sciaenidés (Sciaenidae) forment une famille de poissons perciformes regroupant environ 275 espèces dans 70 genres.
Os Esciénidos (Sciaenidae) é unha familia de peixes pertencente á orde dos Perciformes. Son peixes mariños distribuídos polos océanos Atlántico, Pacífico e Índico, se ben algunhas especies en Sudamérica viven en augas doces.
A especie característica é a corvina (Argyrosomus regius), pero con esta denominación común se coñecen moitas outras especies desta familia.
Son peixes de corpo fusiforme ou oblongo, coa liña lateral ben aparente. Ás veces mostran unha barbela na mandíbula inferior.
A aleta dorsal é única, pero dividida por unha marcada escotadura en dúas partes, unha anterior espiñosa e unha posterior, máis longa, formada por raios brandos. A anal é moi curta e está precedida por dúas espiñas. As pectorais e ventrais son relativamente pequenas e insírense ó mesmo nivel; as ventrais con 1 espiña e 5 raios brandos. Aleta caudal arredondada ou truncada.
A familia comprende 70 xéneros, divididos en 275 especies:
A corvina posúe uns otólitos [1] de tamaño considerable, que en Galicia reciben o nome de pedra corvina e á que se atribúe popularmente propiedades curativas contra certas enfermidades, especialmente contra o mal dos riles.
Os Esciénidos (Sciaenidae) é unha familia de peixes pertencente á orde dos Perciformes. Son peixes mariños distribuídos polos océanos Atlántico, Pacífico e Índico, se ben algunhas especies en Sudamérica viven en augas doces.
A especie característica é a corvina (Argyrosomus regius), pero con esta denominación común se coñecen moitas outras especies desta familia.
Sciaenidae, noti in italiano come scienidi, è una famiglia di pesci ossei appartenenti all'ordine Perciformes. Essa comprende soprattutto specie marine anche se qualche specie è adattata alla vita nelle acque dolci.
Membri di questa famiglia sono presenti in tutti i mari caldi e temperati. Sono più diffusi nei mari tropicali ed hanno un notevole numero di specie nelle acque, sia calde che temperate, dell'Oceano Pacifico orientale.
Nel mar Mediterraneo vivono 5 specie:
Solo le prime tre specie sono presenti con regolarità nei mari italiani.
Sono pesci piuttosto costieri e vivono preferibilmente sui fondi sabbiosi anche se non mancano specie tipiche delle rocce come la corvina. Molte specie, come la ombrina e la boccadoro sono eurialine e penetrano nelle lagune e nelle foci fluviali risalendo i fiumi fin dove permangono le acque salmastre.
Il corpo è in genere compresso lateralmente ed abbastanza slanciato, con ventre piatto e dorso arrotondato o gibboso. La bocca è abbastanza grande e dotata di denti che nelle specie predatrici sono caniniformi. La mandibola in alcune specie (es. ombrina) porta un breve barbiglio. La pinna dorsale è unica ma presenta una forte intaccatura che divide la parte spinosa da quella, più lunga, con raggi molli, tanto da dare l'impressione che sia duplice. In alcune specie la parte anteriore di questa pinna può avere un lungo lobo. La pinna anale ha un paio di raggi spinosi. La pinna caudale ha margine troncato o arrotondato. La linea laterale si estende fin sulla pinna caudale. Vescica natatoria grande ed a struttura complessa, diverse specie la impiegano per produrre suoni udibili anche a distanza, da cui i nomi inglesi attribuiti a molte specie di croakers e drums. Gli otoliti sono particolarmente grandi.
In genere la colorazione di questi pesci dà sul grigio argenteo o opaco oppure sul bronzeo, spesso con linee laterali ondulate, ma non mancano livree con colori contrastanti bianchi e neri.
Molte specie raggiungono taglie notevoli, anche oltre i 2 m.
Tutti i membri di questa famiglia sono carnivori e, accanto a specie predatrici di pesci ce ne sono molte che catturano molluschi e crostacei.
Le uova sono pelagiche, spesso i giovani hanno livrea ed aspetto molto diversi dai pesci adulti.
Le carni di questi pesci sono apprezzate in tutto l'areale ed alcune specie, come l'ombrina e la boccadoro figurano tra i pesci più pregiati del mar Mediterraneo. Vengono pescate soprattutto con reti da posta. Hanno anche una certa importanza per la pesca sportiva, soprattutto per il surf casting e sono ricercati, oltre che per la bontà delle carni, anche per la resistenza che oppongono al pescatore.
Sciaenidae, noti in italiano come scienidi, è una famiglia di pesci ossei appartenenti all'ordine Perciformes. Essa comprende soprattutto specie marine anche se qualche specie è adattata alla vita nelle acque dolci.
Kupriai, arba scieninės (lot. Sciaenidae, angl. Drums, Croakers, vok. Umberfische) – ešeržuvių (Perciformes) būrio žuvų šeima, kurioje yra apie 70 genčių ir apie 275 rūšys.
Kupriai, arba scieninės (lot. Sciaenidae, angl. Drums, Croakers, vok. Umberfische) – ešeržuvių (Perciformes) būrio žuvų šeima, kurioje yra apie 70 genčių ir apie 275 rūšys.
De ombervissen (Sciaenidae) vormen een familie van baarsachtige vissen. Ze omvat ongeveer 275 soorten in ongeveer 70 geslachten.
De ombervissen worden over de gehele wereld aangetroffen, in zowel zoet- als zoutwater en voeden zich voornamelijk nabij de bodem met ongewervelden en kleinere vissen. Het zijn kleine tot middelgrote bodemvissen. De meeste vissen mijden heldere wateren, zoals koraalriffen op een paar soorten na. Ze leven over het algemeen in matig warme en tropische wateren en zijn vaak te vinden in grote rivieren in Zuidoost-Azië en Noordoost Zuid-Amerika, in de Golf van Mexico, de Golf van Californië en de Middellandse Zee. Het is een populaire vis in de hengelsport. Ze kunnen geluiden maken door hun spieren tegen hun zwemblaas te drukken.
De geslachten in deze familie zijn hieronder opgesomd, samen met enkele op Wikipedia beschreven soorten:
De ombervissen (Sciaenidae) vormen een familie van baarsachtige vissen. Ze omvat ongeveer 275 soorten in ongeveer 70 geslachten.
Ørnefiskar er ein stor fiskefamilie som lever over heile verda. Dei fleste artane lever i tropiske og subtropiske hav, men nokre arter finst i ferskvatn. På mange språk vert dei kalla trommefiskar på grunn av at dei kan lage ein høg, brummande lyd med symjeblæra. Eit anna kjenneteikn på familien er dei uvanleg store øyresteinane, som gjer at ørnefiskane kan høyre artsfrendar på lang avstand.
I Noreg og Nord-Europa lever berre arten ørnefisk (Argyrosomus regius). Dette er ein stor fisk (opptil 2 m og 65 kg), som lever pelagisk ved kysten og i brakkvatn. I våre farvatn er han berre ein sjeldan gjest. Normalt lever han i Atlanterhavet frå Kanalen til Kongo, i Middelhavet og det sørvestlege Svartehavet. Han har òg spreidd seg til Suezbukta gjennom Suezkanalen.
Ørnefiskar er ein stor fiskefamilie som lever over heile verda. Dei fleste artane lever i tropiske og subtropiske hav, men nokre arter finst i ferskvatn. På mange språk vert dei kalla trommefiskar på grunn av at dei kan lage ein høg, brummande lyd med symjeblæra. Eit anna kjenneteikn på familien er dei uvanleg store øyresteinane, som gjer at ørnefiskane kan høyre artsfrendar på lang avstand.
I Noreg og Nord-Europa lever berre arten ørnefisk (Argyrosomus regius). Dette er ein stor fisk (opptil 2 m og 65 kg), som lever pelagisk ved kysten og i brakkvatn. I våre farvatn er han berre ein sjeldan gjest. Normalt lever han i Atlanterhavet frå Kanalen til Kongo, i Middelhavet og det sørvestlege Svartehavet. Han har òg spreidd seg til Suezbukta gjennom Suezkanalen.
Ørnefisker er en artsrik familie av piggfinnefisker. På mange språk kalles de «trommefisker» på grunn av at de kan lage en høy, brummende lyd med svømmeblæren. Et annet kjennetegn på familien er de uvanlig store øresteinene, som gjør at ørnefiskene kan høre artsfrender på lang avstand.
Kroppen er kraftig, avlang og dekket med skjell. Noen få, som Equetus, har høy rygg. Kroppslengden varierer fra 5–200 cm. Ryggfinnen er delt i to med et tydelig hakk mellom piggstråler og bløtstråler. Fremre del har 6–13 piggstråler og bakre del én piggstråle og 20–35 bløtstråler. Halefinnen er aldri kløftet. Sidelinjen fortsetter ut helt til enden av halefinnen. Noen arter har skjeggtråder ved munnen.
De er utbredt i alle tropiske og subtropiske hav. Noen lever i brakkvann, og i spesielt i Sør-Amerika er det mange rene ferskvannsarter. Ørnefiskene lever som regel nært sand- eller mudderbunn på grunt vann, men Protosciaena bathytatos finnes ned til 600 m, og andre finnes på korallrev (Equetus), eller i brenningssonen (Menticirrhus). De eter mindre fisk og virvelløse dyr.
I Norge er det bare arten ørnefisk (Argyrosomus regius) som er funnet. Dette er en stor fisk (opptil 2 m og 65 kg), som lever bentopelagisk ved kysten og i brakkvann. I våre farvann er den bare en sjelden gjest. Normalt lever den i Atlanterhavet fra Kanalen til Kongo, i Middelhavet og det sørvestlige Svartehavet. I Middelhavet og Atlanterhavet sør for De britiske øyer finnes også Sciaena umbra og tre arter i slekten Umbrina.
I Malaysia så finns det i 2014 fortsatt to fiskere som praktiserer «fiskelytting»[1] av gelama (lokalt navn på noen typer[2] ørnefisk). Det er et mannskap på tolv som bruker en «fiskelyttende» person. Når retningen til en fiskestim er blitt funnet gjennom lytting, så startes opp båtmotorene for å frakte fangstlaget. (Laget har ligget i ro, mens «fiskelytteren» har gått inn og ut av sin båt etter hver forflytning mens han søker etter en fiskestim.) Dette foregår i «Setiu wetlands» i Terengganu langs Sørkinahavet.[trenger referanse]
Ørnefisker er en artsrik familie av piggfinnefisker. På mange språk kalles de «trommefisker» på grunn av at de kan lage en høy, brummende lyd med svømmeblæren. Et annet kjennetegn på familien er de uvanlig store øresteinene, som gjør at ørnefiskene kan høre artsfrender på lang avstand.
Kroppen er kraftig, avlang og dekket med skjell. Noen få, som Equetus, har høy rygg. Kroppslengden varierer fra 5–200 cm. Ryggfinnen er delt i to med et tydelig hakk mellom piggstråler og bløtstråler. Fremre del har 6–13 piggstråler og bakre del én piggstråle og 20–35 bløtstråler. Halefinnen er aldri kløftet. Sidelinjen fortsetter ut helt til enden av halefinnen. Noen arter har skjeggtråder ved munnen.
De er utbredt i alle tropiske og subtropiske hav. Noen lever i brakkvann, og i spesielt i Sør-Amerika er det mange rene ferskvannsarter. Ørnefiskene lever som regel nært sand- eller mudderbunn på grunt vann, men Protosciaena bathytatos finnes ned til 600 m, og andre finnes på korallrev (Equetus), eller i brenningssonen (Menticirrhus). De eter mindre fisk og virvelløse dyr.
I Norge er det bare arten ørnefisk (Argyrosomus regius) som er funnet. Dette er en stor fisk (opptil 2 m og 65 kg), som lever bentopelagisk ved kysten og i brakkvann. I våre farvann er den bare en sjelden gjest. Normalt lever den i Atlanterhavet fra Kanalen til Kongo, i Middelhavet og det sørvestlige Svartehavet. I Middelhavet og Atlanterhavet sør for De britiske øyer finnes også Sciaena umbra og tre arter i slekten Umbrina.
Multimedia w Wikimedia Commons Kulbinowate[2][3], orłoryby[2], scjeny[4] (Sciaenidae) – rodzina ryb okoniokształtnych.
Wody oceaniczne, słodkie i słonawe.
Cenione ryby konsumpcyjne.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny[5]:
Aplodinotus – Argyrosomus – Aspericorvina – Atractoscion – Atrobucca – Austronibea – Bahaba – Bairdiella – Boesemania – Cheilotrema – Chrysochir – Cilus – Collichthys – Corvula – Ctenosciaena – Cynoscion – Daysciaena – Dendrophysa – Elattarchus – Equetus – Genyonemus – Isopisthus – Johnius – Kathala – Larimichthys – Larimus – Leiostomus – Lonchurus – Macrodon – Macrospinosa – Megalonibea – Menticirrhus – Micropogonias – Miichthys – Miracorvina – Nebris – Nibea – Odontoscion – Ophioscion – Otolithes – Otolithoides – Pachypops – Pachyurus – Panna – Paralonchurus – Paranebris – Paranibea – Pareques – Pennahia – Pentheroscion – Petilipinnis – Plagioscion – Pogonias – Protonibea – Protosciaena – Pseudotolithus – Pteroscion – Pterotolithus – Roncador – Sciaena – Sciaenops – Seriphus – Sonorolux – Stellifer – Totoaba – Umbrina
Kulbinowate, orłoryby, scjeny (Sciaenidae) – rodzina ryb okoniokształtnych.
Cienídeos[1] (Sciaenidae é uma família de peixes da subordem Percoidei, superfamília Percoidea, muitos chamados pescada, no Brasil, e corvina em Portugal e Moçambique[2].
Estes peixes tem geralmente um corpo fusiforme, com uma barbatana dorsal longa e com as porções espinhosa e mole bem separadas. A linha lateral atinge o extremo da barbatana caudal, que é arredondada. Muitas espécies apresentam barbilho no queixo e poros, tanto no queixo como no focinho.
Apresentam otólitos de grandes dimensões e uma bexiga natatória igualmente bem desenvolvida, que muitas espécies usam como caixa de ressonância, produzindo sons que dão a este grupo o seu nome vulgar em língua inglesa “croakers” ou “drums” (tambores).
Os cienídeos encontram-se em água doce, salobra e marinha de todos os oceanos. São carnívoros, demersais.
Cienídeos (Sciaenidae é uma família de peixes da subordem Percoidei, superfamília Percoidea, muitos chamados pescada, no Brasil, e corvina em Portugal e Moçambique.
Havsgösfiskar (Sciaenidae) är en familj i underordningen abborrlika fiskar (Percoidei). Familjen består av 66 släkten med tillsammans ungefär 280 arter.[1] De har en särskilt lång uppriktad ryggfena. Några arter kan nå en längd av 2 meter och en vikt av 100 kg. Hanarna utför under parningsleken ljud med simblåsan som liknar trummans klang.
Havsgösfiskar lever i Atlanten, Stilla havet och Indiska oceanen i närheten av korallrev. De är aktiva under natten och gömmer sig på dagen i håligheter.
Det vetenskapliga namnet är bildat av det grekiska ordet skiaina som är namnet för en fisk.[1]
För släkten och arter , se kategori:Sciaenidae.
Havsgösfiskar (Sciaenidae) är en familj i underordningen abborrlika fiskar (Percoidei). Familjen består av 66 släkten med tillsammans ungefär 280 arter. De har en särskilt lång uppriktad ryggfena. Några arter kan nå en längd av 2 meter och en vikt av 100 kg. Hanarna utför under parningsleken ljud med simblåsan som liknar trummans klang.
Havsgösfiskar lever i Atlanten, Stilla havet och Indiska oceanen i närheten av korallrev. De är aktiva under natten och gömmer sig på dagen i håligheter.
Det vetenskapliga namnet är bildat av det grekiska ordet skiaina som är namnet för en fisk.
För släkten och arter , se kategori:Sciaenidae.
У горбаневих риб подовжене, стисле з боків тіло. Спинний плавець один, але розділений глибокою виїмкою на колючу і м'яку частини. У анальному плавці одна-дві колючки, у деяких видів на підборідді є короткий товстий вусик.[1]
Мешкають горбаневі переважно в тропічних і субтропічних морських водах, і лише деякі види зустрічаються в помірних областях, є серед них і прісноводі види. Характерною особливістю цих риб є здатність видавати звуки за допомогою плавального міхура, що виконує роль резонатора. У зв'язку зі своєю новою функцією плавальний пухир у більшості цих риб має дуже складну будову: він забезпечений з боків численними, такими, що галузяться, відростками, форма і число яких у різних видів різні. Досить гучні звуки видають, наприклад, так звані «морські барабанщики», що мешкають в Західній Атлантиці. Місцеві рибалки відшукують скупчення цих великих риб (деякі види досягають маси 80 кг) по ритмічних монотонних звуках, що нагадують «барабанний бій» і добре чутним навіть в повітрі.
Родина горбаневі налічує близько 250 видів, один з яких зустрічаються у водах України в Чорному і Азовському морях.
У горбаневих риб подовжене, стисле з боків тіло. Спинний плавець один, але розділений глибокою виїмкою на колючу і м'яку частини. У анальному плавці одна-дві колючки, у деяких видів на підборідді є короткий товстий вусик.
Мешкають горбаневі переважно в тропічних і субтропічних морських водах, і лише деякі види зустрічаються в помірних областях, є серед них і прісноводі види. Характерною особливістю цих риб є здатність видавати звуки за допомогою плавального міхура, що виконує роль резонатора. У зв'язку зі своєю новою функцією плавальний пухир у більшості цих риб має дуже складну будову: він забезпечений з боків численними, такими, що галузяться, відростками, форма і число яких у різних видів різні. Досить гучні звуки видають, наприклад, так звані «морські барабанщики», що мешкають в Західній Атлантиці. Місцеві рибалки відшукують скупчення цих великих риб (деякі види досягають маси 80 кг) по ритмічних монотонних звуках, що нагадують «барабанний бій» і добре чутним навіть в повітрі.
Родина горбаневі налічує близько 250 видів, один з яких зустрічаються у водах України в Чорному і Азовському морях.
Họ Cá đù hay họ Cá lù đù (danh pháp khoa học: Sciaenidae) là một họ cá thuộc bộ Cá vược (Perciformes) sống ngoài biển và phân bố ở vùng biển nhiệt đới, cận nhiệt đới.[1] Có khoảng 270 loài trong 70 chi thuộc họ cá này.[2] Ở Việt Nam có 20 loài, đáng kể nhất là cá lù đù bạc (Argyrosomus argentatus), chiếm sản lượng lớn trong tổng số cá khai thác được ở vịnh Bắc Bộ, ngoài ra con nhiều loại khác nhau như cá lù đù kẽm, cá lù đù sóc, cá lù đù lỗ tai đen, cá lù đù đỏ dạ, cá lù đù măng đen.[3]
Họ cá lù đù nhìn chung có đặc điểm khá giống nhau là có thân bầu dục dài, hơi dẹt bên, đầu to, vây lưng chia 2 đoạn: đoạn trước có tia gai cứng, đoạn sau mềm. Răng của cá nhỏ. Bóng hơi lớn, dày, ở một số loài bóng hơi phát ra âm thanh riêng để thông tin cho đồng loại
Họ Cá lù đù nhiều thịt và ít xương hơn, phần thân sau của cá có nhiều mỡ, rất béo.[4] Thịt cá lù đù có ngọt, bùi bùi riêng phần đuôi có mỡ nên béo. Loại cá này có vị ngọt dịu, deo dẻo và đặc biệt thịt mềm, hậu bùi. Theo quan điểm truyền thống và các thầy thuốc cổ đại đều coi đây là món ăn giàu chất dinh dưỡng.[3]
Cá sống gần bờ và rất tạp ăn. Họ cá này thường sống đàn lớn ở vùng đáy bùn cát, thường núp trong những rạn, hốc đá. Thức ăn của cá rất đa dạng vì cá thuộc loại tạp ăn.
Cá lù đù với chất lượng thịt ngon được dùng làm thực phẩm chế biến nhiều món ngon, hợp khẩu vị với thực khách, đặc biệt là giá cả phải chăng Cá đù nấu canh ngót là món ngon truyền thống ở nhiều vùng duyên hải Trung và Nam bộ. Một số món ăn tiêu biểu từ cá lù đù như: Một số món ăn như cá lù đù chiên giòn, khô cá lù đù thịt dày chế biến theo cách chiên thường ngon hơn nướng,[5] chiên sốt. Đặc biệt là món khô cá lù đù một nắng, không phải tất cả các loại cá đù đều có thể trở thành nguyên liệu làm khô cá đù một nắng. Cá đù sóc, loại có kích thước lớn gần 2 – 3 lần các loại thông thường mới có thể sử dụng cho loại đặc sản này. Đây là loại cá béo với rất nhiều mỡ trong cơ thể, mỗi kg khoảng 10 – 12 con. Tuy vậy có khuyến cáo cho một số đối tượng không nên ăn loại cá này vì cá gây lạnh sinh khí rất dễ làm phát sinh bệnh hoặc khiến tình trạng bệnh trầm trọng thêm, nên người bị viêm thận không nên ăn nhiều.
Họ Cá đù hay họ Cá lù đù (danh pháp khoa học: Sciaenidae) là một họ cá thuộc bộ Cá vược (Perciformes) sống ngoài biển và phân bố ở vùng biển nhiệt đới, cận nhiệt đới. Có khoảng 270 loài trong 70 chi thuộc họ cá này. Ở Việt Nam có 20 loài, đáng kể nhất là cá lù đù bạc (Argyrosomus argentatus), chiếm sản lượng lớn trong tổng số cá khai thác được ở vịnh Bắc Bộ, ngoài ra con nhiều loại khác nhau như cá lù đù kẽm, cá lù đù sóc, cá lù đù lỗ tai đen, cá lù đù đỏ dạ, cá lù đù măng đen.
Горбылёвые[1][2] (лат. Sciaenidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда Acanthuriformes[3], включающее около 275 видов, объединённых в 70 родов.
Горбылёвые рыбы имеют удлинённое, сжатое с боков тело. У них один спинной плавник с глубокой выемкой, разделяющей колючую и мягкую части. Передняя, колючая часть, как правило, значительно короче мягкой. В анальном плавнике одна или две колючки. Большинство видов имеют закруглённые или заострённые хвостовые плавники.
Зубы мелкие, щетинковидные, у некоторых видов в передней части челюстей сильные, клыковидные. На конце рыла, иногда на подбородке, расположены хорошо развитые поры. Некоторые виды имеют на подбородке короткий, толстый усик.
Разделённый на отсеки плавательный пузырь с помощью специальных мышц участвует в производстве звуков, служащих для общения[4].
Горбылёвые весьма разнообразны по размерам. Сюда относятся как мелкие (длина 25–30 см), так и крупные (более 60 см) рыбы. В Восточной Атлантике преобладают средние и крупные виды. Максимальная длина зарегистрирована у Sciaenops ocellatus — 213 см, а наибольшая масса — 80 кг — у Pogonias cromis.
Они встречаются повсеместно в умеренно тёплых и тропических водах, как в пресной, так и в морской воде. Особенно распространены в крупнейших реках Юго-Восточной Азии, районе Плимута, Северо-Востоке Южной Америки, Мексиканском и Калифорнийском заливах.
Обычно это донные хищники, питающиеся беспозвоночными и мелкой рыбой.
Представители данного семейства — важные объекты рыболовного промысла и спортивной рыбалки.
Горбылёвые (лат. Sciaenidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда Acanthuriformes, включающее около 275 видов, объединённых в 70 родов.
见内文。
石首鱼科（学名：Sciaenidae）又名硬头鱼、鯼（音同“棕”），為輻鰭魚綱鱸形目的其中一科。
本科於廣泛分布於全球熱帶、亞熱帶海域，少數分布在淡水水域。
從淺水域至水深400公尺皆有分佈。
本科魚體長橢圓形而側扁。吻端尖突或鈍圓。口裂或斜或平，在吻端或吻下。上下頜有絨毛狀齒帶，有時上頜外列或下頜內列，牙常較粗大，有時為犬齒；鋤骨、腭骨及舌上無齒。鰾大形，構造複雜，圓筒狀，後部尖細，有時前端兩側形成側囊或側管；鰾側往往分枝為若干側枝。有特大的耳石（otoliths），背面常具顆粒狀突起或嵴狀隆起，腹面有蝌蚪狀印跡，有頭區、尾區之分，故本科成為「石首魚科」。下頜有鬚或無。背鰭單一，硬棘與軟條部間有一深刻。尾鰭截平、圓、尖銳或雙凹形，但決不分叉。
石首鱼科其下分67個屬，如下：
屬熱帶、亞熱帶沿岸肉食性魚類，少數生活在淡水中。具有洄游性，產卵期期時才集體游向淺水區。性多疑，懼亮光，是夜行性魚。喜愛昏暗的光線及稍混濁的水。幼魚常成群聚集在內灣及河口區，以蝦、小魚為食。
食用魚，部份種類屬於高經濟價值，適宜油炸、清蒸及紅燒糖醋等吃法。
ニベ科（Sciaenidae）は、スズキ目に属する魚類の分類群の一つ。66属で構成され、ニベ・シログチなど沿岸に生息する海水魚を中心におよそ270種が含まれる。
ニベ科には270種が含まれ、79科を擁するスズキ亜目の中でハタ科・テンジクダイ科に次いで3番目に大きい科となっている[1]。太平洋・インド洋・大西洋など世界中の海に住むが、分布範囲は大陸周辺の沿岸域に限られ、インド洋中央部や太平洋の島嶼地域には生息しない。沿岸から大陸棚にかけての砂泥地帯で生活する種類が多く、水深200m以深の深海に出現する場合もある[2]。海産種の一部は汽水域にも進出し、南北アメリカ大陸の大西洋岸からは28種の純粋な淡水魚が知られる。
ほとんどの仲間は体長数十cmにまで成長し、ニベ・シログチのように食用魚として重要な種類も多く含まれる。オオニベ（Argyrosomus japonicus）など、2mに達する大型種も知られている[2]。
ニベ科の魚類は「イシモチ」あるいは「グチ」と総称されることがある。前者はテンジクダイ科の魚類が同じ名で呼ばれるのと同じく、本科魚類が他の科の魚類に比してかなり大き目の耳石をもつこと、後者は浮き袋を反響させ発音することがその由来となっている。
ニベ科魚類はやや左右に平べったく側扁した体型をもち、一部に小さな口ヒゲを有する種類もある。背鰭の基底は長く、前半の棘条部（6-13本）と後半部（1棘20-35軟条）との間には深い切れ込みがある。臀鰭は1-2本の棘条と6-13本の軟条で構成され、棘条は通常か細く2本目の方が大きいことが多い。側線は尾鰭の後端まで伸びる。尾鰭の形態は中央部がややくぼむものから、丸みを帯びるものまでさまざま。口蓋骨・鋤骨の歯を欠く。浮き袋には特徴的な多数の分岐構造がみられる。椎骨は24-30個。
ニベ科は66属270種で構成され、10亜科に細分する見解もある[1]。
種数はFishbaseによる[3]。
민어과(Sciaenidae)는 에우페르카리아류에 속하는 조기어류 과의 하나이다.[1] 농어목으로 분류하기도 한다. 70여 개 속에 275여 종으로 이루어진 대형 과이다. 민어(Miichthys miiuy)와 참조기(Larimichthys polyactis), 흑조기(Atrobucca nibe), 보구치( Pennahia argentata), 키노스키온 레갈리스(Cynoscion regalis) 등을 포함하고 있다.
다음은 2017년 베탕쿠르(Betancur-R) 등[2]과 2018년 휴스(Hughes) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[3]
민어과(Sciaenidae)는 에우페르카리아류에 속하는 조기어류 과의 하나이다. 농어목으로 분류하기도 한다. 70여 개 속에 275여 종으로 이루어진 대형 과이다. 민어(Miichthys miiuy)와 참조기(Larimichthys polyactis), 흑조기(Atrobucca nibe), 보구치( Pennahia argentata), 키노스키온 레갈리스(Cynoscion regalis) 등을 포함하고 있다.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(7038489601).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}